S04 Chemia polimerów i biopolimerów 175

S04 Chemia polimerów i biopolimerów 175

S04
S04
Chemia polimerów
i biopolimerów
175
S04
WYKŁADY SEKCYJNE
Agregacja termoczułych polimerów – droga do nanonośników
Barbara Trzebicka*, Andrzej Dworak*, Róża Szweda*, Dawid Szweda*, Łukasz Otulakowski*, Daria
S04WS01 Lipowska*
*Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, ul. M. Curie-Skłodowskiej 34, 41-819 Zabrze,
[email protected];
Termoczułe polimery agregują w rozcieńczonych
roztworach wodnych powyżej temperatury przejścia
fazowego do nanostruktur mezoglobul. Proces ten jest
odwracalny. Rozmiary i strukturę mezoglobul można
kontrolować. Aby wykorzystać mezoglobule jako nośniki,
trzeba je stabilizować. Omówione zostaną metody
stabilizacji mezoglobul przez otaczanie powłoką lub
poprzez sieciowanie łańcuchów. Przedstawione zostanie
wykorzystanie tych metod do otrzymania nanonośników
peptydów.
Materiały polimerowe zawierające poliglicydol – otrzymywanie, właściwości, zastosowania
biomedyczne
S04WS02
Teresa Basińska*, Monika Gosecka*, Stanisław Słomkowski*
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, ul. H. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected];
Powierzchnia materiałów do celów biomedycznych
stanowi miejsce kontaktu z tkankami, komórkami lub
płynami
ustrojowymi.
W
wypadku
testów
diagnostycznych jest pożądane, aby biocząsteczki (np.
antygeny/przeciwciała) były wiązane kowalencyjnie z
powierzchnią materiału przy zahamowaniu adsorpcji
niespecyficznej. W pracy zostaną omówione mikrosfery i
materiały
pochodne,
przygotowane
z
udziałem
hydrofilowego
makromonomeru
α-t-butoksylo-ω-winylobenzylo-poliglicydolu.
Zostanie omówiony sposób przygotowania mikrosfer o
budowie
jądro-powłoka
z
powłoką
hydrofilową,
proponowany mechanizm ich powstawania oraz relacje
właściwości powierzchni hydrofilowej a oddziaływania
związków aktywnych biologicznie (białek, enzymów).
Zastosowania biomedyczne materiałów będą omówione na
wybranych przykładach.
Praca finansowana przez Narodowe Centrum Nauki, grant nr
UMO-2014/13/B/ST5/04376.
SUPRAMOLEKULARNE POLILAKTYDY. METODY OTRZYMYWANIA I WYBRANE
WŁAŚCIWOŚCI
S04WS03 Tadeusz Biela*, Marek Brzeziński*
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected];
Supramolekularna chemia polimerów jest stosunkowo
młodą dziedziną nauki dostarczającą nowych dróg do
otrzymywania materiałów polimerowych o złożonej
architekturze
i
unikatowych
właściwościach.
Supramolekularne polimery tworzą się w wyniku
niekowalencyjnych
oddziaływań
między
grupami
intencjonalnie wprowadzonymi do makrocząsteczek. W
wypadku supramolekularnych polilaktydów wykorzystuje
się dodatkowo zdolność tych polimerów do tworzenia
stereokompleksów. Stereokompleksy PLA tworzą się w
skutek słabych, wielocentrowych wiązań wodorowych
pomiędzy enancjomerycznymi łańcuchami PLLA i PDLA.
176
Badania równoczesnego wpływu dwóch lub więcej typów
oddziaływań drugorzędowych na strukturę i właściwości
PLA wydają się szczególnie interesujące i będą przedmiotem
referatu.
Praca finansowana z środków NCN - DEC-2013/09/B/ST5/03616
WYKŁADY SEKCYJNE
S04
Adsorpcja γ -globulin na sfunkcjonalizowanych mikrosferach polisiloksanowych
Stanisław Słomkowski*, Urszula Mizerska*, Witold Fortuniak*, Piotr Pospiech*, Julian Chojnowski*
S04WS04
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected];
Adsorpcja białek, w szczególności γ‑globulin, na
powierzchni materiałów polimerowych jest zjawiskiem
ważnym w wypadku materiałów stosowanych w inżynierii
tkankowej, konstrukcji biosensorów, adsorbentów,
wypełnień kolumn w chromatografii cieczowej i innych.
Opracowana przez nas nowa metoda syntezy umożliwia
otrzymywanie nowego typu mikrosfer polisiloksanowych
o kontrolowanej hydrofilowości, zawierających w części
organicznej podstawniki z atomami chloru, grupy
imidazolowe i aminowe oraz ich czwartorzędowane
pochodne.
W wystąpieniu zostanie omówiona synteza mikrosfer, ich
struktura, właściwości oraz relacje między budową
mikrosfer a procesami adsorpcji γ‑globulin (białek często
wykorzystywanych w układach diagnostycznych) na ich
powierzchni.
Praca finansowana przez Narodowe Centrum Nauki, grant
2013/11/B/ST5/01615.
Heteroselektywna polimeryzacja rac-laktydu wobec kompleksów dialkiloalkoksygalowych –
czy mamy do czynienia z nowym mechanizmem stereokontroli?
S04WS05
Paweł Horeglad*
*Uniwersytet Warszawski, Centrum Nowych Technologii, ul. Banacha 2c, 02-097 Warszawa,
[email protected];
Kompleksy
dialkiloalkoksygalowe
pozwalają
na
kontrolowaną
i
stereoselektywną
polimeryzację rac-laktydu, a otrzymany wobec nich
polilaktyd (PLA) może być zastosowany w medycynie [1].
Podczas gdy w obecności zasad Lewisa, takich jak aminy
lub etery, prowadzą do otrzymania heterotaktycznego PLA
(Pr = 0.5 – 0.85) [2],w obecności bardzo silnych zasad
Lewisa, takich jak N-heterocykliczne karbeny (NHC) lub
organosuperzasady, wykazują izoselektywność (Pm = 0.
5 – 0.79), co pozwala na otrzymanie stereo blokowych
kopolimerów PLA o nieznanej dotąd mikrostrukturze i
własćiwościach [3]. W ostatnio prowadzonych badaniach
skupiliśmy
się
na
wyjaśnieniu
mechanizmu
heteroselektywnej polimeryzacji rac-LA wobec kompleksów
dialkiloalkoksygalowych modyfikowanych aminami, który
zostanie omówiony w prezentacji.
[1] P. Horeglad et al., Appl. Organometal. Chem., 2013, 27, 328
[2] P. Horeglad et al., Organometallics, 2010, 29, 3729
[3] E. Olędzka et al., Molecules, 2014, 14, 19460
Obecnie prowadzone badania są finansowane w ramach grantu
SONATA BIS, NCN, DEC-2012/07/E/ST5/02860
POLISILOKSANY O RÓŻNEJ ARCHITEKTURZE JAKO NOŚNIKI KATALIZATORÓW
Marek Cypryk*
S04WS06
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected];
Katalizatory osadzone na rozpuszczalnych nośnikach
polimerowych mogą mieć podobną aktywność katalityczną
i
selektywność
jak
homogeniczne
kompleksy
małocząsteczkowe. Stwarza to szanse opracowania
trwałych i aktywnych katalizatorów, które po zakończeniu
reakcji mogą być łatwo wydzielone ze środowiska
metodami typowymi dla polimerów i ponownie
wykorzystane [1]. Unikalne cechy fizykochemiczne
polisiloksanów sprawiają, że stanowią one obiecujące
potencjalne nośniki katalizatorów (metali przejściowych).
Celem pracy było zbadanie zależności pomiędzy strukturą
polisiloksanów (topologia makrocząsteczki, rodzaj i gęstość
ligandów wiążących metal) a aktywnością katalizatorów
palladowych i rodowych osadzonych na polisiloksanach w
modelowych reakcjach katalitycznych (Heck, Suzuki i
hydrosililowanie).
[1] D. E. Bergbreiter et al., Chem. Rev., 2009, 109, 530-582
177
S04
WYKŁADY SEKCYJNE
Modelowanie kinetyki procesu polimeryzacyjnego jako narzędzie badania mechanizmu
polimeryzacji oraz przewidywania jej przebiegu
S04WS07 Ryszard Szymański*, Stanisław Sosnowski*
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected];
Kinetyka procesów polimeryzacyjnych związana jest z ich
mechanizmem.
Często
mechanizmy
procesów
polimeryzacyjnych, zwłaszcza nowych, nie są w pełni
poznane i jedną z metod ich badania jest analiza kinetyki
ich przebiegu. Badania kinetyczne pozwalają falsyfikować
rozważane mechanizmy: jeśli obserwowane zmiany
szybkości
(ko)polimeryzacji
nie
odpowiadają
przewidywaniom, to dany mechanizm polimeryzacji
należy odrzucić albo zmodyfikować. Z drugiej strony, gdy
mechanizm polimeryzacji jest znany, to modelowanie
kinetyki jej przebiegu pozwala dokładnie przewidywać
wszystkie
rozważane
właściwości
systemu
polimeryzacyjnego.
W szczególności możliwe jest przewidywanie nie tylko
zależności konwersji od czasu reakcji, lecz także uzyskanie
pełnej informacji o strukturze (ko)polimeru.
Badania finansowane z funduszu Narodowego Centrum Nauki.
Kopolimery blokowe o właściwościach i zastosowaniach determinowanych przez strukturę lub
morfologię
S04WS08
Andrzej Plichta*
*Politechnika Warszawska, Wydział Chemiczny, ul. Noakowskiego 3, 00-664 Warszawa,
[email protected];
Kopolimery blokowe (BCP) po raz pierwszy otrzymano
dzięki zastosowaniu anionowej polimeryzacji żyjącej. Są
one bardzo atrakcyjnym obiektem zarówno w rękach
naukowców jak i wytwórców. Zawdzięczają to swoim
specyficznym właściwościom pochodzącym z połączenia
wiązaniem
kowalencyjnym
dwóch
segmentów
polimerowych, które zazwyczaj posiadają odmienne
właściwości oraz nie mieszają się ze sobą na poziomie
molekularnym. Podczas wykładu zaprezentowane zostaną
wyniki badań pokazujące przykładowe możliwości
sterowania
właściwościami
i
aplikacjami
BCP.
Przedstawiony będzie wpływ Ð M jednego z bloków na
morfologię BCP uzyskanych w ARGET ATRP.
Z drugiej strony dyskutowany będzie wpływ struktury
merów BCP otrzymanych w ROP i ATRP. Przykładowo
pokazane zostaną reaktywne BCP oraz kopolimerowe
nośniki leków.
Badania były częściowo finansowane ze środkó w przyznanych
przez Narodowe Centrum Nauki (2013/09/B/ST5/03480).
Targeted drug delivery systems based on polyelectrolyte nanocapsules
Krzysztof Szczepanowicz*, Karolina Podgórna*, Marek Piotrowski*, Tomasz Kruk*, Piotr Warszyński*, Alicja
S04WS09 Karabasz**
*Jerzy Haber Institute of Catalysis and Surface Chemistry PAS, niezapominajek 8, Krakow,
[email protected]; **Faculty of Biochemistry, Biophysics and Biotechnology, UJ
Nanoencapsulation of therapeutic agents is a promising
research area in nanomedicine due to the beneficial
chemical and pharmacological properties of drug-loaded
nanocarriers comparing to the standard drugs (e.g.
targeted drug delivery and controlled release).
Nanocapsules are typically regarded as particles with sizes
~100nm consisted of colloidal core coated with
functionalized polyelectrolyte shell. The aim of our present
work was to synthesize non-toxic nano-sized drug delivery
systems for model anticancer and neuroprotective drugs
and to evaluate their chemical and pharmacological
properties.
178
Obtained results showed that emulsion-core and
polyelectrolyte-shell nanocapsules are non-toxic to model
cells and could be successfully used as drug-loaded
nanocarriers.
The work was financed by NCN project DEC-2011/03/D/ST5/05635
WYKŁADY SEKCYJNE
S04
Nanoszczotki polimerowe otrzymywane metodą polimeryzacji matrycowej inicjowanej z
powierzchni
S04WS10 Szczepan Zapotoczny*, Karol Wolski*, Michał Szuwarzyński*
*Uniwersytet Jagielloński, Wydział Chemii, ul. Ingardena 3, 30-060 Kraków, [email protected];
Szczotki polimerowe to układy makrocząsteczek
przymocowane jednym końcem do powierzchni. Wysoka
gęstość szczepienia tj. małe odległości między miejscami
mocowań łańcuchów, prowadzi do wymuszonej,
rozciągniętej konformacji łańcuchów, co determinuje
istotne właściwości szczotek jako warst polimerowych o
grubości w zakresie nanometrów. Szczotki polimerowe o
potencjalnej strukturze drabinowej szczepione z
powierzchni
zostały
otrzymane
nową
metodą
polimeryzacji
matrycowej
(ang.
self-templating
surface-initiated plymerization, ST-SIP).
W szczególności otrzymano szczotki zawierające
skoniugowane
łańcuchy
polimerowe
(poliacetylen,
politiofen, poli(etynylopirydyna), które po odpowiednim
domieszkowaniu wykazywały wysokie przewodnictwo
elektryczne w kierunku prostopadłym do powierzchni.
[1] K. Wolski et al., Chem. Sci., 2015, 6, 1754–1760
[2] M. Szuwarzyński et al., J. Mater. Chem., 2012, 22, 20179-20181
Projekt Ideas Plus IdP2011 000561 (finansowany przez
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego)
The complementary structural studies of the double metal cyanide type catalysts for the ring
opening polymerization of the oxiranes
S04WS11
Arkadiusz Chruściel*, Wiesław Hreczuch*, Krystyna Czaja**, Krystyna Ławniczak-Jabłońska***, Zygmunt
Flisak**
*MEXEO, ul. Energetyków 9, 47-225 Kędzierzyn-Koźle, [email protected]; **University of Opole;
***Institute of Physics, Polish Academy of Science, Warsaw;
The double metal cyanide type catalysts (DMC) are
applied for decades at industrial polymerization of the
oxiranes. Unfortunately the knowledge of the molecular
factors determining unique properties of DMCs is poor
and not any coherent justification of their catalytic
features have been constructed up to now. Such a state
significantly inhibits the development of said catalysts,
being a genuine ‘finding a way in a fog’. The extensive
complementary experimental and theoretical studies of
DMC catalysts were carried out by the authors of this
paper.
The studies performed with the use of numerous physical
methods to examine the structure of matter, as the X-ray
spectroscopy (XRD, XPS, XAS), thermal analysis as well as
the molecular modeling calculations, shed new light on the
subject issue.
[1] F. E. Bailey et al., Alkylene Oxides and Their Polymers
(Surfactant Science Series, Vol. 35), 1991
[2] M. Ionescu, Chemistry and Technology of Polyols for
Polyurethanes, 2005
[3] A. Chruściel et al., Ind. Eng. Chem. Res. , 2014, 53, 6636− 6646
This research was funded by the NCBR Project INNOTECH
K2/IN2/21/181982/NCBR/ 12(K-DMC)
Struktura poli(3-heksylotiofenu) i jego mieszanin a właściwości organicznych tranzystoró w
polowych
S04WS12 Adam Kiersnowski*
*Politechnika Wrocławska, Wydział Chemiczny, Wybrzeże Wyspiańskiego 27, 50-370 Wrocław,
[email protected];
Elektronika na bazie związków organicznych z ciekawej
koncepcji naukowej przeobraża się w realną technologię
materiałową. Wśród materiałów wykorzystywanych tym
obszarze ważne miejsce zajmują polimery sprzężone takie
jak np. poli(3-heksylotiofen) (P3HT). P3HT jest polimerem
semikrystalicznym
oraz
półprzewodnikiem
o
przewodnictwie typu p, co umożliwia jego zastosowanie w
tranzystorach unipolarnych. Mieszaniny P3HT z
substancjami o przewodnictwie typu n, (np. pochodnymi
perylenu)
umożliwiają
otrzymanie
tranzystorów
bipolarnych.
Właściwości
obu
rodzajów
cienkowarstwowych
tranzystorów polowych otrzymanych z P3HT i jego
mieszanin zależą zarówno od struktury krystalicznej w
obrębie domen składników jak i morfologii układu. Referat
stanowi podsumowanie istotnych zagadnień w tym zakresie.
[1] Dmytro Dudenko et al., Angewandte Chemie International
Edition, 2012, 51, 11068-11072
[2] Sreenivasa Reddy Puniredd et al., Journal of Materials
Chemistry C, 2013, 1, 2433-2440
[3] Mirella El Gemayel et al., Nanoscale, 2014, 6, 6301-6314
Badania sfinansowane ze środkó w przyznanych przez NCN w
ramach programu Harmonia 4 (2013/08/M/ST5/00914)
179
S04
WYKŁADY SEKCYJNE
Odnawialne alternatywy dla polimerów uzyskiwanych z surowców petrochemicznych.
Lidia Jasińska-Walc*, Rob Duchateau**, Cor E. Koning***, Jόzef T. Haponiuk*
S04WS13
*Politechnika Gdańska, WydziałChemiczny, ul. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk, [email protected];
**SABIC Europe B.V.; ***DSM;
Wzrastająca liczba i rodzaj zastosowań materiałów
polimerowych generuje nowe trendy w selekcji
stosowanych do ich syntezy surowców. Biorąc pod uwagę
względy ekologiczne oraz możliwość otrzymania
produktów o unikalnych właściwościach, użycie surowców
odnawialnych jest atrakcyjną alternatywą dla monomerów
pochodzenia petrochemicznego. W prezentacji wykażemy,
że szczególnie interesującą grupą związków naturalnych są
pochodne izoheksydowe takie jak: 1,4;3,6-dianhydroD-glucitol
(izosorbid),
1,4:3,6-dianhydro-D-mannitol
(izomannid) oraz 1,4;3,6-dianhydro-L-iditol (izoidid),
otrzymywane z D-sorbitolu ze skrobi lub glukozy.
180
Przedstawimy ponadto metody syntezy poliestrów opartych
na laktonach bądź makrolaktonach metodą katalityczną z
otwarciem pierścienia.
Sponsorzy badań: SABIC Europe B.V., Dutch Polymer Institute,
Fundacja na rzecz Nauki Polskiej (FNP)
KOMUNIKATY SEKCYJNE
S04KS01
Określenie konformacji fibrynogenu na podstawie pomiarów adsorpcji mikrocząstek
polimerycznych
Małgorzata Nattich-Rak*, Zbigniew Adamczyk*, Marta Sadowska*
*Instytut Katalizy i Fizykochemii Powierzchni im. J Habera PAN, Niezapominajek 8, 30-239 Kraków,
[email protected];
Głównym celem badań było rozwinięcie efektywnej
metody detekcji monowarstw białek na powierzchniach
ciało stałe/elektrolit, w warunkach in situ (Rys). Metoda ta,
określana mianem wzmocnienia koloidalnego (CE) opiera
się na wykorzystaniu elektrostatycznych oddziaływań
cząstek koloidalnych z cząsteczkami białka tworzącymi
monowarstwę. Przeprowadzone pomiary wykazały
jednoznacznie, że metoda CE może być zastosowana jako
efektywne narzędzie do określania mechanizmów
adsorpcji białek na powierzchniach międzyfazowych ciało
stałe/elektrolit, w szczególności orientacji i konformacji
cząstek, co ma istotne znaczenie poznawcze.
S04KS02
Uzyskane wyniki mogą być również wykorzystane w sposób
praktyczny do wytwarzania monowarstw białek o ściśle
określonym pokryciu i orinetacji.
Praca współfinansowana z projektów: POIG 1.01.02-12-028/ 09-05 i
NCN Grant UMO-2012/07/B/ST4/00559
Synteza i charakterystyka powierzchni polimer-peptyd
Róża Szweda*, Justyna Hertlein*, Andrzej Dworak*, Jerzy Silberring*, Barbara Trzebicka*
*Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, ul. M. Curie-Skłodowskiej 34, 41-819 Zabrze,
[email protected];
Podjęte w pracy badania obejmowały opracowanie metod
syntezy powierzchni polimerowo-peptydowych, gdzie
peptydy immobilizowano na powierzchni poprzez różnej
długości linkery z poli(glikolu etylenowego). W wyniku
analiz z wykorzystaniem różnych metod charakterystyki
powierzchni, potwierdzono prawidłowy przebieg każdego z
etapów syntezy. Powierzchnie polimerowo-peptydowe
zastosowano jako platformy analityczne w detekcji
trypsyny jako modelowej proteazy.
S04KS03
S04
Przy ocenie właściwości analitycznych otrzymanych
powierzchni wzięto pod uwagę długość linkera, gęstość
immobilizacji peptydów, odporność powierzchni na
niespecyficzną adsorpcję biomolekuł i efektywność reakcji
enzymatycznej na powierzchni.
Praca była współfinansowana w ramach grantu NN 209 756740.
Polimery gwieździste o strukturze rdzeń-powłoka jako nośniki DNA do zastosowań w terapii
genowej
Barbara Mendrek*, Iwona Żymełka-Miara*, Paulina Binkiewicz**, Barbara Trzebicka*, Andrzej Dworak*,
Agnieszka Kowalczuk*
*Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, M.Curie-Skłodowskiej 34, Zabrze,
[email protected]; **Wyższa Szkoła Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach, Bankowa 8;
Polimery gwieździste z ramionami z kationowego
poli(metakrylanu N,N-dimetyloaminoetylu) (PDMAEMA)
oraz bezładnych lub blokowych kopolimerów DMAEMA i
DEGMA (metakrylan eteru metylowego di(glikolu
etylenowego)), zostały otrzymane metodą polimeryzacji
rodnikowej z przeniesieniem atomu (ATRP). Wszystkie
gwiazdy kompleksują plazmidowe DNA (pDNA) do
nanostruktur zwanych polipleksami, których rozmiary są
mniejsze od „nagiego” DNA. Zmniejszenie rozmiarów
powoduje, że polipleksy mogą wydajnie dostarczać pDNA
do wnętrza komórek na drodze endocytozy.
Wydajność transfekcji komórek HT-1080 badanymi
gwieździstymi polipleksami jest większa niż kompleksami
pDNA z rozgałęzioną polietylenoiminą (PEI), która jest
„złotym standardem” stosowanym w badaniach transfekcji.
Praca współfinansowana przez Narodowe Centrum Nauki, na
podstawie decyzji numer DEC-2011/01/B/ST5/05982.
181
S04
KOMUNIKATY SEKCYJNE
S04KS04
Estryfikacja skrobi kwasami tłuszczowymi. Nowe możliwości i wyzwania
Janusz Kapuśniak*, Sylwia Ptak*, Magdalena Roczkowska*, Arkadiusz Żarski*
*Akademia im. Jana Długosza, Wydział Matematyczno-Przyrodniczy, ul. Armii Krajowej 13/15, 42-200
Czę stochowa, [email protected];
W ostatnich latach rośnie zainteresowanie materiałami
opartymi na przyjaznych dla środowiska naturalnych
polisacharydach. Szczególne miejsce wśród nich zajmuje
skrobia będąca obiecującym surowcem do produkcji
materiałów biodegradowalnych. Niestety skrobia natywna
(niemodyfikowana) ma bardzo ograniczone zastosowanie
ze względu na słabą rozpuszczalność , silne właściwości
hydrofilowe oraz niekorzystne właściwości mechaniczne.
Dlatego skrobię poddaje się modyfikacjom, w tym z
wykorzystaniem kwasów tłuszczowych. Przedstawiono
metody estryfikacji skrobi kwasami tłuszczowymi.
S04KS05
The synthesis procedure was developed, the structure of the
synthesized multifunctional oligomers was determined, the
ways of their application as additives for the production of
protective coatings, vulcanizates and bitumen-polymeric
mixtures were suggested.
Wpływ różnych warunków degradacji na właściwości termiczne kompozytów PLA/MMT
Ewa Olewnik-Kruszkowska*, Jacek Nowaczyk*, Józef Richert**
*Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Chemii, ul. Gagarina 7, 87-100 Toruń,
[email protected]; **Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu
Folie zawierające polilaktyd jako osnowę polimerową,
niemodyfikowany montmorylonit (1-5%) jako napełniacz
oraz
poli(ε-kaprolaton)
(5%)
pełniący
rolę
kompatybilizatora poddano różnym procesom degradacji
w czasie do 4 miesięcy. Przeprowadzono degradację
hydrolityczną w buforze fosforanowym o pH=7.4 w
temperaturze 37oC oraz proces degradacji pod wpływem
ozonu. Po czasie 1 i 4 miesięcy przebywania o określonym
medium wywołującym rozkład badanych materiałów
zanalizowano właściwości termiczne wykorzystując w tym
celu: różnicową kalorymetrię skaningową oraz analizę
termograwimetryczną.
182
[1] S. Ptak et al., Przemysł Chemiczny, 2014, 93, 1000-1007
Synthesis and Characteristics of Multifunctional Oligomers Based on Phenol-Formaldehyde
Resins
Michael Bratychak*
*Lviv Polytechnic National University, 12, S. Bandery str., 79013, Lviv, Ukraine, [email protected];
The wares based on phenol-formaldehyde resins (PhFRs)
are characterized by high thermal stability, hardness, etc.
At the same time they have low adhesion, brittleness, bad
compatibility with other polymers. To escape the
mentioned defects PhFRs are modified by various low- and
high-molecular compounds. This work deals with the
possibility of PhFRs chemical modification by peroxides
and compounds with unsaturated double bonds to obtain
multifunctional oligomers.
S04KS06
Omówiono
metody
klasyczne
z
zastosowaniem
rozpuszczalników organicznych w obecności lub bez
katalizatorów chemicznych, estryfikację: w polu
mikrofalowym w fazie stałej, biokatalizowaną lipazami oraz
w cieczach jonowych.
Otrzymane wyniki wskazują iż proces degradacji zachodzi
szybciej w środowisku ozonu, a obecność poli(ε-kaprolaton)
oraz napełniacza przyspiesza zarówno proces hydrolizy jak
również degradację w obecności ozonu.
Projekt sfinansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki
decyzja numer DEC-2011/03/D/ST8/04126
KOMUNIKATY SEKCYJNE
S04KS07
Czujnik elektrochemiczny do selektywnego oznaczania białek.
Semi-kowalencyjne wdrukowanie ludzkiej albuminy
Maciej Cieplak*, Katarzyna Szwabinska**, Marta Sosnowska*, Chandra Bikram KC***, Francis D'Souza***,
Włodzimierz Kutner*
*Instytut Chemii Fizycznej PAN, ul. Kasprzaka 44/52, 01-224 Warszawa, [email protected]; **Inst.
Chemii i Elektrochemii Technicznej, Politechnika Poznańska; ***Department of Chemistry, University of
North Texas;
tego
MIP-u
osadziliśmy
Ze względu na ich wielkość, dużą ilość oddziaływań i Warstwę
na
elektrodzie.
konformacyjną elastyczność, wytwarzanie polimerów elektropolimeryzacji
wdrukowanych molekularnie (MIPs) za pomocą związków wykorzystaliśmy jako element rozpoznają
makrocząsteczkowych jest poważnym wyzwaniem. Aby
mu sprostać, wprowadziliśmy nowy semi-kowalencyjny
sposób wdrukowania polegający na kowalencyjnym
wiązaniu monomerów funkcyjnych 1 i 2 z
makrocząsteczkami szablonu. Po polimeryzacji w
obecności 3, szablon został usuwanięty z MIP-u poprzez
rozerwanie tychże wiązań. Ale w przeciwieństwie do
wdrukowania kowalencyjnego, analit wiązał się z
wdrukowaną wnęką wyłącznie niekowalencyjnie.
S04KS08
za
Tę
pomocą
warstwę
Nanocząstki magnetyczne z polimerowymi powłokami zawierającymi grupy chelatujące
Agnieszka Z. Wilczewska*, Karolina H. Markiewicz*, Iwona Misztalewska*
*Uniwersytet w Białymstoku, Wydział Biologiczno-Chemiczny, ul Hurtowa 1, 15-399 Białystok,
[email protected];
Superparamagnetyczne nanocząstki magnetyczne budzą
bardzo duże zainteresowanie ze względu na unikalne
właściwości3 oraz zastosowania2. Omówione zostaną
metody
modyfikacji
nanocząstek
magnetycznych
powłokami
polimerowymi
(RAFT/MADIX).1
Przedstawione zostaną sposoby wprowadzania czynników
kontroli wzrostu łańcucha (CTA) na powierzchnie
nanocząstek. Zaprezentowane zostaną polimeryzacje i
kopolimeryzacje, nowych, bifunkcyjnych monomerów
zawierających grupy winylowe oraz ugrupowania
tiosemikarbazonowe i dikarbonylowe.
S04KS09
S04
Kombinacja
właściwości
superparamagnetycznych
nanocząstek oraz polimerowych modyfikacji, czyni nowe
polimerowo-magnetyczne
hybrydy,
obiecującymi
materiałami do usuwania metali ciężkich, do zastosowań w
syntezie organicznej oraz zastosowań biomedycznych.
[1] A.Z. Wilczewska et al., Macromol. Chem. Phys., 2014, 215, 190
[2] M. A. M. Gijs et al., Chemical Reviews, 2010, 110, 1518
[3] D. L. Leslie-Pelecky et al., Chemistry of Materials, 1996, 8, 1770
Projekt finansowany: NCN, 2011/03/B/ST5/02691, Aparatura
sfinansowana z PORPW, POPW.01.03.00-20-034/09
Drabinkowe silseskwioksany – polimery do zadań specjalnych
Maria Nowacka*, Anna Kowalewska, Tomasz Makowski
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected];
Drabinkowe silseskwioksany (LPSQ), ze względu na
specyficzną budowę oraz wyjątkowe właściwości
fizykochemiczne, budzą rosnące zainteresowanie w
inżynierii materiałów. W przeciwieństwie do ich
oktaedrycznych analogów, LPSQ charakteryzują się dobrą
rozpuszczalnością w rozpuszczalnikach organicznych,
mieszalnością z innymi polimerami oraz stabilnością
termiczną. Zaproponowana przez nas metoda syntezy
przez kondensację cyklotetrasilanoli pozwala na
otrzymanie LPSQ w prosty sposób [1]. Zbadany został
mechanizm reakcji otrzymywania Vi-LPSQ [1] oraz
Ph-LPSQ [2]. Otrzymane zostały LPSQ z różnymi
podstawnikami m.in.
LPSQ o właściwościach superhydrofilowych i zdolnościach
filmotwórczych do zastosowań np. jako podłoża w
hodowlach komórkowych [3] oraz LPSQ o ciekawych
właściwościach optycznych.
[1] Kowalewska A. et al., Silicon, 2015, 7, 133– 146
[2] Nowacka M. et al., w przygotowaniu, 2015
[3] Kowalewska A. et al., Soft Matter, 2015
183
S04
KOMUNIKATY SEKCYJNE
S04KS10
Synteza i morfologia sztywnych pianek poliuretanowych modyfikowanych POSS wbudowanych
jako węzeł sieci lub grupa boczna.
Jan Ozimek*, Edyta Hebda*, Konstantinos N. Raftopoulos**, Sławomir Michałowski*, Małgorzata Jancia*,
Krzysztof Pielichowski*
*Politechnika Krakowska, Wydział Inżynierii i Technologii Chem., ul. Warszawska 24, 31-155 Kraków,
[email protected]; **Technische Universität München, Physik-Department;
W pracy przedstawiono wyniki badań sztywnych pianek
poliuretanowych
zawierających
poliedryczne Projekt został sfinansowany ze środków Narodowego Centrum
oligomeryczne silseskwioksany (POSS) wbudowane jako Nauki przyznanych na podstawie decyzji nr DEC-2011/0
węzeł sieci lub grupa boczna. Strukturę i morfologię
otrzymanych modyfikowanych pianek badano metodami
SEM-EDS, WAXD, FTIR-ATR i komputerową analizą
struktury komórkowej. Określono wytrzymałość na
ściskanie, chłonność wody i przewodnictwo cieplne
układów PU-POSS. Dla układów PU zawierających POSS
w postaci grup bocznych stwierdzono, że wraz z wzrostem
zawartości POSS następuje zwiększenie wytrzymałości na
ściskanie i obniżenie chłonności wody spienionego PU.
S04KS11
Zastosowanie kationowej polimeryzacji według mechanizmu Aktywowanego Monomeru do
syntezy sfunkcjonalizowanych oligoestró w.
Małgorzata Baśko*, Melania Bednarek*
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych, PAN, Łódź, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected];
Kationowa polimeryzacja monomerów heterocyklicznych
w obecności związków zawierających grupy hydroksylowe
może przebiegać w sposób kontrolowany według
mechanizmu Aktywowanego Monomeru (AM).1 Wzrost
łańcucha w polimeryzacji AM następuje w wyniku
nukleofilowego ataku atomu tlenu grupy hydroksylowej
na atom węgla w protonowanym monomerze (Schemat 1).
Ponieważ grupa funkcyjna inicjatora pozostaje w
rosnącym łańcuchu polimerowym, proces może być
zastosowany do syntezy reaktywnych oligomerów
(makromonomerów).
S04KS12
[1] M. Baśko et al., J. Pol. Sci., Pol. Chem, 2007, 45, 3090-3097
[2] M. Baśko et al., React. Funct. Polym, 2012, 72, 213-220
[3] S. Penczek et al., Progr. Polym. Sci, 1999, 24, 1409-1437
Badania finansowane w ramach grantu NCN nr
2013/11/B/ST5/01618
Podłoża hybrydowe – skuteczne narzędzie w chemicznej syntezie kwasów nukleinowych
Karolina Szwarc-Rzepka*, Marcin K. Chmielewski*
*Polska Akademia Nauk, Instytut Chemii Bioorganicznej, ul. Noskowskiego 12/14, 61-704 Poznań,
[email protected];
Synteza DNA/RNA na fazie stałej umożliwia zwiększenie
wydajności procesu oraz wprowadzanie modyfikacji. O
skutecznej
immobilizacji
biocząsteczek
decyduje
odpowiednio dobrany nośnik o zdefiniowanych
właściwościach. Najszersze zastosowanie znajdują obecnie
materiały szklane typu CPG oraz polimerowe. Każde z
tych rozwiązań posiada jednak swoje wady i zalety. Próbą
uzyskania optymalnych materiałów jest połączenie tych
dwóch rodzajów nośników w jeden materiał hybrydowy
[1]. Celem badań jest wytworzenie wysokowydajnych
podłoży
hybrydowych
do
syntezy
krótkich
oligonukleotydów. Hybrydy formowano w oparciu o
metodę immobilizacji „ na mokro” .
184
sup>2 Mechanizm AM pozwala również na uzyskanie
telechelicznych (ko)polimerów zakończonych obustronnie
grupami hydroksylowymi, jeżeli w roli inicjatora będzie
zastosowany małocząsteczkowy diol.3
W procesie funkcjonalizacji wykorzystano szkło o
kontrolowanej porowatości (CPG), silanowe związki
wiążące oraz poliglikole modyfikowane grupami
aminowymi.
[1] G. Kickelbick (ed), Hybrid materials. Synthesis, characterization,
and applications, Wiley-VCH, Weinheim, 2007
Badania naukowe finansowane ze środkó w Narodowego Centrum
Badań i Rozwoju (nr projektu PBS1/B9/7/2012).
KOMUNIKATY SEKCYJNE
S04KS13
Kopolimery grzebieniowe zawierające w strukturze łań cuchy poli(3-heksylotiofenu) jako
materiał membranowy do separacji gazowej w układzie N2/O2
Anna Januszkiewicz-Kaleniak *, Katarzyna Szczur*, Kinga Kępska*, Agnieszka Stolarczyk*
*Politechnika Śląska, Katedra Fizykochemii i Technologii Polimerów, ul. Ks. M.Strzody 9, Gliwice 44-100,
[email protected];
Rozdział mieszaniny N2/O2 tlen nastręcza dużych
trudności, ponieważ cząsteczki tych gazów mają podobne
promienie i zbliżone właściwości fizykochemiczne. Tym
samym ich efektywny rozdział wymaga zastosowania
membran oddziałujących tylko z jednym ze składników
mieszaniny gazowej. Taką możliwość daje zastosowanie
jako
materiału
membranowego
kopolimerów
grzebieniowych zawierających w strukturze łań cuchy
poli(3-heksylotiofenu).
Ten
przewodzący
polimer
selektywnie oddziaływuje z atomami tylko jednego
składnika mieszaniny gazowej - w tym wypadku tlenu.
S04KS14
S04
Dodatkowo, dzięki modyfikacji poszczególnych składników
kopolimeru, będzie można sterować właściwościami fizykoi elektrochemicznymi otrzymywanych makrocząsteczek, co
może pozwolić na otrzymywanie membran typu
tailor-made.
04/040/BKM14/0023
Modyfikacja mikrożeli pochodnymi aminokwasów w celu ukierunkowania ich właściwoś ci
Marcin Karbarz*, Marcin Maćkiewicz*, Klaudia Kaniewska*, Jan Romański*, Zbigniew Stojek*
*Uniwersytet Warszawski, Wydział Chemii, ul. Pasteura 1, 02-093 Warszawa, [email protected];
Mikrożele to usieciowane polimery, tworzące trójwymiarowe mikroskopowe sieci, o koloidalnych rozmiarach,
rozproszone w rozpuszczalniku i pęczniejące w nim, które
ze względu na specyficzne właściwości cieszą się dużym
zainteresowaniem [1,2].
Otrzymaliśmy serię nowych żeli na bazie N-izopropyloakrylamidu, zmodyfikowanej ornityny (N-δ-akryloornityny) oraz diakrylowej pochodnej cystyny. N-izopropyloakrylamid nadaje żelowi czułość na temperaturę
natomiast obecność grup α-aminokwasowych pozwala
kontrolować ilość ładunku oraz jego znak za pomocą pH
[3].
Zastosowanie N,N’-bis(akryoilo)cystyny jako czynnika
sieciującego wpływa na degradowalność mikrożeli po
wpływem glutationu i uwalnianie z ich struktury doksorubicyny w warunkach zbliżonych to tych w komórkach
nowotworowych.
[1] X. Zhang et al., Nanoscale, 2013, 5, 6498-6506
[2] M. Mackiewicz et al., J. Mater. Chem. B, 2014, 2, 1483-1489
[3] M. Mackiewicz et al., RSC Adv., 2014, 4, 48905-48911
Badania finansowane z grantu MNiSW „ Iuventus Plus” (nr IP2012
015272).
185
S04
POSTERY
S04P01
Degradowalne termoczułe nanocząstki polimerowe stabilizowane reakcją „click”
Róża Szweda*, Daria Lipowska*, Dawid Szweda*, Jerzy Suwiński*, Barbara Trzebicka*, Andrzej Dworak*
*Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, ul. M. Curie-Skłodowskiej 34,
[email protected];
Mezoglobule otrzymane z termoczułych polimerów są
stabilne powyżej temperatury przejścia fazowego, poniżej
tej temperatury dysocjują. Dotychczas mezoglobule
stabilizowano pokrywając je usieciowaną powłoką.Inną,
opisaną w pracy, drogą do stabilizacji mezoglobul jest
sieciowanie ich wnętrza. Metodą ATRP otrzymano
termoczułe kopolimery metakrylanu glikolu dietylenowego
oraz metakrylanu 2-amino etylu. Grupy aminowe
modyfikowano do grup azydkowej lub karbaminianowej z
wiązaniem potrójnym, otrzymując dwa kopolimery.
S04P02
Powyżej temperatury przejść fazowych obu kopolimerów
otrzymano mieszane sferyczne mezoglobule, które
stabilizowano poprzez reakcję „click” między grupami
azydkowymi i alkinowymi. Pokazano, że dzięki obecności
wiązania karbaminianowego, nanocząstki ulegają degradacji
pH≥ 7.
Nanocząstki koniugatu polimer-peptyd
Barbara Trzebicka*, Łukasz Otulakowski*, Róża Szweda*, Dawid Szweda*, Emi Haladjova**, Andrzej
Dworak*
*Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, ul. M. Curie-Skłodowskiej 34, 41-819 Zabrze,
[email protected]; **Instytut Polimerów BAN, Acad. G. Bonchev bl. 103A, 1113 Sofia;
Badano koniugaty termoczułych polimerów metakrylanów
glikoli oligoetylenowych skoniugowanych z sekwencjami Praca była współfinansowana w ramach grantu NN 209 144136.
peptydów o różnej filowości. Kontrolowano termiczną
agregację otrzymanych koniugatów do mezoglobul.
Mezoglobule pokrywano powłoką z usieciowanego
N-izopropyloakrylamidu.
Dodatkowo
do
powłoki
wbudowano peptyd celujący RGD. Proces agregacji
koniugatu w roztworze i rozmiary nanocząstek
rdzeń-powłoka badano za pomocą techniki rozpraszania
światła oraz AFM. Otrzymane nanocząstki można
wykorzystać jako nośniki leków w terapii celowanej.
S04P03
WPŁYW RODZAJU ROZPUSZCZALNIKA NA STRUKTURĘ MIESZANIN CHITOZANU Z
KWASEM HIALURONOWYM - BADANIA MIKROSKOPOWE SEM
Beata Kaczmarek*, Katarzyna Lewandowska*, Alina Sionkowska*, Sylwia Grabska*
*Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Wydział Chemii, Gagarina 7, 87-100 Toruń,
[email protected];
Celem badań była ocena właściwości fizykochemicznych
mieszanin polisacharydów zawierających: chitozanu (Ch) i
kwas hialuronowy (HA). W niniejszym pracy
prezentowane są wyniki badań z zastosowaniem
mikroskopii SEM. Chitozan i kwas hialuronowy
rozpuszczono osobno w różnych rozpuszczalnikach i
zmieszano w odpowiednim stosunku wagowym. Jako
rozpuszczalnik zastosowano roztwory wodne: kwasu
octowego, kwasu chlorowodorowego, chlorku sodu oraz
kwasu octowego i chlorku sodu. Z otrzymanych
roztworów przygotowano błony polimerowe, dla których
zbadano morfologię powierzchni.
186
Uzyskane wyniki wskazują, na istnienie oddziaływań
pomiędzy chitozanem i kwasem hialuronowym, a
morfologia powierzchni filmu zależy od składu wagowego
mieszaniny oraz termodynamicznej jakości rozpuszczalnika.
Projekt został sfinansowany ze środkó w NCN przyznanych na
podstawie decyzji numer UMO-2013/11/B/ST8/04444
POSTERY
S04P04
Oligomers with Carboxy and Hydroxy Groups Based on Epoxy Resins
Michael Bratychak*, Ostap Ivashkiv*, Olena Astakhova*, Olena Shyshchak*
*Lviv Polytechnic National University, 12, S. Bandery str., 79013, Lviv, Ukraine, [email protected];
Composites based on epoxy oligomers are widely used as
compounds, hermetic and repair materials, etc. due to their
high adhesion, heat-resistance and other properties.
Therefore the production of epoxy materials with
improved properties is the issue of the day. This work
deals with the obtaining of new oligomer (CHO) based on
ED-24 epoxy resin modified by butandiol and adipic acid.
The synthesized CHO contains free carboxy, primary and
secondary hydroxy groups. This allows to extend the
application area of oligomeric products based on epoxy
resin, for example as an additive for various polymeric
systems.
S04P05
We propose to use CHO as an additive for
bitumen-polymeric mixture and epoxy-oligomers mixtures
with the assistance of diisocyanates. CHO structure may be
represented as following:
Charakterystyka konformacji białek przy uż yciu wzmocnienia koloidalnego
Małgorzata Nattich-Rak*, Marta Kujda*, Monika Wasilewska*, Zbigniew Adamczyk*, Marta Sadowska*
*Instytut Katalizy i Fizykochemii Powierzchni im. J Habera PAN, Niezapominajek 8, 30-239 Kraków,
[email protected];
Nowoczesna technika tzw. wzmocnienia koloidalnego
została wykorzystana do charakterystyki monowarstw
białek na powierzchni miki tworzonych w warunkach
transportu dyfuzyjnego przy pH 3.5 dla szerokiego zakresu
sił jonowych. Stężenie powierzchniowe białka wyznaczano
ilościowo przy użyciu techniki AFM. Jako układ koloidalny
zastosowano ujemnie naładowany lateks polistyrenowy o
wielkości 820 nm. Właściwości elektrokinetyczne
monowarstw oraz ich stabilność białek były określane przy
użyciu metody potencjału przepływu. Wykazano, że białko
nieodwracalnie adsorbuje się na mice w szerokim zakresie
siły jonowej1,2.
S04P06
S04
Metoda CE jest narzędziem do określania mechanizmu
adsorpcji białek na granicy faz ciało stałe / elektrolitów.
[1] Adamczyk et al., Langmuir, 2011, 25, 6868−6878
[2] Santore M. M.; Wertz Ch. F., Langmuir, 2005, 21, 10172-10178
Praca współfinansowana z projektu NCN Grant
UMO-2012/07/B/ST4/00559
Morfologia oraz właściwoś ci mechaniczne i termiczne mieszanin biodegradowalnych
polilaktydu i ataktycznego poli(hydroksymaślanu)
Magdalena Grala*, Zbigniew Bartczak*
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected];
Wśród nielicznych obecnie dostępnych na rynku
biopolimerów, polilaktyd (PLA) jest najbardziej
obiecującym i najlepiej przebadanym. PLA jest polimerem
biodegradowalnym i w całości wytwarzanym z
odnawialnych zasobów naturalnych. Ze względu na
nieustanne zmniejszanie kosztów produkcji, PLA staje się
materiałem w pełni konkurencyjnym dla tradycyjnych
polimerów syntetycznych. Celem prezentowanych badań
była modyfikacja właściwości mechanicznych PLA, w tym
udarności, w mieszaninach polilaktydu i ataktycznego
poli(hydroksymaślanu), poddanych obróbce termicznej w
celu skrystalizowania matrycy PLA.
Stwierdzono poprawę ciągliwości i udarności mieszanin o
zawartości aPHB powyż ej 10% wag. w porównaniu z
czystym PLA. Efekt ten jest jednak mniejszy niż w
analogicznych mieszaninach w stanie amorficznym.
187
S04
POSTERY
S04P07
Poliheksametylenoguanidyna – budowa, właściwoś ci i zastosowanie
Ewa Olewnik-Kruszkowska*, Patrycja Kasperska*, Krzysztof Kowalski*
*Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Chemii, ul. Gagarina 7, 87-100 Toruń,
[email protected];
Poliheksametylenoguanidyna (PHMG) jest kationowym
kopolimerem otrzymywanym w wyniku polikondensacji
heksametylenodiaminy i guanidyny [1,2]. Posiada ona
właściwości bakteriobójcze, jest nietoksyczna dla ludzi i
niepalna. Dodatkowo PHMG jest stabilna chemicznie przy
pH od 1 do 10 oraz odporna na działanie światła [2,3].
Wyróżnia się także wysoką odpornością termiczną i dobrą
dyspergowalnością. PHMG może być dodawana do takich
polimerów jak polipropylen, polietylen, polistyren,
poli(chlorek winylu) oraz do poliestrów. Najczęściej
PHMG występuje w postaci soli kwasów. Sole PHMG
mogą mieć postać proszków, żeli lub wodnych roztworów
[2].
S04P08
Nie występuje deprotonacja grupy metylenowej w
monomerze. Mn zsyntezowanych polimerów (1700-4800) są
wyższe od podanych w literaturze (980‑2900), Mn/Mw jest
stosunkowo niskie (1,07-1,15)
[1] L. Spirin et al., Vysokomol. Soed., 1972, 14, 646-652
Nowe fakty dotyczące polimeryzacji tlenku propylenu i eterów glicydylowych inicjowanej
wodorkiem potasu
Kinga Skrzeczyna*, Justyna Jurek-Suliga**, Zbigniew Grobelny**, Andrzej Swinarew**, Jadwiga Gabor**,
Marta Łężniak, Tomasz Flak**
*Uniwersytet Śląski, Instytut Chemii, ul. Bankowa 12, 40-007 Katowice, [email protected];
**Uniwersytet Śląski ;
Wiadomo było [1], że tlenek propylenu (PO) i inne
oksirany ulegają anionowej polimeryzacji w obecności KH
w THF, ale przebieg tych procesów był słabo poznany. W
pracy wykazano, że inicjowanie polimeryzacji PO zachodzi
w wyniku otwarcia pierścienia w pozycji β i w reakcji
deprotonacji monomeru. Inicjatorami są izopropanolan i
allilan potasu. W reakcji KH z początkowymi grupami
alliloksy tworzą się makrocząsteczki z dwiema
terminalnymi grupami alkoholanowymi.
188
[1] S. Lee et al., Macromolecular Research, 2006, 14, 491-498
[2] L. Szuster et al., Technologia i Jakość Wyrobów, 2012, 56, 3-7
[3] Z. X. Zhou et al., Journal of Applied Microbiology , 2010, 108,
898– 907
Określenie przebiegu polimeryzacji tlenku styrenu inicjowanej alkoholanami potasu
Kinga Skrzeczyna*, Justyna Jurek-Suliga**, Zbigniew Grobelny**, Andrzej Swinarew**, Jadwiga Gabor**,
Marta Łężniak, Tomasz Flak**
*Uniwersytet Śląski, Instytut Chemii, ul. Bankowa 12, 40-007 Katowice, [email protected];
**Uniwersytet Śląski ;
Przebieg inicjowania polimeryzacji tlenku styrenu zależy
od rodzaju użytego alkoholanu potasu. W obecności
metanolanu potasu otwarcie pierścienia oksiranowego
następuje tylko w pozycji β, a nie w pozycjach α i β [1].
Analogiczny przebieg inicjowania zaobserwowano
stosując
t-butanolan,
2-metylopropanolan
i
1-fenyloetanolan
potasu.
Izopropanolan
i 1‑metylopropanolan potasu otwierały pierścień w
pozycjach α i β. Zaobserwowano deprotonację grupy
metinowej w cząsteczce monomeru pod działaniem
inicjatora i w reakcji przeniesienia łańcucha, prowadzącej
do utworzenia grupy początkowej z podwójnym
wiązaniem.
S04P09
Ze względu na swoje właściwości PHMG znalazła
zastosowanie jako środek służący do dezynfekcji,
uzdatniania wody oraz sterylizacji powietrza [2,3].
W
etapie
inicjowania
polimeryzacji
eteru
allilowo-glicydylowego i benzylowo-glicydylowego oprócz
otwarcia pierścienia następuje rozerwanie wiązania
eterowego w podstawniku pomiędzy grupą glicydoksy i
grupą allilową lub benzylową. W przypadku eteru
fenylowo-glicydylowego rozerwaniu ulega też wiązanie
pomiędzy grupą glicydylową i fenoksy.
[1] A. Stolarzewicz et al., Polimery, 1998, 43, 443-448
POSTERY
S04P10
Mikrosfery w wyniku stereokompleksowania polilaktydu zawierającego grupy karboksylowe w
obecności jonó w metali
Edyta Wojtczak*, Melania Bednarek, Tadeusz Biedroń, Małgorzata Baśko, Przemysław Kubisa
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected];
Wcześniejsze badania wykazały, że stereokompleksy
polilaktydu otrzymane w wyniku zmieszania roztworów
stereoizomerów PLA zawierających zjonizowane pod
wpływem jonów metali grupy karboksylowe wytrącają się
w postaci regularnych mikrosfer [1]. Przygotowano szereg
polimerów PLLA i PDLA różniących się długością
łańcucha oraz miejscem przyłączenia grupy –COOH
stosując polimeryzację kationową według mechanizmu
aktywowanego monomeru (AM) [2]. Otrzymane polimery
o niewielkich ciężarach cząsteczkowych użyto do procesu
stereokompleksowania w obecności tlenków metali.
Badano wpływ rodzaju metalu oraz użytego
rozpuszczalnika na morfologię stereokompleksów.
S04P11
Wskazano na możliwość wykorzystania tworzenia się
sferycznych mikrocząstek do enkapsulacji substancji
czynnych farmakologicznie.
[1] M. Bednarek et al., Polym. Bull., 2014, 71, 1891-1907
[2] P. Kubisa et al., Prog. Polym. Sci., 1999, 24, 1409-1437
Projekt finansowany przez NCN: grant UMO-2013/11/B/ST5/01618
Badania (bio)degradacji wybranych poliestrów alifatycznych w warunkach kompostowania
przemysłowego
Wanda Sikorska*, Marta Musioł*, Joanna Rydz*, Grażyna Adamus*, Marek Kowalczuk**
*Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych, Polska Akademia Nauk, ul. M. Curie-Skłodowskiej 34,
[email protected]; **University of Wolverhampton, UK; CMPW PAN Zabrze
Rozwój nowych technologii produkcji biopolimerów w
kierunku poprawy konkurencyjności tego rodzaju
tworzyw na rynku powinien opierać się głównie o surowce
odnawialne. Spośród biopolimerów na uwagę, szczególnie
do zastosowań w przemyśle spożywczym, zasługują
poliestry alifatyczne: polihydroksyalkaniany (PHA) oraz
polilaktyd (PLA). Opakowania z nich wykonane będą
trafiać do recyklingu organicznego, ograniczając tym
samym ilość odpadów składowanych na wysypiskach.
[1,2].
Komunikat
przedstawia
wyniki
procesu
(bio)degradacji jak i referencyjnego testu degradacji
hydrolitycznej
przeprowadzonych
dla
wybranych
materiałów polimerowych oraz gotowych opakowań.
S04P12
S04
[1] W. Sikorska et al., Int. Biodeter. Biodegr., 2015, 101, 32-41
[2] J. Rydz et al., Int. J. Mol. Sci., 2015, 16, 564-596
Pracę wykonano w ramach projektu NCN nr
UMO-2012/07/B/ST5/00627
Flokulacja i flokulanty polimerowe
Angelika Kowalczuk*, Patrycja Klein*, Beata Schmidt*
*Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, WTiICH, Aleja Piastów 42, 71-065,
[email protected];
Flokulacja jest procesem łączenia w ośrodku ciekłym
pojedynczych cząstek ciała stałego z utworzeniem
większych zespołów w postaci zawiesiny kłaczków, łatwo
opadających zwanych flokułami. Aby wywołać tworzenie
się produktów flokulacji w wodzie, która zawiera
substancje zawieszoną dodaje się flokulanty polimerowe tj.
skrobię, poliakryloamid, kwasy poliakrylowe, alkohol
poliwinylowy i ich pochodne.
Celem pracy jest określenie zastosowania procesu
flokulacji w wielu dziedzinach.
Przyszły rozwój technologii flokulacji ma na celu z
pewnością wprowadzenie tań szych, bardziej selektywnych
flokulantów, zapewnienie lepszej kontroli poprzez
wykorzystanie odczynników polimerowych.
Udział w konferencji współfinansowany ze ś rodków Unii
Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
189
S04
POSTERY
S04P13
(ko)Oligomeryzacja anionowa z otwarciem pierścienia β-podstawionych β-laktonów
zawierającym związaną kowalencyjnie substancję biologicznie czynną
Wanda Sikorska*, Iwona Kwiecień*, Tomasz Bałakier**, Janusz Jurczak**, Grażyna Adamus*, Marek
Kowalczuk***
*Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych, Polska Akademia Nauk, ul. M. Curie-Skłodowskiej 34,
[email protected]; **Instytut Chemii Organicznej, Polska Akademia Nauk; ***University of
Wolverhampton, UK; CMPW PAN, Zabrze
Beta-laktony są atrakcyjnymi związkami pośrednimi w
syntezie organicznej [1] oraz znajdują coraz szersze
zastosowanie w chemii polimerów [2].
Nowy β-podstawiony β-lakton zawierający związaną
wiązaniem
kowalencyjnym
cząsteczkę
substancji
biologicznie czynnej, będącej pestycydem, otrzymano na
drodze
karbonylowania
odpowiedniego
estru
glicydylowego [3]. Następnie otrzymany lakton
wykorzystano do syntezy nowych biologicznie aktywnych
homo- i kooligoestrów zawierających bioaktywne
ugrupowanie pestycydowe jako kowalencyjnie związane
grupy boczne wzdłuż łańcucha (ko)oligoestru i/lub grupy
S04P14
Badania skupiły się na określeniu wpływu masy molowej
polimeru, rozgałęzienia łańcucha, obecności grup
hydrofobowych na końcach łańcuchów oraz gęstości i
grubości warstwy polimerowej na adhezję wzorcowego
białka – fibrynogenu.
Praca współfinansowana przez Narodowe Centrum Nauki, na
podstawie decyzji numer UMO-2011/01/B/ST5/05279
Sulfonowane pochodne politiofenu otrzymywane metodą polimeryzacji emulsyjnej
Kornelia Kadac*, Jacek Nowaczyk*
*Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Chemii, ul. Gagarina 7, 87-100 Toruń ,
[email protected];
Polimery przewodzące są klasą związków chemicznych,
która łączy właściwości konwencjonalnych tworzyw
sztucznych z właściwościami materiałów przewodzących
prąd elektryczny. Jedna z najbardziej znanych grup tego
typu związków reprezentowana jest przez politiofen i jego
pochodne [1,2].
Sposobem popularyzacji polimerów przewodzących jest
uzyskiwanie ich metodą polimeryzacji emulsyjnej. W
prezentowanym przypadku metodę tę wykorzystano do
otrzymania sulfonowanej pochodnej politiofenu. Proces
zachodził dwuetapowo. Pierwszy etap miał na celu
uzyskanie monomeru.
190
[1] A. Pommier et al., Synthesis, 1993, 5, 441-445
[2] G. Adamus et al., Anal. Chim. Acta., 2014, 808, 104-114
[3] I. Kwiecień et al., Rapid Commun. Mass Spectrom., 2015, 29,
533-544
Pracę wykonano w ramach projektu NCN nr
UMO-2012/07/B/ST5/00627
Powierzchnie przeciwdziałają ce adhezji białek oparte na polimerach glicydolu
Andrzej Dworak*, Alicja Utrata-Wesołek*, Wojciech Wałach*
*Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, ul. M.Curie-Skłodowskiej 34, 41-819 Zabrze,
[email protected];
Adsorpcja protein na powierzchniach implantów i
powierzchniach będących w kontakcie z materiałem
biologicznym jest często dużym problemem i może
prowadzić do niekorzystnych procesów w okolicy
implantu. Zastosowanie powłok opartych na związkach
hydrofilowych lub tworzących zwitterjony pozwala
obniżyć adsorpcję białek. Najczęściej stosuje się do tego
celu hydrofilowe polimery tlenku etylenu.
W prezentowanej pracy do syntezy warstwy
antyadhezyjnej wykorzystane zostały polimery i
kopolimery glicydolu o zróżnicowanej architekturze
łańcucha (liniowe i rozgałęzione).
S04P15
końcowe.
Charakterystykę
struktury
otrzymanych
bioaktywnych (ko)oligoestrów przeprowadzono za pomocą
technik 1H NMR oraz ESI-MSn.
Przebiegał on z zastosowaniem 3-metoksytiofenu i
1,4-butanosultonu w obecności wodorku sodu w środowisku
dimetyloformamidu. W drugim etapie przeprowadzono
reakcję polimeryzację emulsyjnej w środowisku wodnym.
[1] B. Senthilkumar et al., Appl. Surf. Sci., 2011, 257, 9063-9067
[2] A.A. El-Maghraby et al., Synth. Met., 2010, 160, 1335-1342
Badania zostały sfinansowane z grantu badawczego ZB 287
Wydziału Chemii, UMK w Toruniu.
POSTERY
S04P16
Modyfikacja właściwoś ci poli(tereftalanu etylenu) w wyniku procesu recyklingu
Kornelia Kadac*, Jacek Nowaczyk*
*Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Chemii, ul. Gagarina 7, 87-100 Toruń,
[email protected];
Powszechne wykorzystanie tworzyw sztucznych generuje
powstawanie
znacznych
ilości
odpadów
pokonsumpcyjnych. Istotnym elementem prowadzonych
współcześnie
prac
badawczo-naukowych
jest
wykonywanie analiz w odniesieniu do recyklatów
polimerowych. Jednym z takich tworzyw jest
poli(tereftalan etylenu)-PET. Toteż celem prezentacji jest
ocena wpływu procesu recyklingu na strukturę i
właściwości poli(tereftalan etylenu).
Na podstawie wykonanych badań można stwierdzić, iż
recykling tworzywa nie powoduje zmiany budowy
chemicznej poli(tereftalanu etylenu). Podobnie barwa
materiału zmienia się jedynie nieznacznie. Proces
recyklingu wpływa jednak na lepkość istotną.
S04P17
Jest to powodowane osłabianiem lub pękaniem łańcuchów
polimerowych. Analogiczny efekt obserwuje się badając
właściwości mechaniczne [1-3].
[1] F. J. Rabek, Polimery – Otrzymywanie, metody badawcze,
zastosowanie, 2013
[2] W. Hutny , Opakowanie, 2009, 6, 32-35
[3] D. Czarnecka et al., Archives of Mechanical Technology and
Automation, 2004, 24, 75-83
Praca finansowana w ramach projektu „Krok w przyszłość –
stypendia dla doktorantów V edycja”.
Kompozyty polietylenu z dodatkiem nowatorskich napełniaczy hybrydowych
Łukasz Klapiszewski*, Karol Bula**, Teofil Jesionowski*
*Politechnika Poznańska, Wydział Technologii Chemicznej, ul. Berdychowo 4, 60-965 Poznań,
[email protected]; **Politechnika Poznańska, Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania;
W ramach przeprowadzonych badań otrzymano układy
krzemionka-lignina
z
zastosowaniem
metody
mechanicznej [1]. Wykorzystano w tym celu krzemionkę
Syloid 244 i ligninę krafta. W dalszej kolejności
wytworzono cienkie folie z polietylenu o małej gęstości
(PE-LD), kopolimeru PE-g-MAH oraz napełniaczy
hybrydowych SiO2-lignina o zawartości 2,5; 5 i 7,5 %
wagowych. Kompozyty przygotowano przez mieszanie
składników w stanie stopionym we współbieżnej
wytłaczarce dwuślimakowej przy użyciu walca
chłodzącego wyposażonego w nóż powietrzny.
S04P18
S04
Przeprowadzone badania wykazały, że wytworzone
kompozyty z dodatkiem napełniaczy hybrydowych
charakteryzują się większą wytrzymałością na rozciąganie i
wyższą odpornością na przepuszczalność powietrza niż
czysty polietylen bez ich dodatku.
[1] K. Bula et al., Polym. Compos., 2015, 36, 913-922
Praca została wykonana ze środkó w przyznanych przez NCN, na
podstawie decyzji nr DEC-2013/09/B/ST8/00159
NIETYPOWE, AKTYWNE SUBSTANCJE UNIEPALNIAJĄCE DO OTRZYMYWANIA OGNIO- I
TERMOODPORNYCH PIANEK PUR NA BAZIE PREPOLIMERÓW PRZEMYSŁ OWYCH
Ireneusz Maciej Haberka*, Małgorzata Rózga-Haberka
*, 32-340 Wolbrom, Zabagnie kol. N. Łąka 1, [email protected];
Ze względu na palność pianek PUR, substancje
zwiększające odporność na ciepło i płomień podczas
pożaru mają duże znaczenie w budownictwie (płyty
warstwowe). Wskazany jest kompromis pomiędzy
właściwościami termoizolacyjnymi a trudnopalnością.
Ważne są: cena, warunki aplikacji oraz oddziaływanie na
środowisko w przypadku pożaru. Autorzy, na podstawie
wcześniejszych prac ukierunkowują poszukiwania
uniepalniaczy w stronę pochodnych siarkowych i
fosforowych, bazując na połączeniach z pogranicza chemii
nieorganicznej i organicznej. Unikane są pochodne
chlorowcowe mimo ich skuteczności.
Przeprowadzono badania porównawcze z wybranymi,
aktywnymi
uniepalniaczami
wprowadzanymi
do
prepolimerów
przemysłowych,
kontrolując
m.in.
zachowanie pianek w płomieniu i odporność termiczną w
różnych temperaturach.
[1] I. M. Haberka, Materiały Zjazdowe PTChem, 2012
[2] A. Prociak et al., Materiały poliuretanowe, 2014
[3] G. Janowska et al., Palność polimerów i materiałów
polimerowych, 2007
191
S04
POSTERY
S04P19
Otrzymywanie gwiaździstych polimetakrylanów z udziałem pentaerytrytu
Rafał Bielas*, Justyna Odrobińska*, Paulina Maksym-Bębenek*, Dorota Neugebauer*
*Politechnika Śląska, Wydział Chemiczny, ul. Strzody 9, 44-100 Gliwice, [email protected];
Pentaerytryt
funkcjonalizowany
grupami
halogenoestrowymi był wcześniej stosowany jako inicjator
ATRP do syntezy dobrze zdefiniowanych gwiaździstych
kopolimerów blokowych polistyren/poli(kwas akrylowy) o
właściwościach amfifilowych. [1]
W naszych badaniach, inicjator ATRP na bazie
pentaerytrytu użyto w (ko)polimeryzacji metakrylanu
metylu (MMA) z metakrylanem tert-butylu (TBMA) lub
akrylanem tert-butylu (TBA) w różnych proporcjach
wyjściowych (25/75, 50/50, 75/25 i 100%). Otrzymano
4-ramienne kopolimery statystyczne MMA/TBMA
(zbliżone konwersje, np. 43 vs 45% po 4h) i gradientowe
MMA/TBA (większe konwersje metakrylanu, np. 77 vs
48% po 4,5h).
S04P20
[1] M. R. Whittaker et al., Langmuir, 2006, 22, 9746-9752
Zastosowanie wielofunkcyjnych alkoholi w syntezie estrowych biomateriałó w
Martyna Jędrzejczyk*, Magdalena Terebelska*, Joanna Pilip*, Marta Piątek-Hnat*, Ewelina Kaczmarek*,
Agnieszka Wojciechowska*
*Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, WTiICh, al. Piastów 42, 71-065 Szczecin,
[email protected];
Celem pracy było otrzymanie w wyniku reakcji
polikondensacji elastomerów estrowych stosując jako
jeden z monomerów wielofunkcyjny alkohol cukrowysorbitol.
Otrzymane polimery o zmiennym udziale wagowym
monomerów scharakteryzowano pod kątem zmiany
właściwości termicznych i mechanicznych oraz oceniono
ich budowę chemiczną. Ze względu na wielofunkcyjność
zastosowanego
sorbitolu
otrzymane
elastomery
charakteryzowały się wysokim stopniem usieciowania
zależnym od jego udziału molowego.
S04P21
Obydwie grupy charakteryzują się wąskim rozrzutem
ciężarów cząsteczkowych, 1,3 i 1,25 (TBA vs TBMA), przy
stopniu polimeryzacji ≤75 i ≤48 na ramię.
Stwierdzono, że usieciowane materiały elastomerowe,
zawierające sorbitol mogą mieć potencjalne zastosowanie w
inżynierii tkankowej jako skafoldy lub w systemach
kontrolowanego uwalniania leków.
Udział w konferencji współfinansowany ze ś rodków Unii
Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Wpływ promieniowania UV na właściwoś ci powierzchniowe mieszanin chitozanu z
poli(tlenkiem etylenu)
Jolanta Kowalonek*, Anna Stanisławska, Dagmara Bajer, Irena Vuković-Kwiatkowska
*Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Chemii, ul Gagarina 7, 87-100 Toruń ,
[email protected];
Przedmiotem badań były mieszaniny chitozanu z Zaobserwowane zmiany świadczą o zachodzących reakcjach
poli(tlenkiem etylenu) (PEO). Filmy otrzymane z tych utleniania, których wydajność jest większa w chitozanie i w
mieszanin poddano działaniu promieniowania UV (λ=254 mieszaninach z większą jego zawartością.
nm), którego skutki działania na badane układy śledzono
metodą FTIR-ATR, AFM oraz mierząc kąt zwilżania.
Zmiana położenia niektórych pasm w podczerwieni oraz
większa hydrofobowość powierzchni mieszanin w
porównaniu do wyjściowych polimerów mogą wskazywać
na występowanie oddziaływań między tymi polimerami.
W napromienianych próbkach w widmach w podczerwieni
widoczne są nowe pasma (karbonylowe, wodorotlenowe) i
zmiany w pasmach istniejących. Zwiększa się polarność
powierzchni.
192
POSTERY
S04P22
S04
Degradacja hydrolityczna elastomerów estrowych
Martyna Jędrzejczyk*, Agnieszka Wojciechowska*, Ewelina Kaczmarek*, Marta Piątek-Hnat*, Joanna Pilip*,
Magdalena Terebelska*
*Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, WTiICh, al. Piastów 42, 71-065 Szczecin,
[email protected];
Celem pracy była ocena podatności na degradację
hydrolityczną elastomerów estrowych na bazie sorbitolu Udział w konferencji współfinansowany ze ś rodków Unii
otrzymanych w wyniku trzystopniowego procesu Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
technologicznego
obejmującego
estryfikację,
polikondensację i sieciowanie w warunkach obniżonego
ciśnienia. Otrzymane elastomery poddano procesowi 6
tygodniowej degradacji hydrolitycznej w płynie o pH 7,25
w temperaturze 37°C oraz oceniono zmiany właściwości
fizykochemicznych.
S04P23
Materiały preimpregnowane A.S.SET®
Aleksandra Banach*, Ryszard Pilawka*, Krzysztof Gorący*, Honorata Mąka*, Piotr Dziedzic*, Andrzej
Czulak**
*Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, WTiICh, al. Piastów 42, 71-065 Szczecin,
[email protected]; **Technische Universität Dresden
Materiały preimpregnowane (prepregi) są to półprodukty
do wytwarzania kompozytów polimerowych. Alternatywą
dla nich są materiały A.S.SET® (A- Adjustable, S- Simple,
SET- Thermoset). Główne zalety tych produktów to
możliwość transportowania oraz przechowywania (dłużej
niż przez rok) w temperaturze pokojowej, a także ich
przystosowanie do metod przetwórczych osiągalnych dla
większości zakładów wytwarzających laminaty. Materiały
dzielą się na 2 grupy: A.S.SET®Powder– jednoskładnikowe
mieszaniny żywic epoksydowych w proszku i
A.S.SET®Sheet w formie płyt lub arkuszy. Produkty
A.S.SET® można przetwarzać m. in.
S04P24
klasycznymi metodami przetwórstwa prepregów oraz
nowymi metodami: dla proszków metodą RPM – Resin
Powder Moulding, dla arkuszy metodą TSF – Thermoset
Sheet Forming.
Udział w konferencji współfinansowany ze ś rodków Unii
Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Synteza amfifilowych kopolimerów metakrylanu choliny na drodze ATRP
Rafał Bielas*, Piotr Niszkiewicz*, Dorota Neugebauer*
*Politechnika Śląska, Wydział Chemiczny, ul. Strzody 9, 44-100 Gliwice, [email protected];
Cholina jest związkiem biologicznie aktywnym,
niezbędnym do funkcjonowania organizmu. Jest to
związek nietoksyczny i może być stosowany, jako
komponent leków. Jak dowiodły badania, leki oparte na
jonowych związkach choliny są lepiej przyswajane
i dystrybuowane w organizmie[1].
Dotychczas chlorek choliny funkcjonalizowany grupą
metakrylową (ChMA) został użyty do syntezy
kopolimerów blokowych za pomocą kontrolowanej
polimeryzacji rodnikowej z przeniesieniem atomu
(ATRP)[2]. W zakresie naszych badań otrzymano
kopolimery statystyczne ChMA z metakrylanem metylu o
różnym udziale molowym i stopniu polimeryzacji.
W kolejnym etapie przeprowadzono wymianę anionu
chlorkowego na imidkowy bis(trifluorometanosulfonylowy),
co znacząco wpłynęło na właściwości fizykochemiczne
badanych polimerów.
[1] J. M. M. Araú jo et al., RSC Advances, 2014, 4, 28126-28132
[2] Y. Li et al., Macromolecules, 2003, 36, 8268-8275
193
S04
POSTERY
S04P25
Wybrane właściwoś ci folii na osnowie skrobi napromienianej UV
Dagmara Bajer*, Katarzyna Janczak**, Jolanta Kowalonek*, Krzysztof Bajer**
*Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Wydział Chemii, ul. Gagarina 7, 87 - 100 Toruń,
[email protected]; **Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników;
Skrobia jako tani i odnawialny surowiec może być z
powodzeniem
wykorzystywana
do
wytwarzania
biodegradowalnych wyrobów polimerowych. W ramach
zakończonego
projektu
badawczego
opracowano
technologię wytłaczania folii płaskiej na osnowie skrobi
ziemniaczanej. Folia ta odznaczała się całkowitą
biodegradowalnością w glebie i nie wykazywała
toksyczności wobec typowych roślin uprawnych. Główną
wadą folii okazała się jej duża hydrofilowość, która
wpływała na jej właściwości wytrzymałościowe oraz
ograniczała jej zastosowanie w warunkach wysokiej
wilgotności i w kontakcie z wodą.
S04P26
Celem badań było sprawdzenie czy w strukturze folii, pod
wpływem napromieniania UV zachodzą procesy, które
ograniczyłyby hydrofilowość folii poprzez tworzenie
struktur usieciowanych lub karboksylowych na jej
powierzchni.
Badania w części zostały zrealizowane w ramach PBR
05-0036-10/2010
Biokatalizowana estryfikacja skrobi wyższymi kwasami tłuszczowymi w polu mikrofalowym
Sylwia Ptak*, Magdalena Ptak*, Przemysław Siemion*, Janusz Kapuśniak*
*Akademia im. J. Długosza, Wydział Matematyczno-Przyrodniczy, ul. Armii Krajowej 13/15, 42-200
Czę stochowa, [email protected];
Poprzez zastosowanie biokatalizatorów oraz prowadzenie Wybrane próbki poddano analizie fizykochemicznej
reakcji w polu mikrofalowym można całkowicie (dyfraktometria rentgenowska, analiza elementarna, analiza
wyeliminować konieczność użycia rozpuszczalnika SEM).
organicznego oraz znacznie skrócić czas prowadzenia
procesu. Proekologiczny charakter reakcji jest istotną
zaletą z punktu widzenia potencjalnych zastosowań w
różnych gałęziach przemysłu. Celem badań było
opracowanie optymalnych warunków estryfikacji skrobi
za pomocą kwasu oleinowego w polu mikrofalowym z
zastosowaniem lipaz z Thermomyces lanuginosus oraz
Candida antarctica jako biokatalizatorów. Reakcję
estryfikacji potwierdzono za pomocą analizy FTIR oraz
magnetycznego rezonansu jądrowego (1HNMR).
S04P27
Biokatalizowana estryfikacja skrobi wyższymi kwasami tłuszczowymi w rozpuszczalniku
organicznym
Sylwia Ptak*, Przemysław Siemion*, Kamila Kapuśniak*, Janusz Kapuśniak*
*Akademia im. J. Długosza, Wydział Matematyczno-Przyrodniczy, ul. Armii Krajowej 13/15, 42-200
Czę stochowa, [email protected];
Celem badań było otrzymanie estrów skrobi ziemniaczanej
z wykorzystaniem lipaz z Thermomyces lanuginosus oraz
Candida antarctica jako biokatalizatorów. Reakcję
prowadzono w łaźni wodnej w rozpuszczalniku
organicznym
(DMSO).
Zastosowanie
katalizy
enzymatycznej daje możliwość prowadzenia reakcji w
łagodnych warunkach oraz przyczynia się do zmniejszenia
zanieczyszczenia środowiska poprzez wyeliminowanie
produktów ubocznych. Produkty, w których zaszła reakcja,
wyselekcjonowano,
wykorzystują c
analizę
FTIR.
Estryfikację potwierdzono za pomocą magnetycznego
rezonansu ją drowego (1HNMR).
194
Wybrane próbki poddano analizie fizykochemicznej
(dyfraktometria rentgenowska (XRD), analiza elementarna)
oraz dokonano obserwacji mikroskopowych przy użyciu
skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM).
POSTERY
S04P28
Charakterystyka polimeru z odwzorowanymi jonami cynku
Marzena Kuras*, Karolina Perz*
*Warszawski Uniwersytet Medyczny, Wydział Farmaceutyczny, ul. Banacha 1, 02-097 Warszawa,
[email protected];
Cynk to pierwiastek śladowy pełniący ważne funkcje
biologiczne. Zarówno jego nadmiar, jak i niedobór jest
szkodliwy. Poszukiwane są materiały zdolne do
selektywnej adsorpcji i zagęszczania cynku z próbek o
złożonej matrycy, do których należą próbki biologiczne.
Takie cechy posiadają polimery z odwzorowanymi jonami
metali (IIP). W ramach prowadzanych badań
zsyntetyzowano polimer Zn-IIP. Z otrzymanego polimeru
wymyto jony cynku. Polimer scharakteryzowano za
pomocą następujących metod: FT-IR, SEM, TGA,
WD-XRF. Metoda WD-XRF pozwoliła na kontrolę
zawartości jonów cynku w materiale polimeru.
S04P29
Wyznaczono takie parametry, jak: powierzchnia właściwa,
pojemność adsorpcyjna, zależność stopnia adsorpcji od
czasu oraz pH, selektywność polimeru w stosunku do jonów
o zbliżonym promieniu jonowym.
Mini-grant studencki WUM nr FW23/NM1/14
BADANIA DEGRADACJI UTLENIAJĄ CEJ PHB INDUKOWANEJ OZONEM
Michał Michalak*, Piotr Kurcok*
*Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, ul. M. Curie-Skłodowskiej 34, 41-819 Zabrze,
[email protected];
Poli([R]-3-hydroksymaślan) (nPHB), jest produkowany
przez wiele mikroorganizmów jako materiał zapasowy.
Syntetyczny analog nPHB, poli ([R,S]-3-hydroksymaślan),
może być otrzymywany na drodze polimeryzacji z
otwarciem pierścienia (ROP) β-butyrolaktonu. PHB obok
biodegradacji i hydrolizy, degraduje również chemicznie i
termicznie. Wykazano, że PHB może ulegać degradacji
utleniającej do mieszaniny produktów zawierających
różne końcowe grupy kwasowe. Indukowana ozonem
degradacja utleniająca PHB prowadzi do powstania
produktów
kopolimerowych
zawieających
3-hydroksymaślanowe
i
β-jabłczanowe
jednostki
konstytucyjne.
S04P30
S04
Struktura otrzymanych produktów została potwierdzono
przy zastosowaniu technik 1H i 13C NMR oraz ESI-MSn.
Projekt został sfinansowany ze środków Narodowego Centrum
Nauki przyznanych na podstawie decyzji DEC-2012/05/N
Regulacja Temperatury Objętościowego Przejścia Fazowego Termoczułych Hydroż eli
Polimerowych
Krzysztof Piechocki*, Magdalena Olejniczak*, Marcin Kozanecki*
*Politechnika Łódzka, Katedra Fizyki Molekularnej, Żeromskiego 116, 90-924 Łódź, [email protected];
Termoczułe hydrożele polimerowe to inteligentne
materiały mające zdolność do reakcji na bodźce a
konkretnie na zmiany temperatury. Projektując układ
hydrożelowy ważne jest "zaprogramowanie" temperatury,
w której dojdzie do objętosciowego przejścia fazowego
(OPF). Zjawisko to jest bardzo atrakcyjne, ponieważ
polega na jednoczesnym wyrzuceniu wody lub wodnego
roztworu ze struktury hydrożalu a dodatkowo objawia się
gwałtownym skurczem układu.
Wykonane badania miały na celu sprawdzenie zdolności do
przesówania temperatury OPF za pomocą wprowadzania
roztworów różnych substancji w strukturę hydrożelu,
zmiany stężenia wprowadzanej substancji, a także regulacji
dawki
promieniowania
radiacyjnego,
które
jest
wykorzystywane w syntezie analizowanych hydrożeli.
[1] Y. Maeda et al., Langumir, 2007, 23, 11259-11265
Ta praca była wspierana przez projekt No.[]2013/09/B/ST4/03010 z
Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyż szego.
195
S04
POSTERY
S04P31
Bioimplanty w kardiochirurgii – badania degradacji enzymatycznej bionanocelulozy.
Barbara Zawidlak-Węgrzyńska*, Małgorzata Gonsior*, Roman Kustosz*, Marta Musioł**, Marcin Libera**
*Fundacja Rozwoju Kardiochirurgii im. prof. Zbigniewa Religi, ul. Wolnosci 345a, 41-800 Zabrze,
[email protected]; **Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, Zabrze;
Przedmiotem badań (projekt PBS2/A7/16/2013) jest
unikatowa bionanoceluloza (BNC) wytwarzana przez firmę
Bowil Biotech Sp. z o.o., która może stać się tańszą
alternatywą
dla
powszechnie
stosowanych
w kardiochirurgii materiałów syntetycznych, jako materiał
o większej trwałoś ci a mniejszych: odczynie zapalnym i
trombogennoś ci. W ramach badań przedklinicznych BNC,
oceniano m.in. podatnoś ć na biodegradację enzymatyczną.
Badania prowadzono w roztworze buforowym o pH=7,20,
w inkubatorze (MAXQ Mini 4450) w warunkach
dynamicznych. Próbki w postaci łat BNC inkubowano
w T = 37oC przez t = 30, 60 i 180 dni.
S04P32
Autorzy wyrażają podziękowanie NCBiR za finansowanie projektu
PBS2/A7/16/2013.
Właściwości powierzchiowe warstewek hydrofobowych osadzonych na szkle modyfikowanym
plazmą
Diana Rymuszka*, Konrad Terpiłowski*, Lucyna Hołysz*
*Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Wydział Chemii, Pl. M. Curie Skłodowskiej 3, 20-031 Lublin,
[email protected];
W
celu
zabezpieczenia
wybranych
materiałów
konstrukcyjnych na szkodliwe działanie czynników
atmosferycznych, np. szkieł stosowanych w bateriach
słonecznych, ogniwach fotowoltaicznych, konieczne jest
pokrycie ich powierzchni warstewkami ochronnymi.
Niestety, bardzo często pokrycie danego nośnika
warstewką jest problematyczne ze względu na niską
adhezję warstewki do nośnika, dlatego też w pełni
uzasadnione wydaje się zastosowanie modyfikacji
powierzchni podłoża plazmą. Technika modyfikacji
powierzchni plazmą stanowi ciekawą alternatywę dla
tradycyjnych metod, takich jak trawienie czy sieciowanie.
S04P33
Postęp biodegradacji oceniano na podstawie zmian
własnoś ci termicznych (TGA/DSC1) i mechanicznych
(wytrzymałoś ć na zerwanie) oraz struktury morfologicznej
(SEM, Keyence VHX 5000).
Celem badań było otrzymanie i charakterystyka właściwości
powierzchniowych polimerowych warstewek osadzanych na
wybranych powierzchniach ciał stałych.
Projekt pt. Wpływ działania plazmy na adhezję hydrofobowych
warstewek osadzonych na wybranych powierzchniach
Stereokompleksy PLA jako Potencjalny System Dostarczania Leków
Anna Lewandowska*, Marek Brzeziński*, Adam Michalski*, Marta Socka*, Tadeusz Biela*
*CBMM PAN, Zakład Chemii Polimerów, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź, [email protected];
także
czy
stereokompleks
Celem badań było otrzymanie nowych materiałów Sprawdzono
polilaktydowych (PLA), zdolnych do tworzenia gwiaździsto-gwiaździsty zdolny jest utworzyć kompleks
kompleksów inkluzyjnych dzięki obecności w cząsteczce inkluzyjny z modelową cząsteczką leku - atropiną.
odpowiednich
grup
końcowych.
Przeprowadzono
polimeryzację L,L- i D,D-laktydu (LA) z zastosowaniem
β-cyklodekstryny (β-CD) i 1-adamantanometanolu (ADA)
jako inicjatorów, uzyskując polimery o różnej
architekturze (ADA - liniowy, β-CD - gwiaździsty).
Następnie z równomolowej mieszaniny PLLA i PDLA
otrzymano
stereokompleksy
i
zbadano
wpływ
rozpuszczalnika na właściwości termiczne i morfologię
stereokompleksów liniowych, liniowo-gwiaździstych i
gwiaździsto-gwiaździstych.
196
POSTERY
S04P34
Hydrogel formation based on dynamic boronic compounds reactions with hyperbranched
polyglycidol
Monika Gosecka*, Sławomir Kaźmierski*, Joanna Bojda*, Mateusz Gosecki*
*CBMiM Polskiej Akademii Nauk, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź, [email protected];
Diol groups in the structure of hyperbranched polyglycidol
can be used to crosslink polymer macromolecules with
boronic compounds, such as benzene-1,4-boronic diacid,
borax, macromolecules being a carrier of boronic acid
motif. It was found the optimal pH conditions for hydrogel
formation. Polymer hydrogels were prepared using various
crosslinker concentration, weight fraction of polymer.
Rheological measurements delivered information about storage (G') and loss modulus (G") of obtained polyglycidol
networks. It was estimated the lifetime of interaction
within hydrogel in each prepared system.
S04P35
For one type of the hydrogel, the lifetime of bonds was
analyzed at diverse temperatures. Images of scanning
electron microscopy demonstrated homogeneous structure
of obtained hydrogels.
Badania realizowane ze środków na finansowanie zadań
badawczych służących rozwojowi młodych naukowców w CBMiM
Chalkony i azachalkony jako składniki systemów fotoinicjujących polimeryzację
wolnorodnikową.
Marek Pietrzak*, Magdalena Borowska*, Agnieszka Bajorek*
*UTP w Bydgoszczy, Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej, ul. Seminaryjna 3, 85-326 Bydgoszcz,
[email protected];
Proces fotoinicjowanej polimeryzacji biegnący poprzez
mechanizm międzycząsteczkowego przeniesienia elektronu
jest od wielu lat intensywnie badany. Proces ten ma liczne
zastosowania praktyczne i z tego powodu zarówno jako
absorbery promieniowania, jak i jako koinicjatory są
stosowane różne grupy związków. Przeprowadzono
badania na możliwością wykorzystania związków z grupy
chalkonów, azachalkonów oraz ich soli czwartorzędowych,
jako składników systemów fotoinicjujących. Zbadano
wpływ koinicjatora, stężenia barwnika, natężenia
promieniowania oraz długości fali świetlnej na szybkość
polimeryzacji.
S04P36
S04
Stwierdzono, że szybkości polimeryzacji przy zastosowaniu
jako koinicjatorów czwartorzędowych soli boranowych jest
porównywalna z układami komercyjnymi.
Projekt został sfinansowany ze środkó w Narodowego Centrum
Nauki, decyzja numer DEC-2012/07/B/ST4/01417.
Trwałość efektu modyfikacji powierzchni polimerowych plazmą
Diana Rymuszka*, Konrad Terpiłowski*, Lucyna Hołysz*
*Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Wydział Chemii, Pl. M. Curie Skłodowskiej 3, 20-031 Lublin,
[email protected];
Technika modyfikacji powierzchni plazmą pozwala między Następnie w oparciu o zmierzone kąty zwilżania
innymi na wykorzystanie szerokiej gamy gazów takich jak wyznaczono swobodną energię powierzchniową przy
np. argon, tlen, azot czy dwutlenek węgla i w zależności od wykorzystaniu wybranych modeli teoretycznych.
warunków prowadzenia procesu umożliwia uzyskanie
pożądanych właściwości modyfikowanego materiału.
Bardzo często plazmowa modyfikacja powierzchni jest
wstępnym etapem różnych procesów: drukowania,
barwienia, klejenia, laminowania bądź metalizowania.
Celem
określenia
trwałości
efektu
modyfikacji
powierzchni
polieteroeteroketonu
(PEEK)
plazmą
powietrzną zmierzono kąty zwilżania cieczy testowych
bezpośrednio po modyfikacji powierzchni plazmą oraz po
3, 7 i 14 dniach.
197
S04
POSTERY
S04P37
CZASOWO-ROZDZIELCZA SPEKTROELEKTROCHEMIA UV-VIS W BADANIU PROCESU
ELEKTROOSADZANIA POLI(3-HEKSYLOTIOFENÓ W) Z ROZTWORU
Kinga Kępska*, Katarzyna Szczur*, Anna Januszkiewicz-Kaleniak*, Tomasz Jarosz*, Agnieszka Stolarczyk*,
Monika Radlik*
*Politechnika Śląska, Katedra Fizykochemii i Technologii Polimerów, ul. ks. M. Strzody 9, 44-100 Gliwice,
[email protected];
Polimery
skoniugowane
otrzymywane
są
w
rozpuszczalnym
i
nieprzewodzącym
stanie
elektroobojętnym
albo
w
nierozpuszczalnym
i
przewodzącym
stanie
zdomieszkowanym.
Poli(3-alkilotiofeny)
są
jednymi
z
polimerów
skoniugowanych, których forma zdomieszkowana
wykazuje częściową rozpuszczalność, co sprawiło iż
znalazły
zastosowanie
w
urządzeniach
elektrochromowych,
organicznych
tranzystorach
polowych oraz ogniwach fotowoltaicznych. Ograniczona
rozpuszczalność zdomieszkowanego poli(3-heksylotiofenu)
pozwala na elektroosadzanie jego warstw bezpośrednio z
roztworu.
S04P38
Natomiast przesunięcie maksimum w kierunku wyższych
liczb falowych powiązano z tworzeniem się wobec
wybranych
czynników
fizycznych
sieci
międzycząsteczkowych wiązań wodorowych [1-3].
[1] B. Grabowska et al., Spectrochim. Acta Mol. Biomol. Spectrosc.,
2015, 135, 529–535
[2] T. Spychaj et al., Starch - Stä rke , 2013, 65, 22–33
[3] R. Kizil et al., J. Agric. Food Chem., 2002, 50, 3912-3918
Amphiphilic dendritic stars of oxiranes for immobilisation of anticancer metal complexes
Andrzej Dworak*, Marcin Libera*, Katarzyna Bednarczyk*, Barbara Mendrek*, Barbara Trzebicka*
*Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, ul. M.Curie-Skłodowskiej 34, 41-819 Zabrze,
[email protected];
A study on delivery system for anticancer metal complexes
were performed using dendritic copolymers consisting of a
hydrophobic core of tert-butyl-glycidyl ether units and
hydrophilic shell of polyglycidol. Dendritic structure were
prepare by sequential anionic polymerization using the
block copolymer stars of different structure as a
macroinitiators.The shell of copolymers were partially
modified by bipyridine and then decorated by chloro
amine ruthenium through complexation. The possibility of
loading
cisplatinum
to
hydrophobic
core
of
macromolecules was investigated.
198
Polish National Science Centre grant no. 2011/03/D/ST5/06042
Badania strukturalne procesu sieciowania soli sodowej karboksymetyloskrobi wobec
wybranych czynników fizycznych - cz.I. Udział wiązań wodorowych
Beata Grabowska*, Karolina Kaczmarska*
*AGH Akademia Górniczo-Hutnicza, Wydział Odlewnictwa, al. Mickiewicza 30, 30-059 Kraków,
[email protected];
Sieciowaniu poddano wodny roztwór soli sodowej
karboksymetyloskrobi (CMS-Na, Polvitex Z, Xenon).
Sieciowanie prowadzono w warunkach podwyższonej
temperatury oraz w polu mikrofal. Przeprowadzona
analiza strukturalna (FTIR, Thermo Scientific Nicolet™
6700) wykazała obecność na widmach IR w zakresie liczb
falowych 3600–3000 cm-1 szerokiego pasma zarówno dla
postaci CMS-Na nieusieciowanej, jak też usieciowanej.
Pasmo to przypisano drganiom wolnej grupy O-H (H2O)
oraz O-H…O-H i OH…O=C (wiązania wodorowe). Po
usieciowaniu nastąpiło zmniejszenie jego intensywności
wskutek odparowywania wody z roztworu.
S04P39
Proces
elektroosadzania
poli(3-heksylotiofenu)
regioregularnego i statystycznego śledzono za pomocą
pomiarów
techniką
czasoworozdzielczej
spektroelektrochemii
UV-Vis. Uzyskane
wyniki
potwierdzają przechodzenie formy utlenionej do roztworu.
The complexation of ruthenium to the shell of nanoparticles
influence on the aqueous solution properties and efficiency
of encapsulation were investigated. The dendritic
nanoparticle were visualized using cryo-TEM.
Acknowledgements: This work was supported by the Foundation
for Polish Science, grant Homing Plus/2013-8/8.
POSTERY
S04P40
S04
SYNTHESIS OF MODIFIED PHENOL-FORMALDEHYDE OLIGOMERS FOR AEROGELS
Halyna Zubyk*, Olena Astakhova**, Marta E. Plonska-Brzezinska*
*University of Bialystok, Faculty of Biology and Chemistry, Hurtova 1, 15-399 Bialystok,
[email protected]; **Lvivska Polytechnika National University ;
Phenol-formaldehyde oligomers (PhFO) are the oldest
resins, wich show high heat resistance and hardness. An We gratefully acknowledge the financial support of the NSC,
improving of the PhFO properties can be achieved by Poland, grant # 2012/05/E/ST5/03800 to M.E. P-B
physical and chemical modification. Herein, we report the
synthesis of the phenol-formaldehyde oligomers with
methacrylic/peroxide/furan groups using novolac
phenol-formaldehyde resin. The structures of the
oligomers were characterized by NMR, FTIR and chemical
methods. The modified oligomers showed unique
properties, such as higher hardness, adhesion and chemical
resistance. The oligomeric materials were used as aerogels
and for creating of epoxy-oligomeric films.
S04P41
Kontrolowane Formowanie Nanocząstek Stereokompleksu Polilaktydu
Adam Michalski*, Marta Socka*, Tomasz Makowski**, Marek Brzeziński*, Tadeusz Biela*
*CBMM PAN, Zakład Chemii Polimerów, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź, [email protected];
**CBMM PAN, Zakład Fizyki Polimerów;
Mikrosfery otrzymywane przez stereokompleksowanie
poli-L- i poli-D-laktydu (PLLA i PDLA) są obiecującym
materiałem w zastosowaniach medycznych. Okazuje się,
że wielkością otrzymywanych cząstek można sterować za
pomocą medium stereokompleksującego (1,4-dioksan;
THF) jak i zastosowaniem materiałów o różnych
architekturach (układy gwiaździste, układy liniowe) czy
grup końcowych (ciecz jonowa; -OH; -COOH). W
prezentowanej pracy otrzymano gwiaździste i liniowe
PLLA i PDLA w polimeryzacji z otwarciem pierścienia
laktydu.
S04P42
Materiały polimerowe wykorzystano do przygotowania
stereokompleksów
gwiaździsto-gwiaździstych
i
gwiaździsto-liniowych w 1,4-dioksanie i THF. Dzięki
zastosowaniu różnych odziaływań między cząsteczkami
(grupy końcowe, architektura) otrzymano cząstki o
średnicach od ∼30nm do ∼4µm.
Grant NCN: DEC-2013/09/B/ST5/03616
Modyfikacja nośników stosowanych w syntezie kwasów nukleinowych na fazie stałej
Sandra Bałabańska*, Marta Piepiórka**, Karol Szubert***, Hieronim Maciejewski***, Karol Pasternak**,
Marcin K. Chmielewski*
*Instytut Chemii Bioorganicznej PAN, ul. Noskowskiego 12/14, 61-704 Poznań, [email protected];
**FutureSynthesis sp. z o.o. ; ***Poznański Park Naukowo-Technologiczny, Fundacja UAM;
W
syntezie
kwasów
nukleinowych
popularnymi nośnikami fazy stałej są podłoża szklane typu
CPG (ang. Controlled Pore Glass). [1] Dobór wielkości
porów w podłożu jest przede wszystkim uwarunkowany
długością
oligonukleotydów,
jaki
zamierzamy
syntetyzować. Innym ważnym elementem zmian
właściwości nośnika jest chemiczna modyfikacja jego
powierzchni za pomocą organofunkcyjnych silanów.
Modyfikacje powierzchni stosujemy w celu poprawy
warunków syntezy oraz łatwiejszego usuwania gotowego
oligonukleotydu po syntezie.
Badania prowadzimy
zwiększenie wielkości
sposobu silanizacji,
powierzchni [2] oraz
metody
usuwania
termocyklizacji.
w trzech głównych nurtach:
porów w nośniku, modyfikacji
wiązania oligonukleotydu do
opracowania nowej nieinwazyjnej
oligonukleotydów
w
procesie
[1] Hereczych G. et al., Tetrahedron Letters , 2013, 54, 3605-3608
[2] Maskos U. et al., Nucleic Acids Res., 1992, 20, 1679-1684
Badania naukowe finansowane ze środkó w Narodowego Centrum
Badań i Rozwoju (nr projektu PBS1/B9/7/2012).
199
S04
POSTERY
S04P43
Wpływ zastosowania mieszanin cieczy jonowych na proces rozpuszczania i regeneracji celulozy
Anna Pawłowska*, Olga Stolarska*, Hector Rodriguez**, Ana Soto**, Marcin Śmiglak***
*Wydział Chemii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań, [email protected];
**Department of Chemical Engineering, USC, Spain; ***Poznański Park Naukowo – Technologiczny
Fundacji UAM, Poznań
Ciecze jonowe są powszechnie stosowane jako
rozpuszczalniki dla wielu biopolimerów, np. celulozy.
Przedstawione wyniki badań wskazują, że zamiast
czystych cieczy jonowych składających się z jednego
kationu i anionu można z powodzeniem zastosować
mieszaninę różnych jonów. Wzrost wydajności procesu
rozpuszczania celulozy może zostać osiągnięty poprzez
optymalizację warunków tego procesu, np. obniżenie
temperatury prowadzenia procesu lub zwiększenie ilości
rozpuszczonej celulozy na 1g rozpuszczalnika.
S04P44
Sygnały MS wskazały na powstawanie rodników alkilowych
oraz węglowodorów aromatycznych z grupy BTEX. Badania
TG-DTA-MS miały na celu określenie poziomu emisji
gazowych produktów rozkładu polimerów w układzie
spoiwo-osnowa w odniesieniu do warunków jego kontaktu z
ciekłym metalem.
[1] Grabowska B. et al., Metallurgy, 2013, 52, 47–50
Praca finansowana z działań statutowych AGH nr 11.11.170.318
zad.1
Rozgałęzione poliglikole jako faza ciągła cieczy zagęszczanych ścinaniem
Marcin Kaczorowski*, Gabriel Rokicki*
*Politechnika Warszawska, Wydział Chemiczny, ul. Noakowskiego 3, 00-664 Warszawa,
[email protected];
Ciecze zagęszczane ścinaniem (ciecze dylatancyjne)
charakteryzują się tym, że ich lepkość rośnie wraz ze
wzrostem szybkości ścinania. Wzrost lepkości jest
gwałtowny i następuje po osiągnięciu pewnej krytycznej
wartości
szybkości
ścinania. Ta
cecha
cieczy
zagęszczanych powoduje, że mogą one być stosowane do
produkcji urządzeń tłumiących, kamizelek kuloodpornych
oraz ochraniaczy sportowych. Popularnym układem
wykazującym właściwości dylatancyjne jest zawiesina
nanokrzemionki w glikolu polipropylenowym o małym
ciężarze cząsteczkowym (w zakresie 200-2000).
200
[1] R. P. Swatloski et al., J. Am. Chem. Soc. Comm., 2002, 124,
4974– 4975
[2] O. Stolarska et al., RSC Adv., 2015, 5, 22178– 22187
[3] H. Niedermeyer et al., Chem. Soc. Rev., 2012, 41, 7780– 7802
Projekt finansowany przez Narodowe Centrum Nauki w ramach
programu SONATA nr 2011/03/D/ST5/06200.
Sprzężone metody termiczne (TG-DTA-MS) w badaniach nad procesem rozkładu spoiw
polimerowych
Beata Grabowska*, Michał Szucki*, Łukasz Byczyński**
*AGH Akademia Górniczo-Hutnicza, Wydział Odlewnictwa, al. Mickiewicza 30, 30-059 Kraków,
[email protected]; **Politechnika Rzeszowska, Wydział Chemiczny
Analizie termicznej (TG-DTA-MS) poddano nowe
odlewnicze spoiwa polimerowe w postaci wodnych
kompozycji z udziałem poli(kwasu akrylowego) i
modyfikowanych biopolimerów [1]. W badaniach
zastosowano
metodę
termograwimetryczną
(TG,
NETZSCH TG 209 F1 Iris) sprzężoną on-line ze
spektrometrią masową (MS, NETZSCH QMS 403 Aeolos).
Pomiar prowadzono w atmosferze tlenowej i beztlenowej
w zakresie temperatury 40–600oC. Stwierdzono sygnały
dla liczb masowych 15-107. Zidentyfikowano produkty
rozkładu, w tym: CH4, H2O i CO2.
S04P45
W przedstawionych badaniach użyte zostały mieszaniny
imidazoliowych cieczy jonowych o anionach chlorkowych i
octanowych, powszechnie stosowanych do rozpuszczania
celulozy. Ponadto przeprowadzona została regeneracja i
analiza rozpuszczonej celulozy oraz użytej mieszaniny.
W pracy porównano właściwości reologiczne cieczy
dylatancyjnych składających się z krzemionki o wielkości
ziarna 7 nm i liniowych lub rozgałęzionych glikoli
polipropylenowych o różnych ciężarach cząsteczkowych.
Projekt został sfinansowany ze środkó w NCBR przyznanych na
podstawie UMOWA Nr PBS1/A5/19/2012.
POSTERY
S04P46
KOPOLIMER POLI(3-HEKSYLOTIOFENU) I POLISILOKSANU – ROZPOZNANIE WŁAŚCIWOŚCI
ANTYKOROZYJNYCH
Anna Januszkiewicz-Kaleniak *, Kinga Kępska*, Katarzyna Szczur*, Tomasz Jarosz *, Agnieszka Stolarczyk*
*Politechnika Śląska, Katedra Fizykochemii i Technologii Polimerów, ul. Ks. M.Strzody 9, Gliwice 44-100,
[email protected];
Polimery skoniugowane dzięki swym unikatowym
właściwościom elektrycznym i barierowym znalazły
szerokie zastosowanie jako powłoki antykorozyjne.
Pomimo iż nawet ultracienkie powłoki pozwalają w dużym
stopniu ograniczyć szybkość procesów korozji metali,
nadal podatne są na uszkodzenia mechaniczne.
Koniecznym jest opracowanie kolejnych generacji
materiałów, o ulepszonych właściwościach mechanicznych
i wykazujących lepsze powinowactwo do przemysłowo
stosowanych powierzchni metalowych.
S04P47
Połączenie
właściwości
antykorozyjnych
poli(3-heksylotiofenów) z odpornością mechaniczną
polarnych polisiloksanów pozwoliło na otrzymanie
materiału jednocześnie wykazującego wzmocnioną adhezję
do podłoży stalowych oraz zachowującego zdolność
zapobiegania procesom korozyjnym nawet w agresywnym
środowisku kwasowym.
Polish National Science Centre grant no. 2011/03/D/ST5/06042
Otrzymywanie nowych elektroaktywnych kopolimerów w wyniku szczepienia β-butyrolaktonu
do łań cucha polipirolu
Michał Michalak*, Anna Domagała*, Piotr Kurcok*, Przemysław Ledwoń**
*Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, ul. M. Curie-Skłodowskiej 34, 41-819 Zabrze,
[email protected]; **Politechnika Śląska, Wydział Chemiczny, Gliwice
Modyfikacja polimerów poprzez przyłączenie do łańcucha
głównego, w formie bocznych rozgałęzień, bloków
pochodzących od innego monomeru jest stosowana w celu
nadania
nowych
właściwości
konwencjonalnym
materiałom wysokocząsteczkowym. Podstawą szczepienia
polimerów jest wytworzenie centrów aktywnych wzdłuż
łańcucha polimeru, na których rozpoczyna się
polimeryzacja innego monomeru. Gęstość szczepienia oraz
długość naszczepionych łańcuchów oligomerowych mają
wpływ m.in. na rozpuszczalność, przewodnictwo i
właściwości mechaniczne powstałych kopolimerów.
S04P48
S04
W prezentowanej pracy opisano metodę otrzymania
nowych elektroaktywnych kopolimerów składających się z
polipirolowego łańcucha głównego i szczepionych doń
łańcuchów hydroksymasłowych.
Praca finansowana przez Narodowe Centrum Nauki w ramach
projektu nr 2011/03/B/ST5/01478
Badanie zmian właściwości termicznych włó kien PA6 modyfikowanych trudnozapalnie z
zastosowaniem mieszaniny uniepalniaczy w układzie P - Si
Janusz Fabia*, Andrzej Gawłowski*, Tadeusz Graczyk*, Jarosław Janicki*
*Akademia Techniczno-Humanistyczna, Wydz. Inż. Mat., Bud. i Środ., ul. Willowa 2, 43-309 Bielsko-Biała,
[email protected];
Obiektem badań były standardowe włókna PA6
modyfikowane trudnozapalnie w procesie chemicznej
obróbki (w kąpieli o podwyższonej temperaturze tzw.
metodą HT). Jako antypireny zastosowano mieszaninę
związków krzemu (wodny roztwór krzemianu sodu - szkło
wodne sodowe R 145 wyprodukowane przez Zakłady
Chemiczne „Rudniki” S.A.) i fosforu (Pekoflam PES firmy
Clariant) o zróżnicowanym udziale procentowym.
Uzyskane w ten sposób efekty trudnozapalne włókien PA6
oraz efekty synergiczne oceniano przy zastosowaniu
metody krytycznego wskaźnika tlenowego (LOI).
Modyfikowane włókna PA6 zostały również poddane
badaniom w aspekcie zmian właściwości termicznych
metodą różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC) oraz
termograwimetrii (TGA).
201
S04
POSTERY
S04P49
Badanie procesu degradacji włókien polipropylenowych modyfikowanych wielościennymi
nanorurkami węglowymi
Janusz Fabia*, Andrzej Gawłowski*, Tadeusz Graczyk*, Anna Brzozowska-Stanuch**
*Akademia Techniczno-Humanistyczna, Wydz. Inż. Mat., Bud. i Środ., ul. Willowa 2, 43-309 Bielsko-Biała,
[email protected]; **Instytut Badań i Rozwoju Motoryzacji BOSMAL Sp. z o.o.
Prezentowane badania dotyczą włókien wytworzonych z
izotaktycznego polipropylenu (iPP) oraz wielościennych
nanorurek węglowych (MWCNT) użytych w charakterze
modyfikatora.Włókna do badań otrzymano metodą
stopową przy użyciu laboratoryjnejj maszyny formującej.
W charakterze surowców wyjściowych zastosowano: iPP o
wąskim rozrzucie mas cząsteczkowych, do zastosowań
włókienniczych, Tatren TI 922 (Slovnaft Petrochemicals
Co.) oraz koncentrat Plasticyl® 2001 (Nanocyl),
zawierający 20% MWCNT.
S04P50
Biokatalizowna estryfikacja skrobi ziemniaczanej w imidazoliowej cieczy jonowej
Arkadiusz Żarski*, Sylwia Ptak*, Janusz Kapuśniak*
*Akademia im. Jana Długosza w Czę stochowie, WMP, al. Armii Krajowej 13/15, 42-200 Czę stochowa,
[email protected];
Skrobie modyfikowane cieszą się dużym zainteresowaniem
w wielu aplikacjach przemysłowych m.in. w produkcji
opakowań biodegradowalnych. Kontrolowana synteza
estrów skrobiowych, poprzez użycie enzymów, a także
cieczy jonowych jako rozpuszczalników skrobi, jest
stosunkowo przyjazna dla środowiska. Celem badań było
otrzymanie oleinianów skrobi ziemniaczanej w reakcji
katalizowanej lipazą z T. lanuginosa, w chlorku
1-butylo-3-metyloimidazoliowym.Estryfikację prowadzono
w łaźni przez 4, 6 lub 8 h, w temp. 60, 70 lub 80°C i
stosunku molowym skrobi do kwasu oleinowego 1:3.
S04P51
Produkty poddano analizom spektroskopowym FTIR i 1H
NMR oraz proszkowej analizie rentgenowskiej (XRD).
Określono ich stopień podstawienia (DS), stabilność
termiczną (TG/DSC), a także dokonano obserwacji
mikroskopowej (SEM).
Nanocząstki metali szlachetnych z soli alkilokarboksylanowych o kontrolowanym składzie i
strukturze
Agnieszka Walkiewicz-Pietrzykowska*, Paweł Uznański*, Ewa Bryszewska*, Joanna Zakrzewska*
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, 90-132 Łódź. Sienkiewicza 112,
[email protected];
Cząstki metali szlachetnych są szczególnie interesujące ze
względu na swoją odporność korozyjną, stabilność w
warunkach
atmosferycznych
oraz
absorpcyjno-elektronowe właściwości. Celem badań była
synteza, analiza i charakterystyka bimetalicznych
nanocząstek palladu i srebra w postaci stopów, np.
Pdx:Ag1-x, oraz poznanie wpływu bimetalizacji i jej
atomowego rozkładu w strukturze NCz na właściwości
elektronowe, optyczne w porównaniu z układami
jednoskładnikowymi.
NCz
otrzymywano
z
alkilokarboksylanowych soli Ag+ i Pd+2, które w wyniku
termolizy w obecności amin tworzą nanocząstki o
rozmiarach 4-6 nm.
202
Przyspieszone starzenie badanych włókien iPP/MWCNT
prowadzono przy użyciu ksenotestu - Atlas Xsenon
Weather Ometer serii Ci4000, stosując jako źródło
promieniowania filtrowaną lampę ksenonową chłodzoną
wodą. Postęp degradacji oceniano w oparciu o wyniki badań
kalorymetrycznych (DSC) i dyfrakcyjnych (WAXS).
Zaletą tych powłok na NCz jest ich stabilność.
Pierwiastkowy skład NCz był określany wzajemnym
stęż eniem prekursorów, temperaturą i czasem reakcji i
uż ytymi ligandami stabilizującymi NCz.
Badania wykonane w ramach projektu NCN
UMO-2012/05/B/ST5/00366
POSTERY
S04P52
Badanie procesu (bio)degradacji poli(sukcynimidu) (PSI) otrzymanego w warunkach
promieniowania mikrofalowego
Kinga Matrejek*, Marek Piątkowski*, Julia Radwan- Pragłowska*
*Politechnika Krakowska, wydz. Inżynierii i Technologii Chemicznej, ul. Warszawska 24, 31-155 Kraków,
[email protected];
Obecnie na znaczeniu zyskują polimery biodegradowalne
otrzymywane z surowców pochodzenia naturalnego, które
dzięki zbliżonym do syntetycznych właściwościom, a
ponadto możliwości całkowitego rozkładu, z powodzeniem
mogą zastąpić związki wielkocząsteczkowe syntezowane z
produktów
przeróbki
ropy
naftowej.
W
Katedrze Biotechnologii i Chemii Fizycznej Politechniki
Krakowskiej opracowano metodę mikrofalowej syntezy
poli(sukcynimidu) (PSI), a także przeprowadzono badania
degradacji oraz biodegradacji otrzymanego polimeru.
S04P53
Otrzymane wyniki dowiodły, że wszystkie analizowane
polimery uległy degradacji zarówno w roztworze soli
fizjologicznej, jak i płynie Ringera, a także biodegradacji z
wykorzystaniem osadu czynnego. Odnotowano również
wpływ warunków syntezy na stopień biodegradacji.
Współfinansowanie z UE w ramach Projektu
"Biotechnolog-Inżynier XXI wieku", um. nr
UDA-POKL.04.01.02-00-053/12
Wpływ promieniowania UVC na właściwości powierzchniowe folii z poli(kwasu mlekowego)
modyfikowanego fotosieciującymi monomerami akrylanowymi
Irena Vuković-Kwiatkowska*, Halina Kaczmarek*, Jolanta Kowalonek*
*Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Chemii, ul. Gagarina 7, 87-100 Toruń ,
[email protected];
Poli(kwas mlekowy) to polimer należący do grupy
poliestrów. Jest otrzymywany z surowców odnawialnych, pochodzących z kukurydzy, ziemniaków, biomasy itp.
Dodatkową zaletą jest jego biodegradowalność. Ma więc
potencjał zastąpić poliolefiny. Stosowany jest najczęściej w
medycynie jako nośnik leków bądź rusztowanie w
inżynierii tkankowej. Nasz zespół bada PLA pod kątem
możliwego zastosowania w branży opakowaniowej.
Przeprowadzono modyfikację PLA za pomocą trzech
fotosieciujących monomerów akrylanowych. Z mieszanin
otrzymano folie o różnym składzie procentowym. Poddano
je działaniu promieniowania UVC.
S04P54
S04
Dla wszystkich folii wykonano analizę kąta zwilżania za
pomocą gliceryny i dijodometanu. Wyznaczono energię
powierzchniową. Określono różnicę w odporności na
działanie promieniowania UVC.
[1] Irena Vuković-Kwiatkowska et al., Chemik, 2014, 68, 645-647
[2] Halina Kaczmarek et al., Express Polymer Letters, 2012, 6, 78-94
Badania nad obniżeniem palności nanofibrylarnej celulozy na drodze modyfikacji fizycznej
melaminą oraz polifosforanem melaminy
Katarzyna Haraźna*, dr inż. Agnieszka Leszczyńska*, mgr inż. Krzysztof Stafin*
*Politechnika Krakowska,Wydział Inżynierii i Technologii Chemiczne, ul. Warszawska 24, 31-155 Kraków,
[email protected];
Do
najbardziej
wymagających
zastosowań
konstrukcyjnych wykorzystuje się polimery inżynierskie
wzmocnione napełniaczem włóknistym, który cechuje się
wysoką stabilnością termiczną oraz zwiększoną
kompatybilnością z hydrofobowym polimerem. Nowym
typem nanonapełniacza włóknistego jest celuloza
nanofibrylarna(NFC).W celu przeprowadzenia modyfikacji
nanofibrylarnej celulozy mającej obniżyć jej palność i
ustabilizować ją termicznie użyto melaminy i polifosforanu
melaminy.
by uzyskać podstawowe wiadomości o budowie chemicznej i
morfologii zmodyfikowanych próbek NFC wykonano
badania
przy
użyciu
szerokokątowej
dyfrakcji
rentgenowskiej,
mikrokalorymetru
stożkowego,
termograwimetru
oraz
skaningowej
miskroskopii
elektronowej.
[1] L. Costa et al., Journal of Thermal Analysis, 1988, 34, 423-429
[2] H.P.S. Abdul Khalil et al., Carbohydrate Polymers, 2014, 99,
650-665
203
S04
POSTERY
S04P55
Synthesis of nanoparticles containing low-soluble active agents using sonicated-assisted
layer-by-layer (SLbL) technology
Marta Łapczyńska*, Krzysztof Szczepanowicz*, Piotr Warszyński*
*PAN, Instytut Katalizy i Fizykochemii Powierzchni, ul. Niezapominajek 8, 30-239 Kraków,
[email protected];
Enhancement of solubilization and bioavailability of
poorly soluble drugs leads to improve its delivery system
efficiency. Synergy of simultaneous breaking powder
particles with ultrasonication and coating them with
polyelectrolyte shells formed by LbL technique allows for
the production of colloidal stable drug carriers [1]. In this
research, the sonication-assisted LbL technology was used
to encapsulation of low-soluble neuroprotective substance
(Polydatin) as well as model drugs (e.g. Cumarin-6,
Clozapine). All received nanocarriers were characterized
by size, size distribution, zeta potential and imaged by
SEM.
S04P56
Mikrostrukurę kopolimerów NVF badano za pomocą
technik spektroskopowych FT-IR i FT-Raman.
[1] A. Konieczna-Molenda et al., Chemical Engineering Journal,
2009, 146, 5515-5519
[2] E. Witek, Polimery, 2008, 53, 477-480
Autorzy pragną podziękować MNiSW za sfinansowanie
prezentowanych badań. Grant N N204 354840
WPŁYW ODKSZTAŁCEŃ ŚCINAJĄCYCH NA NIEIZOTERMICZNĄ KRYSTALIZACJĘ
NANOKOMPOZYTÓ W POLILAKTYDU Z HALOIZYTEM
Joanna Bojda*, Mirosław Pluta*, Ewa Piórkowska*, Marius Murariu**, Philippe Dubois**, Anne-Laure
Dechief**
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected]; **Materia Nova asbl, Laboratory of Polymeric and Composite Material;
Celem pracy jest zbadanie wpływu odkształceń
ścinających
na
nieizotermiczną
krystalizację
nanokompozytów polilaktydu (PLA) z haloizytem (HNT)
bez lub z dodatkiem N,N’-etyleno-bis-stearamideu (EBS).
Modyfikator EBS zapewnia poprawę dyspersji HNT w
nanokompozytach
oraz
poprawę
właściwości
udarnościowych nanokompo-zytów i czystego PLA [1,2].
Zaobserwowano przyspieszenie krystalizacji PLA oraz
zwiększenie stopnia krystaliczności w ścinanych próbkach
nanokompozytu:
efekty
te
przypisano
głównie odziaływaniom rozproszonego HNT, natomiast
obecność EBS nieco spowalniała krystalizację matrycy
PLA w zastosowanych warunkach.
204
[1] Yuri M. Lvov et al., Langmuir, 2011, 27, 1212–1217
The research leading to these fesults was supported by the grant
Pol-Nor/199523/64/2013 “NanoNeucar”
Badania mikrostruktury i morfologii kopolimerów N-winyloformamidu przy wykorzystaniu
spektroskopii FT-IR i FT-Raman
Ewa Witek*, Joanna Świder*, Agnieszka Tąta**, Katarzyna Sokołowska*, Edyta Proniewicz**
*Uniwersytet Jagielloński, Wydział Chemii, ul. Inagardena 3, 30-060 Kraków, [email protected];
**Akademia Górniczo-Hutnicza, Wydział Odlewnictwa;
Przedmiotem przedstawionych badań jest metoda syntezy
sferycznych ziaren usieciowanego N-winyloformamidu na
drodze polimeryzacji sieciującej w odwróconej suspensji z
użyciem oleju silikonowego jako fazy ciągłej. Produktami
kopolimeryzacji są polimerowe nośniki α-amylazy [1]
oraz anionity z merami winyloaminowymi o wysokiej
pojemności jonowymiennej [2].
Zbadano morfologię i mikrostrukturę powierzchni ziaren
kopolimerów N-winyloformamidu (NVF) z trzema
różnymi
monomerami
sieciującymi,
odpowiednio
diwinylobenzenem (DVB), dimetakrylanem etylenoglikolu
(EGDMA) oraz N,N'-metylenobisakrylamidem (MBA).
S04P57
Biotest of the synthsized nanosystems and their stability in
the simulated body fluid (SBF) was also determined.
Badania prowadzono za pomocą różnych technik
eksperymentalnych: TOA, LM, DSC, SEM, reologicznych.
[1] Murariu et al., Nanocomposites, 2014, 1-12
[2] Murariu et al., J Polym Environ, 2012, 20, 932– 943
Praca realizowana w ramach Porozumienia o Współpracy
Naukowej mię dzy PAN i Narodowym Funduszem Badań
Naukowych
POSTERY
S04P58
Synteza Związków Amfifilowych na bazie Amidoamin i ich pochodnych
Julia Woch*, Edyta Kuliszewska*, Aleksandra Cegielska*
*Instytut Ciężkiej Syntezy Organicznej "Blachownia", ul. Energetyków 9, 47-225 Kędzierzyn-Koźle,
[email protected];
Amidoaminy należą do grupy niejonowych związków
powierzchniowo czynnych, które w swojej budowie
zawierają zarówno grupę aminowa jak również amidową.
Najczęściej wykorzystywaną drogą syntezy amidoamin
jest reakcja kwasu tłuszczowego z diaminą (Rys.1).
Powstała amidoamina jest produktem o charakterze
amfifilowym oraz stanowi produkt pośredni na szlaku
syntez kationowych soli amidoamin, tlenków amidoamin
oraz betain amidoamin.
S04P59
Instytucie Ciężkiej Syntezy Organicznej „ Blachownia”
zsyntezowano serię amidoamin powstałych w reakcji
N,N-dietylo-1,3-propanodiaminy z kwasami tłuszczowymi a
następnie
otrzymane
w
ten
sposób
związki,
zczwartorzedowano do soli amoniowych amidoamin.
Podłoża hybrydowe nowej generacji i ich zastosowanie w syntezie kwasów nukleinowych
DNA/RNA
Karolina Szwarc-Rzepka*, Magdalena Jankowska-Wajda**, Katarzyna Grabowska*, Marta Piepiórka***,
Hieronim Maciejewski**, Marcin K. Chmielewski*
*Polska Akademia Nauk, Instytut Chemii Bioorganicznej, ul. Noskowskiego 12/14, 61-704 Poznań,
[email protected]; **Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Chemii; ***Future
Synthesis Sp. z o.o.;
Głównym celem badań jest wytworzenie stałych podłoży
hybrydowych nowej generacji przeznaczonych do syntezy
nanostruktur biocząsteczek. Idea podłoży hybrydowych
polega na uzyskaniu korzyści z łączenia dwóch różnych
materiałów – twardego rdzenia (np. szkło, metal) oraz
miękkiej otoczki polimerowej. Aby osiągnąć założony cel
zaproponowano metodę immobilizacji na mokro. Dzięki tej
metodzie cząstki rdzenia pokryto (poli(glikolem
propylenowym) eterem bis(2-aminopropylowym)) lub
eterem [tris trimetylopropanu poli(glikolu propylenowego)
z grupami aminowymi. W procesie wykorzystano ponadto
silanowe związki wiążące.
S04P60
S04
Podłoża hybrydowe scharakteryzowano między innymi za
pomocą skaningowej i transmisyjnej mikroskopii
elektronowej, niskotemperaturowej adsorpcji azotu oraz
analizy składu chemicznego.
Badania naukowe finansowane ze środkó w Narodowego Centrum
Badań i Rozwoju (nr projektu PBS1/B9/7/2012).
WPŁYW MODYFIKACJI FAZY AMORFICZNEJ NA WYBRANE WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNE
POLIETYLENU
Artur Krajenta*, Artur Różański*
*CBMiM PAN w Łodzi, Zakład Fizyki Polimerów, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected];
Substancje o niskiej masie cząsteczkowej wprowadzone w
obszar fazy amorficznej [1] wpływają na właściwości
termo-mechaniczne polietylenu podczas jego deformacji.
Modyfikacja prowadzi do zmiany stanu fizycznego
obszarów nieuporządkowanych i odpowiedzi mechanicznej
takiego układu polietylen/modyfikator w stosunku do
materiału referencyjnego. W takim układzie zbadano
wpływ modyfikatora na stan fizyczny fazy amorficznej,
strukturę i wybrane właściwości makroskopowe matrycy
polimerowej:
intensywność
zjawiska
kawitacji,
właściwości termo-mechaniczne.
Zaobserwowano spadek wartości modułu sprężystości i
naprężenia na granicy plastyczności [2] oraz zmniejszenie
intensywności zjawiska kawitacji.
[1] Artur Krajenta et al., Polymer,
doi:10.1016/j.polymer.2015.06.020, 2015
[2] Artur Różański et al., International Journal of Plasticity, 2013,
41, 14-29
Projekt został sfinansowany ze środków NCN przyznanych na
podstawie decyzji numer DEC-2011/03/D/ST8/04156
205
S04
POSTERY
S04P61
Badanie utleniania i morfologii mieszanin poli(chlorku winylu) z poli(metakrylanem metylu)
po napromienianiu UV
Jolanta Kowalonek*
*Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Chemii, ul. Gagarina 7, 87-100 Toruń ,
[email protected];
Mieszaniny
poli(chlorku
winylu)
(PVC)
z Takie zachowanie się mieszanin mogło być spowodowane
poli(metakrylanem metylu) (PMMA) w postaci cienkich obecnością PMMA na powierzchniach próbek. Polimer ten
filmów poddano działaniu promieniowania UV (λ=254 był bardziej odporny na napromienianie UV.
nm). Zmiany badano metodą FTIR-ATR, AFM oraz
mierząc kąt zwilżania. Badania wykazały, że powierzchnie
mieszanin przed napromienianiem wzbogacone były w
składnik o mniejszej swobodnej energii powierzchniowej,
czyli PMMA. Napromienianie spowodowało znacznie
większe zmiany polarności i morfologii powierzchni PVC
niż PMMA. Na powierzchniach mieszanin procesy
fotoutleniania i trawienia zachodziły z mniejszą
wydajnością w porównaniu do PVC, a z nieznacznie
większą w porównaniu do PMMA.
S04P62
Mikrosfery polisiloksanowe - synteza, modyfikacje, zastosowania
Piotr Pospiech*, Julian Chojnowski*, Stanisław Słomkowski*, Urszula Mizerska*, Witold Fortuniak*, Anna
Nyczyk-Malinowska**
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected]; **AGH, Wydział Inż ynierii Materiałowej i Ceramiki
Mikrosfery polimerowe cieszą się coraz większym
zainteresowaniem jako materiały do różnorodnych
zastosowań w wielu dziedzinach medycyny, nauki i
technologii. Polimery siloksanowe wyróżniając się
unikalnymi właściwościami wśród pozostałych polimerów
stanowią atrakcyjny materiał do syntezy mikrosfer.
Przedstawiona zostanie nowatorska metoda otrzymywania
mikrosfer polisiloksanowych zawierających grupy -SiH i
-SiOH [1]. Łatwość ich modyfikacji pozwala na
wprowadzenie różnych grup funkcyjnych i zmiany
właściwości fizykochemicznych otrzymanych cząstek.
Zaprezentowane
zostaną
również
możliwości
różnorodnego zastosowania mikrosfer siloksanowych (np.
S04P63
[1] W. Fortuniak et al., Polymer, 2013, 54, 3156-3165
[2] W. Fortuniak et al., Mater. Chem. Phys., 2015, 155, 83-91
Badania wykonano w ramach realizacji grantów NCN:
2012/07/N/ST5/01980 i 2013/11/B/ST5/01615
PORÓWNANIE WŁAŚCIWOŚCI GWIAŹ DZISTYCH I LINIOWYCH POLI(L-LAKTYDÓW)
Grzegorz Łapienis*, Ewa Piórkowska**, Michał Cichorek**, Joanna Bojda**, Adam Michalski*
*CBMiM PAN, Zakład Chemii Polimerów, Łódź, ul. Sienkiewicza 112, 90-363 Łódź,
[email protected]; **CBMiM PAN, Samodzielna Pracownia Struktury Polimerów, Łódź;
Celem pracy jest porównanie krystalizacji, struktury i
właściwości polimerów gwiaździstych poli(L-laktydu) o 6
ramionach z ich liniowymi analogami. Poli(L-laktydy) o
masie molowej Mw ≈ 140 000 otrzymywano w
polimeryzacji w masie, w temperaturze 130º C wobec
oktanianu
cyny
jako
katalizatora.
Inicjatorem
polimeryzacji
gwiaździstego
poli(L-laktydu)
był
dipentaerytryt. Powstałe polimery, charakteryzujące się
niską zawartością nieprzereagowanego L-laktydu (≤ 0,5%
mol), były oczyszczane przez wytrącanie z roztworu w
chlorku metylenu do metanolu i analizowane za pomocą
różnych metod.
206
jako nośników katalizatorów lub prekursorów materiałów
preceramicznych) [2].
Badano w celach porównawczych właściwości termiczne,
mechaniczne i reologiczne gwiaździstych i liniowych
poli(L-laktydów) oraz ich krystalizację.
Praca finansowana przez NCN, grant nr
UMO-2013/09/B/ST5/03619.
POSTERY
S04P64
Analiza AFM folii z poli(kwasu mlekowego) modyfikowanego fotosieciującymi monomerami
akrylanowymi
Irena Vuković-Kwiatkowska*, Halina Kaczmarek*
*Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Wydział Chemii, ul. Gagarina 7, 87-100,
[email protected];
Przemysł
opakowaniowy
poszukuje
materiałów
pochodzących ze źródeł odnawialnych, mających
właściwości zbliżone do poliolefin. Zainteresowanie budzi
więc poli(kwas mlekowy). Istotnym praktycznym
aspektem dla materiałów polimerowych jest ich odporność
na działanie promieniowania UVC, stosowanego do
sterylizacji. W matrycę z poli(kwasu mlekowego)
wprowadzono fotosieciujące monomery akrylanowe w
różnych proporcjach. W wyniku reakcji fotopolimeryzacji
otrzymano folie o różnej zawartości PLA. Poddano je
działaniu promieniowaniem UVC.
S04P65
Przy pomocy techniki AFM oceniono w jakim stopniu zaszła
reakcja fotodegradacji oraz określono odporność w
zależności
od
zawartości
dodanego
monomeru
akrylanowego. Również określono maksymalny, bezpieczny
dla poszczególnych układów czas napromienia.
[1] Halina Kaczmarek et al., Journal of Polymer Research, 2013, 20,
1-12
Enzymy celulolityczne immobilizowane na kopolimerach N-winyloformamidu w procesach
hydrolizy surowców celulozowych
Ewa Witek*, Anna Konieczna-Molenda**, Katarzyna Sokołowska***, Joanna Świder*, Agnieszka Tąta****
*Uniwersytet Jagielloński, Wydział Chemii, ul. R. Ingardena 3, 30-060 Krakó w, [email protected];
**Uniwersyt Rolniczy, Wydział Rolniczo-Ekonomiczny; ***Uniwersytet Jagielloński, Wydział Chmii;
****Akademia Gó rniczo-Hutnicza, Wydział Odlewnictwa
Immobilizacja enzymów na polimerowych nośnikach jest
powszechnie
stosowaną
metodą
otrzymywania
efektywnych biokatalizatorów heterogenicznych 3,2. W
prezentowanych badaniach na polimerowych nośnikach
otrzymanych w procesie kopolimeryzacji rodnikowej
N-winyloformamidu z trzema różnymi monomerami
diwinylowymi zaimmobilizowano celulazę (Novozym 476).
Mikrosferyczne ziarna nośników otrzymano w odwróconej
suspensji 1, lub metodą pokrywania polimerem ziaren
krzemionki. Aktywność heterofazowych katalizatorów
enzymatycznych badano w procesach hydrolizy celulozy
mikrokrystalicznej oraz ścieru drzewnego i papieru.
S04P66
S04
Wyznaczono stałe szybkości reakcji i aktywność w kilku
cyklach hydrolizy. Dla wybranych biokatalizatorów
określono powinowactwo enzymu do substratu w oparciu
wyznaczone stałe Michaelisa.
[1] E. Witek, Polimery, 2008, 53, 477-480
[2] A. Konieczna-Molenda et al., Chem. Eng. J., 2009, 146,
5515-5519
[3] E. Górecka et al., Biotechnol. Food Sci., 2011, 75, 65-86
ZARODKOWANIE POCHODNĄ SORBITOLU KRYSTALIZACJI POLIPROPYLENU POD
PODWYŻSZONYM CIŚNIENIEM
Przemysław Sowiński*, Ewa Piórkowska*, Severine Boyer***,**, Jean-Marc Haudin***
*Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN w Łodzi, ul. Sienkiewicza 112,90-363 Łódź,
[email protected]; **P PRIME Institute, ISAE-ENSMA, UPR CNRS 3346; ***MINES ParisTech,
Centre for Material Forming, UMR CNRS 7635
Polipropylen izotaktyczny (PP) z reguły krystalizuje pod
ciśnieniem Patm w formie α, a pod wysokim P w formie γ.
Z wcześniejszych badań [1,2] wynika, że środki
zarodkujące α pod Patm zarodkują formę γ pod P>>Patm.
Badano zarodkowanie γ PP pod P>>Patm przez
1,3:2,4-Bis(3,4-dimetylobenzylideno)sorbitol. Rozpuszcza
się on w PP, podczas ochładzania pod Patm krystalizuje i
silnie zarodkuje PP. Powstała struktura zmniejsza rozmiar
sferolitów, co pozwala uzyskać przeźroczystość. PP z
różnymi zawartościami Milladu krystalizuje w różnych
warunkach, pod P z zakresu 1-300 MPa. Użyto WAXS,
DSC oraz PLM.
Millad zarodkuje krystalizacje PP w formie γ pod wysokim
P, struktura PP i temp. nieizotermicznej kryst. zależą od jego
zawartości. Jest możliwe uzyskanie PP w formie γ o
podwyższonej przeźroczystości.
[1] Sowinski P et al., Colloid. Polym. Sci, 2015, 293, 665
[2] Zapala K et al., Colloid. Polym. Sci, 2012, 290, 1599
207
S04
POSTERY
S04P67
Enzymatyczna hydroliza celulozy z wykorzystaniem celulaz pozyskiwanych z owadów i
grzybów
Elżbieta Lewandowska*, Kinga Szentner*, Agnieszka Waśkiewicz*, Piotr Goliński*, Agnieszka Graclik**,
Oskar Wasielewski**
*Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, Katedra Chemii, ul.Wojska Polskiego 75 60-625 Poznań,
[email protected]; **Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, Instytut Zoologii;
Procesy
enzymatycznej
degradacji
biomasy
lignocelulozowej są ważnym elementem nie tylko
pozyskania energii ze źródeł odnawialnych ale odgrywają
istotną rolę jako dodatki w paszach z dużym udziałem
włókna pokarmowego. Poszukiwanie nowych kompleksów
enzymatycznych z wysoką aktywnością i dużą stabilnością
jest wysoce pożądane. Biomasa lignocelulozowa składa się
z trzech rodzajów polimerów jednym z nich jest celuloza.
Proces enzymatycznej hydrolizy tej frakcji wymaga
synergistycznego działania trzech rodzajów hydrolaz
glikozydowych: endo-glukanaz, egzo-celobiohydrolaz oraz
ß -glukozydazy.
S04P68
W badaniach przeprowadzono analizę spektralną obszarów
krystalicznych i amorficznych celulozy w próbkach
zróżnicowanych materiałów celulozowych poddanych
enzymatycznej degradacji. Produkty enzymatycznej
hydrolizy celulozy analizowano metodą HPLC.
Badania finansowane z projektu NCN nr 2014/13/B/NZ9/02442
Hybrid polymers based on organically modified aluminum phosphates
Zbigniew Florjańczyk*, Maciej Dębowski*, Krzysztof Łokaj*, Konrad Żurawski*, Andrzej Ostrowski*, Janusz
Zachara*
*Politechnika Warszawska, Wydział Chemiczny, ul. Noakowskiego 3, 00-664 Warszawa,
[email protected];
In this communication we will present the results of
studies on aluminum tris(diorganophosphates) (DOPAl).
Their properties were examined by means of FTIR, solid
state or solution 1H/27Al/31P NMR spectroscopy, X-ray
diffraction studies, XRD, TGA, and SEM techniques. For
these hybrid polymers a linear catena-{Al[(O2P(OR)2]3}
chain was proposed as the basic structural unit. It was
found that the parallel location of DOPAl chains favors the
formation of crystalline domains as well as the rod-like
nanoparticles.
208
Badania finansowane z projektu NCN nr 2014/13/B/NZ9/02442
Celuloza – wpływ krystaliczności na jej enzymatyczny rozkład
Elżbieta Lewandowska*, Kinga Szentner*, Agnieszka Waśkiewicz*, Piotr Goliński*
*Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, Katedra Chemii, ul Wojska Polskiego 75, 60-625 Poznań,
[email protected];
Proces enzymatycznego rozkładu celulozy–biopolimeru
zbudowanego z jednostek ß-D-glukozy połączonych
wiązaniem ß-(1,4)-glikozydowym ma ogromne znaczenie
w wielu obszarach nie tylko nauki. W procesie
enzymatycznej degradacji wykorzystywany jest kompleks
celulaz (endo-ß-1,4-glukanazy, ß-1,4-glikozydazy oraz
egzo-ß-1,4 glukanazy). Na efektywność ich działania ma
wpływ między innymi: struktura, porowatość, stopień
polimeryzacji, krystaliczność materiału poddanego
enzymatycznej obróbce.
S04P69
Celem naszych badań były procesy hydrolizy celulozy z
wykorzystaniem
kompleksów
celulolitycznych
pozyskiwanych z owadów i porównanie ich aktywności z
enzymami
otrzymywanymi
z
grzybów
rodzaju
Trichoderma.
We will discuss some physicochemical properties of DOPAl,
as well as the influence of the type of organic substituent
present in the phosphate moiety on their morphology,
solubility and thermal properties. Examples of application of
DOPAl in polymer technology will also be demonstrated
This research was partially funded through the Project No.
POIG.01.01.02-00-015/08-00
POSTERY
S04P70
Dekompozycja termochemiczna poliuretanów pod wpływem odpadowej gliceryny powstają cej
podczas produkcji biodiesla
Janusz Datta*, Patrycja Kopczyńska*, Paulina Parcheta*, Joanna Kijewska*
*Politechnika Gdańska, WydziałChemiczny, ul. G. Narutowicza 11/12, [email protected];
również
własności
reologiczne
Dekompozycja termo-chemiczna poliuretanów zachodzi w Zbadano
procesach solwolizy m.in. alkoholizy, aminolizy czy fizyko-chemiczne.
acydolizy.
Produktem
reakcji
jest
mieszanina
zredukowanych polioli, oligomerów (w postaci [1] J. Datta et al., Zgłoszenie Patentowe Nr P.412311, 2015
karbaminianów) o różnej funkcyjności, monomerów i
prostych związków chemicznych. Do dekompozycji
poliuretanów wykazano przydatność takich środków jak:
woda, glikole i aminy. W pracy przedstawiono wyniki
badań zastosowania surowej gliceryny (odpadowy produkt
powstający podczas produkcji biopaliw) użytej w różnych
stosunkach molowych do odpadowego elastomeru
poliestrouretanowego [1]. Metodą FTIR ustalono, że
glicerolizaty posiadają podobną strukturę chemiczną.
S04P71
S04
oraz
OTRZYMYWANIE I WŁAŚCIWOŚCI KOMPOZYTÓ W BIO-POLIETEROURETANOWYCH
Ewa Głowińska*, Patrycja Kopczyńska*, Marcin Włoch*, Janusz Datta*
*Politechnika Gdańska, WydziałChemiczny, ul. G. Narutowicza 11/12, [email protected];
Zastosowanie komponentów pochodzących ze źródeł Na podstawie analizy danych pomiarowych sformułowano
naturalnych w produkcji kompozytów polimerowych wnioski dotyczące zjawisk adhezyjnych występujących
zwiększa ich potencjał aplikacyjny, a wyroby poużytkowe pomiędzy bio-osnową a bio-napełniaczem.
ulegają biodegradacji. Celem pracy było opracowanie
innowacyjnych
kompozytów
z
osnową
bio-polieterouretanową, którą zsyntezowano ze znaczną
ilością bio-komponentów: modyfikowanego bioglikolem
epoksydowanego oleju sojowego oraz bioglikolu, a także
surowców komercyjnych: PTMG, MDI oraz DABCO.
Mikrokrystaliczna celuloza w ilości od 5 do 20 %mas. użyto
jako napełniacz kompozytów. Zbadano strukturę
chemiczną oraz dokonano charakterystyki właściwości
termicznych i mechanicznych wytworzonych materiałów.
S04P72
Struktura i właściwości nowych bez-izocyjanianych poliuretanó w
Marcin Włoch*, Janusz Datta*
*Politechnika Gdańska, WydziałChemiczny, ul. G. Narutowicza 11/12, 80-233 Gdańsk,
[email protected];
Przemysłowo poliuretany otrzymywane są na drodze
reakcji
polioli
(polestroli
lub
polieteroli)
z
diizocyjanianami. Duża wrażliwość na wilgoć oraz
toksyczność
diizocyjanianów
zapoczątkowała
w
międzynarodowym środowisku badawczym badania nad
otrzymywaniem poliuretanów na drodze bez użycia
izocyjanianów. W ramach pracy zsyntetyzowano nowe
bez-izocyjanianowe poliuretany poprzez modyfikację
komercyjnych żywic epoksydowych, które w dalszej
kolejności sieciowane były wybranymi diaminami lub
poliamidami.
Dla otrzymanych materiałów zbadane zostały własności w
statycznej próbie rozciągania, twardość własności termiczne
(metodą DSC), stabilność termiczną (metodą TGA) oraz
dynamiczne własności mechaniczne (metodą DMTA).
Dodatkowo zbadana została struktura chemiczna
materiałów (metodą FTIR).
209
S04
POSTERY
S04P73
NOVEL BLOCK POLY(ETHER-ESTERS) BASED ON BIO POLY(TIMETHYLENE FURANOATE) AS
RIGID SEGMENT
Iwona Pawelec*, Anna Szymczyk*, Sandra Paszkiewicz*, Zbigniew Rosłaniec*
*Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny, WIMiM, Al. Piastów 17, 70-310,
[email protected];
Renewable sources of raw materials are used more and
more often. The main reasons for their growing popularity
are not only ecology-related, but also a possibility to
synthesize new materials with unexpected properties [1].
The replacement of petrochemical monomers –
terephthalic acid and butylene and ethylene glycol – with
a monomer of 2,5-furandicarboxylic acid and bio
1,3-propanediol is an attractive alternative, which creates a
possibility to obtain new materials with unique properties
and applications [2,3].
210
In our work, the possibility of obtaining new polymer
material
through
block copolymerization
of
poly(trimethylene furanoate) with aliphatic polyether poly(1,4 oxytetramethylene) and determination of the
structure, physical and mechanical properties was
investigated.
[1] Matos M. et al., Macromolecular: Chemistry and Phisics, 2014,
215, 2175− 2184
[2] Gandini A et al., Journal of Polymer Science Part A: Polymer
Chemistry, 2009, 47, 195-198
[3] Taarning E. et al., ChemSusChem, 2008, 1, 75-78
Financial support from West Pomeranian University of Technology
- Dean’s grant for young scientists.