Podstawy inżynierii rehabilitacyjnej

Nazwa przedmiotu:
PODSTAWY INŻYNIERII RAHABILITACYJNEJ
Fundamentals of Rehabilitation Engineering
Kierunek:
Forma studiów:
Kod przedmiotu:
Inżynieria Biomedyczna
studia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu:
Poziom kwalifikacji:
obowiązkowy
moduł specjalności inżynieria
rehabilitacyjna
I stopnia
S2_2_ss
Rok: III
Semestr: V
Rodzaj zajęć:
Liczba godzin/tydzień:
Liczba punktów:
wykład, seminarium
2WE, 1S
4 ECTS
PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE
I KARTA PRZEDMIOTU
CEL PRZEDMIOTU
C1. Uzyskanie wiedzy na temat technicznego wspomagania medycyny, konstruowania,
wytwarzania, budowy i eksploatacji aparatury i urządzeń medycznych oraz sprzętu
rehabilitacyjnego, optymalnego do zapewnienia niezbędnych funkcji życiowych człowieka.
C2.
Nabycie przez studentów umiejętności analizowania
i zastępowania utraconych funkcji ruchowych człowieka.
problemów
wspomagania
WYMAGANIA WSTĘPNE W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I INNYCH KOMPETENCJI
1. Wiadomości z zakresu mechaniki i wytrzymałości materiałów.
2. Wiadomości z zakresu biomechaniki i patobiomechaniki ciała ludzkiego.
3. Umiejętność doboru metod pomiarowych i wykonywania pomiarów wielkości
mechanicznych.
4. Umiejętność korzystania z różnych źródeł informacji w tym z instrukcji i dokumentacji
technicznej.
5. Umiejętności pracy samodzielnej i w grupie.
6. Umiejętności prawidłowej interpretacji i prezentacji własnych działań.
EFEKTY KSZTAŁCENIA
EK 1
EK 2
EK 3
EK 4
–
–
–
–
zna definicje, pojęcia oraz systematykę stosowaną w rehabilitacji,
zna konstrukcje oraz zasady doboru ortez stosowanych w rehabilitacji ciała ludzkiego,
ma ogólną wiedzę dotyczącą bioelektrycznego sterowania protezami,
ma ogólną wiedzę w zakresie doboru i konstrukcji urządzeń fizykoterapeutycznych,
elektroterapii, leczenia prądami elektrycznymi małej częstotliwości, prądami
diadynamicznymi,
EK 5 – zna podstawowe pojęcia dotyczące elektrodiagnostyki i magnetoterapii,
EK 6 – potrafi dobrać odpowiednie urządzenie wspomagające lokomocję osób
niepełnosprawnych w oparciu o stosowane obecnie konstrukcje,
EK 7 – zna rozwiązania techniczne stosowane w profilaktyce przeciwodleżynowej.
EK 8 – ma ogólną wiedzę dotyczącą zasad ergonomii w odniesieniu do osób niepełnosprawnych.
EK 9 – zna rozwiązania stosowane w konstrukcji wózków inwalidzkich.
EK 10 – potrafi efektywnie prezentować i dyskutować wyniki własnych działań.
WIMiI_IB_Ist_S2_2_ss – Cykl kształcenia rozpoczynający się w roku akademickim 2013/2014
1/6
TREŚCI PROGRAMOWE
Forma zajęć – WYKŁADY
W 1 – Rehabilitacja w inżynierii biomedycznej. Systematyka inżynierii rehabilitacyjnej.
W 2 – Ortezy i zasady doboru ortez. Protezy kończyn i zasady doboru protez.
W 3 – Budowa i zasady działania protez i ortez kończyn górnych.
W 4 - Budowa i zasady działania protez i ortez kończyn dolnych.
W 5 - Konstrukcja ortez tułowia.
W 6 – Bioprotezy.
W 7 – Elementy funkcjonalne elektrostymulacji.
W 8 – Profilaktyka przeciwodleżynowa.
W 9 – Urządzenia fizykoterapeutyczne: elektroterapia, leczenie prądami elektrycznymi
małej częstotliwości, prądy diadynamiczne
W 10 – Elektrodiagnostyka, magnetoterapia.
W 11 – Lokomocja osób niepełnosprawnych. Urządzenia wspomagające lokomocję.
W 12 – Obuwie ortopedyczne i zasady konstruowania wkładek ortopedycznych.
W 13 – Ergonomia osób niepełnosprawnych.
W 14, 15 – Konstrukcja wózków inwalidzkich z napędem ręcznym i elektrycznym.
Forma zajęć – SEMINARIUM
S 1 – Metody i procedury doboru ortez w odniesieniu do kończyn górnych i kończyn
dolnych.
S 2 – Metody i procedury doboru ortez tułowia.
S 3, 4 – Dobór protez kończyn górnych i dolnych w zależności od patobiomechanizmu
układu ruchu człowieka.
S 5 – Nowoczesne rozwiązania konstrukcji protez - bioprotezy.
S 6 – Wpływ elektrostymulacji na motorykę ruchów ciała.
S 7 – Techniczne metody przeciwdziałania odleżynom.
S 8 - Elektrodiagnostyka w porażeniach nerwów obwodowych.
S 9 – Zastosowanie magnetoterapii w ortopedii i reumatologii.
S 10, 11 – Urządzenia wspomagające lokomocję u osób niepełnosprawnych.
S 12 – Zasady konstruowania obuwia i wkładek ortopedycznych.
S 13 – Ergonomia w odniesieniu do osób niepełnosprawnych.
S 14 – Nowoczesne konstrukcje wózków inwalidzkich.
S 15 – Indywidualne dopasowanie sprzętu rehabilitacyjnego.
Liczba
godzin
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
2
4
Liczba
godzin
1
1
2
1
1
1
1
1
2
1
1
1
1
NARZĘDZIA DYDAKTYCZNE
1. – wykład z wykorzystaniem przeźroczy i prezentacji multimedialnych.
2. – zajęcia seminaryjne, prezentacje z wykorzystaniem przeźroczy i prezentacji multimedialnych.
3. – stanowiska do ćwiczeń wyposażone urządzenia wspomagające rehabilitację.
WIMiI_IB_Ist_S2_2_ss – Cykl kształcenia rozpoczynający się w roku akademickim 2013/2014
2/6
SPOSOBY OCENY ( F – FORMUJĄCA, P – PODSUMOWUJĄCA)
F1. – ocena przygotowania do zajęć seminaryjnych.
F2. – ocena umiejętności stosowania zdobytej wiedzy podczas prezentacji.
F3. – ocena aktywności podczas zajęć
P1. – ocena umiejętności rozwiązywania postawionych problemów oraz sposobu prezentacji
uzyskanych wyników – zaliczenie na ocenę*
P2. – ocena opanowania materiału nauczania będącego przedmiotem wykładu - egzamin
*) warunkiem uzyskania zaliczenia jest otrzymanie pozytywnej oceny z prezentacji,
OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA
Forma aktywności
Godziny kontaktowe z prowadzącym
Średnia liczba godzin na
zrealizowanie aktywności
30W 15S  45 godz.
konsultacje
5 godz.
Zapoznanie się ze wskazaną literaturą oraz przygotowanie do zajęć
25 godz.
Wykonanie i zaprezentowanie prezentacji do zajęć seminaryjnych
5 godz.
Przygotowanie do egzaminu
17 godz.
egzamin
Suma
LICZBA PUNKTÓW ECTS
DLA PRZEDMIOTU
liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje na zajęciach
wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich
liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o
charakterze praktycznym
3 godz.

100 godz.
4 ECTS
2,1 ECTS
0,2 ECTS
LITERATURA PODSTAWOWA I UZUPEŁNIAJĄCA
1. Będziński R.: Biomechanika inżynierska. Zagadnienia wybrane. Oficyna wydawnicza Politechniki
Wrocławskiej. Wrocław 1997.
2. Blachowski W.: Analiza porównawcza wózków inwalidzkich dostępnych w kraju, Problemy
techniki medycznej, XXIV, 1993.
3. Garrison S. J.: Podstawy rehabilitacji i medycyny fizykalnej, PZWL, Warszawa, 1999.
4. Jaworek K., Metoda wskaźnikowa oceny lokomocji człowieka na przykładzie chodu i biegu, Prace
Instytutu Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN, Zeszyt nr32, Warszawa, 1992.
5. Kabsch A.: Problematyka doboru środków lokomocji w rehabilitacji kompleksowej osób
niepełnosprawnych, Rozwój Środków Lokomocji LON’99, Wyd. PAN, Kraków, 1999, s. 61 – 71.
6. Michajlik A., Ramotowski W.: Anatomia i fizjologia człowieka, PZWL, Warszawa, 1994.
7. Mika T.: Fizykoterapia, PZWL, Warszawa,1993.
8. Milanowska K., Dega W.: Kinezyterapia, PZWL, Warszawa, 1998.
9. Milanowska K., Dega W.: Rehabilitacja medyczna, PZWL, Warszawa, 2000.
10. Nałęcz M.: Problemy biocybernetyki i inżynierii medycznej, WKiŁ, Warszawa, 1990.
11. Paśniczek R.: Wybrane urządzenia wspomagające i fizykoterapeutyczne w rehabilitacji porażeń
ośrodkowego układu nerwowego i amputacjach kończyn, Oficyna Wyd. Pol. Warsz., Warszawa
1998.
12. Weiss M., Zembaty A.: Fizjoterapia, PZWL, Warszawa, 1983.
PROWADZĄCY PRZEDMIOT ( IMIĘ, NAZWISKO, ADRES E-MAIL)
1. dr inż. Michał Sobociński [email protected]
WIMiI_IB_Ist_S2_2_ss – Cykl kształcenia rozpoczynający się w roku akademickim 2013/2014
3/6
MACIERZ REALIZACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
Efekt
kształcenia
Odniesienie
danego efektu do
efektów
zdefiniowanych
dla całego
programu (PEK)
Cele
przedmiotu
Treści
programowe
Narzędzia
dydaktyczne
Sposób
oceny
EK1
K_W03
K_W05
KIR_W11
C1
W1
1
P2
EK2
KIR_W01
KIR_W02
KIR_W03
C1
W2-5
S1-2
1,2
EK3
KIR_W03
K_W24
C1,C2
W6
S5
1,2,3
EK4
KIR_W03
KIR_W11
C1
W7,9
S6
1,2
EK5
K_U08
K_W20
C1
W10
S8,9
1,2
C2
W11
S10,11
1,2,3
EK6
KIR_W01
KIR_W02
KIR_W03
KIR_W09
EK7
KIR_W03
KIR_W11
C1
W8
S7
1,2
EK8
KIR_W01
KIR_W08
C1
W13
S13
1,2
C1,C2
W14,15
S14
1,2
C1,C2
S1-15
2
EK9
KIR_W01
KIR_W08
KIR_U02
K_U03
K_U14
EK10
KIR_U02
KIR_U07
K_U31
WIMiI_IB_Ist_S2_2_ss – Cykl kształcenia rozpoczynający się w roku akademickim 2013/2014
F1, F2
P3
P1
P2
F1, F2
F3
P1
P2
F1, F2
F3
P1
P2
F1
F2
F3
P1
P2
F1
F2
F3
P1
F1
F3
P2
F1
F2
F3
P1
P2
F1
F2
F3
P1
P2
F1
F2
F3
P1
4/6
II. FORMY OCENY - SZCZEGÓŁY
Efekty kształcenia
EK1, EK2, EK4, EK5,
EK7, EK8
Student opanował
wiedzę z zakresu
technicznego
wspomagania
medycyny,
wytwarzania,
budowy i
eksploatacji
aparatury i urządzeń
medycznych oraz
sprzętu
rehabilitacyjnego,
optymalnego do
zapewnienia
niezbędnych funkcji
życiowych człowieka.
EK3, EK6, EK9
Student posiada
umiejętności
analizowania
problemów
wspomagania i
zastępowania
utraconych funkcji
ruchowych
człowieka,
projektowania
implantów i sprzętu
rehabilitacyjnego
oraz technologii ich
wykonywania, z
wykorzystaniem
technik
komputerowych.
Efekt 10
Student potrafi
efektywnie
prezentować
i dyskutować wyniki
własnych działań
Na ocenę 2
Na ocenę 3
Na ocenę 4
Na ocenę 5
Student nie
opanował
podstawowej wiedzy
dotyczącej definicji,
pojęć oraz
systematyki
stosowanej w
rehabilitacji.
Student częściowo
opanował wiedzę
dotyczącą definicji,
pojęć oraz
systematyki
stosowanej w
rehabilitacji.
Student opanował
wiedzę z zakresu
technicznego
wspomagania
medycyny,
wytwarzania,
budowy i
eksploatacji
aparatury i urządzeń
medycznych oraz
sprzętu
rehabilitacyjnego,
optymalnego do
zapewnienia
niezbędnych funkcji
życiowych człowieka.
Student bardzo
dobrze opanował
wiedzę z zakresu
materiału objętego
programem
nauczania,
samodzielnie
zdobywa i poszerza
wiedzę przy użyciu
różnych źródeł.
Student nie potrafi
dobrać
odpowiedniego
urządzenia
wspomagającego
lokomocję osób
niepełnosprawnych
w oparciu o
stosowane obecnie
konstrukcje.
Student nie potrafi
wykorzystać zdobytej
wiedzy, pytania
wymagające
zastosowania
zdobytej wiedzy,
sprawiają duże
trudności.
Student poprawnie
wykorzystuje wiedzę
oraz samodzielnie
rozwiązuje problemy
dotyczące
wspomagania i
zastępowania
utraconych funkcji
ruchowych
człowieka.
Student potrafi
dokonać wyboru
odpowiedniego
wspomagania
utraconych funkcji
ruchowych
człowieka,
potrafi dokonać
oceny oraz uzasadnić
trafność przyjętych
założeń.
Student nie
opracował
prezentacji .
Student nie potrafi
zaprezentować
przygotowanych
wcześniej
materiałów.
Student wykonał
prezentację
stanowiącą
omówienie tematu,
ale nie potrafi
znaleźć praktycznego
zastosowania dla
omówionych
wcześniej zagadnień.
Student wykonał
prezentację
dotyczącą danego
tematu, potrafi
wykazać praktyczne
zastosowanie
przytoczonych
wcześniej założeń
oraz dokonuje ich
analizy.
Student wykonał
prezentację
dotyczącą danego
tematu, potrafi
w sposób zrozumiały
prezentować,
oraz dyskutować
wszystkie aspekty
praktycznego
zastosowania
omawianych
zagadnień.
Dopuszcza się wystawienie oceny połówkowej o ile student spełniający wszystkie efekty kształcenia wymagane
do oceny pełnej spełnia niektóre efekty kształcenia odpowiadające ocenie wyższej.
WIMiI_IB_Ist_S2_2_ss – Cykl kształcenia rozpoczynający się w roku akademickim 2013/2014
5/6
III. INNE PRZYDATNE INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
Wszelkie informacje dla studentów dotyczące przedmiotu w tym harmonogramu odbywania
zajęć, warunków zaliczenia oraz konsultacji są przekazywane podczas pierwszych zajęć z
przedmiotu oraz umieszczone są na tablicach informacyjnych Instytutu Technologii
Mechanicznych.
WIMiI_IB_Ist_S2_2_ss – Cykl kształcenia rozpoczynający się w roku akademickim 2013/2014
6/6