D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Warszawy

Sygn. akt XI W 3646/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 stycznia 2016 roku
Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie XI Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Barbara Syta
Protokolant: Karolina Kowalczyk
przy udziale oskarżyciela publicznego K. K.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 29 października 2015 roku, 01 grudnia 2015 roku oraz 07 stycznia 2016 roku
w W.
w postępowaniu zwyczajnym
sprawy J. P.
syna A. i T. z domu Z.
urodzonego dnia (...) w W.
obwinionego o to, że:
w dniu 02 czerwca 2014 r. w siedzibie Straży Miejskiej na ulicy (...) w W., będąc użytkownikiem pojazdu marki (...)
o numerze rejestracyjnym (...), wbrew obowiązkowi, nie wskazał na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył
w/w pojazd do kierowania w dniu 01.03.2014r. o godzinie 23.22 na ul. (...) przy ul. (...) w W.
tj. o czyn z art. 96 § 3 kw
orzeka:
I. obwinionego J. P. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu;
II. na podstawie art. 118 § 2 kpw określa, że koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.
Sygn. akt XI W 3646/15
UZASADNIENIE
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd
ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 01 marca 2014 roku o godz. 23:22 w W. przy ul. (...)/ul. (...), za pomocą urządzenia samoczynnie rejestrującego
pomiar prędkości pojazdów zostało wykonane zdjęcie pojazdu marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...), którego
kierowca nie zastosował się do ograniczenia prędkości określonego ustawą i przekroczył dozwoloną prędkość o 76
km/h, czym dopuścił się popełnienia wykroczenia określonego w art. 92a kw.
Na podstawie Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców Straż Miejska (...) W. ustaliła, że właścicielem w/w pojazdu
jest (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Następnie do wskazanej wyżej spółki wysłano faksem wezwanie do udzielenia
informacji o użytkowniku pojazdu marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...). W odpowiedzi na powyższe pismo (...)
Sp. z o. o. wskazała, że na dzień popełnienia wykroczenia nie była właścicielem w/w pojazdu, który został sprzedany
firmie (...) sp. z o. o. z siedzibą w W..
Do spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wysłano wezwanie wraz z formularzami oświadczeń o wyrażeniu zgody na
ukaranie mandatem karnym za popełnienie wykroczenia z art. 92a kw, bądź do wskazania kierowcy, który prowadził
pojazd w dniu popełnienia czynu oraz formularz oświadczenia o wyrażeniu zgody na przyjęcie mandatu karnego w
przypadku niewskazania osoby kierującej pojazdem.
Po otrzymaniu wezwania prezes zarządu spółki (...) sp. z o. o. J. P. wskazał jako użytkownika pojazdu spółkę (...)
sp. z o. o. z siedzibą w W..
Do ustalonego użytkownika pojazdu, tj. spółki (...) sp. z o. o. z siedzibą w W. Straż Miejska (...) W. wysłała wezwanie
o takiej samej treści, jak do właściciela.
W odpowiedzi na powyższe pismo J. P. przesłał do Straży Miejskiej niekompletne oświadczenie, w którym wskazał, iż
wyraża zgodę na przyjęcie mandatu karnego w kwocie 500 zł za nie wskazanie komu powierzył pojazd do kierowania
lub używania w czasie wskazanym w wezwaniu.
Samochód marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...) znajdował się w użytkowaniu spółki (...) z siedzibą w W. od dnia
20 marca 2013 roku na podstawie zawartej w tym dniu umowy dzierżawy w/w samochodu. Spółka (...) sp. z o. o. w
likwidacji z siedzibą w W. reprezentowana była przy zawieraniu umowy przez likwidatora S. F. (1).
Obwiniony J. P. jest prezesem zarządu spółki T. sp. z o o. z siedzibą w W.. Obwiniony był zatrudniony w spółce (...)
sp. z o. o. z siedzibą w W., jednak nie pracuje w tej spółce od 2008 roku.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:
wyjaśnień obwinionego złożonych w postępowaniu przed Sądem,
nagrania znajdującego się na płycie CD (k. 56),
notatki urzędowej (k. 1-3, 34),
wezwań (k. 4, 7, 11),
oświadczenia (k. 9, 13)
pisma (k. 6, 17, 20, 24, 28, 32);
odpisu pełnego z KRS (k. 68-70);
danych z Cepiku (k. 83);
umowy dzierżawy samochodu (k. 86-87).
Obwiniony w toku czynności wyjaśniających wskazywał w pismach kierowanych do Straży Miejskiej, że wyraził zgodę
na ukaranie mandatem za popełnienie wykroczenia z art. 96 § 3 kw, a nie z art. 92a kw (k. 17, 20). Następnie obwiniony
podnosił, że ukaranie go z art. 96 § 3 kw budzi jego wątpliwości, ponieważ nie był właścicielem pojazdu o numerze
rejestracyjnym (...), a użytkownikiem tego pojazdu była spółka (...) sp. z o. o. w likwidacji, w której był zatrudniony
(k. 24, 28, 32).
W trakcie postępowania sądowego obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w
dniu 2 czerwca 2014 roku wypełnił oświadczenie, w którym wskazał siebie jako sprawcę wykroczenia polegającego
na przekroczeniu dozwolonej prędkości w dniu 1 marca 2014 roku. W ocenie obwinionego Straż Miejska kierowała
do niego pisma, z których wynikało, że chce go ukarać za popełnienie wykroczenia z art. 92a kw. Straż Miejska nie
miała zatem wątpliwości, kto popełnił wykroczenie. W dalszych wyjaśnieniach obwiniony wskazał, że według jego
wiedzy spółka (...) sp. z o. o. została zlikwidowana w czerwcu 2014 roku. Podał, że był prezesem zarządu tej spółki,
gdy działała ona jeszcze pod inną nazwą. Z funkcji prezesa zarządu obwiniony został odwołany na przełomie 2007
i 2008 roku. Obwiniony wyjaśnił, że była umowa dzierżawy samochodu zawarta pomiędzy spółką (...) sp. z o. o., a
spółką (...) Sp. z o. o. Następnie obwiniony podał, że wypełnione przez niego oświadczenie w dniu 2 czerwca 2014
roku nie oddaje w pełni kwestii własności samochodu. Oświadczył, że to likwidator zasugerował mu przyznanie się i
poniesienie odpowiedzialności.
Sąd zważył, co następuje:
Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia pisemne obwinionego złożone w trakcie czynności wyjaśniających oraz
wyjaśnienia złożone w postępowaniu przed sądem. Wskazane wyjaśnienia są spójne, logiczne oraz konsekwentne.
Powyższe wyjaśnienia korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w
szczególności w postaci dokumentów. Dokumenty znajdujące się w aktach sprawy potwierdzają wyjaśnienia
obwinionego dotyczące właściciela i użytkownika samochodu marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...). W ocenie
Sądu fakt wypełnienia przez obwinionego oświadczenia w dniu 2 czerwca 2014 roku o wyrażeniu zgody na ukaranie
mandatem karnym z art. 96 § 3 kw nie wpływa na wiarygodność jego wyjaśnień. Obwiniony wskazał bowiem powody
wypełnienia tego oświadczenia, ponadto zarówno w toku czynności wyjaśniających, jak również w postępowaniu
przed sądem obwiniony podnosił wątpliwości odnośnie ukarania go z tego przepisu. Podkreślić należy, iż obwiniony
wskazywał także, że to on jest sprawcą wykroczenia przekroczenia dozwolonej prędkości, gdyż przedmiotowy
samochód był przez niego wykorzystywany do celów służbowych.
W ocenie Sądu w okolicznościach przedmiotowej sprawy, w świetle tego, co wyjaśnił obwiniony oraz uwzględniając
zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, należało uznać, że brak jest podstaw do kwestionowania jego wyjaśnień,
również w części dotyczącej tego, że to on prowadził pojazd marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 1 marca
2014 roku o godz. 23.22. Tym samym Sąd uznał wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie za w pełni wiarygodne.
Nie przeczy temu fakt istnienia umowy dzierżawy przedmiotowego samochodu przez spółkę (...) Sp. z o. o. w
likwidacji z siedzibą w W.. Z umowy dzierżawy wynika bowiem, że samochód był udostępniany dzierżawcy według
zapotrzebowania zgłoszonego wydzierżawiającemu, tj. spółce (...) Sp. z o. o.
Sąd uznał również za wiarygodne dowody z dokumentów w postaci: notatki urzędowej (k. 1-3, 34), wezwań (k. 4, 7,
11), pism (k. 6, 17, 20, 24, 28, 32), oświadczeń (k. 9, 13), odpisu pełnego z KRS (k. 68-70), informacji z Cepiku (k.
82-83), umowy dzierżawy (k. 86-87). W ocenie Sądu brak było podstaw do podważania wiarygodności tych dowodów,
a strony również nie podważały ich autentyczności oraz informacji w nich zawartych.
Sąd uznał za wiarygodne nagranie umieszczone na płycie CD (k. 56). Na nagraniu znajduje się zdjęcie samochodu o
numerze rejestracyjnym (...), którego kierowca jest niewidoczny.
Zdaniem Sądu zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy nie pozwala na uznanie, że obwiniony
popełnił wykroczenie z art. 96 § 3 kw. Zgodnie z tym przepisem karze grzywny podlega ten, kto wbrew obowiązkowi
nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym
czasie. Wykroczenie określone w art. 96 § 3 kw ma na celu m.in. ustalenie kierującego pojazdem w razie popełnienia
przestępstwa lub popełnienia wykroczenia z udziałem tego pojazdu. Przepis ten odnosi się wprost do obowiązku
wynikającego z art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, zgodnie z którym
właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd
do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez
nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec. Wskazać należy, iż umowa dzierżawy samochodu z dnia 20 marca 2013
r. określała jako dzierżawcę podmiot gospodarczy – spółkę (...) Sp. z o.o. w likwidacji reprezentowaną przez S. F.
(2) – likwidatora. Posiadaczem rzeczy, w tym także pojazdu, jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel
(posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający
inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą. Zgodnie z art. 78 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. Prawo o ruch drogowym w przypadku podmiotów gospodarczych, tj. m.in. osób prawnych, spółek kapitałowych
w organizacji oraz podmiotów w stanie likwidacji, do udzielenia przedmiotowej informacji obowiązana jest osoba
wyznaczona przez organ uprawniony do reprezentowania podmiotu na zewnątrz, a w przypadku niewyznaczenia takiej
osoby - osoby wchodzące w skład tego organu zgodnie z żądaniem uprawnionego organu oraz sposobem reprezentacji
podmiotu. J. P. nie był uprawniony do reprezentowania spółki (...) Sp. z o.o. w likwidacji w czasie objętym wnioskiem
o ukaranie. Obwiniony nie był nawet zatrudniony w tej spółce. Osobą uprawnioną do reprezentacji był likwidator
spółki. Zważyć należy, iż obwiniony wyraził wprawdzie zgodę na ukaranie mandatem karnym z art. 96 § 3 kw, lecz,
jak sam wskazywał, działał w błędnym przekonaniu, że poddaje się odpowiedzialności za wykroczenie kwalifikowane
z art. 92a kw.
W dalszej kolejności wskazać należy, iż uwzględniając treść wyjaśnień obwinionego to J. P. był kierującym pojazdem
marki D. C. o numerze rejestracyjnym (...). W ocenie Sądu obwiniony na żadnym etapie postępowania nie negował
faktu, że to on poruszał się przedmiotowym pojazdem. Należy wyraźnie rozgraniczyć odpowiedzialność za wykroczenie
z art. 96 § 3 kw oraz z art. 92a kw. W ocenie Sądu nie jest możliwe przyjęcie, aby ta sama osoba w przypadku
jednego zdarzenia drogowego polegającego na przekroczeniu prędkości mogła ponosić odpowiedzialność zarówno za
wykroczenie z art. 96 § 3 kw oraz za wykroczenie z art. 92a kw. W okolicznościach niniejszej sprawy można byłoby
jedynie rozważyć odpowiedzialność za popełnienie wykroczenia z art. 92a kw, nie zaś z art. 96 § 3 kw.
Reasumując, stwierdzić należy, iż J. P. swoim zachowaniem nie wypełnił znamion czynu wyczerpującego dyspozycję
art. 96 § 3 kw, co skutkowało uniewinnieniem obwinionego.
Sąd kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa, zgodnie bowiem z treścią art. 118 § 2 kpw, w razie uniewinnienia
obwinionego w sprawie, w której wniosek złożył oskarżyciel publiczny, koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.