darmowa publikacja
Transkrypt
darmowa publikacja
Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment pełnej wersji całej publikacji. Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji kliknij tutaj. Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez NetPress Digital Sp. z o.o., operatora sklepu na którym można nabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji. Zabronione są jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgody NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej od-sprzedaży, zgodnie z regulaminem serwisu. Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie internetowym Bookarnia Online. Andrew Apostoli Fatima orędzie nadziei na dzisiejsze czasy przekład: Zbigniew Kasprzyk eSPe Kraków 2012 Tytuł oryginału: Fatima for Today The Urgent Marian Message of Hope Copyright © 2010 Ignatius Press, San Francisco All rights reserved Copyright © for Polish Edition 2012 by Wydawnictwo eSPe Redaktor prowadzący: Anna Matusiak Adiustacja językowo-stylistyczna: Katarzyna Curyło Korekta: Edyta Manecka-Sztok Redakcja techniczna i projekt okładki: Paweł Kremer Nihil Obstat Przełożony Wyższy Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów, L.dz. 59/12 z dnia 23 lutego 2012 r. O. Józef Matras SP, Prowincjał Wydanie I | Kraków 2012 ISBN: 978-83-7482-465-1 Zamawiaj nasze książki przez internet: [email protected] lub bezpośrednio w wydawnictwie: 12 413 19 21, [email protected] Zainteresowanym bezpłatnie wysyłamy drukowany katalog. W formie pliku pdf dostępny jest on również do pobrania na stronie boskieksiążki.pl. Wydawnictwo eSPe, ul. Meissnera 20, 31-457 Kraków. Konwersja: Dedykacja Książkę tę dedykuję, z wyrazami miłości, Niepokalanemu Sercu Maryi, Matki Boga i Matki Kościoła; Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II, który dokonał aktu zawierzenia Rosji oraz Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI, który nakazał nam poznawać orędzie fatimskie, żyć nim i rozpowszechniać je w świecie! Słowo wstępne 13 maja 2010 roku, podczas historycznej wizyty w Sanktuarium Matki Bożej w Fatimie, Jego Świątobliwość papież Benedykt XVI mówił o matczynym pouczeniu, które błogosławiona Dziewica Maryja przekazała całej ludzkości za pośrednictwem wybranych posłańców: błogosławionego Franciszka Marto, błogosławionej Hiacynty Marto oraz sługi Bożej Łucji dos Santos. Podsumowując treść orędzia, przekazanego przez Maryję pomiędzy majem a październikiem 1917 roku podczas sześciu objawień, poprzedzonych trzema objawieniami Anioła Pokoju, Jego Świątobliwość nazwał Matkę Bożą Fatimską: „Nauczycielką, która wprowadza małych wizjonerów w dogłębne poznanie Miłości Trynitarnej i prowadzi ich do zakosztowania samego Boga jako najpiękniejszej rzeczy ludzkiego istnienia”1. Następnie Jego Świątobliwość przytoczył słowa wyznania najczulszej i najgłębszej miłości do Boga, do których pobudziły wizjonerów objawienia Anioła Pokoju i Matki Bożej oraz Jej orędzie. Objawiając się Franciszkowi, Hiacyncie i Łucji oraz przekazując im swe orędzie, Matka Boża – jak zawsze to czyni – poprowadziła ich w sposób pewniejszy i pełniejszy do naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Wcielonego Syna Bożego, a poprzez Niego do Boga Ojca oraz Ducha Świętego, z którymi On tworzy jedną Istotę. Benedykt XVI powiedział, że Maryja „pomogła im otworzyć serca na powszechność miłości”, czyli na miłość Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego, który kocha wszystkich ludzi i pragnie ich wiecznego zbawienia2. 6/29 Najświętsza Maryja Panna przekazała ludzkości swe orędzie w czasach, kiedy wielu ludzi zapomniało już o Bogu i Jego planie zbawienia, wynikającym z Jego wszechogarniającej miłości. Wielu też buntowało się przeciw prawu Bożemu, które Stwórca wszechrzeczy ustanowił dla naszego dobra. Odrzuciwszy uniwersalną miłość pochodzącą wyłącznie od Boga, ludzie padli ofiarą wyniszczającego serca egoizmu, który w najbardziej dramatyczny i tragiczny sposób objawił się w okrucieństwach pierwszej wojny światowej. W świecie opanowanym przez największe zło, zaistniała silna pokusa utraty nadziei i wiary w miłość Boga, a w konsekwencji ustanie bezinteresownej miłości, która powinna być odpowiedzią na miłość Boga. Znając siłę pokusy, której doświadczały Jego dzieci, Bóg Ojciec posłał na ziemię Najświętszą Maryję Pannę, Matkę Swego Jednorodzonego Syna. Maryja jako Matka Boga przyjęła taką misję już podczas zwiastowania, co następnie jednoznacznie potwierdziła na weselu w Kanie Galilejskiej. Kiedy słudzy roznoszący wino weselne znaleźli się w bardzo niezręcznej sytuacji, to właśnie błogosławiona Dziewica pierwsza zdała sobie sprawę z ich kłopotu; to Ona wstawiła się za nowożeńcami u swego Boskiego Syna, aby wybawił ich od wstydu; to Ona ufając Mu całkowicie, wydała sługom polecenie: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”3. W czasach kryzysu – zarówno osobistego, jak i społecznego – Matka Boża natychmiast dostrzega nasze problemy i wstawia się za nami przed tronem Boga. Udziela nam też rady płynącej z matczynej miłości: abyśmy robili wszystko, cokolwiek mówi nam nasz Pan, Jezus Chrystus, i abyśmy zawierzali Mu własne życie poprzez modlitwę i pokutę. W najbardziej krytycznych momentach naszego ziemskiego pielgrzymowania Bóg Ojciec pozwala nam doświadczać niezwykłych przejawów matczynej miłości Maryi, jakimi 7/29 są Jej objawienia i orędzia. Odnosząc się do objawień w Fatimie, Ojciec Święty powiedział: „W czasach kiedy rodzina ludzka gotowa była złożyć swoje najświętsze więzi na ołtarzu małostkowych egoizmów narodowych, rasowych, ideologicznych, grupowych czy jednostkowych, przyszła z nieba nasza błogosławiona Matka, ofiarowując samą siebie, by wszczepić w serca tych, którzy się Jej zawierzają, płonącą w Jej Sercu miłość Boga”4. Podczas trzeciego objawienia Anioła Pokoju oraz podczas lipcowego objawienia Najświętszej Maryi Panny mali wizjonerzy ujrzeli zarówno niewyrażalne piękno tajemnicy wiary – Ciało i Krew Chrystusa sakramentalnie ofiarowane i przelane za nas, dla naszego wiecznego zbawienia – jak i niewypowiedzianą brzydotę piekła – życia bez Boga, w buncie przeciwko Jego czystej i bezinteresownej miłości do człowieka. Anioł Pokoju, na podobieństwo aniołów w Piśmie Świętym, był posłańcem Boga, który miał przygotować dzieci na cudowne odwiedziny Matki Bożej oraz na przyjęcie misji bycia Jej posłańcami w świecie – co miało polegać przede wszystkim na dawaniu przykładu własnym życiem – aż do naszych czasów. Anioł Pokoju uzdolnił małych wizjonerów – w stopniu heroicznym – do złożenia serc, wraz z Niepokalanym Sercem Maryi, w Najświętszym Sercu Jezusa, przez co zostali oczyszczeni z grzechu i ogarnięci płomieniem czystej, bezinteresownej miłości, która nieprzerwanie i niewyczerpanie wypływa z pełnego chwały przebitego Serca Jezusa. W październiku 1942 roku, dokonując aktu zawierzenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi, czcigodny papież Pius XII w sugestywny sposób wyraził tajemnicę Jej Niepokalanego Serca, zbliżającą człowieka do pełnego chwały przebitego Serca Jezusowego, w którym ludzkość odnajduje źródło 8/29 zwycięstwa nad grzechem i śmiercią oraz tryumf Bożej miłości i wiecznego życia: Jak Kościół i cały rodzaj ludzki został poświęcony Sercu Twojego Syna, tak i my poświęcamy się na zawsze Tobie i Twemu Niepokalanemu Sercu, Matko nasza i Królowo świata, aby Twoja miłość i opieka zapewniła zwycięstwo królestwa Bożego oraz by wszystkie narody, pojednane ze sobą i z Bogiem, Ciebie błogosławiły i wysławiały, wraz z Tobą śpiewały hymn miłości i wdzięczności Sercu Jezusowemu, w którym mogą znaleźć prawdę, życie i pokój 5. Poświęcając świat Niepokalanemu Sercu Maryi, Pasterz Kościoła Powszechnego, czcigodny Ojciec Święty Pius XII, modlił się, aby matczyna troska Najświętszej Maryi Panny, najdoskonalej wyrażona w Jej nieskalanym zmazą grzechu Sercu, prowadziła wszystkich ludzi do Serca Jezusowego, źródła wiecznego zbawienia. Zastanawiając się nad ludzkim – zarówno indywidualnym, jak i społecznym – wymiarem objawień Matki Bożej Fatimskiej, nietrudno dostrzec znaczenie orędzia Maryi dla naszych czasów; znaczenie, które mocno podkreślał czcigodny Jan Paweł II oraz jego następca Benedykt XVI. My także żyjemy w czasach, w których wielu ludzi gotowych jest poświęcić wszystko – nie wyłączając życia niewinnych i bezbronnych, nienarodzonych braci i sióstr; życia tych, którym w pierwszym rzędzie należy się nasza opieka, czyli starszych, śmiertelnie chorych i znajdujących się w potrzebie; oraz wielkiego dobra, jakim jest małżeństwo i rodzina, podstawowa komórka życia społecznego – na ołtarzu egoistycznego indywidualizmu i tyranicznego 9/29 relatywizmu. Dziś wielu ludzi odwraca się od Boga i buntuje się przeciw fundamentalnym zasadom Jego życiodajnego Prawa – przeciwko nauczaniu o nienaruszalnej godności niewinnych istot ludzkich oraz o integralności wiernego, nierozerwalnego i służącego prokreacji związku małżeńskiego między mężczyzną i kobietą. W konsekwencji stają się oni głęboko nieszczęśliwi i tracąc nadzieję, spoglądają w przerażającą pustkę, jaką jest piekło. Możemy być pewni, że Matka Boża ma dogłębną świadomość tej sytuacji, dlatego stara się przyciągnąć nas do siebie i złożyć nasze serca, wraz ze swym Niepokalanym Sercem, w Najświętszym Sercu Jezusa. W swej matczynej miłości przyciąga nas do Serca Jezusowego, bowiem tylko w Nim znajdziemy oczyszczenie z grzechów oraz potęgę niezmierzonej i nieustającej miłości Boga do człowieka. Maryja pragnie ostatecznie doprowadzić nas do tajemnicy wiary, do Najświętszego Sakramentu – lekarstwa i pokarmu, które uzdrawia z choroby nieprawości i dodaje sił do walki z pokusą, wybawiając nas tym samym od skutku grzechu, czyli od przerażającego stanu śmierci wiecznej kontemplowanego przez małych wizjonerów podczas lipcowego objawienia Matki Bożej. Ojciec Andrew Apostoli ze Wspólnoty Franciszkańskich Braci Odnowy jest przekonany, że Matka Boża Fatimska pragnie przemawiać do nas także dzisiaj. Z wielką starannością i dokładnością przedstawia pełny kontekst wydarzeń w Fatimie, a następnie opisuje trzy objawienia Anioła Pokoju i sześć objawień Matki Bożej, która ukazywała się Łucji, Franciszkowi i Hiacyncie. Opisuje również objawienia, których siostra Łucja doświadczyła w Pontevedra i w Tuy w Hiszpanii, kiedy to Matka Boża Fatimska jeszcze wyraźniej przedstawiła wymagania dotyczące nawrócenia ludzi i przemiany świata w oczekiwaniu na Ostateczne Przyjście 10/29 w chwale Pana naszego, Jezusa Chrystusa, który ma ustanowić „nowe niebo i nową ziemię”6. W bardzo przystępny, a jednocześnie kompletny i wierny sposób, ojciec Apostoli zapoznaje nas z matczynym pouczeniem Matki Bożej Fatimskiej, a poznanie tego pouczenia pozwala nam „zakosztować” – jak mówił papież Benedykt XVI – tajemnicy Bożej miłości w naszym życiu7. Dwie kwestie związane z objawieniami i z orędziem Matki Bożej Fatimskiej budzą najwięcej kontrowersji. Chodzi mianowicie o poświęcenie Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi oraz o trzecią część tajemnicy przekazanej dzieciom. Najsmutniejsze jest to, że kontrowersje te odwracają uwagę części ludzi od matczynego pouczenia Maryi, a innych zniechęcają do zachowywania go. Ojciec Apostoli z największą uwagą i troską omawia oba sporne zagadnienia. Analizuje je w kontekście pełnego opisu fatimskich objawień i orędzia, dokładnie rozważając wszystkie nauki, jakich Matka Boża udzieliła trójce wizjonerów. Kontrowersje dotyczące trzeciej tajemnicy fatimskiej ojciec Apostoli omawia w podobny sposób, jak zrobił to ojciec C.C. Martindale w swojej klasycznej prezentacji objawień i orędzia z Fatimy. Ojciec Martindale, odnosząc się do ogromnego zainteresowania trzecią częścią tajemnicy (która w czasie, kiedy jego tekst był publikowany nie została jeszcze ujawniona), skomentował ją w świetle części pierwszej i drugiej: Cóż, jak widzieliśmy, dwie pierwsze części tajemnicy nie zawierają niczego nowego. Nie jest to nowa nauka o «piekle», ani o tym, że Matka Boża jest Niepokalana. Maryja chciała nam bowiem przekazać nie tyle nowe, czy też zaskakujące informacje, co wezwać nas do głębszego 11/29 wniknięcia w to, co już wiemy. Nie powinno nikogo dziwić, że Matka Boża nakazała dzieciom milczenie na temat treści objawień; później Łucja z całą szczerością przyznała, że wówczas nie potrafiłaby właściwie się wysłowić, a w rezultacie mogłaby jedynie przekazać własne „odczucia” dotyczące przesłania pięknej Pani. Skłania nas to do wniosku, że «tajemniczość» orędzia mogła odnosić się do intensywności, z jaką dzieciom dane było zrozumieć pewne prawdy, a nie do czegokolwiek, co można by przełożyć na konkretne idee lub ubrać w słowa8. Również papież Benedykt XVI, odnosząc się do Komentarza Teologicznego swego autorstwa na temat tajemnicy fatimskiej, stwierdził, że w Fatimie Matka Boża zaprosiła nas do kultywowania tego, co on nazywa „wewnętrzną czujnością serca, której przez większą część czasu nie mamy z powodu silnego nacisku rzeczywistości zewnętrznej oraz obrazów i trosk wypełniających duszę”9. Ojciec Martindale słusznie zauważa, że Matka Boża Fatimska zachęca nas do głębszej refleksji nad tajemnicą wiary, refleksji inspirowanej miłością Bożą. Konkludując, papież Benedykt XVI stwierdza, że tajemnica jest, ostatecznie, „zachętą do modlitwy, ukazanej jako droga do «zbawienia dusz», a zarazem wezwaniem do pokuty i nawrócenia”10. Innymi słowy, Matka Boża Fatimska prowadzi nas do swego Boskiego Syna i uczy, w jaki sposób powinniśmy całym swym jestestwem odpowiadać na Jego nauczanie: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”11 Jak stwierdził papież Benedykt XVI w homilii wygłoszonej 13 maja 2010 roku w Fatimie, a ojciec Apostoli udowodnił 12/29 w niniejszej książce, Matka Boża Fatimska wprowadza nas w tajemnicę Trójcy Świętej, tajemnicę miłości Boga – Ojca, Syna i Ducha Świętego – nieustannie i bez ograniczeń wylewanej na całą ludzkość. Ojciec Apostoli w logiczny i precyzyjny sposób uczy nas odczytywać przesłanie Matki Bożej i pozostawać mu wiernym. Książka, która – dzięki błogosławieństwu Bożemu – trafi do czytelnika, jest niezwykle wartościowym narzędziem, poprzez które Maryja nadal przemawia do naszych serc, ukazując nam swe Niepokalane Serce. W drugiej części tajemnicy fatimskiej Matka Boża obiecała: „Moje Niepokalane Serce zatriumfuje”12. Józef Ratzinger jeszcze jako kardynał przybliżył nam głębię tej zapowiedzi. Zastanawiając się nad znaczeniem obietnicy Maryi, oświadczył: Serce otwarte na Boga i oczyszczone przez kontemplację Boga jest silniejsze niż karabiny i oręż wszelkiego rodzaju. Fiat wypowiedziane przez Maryję, to słowo Jej serca, zmieniło bieg dziejów świata, ponieważ Ona wydała na ten świat Zbawiciela – ponieważ dzięki Jej «tak» Bóg mógł stać się człowiekiem w naszym świecie i pozostaje nim na zawsze. Szatan ma moc nad tym światem, widzimy to i nieustannie tego doświadczamy; ma moc, bo nasza wolność pozwala nam wciąż odchodzić od Boga. Od kiedy jednak sam Bóg ma ludzkie Serce i dzięki temu skierował wolność człowieka ku dobru, ku Bogu, wolność do czynienia zła nie ma już ostatniego słowa. Od tamtej pory nabierają mocy słowa: «Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam 13/29 zwyciężył świat» (J 16, 33). Orędzie z Fatimy wzywa nas, abyśmy zaufali tej obietnicy13. Wyrażam nadzieję i modlę się o to, by dzięki lekturze książki ojca Apostoli o Matce Bożej Fatimskiej nasza Pani przyciągnęła czytelników jeszcze bliżej do swego Niepokalanego Serca i aby ich serca wraz z Jej Sercem, spoczywając w Najświętszym Sercu Jezusa, poznały zwycięstwo Boskiej miłości i wiecznego życia. Raymond Leo Burke Arcybiskup Emeritus Saint Louis Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej Dzień Wszystkich Świętych 2010 r. Wstęp Wyrażam głęboką wdzięczność wydawnictwu Ignatius Press za zaproszenie do napisania książki o Matce Bożej Fatimskiej i Jej ważnym orędziu na nasze czasy. Przez całe życie byłem oddany Matce Bożej Fatimskiej. O Jej przesłaniu usłyszałem jako mały chłopiec i już wtedy zrobiło ono na mnie duże wrażenie. Podobnie jak Łucja, Franciszek i Hiacynta modliłem się o zbawienie dusz, jak prosiła nasza Pani. Od wielu lat odprawiam również nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca i zachęcam innych do jego odprawiania. Napisanie tej książki było więc dla mnie fascynującym wyzwaniem. Wydawcy poprosili, abym zamieścił w niej „wszystko o Fatimie”. Usiłowałem sprostać temu zadaniu w granicach moich zdolności oraz dostępnych środków i czasu. Chciałem napisać książkę, która łączyłaby w sobie trzy podstawowe kwestie odnoszące się do Matki Bożej Fatimskiej. Po pierwsze: istnieją pewne historyczne fakty dotyczące objawień Matki Bożej i Anioła Pokoju. Starałem się zaprezentować je najpełniej jak to możliwe, kładąc szczególny nacisk na słowa wypowiedziane przez Maryję i Anioła podczas objawień. Po drugie: Matka Boża pozostawiła wezwanie do modlitwy, ofiary, cierpienia i świętości życia. Jestem przekonany, że Jej orędzie zyska więcej zwolenników, jeżeli ludzie zrozumieją jego znaczenie i wagę. Orędzie fatimskie często uznawane jest za krótkie streszczenie podstawowych zasad chrześcijańskiego życia. Matka Boża Fatimska pozostawiła nam więc cenną wskazówkę przypominającą o tych zasadach w trudnych chwilach. Po trzecie: 15/29 pojawiają się pewne pytania i zastrzeżenia dotyczące orędzia fatimskiego, na przykład: Czy papież Jan Paweł II właściwie dokonał aktu poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi? Czy Watykan ujawnił pełną treść trzeciej tajemnicy fatimskiej? Ludzie zadają mi te pytania od wielu lat. W niniejszej książce starałem się przedstawić jednoznaczne dowody na to, że obydwa zadania, o których mowa w powyższych pytaniach, zostały wypełnione. Papież wykonał swoją część pracy. Teraz my musimy wykonać swoją. A to znaczy, że musimy prowadzić dobre, chrześcijańskie życie, modlić się o nawrócenie grzeszników, wypełniać życiowe obowiązki i korzystać z łask, które Duch Święty nieustannie wlewa w nasze serca. Matka Boża powiedziała dzieciom w Fatimie, że Bóg pragnie, aby nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi rozprzestrzeniło się po całym świecie. Jeżeli ta książka wniesie choć drobny wkład w rozpowszechnianie tego nabożeństwa, będzie to dla autora największą nagrodą za trud włożony w jej napisanie. Starałem się pisać w tym samym duchu, w jakim siostra Łucja pisała o orędziu fatimskim, czyli „na chwałę Boga i dla zbawienia dusz”. Składam dzięki Bogu Wszechmogącemu za udzielenie łask potrzebnych do ukończenia tego przedsięwzięcia. Oby przysparzało ono czci i chwały Trójcy Przenajświętszej. Pragnę również podziękować Najświętszej Maryi Pannie, która – według mojego odczucia – prosiła mnie o napisanie książki, mogącej przyczynić się do ostatecznego triumfu Jej Niepokalanego Serca. Dziękuję także licznej grupie osób, które w ten lub inny sposób przyczyniły się do powstania tej książki. Przede wszystkim wyrażam wdzięczność Jego Ekscelencji kardynałowi Raymondowi Burke’owi za to, że w swoim napiętym terminarzu znalazł czas na napisanie słowa wstępnego. Składam podziękowania Franciszkańskim Braciom Odnowy, 16/29 szczególnie członkom mojej wspólnoty, którzy na różne sposoby pomagali mi w przygotowaniu rękopisu. Pragnę też podziękować Siostrom Franciszkankom Odnowy oraz wielu innym osobom, które wspierały mnie modlitwą i słowami otuchy. Na koniec dziękuję Elaine Curzio, która pomogła mi przepisać na komputerze część manuskryptu; dziękuję Tiffiny Gulla za zredagowanie tekstu; Penny Wolfe za pomoc w prowadzeniu badań potrzebnych do napisania książki; Gerri Kearns za dokonanie korekty. Niech Jezus i Jego błogosławiona Matka wynagrodzą wszystkim, dzięki którym ta praca stała się – jakby powiedziała bł. Matka Teresa z Kalkuty – „czymś pięknym dla Boga”. Ojciec Andrew Joseph Apostoli CFR klasztor Saint Leopold Yonkers, stan New York 2 marca 2010 r. 1 Maryja Jedyna kobieta, której nadejście zapowiedziano Arcybiskup Fulton J. Sheen często mawiał, że Jezus był jedynym mężczyzną, którego przyjście na świat zostało zapowiedziane. Nie ma żadnego innego wielkiego przywódcy politycznego czy religijnego, którego pojawienie się przewidziano by wcześniej. Tymczasem zanim Jezus przyszedł na świat, znana była nawet Jego misja: miał pokonać zło swą zbawczą śmiercią na krzyżu. Analogicznie można powiedzieć, że Najświętsza Maryja Panna była jedyną kobietą, której pojawienie się zapowiedziano: „Oto Panna pocznie i porodzi Syna” (Iz 7, 14). Misja Maryi również była znana przed Jej przyjściem na ten świat – mianowicie miała Ona uczestniczyć w zbawczej ofierze swego Syna oraz stoczyć duchową walkę, przyczyniając się do ostatecznego zwycięstwa nad złem, które zostało zapowiedziane w przekleństwie rzuconym na węża przez Boga: 18/29 „Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, między potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę” (Rdz 3, 15). Najświętsza Maryja Panna odgrywa kluczową rolę w walce dobra ze złem – w walce, którą Jej Boski Syn i Jego uczniowie toczą z szatanem i jego zwolennikami. Księga Apokalipsy zawiera bardzo sugestywne opisy nienawiści diabła do Niewiasty, która rodzi Zbawiciela; oraz do samego Jezusa i Jego uczniów: Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła cierpiąc bóle i męki rodzenia. I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów – a na głowach jego siedem diademów. A ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię. (...). I rozgniewał się Smok na Niewiastę, i odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa (Ap 12, 1–4, 17). Najświętsza Maryja Panna jest centralną postacią Bożego planu zbawienia. W dziele odkupienia świata odgrywa jedną z najważniejszych ról, ustępując jedynie swemu Synowi. Rola ta „wciąga” Ją w nieustanny konflikt z szatanem. Jednak w Fatimie Maryja zapewniła nas, że ostatecznie zwycięży: 19/29 „Na koniec zatriumfuje moje Niepokalane Serce! Maryja jako nowa Ewa. Misja Matki Bożej jest tak ważna dlatego, że Bóg chce zwyciężyć diabła tymi samymi środkami, za pomocą których diabeł pokonał pierwszych rodziców. Ten Boży plan był ulubionym tematem rozważań ojców Kościoła. Oto jak opisywał misję Maryi święty Jan Chryzostom, wielki biskup wczesnych czasów chrześcijaństwa: Czym bowiem szatan zwyciężył, tym właśnie przezwyciężył go Chrystus; własną jego bronią zwyciężył. Posłuchaj, w jaki sposób: Dziewica, drzewo i śmierć – oto symbole naszej klęski. Dziewicą była Ewa, która wówczas jeszcze nie połączyła się ze swoim mężem; drzewem – drzewo rajskie; śmierć – karą Adama. A oto znowu: dziewica, drzewo i śmierć. Symbole klęski stały się symbolami zwycięstwa. W miejsce Ewy – Maryja, w miejsce drzewa poznania dobra i zła – drzewo krzyża, w miejsce śmierci Adama – śmierć Chrystusa14. Ewa w istotny sposób przyczyniła się do upadku człowieka. Wąż nie przemawiał do Adama, mówił wyłącznie do Ewy. Najpierw zasiał wątpliwość w jej umyśle, pytając o Boże przykazanie: „Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?” (Rdz 3, 1). Kiedy Ewa odpowiedziała, że mogą jeść owoce ze wszystkich drzew oprócz drzewa poznania dobra i zła, diabeł zwiódł ją obietnicą, że jeśli zje zakazany owoc, ona i Adam jak Bóg będą znali dobro i zło (zob. Rdz 3, 5). Zawarta w tym kłamstwie obietnica wielkości skusiła Ewę i wywołała w niej 20/29 poczucie pychy, która skłoniła ją do sprzeciwienia się Bożemu przykazaniu. Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią, a on zjadł. A wtedy otworzyły się im obojgu oczy... (Rdz 3, 6–7). Adam jako głowa ludzkiej rodziny był naszym przedstawicielem przed Bogiem. Dlatego też dopiero jego nieposłuszeństwo stało się pierworodnym grzechem ludzkości. Jednak także Ewa była współwinna popełnionego zła. Nie zasługiwała na imię Ewy, które oznacza matkę wszystkich żyjących (zob. Rdz 3, 20), ponieważ przyczyniła się do sprowadzenia śmierci duchowej na swoje dzieci. Maryja natomiast zasługuje na miano nowej Ewy. Nie Ona pośredniczy między Bogiem a ludzkością w dziele odkupienia – ta rola należy do Jezusa Chrystusa, nowego Adama, bowiem tylko On jest odwiecznym najwyższym kapłanem i On poniósł ofiarę za nasze grzechy. Jednak Maryja współuczestniczyła w dziele odkupienia, tak samo jak Ewa współuczestniczyła w upadku człowieka. Podczas zwiastowania Podczas zwiastowania Maryja z pokorą, posłuszeństwem i bez zastrzeżeń zaakceptowała wolę Boga odnoszącą się do Jej życia, o czym świadczy odpowiedź, której udzieliła 21/29 Archaniołowi Gabrielowi. Posłaniec Boży oznajmił Jej, że pocznie i porodzi Syna, który będzie nazwany Synem Najwyższego. Kiedy Gabriel – odpowiadając na pytanie Maryi – wyjaśnił, jak może począć, mimo że nie współżyje z Józefem, Ona bez wahania, z uniżeniem i ufnością odpowiedziała: „Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego” (Łk 1, 38). Jak grzech Ewy przyczynił się do sprowadzenia na świat śmierci duchowej, tak całkowite posłuszeństwo Maryi sprowadziło na świat Jezusa, który jest źródłem życia duchowego. Pokora i posłuszeństwo Maryi zmazały pychę i nieposłuszeństwo Ewy, dzięki czemu Matka Boża zasłużyła sobie na miano nowej Ewy. W II w. znaczenie tego tytułu wyjaśnił święty Ireneusz z Lyonu: Ewę uwiodła mowa anioła: odwróciła się od Boga i przeciwstawiła się Jego słowu. Maryję pouczyło zwiastowanie anielskie i poczęła Boga, posłuszna Jego słowu. Jedna została nakłoniona do nieposłuszeństwa, druga zaś do posłuszeństwa. I w ten sposób Dziewica Maryja stała się orędowniczką dziewicy Ewy 15. W Kanie i na Kalwarii Maryja jest także nową Ewą w tym sensie, że włącza się w odkupieńczą misję swego Syna, który niesie światu zbawienie. Jak Ewa popchnęła Adama do grzechu nieposłuszeństwa, podając mu zakazany owoc, tak Maryja na weselu w Kanie Galilejskiej wprowadziła Jezusa w Jego „godzinę”, nakłaniając Go do uczynienia pierwszego cudu, którym było przemienienie wody w wino. Kiedy Jezus objawił 22/29 już swą chwałę, znalazł się na drodze prowadzącej do krzyża, czyli do naszego odkupienia. Rola Maryi nabiera jeszcze głębszego znaczenia u stóp krzyża, kiedy Chrystus powierza Jej opiekę nad ukochanym uczniem: „Niewiasto, oto syn Twój!” (J 19, 26). Zwróćmy uwagę, że w Ewangelii według świętego Jana Jezus dwukrotnie zwraca się do swej Matki: „Niewiasto” – właśnie w Kanie i na Kalwarii. Zwrot ten łączy Maryję ze słowami z Księgi Rodzaju (3, 15): „Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, między potomstwo twoje a potomstwo jej”. Znaczenie objawień Maryjnych Niedościgłe cnoty, potęga modlitwy i matczyna opieka Najświętszej Marii Panny sprawiają, że także obecnie pełni Ona rolę nowej Ewy – rolę, która polega na nieustannym przeciwstawianiu się złu i ciągłej trosce o człowieka. W objawieniach dostrzegamy te same aspekty posłannictwa Maryi, które znamy z Ewangelii. Ewangelia dostarcza przykładów troski Matki Jezusa o ludzi znajdujących się w potrzebie. To Maryja na weselu w Kanie Galilejskiej zwróciła uwagę Jezusa na to, że młoda para potrzebuje wina, aby przyjęcie mogło być kontynuowane. Jednak chyba najbardziej wymownym przykładem miłosierdzia Maryi są Jej odwiedziny u Elżbiety. Maryja przychodzi z pomocą sędziwej krewnej, kiedy tylko dowiaduje się od Archanioła, że jest ona w szóstym miesiącu ciąży (Łk 1, 39). W tych odwiedzinach odnajdujemy piękny wzorzec licznych późniejszych objawień, które miały się dokonać w historii chrześcijaństwa. Za każdym razem bowiem Matka Boża 23/29 ukazywała się swoim dzieciom, aby je wspomagać, prowadzić i pocieszać. W ciągu minionych stuleci miało miejsce wiele objawień Maryjnych. Podczas jednego z pierwszych (zostało ono opisane przez św. Grzegorza z Nyssy) Maryja ukazała się razem ze świętym Janem Ewangelistą świętemu Grzegorzowi Cudotwórcy (zm. 270 r.). Zleciła wówczas Apostołowi wyjawienie świętemu Grzegorzowi „tajemnicy prawdziwej pobożności”. Od tego czasu Matka Boża objawiała się wielokrotnie – przeważnie pojedynczym osobom lub niewielkiej grupie ludzi – a Jej przesłanie zazwyczaj dotyczyło tych, do których przybyła. Jednak w XVI wieku miało miejsce pierwsze z kilku wielkich objawień, którym towarzyszyły znaki i cuda obserwowane przez licznych świadków, a Maryja przekazała orędzie całemu światu. Dla dobra wiernych władze Kościoła uznały autentyczność tych objawień. Wprawdzie nie mamy obowiązku w nie wierzyć, ale czyniąc to wzrastamy w wierze, nadziei i miłości16. Guadalupe W 1531 roku, w okolicach dzisiejszego miasta Meksyk, Matka Boża z Guadalupe ukazała się nawróconemu Indianinowi, Juanowi Diego. Przekazała wówczas orędzie, które dało rdzennym ludom Meksyku poczucie godności należnej im jako dzieciom kochającego Boga. W rezultacie w ciągu dziesięciu lat ponad dziewięć milionów Indian przyjęło chrzest. Porzucono kult fałszywych azteckich bóstw, takich jak bóg słońca czy bogini-wąż. Zaprzestano również składania ofiar z ludzi. Maryja jest więc wyraźnie narzędziem w rękach Boga uwalniającego rdzennych 24/29 mieszkańców obu Ameryk spod władzy szatana, pod którą znajdowali się przez setki lat, zanim przyjęli wiarę w Chrystusa. Rue du Bac, Paryż Matka Boża ukazała się ponownie w roku 1830 Katarzynie Labouré, nowicjuszce ze Zgromadzenia Córek Miłosierdzia, która przebywała w domu macierzystym zakonu przy ulicy Rue du Bac w Paryżu. Maryja przekazała późniejszej świętej orędzie przestrogi i nadziei, które dotyczyło przede wszystkim wydarzeń mających się rozegrać we Francji. Wyraziła także pragnienie, aby wybito medalik według wzoru, który ukazała wizjonerce. Miał się na nim znaleźć wizerunek Maryi depczącej węża oraz napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Za pośrednictwem tego medalika spłynęło na ludzi tak wiele błogosławieństw, łącznie z kilkoma zdumiewającymi nawróceniami, że wkrótce zyskał on miano cudownego. Po raz kolejny Maryja dała się poznać jako potężna wspomożycielka człowieka i nieprzyjaciółka szatana. Lourdes W roku 1858, w pobliżu Lourdes – francuskiej wioski położonej u podnóża Pirenejów – Najświętsza Maryja Panna osiemnaście razy ukazała się czternastoletniej Bernadecie Soubirous. W swoim orędziu Matka Boża prosiła o modlitwę, pokutę i ofiarę za grzeszników. Wskazała również źródło, z którego obecnie słynie Lourdes. Wielu z tych, którzy obmyli 25/29 się w tej wodzie, zostało w cudowny sposób uzdrowionych. Tysiące osób, które odwiedzają sanktuarium Maryjne w Lourdes, doświadcza odnowienia wiary. Jednym z najważniejszych aspektów orędzia z Lourdes jest ujawnienie świętej Bernadecie tytułu Maryi: „Jestem Niepokalanym Poczęciem”. Tytuł ten odnosi się do słów, które Bóg wypowiada do węża w Księdze Rodzaju: „Wprowadzam nieprzyjaźń pomiędzy ciebie a niewiastę”. To właśnie niepokalane poczęcie uczyniło Maryję wielką nieprzyjaciółką szatana. Ponieważ była Ona wolna od skażenia grzechem pierworodnym, posiadała pełnię łaski, której nawet szatan nie był w stanie zniweczyć. Fatima: wyjątkowe objawienie Przesłanie fatimskie ma największe znaczenie ze wszystkich orędzi, które przekazała światu Najświętsza Maryja Panna. Pomiędzy 13 maja a 13 października 1917 roku, w portugalskiej miejscowości Fatima, Matka Boża sześć razy ukazała się trójce pastuszków: Łucji dos Santos i jej młodszym kuzynom, Franciszkowi i Hiacyncie Marto. Maryja przekazała im orędzie pokoju i nadziei dla świata ogarniętego wojną. Pierwsza wojna światowa, która „miała zakończyć wszystkie wojny”, groziła unicestwieniem Europy. 5 maja 1917 roku papież Benedykt XV, pragnąc zakończenia działań zbrojnych, rozpoczął odmawianie nowenny do Królowej Pokoju. Tego samego dnia tak pisał w liście do watykańskiego sekretarza stanu, kardynała Gasparriego: Nasz głos, żarliwie nawołujący do zakończenia tego ogromnego konfliktu, będącego 26/29 samobójstwem cywilizowanej Europy, był wówczas i pozostał do dziś niesłyszany (...). Ponieważ wszystkie łaski, których Twórca wszelkiego dobra raczy udzielać nieszczęsnym dzieciom Adama w pełnym miłości planie Bożej Opatrzności, są rozdawane poprzez ręce Najświętszej Dziewicy, pragniemy, aby prośby Jej dzieci, dotkniętych straszliwym cierpieniem, kierowały się z największą ufnością – w tej okropnej godzinie bardziej niż kiedykolwiek – do czcigodnej Matki Boga17. W niedzielę, 13 maja, w ósmy dzień odmawiania nowenny, Maryja odpowiedziała na modlitwy papieża i swych dzieci pielgrzymujących po tym łez padole, i po raz pierwszy ukazała się w Fatimie. Jej orędzie – dające nadzieję, ale zawierające także surowe ostrzeżenia – skierowane było do całego świata. Ojciec Święty Jan Paweł II, którego nazwano papieżem Fatimy, uznał aktualność wezwania Maryi, stwierdzając, że obecnie jest ono jeszcze bardziej naglące i ważne niż w roku 1917. Dodał też, że papieże przywiązują do wydarzeń w Fatimie szczególną wagę, ponieważ zawarte w nich przesłanie ma bardziej profetyczny charakter niż orędzie jakiegokolwiek innego objawienia. Celem niniejszej książki jest przedstawienie pełnej historii i znaczenia objawień fatimskich oraz pokazanie, w jaki sposób musimy odpowiedzieć na wezwanie Matki Bożej do zaprowadzenia pokoju na świecie poprzez zbawienie dusz. Przypisy 1 Homilia Ojca Świętego Benedykta XVI, wygłoszona podczas Mszy Świętej odprawionej na placu przed sanktuarium w Fatimie (dalej jako Homilia Ojca Świętego Benedykta XVI). Cały tekst homilii dostępny jest pod adresem http://ekai.pl/ papiez/pielgrzymki/x29076/benedykt-xvi-odprawil-msze-sww-sanktuarium-w-fatimie/?print=1. 2 Tamże. 3 J 2, 5. Wszystkie cytaty z Biblii za: Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, wyd. V, Wydawnictwo Pallottinum, Poznań-Warszawa 2002 (przyp. tłum). 4 Homilia Ojca Świętego Benedykta XVI. 5 Akt poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi przez papieża Piusa XII, 31 października 1942, cytat pochodzi ze strony www.fronda.pl; tekst znajduje się również w: J. de Marchi, Fatima: From the Beginning, wyd. 2, 1980, s. 233. 6 2 P 3, 13. 7 Homilia Ojca Świętego Benedykta XVI. 8 C.C. Martindale, SJ, The Meaning of Fatima, New York, 1950, s. 178–79. 9 Homilia Ojca Świętego Benedykta XVI. 10 Kardynał Józef Ratzinger, Komentarz teologiczny. Tekst dostępny pod adresem: http://www.apologetyka.katolik.pl/dyskusje-z-chrzescijanskimipogladami/objawienia-prywatne/174/684-komentarz- 28/29 teologiczny (Dalej: Komentarz teologiczny – pełny tekst Komentarza, zob. dodatek E). 11 Mk 1, 15. 12 The Message of Fatima, Citta del Vaticano 2000, s. 43. Tekst dostępny także na stronie internetowej Stolicy Apostolskiej (www.vatican.va) (Dalej jako The message of Fatima). 13 Tamże. 14 O cmentarzu i krzyżu, w: Internetowa Liturgia Godzin (www.brewiarz.katolik.pl). 15 Z traktatu św. Ireneusza, biskupa, Przeciw herezjom; w: Internetowa Liturgia Godzin (www.brewiarz.katolik.pl). 16 Bardziej szczegółowe omówienie prywatnych objawień w historii Kościoła – zob. aneks E. 17 H. Rope, Benedict XV: The Pope of Peace, London 1940, s. 122-123. @Created by PDF to ePub Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment pełnej wersji całej publikacji. Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji kliknij tutaj. Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez NetPress Digital Sp. z o.o., operatora sklepu na którym można nabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji. Zabronione są jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgody NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej od-sprzedaży, zgodnie z regulaminem serwisu. Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie internetowym Bookarnia Online.