Stanowisko W sprawie projektu ustawy zmieniającej ustawę o

STANOWISKO Nr 25/25/00/III
NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ
z dnia 16 września 2000 r.
w sprawie projektu ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw
Naczelna Rada Lekarska opiniując projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych
innych ustaw, przysłany przy piśmie z dnia 5 września 2000 r. (PB 5/N-0652/1/2000) przez Ministra Finansów p. Jarosława Bauca, stwierdza,
że proponowana zmiana w postaci zlikwidowania tak zwanej „ulgi zdrowotnej” zakłada pogorszenie sytuacji pacjentów.
Naczelna Rada Lekarska z żalem i po raz kolejny stwierdza, że poszukiwanie tak zwanej równowagi budżetowej państwa skłania kolejne
rządy, z obecnym na czele, do poszukiwania zwiększonych przychodów do budżetu w kieszeni chorych obywateli zmuszonych szukać pomocy
medycznej, choćby na wolnym rynku świadczeń zdrowotnych.
Proponowane skreślenie ulgi zdrowotnej przewidzianej w art. 27a ust. 1 pkt 3 lit.d dotychczasowej ustawy jest bezduszne wobec oczywistego
niedoszacowania świadczeń zdrowotnych finansowanych przez kasy chorych. Limitowanie świadczeń specjalistycznych czy ograniczenia w
zakresie świadczeń stomatologicznych wymuszają na pacjentach korzystanie ze świadczeń będących poza systemem powszechnego
ubezpieczenia zdrowotnego. Wydaje się, że zasadnym byłoby rozszerzenie możliwości odliczeń również za świadczenia publicznych zakładów
opieki zdrowotnej, które w statusie organizacyjnym oraz formie finansowania często działają w takiej formule jak zakłady niepubliczne.
Oburzające i bezzasadne są stwierdzenia wysokich urzędników państwowych, że świadczenia nabywane za znaczne środki własne pacjentów
na wolnym rynku i związana z tym niewielka ulga podatkowa są nadużywane.
Nieodmiennie też zmuszeni jesteśmy przypomnieć, że ta nowa wersja przepisów podatkowych nie zawiera żadnych, przyjętych w
cywilizowanym świecie, rozwiązań sprzyjających indywidualnemu rozwojowi zawodowemu każdego lekarza. Ten brak zainteresowania
państwa we współodpowiedzialności za poziom wykształcenia i przygotowania zawodowego jest cywilizacyjnie szkodliwy i także pogarsza
sytuację chorych obywateli naszego państwa.
Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o zawodzie lekarza, lekarz ma obowiązek doskonalenia zawodowego, w szczególności w różnych formach
kształcenia podyplomowego. Jest to obowiązek, który nie został nałożony na żadną grupę zawodową poza lekarzami. Realizacja tego
obowiązku, w obecnej sytuacji finansowej większości publicznych zakładów opieki zdrowotnej, odbywa się w znacznej mierze w formie
finansowania doskonalenia przez samych lekarzy. Koszty te są niejednokrotnie bardzo znaczne. Ponieważ doskonalenie zawodowe lekarzy
jest przede wszystkim w interesie pacjentów, jest zasadne by lekarze mogli te koszty odliczać od podatku, w pełnej kwocie bez górnej
granicy odliczeń.
Naczelna Rada Lekarska doskonale pamięta, że wprowadzenie tzw. ulgi zdrowotnej dokonało się w czasie specjalnie w tym celu wznieconej
kampanii propagandowej zwalczania nieuczciwych, tj. nieewidencjonowanych praktyk lekarskich oraz targów politycznych, gdzie poparcie tej
propozycji było ceną za wprowadzenie innych rozwiązań związanych z wprowadzeniem ustawy ubezpieczeniowej. Dziś, kiedy dawne sojusze
polityczne już nie obowiązują, a państwo nie jest już tak zainteresowane rozwojem niepublicznego i opodatkowanego sektora usług
medycznych, należy podnieść, że za propozycją skreślenia ulgi zdrowotnej winno iść przywrócenie możliwości opodatkowania się lekarzy
prywatnie praktykujących w formie karty podatkowej, którą większość lekarzy uważała za formę bardzo przydatną.
PREZES Dr n. med. Krzysztof T. Madej SEKRETARZ Lek. Konstanty Radziwiłł