Henryk Sienkiewicz „W pustyni iw puszczy”

Henryk Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy” charakterystyka Stasia Tarkowskiego
Powieść Henryka Sienkiewicza pt.: ,,W pustyni i w puszczy” śmiało
można uznać za jedną z najbardziej znanych i lubianych pozycji
książkowych. Sięgają po nią i młodzi i starzy. Jej urok niewątpliwie tkwi
w kreacjach bohaterów. Na plan pierwszy tej młodzieżowej opowieści
wysuwa się bezdyskusyjnie postać czternastoletniego chłopca - Stasia
Tarkowskiego.
Bohatera poznajemy już na pierwszych kartach utworu. Z początku jawi
się jako nieco zarozumiały, pewny siebie chłopak, który próbuje
udowodnić angielskiej przyjaciółce swoją wyższość. Snuje przy tym
różne historie, w których zawsze jest wybawicielem małej Nel. Jego
dalsze przygody pokazały, że nie były to tylko puste przechwałki, ale
kiedy wymagała tego sytuacja, potrafił zdobyć się na wielkie czyny.
Staś jest synem Polaka - pana Tarkowskiego. Matki nigdy nie znał, bo
zmarła tuż po jego porodzie. Natomiast ojciec chłopca brał udział w
powstaniu styczniowym z roku 1863, za co został zesłany na Syberię.
Udało mu się jednak uciec i z czasem rozpocząć pracę przy budowie
Kanału Sueskiego w Egipcie. To właśnie dzięki ojcu Staś czuje więź
emocjonalną z utraconą ojczyną i wielokrotnie manifestuje swoją miłość
do niej.
Jeżeli chodzi o wygląd zewnętrzny, chłopak zwracał na siebie uwagę
wysokim wzrostem i dobrze zbudowaną sylwetką. Był niezwykle
wysportowany i sprawny fizycznie. Chętnie towarzyszył ojcu w pracy
,,znał wszystkich - zarówno inżynierów i urzędników komory, jak i
robotników, jak i Arabów i Murzynów. Kręcił się i wkręcał wszędzie,
wyrastał gdzie go nie posiali, robił długie wycieczki wałem, jeździł łódką
po Menzaleh i zapuszczał się nieraz dość daleko” (Rozdz.1, s.8).
Chłopak był bardzo uzdolniony lingwistycznie, znał kilka języków m.in.
angielski, polski, francuski, arabski oraz wiele narzeczy afrykańskich.
Języka polskiego chętnie uczył Nel. Swoją inteligencją wprawiał
nierzadko w zachwyt nauczycieli dostarczając przy tym wielu powodów
do dumy ojcu. Uczył się chętnie i chłonął wiedzę z różnych dziedzin
nauki. Jego największym marzeniem było polować kiedyś na wielkie
zwierzęta w Afryce Środkowej. Jego liczne przygody po porwaniu
zorganizowanym przez Idrysa, Gebhra i Chamisa były wielką szkołą
dojrzałości dla młodego bohatera. Wielokrotnie musiał udowadniać
sobie i innym, że potrafi przezwyciężyć strach i wziąć odpowiedzialność
za los małej Nel. Jego troska i dbałość o dziewczynkę świadczą o
szlachetności i dobroci serca chłopca. Oddał jej nawet ostatni łyk wody,
cierpiał gdy widział słabnącą przez chorobę przyjaciółkę i robił, co mógł,
by ulżyć jej bólowi.
Wykazał się również dużym sprytem i pomysłowością. Zdobył się na
zabicie lwa i swoich porywaczy. Ten drugi czyn przysporzył mu wielu
udręk psychicznych, miał wyrzuty sumienia, a dodatkowo zmiana
stosunku Nel do niego sprawiła mu wielką przykrość. ,,Tak! Nel ma
niezawodnie w sercu pełno lęku, ale zarówno i odrazy, która w niej
pozostanie na zawsze. ,,Będzie się mnie bała - myślał Staś - ale w głębi
serca, mimo woli, nie przestanie mi mieć tego za złe, i to będzie moja
zapata za to wszystko, com dla niej zrobił” (Roz. XXII, s.113).
Chłopiec był bardzo wierzący, wychowywany w wierze katolickiej
pozostał jej wierny nawet w chwili zagrożenia życia. Nie pozwolił się
zastraszyć Mahdiemu i otwarcie odrzucił propozycję przyjęcia
muzułmanizmu. Udało mu się nawrócić Kalego i Meę na
chrześcijaństwo. Po szczęśliwym spotkaniu z ojcem został przeniesiony
do innej szkoły, by ,,woda sodowa nie uderzyła mu do głowy”. Po latach
ożenił się z swoją drogą przyjaciółką. Staś Tarkowski jest niewątpliwie
pozytywnym bohaterem powieści Sienkiewicza. Jego upór, odwaga,
inteligencja i spryt sprawiają, że jest to postać godna podziwu i
naśladowania.