pobierz plik

Transkrypt

pobierz plik

PLAN EDUKACJI RELIGIJNEJ W ZAKRESIE III KLASY GIMNAZJUM
opracowany na podstawie materiałów katechetycznych
Chrystus mocą Ducha Świętego uczy i posyła
podręcznik nr AZ-33-01/1-11 do nauczania religii rzymskokatolickiej,
zgodny z programem nauczania nr AZ-3-01/1.
SEMESTR I
I. Nikt nie jest samotną wyspą
1. Nr lekcji,
temat (dziennik, zeszyt
ucznia)
2. Cele
3. Zadania
4. Treści
5. Procedury osiągania celów 6. Realizowane ścieżki
międzyprzedmiotowe
i korelacje z innymi
przedmiotami
7. Przewidywane osiągnięcia
8.
Diagnozowanie
osiągnięć
uczniów
9.
ZGODNOŚ
ĆZ
TEMATU
Z
PODSTAW
Ą
PROGRA
MOWĄ
NAUCZAN
IA RELIGII
W
GIMNAZJ
UM
1.
Odkrywanie tajemnicy
człowieka.
(Tajemnica człowieka).
Ukazanie, że człowiek jest Uświadomienie, że
powołany do życia we
najgłębszą podstawą
wspólnocie z innymi.
społecznej natury
człowieka jest jego
godność. Zachęcenie do
odkrywania swojej i
innych godności.
Rdz 1, 26-27.31.
Rdz 2, 7-8.18.
Rz 8, 14-24.28-30.
Ps 8.
Godność człowieka. Celem życia jest Bóg
i relacje z innymi oparte na
bezinteresownym darze z samego siebie.
Chrystus odnowił
w nas godność dziecka Bożego.
„Słoneczko”, nagranie CD,
pogadanka,
praca z tekstem.
Formy pracy: frontalna,
grupowa, indywidualna
Człowiek istotą
społeczną (wiedza o
społeczeństwie).
Katechizowany:
– uzasadnia, iż człowiek jest istotą
społeczną;
– określa, co jest podstawą więzi
łączących ludzi;
– wskazuje źródłowe podstawy
godności człowieka;
– rozumie, na czym polega jego
godność.
2.
Pogłębianie
zaangażowania w życie
Kościoła.
(We wspólnotach).
Ukazanie cech
charakterystycznych dla
wspólnot religijnych
i struktury Kościoła
katolickiego.
ChL 26, 27.
Wspólnoty religijne, kult liturgiczny,
struktura.
Kościół partykularny.
Kościół jest wspólnotą Ludu Bożego.
Pogadanka, praca z tekstem,
praca
z podręcznikiem nagranie CD,
szablony.
grupowa, indywidualna.
Wspólnoty
religijne
(historia, wiedza o
społeczeństwie).
Katechizowany:
Uczestnictwo w PP
– wylicza elementy typowe dla
życiu wspólnoty
parafialnej.
Kościoła katolickiego;
– wyjaśnia, do czego dążą
wspólnoty religijne;
– wyjaśnia, co to jest Kościół
partykularny;
– dowodzi konieczności
osobistego uczestniczenia w życiu
Kościoła.
3.
Kształtowanie troski o
dobro wspólne.
(Dobro wspólne).
Ukazanie dobra wspólnego Zachęcanie do osobistej Dobro osobiste i wspólne wzajemnie się
jako zasady życia
troski o dobro wspólne. dopełniają. Elementy dobra wspólnego:
społecznego.
poszanowanie osoby, dobrobyt
społeczny i rozwój społeczności,
zapewnienie pokoju.
Sprawiedliwość społeczna.
Pogadanka, praca z
podręcznikiem, „zdanie
niedokończone”, plakat,
wystawa, nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna, grupowa,
jednostkowa.
Dobro wspólne
(wiedza o
społeczeństwie,
geografia, edukacja
europejska, edukacja
filozoficzna).
Katechizowany:
Świadomość
– wylicza zasady dobra
troski o dobro
wspólnego;
wspólne.
– podaje definicję dobra
wspólnego;
– tłumaczy, dlaczego państwo ma
obowiązek dbania o dobro
wspólne;
– wykazuje zależność dobra
wspólnego od dobra osobistego.
PP
4.
Przedstawienie istoty
międzyludzkiej
Ukazanie, że sposobem
obrony przed egoizmem
jest ludzka solidarność.
Pogadanka, tworzenie
łańcucha przyjaźni,
uzupełnianie tabeli,
Zasady życia we
wspólnocie (wiedza o
społeczeństwie,
Katechizowany:
PP
Zachęcanie do
osobistego
zaangażowania w życie
wspólnoty parafialnej.
Kształtowanie
Mt 25, 35-36. Porządek społeczny.
przekonania
Konieczność wyeliminowania egoizmu i
o możliwości kierowania pychy. Miłość jest podstawą służby
– wymienia sposoby realizacji
solidarności międzyludzkiej;
– tłumaczy, w jaki sposób można
PP
Poszanowanie
swojej i innych
godności w
ramach
nawiązywanych
relacji z Bogiem
i ludźmi.
Czynne
praktykowanie
miłości
solidarności.
(Ludzka solidarność).
się zasadą
międzyludzkiej
solidarności.
drugiemu. Czyny miłosierdzia odnoszące opowiadanie, nagranie CD.
się do ciała i duszy człowieka.
indywidualna.
obronić się przed egoizmem;
wychowanie
solidarnej.
– wylicza uczynki miłosierdzia;
prozdrowotne,
edukacja filozoficzna). – interpretuje tekst biblijny Mt 25, 35-
5.
Odkrywanie istoty
Rozwijanie wiary w
Kościoła.
zbawczą działalność
Kościoła.
(Wspólnota wierzących w
Chrystusa).
Wyjaśnienie
odmienności wspólnoty
Kościoła na tle innych
społeczności oraz
znaczenia Kościoła dla
każdego z jego członków.
J 10, 1-16; 15, 1-11; 14, 1-6. Mk 3, 31-35.
Obrazy, którymi posługuje się Jezus, by
przybliżyć i objaśnić tajemnicę Kościoła.
Solidarność we wspólnocie Kościoła.
Rzeczywistość Kościoła. Kościół jako
wspólnota wierzących w Chrystusa.
Identyfikacja ze
wspólnotą (wiedza o
społeczeństwie,
wychowanie
prozdrowotne,
edukacja filozoficzna).
Katechizowany:
Identyfikacja ze PP
– wykazuje, że niechętne
wspólnotą wiary
nastawienie do Kościoła
– Kościołem.
spowodowane jest niewiedzą;
– wyjaśnia eklezjalne teksty
biblijne,
– wyjaśnia, co wyjątkowego
można odkryć w Kościele, jako
wspólnocie wierzących;
– wymienia zadania ochrzczonych.
Audycja, nagranie CD, praca z
tekstem, analogie,
fotosymbole,
teksty biblijne.
grupowa, jednostkowa.
36.
II. Wspólnota Ducha Świętego
6.
Odkrywanie działania
Ducha Świętego w
Kościele.
(Duch Święty
w Kościele).
Ukazanie działalności
Zachęta do odkrywania
Ducha Świętego w Kościele. działania Ducha
Świętego w życiu
wierzących.
J 14, 26.
1 Kor 12, 7-11.12-13.
Rz 8, 14-16.
Rz 8, 5-6. 26.
Znaki działania Ducha Świętego. Rola
Ducha Świętego w Kościele.
Duch Święty jest największym darem dla
Kościoła i człowieka,
a zarazem źródłem
wielorakich darów.
przemówienie, skojarzenia,
nagrania CD.
Formy pracy: frontalna, z
partnerem, indywidualna.
Chrześcijaństwo
(kultura polska na tle
tradycji
śródziemnomorskiej,
historia).
Katechizowany:
– dostrzega współzależność i
współdziałanie Ducha Świętego
i Kościoła;
– redaguje modlitwę do Ducha
Świętego;
– wie, kim jest Duch Święty dla
Kościoła;
– wyjaśnia, na czym polega
działanie Ducha Świętego w
Kościele.
7.
Ukazanie siły
i słabości Kościoła.
(Siła i słabość Kościoła).
Ukazanie prawdy, że
Kościół jest rzeczywistością
złożoną, w której zrasta się
pierwiastek Boski i ludzki.
Kształtowanie postawy
świadomego
przeżywania swojej
obecności w Kościele.
KKK 770, 771.
Kościół można zrozumieć tylko w
perspektywie wiary. Kościół jest w
Jezusie Chrystusie znakiem i narzędziem
powszechnego zbawienia ludzkości.
Pogadanka, fotosymbole,
praca z tekstem, schemat do
prezentacji różnych
perspektyw,
nagranie CD.
indywidualna.
Różnorodne
doświadczenia
Kościoła (historia,
kultura polska na tle
tradycji
śródziemnomorskiej).
Katechizowany:
Refleksja nad
PP
– przyjmuje odpowiedzialność za swoje swoim miejscem
miejsce w Kościele;
w Kościele.
– wyjaśnia znaczenie stwierdzenia
„Kościół święty i grzeszny”;
– interpretuje teksty eklezjalne z KKK;
– uzasadnia, że Kościół można
zrozumieć tylko w perspektywie wiary.
8.
Dostrzeganie roli
Kościoła wobec świata.
(Kościół a świat).
Rozwijanie świadomości, że
Kościół działa w świecie na
rzecz prawdziwego dobra
człowieka.
Kształtowanie postawy
aktywnego włączania się
w powierzoną
Kościołowi przez
Chrystusa misję
zbawienia człowieka i
świata.
ChL 42.
Zadania Kościoła wobec świata.
Każdy ochrzczony powinien starać się
zrozumieć, na czym może polegać jego
rola w świecie.
Zaangażowanie chrześcijańskie w życie
społeczno-polityczne.
„Antytemat”, dyskusja
panelowa, tekst ChL, panel,
nagranie CD, pogadanka.
Udział w życiu
społecznym (wiedza o
społeczeństwie,
historia).
Katechizowany:
Chrześcijański
– określa rolę Kościoła wobec
wkład w życie
świata;
społeczne.
– wyjaśnia, w jaki sposób
chrześcijanin winien rozumieć
sprawowaną władzę;
– tłumaczy, dlaczego wierzący
powinni włączać się w życie
społeczne;
– wyjaśnia związek: chrześcijanin i
życie społeczne.
Zachęta do
podejmowania
współodpowiedzialności
za Kościół.
Ef 2, 19-22.
KKK 2032-2040.
Hierarchiczna struktura Kościoła.
Depozyt wiary.
Urząd Nauczycielski Kościoła.
Pogadanka, praca z
Urząd Nauczycielski
podręcznikiem,
Kościoła (historia).
schematyczne przedstawienie
treści, nagranie CD.
jednostkowa.
9.
Ukazanie hierarchicznej
Motywowanie do
struktury Kościoła i zadań
współpracy z pasterzami pasterzy Kościoła.
Kościoła. (Pasterze
Kościoła).
Katechizowany:
– przedstawia hierarchiczną
strukturę Kościoła;
– opisuje, jaką rolę pełnią w
Kościele następcy Apostołów;
– wymienia zadania pasterzy
Dostrzeganie
związku Ducha
Świętego z
Kościołem.
PP
PP
Podejmowanie PP
odpowiedzialnoś
ci za Kościół i
współpracę z
jego pasterzami.
Kościoła;
– wyjaśnia, czym jest depozyt
wiary.
10.
Przestrzeganie prawa
moralnego Kościoła.
(Prawo moralne
w Kościele).
Ukazanie konieczności
respektowania prawa
moralnego.
10a.
Odkrywanie prawdy o
Pogłębianie świadomości Kościele jako wspólnocie
eklezjalnej – powtórzenie Ducha Świętego.
i utrwalenie treści działu.
(Wspólnota Ducha
Świętego).
Rozwijanie przekonania,
że Duch Święty uzdalnia
nas do wypełniania
przykazania miłości.
Mt 5, 3-11.
Mt 22, 37-39. Zależność pomiędzy
Dekalogiem, Kazaniem na Górze i
przykazaniem miłości. Przestrzeganie
zasad moralnych wynika
z miłości do Boga.
Rozwijanie świadomości Umiejętność formułowania modlitwy
przynależności do
w oparciu o treści II grupy tematycznej.
Kościoła.
Świadomość przynależności do Kościoła.
Kluczowe pojęcia II
grupy tematycznej:
Kościół, Duch Święty,
świat, pasterz, prawo.
Pogadanka, praca z tekstem
podręcznika, schemat
zależności, artykuł prasowy,
nagranie CD.
jednostkowa.
Prawo moralne
(edukacja filozoficzna,
wiedza o
społeczeństwie).
Katechizowany:
– podaje zasady, jakimi powinien
kierować się chrześcijanin;
– interpretuje wskazane teksty
biblijne;
– wykazuje związek pomiędzy
Dekalogiem, Kazaniem na Górze
i przykazaniem miłości;
– tłumaczy, na czym polega
przestrzeganie prawa moralnego.
Gotowość do
respektowania
prawa
moralnego.
Pogadanka, praca z
podręcznikiem, mapa pojęć.
Formy pracy:
frontalna, grupowa,
indywidualna.
Kościół i prawo
moralne (kultura
polska na tle tradycji
śródziemnomorskiej,
Katechizowany:
– określa, czym charakteryzuje się
wspólnota Kościoła;
– tłumaczy, na jakiej podstawie
możemy nazwać Kościół
wspólnotą Ducha Świętego;
– wykonuje tematyczną mapę
pojęć;
– formułuje modlitwę na
podstawie treści działu.
Umiejętność
PP
tworzenia mapy
pojęć
i tematycznej
modlitwy.
PP
III. Duch Święty w życiu chrześcijanina
11.
Ducha Świętego –
Ożywiciela.
(Duch Święty –
Ożywiciel).
Ukazanie działania Ducha Zachęta do otwarcia się
Świętego w życiu
na ożywcze działanie
poszczególnego człowieka. Ducha Świętego.
Łk 4, 14-21.
Dz 2, 1-11.
Tertio millennio adveniente, 44-45.
Tt 3, 5-6.
Wybrane teksty z liturgii.
Duch Święty sprawia, że człowiek
otwiera się na zbawcze działanie Boga.
Przez to działanie człowiek ma udział w
życiu Boga.
Pogadanka, krzyżówka, praca Czynienie dobra
Katechizowany:
z tekstem, praca
(edukacja filozoficzna, – przedstawia poznane informacje
z podręcznikiem, „śnieżna
prozdrowotna).
na temat Ducha Świętego;
kula”, „2-4-8”, zdania
– opisuje, w jaki sposób Duch
niedokończone, nagranie CD.
Święty działa w życiu człowieka;
– prezentuje wybrane sposoby
indywidualna, w parach,
działania Ducha Świętego w życiu
grupowa.
człowieka;
– określa związki pomiędzy
działaniem Ducha Świętego i
życiem ochrzczonych.
Zrozumienie, co PP
najbardziej
wymaga
ożywiającego
działania Ducha
Świętego.
12.
Kształtowanie relacji do
Boga jako naszego Ojca.
(Uczy nazywać Boga
Ojcem).
Odkrywanie prawdy o Bogu Ukazanie roli Ducha
jako naszym Ojcu.
Świętego w odkrywaniu
naszego dziecięctwa
Bożego.
Mt 5, 43-48.
Mt 6, 7-15.
Mt 6, 25-34.
Łk 11, 9-13.
Mt 5, 13-16.
Mt 10, 24-31.
Ga 4, 4-7.
Charakterystyka Boga, który jest naszym
Ojcem. Rola Ducha Świętego w
rozpoznawaniu Boga jako Ojca.
Pogadanka, formułowanie
Ojciec (wiedza o
oczekiwań, praca z tekstem społeczeństwie, język
biblijnym, nagranie CD.
polski).
Formy pracy: frontalna, praca
z partnerem, indywidualna.
Przyjęcie Boga
jako Ojca
i uznanie
swojego
dziecięctwa
Bożego.
13.
Doskonalenie współpracy
z Duchem Świętym –
Uświęcicielem.
(Duch Święty –
Uświęciciel).
Ukazanie chrześcijańskiego Zachęta do otwarcia się
rozumienia świętości jako na działanie Ducha
daru udzielanego ludziom Świętego.
przez Ducha Świętego.
Świętość człowieka jest udziałem w
świętości Boga i całkowitym zdaniem się
na Boga.
Duch Święty uświęca cały Kościół.
Chrześcijańskie patrzenie na świętość.
Pogadanka, praca z
podręcznikiem, „okienko
informacyjne”, scenki
dialogowe, nagranie CD.
indywidualna.
Katechizowany:
– charakteryzuje Boga, który jest
naszym Ojcem;
– rozumie, że Bóg jest naszym
Ojcem;
– tłumaczy, co to dla nas znaczy,
że Bóg jest Ojcem;
– wymienia działania, jakie autor
tekstu biblijnego przypisuje Bogu,
nazywając Go naszym Ojcem.
Stawanie się lepszym Katechizowany:
(edukacja filozoficzna, – tłumaczy, dlaczego trzeba pozwolić
prowadzić się Duchowi Świętemu;
prozdrowotna).
– przedstawia chrześcijańskie
rozumienie świętości;
– wyjaśnia, dlaczego człowiek powinien
dążyć do świętości;
PP
Rozpoznawanie PP
daru świętości.
– uzasadnia, że źródłem świętości jest
Bóg.
14.
Przedstawienie nauki
Kościoła na temat cnót
moralnych.
(Ukierunkowuje na
dobro).
Wyjaśnienie istoty cnót
kardynalnych.
KKK 1804-1811.
Cnoty kardynalne.
Znaczenie cnót. Poddając się
kierownictwu Ducha Świętego, człowiek
pozwala, by cnoty kształtowały jego
charakter i zabezpieczały go przed
wpływem zła.
Pogadanka, ilustracje,
malowanie definicji, nagranie
CD, praca z podręcznikiem,
analogie.
Roztropność,
sprawiedliwość,
umiarkowanie,
męstwo
(wiedza o
społeczeństwie,
Katechizowany:
– definiuje pojęcie cnoty;
– charakteryzuje cnoty główne;
– rozumie znaczenie cnót
kardynalnych
w życiu człowieka;
– ukazuje skutki nierozwijania
cnót kardynalnych.
Zrozumienie
PP
potrzeby
formowania w
sobie
roztropności,
sprawiedliwości,
umiarkowania,
męstwa.
15.
Ukazanie roli Ducha
Świętego
w chrześcijańskiej
modlitwie.
(Przewodnik naszej
modlitwy).
Zachęta do poddania się na Prowadzenie do odkrycia
modlitwie kierownictwu
Ducha Świętego jako
Ducha Świętego.
Źródła doświadczenia
bliskości Boga.
Tematyczne fragmenty KKK. Duch
Święty poprzez modlitwę wprowadza
człowieka w świat Boga. Duch Święty
wspomaga naszą modlitwę.
Słuchanie i rozważanie słowa Bożego,
liturgia Kościoła, cnoty teologalne.
Pogadanka, praca ze
słownikiem, „zdania
niedokończone”, nagranie
CD.
indywidualna.
Umiejętność
komunikacji (edukacja
filozoficzna,
prozdrowotna).
Katechizowany:
– wymienia drogi, którymi Duch
Święty prowadzi do modlitwy;
– formułuje modlitwę do Ducha
Świętego;
– wyjaśnia, dlaczego podczas
modlitwy warto sięgać do Pisma
Świętego;
– dowodzi, że Duch Święty jest
przewodnikiem modlitwy.
Uznanie Ducha PP
Świętego jako
przewodnika na
drodze swojego
życia religijnego.
16.
Współdziałanie
z Duchem Świętym w
budowaniu lepszego
świata.
(Pomaga budować lepszy
świat).
Ukazanie, że budowanie
lepszego świata jest
możliwe tylko dzięki
inspiracji Ducha Świętego.
Ga 5, 16-17.22-23.25-26.
1 Kor 12, 4-11.
Duch Święty inicjuje
w nas pragnienie dobra
i wspomaga w czynieniu świata lepszym.
Charyzmaty.
Pogadanka, fotosymbole,
praca
z tekstem.
indywidualna.
Czynienie dobra w
świecie (wiedza o
społeczeństwie,
edukacja filozoficzna,
prozdrowotna).
Katechizowany:
– tłumaczy, czym są dary Ducha
Świętego;
– ukazuje, w jaki sposób może
budować lepszy świat w swoim
środowisku;
– rozróżnia uczynki rodzące się z
ciała i z ducha;
– rozpoznaje w sobie dary Ducha.
Odkrywanie
PP
znaczenia
„owoców
Ducha” w
kształtowaniu
lepszego świata.
17.
Otwieranie się na
działanie Ducha Świętego
przy rozwiązywaniu
trudności.
(Wspiera w trudnych
zadaniach).
Ukazanie działania Ducha Zachęta do zaufania
Świętego wobec człowieka Bogu w sytuacjach
stojącego wobec trudnych trudnych.
zadań.
Łk 1, 28-38.
Duch Święty wspiera
w rozwiązywaniu trudnych zadań.
Wzorem powierzenia siebie Duchowi
Świętemu są: Maryja, Apostołowie,
święci.
Ćwiczenie: „kto wpływa na
ciebie?”, praca z tekstem,
„podróż
w wyobraźni”,
nagranie CD.
Radzenie sobie z
trudnymi sytuacjami
(język polski, wiedza o
społeczeństwie,
historia, edukacja
filozoficzna,
prozdrowotna).
Katechizowany:
– wyjaśnia, na czym polega pomoc
Ducha Świętego w rozwiązywaniu
trudnych zadań;
– uzasadnia swoje wybory;
– wykazuje, że Duch Święty
wspomaga
w trudnych chwilach;
– uzasadnia, że
u Boga nic nie jest niemożliwe.
Poznawanie
PP
możliwości
odpowiedzi na
Bożą propozycję
uczestnictwa w
trudnym do
wykonania
zadaniu.
Mt 25, 14-18.
Jezus naucza o dojrzałości
chrześcijańskiej.
Powierzenie Dobrej Nowiny o
zbawieniu.
Duch Święty prowadzi człowieka ku
pełnej dojrzałości.
Pogadanka, „filiżanka
herbaty”, praca z tekstem,
wyodrębnianie scen z tekstu
biblijnego.
Dojrzałość (wiedza o
społeczeństwie,
prozdrowotna).
Katechizowany:
– tłumaczy, czym jest dojrzałość;
– wylicza cechy dojrzałości, o
której Jezus mówi w przypowieści;
– opisuje, w jaki sposób Duch
Święty prowadzi do dojrzałości;
– wyjaśnia, jakie znaczenie w
dążeniu do dojrzałości ma prawo
Modlitwa
o dojrzałe
wykorzystanie
Bożych darów.
18.
Ukazanie Bożego wezwania
do odpowiedzialności za
Współpraca z Duchem
Świętym w dążeniu ku
własny rozwój.
dojrzałości. (Prowadzi ku
dojrzałości).
Ukazanie znaczenia cnót
kardynalnych dla
moralności
chrześcijańskiej.
Zachęta do współpracy
z Duchem Świętym
w czynieniu świata
lepszym
Zachęta do zwracania się
do Boga o pomoc w
dojrzałym
wykorzystywaniu Bożych
darów.
PP
moralne.
Zachęta do odkrywania
działania Ducha
Świętego na drodze
osobistego nawrócenia.
J 16, 8.
J 20, 22-23
Rz 8, 1-2.6.
KKK 1448, 1441, 1449, 1484.
Przemiana człowieka pod wpływem
działania Ducha Świętego.
Duch Święty w sakramencie pokuty i
pojednania.
„Podróż w przeszłość”, praca
z tekstem, schematyczne
przedstawienie tekstu,
pogadanka.
Przebaczenie (język
polski, wiedza o
społeczeństwie,
historia, edukacja
filozoficzna,
prozdrowotna).
Katechizowany:
– analizuje działanie Ducha
Świętego w sakramencie pokuty
i pojednania;
– wie, co dokonuje się w
sakramencie pokuty i pojednania;
– weryfikuje swój stosunek do
spowiedzi;
– opowiada teksty biblijne o
pojednaniu.
Przyjęcie
pomocy Ducha
Świętego na
drodze pokuty
i pojednania.
20.
Ukazanie istoty grzechu
Wyjaśnienie, na czym
przeciwko Duchowi
polega grzech przeciwko Świętemu.
Duchowi Świętemu.
(Grzech przeciwko
Duchowi Świętemu).
Uwrażliwienie na
zagrożenie płynące z
odrzucenia zbawienia.
Zagrożenia wiary.
Bluźnierstwo przeciwko Duchowi
Świętemu – odrzucenie przez człowieka
zbawienia, które Bóg mu ofiaruje przez
Ducha Świętego.
Pogadanka, sonda, praca z
podręcznikiem,
schematyczne przedstawienie
indywidualna.
Postawy szkodliwe
społecznie (wiedza
o społeczeństwie,
prozdrowotna).
Katechizowany:
– opisuje, co dzieje się, gdy
człowiek odrzuca Ducha Świętego;
– wie, na czym polega grzech
przeciwko Duchowi Świętemu;
– wylicza zagrożenia wiary;
– ukazuje szkodliwość zagrożeń
wiary.
Uświadomienie PP
szkodliwości
wszelkich
zagrożeń.
20a.
Wyjaśnienie symboli
Duch Święty
wskazujących na działanie
w życiu chrześcijanina – Ducha Świętego
powtórzenie i utrwalenie
treści działu.
Kształtowanie
umiejętności odkrywania
działania Ducha
Świętego
w znakach codziennego
życia. Wychowanie do
rozumienia symbolu.
Problem nieumiejętności odczytywania
działania Ducha Świętego w świecie.
Znaki i symbole Ducha Świętego: woda,
ogień, pieczęć, światło, namaszczenie,
obłok, gołębica.
Pogadanka, skojarzenia,
układanka pojęciowa,
nagranie CD.
indywidualna.
Znaki i symbole (język Katechizowany:
polski).
– odkrywa religijne znaczenie
znaków natury;
– modli się wersetami Pisma
Świętego;
– tłumaczy, w jaki sposób znaki i
symbole odnoszą się do działania
Ducha Świętego;
– rozumie znaczenie symboli
Ducha Świętego.
Odczytywanie
religijnego
znaczenia
znaków natury.
21.
Rozpoznawanie własnej
tożsamości w Kościele.
(Poszukiwanie własnej
tożsamości).
Rozwijanie poczucia
przynależności do
wspólnoty Kościoła.
Dz 4, 31.33.
Dz 2, 42.46-47.
Dz 4, 32-35.
1 Kor 1, 10-13.
Dz 15, 1-2.6-11.
Obecność i pomoc Ducha Świętego w
procesie budowania i określania
tożsamości Kościoła.
Pantomima, praca z tekstem,
artykuł prasowy, schemat
koszulki, nagranie CD.
Tożsamość
chrześcijańska (wiedza
o społeczeństwie,
tradycji
Katechizowany:
– opisuje, w czym wyraża się
tożsamość chrześcijan;
– wylicza cechy pierwotnego
Kościoła;
– opisuje cechy Kościoła
współczesnego;
– porównuje cechy Kościoła
pierwotnego
i współczesnego.
Identyfikacja ze PP
wspólnotą
Kościoła.
Wyznanie wiary. Określenia Osób
Boskich stosowane w Symbolu nicejskokonstantynopolitańskim.
Nauczanie pierwszych soborów
powszechnych.
Osobiste wyznanie wiary Kościoła.
Praca z tekstem, „linia
czasu”, praca z
podręcznikiem, pogadanka,
nagrania CD.
Sobory
(historia).
Katechizowany:
– wylicza daty i miejsca pierwszych
soborów;
– określa problematykę podjętą
podczas kolejnych soborów;
– przedstawia postanowienia
soborów;
Znajomość
PP
fundamentalnyc
h prawd wiary
Kościoła
rzymskokatolicki
ego.
19.
Bożego Ducha w
sakramencie pokuty i
pojednania.
(Obdarowuje Bożym
przebaczeniem).
Ukazanie działania Ducha
Świętego w sakramencie
pokuty i pojednania
PP
PP
IV. Mocni w Duchu
Odkrywanie cech
charakteryzujących
wspólnotę wierzących w
Jezusa Chrystusa.
22.
Ukazanie wartości symboli Zachęta do wyznawania
Ukazanie procesu
wiary oraz jedności Kościoła wiary Kościoła.
tworzenia się zasad wiary w czasie soborów.
Kościoła.
(Pewność wyznawanej
wiary).
– wyjaśnia, po co istnieją w
Kościele symbole wiary.
Ukazanie różnych form
23.
działalności ludzi Kościoła
Przedstawienie roli
w okresie średniowiecza.
Kościoła
w rozwoju kultury, sztuki
i szkolnictwa w
średniowieczu.
(Służba Bogu
w ludziach).
Kształtowanie
świadomości czerpania
z wielowiekowej
spuścizny Kościoła.
Średniowiecze.
Kontrasty średniowiecza.
Chrystianizacja Europy.
Chrzest Polski.
Najdawniejszy hymn narodowy.
Święci okresu średniowiecza.
Pogadanka, „gwiazda
skojarzeń”, metoda
trybunału.
indywidualna.
Chrzest Polski,
Bogurodzica,
średniowiecze
(historia, język polski,
tradycji
Katechizowany:
Dostrzeganie
– podaje przykłady działalności
zasług okresu
Kościoła w okresie średniowiecza; średniowiecza.
– wylicza świętych okresu
średniowiecza;
– ukazuje kontrasty okresu
średniowiecza;
– omawia wkład Kościoła w
dorobek średniowiecza.
24.
Dostrzeganie form
odnowy Kościoła w
okresie renesansu.
(Drogi odnowy życia
wiarą).
Ukazanie form odnowy
życia religijnego w okresie
renesansu.
Zachęta do włączenia się
w odnowę życia Kościoła
poprzez osobiste
nawrócenie.
Humanizm odrodzenia.
Wystąpienie Lutra.
Reforma w Kościele.
Święci okresu renesansu.
Sobór Trydencki.
Możliwość uczestniczenia w odnowie
Kościoła.
Owocem reformy powinien być powrót
do Ewangelii.
Pogadanka, redagowanie
gazetki, praca z
podręcznikiem.
Renesans, święci
odrodzenia
(język polski, historia,
tradycji
Katechizowany:
– tłumaczy, do czego powinna
prowadzić reforma w Kościele;
– wyjaśnia, na czym polegał
„sukces” dążeń reformatorów
Kościoła okresu odrodzenia;
– charakteryzuje reformę w
Kościele w okresie renesansu;
– zna działalność świętych okresu
renesansu.
Współtworzeni PP
e wspólnoty
Kościoła przez
dobre życie.
25.
Ukazanie
integracji dwóch źródeł
poznania, niewłaściwie
rozdzielanych
w oświeceniu.
(Wiara i rozum).
Przedstawienie nauczania
Kościoła na temat
zależności pomiędzy
poznaniem rozumowym a
poznaniem płynącym z
wiary.
Zachęta do godzenia ze
sobą dwóch porządków
poznania.
Oświecenie.
Kierunki oświecenia.
Rozwój zakonów. Działalność
charytatywna Kościoła.
Wzrost moralnego autorytetu Kościoła i
papiestwa.
Eklezjalne teksty o łączeniu poznania
rozumowego z poznaniem
płynącym z wiary.
praca
z podręcznikiem, nagranie
CD.
Okres oświecenia
tradycji
Katechizowany:
– uzasadnia możliwość pogodzenia
poznania rozumowego z
poznaniem wiary;
– tłumaczy, jak Kościół łączy
możliwość poznania rozumowego
z poznaniem wiary;
– dostrzega brak sprzeczności
pomiędzy wiarą a rozumem;
– przedstawia dorobek Kościoła w
oświeceniu.
Odkrywanie
relacji
pomiędzy
poznaniem
rozumowym
a poznaniem
płynącym
z wiary.
26.
Przedstawienie wkładu
Kościoła XX w. w odnowę
życia religijnego
i społecznego.
(Mocni Bogiem).
Przedstawienie udziału
chrześcijan XX w. w
posłannictwie Kościoła
wobec świata.
Zachęta do działania na
rzecz odnowy życia
chrześcijańskiego.
Kościół XX w.
Sobór Watykański II.
Problem desakralizacji,
dechrystianizacji, kryzysu wiary.
Wartość ekumenizmu.
Zadania misyjne Kościoła.
Świadectwa chrześcijan.
Pogadanka, „ja – bohater”,
praca
z podręcznikiem, projekt
przeźroczy, nagranie CD.
indywidualna.
Kościół i świat XX w.
(historia, wiedza o
społeczeństwie,
tradycji
Katechizowany:
– przedstawia świadectwa
wybranych ludzi Kościoła XX w.;
– charakteryzuje, jak swoje
posłannictwo widzi Kościół;
– dostrzega wartość Soboru
Watykańskiego II;
– opowiada, czego dokonał Jan
Paweł II
i kard. Wyszyński.
Angażowanie PP
się na rzecz
odnowy życia
chrześcijańskie
go.
27.
Uświadomienie
konieczności składania
świadectwa wiary.
(Cóż mamy czynić?).
Ukazanie form zjednoczenia Zachęta do korzystania z Mt 28, 20.
z Jezusem.
pomocy pozostawionej Identyfikowanie się ze wspólnotą
Kościołowi przez Jezusa. Kościoła parafialnego.
Konieczność doświadczenia miłości
Boga
i miłości braterskiej.
Pogadanka, puzzle
plakatowe, praca
z tekstem, refleksja.
Chrześcijaństwo i
świadectwo wiary
(kultura polska na tle
tradycji
Katechizowany:
– wylicza formy, które pozostawił
Kościołowi Chrystus dla
umocnienia wiernych w czynieniu
dobrze;
– wyjaśnia, w jaki sposób
chrześcijanin może sobie radzić
z trudnymi sytuacjami;
Refleksja nad PP
własnym
współdziałanie
m z Jezusem i
innymi.
PP
PP
– ukazuje wartość liturgii;
– wymienia środki, które
pogłębiają naszą relację z Bogiem.
27a.
Mocni w Duchu –
powtórzenie
i utrwalenie treści działu.
działalności Kościoła jako
odpowiedzi na działanie
Ducha Świętego.
Zachęta do gotowości
podejmowania zadań
stawianych Kościołowi
współcześnie.
Kościół od chwili zaistnienia
podejmował wiele inicjatyw w trosce
o umacnianie religijności i życia
moralnego.
Gotowość podejmowania zadań, jakie
stawia przed nami Duch Święty.
Praca z tekstem, zadanie
testowe, metoda karuzeli,
„zdania niedokończone”,
krzyżówka.
Formy pracy:
frontalna, grupowa,
jednostkowa.
Epoki historyczne
tradycji
Katechizowany:
– tłumaczy, w czym wyraża się
umocnienie chrześcijanina w
Duchu Świętym;
– przyporządkowuje wydarzenia
do właściwych epok;
– przyporządkowuje postacie
świętych do epok historycznych;
– analizuje treści działu Mocni w
Duchu.
Gotowość
realizowania
zadań
stawianych
Kościołowi
współcześnie.
7. Przewidywane osiągnięcia
8.
Diagnozowani
e osiągnięć
uczniów
PP
S E M E S T R II
V. Duch Święty jednoczy Kościół
1. Nr lekcji,
temat (dziennik,
zeszyt ucznia)
28.
Ukazanie
trynitarnej natury
Kościoła.
(Kościół Ojca, Syna
i Ducha Świętego).
2. Cele
Ukazanie Kościoła jako
sakramentu zbawienia.
Wyjaśnienie, że Kościół jest
dziełem Trójcy Świętej.
3. Zadania
4. Treści
5. Procedury
osiągania celów
6. Realizowane ścieżki
międzyprzedmiotowe
i korelacje z innymi
przedmiotami
Zachęta do wyznania wiary w
boskie pochodzenie Kościoła.
Rdz 15, 1-2.4-6.
J 19, 32-34.
Dz 2, 1-4.
Kościół jest znakiem widzialnym i
duchowym. Jest darem Bożym,
prasakramentem, zjednoczonym w
Chrystusie. Prawda o Kościele jest
tajemnicą wiary.
Pogadanka,
Chrześcijaństwo (kultura
schematyczne
rysunki, tabela,
„zdania
niedokończone”,
praca z
podręcznikiem,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna,
jednostkowa.
Katechizowany:
– wie, jakie jest pochodzenie Kościoła;
– charakteryzuje etapy powstawania
Kościoła;
– uzasadnia, że Kościół jest dziełem
całej Trójcy Świętej;
– interpretuje teksty biblijne o
pochodzeniu Kościoła.
Przyjmowanie PP
biblijnej nauki
na temat
Kościoła.
29.
Ukazanie widzialnych
Wyjaśnienie
elementów świadczących
rozumienia przez o tym, że Kościół jest jeden.
Kościół znamienia
jedności.
(Jeden Kościół).
Zachęta do troski o jedność
Kościoła.
Trwanie w jedności
z Bogiem.
Jedna wiara, wspólne celebrowanie
sakramentów, wspólna nadzieja,
ta sama miłość, zjednoczenie ludu i
kolegium biskupów z papieżem.
Grzech zagraża jedności Kościoła.
Pogadanka,
czytanie według
5 „kroków”, praca
z podręcznikiem.
Formy pracy:
frontalna,
jednostkowa.
Katechizowany:
– ukazuje, po czym można poznać, że
Kościół jest jeden;
– wymienia czynniki jedności Kościoła;
– tłumaczy, w jaki sposób realizuje się
jedność Kościoła;
– przedstawia, w jaki sposób może
włączyć się w przywracanie jedności w
Kościele.
Treść
modlitwy o
jedność
Kościoła.
30.
Ukazanie świętości jako
Przedstawienie
znaku charakterystycznego
rozumienia
dla Kościoła.
świętości Kościoła.
(Święty Kościół).
Uświadomienie przynależności od Świętość Kościoła. Miarą świętości
chrztu do świętego Kościoła.
Kościoła jest Bóg.
Zaproszenie do świętości w sakramencie
chrztu świętego.
Katechizowany:
– opisuje, na czym polega świętość
Kościoła;
– wskazuje elementy świadczące o
świętości Kościoła;
– wie, czemu ma służyć świętość
Kościoła;
– wyjaśnia sens symbolu wiary:
Uświadomienie PP
przynależności
do Kościoła,
który jest
święty.
Jedność
(język polski, wiedza o
społeczeństwie,
Pogadanka, kolaż, Chrześcijaństwo (kultura
przygotowanie
albumu.
Formy pracy:
frontalna,
grupowa,
indywidualna.
PP
„Wierzę
w święty Kościół”.
31.
Wyjaśnienie, na
czym polega
powszechność
Kościoła.
(Powszechny
Kościół).
Wyjaśnienie formuły „Kościół Uwrażliwianie na fakt,
powszechny”.
przynależności do Kościoła
powszechnego.
32.
Ukazanie istoty
znamienia
apostolskości.
(Apostolski
Kościół).
Zapoznanie z wyjaśnieniami, Zachęta do podejmowania działań Mk 3, 13-19.
w czym wyraża się
apostolskich
Mt 16, 18-19.
apostolskość Kościoła.
Ef 2, 19-22.
KKK 863.
Apostolskość Kościoła.
Kościół zbudowany na fundamencie
Apostołów i ich nauce, w strukturze i
posłannictwie wobec świata.
Sukcesja apostolska.
„Kostka pamięci”, Papież, biskupi (wiedza
praca z tekstem o społeczeństwie,
historia).
biblijnym, test
luk, pogadanka,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Katechizowany:
Poszukiwanie
– przedstawia różne rozumienia
form
apostolskości Kościoła;
apostolstwa.
– rozumie, dlaczego Kościół nazywany
jest apostolskim;
– opisuje, w czym najpełniej wyraża
się apostolskość Kościoła;
– przyjmuje odpowiedzialność za
własne apostolstwo.
PP
33.
Rozpoznawanie
zasad wiary
Kościołów
chrześcijańskich.
(Wyznania
chrześcijańskie).
Zapoznanie z cechami
Kościołów
rzymskokatolickiego,
prawosławnego i
protestanckiego.
Zachęta do troski o jedność.
Pogadanka, „linia
czasu”, praca
z tekstem, praca
z podręcznikiem,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna,
grupowa,
indywidualna.
Rozłamy
w Kościele, Kościoły
chrześcijańskie
(historia).
Poszukiwanie
Katechizowany:
– wyjaśnia znaczenie dat: 1054, 1517; dróg jedności
– przedstawia cechy charakterystyczne chrześcijan.
dla poszczególnych wyznań
chrześcijańskich;
– ukazuje, jakie są konsekwencje
rozłamów w Kościele;
– rozróżnia wyznania chrześcijańskie.
PP
34.
Kształtowanie
postaw
ekumenicznych.
(Kościół dialogu).
Ukazanie wysiłków
zmierzających do jedności
chrześcijan.
Zachęta do zaangażowania w ruch J 13, 2; 17, 1.6-23.
ekumeniczny.
Działania na rzecz przywracania jedności
Kościoła.
Ruch ekumeniczny jako odpowiedź na
oczekiwanie Jezusa wobec Kościoła.
Tydzień Modlitw
o Jedność Chrześcijan.
Zadania Kościoła jednoczące wierzących.
Pogadanka,
„błyskawiczna
zmiana ról”,
praca z tekstem
biblijnym,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna,
grupowa,
jednostkowa.
Ekumenizm (historia,
wiedza o
społeczeństwie).
Katechizowany:
– charakteryzuje zasady działań
ekumenicznych;
– wymienia, jakie działania podejmują
wyznania chrześcijanie, aby osiągnąć
porozumienie;
– określa oczekiwania Jezusa wobec
Kościoła zawarte w Modlitwie
Arcykapłańskiej;
– formułuje modlitwę o jedność
chrześcijan.
Dostrzeganie
wartości
ekumenizmu.
Modlitwa
o jedność
chrześcijan.
PP
Zachęta do poznawania nauki o
Kościele dla lepszego rozumienia
jego tajemnicy.
Puzzle, herb,
tworzenie
wspólnego
obrazu.
Formy pracy:
frontalna,
grupowa,
indywidualna.
Kościoły chrześcijańskie
(historia, wiedza o
społeczeństwie, kultura
Katechizowany:
– wyjaśnia, w jaki sposób może
odkrywać prawdę o Kościele;
– wyjaśnia znaczenie twierdzenia:
Duch Święty jednoczy Kościół;
– charakteryzuje przymioty Kościoła;
– wyznaje wiarę.
Utrwalenie
treści w
zakresie
przymiotów
Kościoła.
Wyznanie
wiary.
PP
34a.
Ukazanie jednoczącej roli
Duch Święty
Ducha Świętego w Kościele.
jednoczy Kościół –
powtórzenie
i utrwalenie treści
działu.
Dz 17, 22-34.
KKK 830, 835.
Kościół partykularny.
Kościół powszechny. Kościół lokalny trwa
w jedności z Kościołem powszechnym w
osobie biskupa.
Kościół jest Ludem Bożym.
Bóg pragnie zbawić wszystkich ludzi.
Rozłamy w Kościele. Herezje.
Kościół rzymskokatolicki.
Kościół prawosławny.
Kościoły protestanckie.
Różnice i podobieństwa pomiędzy
Kościołami.
Kościół Ojca i Syna,
i Ducha Świętego.
Jeden, święty, powszechny, apostolski
Kościół.
Kościół rzymskokatolicki, prawosławny,
protestancki.
Kościół dialogu.
Pogadanka,
analiza tekstu w
postaci mowy,
schematyczne
przedstawienie
treści, nagranie
CD, refleksja.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Kościół katolicki i jego
organizacja (historia).
Katechizowany:
– przedstawia dwa sposoby
rozumienia Kościoła powszechnego;
– uzasadnia, dlaczego wszyscy
wierzący mają obowiązek szerzenia
wiary;
– wylicza cechy powszechności
Kościoła;
– wyjaśnia, co wyraża wyznanie wiary
w Kościół powszechny.
Refleksja nad PP
możliwościami
pomnażania
dobra Kościoła
powszechnego.
VI. Święty Wychowawca miłości
35.
Poznawanie
wskazań Jezusa –
źródła miłości.
(Źródło miłości).
Ukazanie, w czym się wyraża Motywowanie do praktykowania
miłość Jezusa do ludzi.
J 13, 34-35;14, 21-27.
Objawienie miłości Boga do ludzi
widoczne jest w całym nauczaniu i
czynach Jezusa.
Jan Paweł II o miłości – fragment
wywiadu.
Uzdolnienie do praktykowania miłości.
Audycja, praca
z tekstem biblijnym,
film
celebracja
liturgiczna,
nagranie CD,
świeca,
teksty modlitw.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Praktykowanie miłości
(wiedza o
społeczeństwie,
prozdrowotna).
Katechizowany:
– przytacza Jezusowe słowa
wzywające do praktykowania miłości;
– tłumaczy, od kogo możemy się uczyć
prawdziwej miłości;
– wyjaśnia, dlaczego Jezus mówi, że
nie można jednocześnie miłować Jego
i świata;
– wyjaśnia sens przykazania miłości.
Umiejętność
realizowania
w życiu
przykazania
miłości.
PP
36.
Praktykowanie
miłości
chrześcijańskiej.
(Jaka miłość?).
Ukazanie możliwości
wypełniania Jezusowego
Zachęta do praktykowania
przykazania miłości
w szkole.
Święci są wzorem w realizacji
Zobowiązanie do praktykowania
miłości.
Przykazanie miłości współbrzmi z całym
nauczaniem Jezusa.
Pogadanka,
nagranie CD,
„zdania
niedokończone”,
blog, wywiad.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Pomnażanie miłości
(wiedza o
społeczeństwie, język
polski, edukacja
filozoficzna,
prozdrowotna).
Katechizowany:
– opowiada, jak praktykował miłość
św. Maksymilian,
– przedstawia czyny miłości św. Brata
Alberta;
– ukazuje, w jaki sposób bł. Matka
Teresa
z Kalkuty realizowała przykazanie
miłości;
– wskazuje możliwości kierowania się
miłością.
Szukanie
sposobów
realizowania
przykazania
miłości
w szkole.
PP
37.
Ukazanie
znaczenia i sensu
modlitwy, postu
oraz jałmużny.
(Czyny miłości).
Ukazanie chrześcijańskiego
znaczenia postu i jałmużny.
Zachęta do praktykowania czynów Mt 6, 1-4. Mt 25, 40.45. Mt 6, 16-18.
miłości.
Modlitwa. Post. Jałmużna.
Intencja czynów
miłości.
Podejmowanie czynów miłości ma
wyrażać cześć i szacunek samemu
Bogu.
„Antytemat”, praca
z podręcznikiem,
schematyczne
przedstawienie
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Wspomaganie
potrzebujących
(wiedza o
społeczeństwie,
prozdrowotna).
Katechizowany:
Weryfikowanie PP
– wie, czym jest post;
stosunku do
– wyjaśnia, czym jest jałmużna;
postu i jałmużny.
– uzasadnia wartość intencji czynów
miłości;
– analizuje, dlaczego Jezus zachęca do
jałmużny i postu.
38.
Kształtowanie
dobrych relacji
z najbliższymi.
(Życie z
najbliższymi).
Uświadomienie potrzeby
kształtowania wzajemnych
relacji w rodzinie w oparciu
o czwarte przykazanie.
Pogłębianie miłości najbliższych.
Mt 6, 14-15.
Mt 5, 43-47.
Mk 7, 10-13.
Okazywanie czci rodzicom.
Przebaczanie win.
Konieczność weryfikowania własnych
relacji z najbliższymi.
Pogadanka, genogram,
schematyczne
przedstawienie treści,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna, grupowa,
indywidualna.
Życie rodzinne
(wiedza o
społeczeństwie,
prozdrowotna).
Katechizowany:
Dążenie do
PP
– określa, jakie wskazania w odniesieniu do lepszych relacji z
naszych relacji z najbliższymi daje Jezus;
najbliższymi.
– tłumaczy, dlaczego chrześcijanin ma
wypełniać czwarte Boże przykazanie;
– objaśnia treść czwartego przykazania
Bożego;
– weryfikuje własną postawę wobec
najbliższych.
Motywowanie do osobistej
odpowiedzialności za
chrześcijańskie formowanie życia
społecznego.
Fragmenty encykliki Jana Pawła II
Sollicitudo rei socialis.
Zasady życia społecznego.
Cywilizacja miłości.
Przyjmowanie odpowiedzialności za
własne postawy w życiu społecznym.
Pogadanka,
fotosymbole, praca
z tekstem, alfabet
życia społecznego
chrześcijanina,
nagranie CD, teksty
encykliki.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna
Wartości w życiu
społecznym (wiedza o
społeczeństwie,
Katechizowany:
– podaje, na czym ma polegać udział
chrześcijanina w życiu społecznym;
– formułuje zasady życia społecznego;
– tłumaczy, czym jest cywilizacja miłości;
– charakteryzuje prawdziwie chrześcijańskie
postawy ochrzczonych w społeczeństwie.
39.
Zapoznanie z nauką Kościoła
Przedstawienie
dotyczącą zasad życia
zasad życia
społecznego.
społecznego
zgodnego
z nauką społeczną
Kościoła.
(Życie w
społeczeństwie).
Zaangażowanie PP
w proces
współtworzenia
chrześcijańskiego
stylu życia w
społeczeństwie.
40.
Wyjaśnienie
religijnego
znaczenia pracy.
(Praca).
Odkrywanie religijnego
charakteru ludzkiej pracy.
Zachęta do łączenia pracy z ofiarą
Jezusa Chrystusa.
KKK 2427, 2433, 2434.
Praca jest wartością
w wymiarze naturalnym
i nadprzyrodzonym.
Łączenie trudu pracy
z ofiarą Jezusa Chrystusa.
„Zdania
niedokończone”,
praca
z podręcznikiem
i tekstami z
nauczania Kościoła,
metoda gry w karty,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna,
jednostkowa,
grupowa.
Wartość pracy (wiedza o Wartość pracy (wiedza o
Włączanie swej PP
społeczeństwie,
społeczeństwie, edukacja filozoficzna, pracy w ofiarę
prozdrowotna).
Jezusa Chrystusa.
prozdrowotna).
41.
Kształtowanie
postawy miłości
ojczyzny.
(Patriotyzm).
Ukazanie religijnego
znaczenia patriotyzmu.
Wdrażanie do troski o ojczyznę.
Sens i potrzeba identyfikowania się ze
wspólnotą narodową i państwową.
Sprawiedliwe, wierne
i bezinteresowne oddanie się w służbę
wspólnego dobra, powszechnej
sprawiedliwości
i innych wartości ogólnoludzkich.
Wspólne
wypełnianie
jednego arkusza,
metoda „bliźniaki”,
„zdania
niedokończone”.
Formy pracy:
frontalna, grupowa,
indywidualna.
Patriotyzm
(historia, wiedza o
społeczeństwie, język
polski, edukacja
filozoficzna).
Katechizowany:
– wyjaśnia analogię pomiędzy miłością
do rodziny i do ojczyzny;
– wyjaśnia, dlaczego
o miłości do ojczyzny mówimy w
związku
z czwartym przykazaniem;
– rozumie, na czym polega miłość
ojczyzny;
– tłumaczy, na czym polega patriotyzm
w rozumieniu chrześcijańskim.
Poznanie
sposobów
wyrażania
miłości do
ojczyzny.
PP
42.
Ukazanie tolerancji jako
Uczenie szacunku istotnej wartości w życiu
dla przekonań
każdego człowieka.
innych ludzi.
(Poszanowanie dla
przekonań
innych).
Zachęta do tolerancji względem
Łk 10, 27.
przekonań religijnych innych ludzi. KKK 1934, 1935. Człowiek powinien
kierować się w swoim postępowaniu
prawem miłości, którego źródłem
i dawcą jest sam Bóg.
Pogadanka,
rysowanie mapy
pojęcia, nagranie
CD.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Tolerancja
wiedza o
społeczeństwie,
prozdrowotna).
Katechizowany:
– przedstawia, jak Kościół rozumie
tolerancję;
– ukazuje troskę Kościoła o
poszanowanie przekonań religijnych
innych ludzi;
– tłumaczy, czym jest wolność
religijna;
– określa granice tolerancji.
Poszanowanie
PP
godności osób o
innych
przekonaniach.
43.
Odkrywanie związków
Ukazanie
pomiędzy kulturą
związków kultury i Ewangelią.
z Ewangelią
(Chrześcijanin
w tworzeniu i
rozwoju kultury).
Zachęta do troski o kulturę
narodową.
KDK 58.
Pojęcie kultury.
Kultura jest dobrem wspólnym.
Współistnienie kultury i orędzia
zbawczego.
Obowiązek dbania o tożsamość kultury.
Chrześcijańskie ukierunkowanie
kultury.
Pogadanka,
„piramida faktów”,
praca z
podręcznikiem,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna,
jednostkowa.
Kultura polska
wiedza o
społeczeństwie, kultura
Katechizowany:
– definiuje pojęcie kultury;
– wyjaśnia związek kultury z
Ewangelią;
– wykazuje, dlaczego kultura często
czerpie inspirację z religii;
– przyjmuje odpowiedzialność za
poszanowanie kultury i troskę o jej
rozwój.
Poszanowanie
PP
i rozwijanie
skarbów kultury.
44.
Ukazanie chrześcijańskich
Przewyciężanie
zasad postępowania wobec
uprzedzeń wobec nieprzyjaciół.
nieprzyjaciół.
(Ze względu na
Ojca).
Rozwijanie odpowiedzialności za
miłość wobec nieprzyjaciół.
Mt 5, 43-48.
Jezus Chrystus o miłości nieprzyjaciół.
Miłość nieprzyjaciół jest znakiem
rozpoznawczym chrześcijanina i
naśladowaniem Boga.
„Podróż w wyobraźni”,
analiza strukturalna
tekstu Pisma
Świętego, praca z
tekstem,
charakterystyka
postaci, refleksja.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Uczucia w życiu ludzi,
relacje z osobami
nieżyczliwymi
(wiedza o
społeczeństwie,
prozdrowotna).
Katechizowany:
– określa uczucia towarzyszące człowiekowi
w spotkaniu z innymi ludźmi;
– dostrzega nowość nauki Jezusa w
odniesieniu do nieprzyjaciół;
– zastanawia się nad swoją postawą wobec
nieprzyjaciół;
– uzasadnia potrzebę miłości nieprzyjaciół.
Zrozumienie
wezwania do
miłowania
nieprzyjaciół.
PP
44a.
Uczenie odpowiedzialności za
Nauczyciel miłości. Jaka miłość?
Uroczyste czytanie Etyka w życiu
Katechizowany:
Refleksja nad
PP
Ukazanie katolickiej nauki
publicznym (wiedza o
tekstu biblijnego,
społeczeństwie).
praca z
podręcznikiem,
kolaż, refleksja,
wystawa, nagranie
CD, materiały do
przygotowania
plansz.
Formy pracy:
frontalna, grupowa,
indywidualna.
– zna wskazania dotyczące
chrześcijańskiego życia w miłości;
– podaje, w jaki sposób chrześcijanie
mogą realizować zadania stawiane
przez Wychowawcę miłości;
– interpretuje wskazania nauki
społecznej Kościoła;
– uzasadnia tytuł działu Święty
Wychowawca miłości.
własnym
zaangażowaniem
w poznawanie
wskazań Jezusa i
praktyczną ich
realizację.
Linia czasu,
Epoki historyczne
charakterystyka (historia).
postaci, audycja,
teksty biblijne,
nagranie CD,
nagranie
fragmentu Wigilii
Paschalnej.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Katechizowany:
– wyjaśnia, że narodzenie Jezusa
wyznacza przełom w odmierzaniu
czasu historycznego;
– charakteryzuje postać Jezusa;
– tłumaczy, dlaczego Jezus jest
ośrodkiem dziejów ludzkości;
– uzasadnia, że w Jezusie dokonuje się
nasze zbawienie.
Uznanie, że
Jezus jest
centrum
dziejów
ludzkości.
PP
J 6, 1-21.
J 6, 26b-27a. 47-49. 51. 53-54.
Jezus przybywa nam
z pomocą, chroniąc nas przed
największym zagrożeniem, jakim jest dla
człowieka śmierć duchowa.
Potrzeba wiary i podtrzymywanie w sobie
Bożego życia przez korzystanie z
sakramentów.
Pogadanka, praca
z tekstem
biblijnym,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Poczucie
bezpieczeństwa,
przyjmowanie wsparcia
od innych (edukacja
prozdrowotna, wiedza o
społeczeństwie).
Katechizowany:
– rozumie, na czym polega
bezpieczeństwo, jakie daje ludziom
Jezus;
– opisuje czyny Jezusa i reakcje ludzi
na to, co Jezus czyni;
– analizuje teksty biblijne o
bezpieczeństwie przyniesionym
ludziom przez Jezusa;
– korzysta z darów sakramentalnych.
Ugruntowanie
przekonania
o bliskości
Jezusa.
PP
KKK 391, 394-395, 397-398, 402, 408,
409.
Przyczyny, źródła oraz możliwości
pokonania zła.
Wyzwolenie w sakramentach.
Pogadanka,
„śnieżna kula”,
praca z tekstem,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna,
grupowa,
indywidualna.
Problem zła
i możliwość wyzwolenia
się od niego (wiedza o
społeczeństwie,
edukacja prozdrowotna,
filozoficzna).
Katechizowany:
– przedstawia pytania, jakie stawia
człowiek, gdy spotyka się ze złem;
– wylicza przyczyny zła;
– dostrzega możliwości pokonywania
zła;
– wyjaśnia, dlaczego Jezus może
wyzwolić nas od zła.
Rozpoznawanie PP
w Jezusie
i Jego
sakramentach
możliwości
wyzwolenia od
zła.
Święty
społecznej jako inspiracji do
Wychowawca
apostolskiego
miłości –
zaangażowania chrześcijan.
powtórzenie
i utrwalenie treści
działu.
kształt własnego życia miłości w
oparciu o relację z Jezusem.
J 13, 34-35.
Czyny miłości.
Życie z najbliższymi.
Życie w społeczeństwie.
Praca. Patriotyzm. Poszanowanie dla
przekonań innych. Chrześcijanin w
tworzeniu i rozwoju kultury. Ze
względu na Ojca.
45.
Ukazanie
znaczenia Jezusa
dla ludzkich
dziejów. (Jezus
ośrodkiem
dziejów ludzkości).
Wyjaśnienie, że zwycięstwo
Jezusa nad śmiercią, złem i
szatanem czyni Go Panem
dziejów ludzkości.
Umacnianie świadomości
obecności Jezusa w dziejach
świata.
J 8, 12; 1, 1-5; 9-10.
Łk 8, 16.
Ap 1, 4-6; 21, 6-7; 22, 12-13; 11, 15-17;
19, 5-6.
Kol 1, 15-17.
Jezus centralną postacią dziejów
ludzkości.
Dzięki Jezusowi wszystko istnieje i tylko w
Nim jest nasze zbawienie.
46.
Ukazanie, na czym polega
Uświadomienie
bezpieczeństwo, jakie może
wypełnienia się
dać człowiekowi Jezus.
ludzkich pragnień
w Jezusie.
(Potrzebujemy
Jezusa).
Uświadomienie, że wszyscy
potrzebujemy Jezusa.
47.
Odkrywanie
przyczyn zła i
możliwości
wyzwolenia z
niego.
(Korzystać z
Bożego
wyzwolenia).
Zachęta do życia w łączności z
Jezusem zmartwychwstałym.
VII. Świadkowie miłości
Ukazanie, że Jezus ma moc
wyzwolić z mocy szatana.
Ukazanie działania Jezusa
48.
wobec zagubionego
Dostrzeganie
człowieka.
pomocy, jakiej
Bóg udziela
zagubionemu
człowiekowi.
(Jezus i zagubiony
człowiek).
Kształtowanie postawy gotowości
przyjęcia pomocy od Jezusa.
Łk 19, 1-10.
Bóg w swoim miłosierdziu poszukuje
ludzi zagubionych.
Zaproszenie do wspólnoty Kościoła i
konieczność naprawienia zła.
Przyjmowanie wsparcia od Boga i
bliskich.
Pogadanka, praca
z tekstem
biblijnym,
identyfikacja z
postacią biblijną,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Radzenie sobie z
trudnymi sytuacjami
(wiedza o
społeczeństwie,
edukacja prozdrowotna i
filozoficzna).
Katechizowany:
– określa, co Bóg czyni dla zagubionego
człowieka;
– wyjaśnia, na czym polega pomoc Boga
udzielana zagubionemu człowiekowi;
– interpretuje opowiadanie o Zacheuszu;
– przyjmuje wsparcie od Boga i bliskich.
Przyjmowanie
Bożego
wsparcia.
49.
Świętowanie
niedzielnej
Eucharystii.
(Świętować Boże
wyzwolenie).
Wyjaśnienie potrzeby
uczestnictwa w niedzielnej
Mszy Świętej.
Określenie własnego stosunku do
uczestnictwa w Eucharystii.
KKK 2174-2179.
Bóg jest w szczególny sposób obecny w
Eucharystii. Eucharystia jest ośrodkiem i
szczytem życia sakramentalnego,
zobowiązuje do radykalnej odnowy życia
codziennego.
Pogadanka, praca
z tekstem,
refleksja,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Wartość niedzieli
(wiedza o
społeczeństwie,
wychowanie
prozdrowotne).
Katechizowany:
– przedstawia argumenty za
niedzielnym uczestnictwem we Mszy
Świętej;
– tłumaczy, dlaczego Kościół
zobowiązuje chrześcijan do udziału w
niedzielnej Eucharystii;
– na podstawie tekstów Kościoła
ukazuje wartość niedzieli;
– bierze udział w niedzielnej
Eucharystii.
Weryfikowanie PP
postawy wobec
niedzielnej
Eucharystii.
49a.
Świadkowie
miłości –
powtórzenie i
utrwalenie treści
działu.
Wyjaśnienie potrzeby
uczestnictwa w niedzielnej
Mszy Świętej.
Określenie własnego stosunku do
uczestnictwa w Eucharystii.
KKK 2174-2179.
Bóg jest w szczególny sposób obecny w
Eucharystii. Eucharystia jest ośrodkiem i
szczytem życia sakramentalnego,
zobowiązuje do radykalnej odnowy życia
codziennego.
Pogadanka, praca
z tekstem,
refleksja,
nagranie CD.
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Wartość niedzieli
(wiedza o
społeczeństwie,
wychowanie
prozdrowotne).
Katechizowany:
– przedstawia argumenty za niedzielnym
uczestnictwem we Mszy Świętej;
– tłumaczy, dlaczego Kościół zobowiązuje
chrześcijan do udziału w niedzielnej
Eucharystii;
– na podstawie tekstów Kościoła ukazuje
wartość niedzieli;
– bierze udział w niedzielnej Eucharystii.
Weryfikowanie PP
postawy wobec
niedzielnej
Eucharystii.
Ukazanie, że Jezus
50.
towarzyszy człowiekowi
Wędrowanie z
Jezusem do Boga. w jego drodze do Ojca.
(Z Jezusem w
drodze do Boga).
Zachęta do wspólnego
wędrowania
z Jezusem.
Łk 24, 33-35.
Wyjaśnianie planu zbawczego Boga:
od chrztu poprzez Eucharystię, rodzinę,
katechezę, literaturę religijną, dobre
czyny.
Zmartwychwstanie Jezusa.
Rozpoznawanie Jezusa po łamaniu
chleba.
Pogadanka, praca
z tekstem,
metoda „gra w
karty”,
Formy pracy:
frontalna,
grupowa,
indywidualna.
Katechizowany:
– wyjaśnia, dlaczego tytuł serii
podręczników nosi nazwę W
drodze
do Emaus;
– tłumaczy, co znaczy być
uczniem Chrystusa;
– uzasadnia, że życie człowieka
jest drogą;
– dostrzega Jezusa na drodze
swojego życia.
Zaproszenie
Jezusa do
codziennego
życia.
51.
Uświadomienie, na czym
Realizowanie
polega powołanie
chrześcijańskiego chrześcijańskie.
powołania.
(Wspólne
powołanie).
Rozwijanie świadomości
chrześcijańskiego powołania.
Mt 5, 13-16.
Sól ziemi i światłość świata.
Powołanie chrześcijanina do dawania
świadectwa o Bogu.
Katechizowany:
– przedstawia sens przypowieści o soli
i świetle;
– wyjaśnia, na czym polega powołanie
chrześcijańskie;
– wylicza zadania, jakie Jezus stawia
swoim uczniom;
– świadczy o Bogu wobec innych ludzi.
Świadomość
PP
własnego
powołania
chrześcijańskieg
o.
52.
Kształtowanie odpowiedzialności
za odkrywanie i realizację
własnego powołania.
Różne drogi realizacji powołania
Zachęta do odkrywania własnego
powołania.
Modlitwa o wybór właściwej drogi życia.
PP
VIII. Nasze Emaus
Odkrywanie
realizacji powołania
zróżnicowania
powołań w Kościele.
(Różnymi drogami).
Pogadanka, praca Różne drogi życia
z tekstem, praca (wiedza o
ze zdjęciami.
społeczeństwie).
Formy pracy:
frontalna,
indywidualna.
Katechizowany:
– definiuje termin „powołanie”;
– objaśnia, dlaczego jedno wspólne
powołanie chrześcijańskie można
realizować na różne sposoby;
– zastanawia się nad swoją drogą życia;
– modli się o dar rozeznania drogi życia.
Modlitwa
o rozpoznanie
życiowego
powołania.
PP
PP

pobierz plik

Transkrypt

Podobne dokumenty

The Holy See

Mapa Kultury

spis treści

Chrześcijaństwo - Biblia - Homosexualität und Migrationsfamilien

Polityka społeczna a misja Kościoła. Streszczenie Istnieje potrzeba

V. Mignozzi, Come un sacramento. Uno stile per essere Chiesa oggi