recenzja1 - Wydział Inżynierii Procesowej i Ochrony

Prof. dr hab. inż. Henryk Rusinowski
Instytut Techniki Cieplnej
Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki
Politechnika Śląska
Gliwice, sierpień 2014 r.
OPINIA
o dorobku i osiągnięciach naukowo – badawczych dr inż. Zbigniewa Ziembika w
związku z postępowaniem o nadanie stopnia naukowego doktora habilitowanego
1. Charakterystyka działalności naukowej kandydata.
Dr inż. Zbigniew Ziembik ukończył studia w 1986 roku na Wydziale Matematyki, Fizyki i
Chemii Uniwersytetu Opolskiego uzyskując tytuł zawodowy magistra chemii. Stopień
naukowy doktora fizyki uzyskał w 1996 na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki
Stosowanej Politechniki Warszawskiej, gdzie obronił pracę pt. „Właściwości elektryczne
układów przewodnik – matryca nieprzewodząca”. Od ukończenia studiów pracuje na
Uniwersytecie Opolskim, początkowo na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii, a po
obronie pracy doktorskiej jako adiunkt w Instytucie Chemii. Od 2012 roku jest zatrudniony w
Samodzielnej Katedrze Biotechnologii i Biologii Molekularnej na stanowisku starszego
wykładowcy.
Po ukończeniu studiów dr inż. Zbigniew Ziembik prowadził badania właściwości
elektrycznych i termoelektrycznych kompozytowych materiałów organicznych, Głównym
celem tych badań było poznanie mechanizmu przenoszenia ładunku w tych materiałach dla
opisu zachodzących zjawisk i przy konstrukcji urządzeń technicznych. Badał również wpływ
temperatury na przewodność elektryczną kompozytów o różnych składach, Wyniki badań
posłużyły do ilościowego opisu przewodności elektrycznej kompozytów. Po uzyskaniu
stopnia doktora naukowego kontynuował badania właściwości elektrycznych i
termoelektrycznych kompozytów, w szczególności nad wykorzystaniem kompozytów do
konwersji fotowoltaicznej. Uzyskane sprawności konstruowanych ogniw fotowoltaicznych
były niskie i prace badawcze zostały przerwane. Dalsze badania habilitanta związane były z
badaniem zewnętrznego pola elektrycznego na widmo absorbcyjne kserożeli krzemowych.
Zauważono istnienie napięcia progowego, powyżej którego zmiany w widmie są
nieodwracalne.
W ostatnich latach habilitant brał udział w pracach zespołu zajmującego się monitoringiem i
biomonitoringiem środowiska, w szczególności pomiarem i interpretacją wyników pomiaru
aktywności 137Cs w środowisku. Radionuklid 137Cs jest syntetycznym izotopem
promieniotwórczym powstającym w wyniku pracy reaktora jądrowego oraz wybuchu ładunku
jądrowego. Jego obecność w środowisku i zagrożenia z nim związane mogą trwać wiele lat.
Habilitant prowadził badania wykorzystując próbki gleby zbierane w lasach południowo –
zachodniej Polski. Celem tych badań było znalezienie powiązań pomiędzy zawartością 137Cs
w poziomach genetycznych gleby i ich podstawowymi właściwościami fizykochemicznymi
oraz opis matematyczny tych zależności. Wyniki badań opublikował w monografii
„Wykorzystanie metod statystycznych do opisu akumulacji 137Cs w glebach leśnych”
Monografię przedstawił jako osiągnięcia naukowe w rozumieniu ustawy z dnia 14 marca
2003 roku w celu wszczęcia postępowania o nadaniu stopnia doktora habilitowanego.
2. Ocena osiągnięcia naukowego – monografii habilitacyjnej.
Jako osiągnięcie naukowe habilitant przedstawił monografię pt. „Wykorzystanie metod
statystycznych do opisu akumulacji 137Cs w glebach leśnych”. Monografia została wydana w
2013 roku przez Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego w serii Studia i Monografie nr 495.
Monografia liczy 154 strony i jest podzielona na 13 rozdziałów. W końcowej części
monografii zamieszczono spis tabel i rysunków, bibliografię oraz streszczenie w języku
angielskim.
Znaczenie problematyki podjętej przez Autora
Przedmiotem monografii jest opis akumulacji 137Cs w profilach glebowych gleb leśnych z
wykorzystaniem metod statystycznych oraz weryfikacja opracowanych modeli. Izotop
promieniotwórczy 137Cs jest izotopem syntetycznym dla którego okres połowicznego rozpadu
wynosi ponad 30 lat. Ponieważ jest izotopem sztucznie wprowadzonym do środowiska może
służyć jako znacznik przemieszczenia się substancji w przyrodzie. Autor do badań
wykorzystał próbki gleby zabrane na terenach tzw. Anomalii Opolskiej tj. obszaru na którym
opad materiału radioaktywnego po awarii elektrowni jądrowej w Czarnobylu był wyjątkowo
intensywny. Habilitant w oparciu o wyniki analizy pobranych próbek opracował,
wykorzystując metody statystyczne, modele matematyczne opisujące wpływ właściwości
fizykochemicznych gleby w poziomach genetycznych na zawartość izotopu 137Cs. Przyjęta
metodyka badań oraz opracowane modele mają charakter nowatorski i nie były dotąd
wykorzystywane w badaniach akumulacji 137Cs w glebie.
Wyniki badań habilitanta mają znaczenia poznawcze i utylitarne. Mogą być wykorzystane dla
kontroli cyrkulacji materiałów radioaktywnych w środowisku, oraz źródeł i kierunków
rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń radiologicznych oraz sposobów reagowania na
incydenty związane z uwolnieniem materiałów radioaktywnych.
Omówienie treści rozprawy
Po omówieniu celu i zakresu badań w rozdziale 3 Autor krótko przedstawia podstawy
teoretyczne i prawa rządzące promieniowaniem jonizującym oraz szkodliwe działanie
promieniowania jonizującego na organizmy żywe. Rozdział 4 monografii poświęcony jest
omówieniu właściwości cezu i jego radioizotopów, w szczególności wpływu próbnych
wybuchów jądrowych na powstawanie radioizotopu 137Cs. W rozdziale piątym Autor
monografii omawia właściwości i poziomy genetyczne gleby, zaś w rozdziale szóstym
związki pomiędzy właściwościami fizykochemicznymi gleby, a zawartością 137Cs.
Część merytoryczną monografii otwiera rozdział siódmy, liczący półtorej strony, Tytuł
rozdziału nie oddaje jego treści dotyczącej składowych niepewności pomiaru. Rozdział 7
można było połączyć z rozdziałem, w którym omawiane są uzyskane wyniki pomiarów. W
rozdziale 8 Autor bada istnienie korelacji liniowej pomiędzy aktywnością 137Cs i parametrami
fizykochemicznycmi gleby na kilku poziomach glebowych. Wykorzystuje pojedyncze
równania regresji liniowej w których zmienną wyjściową jest aktywność 137Cs, zaś zmienną
wejściową parametr charakteryzujący właściwości fizykochemiczne gleby. Do oceny jakości
predykcji wykorzystuje współczynnik korelacji pomiędzy zmienną wyjściową i wejściową
modelu, współczynnik determinacji oraz test dla weryfikacji hipotezy o braku korelacji.
Zamieszcza wybrane wyniki obliczeń. Rozdział 8 monografii jest w zasadzie wstępem do
rozdziału 9 w którym rozszerzono program badań o poszerzenie obszaru poboru próbek o
przygraniczne regiony Czech, powiększenie liczby parametrów fizyko – chemicznych
charakteryzujących poziomy genetyczne oraz zastosowanie do opisu statystycznego
zależności pomiędzy aktywnością 137Cs a parametrami warstw gleby metody regresji liniowej
wielorakiej. Do wyboru zmiennych objaśniających najlepiej opisujących zmienność
aktywności 137Cs w próbkach poziomów glebowych Autor monografii zastosował kryterium
Akaike AIC. Do wnioskowania o istotności modelu liniowego wykorzystano test FSnedecora. Istotność parametrów modelu badano testem t-Studenta.
Przeprowadzone w rozdziale 9 obliczenia nie pozwoliły na sformułowanie statystycznie
istotnej liniowej zależności aktywności 137Cs od parametrów fizykochemicznych w poziomie
butwinowym Of. Niemożność sformułowania modelu liniowego mogła być spowodowana
bardziej złożoną matematycznie zależnością lub brakiem zależności. Dlatego Autor
monografii postanowił w rozdziale 10 dokonać oceny struktury zmiennych wykorzystując
metodę analizy skupień. Jest to metoda grupowania elementów we względnie jednorodne
klasy w oparciu o kryterium podobieństwa wyrażone funkcją określającą odległości pomiędzy
nimi. Do dalszej analizy struktury zmiennych Autor wykorzystuje metodę analizy głównych
składowych. Wnioski z analizy i wyników obliczeń przeprowadzonych w rozdziale 10
wskazują na brak istotnych związków pomiędzy akumulacją 137Cs a parametrami
fizykochemicznymi na poziomie 0f. Wykrycie związków w analizie statystycznej wymaga
dostatecznego zróżnicowania wyników pomiarów w poszczególnych próbkach. Miarą
zróżnicowania są wartości odchylenia standardowego SD i współczynnika zmienności CV.
Wartości tych parametrów dla wyników pomiaru aktywności 137Cs w poziomie 0f są znacznie
niższe niż dla innych poziomów glebowych.
Rozdział 11 monografii obejmuje opis matematyczny migracji substancji radioaktywnych z
powierzchni w głąb gleby. Jest to proces złożony, a jego opis może być tylko przybliżony.
Najistotniejsze są trzy mechanizmy transportu: dyfuzja molekularna, dyspersja
hydrodynamiczna i adwekcja. W początkowej części rozdziału Autor omawia modele
analityczne opisujące migrację zanieczyszczeń w glebie, przyjmowane uproszczenia w opisie
zjawiska możliwości eksperymentalnego wyznaczania parametrów modeli i trudności w
rozwiązaniu równań. Również zastosowanie klasycznych metod statystycznych może
prowadzić do fałszywych wyników obliczeń i błędnych wniosków. W związku z tym
postanowiono wykorzystać metodę zmiennych złożonych do badań relacji pomiędzy
aktywnością 137Cs w warstwach gleby. Wykorzystano te same wyniki pomiarów jak w
rozdziale 9. Wyniki obliczeń i przeprowadzona analiza wykazały, że z uwagi na związki
pomiędzy względnymi aktywnościami 137Cs w warstwach gleby, można je ująć w dwie grupy.
Pierwsza grupa obejmuje pierwsze trzy warstwy, zaś mechanizm dystrybucji wykazuje cechy
procesu uwarunkowanego równowagą termodynamiczną. Druga grupa obejmuje dwie głębiej
położone warstwy dla których nie stwierdzono równowagi termodynamicznej z warstwami
położonymi wyżej. Ostatnie rozdziały monografii zawierają podsumowanie i wnioski
wynikające z przeprowadzonych badań.
Szczególne osiągnięcia Habilitanta
Do szczególnych osiągnięć Habilitanta należą:
 Zebranie próbek gleby w poziomach genetycznych w lasach południowo – zachodniej
Polski i przeprowadzenie pomiarów w celu określenia właściwości fizyko –
chemicznych gleby oraz aktywności izotopu 137Cs. Badany obszar Polski
charakteryzuje się znacznym opadem materiału radioaktywnego po awarii elektrowni
jądrowej w Czarnobylu.
 Badanie i opis matematyczny z wykorzystaniem metod statystycznych związków
pomiędzy zawartością 137Cs w poziomach genetycznych gleby, a ich podstawowymi
właściwościami fizykochemicznymi. Dla opisu zależności pomiędzy aktywnością
137
Cs, a właściwościami gleby autor monografii sformułował liniowe modele
wielorakiej regresji. Istotność wyrazów modelu oraz wybór zmiennych objaśniających
do końcowej postaci modelu dokonał z wykorzystaniem kryterium Akaike, AIC.
Uzyskał w ten sposób prostsze modele przy zadawalającej jakości predykcji. Badania
korelacji pomiędzy zmiennymi objaśniającymi prowadził w oparciu o wskaźnik VIF.
Dla poziomu butwinowego 0f nie uzyskał zadowalających rezultatów.
 Zastosowanie metody analizy skupień i głównych składowych do analizy związków
pomiędzy aktywnością 137Cs a właściwościami gleby w poziomie 0f. Badanie
współzmienności za pomocą metody analizy głównych składowych wskazywało na
istnienie pewnych zależności, to jednak nie były one dostatecznie istotne z uwagi na
powiązanie z aktywnością 137Cs.
 Badanie i opis matematyczny z wykorzystaniem metod statystycznych akumulacji
137
Cs w warstwach gleby z pominięciem ich właściwości fizykochemicznych Autor
wykazał istnienie współzależności pomiędzy aktywnościami 137Cs w różnych
warstwach gleby.
Opracowanie przez Habilitanta metodyka badań umożliwia przewidywanie akumulacji
137
Cs w poziomach genetycznych gleby. Opracowane modele mogą być użyteczne w
monitoringu skażeń promieniotwórczych.
Dyskusyjne i krytyczne uwagi
Lektura monografii nasuwa pewne uwagi o charakterze krytycznym do przyjętej metody
badań i wykorzystanych algorytmów statystycznych oraz niewielką liczbę uwag natury
redakcyjnej. Do najważniejszych należą:
1. Rozdział 7 monografii o objętości półtorej strony zawiera analizę składowych
niepewności pomiaru aktywności 137Cs w próbkach glebowych. Brak informacji o
technikach i niepewnościach pomiaru właściwości fizykochemicznych gleby.
Rozdział ten można było połączyć z rozdziałem 9.
2. Rozdział 8 dla całości pracy nie jest konieczny. Dla badania współzależności
statystycznej pomiędzy aktywnością 137Cs w poziomie genetycznym i
poszczególnymi właściwościami fizykochemicznymi gleby wykorzystuje
pojedyncze modele liniowe regresji z jedną zmienną. O istnieniu korelacji
pomiędzy zmiennymi objaśnianymi i objaśniającą rozstrzyga wykorzystując
wartości współczynników korelacji i determinacji oraz test weryfikacji hipotezy o
braku korelacji liniowej. Autor nie pisze, że o ile wykorzystanie współczynnika
korelacji i determinacji nie wymaga żadnych założeń co do rozkładów
prawdopodobieństwa to weryfikacja hipotezy statystycznej wykorzystywanej
przez Autora wymaga założeń co do rozkładu statystycznego reszt. Ponadto, przy
rozstrzyganiu o istnieniu korelacji (Tabela 3) Autor ogranicza się wyłącznie do
informacji o współczynnikach korelacji i determinacji. Do czego więc
wykorzystuje opisany wcześniej test o korelacji.
3. W ocenie Autora recenzji najważniejszym rozdziałem w recenzowanej monografii
jest rozdział 9. Autor przedstawia ogólną strukturę liniowego modelu regresji
wielorakiej oraz założenia wymagane do estymacji parametrów równań i
statystycznej oceny jakości predykcji w szczególności, wymagania co do rozkładu
statystycznego składnika losowego. Nasuwają się następujące uwagi:
 Pierwszym etapem budowy modelu regresyjnego jest założenie typu i
struktury. Struktura modelu winna odzwierciedlać logiczne zależności
przyczynowo – skutkowe zjawisk fizycznych i chemicznych zachodzących
w procesie. Postać funkcji ujmującej związek między zmienną objaśnianą a
zmiennymi objaśniającymi powinna być określana w oparciu o przesłanki
teoretyczne. Model powinien zawierać wszystkie zmienne objaśniające
mające wpływ na zmienną objaśnianą i ulegające istotnym zmianom
podczas badań. Estymacja metodą najmniejszych kwadratów kryje bowiem
w sobie niebezpieczeństwo polegające na tym, że umożliwia zawsze
wyznaczenie ocen parametrów modelu, nawet wówczas, gdy z powodu
niewłaściwie dobranej struktury modelu lub dużych błędów pomiaru
otrzymany model charakteryzuje się słabymi własnościami predykcji. W
pracy brak jest analizy modelowanych procesów z uwagi na przyjętą
strukturę modeli oraz założenia do wielorakiej regresji liniowej opisane w
punkcie 9.1.
 W modelu regresji liniowej opisanej wzorem (13) zmiennymi losowymi są
oraz  , zaś suma ∑
jest składnikiem deterministycznym i opisuje
wartość oczekiwaną  . Transformacja Box – Coxa stosowana jest w
statystyce do przekształcenia zmiennej objaśnianiej w modelu regresyjnym,
ponieważ zmienne objaśniające nie są zmiennymi losowymi.
 Analizując rys. 6a Autor pisze: „Wydaje się, że punkty na wykresie są
rozrzucone w sposób losowy, nie wykazując wyraźnych tendencji zmian.
Obserwacja ta sugeruje homoskedastyczność składnika losowego”. Zgodnie
z założeniem 5-7 na stronie 44-45 składnik losowy powinien mieć rozkład
normalny o wartości oczekiwanej równej zero i stałej wariancji. Można to
sprawdzić za pomocą testu normalności.
 Kryterium informacyjne Akaikego AIC jest kryterium wyboru pomiędzy
modelami statystycznymi o różnej liczbie zmiennych objaśniających. W
opracowanych modelach liczba zmiennych objaśniających wynika z liczby
pomiarów właściwości fizykochemicznych gleby. Wydaje się, że w tym
przypadku dla badania istotności poszczególnych wyrazów w równaniu
regresji zamiast stosować kryterium AIC lepsze rezultaty uzyska się
wykorzystując testy statystyczne np. test F-Snedecora. Piszący tą recenzję
sugeruje Autorowi monografii stosowanie w dalszych badaniach metody
regresji krokowej. Jest to dla badań w rozdziale 9 metoda bardziej
kompleksowa i spójna i dostarczająca znacznie więcej informacji
statystycznych.
4. Dla Autora recenzji lektura rozdziału 10 w szczególności punktu 10.3 „Dyskusja i
wnioski” skłania do opinii, że brak korelacji pomiędzy względną aktywnością
137
Cs i parametrami gleby w poziomie butwinowym 0f jest spowodowany małym
zróżnicowaniem wyników pomiaru dla tej warstwy gleby (mała wartość CV).
Pozostałe rozważania w tym rozdziale są mniej zrozumiałe i przekonywujące.
Podsumowując przedstawioną ocenę szczególnego osiągnięcia zawartego w monografii
przez Habilitanta stwierdzam, że zaproponowana w pracy metodyka, algorytmy i
modele należy uznać za wartościowe z poznawczego i utylitarnego punktu widzenia.
Przedstawione wątpliwości i uwagi krytyczne są dyskusyjne i wymagają wyjaśnienia,
przy czym obowiązujący obecnie tryb przeprowadzania czynności w postępowaniu
habilitacyjnym nie daje takich możliwości. Badany przez Habilitanta problem jest
trudny i złożony, wymaga interdyscyplinarnej wiedzy i w moim przekonaniu może
stanowić przedmiot rozprawy habilitacyjnej.
3. Ocena osiągnięć naukowo – badawczych Habilitanta
W pierwszym okresie pracy, po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Pedagogicznej w
Opolu (obecnie Uniwersytet Opolski) habilitant zajmował się badanie właściwości
elektrycznych i termoelektrycznych kompozytowych materiałów organicznych. Wyniki badań
były podstawą jego pracy doktorskiej i zostały opublikowane w dwóch czasopismach
krajowych. W tym okresie habilitant był współautorem trzech artykułów opublikowanych w
czasopismach z ISI Master Journal List.
Po uzyskaniu stopnia doktora Habilitant początkowo kontynuował badania właściwości
kompozytów, a następnie możliwości sterowania właściwościami elektrycznymi kompozytu
w celu ich wykorzystania do konwersji fotowoltaicznej. Niska sprawność tych ogniw
spowodowała przerwanie badań. Kolejnym przedmiotem badań były kserożele krzemowe, w
szczególności wpływ par rozpuszczalników na przewodność elektryczną kserożeli. W
ostatnich latach habilitant zajmował się obecnością sztucznych i naturalnych radionuklidów w
środowisku. Badania zachowania się 137Cs w glebie były podstawą ubiegania się o stopień
doktora habilitowanego.
Zgodnie z zestawieniem zamieszczonym w dokumentacji przewodu dorobek publikacyjny
habilitanta po obronie pracy doktorskiej obejmuje:
 Autorstwo lub współautorstwo monografii .
Habilitant jest autorem monografii habilitacyjnej, współautorem (udział 30%)
monografii wydanej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz
współautorem rozdziałów o objętości 5 – 10 stron w 4 monografiach.
 Autorstwo lub współautorstwo publikacji w czasopismach z ISI Master Journal List
(tzw. lista filadelfijska)
Habilitant jest Autorem lub współautorem 15 publikacji zamieszczonych w
czasopismach z tzw. listy filadelfijskiej posiadających wskaźnik impact factor (IF)
0,207  2,119. Udział habilitanta w tych publikacjach kształtował się w przedziale 10
 100% (średnia 52%).
 Autorstwo lub współautorstwo 14 publikacji, głównie w czasopismach krajowych o
liczbie punktów zgodnie z listą MNiSzW 1  6.
Wskaźniki bibliometryczne działalności publikacyjnej habilitanta przedstawiają się
następująco:
 Sumaryczny inpact factor: 12.281
 Liczba cytowani publikacji wg bazy Web of Science: 41
 Indeks Hirscha: 4
Kierowanie lub udział w projektach krajowych lub międzynarodowych:
Habilitant był w latach 2007  2012 głównym wykonawcą w 7 projektach, w tym 3
współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
Wygłoszenie referatów na międzynarodowych lub krajowych konferencjach.
Habilitant był autorem lub współautorem 11 referatów wygłoszonych głównie na
konferencjach krajowych.
Habilitant swoje zainteresowania naukowe skupił początkowo na badaniach właściwości
elektrycznych i termoelektrycznych kompozytów, a następnie na badaniach aktywności
izotopów promieniotwórczych w glebie. Podsumowując osiągnięcia naukowo-badawcze
Habilitanta stwierdzam, że uzyskane wyniki mają niewątpliwą wartość poznawczą i
wnoszą oryginalne elementy do metodologii badań oraz dowodzą jego zdolności do
samodzielnego formułowania i rozwiązania zadań naukowych w rozpatrywanym
obszarze badawczym. Wyniki badań zostały opublikowane zarówno w czasopismach
znajdujących się w bazie JCR ( 15, łączny IF ok. 12) jak i innych czasopismach, głównie
krajowych a także w materiałach konferencji o zasięgu lokalnym. Należy w tym miejscu
wyraźnie podkreślić, że zdecydowana większość publikacji w czasopismach o zasięgu
międzynarodowym jest współautorska. Jeżeli wziąć dodatkowo pod uwagę raporty nie
publikowane, to ilościowo rzecz biorąc ogólna liczba prac jest do zaakceptowania.
Liczba cytowani wynosi 41 , co biorąc pod uwagę fakt, że główne publikacje ukazały się
w ostatnich latach 2005 – 2014, jest dobrym wynikiem. Fakty te pozwalają mi
przedstawić pozytywną opinię osiągnięć naukowo badawczych dr inż. Zbigniewa
Ziembika w sensie Art.16 p.1 i 2. Ustawy z dnia 14 marca 2003 roku o stopniach i tytule
naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki( Dz.U.Nr 65 , poz.595 z późn.
zmianami).
4. Ocena dorobku dydaktycznego i popularyzatorskiego oraz w zakresie
współpracy międzynarodowej
Habilitant był członkiem trzech komitetów organizacyjnych konferencji krajowych, brał
udział w pracach międzynarodowej sieci badawczej. Jest redaktorem miesięcznika Ecological
Chemistry and Engeneering oraz członkiem Towarzystwa Chemii i Inżynierii Ekologicznej.
Jest współautorem skryptu i materiałów dydaktycznych. Był opiekunem 20 prac
dyplomowych magisterskich i licencjackich. Brał udział w jednej pracy zleconej oraz
recenzował 4 referaty konferencyjne i 2 artykuły naukowe. Z przedstawionej dokumentacji
wynika, że kandydat poświęcił wiele uwagi w przygotowaniu materiałów do zajęć
dydaktycznych. Na podstawie tych danych i informacji zawartych w autoreferacie można
aktywność habilitanta w tym obszarze uznać za wystarczającą do ubiegania się o stopień
doktora habilitowanego.
5. Wnioski końcowe
Nawiazując do Rozporządzenia Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego z dnia
1 września 2011w sprawie kryteriów oceny osiągnięć osoby ubiegajacej się o nadanie
stopnia doktora habilitowanego ( Dziennik Ustaw Nr 196 , poz. 1165) stwierdzam,
że Habilitant udokumentował osiagnięcia, o których traktują I. &3 p.4a, II. &4
p.1, 3-8, III. &5 p.1-5,8,9,11,13 tego Rozporządzenia. Przedstawiona do oceny
monografia oraz informacje podane w autoreferacie oraz załącznikach pozwalają
stwierdzić, że we wszystkich obszarach aktywności zawodowej osiągnięcia
habilitanta zasługują na
pozytywną ocenę. Na tej podstawie wnioskuję o
dopuszczenie dr inż. Zbigniewa Ziembika do następnych etapów postępowania
habilitacyjnego.