wyrok uzasadnienie - Sąd Okręgowy w Nowym Sączu

Sygn. akt II Ka 567/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 lutego 2014r.
Sąd Okręgowy w Nowym Sączu – Wydział II Karny w składzie :
Przewodniczący : SSO Maria Żelichowska-Błażowska (spr.)
Sędziowie: SO Bogdan Kijak
SO Arkadiusz Penar
Protokolant: st.sekr.sąd.Jolanta Janik
przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Marii Gajdy
po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2014r.
sprawy M. M.
oskarżonego o przestępstwo z art.229§1 i 3 kk
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Sączu
z dnia 15/10/2013r. sygn. akt II K 236/13
zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Nowym Sączu – do ponownego rozpoznania.
Sygn.akt II Ka 567)13
UZASADNIENIE
M. M. oskarżony został o to, że : w dniu 27 lipca 2013 r. w W. rejonu (...) podczas kontroli samochodu osobowego
marki A. (...) nr rejestracyjny (...) w związku z popełnionym wykroczeniem drogowym wręczył funkcjonariuszowi
Policji st. sierżantowi K. F. banknot 100 złotowy wsuwając mu do notatnika służbowego w celu odstąpienia od niego
od wykonania czynności służbowej
tj. o przest. z art. 229 § 1 i 3 kk.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 15.10.2013r. sygn. akt II K 236)13 postępowanie karne na
mocy art.66§1 kk oraz art.67§1 i 3 kk wobec M. M. przy przyjęciu, że przestępstwo z art.229§1 i §3 kk stanowi
wypadek mniejszej wagi z art.229§2 kk zostało warunkowo umorzone na roczny okres próby a wobec oskarżonego
zostało orzeczone świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy
Postpenitencjarnej. Na mocy art. 100 kk orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego tj.
banknotu o nominale 100 zł. Na podstawie art.627 kpk zostały od oskarżonego zasądzone na rzecz Skarbu państwa
koszty sądowe w wysokości 230 zł.
Wyrok ten zaskarżył w całości na niekorzyść oskarżonego prokurator, który w apelacji powołując się na przepis art.438
pkt 1 kpk zarzucił obrazę prawa materialnego tj.art.229§2 kk poprzez przyjęcie, że wobec zachowania oskarżonego
realizującego znamiona określone w art.29§1 i 3 kk możliwe jest przyjęcie wypadku mniejszej wagi określonego w
art.229§2 kk, podczas gdy przepis ten nie odnosi się do art.229§3 kk.
Podnosząc ten zarzut, apelujący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania.
W uzasadnieniu apelacji jej autor podniósł, że ustawodawca przewidział w art.229§2 kk możliwość zakwalifikowania
przestępstwa z art.229 kk jako wypadku mniejszej wagi, ale zgodnie z przyjętą wykładnią za taki wypadek może być
uznany jedynie czyn realizujący znamiona typu podstawowego tj.art.229§1 kk. Nie będzie miał zastosowania art.229§2
kk w sytuacji, gdy sprawca działał w celu skłonienia osoby pełniącej funkcję publiczną do naruszenia obowiązku
służbowego albo wynagradza jej takie naruszenie a także wtedy, gdy sprawca udzielił korzyści majątkowej lub jej
obietnicy znacznej wartości. Apelujący podnosząc zarzut oparł się na Komentarzu do Kodeksu Karnego pod redakcją
Andrzeja Zolla oraz powołał wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 3.12.1998r. sygn. II Aka 196/98.
Sąd odwoławczy zważył, co następuje :
apelacja i złożony w niej wniosek są zasadne.
Trafny jest zarzut obrazy prawa materialnego a to przepisu art.229§2 kk.
Sąd okręgowy nie podziela argumentacji sądu I instancji zawartej na stronie 3 pisemnych motywów zaskarżonego
wyroku, że przepis art.229§2 kk przewidujący wypadek mniejszej wagi odnosi się do wszystkich typów czynów
określonych w art.229 kk.
Paragraf pierwszy tego przepisu określa przekupstwo (łapownictwo czynne) polegające na udzieleniu lub obietnicy
udzielenia korzyści osobie pełniącej funkcję publiczną. Jest to typ podstawowy. Natomiast od §3 do §5 znalazły
określenie typy kwalifikowane. Pierwszy typ kwalifikowany został określony w §3 art.229 kk i zachodzi wówczas, gdy
udzielenie korzyści albo jej obietnica ma skłonić adresata do naruszenia przepisów prawa.
Już z samego umiejscowienia §2 zaraz po §1 wskazuje, ze wypadek mniejszej wagi ma zastosowanie tylko do typu
podstawowego, określonego w paragrafie pierwszym, a nie ma zastosowania do typów kwalifikowanych określonych
w paragrafach po nim następujących. Taka sama sytuacja zachodzi przy łapownictwie biernym, określonym w
art.228 kk. W paragrafie pierwszym określony jest typ podstawowy tego przestępstwa i odnoszący się do tego typu
podstawowego wypadek mniejszej wagi z paragrafu drugiego. Pozostałe od paragrafu trzeciego tego artykułu dotyczą
typów kwalifikowanych i do nich nie ma zastosowania wypadek mniejszej wagi )(vide : Komentarz do Kodeksu karnego
pod redakcją A.Zolla i Królikowskiego).
Gdyby ustawodawca chciał aby wypadek mniejszej wagi mógł być stosowany do wszystkich typów przestępstw
określonych w art.229 kk, to przepis ten byłby umieszczony po wszystkich typach podstawowym i kwalifikowanym,
a nie tylko zaraz po typie podstawowym pod numerem dwa.
Uznając apelację prokuratora sad odwoławczy na podstawie art.437§1 i 2 kpk zaskarżony wyrok uchylił i sprawę
przekazał sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.