To był ostatni weekend lutego. Potężny mróz skuł zaskoczone zimą

To był ostatni weekend lutego. Potężny mróz skuł zaskoczone zimą opolskie ulice i
chodniki. Wdzierał się nawet pod najgrubsze czapki uszatki i szczypał w nosy zabezpieczone nawet
najtłustszymi kremami. Atmosferę od kilku tygodni rozgrzewała jednak wiadomość, że w mieście
grasują porywacze.
Nie jakieś tam chłystki czy amatorzy!
Porywają dla potężnych okupów, nie przebierają w środkach.
Lubią przebieranki. Podają się za dzielnicowych, gazowników czy nawet zziębniętych
księży.
Dla policji, robiącej jak zwykle, co mogła, byli nieuchwytni. Miasto żyło w ciągłym
niepokoju. Każdy nieproszony gość mógł być podejrzany.
Nie wszystkich jednak dotknęła ta swoista paranoja...
***
W centrum Krakowa, w jednym z domów po kuchni krzątała się radośnie Renata, co rusz
spoglądając na ekran komputera. Co przeszła, to sobie kliknęła, zmarszczyła brew, zastanowiła się.
Zaangażowanie dzieliła równo po połowie – na swoje kuchenne rewolucje i komputer.
Jej mąż, Karol, pojechał do sklepu, bo zabrakło jej kilku produktów do obiadu. Ona została
w domu, bo nie chciała się odrywać – czy od gotowania, czy od komputera, tego nie sprecyzowała.
Poza tym ktoś musiał być w domu, bo miał przyjść hydraulik. Renata zamówiła go przed dwoma
dniami, bo martwiła ją pralka - przy każdym praniu rzęziła podejrzanie. Gdyby tylko wiedziała, że
w porównaniu z przyszłymi wydarzeniami awaria pralki będzie zwykłą błahostką...
***
Franciszek siedział w samochodzie na parkingu kilkanaście metrów w linii prostej od domu
Renaty i Karola. Nie miał w aucie ogrzewania i było mu cholernie zimno. Nos miał w kolorze
buraczkowym i przestawał już powoli czuć zamarzniętą twarz. Kulił jednak skromniutko swoje
rozbudowane bicepsy i tricepsy i siedział posłusznie, bo wczoraj dostał cynk, świetny cynk!
W budynku obok mieszkało podobno młode małżeństwo. Młode małżeństwa były jego
ulubionym celem. Porwanie opłacało się, dopóki dwójce osób nadal na sobie zależało i byli gotowi
zapłacić okup. Porwanie żony czy męża, który już od wielu lat tkwi w związku małżeńskim groziło
kompletną klapą – współmałżonek nie zawsze chciał zapłacić albo wręcz przeciwnie – godził się
zapłacić więcej, ale żeby osoba porwana już nigdy nie wróciła...
A tutaj miał perspektywy na małżeństwo młode, z niespełna rocznym stażem. Nie mogło
być lepiej!...