Porównanie skuteczności wybranych koagulantów do usuwania

Porównanie skuteczności wybranych koagulantów
do usuwania substancji organicznych
w procesie hybrydowym koagulacja/mikrofiltracja
Krystyna KONIECZNY*, Dorota SĄKOL**, Michał BODZEK*, Mariusz KORYCKI*, Mariola
RAJCA*
*
**
Politechnika Śląska, Instytut InŜynierii Wody i Ścieków, ul. Konarskiego18, 44-100 Gliwice
PKE S.A. Elektrownia „Łagisza”, Wydział Wodno–Chemiczny, ul Pokoju 14, 42–504 Będzin
Coraz szersze stosowanie technik membranowych w procesach uzdatniania wody,
przyczynia się równieŜ do poprawy jakości wody do picia. MoŜliwości separacyjne, jakie dają
mikro- i ultrafiltracja, umoŜliwiają pozbawienie wody zawiesin, organicznych i
nieorganicznych substancji koloidalnych a takŜe cyst i oocyst pasoŜytów, jak Giardia
Lamblia i Criptosporidium Parvum. Dodatkowe wspomaganie technik membranowych
technikami konwencjonalnymi, czyli prowadzenie tzw. procesów hybrydowych, przyczynia
się do dalszej poprawy parametrów fizykochemicznych wyprodukowanej wody oraz
spowalnia zjawisko nieodwracalnego blokowania porów membrany substancjami obecnymi
w wodzie surowej. Coraz bardziej powszechnym sposobem na połączenie ze sobą technik koagulacji
i mikro- lub ultrafiltracji jest prowadzenie procesu „in-line”.
Celem niniejszej pracy było porównanie skuteczności wybranych koagulantów w
procesach hybrydowym koagulacja in-line /mikrofiltracja oraz bezpośredniej mikrofiltracji do
usuwania substancji organicznych z naturalnej wody rzecznej, z uwzględnieniem wpływu
koagulantów na wartość strumienia permeatu.
W badaniach zastosowano trzy rodzaje koagulantów: FeCl3 (PIX 111), Fe2(SO4)3
(PIX113) oraz Al2(SO4)3 (ALS). Stosowane dawki wynosiły odpowiednio: 2,4 mg Fe/dm3,
1,7 mg Fe/dm3 i 2,9 mg Al/dm3. Badania prowadzono na jednostce testowej firmy EUROSEP z uŜyciem modułu mikrofiltracyjnego – membrany kapilarne polipropylenowe (PP).
Wodę surową stanowiła woda rzeczna, pochodząca z ujęcia PKE S.A. Elektrowni „Łagisza”,
zlokalizowanego na rzece Czarna Przemsza na terenie miasta Będzin.
Wykazano, Ŝe uŜycie koagulantu „in-line” przyczynia się do poprawy jakości wody
poprzez zwiększenie stopnia usunięcia substancji organicznych. Udowodniono statystycznie,
Ŝe wybór koagulantu ma istotny wpływ na stopień usuwania substancji organicznych z wody.
NajwyŜszą skuteczność procesu uzyskano przy zastosowaniu koagulantu glinowego.