Oświadczenie Aleksandra Kwaśniewskiego ws

Oświadczenie Aleksandra Kwaśniewskiego
ws. publicznego wezwania na sprzedaż 66% akcji
Zakładów Azotowych w Tarnowie-Mościcach SA.
W związku z ponownym zainteresowaniem mediów i świata polityki wydarzeniami
związanymi z ogłoszeniem przez Acron SA w czerwcu 2012 r. wezwania na zakup 66% akcji
Zakładów Azotowych w Tarnowie-Mościcach SA., podkreślam że:

Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach SA są spółką publiczną, notowaną na giełdzie
w Warszawie; wiele lat temu zostały sprywatyzowane; w 2012 r. Skarb Państwa posiadał
w tej spółce jedynie mniejszościowe udziały (32% akcji);

Azoty Tarnów nie są umieszczone na żadnej liście przedsiębiorstw istotnych z punktu
widzenia bezpieczeństwa energetycznego kraju, a Skarb Państwa od wielu lat
bezskutecznie poszukiwał inwestora strategicznego dla spółek nawozowych;

W oficjalnych dokumentach rządowych - Planie Prywatyzacji na lata 2012-2013
(zatwierdzony przez Radę Ministrów w dniu 27 marca 2012) oraz strategii
prywatyzacyjnej Ministerstwa Skarbu Państwa zapisano intencję całkowitego wyjścia
Skarbu Państwa z akcjonariatu Azotów Tarnów SA, tj. sprzedaży udziałów będących w
posiadaniu Skarbu Państwa inwestorom prywatnym. Wola sprzedaży tych akcji była
wielokrotnie podkreślana publicznymi wypowiedziami przedstawicieli Skarbu Państwa
(m.in. wiceministrowie MSP Rafał Baniak i Paweł Tamborski), wzywającymi do
zgłaszania się inwestorów po zakup akcji Azotów Tarnów SA.
Oświadczam jednocześnie, że:

Viatcheslava Kantora poznałem w roku 2004 w związku z jego działalnością jako
Przewodniczącego Europejskiego Kongresu Żydów, organizacji skupiającej wszystkie
Gminy Żydowskie w Europie. Nasza współpraca przez te lata dotyczyła problematyki
społecznej, historycznej i pojednania, razem stworzyliśmy udanie funkcjonującą
organizację pozarządową z siedzibą w Brukseli - Europejską Radę Pojednania i Tolerancji
(ECTR, www.ectr.eu).

Acron SA jest przedsiębiorstwa notowanym na giełdzie w Moskwie i Londynie; jest firmą
o rosyjskich korzeniach, ale dzisiaj o globalnym zasięgu, która tylko 19% swojej
produkcji sprzedaje w Rosji. Acron SA posiada zakłady i centra logistyczne w Rosji,
Chinach i Estonii, trzy porty na Morzu Bałtyckim, duże kopalnie surowców w Rosji i
Kanadzie (www.acron.ru/en).

Na początku 2012 r. V. Kantor zapytał mnie, jaki jest klimat inwestycyjny w Polsce,
szczególnie wobec inwestorów z Rosji - Acron zainteresował się bowiem informacjami
Ministerstwa Skarbu Państwa RP o poszukiwaniu inwestora dla polskich zakładów
chemicznych. Nie mogłem kompetentnie odpowiedzieć na to pytanie. Biorąc pod uwagę
znaczenie transakcji, oraz mając świadomość szczególnej wrażliwość Polski na
inwestycje rosyjskie, postanowiłem skonsultować sprawę z właściwymi osobami w
polskim rządzie.

Informację o pojawieniu się poważnego inwestora branżowego dla Azotów Tarnów
przekazałem podczas rozmowy z Janem Krzysztofem Bieleckim, Przewodniczącym Rady
Gospodarczej przy Premierze RP oraz - przy innej okazji - z Premierem Donaldem
Tuskiem.

Moje działania w sprawie Azotów Tarnów na tych rozmowach się zakończyły; nie
prowadziłem żadnych rozmów z Ministerstwem Skarbu Państwa, zaś w szczególności nie
rozmawiałem na ten temat z ministrem Mikołajem Budzanowskim czy jego zastępcami.

Przypominam również, że cały proces związany z wezwaniem na zakup 66% akcji
Azotów Tarnów przez Acron prowadzony był w sposób w najwyższym stopniu
transparentny – za pośrednictwem Publicznego Wezwania na Sprzedaż Akcji na rynku
kapitałowym. W tym trybie dla uczestników rynku jawne były wszystkie elementy
transakcji – nazwa oferenta, zaoferowana cena, gwarancje, plany inwestycyjne itp. Oferta
była na bieżąco analizowana i komentowana w mediach branżowych i politycznych.

Oświadczam jednocześnie, że nie wiązały mnie z Acronem SA czy jego spółkami
zależnymi żadne kontrakty doradcze/konsultacyjne, nie otrzymywałem również od spółki
Acron SA żadnego wynagrodzenia.
Po tym doświadczeniu jeszcze trudniej byłoby mi dzisiaj odpowiedzieć na pytanie - zadawane
mi często na konferencjach międzynarodowych - jaki jest rzeczywisty klimat inwestycyjny w
Polsce. Mam jednocześnie dodatkowe wątpliwości - jaką realną wartość mają Plany
Prywatyzacyjne i inne dokumenty strategiczne polskiego rządu oraz czy Polska rzeczywiście
spełnia zasady zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wszystkich
podmiotów gospodarczych.
Otwartym także pozostaje pytanie, czy w przyszłości nie powtórzy się w przypadku Azotów
Tarnów casus LOT-u, polskich stoczni, hut stali czy też innych branż polskiego przemysłu,
wystawionych na konkurencję światową i bezskutecznie poszukujących inwestora z
zagranicy.
Aleksander Kwaśniewski