Seminarium muzyki XX i XXI wiek

Kod przedmiotu/modułu
K2-15/25/2012
K2-14/2013
Nazwa przedmiotu/modułu
Seminarium muzyki XX i XXI wieku / Muzyka XX i XXI wieku
Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki
Specjalność
Kompozycja
Typ studiów
II stopnia
Wymagania wstępne
Zdany egzamin wstępny na studia II stopnia, specjalność
Kompozycja. Wymagania zostały określone w „Informatorze dla
kandydatów na studia stacjonarne II stopnia”.
Wymagania końcowe
Cele przedmiotu/modułu
Treści kształcenia
Zamierzone efekty kształcenia
Zaprezentowanie zdobytej wiedzy i umiejętności w formie ustnej lub
pisemnej.
Przedmiot ma na celu zapoznanie studentów z węzłową
problematyką muzyki XX i XXI wieku naświetlaną z perspektywy
głównych kierunków, stylów, tendencji i technik kompozytorskich w
muzyce tego okresu.
Treści kształcenia obejmują całą muzykę XX wieku i początków
XXI wieku. Tematyka zajęć koncentruje się wokół kluczowych
zagadnień, takich jak: tonalność i atonalność oraz tradycja i
nowoczesność w muzyce pierwszej połowy XX wieku. Omawiane
są one z perspektywy głównych stylów, kierunków i technik
kompozytorskich, takich jak: impresjonizm, ekspresjonizm,
neoklasycyzm, dodekafonia. Tematyka zajęć dotyczy także
awangardy muzycznej II połowy XX wieku (koncepcje dzieła
muzycznego J. Cage´a, P. Bouleza, K. Stockhausena). Omawiany
jest ponadto fenomen „polskiej szkoły kompozytorskiej”, którego
źródeł należy szukać w polskim sonoryzmie (Penderecki, Górecki,
Kilar, Szalonek, Serocki), a także zespół zagadnień związanych z
postmodernizmem w muzyce i jego polską odmianą –
surkonwencjonalizmem (Szymański, Krupowicz). Przedmiotem
zainteresowania jest również problematyka muzyki algorytmicznej
(Xenakis, Krupowicz) i muzyki spektralnej (Grisey, Murail,
Saariaho).
w zakresie kompetencji społecznych:
w aspekcie niezależności
- w sposób świadomy doskonali swoją wiedzę i umiejętności
poprzez odpowiedzialny wybór dodatkowej specjalizacji oraz
przedmiotów uzupełniających podstawowy tok studiów
Formy kształcenia
(np. wykład/ćwiczenia/inne)
Wykład/ćwiczenia
Zajęcia mają formę wykładów autorskich opartych na wynikach
1
własnych badań, podczas których referowane są zagadnienia ujęte w
programie zajęć na wybranych z literatury muzycznej przykładach.
Po wykładach przewidziane są referaty studentów, którzy realizują
zaproponowane przez pedagoga zagadnienia problemowe na
wybranych przez siebie przykładach. Studenci muszą przedstawić
także odpowiednią do przedmiotu badań literaturę.
Rok
Punkty ECTS (nakład pracy
studenta
niezbędny
do
osiągnięcia
zamierzonych
efektów kształcenia)
Semestr
I
II
1
2
3
4
Tok 2012
2
2
3
3
Tok 2013
2
2
3
3
Tok 2012
2
2
2
2
Tok 2013
2
2
2
2
Tok 2012
zst
zst
zal
zst
Tok 2013
zst
zst
zst
egz
Punkty ECTS
Ilość godzin w
tygodniu
Rodzaj
zaliczenia
Legenda
Kryteria oceny i sposoby
weryfikacji
Literatura (wybór)
zal – zaliczenie; zst – zaliczenie ze stopniem; egz
– egzamin; ekm – egzamin komisyjny
Podstawę do zaliczenia przedmiotu stanowią referaty (ewentualnie
prace pisemne) studentów. Podejmują oni w nich zaproponowane
przez pedagoga zagadnienia problemowe, które referują na
wybranych przez siebie przykładach.
1. T. W. Adorno, Filozofia nowej muzyki, przeł. F. Wayda,
Warszawa 1974
2. D. Cichy, Internationale Ferienkurse für Neue Musik w
Darmstadcie, Kraków 2009
3. G. Dziamski, Postmodernizm, w: Encyklopedia kultury polskiej
XX wieku, t. IV Od awangardy do postmodernizmu, red. G.
Dziamski, Warszawa 1996, s. 389-402
4. Z. Folga, Dodekafonia Józefa Kofflera, „Muzyka” 1972 nr 4, s.
65-83
5. M. Gołąb, Józef Koffler, Kraków 1995
6. A. Granat-Janki, Forma w twórczości instrumentalnej Aleksandra
Tansmana, Wrocław 1995
7. Z. Helman, Neoklasycyzm w muzyce polskiej XX wieku, Kraków
1985
2
8. P. Hindemith, Unterweisung im Tonsatz, Moguncja 1937; tłum.
angielskie: The Craft of Musical Composition, vol. 1,2, London
1941-1945
9. A. Hodeir, Ludzie i problemy jazzu, przeł. A. Kolasiński, Kraków
1961
10. Idee modernizmu i postmodernizmu w poetyce kompozytorskiej i
w refleksji o muzyce. Studia pod redakcją A. Jarzębskiej i J. PaiStach, Kraków 2007
11. A. Jarzębska, Spór o piękno muzyki. Wprowadzenie do kultury
muzycznej XX wieku, Wrocław 2004
12. J. D. Kramer, O genezie muzycznego postmodernizmu,
„Muzyka” 2000 nr 3, s. 63-716.
13. K. Kwiatkowski, Czas ptaków, ludzi i wielorybów – krótki
przewodnik po muzyce Gérarda Griseya, „Ruch Muzyczny” 2002, nr
23-24
14. J. Pasler, Postmodernism, w: The New Grove Dictionary of
Music and Musicians, 2nd ed., ed. by S. Sadie, vol. 20, London
2001, s. 213-215
15. M. Piotrowska, Neoklasycyzm w muzyce XX wieku, Warszawa
1982
16. M. Piotrowska, Kanon i postmodernism, „Muzyka” 1997 nr 1, s.
5-30
17. R. Réti, Tonality, Atonality, Pantonality. A Study of some Trends
in Twentieth Century Music, London 1958
18. L. Rognioni, Wiedeńska szkoła muzyczna, Kraków 1978
19. Z. Skowron, Teoria i estetyka awangardy muzycznej drugiej
połowy XX wieku, Warszawa 1989
20. Z. Skowron, Nowa muzyka amerykańska, Kraków 1995
21. Z. Skowron, Recepcja postaw i programów awangardowych w
powojennej muzyce polskiej, w: Muzyka polska 1945-1995, red. K.
Droba, T. Malecka, Kraków 1996
22. R. Skupin, Poetyka muzyki orkiestrowej Giacinto Scelsiego,
Kraków 2008
23. J. Topolski, Czwarty wymiar dźwięku, „Odra” 2004 nr 9
Język wykładowy
polski
Prowadzący
prof. AM dr hab. A. Granat-Janki
Uwagi
3