Sygnały i trębacze w kompanii woltyżerskiej.

Sygnały i trębacze w kompanii woltyżerskiej.
Sygnały i trębacze
w kompanii woltyżerskiej.
Róg woltyżerski to „mały rożek miedziano żółty” o długości
2,21m i zakończony tubą 11cm wielkości, skręcony trzykrotnie
i pół raza, w kółka o średnicy nie przekraczającej 18 cm. Ustnik
mierzy 9 cm długości i powinien mieć 18 mm średnicy. Waga
rogu to 375g, a ustnik powinien ważyć 75g. Generlnie powinien
być strojony w F i Es, jak trąbka kawaleryjska.
Powinien być noszony na bandolierze ze sznura wełnianego 2 m długości, zakończonego dwoma dużymi “kutasikami”.
Róg Es, wymusza przedłużenie rogu od ustnika do końca tuby.
W takich rogach sznur powinien być krótszy o 66cm i zakończony dwoma małymi kutasikami.
Dźwięki użyte w znanych mi sygnałach z regulaminu dla woltyżerów Księstwa Warszawskiego to G/C1/E1/G1 w różnych
kombinacjach. Zakładam że skoro regulamin polski był tłumaczeniem z francuskiego to również użyte sygnały były takie
same, tym bardziej że tytuły sygnałów są identyczne jak w wojsku francuskim:
Rozwijanie, Zebranie się, Cofanie, Marsz w prawo, marsz w
lewo, marsz wolny, marsz szybki, stanąć.(wg. Przepis MUSZTRY WOLTYŻERÓW czyli inney KOMPANII NA MIEYSCU
WOLTYŻERÓW UŻYTEY, Warszawa, Drukarnia Wiktora
Dąbrowskiego, 1812).
Nuty sygnałów francuskich można znaleźć na stronie 22DemiBrigade, oto link:
http://www.demi-brigade.org/tirsigde.htm
W kompanii było prawdopodobnie dwóch trębaczy. Jeden
przy kapitanie z sekcją rezerwy i jeden z dwiema rozwiniętymi
sekcjami.
Niejasne jest czy trębacz był uzbrojony i w co. W zasadzie
z doświadczenia wiem że ciężko jest grać i strzelać, już samo
noszenie rogu i karabinu jest problemem. Jednak jest możliwe
i w miarę praktyki wychodzi coraz łatwiej, a zważywszy że były
to codzienne obowiązki możliwym jest że trebacz radził sobie
z tymi czynnościami równocześnie.
Kompania Woltyżerów Piechoty Xięstwa Warszawskiego
www.kompaniawoltyzerow.pl
Sygnały i trębacze w kompanii woltyżerskiej.
Jednak sporo jest zwolenników tezy, że trębacz nie posiadał
broni palnej, a jedynie tasak, bądź pałasz; w pamiętnikach francuskich wspomina się że trębacze i dobosze bywali mistrzami
szermierki bo była to jedyna broń jaka gwarantowała im przeżycie bez karabinu z bagnetem.
Są jednak ryciny i opisy przedstawiające trębaczy z karabinami, przeważnie zawieszonymi na flintpasie i w krótszych wersjach niż mogłaby mieć reszta woltyżerów. Sądzę że była to kwestia jednostkowo rozwiązywana.. Ja sam byłbym zwolennikiem
uzbrojenia trebacza w karabinek kawleryjski.
Oczywiście oprócz rogu, woltyżerów obowiązywały też sygnały bębnowe i również doboszów miała każda woltyżerska kompania. W związku z tym gdy woltyżerów rozwijano obowiązywał
zakaz używania sygnałów pokrywających się z woltyżerskimi
dla reszty batalionu.
Kompania Woltyżerów Piechoty Xięstwa Warszawskiego
www.kompaniawoltyzerow.pl