Inicjatywa Polsko-Niemieckiej Kolei Pasażerskiej

(stan z: 09.09.2015)
Integracja europejska sprawiła, że zachód Polski i wschód Niemiec utraciły swe peryferyjne położenie
i znalazły się w sercu Unii Europejskiej. Żeby wykorzystać tę szansę, oba regiony powinny postrzegać
się jako obszar wspólny. Uwolnienie wynikających stąd potencjałów wymaga poprawy wzajemnej
dostępności przygranicznych gmin oraz dużych miast – Berlina, Szczecina, Wrocławia, Poznania
i Drezna.
Kolej jest w tym kontekście nie tylko najtańszym, najbezpieczniejszym i najbardziej ekologicznym
środkiem transportu. Może ona ponadto szybko, niezawodnie i wygodnie zapewnić mobilność również
ludziom o ograniczonej sprawności fizycznej oraz osobom podróżującym z rowerami.
Niektóre niedogodności polsko-niemieckiej komunikacji kolejowej wynikają nadal z przebiegu granic
i wzajemnego odgradzania się od siebie w XX wieku. Należy je przezwyciężyć w duchu zrastania się
regionów i integracji ludzi w Europie. Aby zapewnić sprawną i stabilną polsko-niemiecką kolejową
komunikację pasażerską, niezbędne są inwestycje w infrastrukturę oraz sfinansowanie
transgranicznego ruchu pociągów w komunikacji regionalnej i międzynarodowej komunikacji
dalekobieżnej.
Punktem orientacyjnym dla rozwoju infrastruktury i realizacji ruchu transgranicznego nie może być
wyłącznie obecne obłożenie połączeń. Oferty kolei muszą mieć charakter konkurencyjny wobec innych
środków transportu pod względem czasu przejazdów i cen biletów. Modernizowana bądź
reaktywowana infrastruktura oraz atrakcyjne połączenia kolejowe, zakrojone na długotrwałą
eksploatację, to warunek wyjściowy, dzięki któremu może rosnąć popyt, a dopiero w dłuższej
perspektywie zostać osiągnięta zadowalająca rentowność.
Z uwagi na to, że Wrocław będzie w 2016 roku Europejską Stolicą Kultury, należy priorytetowo
potraktować przywrócenie połączeń kolejowych z tym miastem. Kursowanie dwóch ważnych
pociągów, łączących Wrocław z niemieckimi ośrodkami, zostało wstrzymane w grudniu 2014 i w marcu
2015 roku. W przypadku Regioekspresu Drezno–Wrocław nie pojawiło się nic na jego miejsce – obecnie
nie ma już żadnych transgranicznych pasażerskich przewozów kolejowych między Saksonią
i Rzeczpospolitą Polską.
Inicjatywa Polsko-Niemieckiej Kolei Pasażerskiej opowiada się za:

Poprawą ramowych warunków oferowania transgranicznych połączeń dalekobieżnych
i regionalnych
-
-
-
Z uwzględnieniem odmiennych w obu krajach podstaw prawnych trzeba znaleźć
ukierunkowane na podróżnych rozwiązania w zakresie finansowania i zamawiania
transgranicznych połączeń kolejowych.
Należy sprawdzić możliwość realizowania w komunikacji dalekobieżnej połączeń oferowanych
dotychczas w ruchu regionalnym. Należy umożliwić ich finansowanie przez odpowiedzialne za
transport ministerstwa obu krajów.
Trzeba szybko tworzyć rozwiązania techniczne oraz z zakresu prawa dopuszczenia do ruchu w
odniesieniu do odmiennych systemów zasilania i bezpieczeństwa pociągów. W ten sposób
1
-

Rychłym przywróceniem wstrzymanych połączeń kolejowych
-
-

-
Trzeba szybko wypełnić luki w elektryfikacji na trasach dalekobieżnych Berlin <–> Wrocław,
Drezno <–> Wrocław, Berlin <–> Szczecin.
Na bazie stanu odnośnej infrastruktury, również niezależnie od elektryfikacji, powinny być
tworzone sprawne, w miarę możliwości bezprzesiadkowe połączenia dalekobieżne.
Poprawą dostępności miast i regionów metropolitalnych na pograniczu polsko-niemieckim
-
-
-

Do końca 2015 roku należy przywrócić bezpośrednie połączenie kolejowe Drezno <–> Görlitz
<–> Wrocław z co najmniej trzema parami pociągów dziennie. Ponadto należy nadać wysoki
priorytet działaniom na rzecz całkowitej elektryfikacji tego odcinka również w federalnym
planie szlaków komunikacyjnych na rok 2015.
Do początku 2016 roku należy przywrócić połączenie kolejowe Berlin <–> Cottbus <–> Wrocław
z bardziej atrakcyjnymi czasami przejazdów i kilkoma parami pociągów dziennie, np. dzięki
wykorzystaniu dopuszczonego do ruchu w obu krajach taboru spalinowego.
Rozbudową i modernizacją infrastruktury kolejowej między Niemcami i Polską
-

można ułatwić ruch regionalny na odcinkach transgranicznych i wprowadzić bezprzesiadkowe
połączenia między sąsiednimi miastami.
W celu zapewnienia równouprawnienia transgranicznej komunikacji kolejowej z ruchem
krajowym oraz ruchu kolejowego z innymi środkami transportu pożądane są ułatwienia
w zakresie opłat za korzystanie z infrastruktury.
Należy dążyć do wprowadzenia kursujących kilka razy dziennie pociągów pomiędzy
regionalnymi ośrodkami – Berlinem, Szczecinem, Wrocławiem, Poznaniem i Dreznem – oraz
stworzyć koncepcję zintegrowanego rozkładu jazdy opartego na regularnych połączeniach.
Należy stworzyć atrakcyjne możliwości połączeń przesiadkowych oraz przedłużyć niektóre
połączenia kolejowe wzdłuż europejskich korytarzy transportowych. W tym celu należy dążyć
do przywrócenia bezprzesiadkowych pociągów nocnych.
Ośrodki w zachodniej Polsce powinny otrzymać połączenia z przyszłym portem lotniczym w
Berlinie. Ośrodki takie jak Cottbus, Frankfurt nad Odrą, Görlitz, Zielona Góra, Gorzów
Wielkopolski, Jelenia Góra oraz inne, mniejsze ośrodki muszą być intensywniej włączane do
transgranicznej sieci transportowej. Należy przy tym również uwzględnić integrowanie kolei z
innymi środkami transportu, tak aby powstawał zrównoważony zintegrowany system
transportu.
Poprawą sytuacji na następujących trasach:
Trasy o znaczeniu ponadregionalnym
Berlin <–> Cottbus <–> Wrocław:
Po zakończeniu gruntownej modernizacji odcinka Hoyerswerda <–> Horka należy zrealizować
na całej trasie elektryczne połączenie dalekobieżne, obejmujące Cottbus jako ośrodek
regionalny oraz lotnisko Berlin-Brandenburg. Celem musi być obsługiwanie całej relacji Berlin
<–> Wrocław <–> Kraków bez przesiadek i z atrakcyjnymi czasami przejazdów.
Drezno <–> Görlitz <–> Wrocław:
Należy szybko zrealizować elektryfikację niemieckiego odcinka trasy oraz pozostałej części
odcinka dolnośląskiego. Oferta transportowa musi zostać w dalszej perspektywie rozszerzona
2
o połączenia bezpośrednie i przesiadkowe w komunikacji regionalnej i dalekobieżnej,
umożliwiając połączenie takich miast jak Lipsk i Kraków.
Berlin <–> Angermünde <–> Szczecin:
W celu osiągnięcia możliwości przejazdów składów elektrycznych na całej trasie należy
przeprowadzić jak najszybszą elektryfikację oraz dwutorową rozbudowę odcinka Passow <–>
Szczecin. Należy dążyć do wprowadzenia bezprzesiadkowych połączeń dalekobieżnych
i regionalnych w rytmie godzinnym oraz przedłużenie tras poszczególnych par pociągów do
regionu Gdańska oraz do Drezna i Pragi (CZ).
Berlin <–> Gdańsk:
Należy dążyć do zwiększenia częstotliwości kursowania pociągów na trasie przez Poznań
i Bydgoszcz. Ponadto po modernizacji odcinka Berlin <–> Szczecin można poprowadzić tę
trasę przez Szczecin i Kołobrzeg wzdłuż wybrzeża Bałtyku.
Berlin <–> Gorzów Wielkopolski <–> Piła <–> Toruń/ Gdańsk:
Między Berlinem i Gorzowem Wielkopolskim powinny zostać szybko wprowadzone połączenia
bezpośrednie zapewniające konkurencyjne czasy przejazdów. W dalszej perspektywie należy
zapewnić również przedłużenie tej trasy w kierunku Bydgoszczy, Torunia i Gdańska.
Berlin <–> Warszawa:
Pożądane jest rozszerzenie oferty połączeń między Poznaniem i Berlinem w godzinach rannych
i popołudniowych oraz zwiększenie ich częstotliwości, tak aby kursowały wtedy co dwie
godziny, w celu podniesienia ich atrakcyjności dla osób dojeżdżających do pracy oraz
podróżujących służbowo.
Berlin <–> Świnoujście/ Heringsdorf:
Należy dążyć do reaktywacji i elektryfikacji dwutorowego odcinka między Ducherow
i Świnoujściem w celu połączenia wyspy Uznam i regionu urlopowego województwa
zachodniopomorskiego z ruchem dalekobieżnym do Berlina.
Trasy o znaczeniu regionalnym:
Görlitz <–> Żary <–> Zielona Góra i Görlitz <–> Jelenia Góra:
Po prawnym i technicznym wyjaśnieniu możliwości wjazdu polskiego taboru kolejowego na
dworzec w Görlitz należy wprowadzić bezpośrednie połączenia na tych trasach. Pożądana jest
pełna elektryfikacja odcinków po stronie polskiej.
Forst <–> Żary <–> Żagań <-> Legnica:
Należy zwiększyć częstotliwość kursów. Pożądane jest przedłużenie trasy do Cottbus
i Wrocławia.
Cottbus <–> Guben <–> Zielona Góra:
Trzeba przywrócić regularną komunikację pasażerską między Guben a Zieloną Górą.
Frankfurt nad Odrą <–> Poznań:
Konieczne jest przywrócenie połączenia regionalnego z pociągami kursującymi codziennie.
Ponadto należy sprawdzić rozwiązania umożliwiające transgraniczny ruch pociągów
elektrycznych na zelektryfikowanym już odcinku.
3
Berlin <–> Frankfurt nad Odrą <–> Zielona Góra:
Należy dążyć do wprowadzenia połączeń bezpośrednich, a przynajmniej możliwości przesiadek
z tego samego peronu we Frankfurcie nad Odrą przy zapewnieniu dalszych połączeń. Ponadto
po modernizacji odcinka między Rzepinem i Zieloną Górą należy zwiększyć częstotliwość
kursowania pociągów.
Lübeck <–> Neubrandenburg <–> Szczecin:
Konieczna jest modernizacja linii w celu podwyższenia prędkości handlowej.

Przyjaznym dla podróżnych i przejrzystym systemem cen biletów oraz poprawą systemu
sprzedaży ofert przejazdów
-
Bilety powinny podlegać bezproblemowej rezerwacji w obu krajach, a ich ceny powinny być
przystępne dla ludności w obu krajach.
W celu zwiększenia rentowności należy dążyć do intensywniejszego promowania
transgranicznych ofert przejazdów, także pod kątem celów podróży i atrakcji turystycznych.
Inicjatywa KolejDEPL apeluje do decydentów politycznych oraz do osób odpowiedzialnych za
podejmowanie decyzji w przedsiębiorstwach transportowych i ich związkach w obu krajach o opartą
na równouprawnieniu współpracę ukierunkowaną na rozwiązania. Celem musi być znajdowanie w
razie potrzeby – w interesie podróżnych i wspólnego rozwoju regionalnego – także
niekonwencjonalnych rozwiązań prawnych, technicznych i eksploatacyjnych.
Obecna sytuacja polsko-niemieckiej kolei pasażerskiej wymaga pilnej poprawy!
4