STANOWISKO P4 SP. Z O.O. DO PROJEKTU USTAWY O

STANOWISKO P4 SP. Z O.O.
DO PROJEKTU USTAWY O WSPIERANIU ROZWOJU USŁUG I SIECI
SZEROKOPASMOWYCH W TELEKOMUNIKACJI
Projekt ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci szerokopasmowych w telekomunikacji
(wersja z dnia 5 maja 2009 r.) jest korzystną dla sektora telekomunikacyjnego inicjatywą
legislacyjną już z tego względu, że podejmuje próbę uregulowania najbardziej uciążliwych
problemów dla inwestorów, a których rozwiązania – pomimo licznych apeli izb
telekomunikacyjnych – dotychczas nie zechciał podjąć się żaden z organów administracji
publicznej. Oczywiście można debatować nad szczegółami poszczególnych przepisów, ale nie
sposób kwestionować przydatności projektu dla zwiększenia inwestycji w sieci i dostępu
szerokopasmowego.
Regulacja dotycząca samorządów jest wzorowana na francuskiej ustawie o modernizacji
gospodarki, która we Francji w bardzo krótkim okresie właśnie dzięki samorządom przyniosła
rewelacyjne efekty: uwolniono 4,6 mln linii, ponad 2000 stref ekonomicznych korzysta ze
światłowodów na taryfach niższych o 20-50%, a blisko 80% białych plam w dostępie do
Internetu usuwanych jest przez samorządy.
A przecież kwestie dotyczące samorządów są tylko jednym z wielu zagadnień regulowanych
w projekcie. Wśród korzystnych dla sektora rozwiązań trzeba wymienić w szczególności:
a) zwolnienie kanalizacji
nieruchomości,
kablowej
i
linii
światłowodowych
od
podatku od
b) zwolnienie kanalizacji kablowej i linii światłowodowych od opłat za korzystanie z
pasa drogowego,
c) obniżenie o 80% opłat za korzystanie z pasa drogowego dla pozostałej infrastruktury
telekomunikacyjnej,
d) znaczne obniżenie opłat za dzierżawę miejsca w kanałach technologicznych
zarządców dróg,
e) przesądzenie, że gminy nie mają prawa pobierania podatku od nieruchomości od
urządzeń (gł. stacji bazowych) zainstalowanych na obiektach, co przy planowanych
zmianach do Prawa budowlanego może przynieść operatorom telefonii komórkowej
wielomilionowe straty,
f) wyłączenie instalacji radiokomunikacyjnych z zakresu instalacji mogących
negatywnie oddziaływać na środowisko, a tym samym z procedury zgłoszeń do
organów gminy,
g) znaczne rozszerzenie wyłączeń dla infrastruktury telekomunikacyjnej z obowiązku
uzyskiwania decyzji lokalizacyjnych,
h) przesądzenie, że prywatne inwestycje telekomunikacyjne również są inwestycjami
celu publicznego,
1
i) rozwiązanie paraliżującego inwestycje problemu nieracjonalnych zakazów w
obowiązujących planach miejscowych, w szczególności zakazu lokalizowania stacji
bazowych lub przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko,
j) przesądzenie, że inwestycje telekomunikacyjne mogą być lokalizowane, choćby nie
były wyraźnie przewidziane w planie,
k) przekazanie kompetencji do udzielania zezwoleń na umieszczenie infrastruktury
telekomunikacyjnej na cudzych nieruchomościach z właściwości starosty do
właściwości Prezesa UKE,
l) otwarcie dla inwestycji telekomunikacyjnych nieruchomości publicznych (dotychczas
starosta nie miał kompetencji do wydawania zezwolenia dla nieruchomości Skarbu
Państwa),
m) wprowadzenie terminów w procedurach administracyjnych z zastrzeżeniem kar
pieniężnych (np. dla zarządców dróg w przypadku zezwoleń, o których mowa w art.
39 ustawy o drogach publicznych),
n) istotne usprawnienia
środowiskowych,
(np.
zrównoleglenie)
dla
procedur
o) nałożenie dodatkowych obowiązków na przedsiębiorstwa
wodociągowe, co usprawni inwestycje telekomunikacyjne,
lokalizacyjnych
i
energetyczne
i
p) ustanowienie jasnych zasad interwencji samorządu terytorialnego w sektorze
telekomunikacyjnym, z jasnymi ograniczeniami (np. ze względu na niedopuszczalną
pomoc publiczną), kontrolą UKE, nałożeniem obowiązków analogicznych dla
przedsiębiorców telekomunikacyjnych (np. w zakresie zadań na rzecz obronności), a
przede wszystkim zabezpieczenie infrastruktury zbudowanej ze środków publicznych
przed jej zawłaszczeniem na rzecz jednego operatora – dzisiaj te kwestie w ogóle nie
są uregulowane i pozwalają na niekontrolowaną działalność samorządów na rynku
telekomunikacyjnym, w tym zawłaszczanie infrastruktury przez wybranych
przedsiębiorców.
Natomiast pewnych zmian wymagałyby:
a) w zakresie obowiązku udostępnia informacji na potrzeby sporządzenia map
infrastruktury (art. 6 ust. 4 projektu) proponujemy, by:
- szczegółowy wykaz danych został określony w drodze rozporządzenia
- przedsiębiorcy mogli zastrzec, które dane podlegają ochronie ze względu na
tajemnicę przedsiębiorstwa, co musiałoby być respektowane przy przetwarzaniu tych
danych (np. anonimowość na upublicznionych mapach, ograniczony dostęp do bazy z
tymi danymi, etc.).
- określić ograniczenia w częstotliwości występowania o dane np. raz na rok;
2
b) w art. 26, 52 i 59 projektu wzmocnienie roli wojewody, m.in. w zakresie orzekania o
niezgodności planów miejscowych z art. 26 ust.1 projektu – w dotychczasowym
brzmieniu projekt pozostawia te kwestie w zasadzie sądom administracyjnym, co
zajmuje wiele lat, a ewentualne zmiany w planach miejscowych zależą od „dobrej
woli” organów gminy i inwestor nie ma żadnego narzędzia, które obligowałoby gminę
do dokonywania zmian, w szczególności takich, które zmierzałyby do szybkiego
usunięcia nieuzasadnionych ograniczeń lub zakazów dla lokalizowania inwestycji
telekomunikacyjnych.
Ponadto, uregulowania wymaga narastający problem kwestionowania przez organy
nadzoru budowlanego już zrealizowanych inwestycji wyłącznie w oparciu o odmienną
interpretację przepisów prawa niż dokonana wcześniej przez organy administracji
architektoniczno-budowlanej. Dotyczy to w szczególności przepisów o zwolnieniach z
wymogu uzyskania pozwolenia na budowę, czego nie kwestionują organy przyjmujące
zgłoszenia zamiaru realizacji robót budowlanych, a co kwestionują – już po zrealizowaniu i
uruchomieniu stacji – organy nadzoru budowlanego. Problem ten również wymaga
interwencji ustawodawcy.
3