Hasło fosfor-fosfor

fosfor, fosfor glebowy
(Gleboznawstwo leśne), fosfor (P) jest niemetalem. W wodzie jest prawie nierozpuszczalny, słabo
rozpuszcza się w etanolu i chloroformie, dobrze w dwusiarczku węgla. Fosfor obok azotu (N) i potasu (K)
jest jednym z trzech głównych makroelementów potrzebnych do życia roślin. Fosfor wchodzi w skład
kości, kwasów nukleinowych oraz wielu związków przekazujących energię na poziomie molekularnym,
takich jak ATP. Rośliny pobierają fosfor przede wszystkim w postaci rozpuszczonych w wodzie jonów
fosforanowych. Niedobór fosforu dostępnego dla roślin powoduje u nich różnego rodzaju objawy
niedożywienia – spowolnienie wzrostu, rachityczność, mniejszą ilość syntetyzowanych substancji.
Dlatego też wiele nawozów sztucznych to nawozy NPK. Ważne minerały fosforu to → apatyt i → fosforyty.
Fosfor tworzy szereg kwasów, z czego najważniejszym jest kwas fosforowy H3PO4. Związki fosforu są
stosowane jako nawozy sztuczne. Fosfor w glebach silnie kwaśnych (pH<5,5) występuje głównie w
postaci fosforanów żelaza, glinu i manganu, a w pozostałych – fosforanów wapnia i magnezu. Większość
fosforu glebowego to fosfor w związkach organicznych pochodzący z rozkładu szczątków organizmów.
Fosfor organiczny ulega mineralizacji i dopiero wtedy jest dostępny dla roślin.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Gorlach E., Mazur T. 2001. Chemia rolna. Podstawy żywienia i zasady nawożenia roślin. Wyd. Nauk. PWN,
Warszawa, ss. 347.
Publikacje powiązane tematycznie
Gorlach E., Mazur T. 2001. Chemia rolna. Podstawy żywienia i zasady nawożenia roślin. Wyd. Nauk. PWN,
Warszawa, ss. 347.
Gorlach E. 2003. Przewodnik do ćwiczeń z chemii rolnej. Praca zbiorowa pod redakcją Eugeniusza
Gorlacha. Skrypt. Wydanie III poprawione, Wyd. AR Kraków, ss. 162.
Mercik S. 2004. Chemia rolna. Podstawy teoretyczne i praktyczne. Wyd. SGGW, ss. 287.