wymagania edukacyjne
Transkrypt
wymagania edukacyjne
WYMAGANIA EDUKACYJNE z m atem atyki dla klas 1-4 z działu Liczby rzeczywiste. Zbiory. OCENA WYMAGANIA • • • • dopuszczający • • • • • • dostateczny • • • • • • dobry • • • bardzo dobry celujący • • • • • • • • • • Znajomość podzbiorów zbioru licz rzeczywistych i relacji między nimi. Wyznaczanie podzbiorów zbiorów skończonych. Wykonywanie działań na liczbach wymiernych i prostych wyrażeniach algebraicznych, rozumienie pojęcia wykonalności działania w danym zbiorze liczbowym. Zaznaczanie i odczytywanie przedziałów na osi liczbowej, znajomość konwencji zapisu przedziałów (otwarty, domknięty). Wyznaczanie sumy, różnicy, części wspólnej zbiorów skończonych i przedziałów. Wykonywanie działań na potęgach o wykładnikach całkowitych. Wykonywanie działań na pierwiastkach stopnia drugiego z zastosowaniem wzorów skróconego mnożenia. Znajdywanie wartości bezwzględnej danej liczby. Znajdywanie procentu danej liczby, obliczanie liczby, gdy dany jest jej procent, obliczanie jakim procentem danej liczby jest druga liczba. Odczytywanie informacji zawartych w diagramach: słupkowym i kołowym. Wykonywanie działań na pierwiastkach sześciennych. Znajomość określenia wartości bezwzględnej. Rozwiązywanie równań i nierówności postaci : |x| =a , |x| ≤ a . Wykonywanie działań na dowolnych zbiorach. Umiejętność zastosowania procentów w rozwiązywaniu zadań (np. obliczanie podatku dochodowego, zysku z lokaty ). Uwalnianie od niewymierności w mianowniku wyrażeń wymiernych. Wykonywanie zamiany ułamka okresowego na ułamek zwykły .. Rozwiązywanie równań i nierówności postaci : |ax+b| = c , |ax+b| > c , |ax+b| < c Wyznaczanie zbiorów zdefiniowanych przez warunek z wartością bezwzględną. Wykonywanie działań na wyrażeniach zawierających pierwiastki. Dokonywanie różnego rodzaju zapisów zbioru. Dowodzenie własności wartości bezwzględnej. Rozwiązywanie równań i nierówności z wartością bezwzględną. Dowodzenie niewymierności liczb. Dowodzenie praw działań na potęgach o wykładniku rzeczywistym. Znajomość NWW i NWD. Rozwiązywanie nietypowych zadań z działań na potęgach. Szkicowanie figur w układzie współrzędnych danych formą zdaniową z wartością bezwzględną. Rozwiązywanie równań i nierówności z kilkoma wartościami bezwzględnymi. z działu Funkcje. OCENA WYMAGANIA • • • dopuszczający • • • • • dostateczny • • • • • • • dobry • • • • • bardzo dobry • • • celujący • • Przedstawianie różnych sposobów określania funkcji. Sporządzanie grafów funkcji, wskazywanie dziedziny, zbioru wartości funkcji. Odczytywanie z wykresu własności funkcji: wartość, argument, dziedzina, zbiór wartości, miejsca zerowe, przedziały monotoniczności, wartość największa i najmniejsza funkcji w danym zbiorze, przedziały w których funkcja przyjmuje wartości dodatnie, ujemne. Badanie czy punkt o danych współrzędnych należy do wykresu funkcji danej wzorem. Ustalanie wzoru funkcji na podstawie opisu kolejnych etapów wyznaczania wartości funkcji. Rozpoznawanie na rysunku wykresów funkcji f(x) = x2 , f(x) = |x| , f(x) = x3 Dostrzeganie zależności funkcyjnych w przyrodzie, gospodarce, życiu. Znajomość i umiejętność zastosowania definicji funkcji parzystej, nieparzystej, różnowartościowej. Wyznaczanie dziedziny funkcji danej wzorem. Rysowanie wykresów funkcji y = f(x-a) + b , y = |f(x)| gdy dany jest wykres funkcji y = f(x). Określanie przesunięcia wykresu na podstawie wzoru funkcji. Liczba rozwiązań równania f(x)=m dla ustalonej wartości m. Odczytywanie zbiorów rozwiązań nierówności f(x)<m i f(x)>m na podstawie wykresów funkcji Podawanie przykładów funkcji oraz przyporządkowań, które nie są funkcjami. Wyznaczanie dziedziny funkcji, uwzględniając ograniczenia inne niż wynikające ze wzoru. Rysowanie wykresów funkcji przedziałami liniowymi. Ustalanie wzoru funkcji na podstawie wykresu. Określanie liczby rozwiązań równania f(x)=m w zależności od wartości m na podstawie wykresu funkcji Badanie własności funkcji różnych typów. Wykonywanie przekształceń wykresów funkcji z uwzględnieniem składania kilku przekształceń. Badanie monotoniczności funkcji korzystając z definicji. Uzasadnianie, że funkcja rosnąca na dwóch przedziałach liczbowych nie musi być rosnąca na sumie tych przedziałów. Szkicowanie wykresów funkcji (z wartością bezwzględną ) z uwzględnieniem złożenia przekształceń. Rozwiązywanie zadań dotyczących rodzin funkcji. Przekształcenie wykresu funkcji przez symetrię względem osi układu współrzędnych. z działu Funkcja liniowa . OCENA WYMAGANIA • • dopuszczający • • • • • • dostateczny • • • dobry • • • • • • • bardzo dobry • • • celujący • • Interpretacja współczynników w równaniu prostej y = ax + b. Wyznaczanie współczynnika kierunkowego prostej. Wyznaczanie równania prostej zadanej przez dwa punkty, punkt i kierunek. Rysowanie wykresów funkcji liniowych. Sprowadzanie ogólnego równania prostej do postaci kierunkowej. Interpretacja prostych o równaniach x = a, y = b. Znajomość warunków równoległości i prostopadłości prostych danych równaniami. Rozwiązywanie równań i nierówności liniowych, prostych układów równań liniowych dowolną metodą. Rozpoznawanie trzech typów układów w oparciu o ilustrację graficzną układu. Umiejętność interpretacji geometrycznej nierówności liniowej z dwiema niewiadomymi. Znajomość i umiejętność zastosowania metody podstawiania i przeciwnych współczynników . Rozwiązywanie standardowych zadań tekstowych. Rozwiązywanie standardowych problemów dotyczących funkcji liniowych. Przeprowadzanie analizy typów układów równań liniowych. Rozwiązywanie prostych układów równań liniowych z większą liczbą niewiadomych. Rozwiązywanie prostych równań liniowych z parametrem. Rozwiązywanie trudniejszych zadań tekstowych. Interpretacja graficzna zbioru rozwiązań koniunkcji i alternatywy nierówności liniowych. Rozwiązywanie układów równań liniowych z parametrem. Rozwiązywanie trudniejszych zadań tekstowych uwzględniających problemy praktyczne z różnych dziedzin. Metoda wyznacznikowa rozwiązywania układów równań liniowych z dwiema niewiadomymi. Układy równań liniowych z parametrem. Dyskusja rozwiązalności równań liniowych i układu równań liniowych z większą liczbą parametrów. Rozwiązywanie nietypowych zadań. Układy wielu równań liniowych – metoda wyznacznikowa. z działu Funkcja kwadratowa. OCENA WYMAGANIA • • dopuszczający • • • Szkicowanie wykresu funkcji kwadratowej Interpretacja współczynnika a w postaci ogólnej funkcji kwadratowej, rozpoznawanie współczynników a,b,c w konkretnej sytuacji. Rozwiązywanie prostych równań kwadratowych o współczynnikach całkowitych. Znajomość związku wyróżnika z wykresem i równaniem kwadratowym. Odczytywanie własności z wykresu ( znak współczynnika a, liczba miejsc zerowych, monotoniczność, zbiór wartości). • • • • dostateczny • • • • • • dobry • • • bardzo dobry celujący • • • • Odczytywanie rozwiązań prostych nierówności z wykresu funkcji. Rysowanie wykresu funkcji kwadratowej. Sprowadzanie funkcji kwadratowej do postaci kanonicznej. Formułowanie twierdzenia o liczbie miejsc zerowych (rozwiązań) funkcji kwadratowej (równania kwadratowego). Zapis funkcji kwadratowej w postaci iloczynowej. Rozwiązywanie równań kwadratowych. Rozwiązywanie prostych nierówności kwadratowych. Odczytywanie z wykresu najmniejszej i największej wartości funkcji w przedziale. Odtwarzanie wzoru funkcji kwadratowej na podstawie jej wykresu. Wyznaczanie najmniejszej i największej wartości funkcji kwadratowej w przedziale. Rozwiązywanie nierówności kwadratowych, w tym również bez użycia wyróżnika. Rozwiązywanie zadań tekstowych z zastosowaniem równań kwadratowych. Rozwiązywanie zadań z wykorzystaniem własności funkcji kwadratowej. Rozwiązywanie równań sprowadzalnych do równań kwadratowych. Rozwiązywanie równań z parametrem. Wykorzystanie wzorów Viete’a do rozwiązywania zadań. Rozwiązywanie równań i nierówności z wartością bezwzględną i parametrem. z działu Własności miarowe figur na płaszczyźnie (Planimetria). OCENA WYMAGANIA • • • • • • dopuszczający • • • • • dostateczny • • • • Formułowanie twierdzenia Talesa. Praktyczna umiejętność rozpoznawania odcinków proporcjonalnych. Rozumienie podobieństwa. Znajomość cech przystawania i cech podobieństwa trójkątów. Formułowanie twierdzenia Pitagorasa. Znajomość definicji funkcji trygonometrycznych kąta ostrego. Znajomość związków między funkcjami trygonometrycznymi. Znajomość wartości funkcji trygonometrycznych kątów o mierze 30o,45o,60o Znajomość wzorów na pola wielokątów, pole koła, długość okręgu. Znajomość wzoru na odległość punktów w układzie współrzędnych. Stosowanie tw. Talesa i tw. Pitagorasa do rozwiązywania typowych zadań. Znajomość cech podobieństwa figur. Uzasadnianie prostych tożsamości trygonometrycznych i umiejętność ich zastosowania. Umiejętność zastosowania definicji funkcji trygonometrycznych w prostych zadaniach. Rozwiązywanie typowych zadań na obliczanie pól wielokątów, • • • dobry • • • • bardzo dobry celujący • • • koła. Znajomość twierdzenia o polach figur podobnych. Zastosowanie wzoru na odległość punktów w rozwiązywaniu zadań. Stosowanie tw. Pitagorasa i tw. Talesa do rozwiązywania trudniejszych zadań. Rozwiązywanie zadań z zastosowaniem funkcji trygonometrycznych. Obliczanie pól figur płaskich. Stosowanie twierdzenia o polach figur podobnych. Rozwiązywanie zadań o podwyższonym stopniu trudności z zastosowaniem poznanych wzorów i twierdzeń. Uzasadnianie trudniejszych tożsamości trygonometrycznych i umiejętność ich zastosowania. Odkrywanie , formułowanie i dowodzenie twierdzeń dotyczących związków miarowych figur płaskich. Nierówności trygonometryczne. z działu Wielomiany. OCENA WYMAGANIA • • • • • dopuszczający • • • dostateczny dobry bardzo dobry • • • • • • • • • • • • • • Znajomość pojęcia jednomianu, wielomianu. Wykonywanie działań na wielomianach: dodawanie, odejmowanie, mnożenie przez liczbę. Obliczanie wartości wielomianu dla danej wartości zmiennej. Sprawdzić czy liczba jest pierwiastkiem wielomianu. Znajomość pojęcia pierwiastka wielomianu oraz rozpoznawanie krotności pierwiastka wielomianu. Rozkładanie wielomianów na czynniki z zastosowaniem wzorów skróconego mnożenia oraz metody wyłączania wspólnego czynnika przed nawias. Znaleźć pierwiastek wielomianu zapisanego w postaci iloczynu czynników liniowych i kwadratowych Rozwiązać nierówności wielomianowe zapisane w postaci iloczynu czynników liniowych i kwadratowych Mnożenie wielomianu przez dwumian. Wykonywanie dzielenia wielomianów przez dwumian. Odczytać resztę dzielonych wielomianów. Rozkładanie wielomianów na czynniki Rozwiązywanie prostych równań wielomianowych. Rozwiązywanie prostych nierówności wielomianowych dowolnego stopnia. Wykonywanie dzielenia dowolnych wielomianów. Rozwiązywanie równań dwukwadratowych. Rozwiązywanie nierówności wielomianowych. Znajomość twierdzenia Bezout’a. Formułowanie twierdzeń o wielomianach. Stosowanie twierdzeń o wielomianach do rozwiązywania zadań o podwyższonym stopniu trudności. Rozwiązywanie zadań z wykorzystaniem nierówności wielomianowych. Stosowanie twierdzeń o wielomianach do rozwiązywania równań i • celujący • • nierówności wielomianowych między innymi stosowanie twierdzenia Bezout’a. Rozwiązywanie nierówności wielomianowych z wartością bezwzględną. Rozwiązywanie zadań z parametrem dotyczących rodzin wielomianów Znajomość dowodu twierdzenia Bezout’a. z działu Funkcja wymierna. OCENA WYMAGANIA • • • • dopuszczający • Wykonywanie działań na prostych wyrażeniach wymiernych. Obliczanie wartości wyrażenia wymiernego dla danej wartości zmiennej. Ustalanie i zapisywanie dziedziny wyrażenia wymiernego z jedną niewiadomą, którego mianownik jest dwumianem pierwszego stopnia lub trójmianem kwadratowym . Upraszcza wyrażenia wymierne (proste przypadki). Rysuje wykres i podaje własności funkcji y = a , x • Rozpoznaje funkcję homograficzną po wzorze, Wyznacza dziedzinę funkcji homograficznej, Określa przesunięcia wykresu funkcji homograficznej na podstawie kanonicznej postaci wzoru, Przekształca wzór f ( x) = a + q do postaci f ( x) = ax + b dla danych • • wartości a, p, q . Wykonywanie działań na wyrażeniach wymiernych. Przekształca wzór f ( x) = ax + b do postaci f ( x) = a + q dla danych • wartości , Rysuje wykres funkcji homograficznej określonej wzorem • • • x− p cx + d f ( x) = dostateczny • • • cx + d x− p a +q, x− p Odczytywanie niektórych własności funkcji zapisanej powyżej z wykresu. Rozwiązuje równanie wymierne prowadzące do równania liniowego lub kwadratowego. Rozwiązywanie nierówności wymiernych typu y < a _ y > a . x • dobry • • • • bardzo dobry • • x Rozwiązywanie równań i nierówności wymiernych o wyższym stopniu trudności. Odczytywanie własności funkcji homograficznej z wykresu. Sprawdza czy wyrażenia wymierne zależne od tej samej zmiennej są równe, Sprowadza wyrażenie wymierne do najprostszego wspólnego mianownika stosując wzory na sumę i różnicę sześcianów, Algebraiczne i graficzne rozwiązywanie równań i nierówności wymiernych Rozwiązywanie zadań tekstowych z zastosowaniem funkcji homograficznej, równań i nierówności wymiernych. układa równanie lub nierówność do zadania tekstowego, • • • • • celujący • wyznacza dziedzinę równania Sprowadza funkcję homograficzną do postaci y= a +q x− p i wyznacza jej zbiór wartości, lub nierówności ułożonej do zadania tekstowego Rozwiązywanie zadań dotyczących rodziny hiperbol(zagadnienia z parametrem), Wyznaczanie zbioru wartości funkcji homograficznej metodami rachunkowymi. Przekształcanie wykresów funkcji homograficznej z uwzględnieniem wartości bezwzględnej typu y=|f(x)|. z działu Funkcja wykładnicza i logarytmy. OCENA WYMAGANIA • dopuszczający • • • • dostateczny dobry lub bardzo dobry celujący podnieść liczbę do potęgi wymiernej wykonywać działania na potęgach o wykładniku wymiernym obliczać logarytmy liczb sporządzić wykres funkcji wykładniczej na podstawie wykresu funkcji y = f (x) sporządzić wykres funkcji y = f (− x) • • • • • • • • • • stosować w zadaniach wzór na logarytm iloczynu stosować w zadaniach wzór na logarytm ilorazu stosować w zadaniach wzór na logarytm potęgi o wykładniku naturalnym wykonywać działania na potęgach o wykładniku rzeczywistym porównywać potęgi o wykładnikach rzeczywistych rozwiązywać zadania praktyczne z zastosowaniem funkcji wykładniczej rozwiązać równanie, korzystając z definicji logarytmu przekształcać logarytmy z zastosowaniem wzorów na logarytm iloczynu, logarytm ilorazu i logarytm potęgi o wykładniku naturalnym rozwiązywać równania wykładnicze udowodnić wzory na logarytm iloczynu, logarytm ilorazu i logarytm potęgi o wykładniku naturalnym z działu Ciągi. OCENA dopuszczający WYMAGANIA • • • • • • dostateczny • Podawanie przykładów ciągów liczb rzeczywistych. Obliczanie wyrazów ciągów w oparciu o wzory. Rozpoznawanie ciągu rosnącego, malejącego, niemonotonicznego. Rozpoznawanie ciągu arytmetycznego i geometrycznego. Znajomość wzorów na n-ty wyraz i na sumę n pierwszych wyrazów ciągów: arytmetycznego i geometrycznego. Rozwiązywanie prostych zadań dotyczących ciągu arytmetycznego i geometrycznego (np. znając wyraz pierwszy i różnicę (iloraz) tworzy kolejne wyrazy ciągu arytmetycznego (geometrycznego)). Szkicowanie wykresu ciągu. • • • • • • dobry bardzo dobry celujący • • • • • Sprawdzanie monotoniczności ciągów. Umiejętność zbadania czy ciąg jest arytmetyczny, geometryczny Ustalanie wzoru na wyraz ogólny ciągu arytmetycznego (geometrycznego) na podstawie informacji o wartościach dwóch jego wyrazów. Obliczanie sumy n pierwszych wyrazów ciągu arytmetycznego i geometrycznego (zastosowanie w prostych zadaniach). Obliczanie odsetek od rocznych lokat i kredytów bankowych według podanego oprocentowania. Opanowanie materiału dotyczącego ciągów wraz ze standardowymi zadaniami dotyczącymi ciągu arytmetycznego i geometrycznego. Obliczanie odsetek od lokat i kredytów bankowych w procencie składanym oraz w różnych okresach kapitalizacji Rozwiązywanie nietypowych zadań związanych z ciągami. Badanie różnych zjawisk opisanych przez ciąg arytmetyczny i geometryczny. Ciągi zdefiniowane rekurencyjnie. Formułowanie i dowodzenie innych własności ciągów oraz stosowanie ich w zadaniach. z działu Rachunek prawdopodobieństwa. OCENA WYMAGANIA • • • dopuszczający • • • • • • • dostateczny • • • • • dobry • • Rozpoznawanie kombinacji, permutacji, wariacji bez i z powtórzeniami w przykładach. Podawanie przykładów eksperymentów losowych. Wskazywanie zdarzeń elementarnych prostych doświadczeń losowych i podawanie mocy tych zbiorów. Wypisywanie zdarzeń elementarnych sprzyjających danemu zdarzeniu losowemu i podawanie mocy tego zdarzenia. Rozróżnianie zdarzeń pewnych, niemożliwych oraz zdarzeń wykluczających się Obliczanie prawdopodobieństwa zdarzeń losowych na podstawie definicji klasycznej. Stosowanie w obliczeniach definicji silni i symbolu Newtona. Rozwiązywanie prostych zadań kombinatorycznych. Podawanie przykładów zdarzeń losowych danego doświadczenia. Określanie zbioru zdarzeń elementarnych doświadczenia losowego i obliczanie jego mocy. Określanie zbioru zdarzeń elementarnych sprzyjających danemu zdarzeniu i obliczanie jego mocy. wykonywanie działań na zdarzeniach. stosowanie metody „drzewa stochastycznego” do obliczania prawdopodobieństwa. Opisywanie zdarzenia przeciwnego do danego. Stosowanie wzorów z kombinatoryki do obliczania liczby zdarzeń elementarnych. Stosowanie własności symbolu Newtona. Podawanie przykładów doświadczeń o zdarzeniach jednakowo prawdopodobnych oraz doświadczeń, w których zdarzenia elementarne nie są jednakowo prawdopodobne. • • • bardzo dobry • • celujący • Rozwiązywanie zadań z kombinatoryki. Znajomość i stosowanie własności prawdopodobieństwa np. prawdopodobieństwa zdarzenia przeciwnego oraz sumy zdarzeń Udowadnianie własności prawdopodobieństwa zdarzeń określonych na zbiorach skończonych. Rozwiązywanie złożonych zdarzeń ukazujących zastosowania rachunku prawdopodobieństwa w zagadnieniach praktycznych. Rozwiązywanie nietypowych zadań na obliczanie prawdopodobieństwa. Stawianie problemów, w których pojawia się zastosowanie rachunku prawdopodobieństwa i rozwiązuje te problemy. z działu Statystyka. OCENA WYMAGANIA • • dopuszczający • • • • dostateczny • • • dobry • • • bardzo dobry • • celujący • Wykonywanie podstawowych obliczeń procentowych. Odczytywanie, interpretowanie i przetwarzanie danych z diagramu słupkowego, wykresu liniowego. Sporządzanie diagramu słupkowego. Odczytywanie i interpretowanie danych z diagramu procentowego. Obliczanie średniej arytmetycznej zwykłej. Porządkowanie i przedstawianie danych w postaci dowolnego wykresu lub diagramu. Odczytywanie diagramu dowolnego typu (słupkowego, kolumnowego, kołowego) oraz dowolnego wykresu i interpretowanie wyników. Ocenianie zmiany wielkości, jaka nastąpiła, porównywanie wielkości i wyrażanie zależności w procentach. Przeprowadzanie analizy ilościowej i jakościowej przedstawionych danych. Rozwiązywanie zadań tekstowych, w których występują obliczenia procentowe i ilościowe. Dokonywanie interpretacji i porównania zależności podanych w mediach. Obliczanie średniej ważonej, mediany i dominanty dla wyników danego eksperymentu losowego; Obliczanie wariancji oraz odchylenia standardowego dla wyników eksperymentu losowego. Budowanie modelu sytuacji z życia codziennego i przedstawianie w postaci funkcji. Rozwiązywanie zadań o znacznym stopniu trudności. z działu Stereometria. OCENA WYMAGANIA • dopuszczający • • Znajomość i rozumienie pojęć: symetria osiowa, symetria środkowa, translacja, oś symetrii oraz środek symetrii figury. Znajomość wzajemnego położenia okręgów oraz prostej i okręgu. Znajomość pojęć: kąt środkowy, kąt wpisany, okrąg wpisany w trójkąt i opisany na trójkącie. • • • • • • • • • • • • dostateczny • • • • • • • • • dobry • • • • bardzo dobry • • • Przedstawienie klasyfikacji czworokątów. Wskazywanie na modelu i rysunku wielościanu: odcinki zawarte w prostych równoległych, przecinających się, skośnych. Wskazywanie na modelu i rysunku wielościanu: ścian zawartych w płaszczyznach równoległych, prostopadłych. Wskazywanie kąta nachylenia prostej do płaszczyzny oraz kątów dwuściennych na modelach figur przestrzennych i rysunkach tych figur. Rozróżnianie graniastosłupów i ostrosłupów wśród brył. Rozróżnianie graniastosłupów prostych i prawidłowych wśród innych graniastosłupów oraz wskazywanie ich elementów. Rozróżnianie i opisywanie ostrosłupów prawidłowych wśród innych ostrosłupów. Rozróżnianie walca, stożka i kuli wśród innych brył oraz opisywanie ich własności i wykreślanie siatek tych brył. Obliczanie objętości graniastosłupa i ostrosłupa, mając dane pole podstawy i wysokość. Znajomość pojęcia okrąg wpisany w wielokąt i opisany na wielokącie. Wykonanie konstrukcji: okręgu wpisanego w trójkąt i opisanego na trójkącie. Znajdowanie obrazów figur w przekształceniach: symetria osiowa, symetria środkowa, translacja. Znajomość własności czworokątów wypukłych. Rysowanie graniastosłupa prostego, ostrosłupa prostego i bryły obrotowej w rzucie równoległym. Rozróżnianie na rysunku prostych leżących w jednej płaszczyźnie oraz takich, które nie leżą w jednej płaszczyźnie. Zaznaczanie na rysunku kątów nachylenia krawędzi i przekątnych do ścian. Obliczanie pola powierzchni i objętości graniastosłupów i ostrosłupów przy różnych danych w prostych zadaniach. Obliczanie pola powierzchni oraz objętości podstawowych brył obrotowych. Rysowanie siatki walca i stożka oraz bryły w rzucie. Stosowanie własności symetrii osiowej, symetrii środkowej i translacji oraz czworokątów wypukłych w zadaniach. Wykorzystanie wzajemnego położenia okręgów oraz prostej i okręgów w zadaniach . Zastosowanie własności wpisywalności okręgu w trójkąt i czworokąt oraz opisywalności okręgu na trójkącie i czworokącie w zadaniach. Wskazywanie na modelu i na rysunku wielościanu płaszczyzny symetrii, osi symetrii, środka symetrii. Wyznaczanie związków miarowych w graniastosłupach, ostrosłupach i bryłach obrotowych z wykorzystaniem trygonometrii. Rozwiązywanie zadań realistycznych. Obliczanie pola powierzchni i objętości ostrosłupa prostego, który nie jest prawidłowy. Obliczanie pola powierzchni i objętości równoległościanu. Wskazywanie wielościanów i brył obrotowych podobnych. Wykorzystywanie pojęć: symetria osiowa, symetria środkowa, translacja, oś symetrii oraz środek symetrii figury, położenia • • • • • • • celujący • okręgów oraz prostej i okręgu, kąt środkowy, kąt wpisany, okrąg wpisany w wielokąt i opisany na wielokącie w zadaniach o wyższym stopniu trudności. Rysowanie rzutów brył wpisanych w bryły. Badanie własności figury wpisanej w inną figurę np. ostrosłupa wpisanego w kulę itp. Rozwiązywanie zadań problemowych dotyczących pól powierzchni i objętości brył. Obliczanie pola powierzchni, objętości bryły na podstawie zależności podanych dla brył wpisanych w bryły. Stosowanie twierdzenia o figurach podobnych do obliczania objętości i pól powierzchni. Wyznaczanie przekrojów brył płaszczyznami i obliczanie ich pola. Prowadzenie dowodów wykorzystujących pojęcia: symetria osiowa, symetria środkowa, translacja, oś symetrii oraz środek symetrii figury, położenia okręgów oraz prostej i okręgu, kąt środkowy, kąt wpisany, okrąg wpisany w wielokąt i opisany na wielokącie. Przekroje płaskie graniastosłupów i ostrosłupów - zadania. WYMAGANIA EDUKACYJNE Z PRZEDMIOTU „INFORMATYKA” DLA KLASY I T z działu „Edytor tekstu” poziom podstawowy WYMAGANIA Uczeń umie: • Uruchomić program, założyć nowy dokument i zapisać go we wskazanym miejscu na dysku i z odpowiednią nazwą • Operować poprawnie klawiaturą • Umie otworzyć dokument tekstowy zapisany w pliku na płycie CD. • wprowadzać własny tekst. • Umie zaznaczyć wybrany fragment tekstu za pomocą myszki. • Umie skopiować lub wyciąć zaznaczony fragment tekstu i wkleić go w odpowiednie miejsce. • Umie zmienić ustawienia strony (orientacja tekstu, marginesy, jakość wydruku). • Kopiować, wycinać, lub przenosić w inne miejsce fragment tekstu przy pomocy schowka • Umie zastosować pogrubienie czcionki, kursywę oraz podkreślenie w celu wyróżnienia tekstu • Umie wskazać akapity w tekstach i dokonać w nich zmian, • Wprowadzać i kasować znaki dostępne bezpośrednio z klawiatury w tym polskie znaki diakrytyczne • Napisać krótki tekst na zadany temat • Zaznaczać fragment tekstu a następnie go modyfikować (czcionka, styl, wielkość, kolor, linia) • Umie poprawić błędy w tekście z zastosowaniem Autokorekty. • Umie włączyć podgląd wydruku. • Drukować tekst • Wstawić rysunek do tekstu • Umie przekształcić ilustrację w dokumencie tekstowym (powiększyć, pomniejszyć, zmienić położenie). • Wstawiać do tekstów proste tabele • Wstawiać do tekstów proste wzory • Wprowadzać znaki niedostępne bezpośrednio z klawiatury • Umie wstawić do tekstu hiperłącze. • Wie, jak wstawić do tekstu obrazy z pliku graficznego. • Samodzielnie wybrać temat i zaprojektować dokument • Modyfikować rozmiar i położenie marginesów na stronie • Kopiować, wycinać, lub przenosić w inne miejsce fragment tekstu z nnego pliku przy pomocy schowka • Zmodyfikować rysunek wstawiony do tekstu − Wstawiać, modyfikować i obramowywać tabele Uczeń umie: • • • • • • • • • ponadpodstawowy • • • Rozróżnić paski narzędziowe edytora tekstu. Stosować odstępy między akapitami. Używać skrótów klawiaturowych, za pomocą, których kopiuje, wycina i wkleja tekst. Używać skrótów klawiaturowych, za pomocą, których potrafi wyróżnić tekst. Tworzyć dokumenty w oparciu o szablony, tworzyć szablony dla dokumentów Poruszać się pomiędzy otwartymi oknami dokumentów tekstowych. Łączyć dokumenty za pomocą hiperłączy. Wykorzystywać skróty klawiaturowe, za pomocą których porusza się pomiędzy dokumentami. Samodzielnie skonfigurować sprawdzanie pisowni i gramatyki w edytorze tekstu. Wydrukować wybrane strony dokumentu Sformatować wstawione obiekty graficzne. Stosować nietypowe formaty dokumentów (koperta, wizytówka) • Importować dokumenty z innych programów • Wstawiać do dokumentów skomplikowane wzory matematyczne • Importować i eksportować dokumenty do różnych formatów • Osadzać w dokumentach elementy innych aplikacji • Modyfikować ustawienia programu • Opracować dokumenty wielostronicowe, wielopoziomowe, tworzyć w nich konspekt i spis treści • Korzystać z korespondencji seryjnej w różnych zastosowaniach • Stosować makrodefinicje w programie Word z działu „Arkusz kalkulacyjny” poziom WYMAGANIA • • podstawowy • • • • • • • • • • • • • ponadpodstawowy • • • • • Uczeń umie: wskazać przykład wykorzystania arkusza w życiu codziennym i uzasadnić jego użycie uruchomić program, założyć nowy dokument i zapisać go we wskazanym miejscu na dysku i z odpowiednią nazwą znać podstawowe pojęcia: arkusz, komórka, adres itp. wprowadzać, poprawiać i formatować dane w arkuszu Zrealizować w arkuszu prosty przykład obliczeń z fizyki lub matematyki z wykorzystaniem podstawowych działań matematycznych Samodzielnie wybrać temat i zaprojektować arkusz Zrealizować w arkuszu prosty przykład obliczeń z fizyki lub matematyki z wykorzystaniem podstawowych funkcji arkuszowych (suma, wartość średnia) Utworzyć wykres dobierając jego rodzaj do prezentowanych danych Uczeń umie: Uruchomić i zamknąć dokument arkusza kalkulacyjnego. Wymienić elementy skoroszytu arkusza kalkulacyjnego. Wpisywać dane do komórek arkusza. Zaznaczyć myszką zakres łączny komórek. Scalić komórki Wykonać standardowe obramowanie komórek. Wykonać wykres do tabeli arkusza kalkulacyjnego Wprowadzać do arkuszy formatowanie warunkowe, sortowanie, listy, bazy danych itp. Stosować arkusz w samodzielnej pracy, do rozwiązywania zadań, obliczeń bankowych i finansowych, Tworzyć skoroszyty i wymieniać dane pomiędzy arkuszami. Utworzyć bardziej skomplikowany wykres dobierając jego typ do prezentowanych danych. Stosować w arkuszu makropolecenia. z działu „Programy do tworzenia prezentacji” poziom WYMAGANIA • • • podstawowy • • • • • • • • • Uczeń umie: Wyjaśnić pojęcia multimedia i prezentacja. Omówić podstawowe funkcje programu Power Point. Wybrać odpowiedni układ slajdu do rozmieszczenia tekstu i grafiki. Wstawiać nowe slajdy. Wykonać spójną prezentację. Użyć szablonu projektu slajdu. Zastosować siatkę i prowadnice w celu ułatwienia rozmieszczenia elementów slajdu. Otworzyć gotową prezentację i poddać ją edycji. Umieścić dźwięk z pliku audio na slajdzie prezentacji Uatrakcyjnić prezentację multimedialną. Przygotować prezentację do pokazu. Uruchomić pokaz prezentacji • • • • • • • ponadpodstawowy • • • • • • • • Uczeń umie: Samodzielnie utworzyć slajdy oraz zastosować szablon. Samodzielnie ustalić i zastosować elementy tła slajdu. Formatować wstawiane obiekty. Samodzielnie skonfigurować siatkę i prowadnice. Publikować i odtwarzać prezentacje na innych komputerach, Importować do prezentacji dokumenty tworzone w innych programach, Stosować hiperłącza między slajdami oraz przyciski akcji, Stosować efekty dźwiękowe i animacje niestandardowe w prezentacji Wstawić podkład muzyczny do prezentacji. Zmienić parametry ustawienia dźwięku w prezentacji. Wstawić plik wideo do prezentacji Zastosować przejścia między slajdami. Animować poszczególne elementy na slajdzie. Ustalić efekty animacji dla pojedynczych elementów slajdu. Zapisać prezentację w różnych formatach. z działu Język tworzenia dokumentu hipertekstowego - HTML poziom WYMAGANIA • • • • • • • • podstawowy • • • • • • • • • ponadpodstawowy • Uczeń umie: Określić, co to są znaczniki w języku HTML. Odnaleźć informacje o tworzeniu stron WWW. Gromadzić materiały potrzebne do wykonania strony WWW. Otworzyć kod źródłowy strony, wyświetlonej w przeglądarce internetowej. Odświeżyć widok strony WWW w przeglądarce internetowej. Wstawić tekst na stronę, zmienić jego kolor, wielkość, krój Wstawić znaki końca akapitu, formatować i wyrównywać tekst Wstawiać etykiety i odsyłacze do innych stron, zmieniać ich kolor Wtawiać prostą tabelkę, zmieniać jej obramowanie formatować wysokość i szerokość komórek. Zmieniać kolor tła tabeli i poszczególnych komórek Wstawić plik graficzny na stronę WWW, faro matować jego wielkość, obramowanie, ustawienie względem oblewającego tekstu Tworzyć proste formularze np. ankietę Zapisać utworzoną stronę do pliku. Otworzyć stronę główną. Określić, jakie elementy powinny być umieszczone na stronie klasowej lub szkolnej. Stworzyć prosty szablon strony WWW Stworzyć swoja stronę WWW z podstronami Uczeń umie: • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • Korzystać z różnych edytorów i programów do tworzenia stron WWW Modyfikować źródło strony, wyświetlonej w przeglądarce internetowej. Wstawić plik graficzny z parametrami na stronę WWW. Samodzielnie wykonać podstrony do strony głównej. Wstawić odnośnik hipertekstowy do połączenia podstron ze stroną główną. Utworzyć wyliczenie na stronie WWW. Umieścić animację na stronie WWW. Animować tekst na stronie WWW Wstawić tabelkę w języku HTML. Wstawiać ramki i ramki pływające z parametrami Formatować tabelę – scalać komórki Tworzyć skomplikowane formularze Wstawić tekst, grafikę i odnośnik do komórek tabeli. Zmienić konstrukcję strony WWW w oparciu o tabelę Wyszukać w sieci Internet darmowe skrypty zapisane w języku JavaScript. Wprowadzić gotowy skrypt zapisany w języku JavaScript do dokumentu HTML Wyszukać w sieci Internet portale udostępniające darmowe konta WWW. Wykonać skomplikowaną stronę w języku HTML Założyć konto WWW w darmowym portalu internetowym. Przesłać pliki strony WWW na serwer internetowy. Modyfikować pliki strony WWW na serwerze Korzystać z css-ów Przestrzegać etykiety przy tworzeniu i umieszczaniu strony na serwerze internetowym. Stworzyć i administrować stronę klasowa na serwerze szkolnym z działu ”Bazy danych” poziom Uczeń umie: • • podstawowy • • • • • • • • • WYMAGANIA Znać główne obiekty i ich relacje w bazie Potrafić zaprojektować wstępnie, utworzyć i posługiwać się prostymi bazami danych. Zakładać b.d. z wykorzystaniem kreatora Znać typy relacji między tabelami, tworzyć relacje Sortować, wyszukiwać i filtrować informacje w bazie danych Tworzyć kwerendy wybierające, znać typy kwerend, Stosować w nich kryteria wyboru i pola obliczające Tworzyć raporty, formularze, kwerendy. Tworzyć formularz od podstaw bez użycia kreatora Dodawać własne elementy kontrolne Opracować raport z kreatorem i samodzielnie • • • • • • • • • • • Przekazywać informacje z bazy danych do innych programów. Współpraca z innymi programami Znać elementy makra: zdarzenia, akcje, argumenty akcji Znać najczęściej używane akcje makr Tworzyć panel startowy aplikacji Tworzyć własne okna dialogowe oraz menu podręczne Tworzyć pole kombi w celu wyszukiwania rekordów na formularzu. Opracowanie projektu bazy danych na zadany temat Sortować i filtrować dane. Reagowanie na zdarzenia filtrowania Znać podstawowe zasady tworzenia kodu w Visual Basic Dopasować środowisko Accessa do własnych wymagań i stylu pracy. Uczeń umie: • • ponadpodstawowy • • • • • • • • • • • • • • • • • • Opracować projekt tabeli z zastosowaniem masek wprowadzania i reguł poprawności Określać właściwości dla poszczególnych typów danych Definiować relacje między tabelami Filtrować informacje w bazie danych Definiować procedury i funkcje do posługiwania się bazą danych. Znać podstawowe elementy SQL Tworzyć kwerendy funkcjonalne Tworzyć formularze z kartą oraz podformularze Tworzyć wykresy samodzielne i osadzone w formularzu Grupować i podsumować dane w raporcie Administrować i zarządzać bazą danych Tworzyć grupy makr, z warunkowym wykonywaniem akcji Opracować nowy wygląd paska narzędzi i przycisków Zmieniać i dostosowywać ustawienia środowiska wielodostępnego Tworzyć procedury obsługujące zdarzenia formularza Stosować instrukcje IF –then w celu sprawdzenia warunku Dokonywać zmian w kodzie procedury Umieszczać komentarze Modyfikować aplikacje za pomocą języka Visual Basic Zabezpieczać dane w bazie. WYMAGANIA EDUKACYJNE z Grafiki kom puterow ej dla klasy I I I z działu Grafika wektorowa i rastrowa OCENA WYMAGANIA • dopuszczający • dostateczny • dobry • bardzo dobry • celujący Uczeń posiada znaczne braki w opanowaniu wiadomości i umiejętności objętych programem nauczania, ma problemy z samodzielnym wykonaniem podstawowych zadań praktycznych i teoretycznych zawartych w programie nauczania, braki te nie przekreślają jednak możliwości kontynuacji nauki i ukończenia szkoły przez ucznia. Zna różnicę pomiędzy grafiką rastrową, a wektorową. Uczeń opanował częściowo wiadomości i umiejętności objęte programem nauczania, potrafi wskazać sprzęt techniczny i oprogramowanie, które służy do wykonywania określonych prac, ale nie zawsze potrafi z niego skorzystać we właściwy sposób, bardzo często podczas wykonywania pracy korzysta z pomocy nauczyciela. Potrafi wyjaśnić różnicę pomiędzy grafiką rastrową, a wektorową. Zna programy graficzne do obu przypadków i ich możliwości. Uczeń nie opanował pełnego zakresu wiedzy i umiejętności objętego programem nauczania, potrafi korzystać ze sprzętu komputerowego i obsługiwać oprogramowanie, poprawnie wykonuje czynności podczas pracy z komputerem, zna podstawowe narzędzia poznanych programów graficznych (Corel Draw, Adobe Ilustrator, Corel Photo Paint, Gimp), ale nie zawsze potrafi rozwiązać problemy, które wystąpiły podczas pracy. Uczeń opanował pełny zakres wiedzy i umiejętności w zakresie grafiki wektorowej i rastrowej, sprawnie posługuje się sprzętem komputerowym i oprogramowaniem. Potrafi zastosować wszystkie narzędzia w poznanych programach. Rozwiązuje samodzielnie problemy teoretyczne i praktyczne zawarte w realizowanym programie nauczania, potrafi zastosować posiadane wiadomości do rozwiązywania zadań i problemów w nowych sytuacjach. Uczeń posiadł wiedzę obejmującą cały program nauczania w danej klasie z przedmiotu Grafika komputerowa, wykracza wiadomościami poza program, wykazuje dodatkowe zainteresowania zagadnieniami poruszanymi na lekcjach, samodzielnie i twórczo rozwija własne uzdolnienia, biegle posługuje się sprzętem technicznym i oprogramowaniem, biegle posługuje się zdobytymi wiadomościami i umiejętnościami w rozwiązywaniu problemów teoretycznych lub praktycznych wynikających z realizowanego programu nauczania, uczestniczy w przygotowaniu materiałów na potrzeby szkoły, bierze udział w konkursach graficznych. WYMAGANIA EDUKACYJNE z przedmiotu M ultim edia i grafika kom puterow a dla klasy IV inf OCENA WYMAGANIA • dopuszczający Uczeń posiada znaczne braki w opanowaniu wiadomości i umiejętności objętych programem nauczania, ma problemy z samodzielnym wykonaniem podstawowych zadań praktycznych i teoretycznych zawartych w programie nauczania, braki te nie • dostateczny • dobry • bardzo dobry • celujący przekreślają jednak możliwości kontynuacji nauki i ukończenia szkoły przez ucznia. Uczeń opanował częściowo wiadomości i umiejętności objęte programem nauczania, potrafi wskazać sprzęt techniczny i oprogramowanie, które służy do wykonywania określonych prac, ale nie zawsze potrafi z niego skorzystać we właściwy sposób, bardzo często podczas wykonywania pracy korzysta z pomocy nauczyciela. Uczeń nie opanował pełnego zakresu wiedzy i umiejętności objętego programem nauczania, potrafi korzystać ze sprzętu komputerowego i obsługiwać oprogramowanie, poprawnie wykonuje czynności podczas pracy z komputerem, ale nie zawsze potrafi rozwiązać problemy, które wystąpiły podczas pracy. Uczeń opanował pełny zakres wiedzy i umiejętności objęty programem nauczania, sprawnie posługuje się sprzętem komputerowym i oprogramowaniem, rozwiązuje samodzielnie problemy teoretyczne i praktyczne zawarte w realizowanym programie nauczania, potrafi zastosować posiadane wiadomości do rozwiązywania zadań i problemów w nowych sytuacjach. Uczeń posiadł wiedzę obejmującą cały program nauczania w danej klasie z przedmiotu Multimedia i grafika komputerowa, wykracza wiadomościami poza program, wykazuje dodatkowe zainteresowania zagadnieniami poruszanymi na lekcjach, samodzielnie i twórczo rozwija własne uzdolnienia, biegle posługuje się sprzętem technicznym i oprogramowaniem, biegle posługuje się zdobytymi wiadomościami i umiejętnościami w rozwiązywaniu problemów teoretycznych lub praktycznych wynikających z realizowanego programu nauczania, uczestniczy w przygotowaniu materiałów multimedialnych na potrzeby szkoły, bierze udział w konkursach tematycznie związanych z zagadnieniami poruszanymi na lekcjach. nauczyciel/e realizujący mgr inż. Anna Rytczak