FULL TEXT - Protetyka Stomatologiczna

ed
.
tio
np
roh
ibit
Klasyfikacja przyczyn niepowodzeń w leczeniu
implanto-protetycznym z wykorzystaniem wykonywanych
w technice stereolitografii szablonów chirurgicznych.
Część I: Kwalifikacja do zabiegu, przygotowanie szablonu
radiologicznego i badanie tomograficzne
dis
tr
ibu
Possible reasons for failure of implant treatment with use of
stereolithographic surgical templates. Part I: Patient qualification,
radiographic guide preparation and computed tomography scanning
Łukasz Łomżyński, Elżbieta Mierzwińska-Nastalska
KEY WORDS:
implant, stereolithography, treatment planning
software, treatment failure
lu
HASŁA INDEKSOWE:
implant, stereolitogafia, oprogramowanie do planowania leczenia, niepowodzenie leczenia
on
ly -
Katedra Protetyki Stomatologicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik: prof. dr hab. n. med. E. Mierzwińska-Nastalska
se
-
is c
op
y is
for
pe
rso
na
Streszczenie
Jednym z najważniejszych etapów postępowania implantologicznego jest planowanie oparte na skrupulatnie prowadzonej diagnostyce,
umożliwiające odpowiednią kwalifikację pacjentów oraz wybór optymalnej w danym przypadku
metody postępowania. Kwalifikacja do leczenia
wymaga, poza obowiązkowym wywiadem ogólnym oraz specjalistycznym popartym badaniem
klinicznym, wykonania szeregu badań pomocniczych z zakresu radiologii stomatologicznej.
Stosowane w celu wspomagania planowania
leczenia implantologicznego systemy oprogramowania, oparte na analizie tomografii komputerowej, pozwalają na przeniesienie ustalonego
planu leczenia do warunków klinicznych za pomocą szablonów chirurgicznych wykonywanych
w technologii stereolitografii. Taka metodyka postępowania diagnostyczno-leczniczego wiąże się
z szeregiem odmienności w stosunku do procedur
klasycznej implantologii, jednocześnie pozwala-
Th
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
PROTET. STOMATOL., 2013, LXIII, 1, 14-21
www.prot.stomat.net
14
Summary
One of the most important steps in the
procedure of implant treatment is planning
based on carefully conducted diagnosis that
allows appropriate classification of patients and
selection of the optimum method of proceeding.
Qualification for the treatment requires, in
addition to the mandatory general and detailed
clinical examination, the use of dental radiology.
The software systems used to support the
implant treatment planning, based on the
analysis of computed tomography, allow the
transfer of treatment plan to the patient using
stereolithographically prepared surgical template.
Such methods of diagnosis and treatment involves
a number of differences compared to traditional
implant procedures, but at the same time allows
for performing surgery in a shorter time and
without detachment of the mucoperiosteal flap.
This paper presents an analysis of the diagnostic
and treatment stages, stressing the differences
-
between this approach and the classical course
of implant treatment. The cause of potential
failures associated with the new methodology of
treatment is also indicated. The authors suggest
solutions to avoid potential complications at each
stage, which may often result from mistakes and
oversights at earlier stages. Moreover, in order to
avoid these errors in clinical management of an
implant treatment planning system, an algorithm
was developed that covers all necessary steps of
surgical template preparation and the surgical
stage in the new methodology.
Systemy wspomagające planowanie leczenia implantologicznego wykorzystują w pełni zalety obrazowania tomograficznego, pozwalając na tworzenie dowolnych rekonstrukcji tkanek, ze szczególnym uwzględnieniem
analizy wymiaru przedsionkowo-językowego wyrostka zębodołowego, niedostępnego
dla pozostałych metod radiologicznych badań
dodatkowych stosowanych w stomatologii.
Istotną zaletą jest ponadto możliwość uzyskiwania rekonstrukcji obrazu przy zachowaniu
skali 1:1, pozwalającej na dokonywanie dokładnych pomiarów, co eliminuje niepewność
obecną przy analizie prześwietleń pantomograficznych, wynikającą z konieczności opierania się na orientacyjnych wartościach powiększenia obrazu. Powyższa cecha badania
TK pozwoliła producentom systemów oprogramowania na wprowadzenie trójwymiarowych modeli wszczepów w postaci plików
kompatybilnych z systemem AutoCad i ich
dowolnego pozycjonowania wyrzutowanego
odpowiednio na trójwymiarowy model tkanek
pacjenta (1). Optymalne pozycjonowanie implantów pod kątem planowanego ustawienia
zębów stało się możliwe dzięki wprowadzeniu do systemów CAD (Computer Assisted
Design) metod podwójnego skanowania tomograficznego, wykorzystującego systemy
nieprzeziernych dla promieniowania rentgenowskiego markerów rozmieszczonych w szablonie radiologicznym pozostającym w jamie
ustnej pacjenta w trakcie badania (2).
Kluczowym elementem pozwalającym na
przeniesienie planowanych pozycji wszczepów do warunków klinicznych było opracowanie metod wykorzystujących technologię CAM
(Computer Assisted Manufacturing) przenoszących kształt modeli szablonów radiologicznych na szablony chirurgiczne z, odpowiednio
do zaplanowanego rozmieszczenia wszczepów,
wprowadzonymi metalowymi tulejami stanowiącymi prowadnice dla wierteł (3).
Opisane w zarysie techniki wspomagające
planowanie leczenia implanto-protetycznego i umożliwiające wykonywanie zabiegów
is c
op
y is
for
pe
rso
na
lu
se
on
ly -
dis
tr
ibu
tio
np
roh
ibit
ed
.
jąc na przeprowadzenie etapu chirurgicznego w
krótszym czasie i bez konieczności odwarstwiania
płata śluzówkowo-okostnowego. W pracy dokonano analizy przebiegu etapów diagnostyczno-leczniczych z wyodrębnieniem różnic pojawiających się w stosunku do klasycznego przebiegu
leczenia implantologicznego. Ponadto podano
przyczyny możliwych niepowodzeń związanych
z tą metodyką leczenia oraz zasugerowano rozwiązania mające na celu uniknięcie komplikacji
pojawiających się na poszczególnych etapach
i wynikających często z popełnionych wcześniej
błędów i przeoczeń. Ponadto, w celu uniknięcia
powyższych błędów w postępowaniu klinicznym
z zastosowaniem systemu wspomagającego planowanie leczenia implantologicznego w oparciu
o badanie tomograficzne, opracowano algorytm
postępowania diagnostyczno-leczniczego obejmujący wszystkie etapy przygotowywania stereolitograficznego szablonu chirurgicznego.
Th
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
Implantoprotetyka
PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2013, LXIII, 1
15
se
on
ly -
dis
tr
ibu
tio
np
roh
ibit
ed
.
1. Odpowiednia amplituda otwarcia ust
W związku ze stosowaniem dedykowanego instrumentarium chirurgicznego, w którym wiertła przystosowane do pracy przez
szablon są odpowiednio dłuższe (o 10 mm)
w stosunku do wierteł klasycznych szczególnie u pacjentów z uzębionym łukiem przeciwstawnym niezwykle ważna jest kontrola
możliwości wprowadzenia pod odpowiednim kątem, zgodnym z planowaną długą osią
wszczepu, kątnicy wraz z wiertłem o długości 25 lub 30 mm. Dodatkowo należy sprawdzić, czy istnieje w tej osi dodatkowy zapas
o wielkości 10 mm, związany z pracą przez
szablon z tulejami oddalonymi o 9 mm od
planowanej pozycji platformy wszczepu oraz
koniecznością stosowania dodatkowych adapterów do kolejnych średnic wierteł zabierających dodatkowy 1 mm. Podsumowując,
w wymiarze pionowym dedykowane instrumentarium systemu NobelGuide wymaga o
20 mm więcej miejsca niż przy stosowaniu
wierteł klasycznych.
2. Grubość błony śluzowej
W miejscach planowanych wszczepów
grubość błony śluzowej nie może przekraczać 5,5 mm. Jest to warunek powodowany
obecnością w szablonie tulei oddalonych od
platformy wszczepu o 9 mm. Wysokość tulei wynosi 3,5 mm, stąd od dośluzówkowej
granicy tulei do platformy wszczepu pozostaje 5,5 mm. Jeśli stwierdzi się, że u pacjenta
błona śluzowa ma grubość przekraczającą
powyższą wartość istnieje konieczność wykonania plastyki tej tkanki przed wykonaniem szablonu radiologicznego i tomografii
komputerowej. W niektórych przypadkach,
gdy grubość błony śluzowej tylko miejscowo
jest większa niż 5,5 mm możliwe jest wykonanie szablonu chirurgicznego, który wymagać będzie korekty przed zabiegiem, polegającej ma wyfrezowaniu od strony dośluzówkowej wystającej części tulei. Jest to jednak
y is
for
pe
rso
na
lu
z zastosowaniem indywidualnych szablonów
chirurgicznych stanowią podstawę nowoczesnej implantologii stomatologicznej bazującej
na skrupulatnej analizie warunków anatomicznych pacjenta i mającej na celu minimalnie
traumatyzujące postępowanie lecznicze (4).
Etap chirurgiczny w leczeniu implantologicznym przeprowadzany z wykorzystaniem
wykonywanych w technice stereolitografii szablonów chirurgicznych, stał się interesującą alternatywą dla klasycznych protokołów implantologicznych (5). Metodyka powyższa wprowadzona w połowie pierwszej dekady XXI
wieku jest stale rozwijana i udoskonalana w
porozumieniu ze stosującymi ją klinicystami,
oraz w oparciu o rosnącą rokrocznie ilość doniesień opisujących jej skuteczność, ale również i trudności napotykane na poszczególnych
etapach pracy u pacjentów o zróżnicowanych
potrzebach leczniczych (6-8).
Autorzy niniejszej publikacji, na podstawie
doświadczeń własnych obejmujących przeprowadzenie diagnostyki tomograficznej w technice podwójnego skanowania w grupie 60 pacjentów o zróżnicowanych potrzebach protetycznych, postanowili usystematyzować potencjalne
komplikacje zwązane z odmiennością opisywanej metodyki wraz z uwidocznieniem zależności
przyczynowo-skutkowych oraz zaproponować
autorski algorytm postępowania w leczeniu implantoprotetycznym z zastosowaniem oprogramowania wspomagającego planowanie leczenia. Publikacja została podzielona na trzy części
obejmujące kompleksową analizę poszczególnych etapów postępowania w leczeniu implantologicznym prowadzonym w tej metodyce.
op
Kwalifikacja do zabiegu
is c
Już na etapie kwalifikacji pacjenta do zabiegu należy przeanalizować szereg czynników
mogących utrudnić lub nawet uniemożliwić
przeprowadzenie etapu chirurgicznego z szablonem wykonanym w systemie NobelGuide:
Th
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
Ł. Łomżyński, E. Mierzwińska-Nastalska
16
PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2013, LXIII, 1
-
tio
np
roh
ibit
se
on
ly -
dis
tr
ibu
5. Wymiary mezjalno-dystalne okolicy braków
zębowych u pacjentów z brakami międzyzębowymi
Tuleje osadzone w szablonie chirurgicznym
wymagają dodatkowej przestrzeni, jako że ich
średnica dla implantu regularnej platformy
(3,75 lub 4 mm) wynosi 5 mm przy czym wokół tulei istnieje dodatkowe wzmocnienie ze
stereolitograficznie utwardzonej żywicy poszerzającej ją o dodatkowe 2 mm.
Stąd autorzy pracy uważają, iż minimalna
wartość odległości między zębami ograniczającymi lukę wynosić powinna 7 mm w najwęższym miejscu dla pojedynczego wszczepu
o regularnej platformie oraz 13 mm dla dwóch
takich implantów (pomiędzy tulejami wymagane jest jedynie miejsce dla wzmocnienia o
grubości 1 mm).
W przypadku gdy wzmocnienie z żywicy
uniemożliwi wprowadzenie szablonu na podłoże istnieje możliwość jego opracowania frezem, lecz jest to związane z osłabieniem umocowania metalowej tulei w szablonie.
rso
na
lu
3. Stabilizacja uzupełnień protetycznych u pacjentów z V klasą braków zębowych
Niezwykle ważna jest ocena stabilizacji całkowitych uzupełnień protetycznych, związanej
z typem podłoża protetycznego i stopniem zaniku wyrostka zębodołowego szczęki i części
zębodołowej trzonu żuchwy. O ile w przypadku szczęki zwykle stabilizacja jest zadowalająca i daje duże szanse na wykonanie stabilnego
szablonu chirurgicznego, o tyle w przypadku
bezzębnej żuchwy bardzo trudno jest znaleźć
jednoznaczne i powtarzalne usytuowanie na
podłożu uzupełnienia protetycznego. W takich
przypadkach przeprowadzenie bezpłatowego
zabiegu z wykorzystaniem szablonu chirurgicznego może być obarczone znacznym ryzykiem przemieszczenia implantów w stosunku do ich zaplanowanych pozycji. Stąd obserwacje własne wskazują na konieczność ograniczenia tego typu postępowania u pacjentów z
bezzębną żuchwą do starannie dobranej grupy
z I klasą podłoża protetycznego wg klasyfikacji Supple.
warunki dla oparcia pinów w kości wyrostka,
bez konieczności ich zbyt pionowego ustawienia, które utrudnia postępowanie chirurgiczne, nie zapewniając jednocześnie odpowiednio mocnego i jednoznacznego umocowania
szablonu wynikającego z ich przeciwstawnego
umiejscowienia.
ed
.
obarczone ryzykiem zmniejszenia grubości
szablonu chirurgicznego i nie powinno być
wykonywane jeśli taka korekta wymagałaby
znacznego osłabienia utrzymania w nim prowadnic dla wierteł.
is c
op
y is
for
pe
4. Wysokość przedsionka jamy ustnej u pacjentów bezzębnych
Anatomia przedsionka jamy ustnej w miejscach gdzie planowane będzie umiejscowienie pinów stabilizujących szablon chirurgiczny
jest kolejnym elementem wymagającym analizy na etapie kwalifikowania do postępowania z
zastosowaniem systemu NobelGuide. Podczas
przygotowywania szablonu radiologicznego u
pacjentów z płytkim przedsionkiem jamy ustnej autorzy sugerują rozważenie możliwości
wykonania wycisków ekstensyjnych, przekraczających granicę nieruchomej i ruchomej błony śluzowej, tak aby stworzyć jak najlepsze
Th
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
Implantoprotetyka
PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2013, LXIII, 1
Szablon radiologiczny
Etap polegający na wykonaniu szablonu radiologicznego jest kluczowy dla powodzenia
całego postępowania. Kształt, grubość oraz zasięg tego szablonu wykorzystywanego podczas badania tomograficznego przekładają się
bezpośrednio na odpowiadające cechy wykonywanego w technice stereolitografii szablonu chirurgicznego. Z tego powodu wszystkie
błędy popełnione na tym etapie pracy będą
bezpośrednio wpływać na przebieg wszystkich
17
2. Przedłużenie płyty przedsionkowej
Podczas pobierania wycisku anatomicznego wskazane jest odwzorowanie maksymalnej
wysokości przedsionka jamy ustnej co pozwala
na poprawę stabilności szablonu radiologicznego oraz zwiększa możliwości korzystnego rozmieszczenia pinów stabilizujących.
tio
np
roh
ibit
se
on
ly -
dis
tr
ibu
3. Odpowiednia ilość i rozmieszczenie markerów
Na powierzchni szablonu powinna znajdować się odpowiednia ilość rozmieszczonych
losowo markerów gutaperkowych. Jest to niezbędne do jednoznacznej korelacji przestrzennej modeli tkanki kostnej oraz szablonu przez
oprogramowanie. Szczególnie u pacjentów z
brakami częściowymi, u których występują
liczne stałe uzupełnienia protetyczne w postaci wkładów koronowo-korzeniowych oraz
koron i mostów, ilość markerów powinna być
zwiększona. Związane jest to z zaburzeniami
obrazowania tomograficznego w wyniku obecności stopu metali i powstawaniem promieniście rozchodzących się mocno kontrastujących
artefaktów utrudniających często identyfikację markerów obecnych w danej warstwie badania. Dlatego u pacjentów z tej grupy należy
przemieścić większą część markerów w stronę
brzegu płyty przedsionkowej lub szczytu płyty
podniebiennej, lokalizując je poza warstwami
zaburzonymi obecnością stopów metali, co pozwoli na ich niezakłóconą identyfikację.
is c
op
y is
for
pe
rso
na
lu
1. Szablon radiologiczny nie powinien być repliką użytkowanej przez pacjenta protezy
W związku z różnicą funkcji uzupełnienia
protetycznego i szablonu radiologicznego, powinien być on w każdym przypadku wykonywany indywidualnie. Przy brakach częściowych powinien stanowić połączenie cech protezy oraz szyny zgryzowej, obejmując zęby
pacjenta do największej wypukłości po stronie
przedsionkowej. Pozwala to na dodatkową stabilizację szablonu na zębach własnych pacjenta
wykorzystując ich względnie małą, w porównaniu do błony śluzowej, podatność uciskową.
W przypadku braków klasy V szablon radiologiczny jest najbardziej zbliżony kształtem do
protezy całkowitej, lecz na etapie wykonawstwa uwzględnić należy brak wskazań do czynnościowego kształtowania pobrzeża szablonu,
które skutkowałoby ewentualnym ograniczeniem zasięgu jego płyty przedsionkowej i zarazem możliwości rozmieszczenia pinów stabilizujących szablon chirurgiczny.
Kolejną cechą różniącą szablon radiologiczny od protezy jest grubość. Właściwości żywicy, z której wykonywany jest w technice stereolitografii szablon chirurgiczny powodują jego
kruchość i łamliwość w przypadku zbytniego
wycienienia. Z obserwacji własnych wynika,
iż na etapie przygotowywania szablonu radiologicznego należy zadbać aby jego płyta miała
min. 3-4 mm grubości oraz zasięg dochodzący
w przypadku szczęki do granicy podniebienia
twardego i miękkiego. Ograniczenie płyty podniebiennej i podkowiasty kształt szablonu może
doprowadzić do nadmiernej elastyczności dystalnych jego odcinków skutkującej przemieszczeniem części wprowadzanych wszczepów
lub nawet jego złamaniem.
ed
.
kolejnych. Na podstawie doświadczeń własnych uszeregowano w niniejszej rozprawie
najważniejsze cechy prawidłowego szablonu
radiologicznego.
Th
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
Ł. Łomżyński, E. Mierzwińska-Nastalska
18
4. Braki częściowe – okienka kontrolne
Wykonywane przy brakach częściowych
okienka służą umożliwieniu kontroli prawidłowego przylegania szablonu radiologicznego do
zębów pacjenta. Autorzy pracy zwracają jednak uwagę, że nie powinno się ich lokalizować
na zwróconych do luki powierzchniach zębów
ograniczających lukę. O ile w szablonie radiologicznym nie przerywają one ciągłości płyty
przedsionkowej, to gdy zęby zostaną zastąpione niższymi tulejami okienko takie powiększa
PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2013, LXIII, 1
utrudnia ich jednoznaczne zlokalizowanie w
badaniu tomograficznym.
tio
np
roh
ibit
ed
.
się oddzielając po stronie przedsionkowej płytę
na wysokości braku zębowego od reszty płyty
pokrywającej zęby. Zwiększa to znacząco możliwość ugięcia się części szablonu chirurgicznego z tulejami i ryzyko jego pęknięcia.
5. Indeks zwarciowy
Dodatkowym elementem mającym za zadanie stabilizację szabonu radiologicznego jest
indeks zwarciowy. Jako że masa silikonowa
służąca do jego wykonania silnie kontrastuje
w badaniu tomografii komputerowej, nie należy go zbytnio rozbudowywać. Masa silikonowa
pokrywająca gutaperkowe markery znacznie
Badanie tomografii komputerowej
on
ly -
dis
tr
ibu
1. Odpowiednie ustawienie głowy pacjenta
U pacjentów z brakami częściowymi, którzy
posiadają stałe uzupełnienia protetyczne wykonane na podbudowie ze stopów metali nieszlachetnych, w badaniu tomograficznym występują promieniste artefakty o wysokim stopniu
wysycenia, których obecność znacznie utrudnia ocenę zaburzonych przez nie warstw (ryc.
se
lu
rso
na
for
pe
Ryc. 1. Artefakty w badaniu TK spowodowane obecnością wkładów koronowo-korzeniowych. Strona
lewa – przekroje osiowe, strona prawa – przekroje transsektalne.
-
y is
op
is c
Th
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
Implantoprotetyka
Ryc. 2. Artefakty spowodowane obecnością wkładów koronowo-korzeniowych w rekonstrukcji 3D.
PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2013, LXIII, 1
19
-
ibu
se
on
ly -
z przesunięciem ich wierzchołków sięgającym
nawet ponad 5 mm. Stąd wykonanie na potrzeby
badania tomograficznego indeksu radiologicznego zapewniającego jednoznaczne dociśnięcie
szablonu do podłoża stanowi według autoraów
pracy niezwykle istotny element powodzenia
całego postępowania leczniczego. Stwierdzenie
opisywanego przesunięcia się szablonu wymaga powtórzenia pierwszej serii skanowania z
udziałem pacjenta (ryc. 3). Pliki zawierające
skany szablonu radiologicznego nie muszą być
aktualizowane.
rso
na
lu
1, 2). Umiejętne ustawienie głowy pacjenta w
trakcie badania często pozwala na zmniejszenie
negatywnego wpływu powyższych artefaktów.
Jest to trudniejsze w przypadku licznych wkładów koronowo-korzeniowych, lecz i u tych pacjentów zbliżenie brody do piersi, lub odchylenie głowy do tyłu pozwala na rozminięcie się
zaburzeń z bezzębym odcinkiem wyrostka zębodołowego, który będzie poddawany dokładnej analizie podczas planowania.
dis
tr
Ryc. 3. Przekrój transsektalny w linii pośrodkowej. Strona lewa – przesunięcie się szablonu radiologicznego spowodowane jego dociśnięciem za pomocą wałka z gazy. Strona prawa – prawidłowe ułożenie
szablonu radiologicznego z indeksem zwarciowym w powtórzonym badaniu tomograficznym.
is c
op
y is
for
pe
2. Zastosowanie silikonowego indeksu zwarciowego
Wykorzystanie do stabilizacji szablonu radiologicznego wałka z gazy, dociskanego zębami w obszarze zębów siecznych, kłów oraz
przedtrzonowców, co jest często proponowane
przez radiologów, spowodować może niezwykle niebezpieczne przesunięcie się szablonu w
trakcie badania tomograficznego, z jego nadmiernym dociśnięciem w odcinku przednim i
oderwaniem od podłoża w odcinku dystalnym.
W razie przeoczenia takiego przemieszczenia
szablonu radiologicznego i przeprowadzenia
planowania leczenia, przy prawidłowym ułożeniu szablonu chirurgicznego spowoduje to
istotną zmianę pozycji dystalnych wszczepów
Th
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
tio
np
roh
ibit
ed
.
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
Ł. Łomżyński, E. Mierzwińska-Nastalska
20
3. Przesunięcie się szablonu radiologicznego
podczas skanowania
Przemieszczenie szablonu jest związane z
niedostateczną jego stabilizacją za pomocą indeksu zwarciowego w przypadku braków klasy V. Ponadto może wystąpić u pacjentów z
brakami częściowymi, gdy szablon nie zostanie wprowadzony odpowiednio na podłoże.
Wszelkie różnice w ułożeniu szablonu radiologicznego podczas badania tomografii komputerowej i szablonu chirurgicznego podczas
etapu chirurgiczengo powodują odpowiednie
przemieszczenie wszczepów w stosunku do ich
zaplanowanych pozycji.
PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2013, LXIII, 1
-
ed
.
se
on
5.
rso
na
pe
1. Rothman S. L., Chaftez N., Rhodes M. L.,
PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2013, LXIII, 1
ly -
dis
tr
4.
tio
np
roh
ibit
3.
6.
7.
for
y is
op
is c
Piśmiennictwo
Schwarz M. S., Schwartz M. S.: CT in the preoperative assessment of the mandible and maxilla for endosseous implant surgery. Work in
progress. Radiology, 1988, 168, 171-175.
Jacobs R., Adriansens A., Verstreken K.,
Suetens P., van Steenberghe D.: Predictability
of a three-dimensional planning system
for oral implant surgery. Dentomaxillofac.
Radiol., 1999, 28, 105-111.
Basten C. H.: The use of radiopaque templates for predictable implant placement.
Quintessence Int., 1995, 26, 609-612.
Hammerle C. H., Stone P., Jung, R. E., Kapos
T. & Brodala N.: Consensus statement and
recommended clinical procedures regarding
computer-assisted implant dentistry. Inter. J.
Oral and Maxillofac. Impl., 2009, 24, 126130.
Jung, R. E., Schneider D., Ganeles J.,
Wismeijer D., Zwahlen M., Hammerle C. H.
& Thmaseb A.: Computer technology applications in surgical implant dentistry: a systematic review. Inter. J. Oral and Maxillofac.
Impl., 2009, 24, 92-109.
Schneider D., Marquardt P., Zwahlen M.,
Jung R. E.: A systematic review on the accuracy and the clinical outcome of computer-guided template-based implant dentistry. Clin.
Oral Impl. Res., 2009, 20 (Suppl 4), 73-86.
Van Assche N., van Steenberghe D., Guerrero
M. E., et al.: Accuracy of implant placement
based on pre-surgical planning of three-dimensional cone-beam images: a pilot study. J.
Clin. Periodontol., 2007, 34, 816-821.
Widmann G., Bale R. J.: Accuracy in computer-aided implant surgery – a review. Int. J.
Oral Maxillofac. Implants, 2006, 21, 305-313.
ibu
2.
lu
4. Druga seria skanowania
Podczas drugiej serii skanowania tomografii poddawany jest sam szablon radiologiczny.
Etap ten jest istotny zwłaszcza przy wykonywaniu badania tomograficznego obejmującego
oba łuki zębowe z dwoma szablonami radiologicznymi. Należy je wtedy ustawić zębami do
siebie, analogicznie do ich przestrzennej relacji
w trakcie pierwszej serii skanowania. Moduł
konwertujący badanie nie jest w stanie dokonać
obrotu szablonu o 180˚ w przypadku jego złego
ustawienia w trakcie skanowania. W razie wystąpienia powyższej sytuacji należy powtórzyć
jedynie drugą serię skanowania w prawidłowym ustawieniu szablonów. Nie ma konieczności powtarzania badania z udziałem pacjenta.
Przedstawiona pierwsza część cyklu publikacji dotyczy jedynie przygotowania do wprowadzenia pacjenta do bazy danych systemu
wspomagającego planowanie leczenia. Jednak
przeoczenia i błędy popełnione nawet już na
tych etapach mogą uniemożliwić prawidłowe
przeprowadzenie etapu zaplanowania pozycji
wszczepów z wykorzystaniem trójwymiarowej wizualizacji tkanek twardych oraz, co gorsze, spowodować dalsze komplikacje podczas
etapu chirurgicznego. Należy mieć również na
uwadze fakt, iż konieczność ponownego przeprowadzenia powyższych etapów wymaga nierzadko powtórzenia badania tomografii komputerowej, co jest związane z dodatkową ekspozycją pacjenta na nieobojętne dla zdrowia promienie rentgenowskie.
W dalszych częściach artykułu autorzy
przedstawią trudności związane z etapem planowania leczenia na trójwymiarowym wirtualnym modelu tkanek pacjenta, mogące wystąpić
podczas etapu chirurgicznego oraz związane ze
specyficznymi cechami szablonu chirurgicznego wykonywanego w technice stereolitografii.
Th
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
This copy is for personal use only - distribution prohibited.
-
Implantoprotetyka
8.
Zaakceptowano do druku 8.XI.2012 r.
Adres: 02-006 Warszawa, ul. Nowogrodzka 59.
© Zarząd Główny PTS 2013.
21