Hybrydowe przestrzenie kultury we współczesnym mieście

Hybrydowe przestrzenie kultury we współczesnym mieście europejskim
/ Mateusz Gyurkovich. – Kraków, 2013
Spis treści
Wprowadzenie
1. Obszar badań. Współczesne miasto europejskie w perspektywie
globalnej
2. Przedmiot badań. Wprowadzenie w problematykę współczesnych
przestrzeni kultury
3. Stan badań
4. Cel, hipotezy badawcze, metoda i konstrukcja pracy
4.1. Cel pracy
4.2. Hipotezy badawcze
4.3. Metoda i konstrukcja pracy
Część I
Hybrydowe obszary kultury w miastach
1. Centra miast historycznych jako multifunkcjonalne obszary kultury
1.1. Wenecja
1.2. Kraków
1.3. Salzburg
1.4. Podsumowanie
2. Specjalistyczne dzielnice kultury
2.1. Najstarsza dzielnica muzeów w Europie - Museumsinsel, Berlin
2.2. Wynik mecenatu władców Bawarii - Kunstareal, Monachium
2.3. Jedna z pierwszych wielofunkcyjnych dzielnic kultury - Keiserforum,
Wiedeń
2.4. Dwa odmienne modele kształtowania specjalistycznych dzielnic
kultury w mieście globalnym - West End i South Bank, Londyn
2.5. Transformacja kulturotwórcza śródmiejskiej dzielnicy - El Raval,
Barcelona
2.6. Efekt rewitalizacji terenów poprzemysłowych - współczesna dzielnica
kultury w Bilbao
2.7. Podsumowanie
Część II
Hybrydowe zespoły kultury w tkance miejskiej
1. Wprowadzenie do problematyki hybrydowych zespołów kultury
2. Zespoły powstające w wyniku dodawania kolejnych elementów
2.1. Narzędzie polityki rewitalizacyjnej miasta metropolitalnego hybrydowe zespoły kultury w Barcelonie
2.2. Katalizator rewitalizacji sztandarowego dzieła dekonstruktywizmu -
5
5
12
20
23
23
24
26
27
28
31
34
37
38
40
46
49
52
58
64
68
71
74
74
nowa filharmonia w ParyŜu
2.3. Kształtowanie współczesnego wizerunku Oslo za pomocą
hybrydowego zespołu kultury
2.4. Współczesna kontynuacja powojennej odbudowy miasta - hybrydowy
zespół kultury w Gdańsku
2.5. W stronę harmonii Kultury i Natury - Europejskie Centrum Sztuki
w Białymstoku
3. Zespoły powstające jako jednorazowa inwestycja
3.1. Element zwiększający atrakcyjność systemu zieleni miejskiej hybrydowy zespół kultury w Walencji
3.2. Uzupełnienie historycznego załoŜenia urbanistycznego MuseumsQuartier w Wiedniu.
3.3. Pozornie monofunkcyjny zespół kultury w Rzymie
3.4. Struktura komplementarna do historycznego układu urbanistycznego hybrydowa przestrzeń Miasta Kultury Galicii w Santiago de Compostela
3.5. Rewitalizacja nabrzeŜa w Avilés poprzez wprowadzenie hybrydowego
zespołu kultury
3.6. Wprowadzenie hybrydowego zespołu kultury w tereny poprzemysłowe
w Saint Étienne
3.7. Wprowadzanie hybrydowych form i funkcji do niewielkich ośrodków
miejskich - Guimarães
4. Podsumowanie
Część III
Pojedyncze obiekty architektoniczne kreujące hybrydowe
przestrzenie kultury
1. Geneza hybrydowych obiektów kultury
2. Współczesne hybrydowe obiekty kultury
2.1. Katalizator przekształceń obszaru poprzemysłowego w subcentrum
policentrycznej metropolii - The Public w West Bromwich
2.2. Forma otwarta hybrydową przestrzenią kultury w Molde
2.3. Alternatywna atrakcja kurortu - hybrydowa przestrzeń kultury
w Lloret de Mar
2.4. Nowa brama do starego miasta Sines w Portugalii
2.5. Pierwszy współczesny hybrydowy budynek kultury w Polsce CSW w Toruniu
2.6. Współczesna hybryda w krakowskim obszarze ochrony UNESCO
3. Obiekty hybrydowe wyposaŜone w funkcje kultury
3.1. Współczesna transformacja historycznego symbolu Krakowa
3.2. Hybrydowa przestrzeń odzyskana w Sewilli
3.3. Hybryda nowym symbolem rewitalizowanego portu w Hamburgu
3.4. Kolejny, hybrydowy element dzielnicy kultury w Kopenhadze
3.5. Hybrydowy katalizator urbanistyczny obszaru Seine-Rive-Gauche
w ParyŜu
3.6. Hybrydowa dominanta w krajobrazie Lublany
84
88
92
96
100
100
105
109
111
116
119
121
124
127
135
137
140
143
146
148
152
156
157
161
164
168
171
173
4. Podsumowanie
177
Część IV
Teoria hybrydowych przestrzeni kultury. Wnioski końcowe
1. Autorska definicja hybrydowych przestrzeni kultury
2. Typologia hybrydowych przestrzeni kultury
3. Wnioski końcowe
179
182
184
Bibliografia
193
Źródła ilustracji
209
Streszczenia
210
oprac. BPK