Seminarium muzyki XX i XXI wieku
Transkrypt
Seminarium muzyki XX i XXI wieku
Kod przedmiotu/modułu TM2-11/26/2012 TM2-08/15/2013 Nazwa przedmiotu/modułu Seminarium muzyki XX i XXI wieku / Muzyka XX i XXI wieku Kierunek Kompozycja i Teoria Muzyki Specjalność Teoria muzyki Typ studiów II stopnia Wymagania wstępne Zdany egzamin wstępny na studia II stopnia, specjalność Teoria Muzyki. Wymagania zostały określone w „Informatorze dla kandydatów na studia stacjonarne II stopnia”. Wymagania końcowe Cele przedmiotu/modułu Treści kształcenia Zamierzone efekty kształcenia Zaprezentowanie zdobytej wiedzy i umiejętności w formie ustnej lub pisemnej. Przedmiot ma na celu zapoznanie studentów z węzłową problematyką muzyki XX i XXI wieku naświetlaną z perspektywy głównych kierunków, stylów, tendencji i technik kompozytorskich w muzyce tego okresu. Treści kształcenia obejmują całą muzykę XX wieku i początków XXI wieku. Tematyka zajęć koncentruje się wokół kluczowych zagadnień, takich jak: tonalność i atonalność oraz tradycja i nowoczesność w muzyce pierwszej połowy XX wieku. Omawiane są one z perspektywy głównych stylów, kierunków i technik kompozytorskich, takich jak: impresjonizm, ekspresjonizm, neoklasycyzm, dodekafonia. Tematyka zajęć dotyczy także awangardy muzycznej II połowy XX wieku (koncepcje dzieła muzycznego J. Cage´a, P. Bouleza, K. Stockhausena). Omawiany jest ponadto fenomen „polskiej szkoły kompozytorskiej”, którego źródeł należy szukać w polskim sonoryzmie (Penderecki, Górecki, Kilar, Szalonek, Serocki), a także zespół zagadnień związanych z postmodernizmem w muzyce i jego polską odmianą – surkonwencjonalizmem (Szymański, Krupowicz). Przedmiotem zainteresowania jest również problematyka muzyki algorytmicznej (Xenakis, Krupowicz) i muzyki spektralnej (Grisey, Murail, Saariaho). w zakresie wiedzy: - ma gruntowną znajomość literatury muzycznej związanej ze studiowanym kierunkiem i specjalnością w wymiarze teoretycznym i praktycznym - umie zastosować wiedzę dotyczącą analizy i interpretacji dzieła muzycznego, elementów dzieła muzycznego oraz rozumieć ich wzajemne relacje w oparciu o nowoczesne formy - ma rozszerzoną wiedzę na temat kontekstu historycznego muzyki i 1 jej związków z innymi dziedzinami współczesnego życia - samodzielnie rozwija wiedzę na temat kontekstu historycznego muzyki i jej związków z innymi dziedzinami współczesnego życia w sposób odpowiadający studiowanemu kierunkowi i specjalności - posiada wiedzę dotyczącą swobodnego korzystania z różnorodnych mediów (książki, nagrania, materiały nutowe, Internet, nagrania archiwalne itp.) oraz umiejętność samodzielnego poszerzania i rozwijania wiedzy dotyczącej swej specjalności - ma podstawą wiedzę o stylach muzycznych i związanych z nimi technikami kompozytorskimi oraz tradycjami wykonawczymi i umie odnieść to do pracy twórczej - posiada poszerzoną wiedzę na temat muzyki XX i XXI wieku oraz umie samodzielnie rozwijać tę wiedzę w sposób odpowiadający studiowanemu kierunkowi i specjalności - wykazuje zrozumienie wzajemnych relacji pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi aspektami studiowanego kierunku studiów oraz wykorzystuje tę wiedzę dla dalszego rozwoju artystycznego - zna powiązania i zależności pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi elementami studiowanego kierunku studiów oraz potrafi je twórczo wykorzystywać w zakresie umiejętności: posiada rozwiniętą osobowość naukowo-artystyczną, umożliwiającą tworzenie, realizowanie i wyrażanie własnych koncepcji artystycznych i naukowych o dużym stopniu oryginalności - potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy - jest przygotowany do przeprowadzenia własnych zamierzeń twórczych, w ramach przedsięwzięć artystycznych i naukowych - posiada swobodę w analizowaniu i interpretowaniu utworów reprezentujących różne style muzyczne, ze szczególnym uwzględnieniem metod współczesnych - posiada pogłębione umiejętności badawcze, obejmujące analizę prac innych autorów, syntezę różnych idei i poglądów, dobór metod i konstruowanie narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na rozwiązywanie także nietypowych zadań oraz problemów związanych z kierunkiem studiów - wykazuje wysoce zaawansowaną biegłość w analizie harmonicznej utworów muzycznych - rozwija znane techniki kompozytorskie i metody naukowe poszerzające zdolności do tworzenia, realizowania i wyrażania własnych koncepcji artystycznych i naukowych - kreuje własne techniki kompozytorskie i metody naukowe poszerzające zdolności do tworzenia, realizowania i wyrażania własnych koncepcji artystycznych i naukowych - posiada umiejętność tworzenia nowych graficznych oznaczeń 2 wykonawczych i terminologii naukowych adekwatnych przekazania oryginalnych idei kompozytorskich i naukowych do - posiada umiejętność analitycznego słuchania materiału muzycznego, zapamiętywania go i wykorzystywania efektów analizy pod kątem twórczym oraz naukowo-artystycznym - potrafi uwzględnić elementy improwizacji w analizie i interpretacji muzyki różnych epok - posiada umiejętność przygotowywania rozbudowanych prac pisemnych dotyczących zagadnień szczegółowych związanych ze studiowanym kierunkiem studiów i specjalnością, z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł - posiada umiejętność przygotowywania rozbudowanych wystąpień ustnych, z wykorzystaniem technik multimedialnych dotyczących zagadnień szczegółowych związanych ze studiowanym kierunkiem studiów i specjalnością, z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł - posiada biegłość w kształtowaniu otwartej formy wypowiedzi artystycznej i naukowej z wykorzystaniem słuchu wewnętrznego i posiadanej wiedzy oraz wyobraźni słowno-muzycznej w zakresie kompetencji społecznych: - rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie - ma pogłębioną świadomość swojej wiedzy i umiejętności, umiejętnie dobiera doświadczenia oraz je przeobraża na potrzeby pracy naukowo-badawczej oraz artystycznej - jest zdolny do samodzielnego integrowania nabytej wiedzy - posiada umiejętność krytycznej oceny prowadzącej do doskonalenia własnych dokonań twórczych, w pracy naukowobadawczej i artystycznej - posiada umiejętność prezentowania w przystępnej formie skomplikowanych zadań Formy kształcenia (np. wykład/ćwiczenia/inne) Wykład/ćwiczenia Zajęcia mają formę wykładów autorskich opartych na wynikach własnych badań, podczas których referowane są zagadnienia ujęte w programie zajęć na wybranych z literatury muzycznej przykładach. Po wykładach przewidziane są referaty studentów, którzy realizują zaproponowane przez pedagoga zagadnienia problemowe na wybranych przez siebie przykładach. Studenci muszą przedstawić także odpowiednią do przedmiotu badań literaturę. 3 Rok Punkty ECTS (nakład pracy studenta niezbędny do osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia) Semestr I II 1 2 3 4 Tok 2012 2 2 3 3 Tok 2013 3 3 3 3 2 2 2 2 Tok 2012 zst zst zal zst Tok 2013 zst zst zst egz Punkty ECTS Ilość godzin w tygodniu Tok 2012, 2013 Rodzaj zaliczenia Legenda Kryteria oceny i sposoby weryfikacji Literatura (wybór) zal – zaliczenie; zst – zaliczenie ze stopniem; egz – egzamin; ekm – egzamin komisyjny Podstawę do zaliczenia przedmiotu stanowią referaty (ewentualnie prace pisemne) studentów. Podejmują oni w nich zaproponowane przez pedagoga zagadnienia problemowe, które referują na wybranych przez siebie przykładach. 1. T. W. Adorno, Filozofia nowej muzyki, przeł. F. Wayda, Warszawa 1974 2. D. Cichy, Internationale Ferienkurse für Neue Musik w Darmstadcie, Kraków 2009 3. G. Dziamski, Postmodernizm, w: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. IV Od awangardy do postmodernizmu, red. G. Dziamski, Warszawa 1996, s. 389-402 4. Z. Folga, Dodekafonia Józefa Kofflera, „Muzyka” 1972 nr 4, s. 65-83 5. M. Gołąb, Józef Koffler, Kraków 1995 6. A. Granat-Janki, Forma w twórczości instrumentalnej Aleksandra Tansmana, Wrocław 1995 7. Z. Helman, Neoklasycyzm w muzyce polskiej XX wieku, Kraków 1985 8. P. Hindemith, Unterweisung im Tonsatz, Moguncja 1937; tłum. angielskie: The Craft of Musical Composition, vol. 1,2, London 1941-1945 9. A. Hodeir, Ludzie i problemy jazzu, przeł. A. Kolasiński, Kraków 1961 10. Idee modernizmu i postmodernizmu w poetyce kompozytorskiej i w refleksji o muzyce. Studia pod redakcją A. Jarzębskiej i J. PaiStach, Kraków 2007 11. A. Jarzębska, Spór o piękno muzyki. Wprowadzenie do kultury muzycznej XX wieku, Wrocław 2004 4 12. J. D. Kramer, O genezie muzycznego postmodernizmu, „Muzyka” 2000 nr 3, s. 63-716. 13. K. Kwiatkowski, Czas ptaków, ludzi i wielorybów – krótki przewodnik po muzyce Gérarda Griseya, „Ruch Muzyczny” 2002, nr 23-24 14. J. Pasler, Postmodernism, w: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, 2nd ed., ed. by S. Sadie, vol. 20, London 2001, s. 213-215 15. M. Piotrowska, Neoklasycyzm w muzyce XX wieku, Warszawa 1982 16. M. Piotrowska, Kanon i postmodernism, „Muzyka” 1997 nr 1, s. 5-30 17. R. Réti, Tonality, Atonality, Pantonality. A Study of some Trends in Twentieth Century Music, London 1958 18. L. Rognioni, Wiedeńska szkoła muzyczna, Kraków 1978 19. Z. Skowron, Teoria i estetyka awangardy muzycznej drugiej połowy XX wieku, Warszawa 1989 20. Z. Skowron, Nowa muzyka amerykańska, Kraków 1995 21. Z. Skowron, Recepcja postaw i programów awangardowych w powojennej muzyce polskiej, w: Muzyka polska 1945-1995, red. K. Droba, T. Malecka, Kraków 1996 22. R. Skupin, Poetyka muzyki orkiestrowej Giacinto Scelsiego, Kraków 2008 23. J. Topolski, Czwarty wymiar dźwięku, „Odra” 2004 nr 9 Język wykładowy polski Prowadzący prof. AM dr hab. A. Granat-Janki Uwagi 5