Czas sporządzania kiszonek Szczepionka, która pozwala wrócić do

Czas sporządzania kiszonek Szczepionka, która pozwala wrócić do

Nr 09/2009 (61)
www.wrp.pl
Ewa Grabowska
Wiadomości Rolnicze Polska
[email protected]
Strona 17
− Jestem lekarzem weterynarii, a osobiście walczę o efektywność produkcji – zaznaczył na początku swojego
wykładu prof. dr hab. Zygmunt Pejsak. To ważna deklaracja, bo efektywność oznacza konkurencyjność na
rynku. Polscy producenci trzody chlewnej nie tylko powinni, ale wręcz muszą konkurować z europejskimi czy
też światowymi producentami mięsa. Firma Pfizer Animal Health Polska daje im teraz możliwość wyboru nowej
metody chowu.
Szczepionka, która pozwala wrócić do natury
W
ykład prof. Zygmunta Pejsaka
był jednym z
punktów programu lipcowej konferencji firmy Pfizer,
poświęconej wprowadzeniu
na polski rynek nowego
produktu o nazwie Improvac® – pierwszej szczepionki
- Prawidłowe zastosowanie szczepionki Improvac®, jako alternatywy chirurgicznej kastracji, eliminuje zapach knura podobnie jak ona. Zmniejsza
wskaźnik zużycia paszy na
kg przyrostu (FCR), poprawia mięsność tuszy (1-2%)
Szczepionka Improvac® powinna być podawana w
dwóch dawkach. Pierwsza dawka, tzw. pobudzeniowa
może być podawana na początku, a druga na końcu tuczu. Tylko podanie dwóch pełnych dawek szczepionki
zapewni oczekiwany efekt.
przeciwko zapachowi knura.
Ten immunologiczny preparat służący do kastracji
knurków nie jest hormonem. Szczepionka ta indukuje wytwarzanie przeciwciał neutralizujących GnRF,
czyli czynnik pobudzający
wydzielanie gonadotropin.
Dzięki temu następuje okresowe zahamowanie funkcji
jąder, a w konsekwencji eliminacja zapachu płciowego
mięsa knurów.
i zmniejsza ilość niepożądanego tłuszczu w warstwie grzbietowej (słonina
grzbietowa) - podsumował
wyniki badań prowadzonych w polskich, czeskich
i węgierskich fermach prof.
Zygmunt Pejsak.
Powszechnie dotychczas
stosowana metoda eliminacji zapachu płciowego
jest kastracja chirurgiczna
przeprowadzana we wcze-
Tadeusz Moraw
snym okresie życia knurków. W Unii Europejskiej
rocznie kastruje się się
około 100 mln sztuk prosiąt. Coraz częściej podnoszone są głosy o nieetycznym aspekcie zabiegu chirurgicznego, często przeprowadzanego przez przypadkowe osoby, bez znieczulenia zwierzęcia i w warunkach urągających nie
tyle podstawowym zasadom higieny, co wręcz humanitaryzmu. Wadą chirurgicznej kastracji jest
też wzrost częstości zachorowań i padnięć zwierząt oraz utrata potencjału
wzrostowego knurów, będąca konsekwencją spadku
potencjału przemian anabolicznych.
Firma Pfizer przygotowała specjalnie zaprojektowaną, wygodną oraz bezpieczną strzykawkę automatyczną do iniekcji. Potrójny system zabezpieczeń
i specjalnie opatentowana
igła zapobiegają możliwości samoiniekcji przez wykonujących zabieg szczepienia. Prowadzi też cykl
szkoleń dla lekarzy weterynarii i pracowników ferm
w krajach, w których dostępny jest Improvac®.
- Eliminacja zapachu
knura to przede wszystkim spełnienie potrzeb
konsumenta - przekonywał prof. dr hab. Władysław Migdał. - To również
poprawa wskaźników jakościowych mięsa, optymalny skład szynki oraz
korzyść dla zakładów mięsnych. Szczepione zwierzęta mają zredukowane
odruchy wspinania i agresji, są spokojniejsze, co eliminuje uszkodzenia tuszy
przed ubojem.
Zerowy okres karencji po
zaszczepieniu oraz brak jakiegokolwiek wpływu na
smak mięsa to niewątpliwe
atuty preparatu. Szcze-
Pierwsza szczepionka eliminująca zapach knura pozwoli
hodowcom w pełni wykorzystać naturalny potencjał wzrostowy trzody chlewnej, z zachowaniem podstawowych reguł dobrostanu zwierząt. Dr Marek Lesiak z Pfizer Animal
Health Polska prezentuje specjalny iniektor z potrójnym
systemem zabezpieczeń.
pionka jest stosowana na
świecie od 1998 roku, a
pierwszymi krajami były
Australia i Nowa Zelandia. Teraz została zarejestrowana również w Unii
Europejskiej, a na polskim
rynku preparat będzie dostępny od sierpnia w obrocie hurtowym. W korzyst-
nej cenie, jak zapewnił
producent. Od roku firma
Pfizer pilotuje też wprowadzenie szczepionki w czołowych polskich fermach
oraz prowadzi rozmowy z
największymi zakładami
przetwórczymi gotowymi
do przyjęcia tak chowanych zwierząt. n
Wysokowydajne bydło stawia istotne wymagania żywieniowe. Przy ograniczonych możliwościach pobierania
paszy szczególnie trudno jest zaopatrzyć zwierzęta w energię, na poziomie odpowiadającym ich wysokiej zdolności produkcji mleka. Wzrost potencjału genetycznego krów mlecznych wymaga zmiany w podejściu do bazy
pasz objętościowych dla tych zwierząt.
Czas sporządzania kiszonek
K
iszonka z całych
roślin kukurydzy
we współczesnych
systemach żywienia krów
mlecznych oraz bydła opasowego uznawana jest dziś
za paszę, która powinna być
podstawową paszą objętościową, skarmianą przez 365
dni w roku. Jej cechami powinny być wysoka jakość,
minimalne straty składników
pokarmowych oraz duża odporność na rozkład tlenowy
po odkryciu silosu.
Choć zasady technologii
produkcji kiszonek są większości hodowcom bydła dobrze znane, to w wielu gospodarstwach nie są nadal
przestrzegane. Konsekwencją są kiszonki o złej jakości
lub niskiej wartości pokarmowej. Poniżej chcieliśmy
przypomnieć kilka podstawowych zasad, których przestrzeganie jest bezwzględnie
konieczne przy sporządzaniu
kiszonki z całych roślin kukurydzy.
Kukurydza jest idealnym
źródłem skrobi dla krów
mlecznych. Należy jednak
Optymalną strukturę paszy w żwaczu zapewnia kiszonka sporządzona z całych roślin kukurydzy, pociętych na
elementy długości 1,5–2,5 cm. Taką kiszonkę można skarmiać jako paszę objętościową główną lub jedyną w dawce pokarmowej.
pamiętać, że skrobia występuje tylko w ziarnie kukurydzy. Z tego też względu
nie należy się zbyt śpieszyć
z terminem zbioru kukurydzy na kiszonkę z całych roślin. Powinno się go wykonywać w momencie wykształcenia kolby oraz wypełnienia jej ziarnem, a więc w fazie dojrzałości ziarna od woskowej do szklistej. Kukurydza koszona w tym stadium
dojrzałości zawiera od 29 do
35% suchej masy w całej roślinie, zaś w kolbach 45-50%.
W takiej sytuacji udział kolb
stanowi 45-55% masy całych
roślin. W trakcie zbioru rośliny najczęściej rozdrabniane są na sieczkę długości 0,5–1,5 cm. Przy takim
rozdrobnieniu uzyskuje się
uszkodzenie ziaren, co poprawia proces kiszenia oraz
powoduje brak niedojadów.
Wartość pokarmowa kukurydzy wyraźnie wzrasta wraz
z dojrzałością rośliny. Pamiętajmy, że ziarno kukurydzy
wraz z kolbą decydują zarówno o ilości, jak i o jakości produktu zakiszanego.
Kukurydza koszona we
wczesnych fazach rozwojowych, to jest kiedy zawiera
poniżej 29% suchej masy,
charakteryzuje się mniejszą
ilością skrobi przy dużej zawartości cukrów łatwo rozpuszczalnych. Podczas zakiszania, w takich kiszonkach
proces przebiega gwałtownie, a jego wynikiem jest
duża ilość kwasu octowego
i etanolu. Taka kiszonka nie
jest chętnie pobierana przez
zwierzęta, zaś zawarta w niej
skrobia ulega niemal w całości szybkiemu rozkładowi w
żwaczu. Skutkuje to znacznym obniżeniem kwasowości treści żwacza, zwiększając ryzyko wystąpienia kwasicy.
Kukurydza jest wrażliwa
na przymrozki jesienne. Po
pierwszych przymrozkach
należy w ciągu 10–15 dni za-
kończyć zbiór na kiszonkę.
Długie przetrzymywanie kukurydzy na pniu jest niecelowe, następuje bowiem namnażanie się na niej grzybów pleśniowych. Zielonka z
kukurydzy zebrana przy zawartości suchej masy powyżej 35% jest sucha i twarda,
co utrudnia jej rozdrobnienie oraz uniemożliwia dokładne ubicie. Bakterie fermentacyjne mają utrudniony
dostęp do wnętrza komórek roślinnych, co sprawia,
że proces zakiszania jest powolny, odczyn pH nie osiąga
wartości optymalnej, a kwasy
organiczne (kwas octowy i
propionowy) decydujące o
stabilności tlenowej są redukowane. W zakiszanej masie pozostają wypełnione powietrzem wolne przestrzenie międzycząsteczkowe, w
których dobre warunki do
rozwoju znajdują, wspomniane wcześniej, grzyby
pleśniowe.
Kilka słów trzeba powiedzieć o stopniu rozdrobnienia roślin w trakcie ich
zbioru. Rozdrabnianie ca-
łych roślin kukurydzy przy
pomocy sieczkarni tradycyjnych sprawia, że uzyskuje się najczęściej cząstki
długości 0,5–1,5 cm. Takie
rozdrobnienie pozwala na
dokładne ubicie pryzmy i
stworzenie optymalnych
warunków beztlenowych
w zakiszanej biomasie. Wyprodukowana w ten sposób
kiszonka jest wysokiej jakości oraz cechuje się małymi stratami składników
pokarmowych. Niestety,
zbyt rozdrobnione cząstki
kiszonki nie zapewniają odpowiedniej struktury paszy
w żwaczu, co może pociągać
za sobą wzdęcie żwacza, występowanie kwasicy oraz obniżenie poziomu tłuszczu w
mleku. Z tego względu taką
kiszonkę należy skarmiać z
innymi strukturalnymi paszami objętościowymi. Przy
żywieniu systemem TMR
zaleca się stosowanie w takich sytuacjach kwaśnego
węglanu sodowego, buforującego niskie pH płynu
żwacza.
Cały materiał na www.wrp.pl.