Stanowisko w sprawie postępowania organów samorządu
Transkrypt
Stanowisko w sprawie postępowania organów samorządu
Stanowisko Nr 13/12/VI NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ z dnia 26 października 2012 r. w sprawie postępowania organów samorządu lekarskiego w stosunku do lekarzy i lekarzy dentystów, na których poza granicami Polski nałożone zostały sankcje o charakterze dyscyplinarnym bądź których poza granicami Polski ograniczono w wykonywaniu zawodu z uwagi na niezdolność lub niedostateczne przygotowanie do jego wykonywania Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej, w związku z systemem automatycznego uznawania kwalifikacji zawodowych oraz ułatwionym dostępem do rynku pracy w innych państwach członkowskich, nastąpiła zwiększona migracja zawodowa polskich lekarzy i lekarzy dentystów. Wykonując zawód w innym państwie członkowskim, polscy lekarze i lekarze dentyści podlegają regulacjom prawnym danego państwa, w tym odpowiedzialności zawodowej. Organy samorządu lekarskiego otrzymują od właściwych organów z innych państw członkowskich Unii Europejskiej informacje o tym, że w stosunku do lekarzy wykonujących w danym państwie zawód, a posiadających uprawnienia zawodowe także w Polsce, prowadzone było postępowanie o charakterze dyscyplinarnym, w rezultacie którego nałożone zostały określone sankcje, w tym także sankcje skutkujące czasowym lub stałym pozbawieniem uprawnień do wykonywania zawodu w danym państwie. Naczelna Rada Lekarska stwierdza, że obowiązujące przepisy prawa polskiego nie przewidują automatycznego zastosowania w Polsce sankcji o charakterze dyscyplinarnym nałożonych na lekarza przez uprawniony organ w innym państwie. Naczelna Rada Lekarska stoi na stanowisku, że ewentualne nałożenie na lekarza kary za naruszenie zasad etyki lekarskiej oraz przepisów związanych z wykonywaniem zawodu lekarza, którego dopuścił się poza granicami Polski, powinno być poprzedzone postępowaniem w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej przeprowadzonym w Polsce zgodnie z zasadami i w trybie przewidzianym w ustawie o izbach lekarskich. Naczelna Rada Lekarska zdaje sobie przy tym sprawę, że prowadzenie przez organy samorządu lekarskiego postępowania dotyczącego zdarzeń, które miały miejsce poza granicami Polski może być znacznie utrudnione, zwłaszcza w zakresie postępowania dowodowego, a jego koszty mogą być wysokie (m. in. z uwagi na konieczność dokonywania licznych tłumaczeń). Jednakże powyższe względy nie zwalniają organów samorządu lekarskiego od podejmowania działań, do których są prawnie powołane. Naczelna Rada Lekarska zauważa jednocześnie, że w każdym tego rodzaju przypadku należy dokonać uprzedniej analizy w celu stwierdzenia, jakie postępowanie należałoby w danej sprawie podjąć. Informacja przekazana przez właściwy organ w innym państwie o pozbawieniu w tym państwie lekarza uprawnień do wykonywania zawodu lub nałożeniu ograniczeń w wykonywaniu zawodu może być bowiem w określonych sytuacjach traktowana jako informacja wskazująca na możliwość popełnienia przewinienia zawodowego, o której mowa w art. 67 ustawy o izbach lekarskich, bądź też jako informacja wskazująca na uzasadnione podejrzenie niedostatecznego przygotowania zawodowego lekarza albo jego niezdolności do wykonywania zawodu ze względu na stan zdrowia, tj. sytuacje, o których mowa w art. 11 i 12 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Naczelna Rada Lekarska podkreśla przy tym, że konieczne jest jak najszybsze odpowiednie, jednoznaczne uregulowanie w przepisach prawa polskiego zasad i sposobu postępowania w tego rodzaju przypadkach. Jest to dodatkowo podyktowane prowadzonymi w Unii Europejskiej pracami legislacyjnych nad nowelizacją dyrektywy 2005/36/WE, w ramach których prawdopodobnie ustanowiony zostanie tzw. mechanizm ostrzegawczy (alert mechanism), oznaczający, że państwa członkowskie Unii Europejskiej będą zobowiązane wzajemnie się informować o każdym przypadku zawieszenia lub pozbawienia uprawnienia do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty. Przyjęte w Polsce regulacje prawne powinny we właściwy sposób uwzględniać zadania samorządu lekarskiego związane ze sprawowaniem pieczy nad należytym i sumiennym wykonywaniem zawodu lekarza, prawa przysługujące lekarzom i lekarzom dentystom oraz celowość i ekonomikę tego rodzaju postępowania. 2