charakterystka produktu leczniczego - SUN

charakterystka produktu leczniczego - SUN

CHARAKTERYSTKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Quetiser, 200 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka powlekana zawiera 200 mg kwetiapiny (Quetiapinum) w postaci kwetiapiny
fumaranu.
Substancje pomocnicze:
Jedna tabletka zawiera 7,6 mg laktozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAD FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana.
Białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie schizofrenii.
Leczenie od umiarkowanych do ciężkich epizodów manii.
Leczenie epizodów dużej depresji w przebiegu zaburzeo dwubiegunowych.
Produkt leczniczy Quetiser nie jest wskazany w zapobieganiu nawrotom epizodów manii lub
depresji.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Produkt leczniczy Quetiser może byd przyjmowany z posiłkiem i niezależnie od niego.
Dorośli
W leczeniu schizofrenii:
Quetiser należy podawad dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze 4 dni
leczenia wynosi 50 mg kwetiapiny (dzieo l.), 100 mg kwetiapiny (dzieo 2.), 200 mg kwetiapiny
(dzieo 3.) i 300 mg kwetiapiny (dzieo 4.).
Począwszy od dnia 4. dawkę należy stopniowo zwiększad do zwykle skutecznej dawki w
zakresie od 300 do 450 mg kwetiapiny na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej
i indywidualnej tolerancji przez pacjenta, dawkę można dostosowad w zakresie od 150 mg
do 750 mg kwetiapiny na dobę.
Leczenie epizodów manii w przebiegu zaburzeo dwubiegunowych:
Quetiser należy podawad dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery
dni leczenia wynosi 100 mg (dzieo l.), 200 mg (dzieo 2.), 300 mg (dzieo 3.), 400 mg (dzieo 4.).
Dalsze dawki, aż do 800 mg kwetiapiny na dobę w dniu 6., powinny byd zwiększane o nie
więcej niż 200 mg na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i indywidualnej tolerancji
1
przez pacjenta, dawkę można dostosowad w zakresie od 200 mg do 800 mg kwetiapiny na
dobę. Skuteczna dawka wynosi zazwyczaj od 400 mg do 800 mg na dobę.
W leczeniu epizodów depresji w przebiegu zaburzeo dwubiegunowych, Quetiser należy
podawad jeden raz na dobę, przed snem, ponieważ może to zmniejszyd
prawdopodobieostwo uspokojenia w ciągu dnia. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze
4 dni leczenia wynosi 50 mg (dzieo 1.), 100 mg (dzieo 2.), 200 mg (dzieo 3) i 300 mg (dzieo
4.). Zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg. W zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta
dawkę można zwiększad do 600 mg na dobę. Skutecznośd przeciwdepresyjną wykazano dla
dawek 300 mg i 600 mg na dobę, jednakże nie zauważono dodatkowych korzyści w grupie
otrzymującej 600 mg poza występującymi w grupie otrzymującej 300 mg na dobę podczas
krótkotrwałego leczenia (patrz punkt 5.1.).
Podczas leczenia epizodów depresji w przebiegu zaburzeo dwubiegunowych, leczenie
powinno byd zalecone przez lekarza doświadczonego w leczeniu zaburzeo dwubiegunowych.
Osoby w podeszłym wieku:
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachowad
ostrożnośd podczas stosowania leku Quetiser u osób w podeszłym wieku, zwłaszcza w
początkowym okresie dawkowania. Może byd konieczne wolniejsze zwiększanie dawki leku i
mniejsza dobowa dawka terapeutyczna, niż stosowana u młodszych pacjentów, w zależności
od odpowiedzi klinicznej i indywidualnej tolerancji przez pacjenta. Średni klirens osoczowy
kwetiapiny u osób w podeszłym wieku był zmniejszony o 30 do 50% w porównaniu z
pacjentami młodszymi.
Nie oceniano bezpieczeostwa i skuteczności kwetiapiny u pacjentów w wieku powyżej
65 lat z epizodami depresji w przebiegu zaburzeo dwubiegunowych.
Dzieci i młodzież:
Skuteczności i bezpieczeostwo stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży nie zostały
ocenione.
Zaburzenia czynności nerek:
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne dostosowanie dawki.
Zaburzenia czynności wątroby:
Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie, dlatego należy zachowad
ostrożnośd podczas podawania Quetiser pacjentom ze stwierdzoną niewydolnością wątroby,
zwłaszcza w początkowym okresie dawkowania.
U pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami czynności wątroby leczenie należy rozpoczynad
od dawki 25 mg na dobę. Dawkę tę należy zwiększad codziennie o 25 lub 50 mg do dawki
skutecznej, zależnie od odpowiedzi klinicznej i indywidualnej tolerancji przez pacjenta.
Leczenie podtrzymujące:
Pomimo braku dowodów, pozwalających na stwierdzenie, jak długo można podawad
kwetiapinę pacjentom ze schizofrenią, skutecznośd leczenia podtrzymującego jest dobrze
udokumentowana dla wielu innych leków przeciwpsychotycznych.
W związku z tym, zaleca się kontynuację leczenia pacjentów kwetiapiną; doradza się
zastosowanie najniższej dawki potrzebnej do podtrzymania remisji.
Pacjenci powinni byd okresowo poddawani ponownej ocenie, aby stwierdzid, czy wymagają
lub nie wymagają oni leczenia podtrzymującego.
2
Wznowienie przerwanego leczenia u pacjentów stosujących wcześniej kwetiapinę:
Także dla tych przypadków brak jest dostępnych danych. W przypadku konieczności
wznowienia leczenia kwetiapiną u pacjentów, którzy przerwali poprzednie leczenie
kwetiapiną, zaleca się następujące postępowanie: w przypadku przerwy w stosowaniu
kwetiapiny krótszej niż jeden tydzieo, leczenie może byd kontynuowane dawką stosowaną
w leczeniu podtrzymującym. W przypadku wznawiania leczenia pacjentów, którzy nie
otrzymywali kwetiapiny przez więcej niż jeden tydzieo, należy rozpocząd leczenie według
początkowego standardowego schematu zwiększania dawki, aby ustalid dawkę skuteczną
w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta.
Zamiana z innego leku przeciwpsychotycznego:
Brak zebranych danych, w szczególności odnoszących się do zamiany leczenia pacjentów
innymi lekami przeciwpsychotycznymi na leczenie kwetiapiną lub dotyczących
jednoczesnego podawania kwetiapiny i innych leków przeciwpsychotycznych.
Podczas gdy natychmiastowe przerwanie poprzedniego leczenia przeciwpsychotycznego
może byd zaakceptowana u niektórych pacjentów ze schizofrenią, najbardziej właściwe dla
większości pacjentów może byd bardziej stopniowe odstawianie. We wszystkich
przypadkach, kiedy zamiana wymaga jednoczesnego zastosowania dwóch leków
przeciwpsychotycznych, pokrywający się okres ich podawania powinien byd najkrótszy, jak to
możliwe.
Podczas zamiany leczenia u pacjentów ze schizofrenią z produktów przeciwpsychotycznych
w postaci depot na leczenie kwetiapiną, jeżeli jest to klinicznie właściwe, leczenie kwetiapiną
powinno byd rozpoczęte w czasie następnej planowanej iniekcji produktu depot. Potrzeba
kontynuacji stosowanego aktualnie produktu leczniczego wynika z konieczności okresowej
oceny pozapiramidowych działao niepożądanych poprzedniego leczenia postacią depot.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwośd na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu.
Jednoczesne podawanie inhibitorów cytochromu P450 3A4, takich jak inhibitory
proteazy HIV, azolowe leki przeciwgrzybicze, erytromycyna, klarytromycyna
i nefazodon (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Sennośd:
Leczenie kwetiapiną było związane z sennością i pochodnymi objawami, takimi, jak
uspokojenie (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych dotyczących leczenia pacjentów
z depresją w przebiegu zaburzeo dwubiegunowych, objawy te występowały zazwyczaj
w ciągu 3. pierwszych dni leczenia i ich nasilenie było głównie łagodne do umiarkowanego.
Pacjenci z depresją w przebiegu zaburzeo dwubiegunowych, u których sennośd jest ciężka
mogą wymagad częstszego kontaktu przez co najmniej 2 tygodnie od wystąpienia senności,
lub aż do złagodzenia objawów; może też zaistnied koniecznośd rozważenia przerwania
leczenia.
Choroby serca i naczyo krwionośnych
Quetiser należy ostrożnie stosowad u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowonaczyniowego, chorobą naczyniową mózgu, a także w przypadku innych stanów
predysponujących do niskiego ciśnienia tętniczego. Kwetiapina może powodowad
niedociśnienie ortostatyczne, szczególnie w początkowym okresie zwiększania dawki
3
i dlatego należy rozważyd zmniejszenie dawki lub bardziej stopniowe zwiększanie dawki
produktu, jeśli ono wystąpi.
Drgawki
W kontrolowanych badaniach klinicznych nie było różnicy częstości występowania drgawek
u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Podobnie jak w przypadku
innych leków przeciwpsychotycznych, zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia
pacjentów z drgawkami w wywiadzie (patrz punkt 4.8).
Objawy pozapiramidowe
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych stosowanie kwetiapiny było związane
ze zwiększoną częstością objawów pozapiramidowych (ang. extrapyramidal symptoms - EPS)
w grupie pacjentów leczonych z powodu epizodów dużej depresji w przebiegu zaburzeo
dwubiegunowych w porównaniu z osobami otrzymującymi placebo (patrz punkt 4.8).
Późne dyskinezy
W przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych dyskinez późnych,
należy rozważyd zmniejszenie dawki lub odstawienie produktu leczniczego Quetiser (patrz
punkt 4.8).
Złośliwy zespół neuroleptyczny
Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego jest związane z leczeniem lekami
przeciwpsychotycznymi, w tym także kwetiapiną (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne tego
zespołu obejmują hipertermię, zmiany stanu psychicznego, sztywnośd mięśniowa,
niestabilnośd układu autonomicznego oraz zwiększoną aktywnośd fosfokinazy kreatynowej.
W takim przypadku należy odstawid produkt Quetiser i zastosowad odpowiednie leczenie.
Ciężka neutropenia:
W badaniach klinicznych kwetiapiny obserwowano rzadkie przypadki ciężkiej neutropenii
(liczba neutrofili <0,5 x 109/l).Większośd przypadków ciężkiej neutropenii występowała
w ciągu paru miesięcy od rozpoczęcia leczenia kwetiapiną. Nie było wyraźnej zależności
od dawki. Z doświadczenia po wprowadzeniu do obrotu wynika, że leukopenia i (lub)
neutropenia ustępowały po zaprzestaniu leczenia kwetiapiną. Do prawdopodobnych
czynników ryzyka neutropenii należy wcześniej występujące zmniejszenie liczby białych
ciałek krwi (WBC) i polekowa neutropenia w wywiadzie. Podawanie kwetiapiny należy
przerwad u pacjentów z liczbą neutrofilów <1,0 x 109/l. Pacjentów należy obserwowad czy
nie występują u nich przedmiotowe i podmiotowe objawy infekcji; konieczne jest także
monitorowanie liczby neutrofilów (aż do przekroczenia wartości 1,5 x 109/l). (Patrz punkt
5.1).
Interakcje
Patrz także punkt 4.5.
Równoczesne stosowanie Quetiser z substancjami silnie indukującymi enzymy wątrobowe,
takimi jak karbamazepina lub fenytoina, znacznie zmniejsza stężenia kwetiapiny w osoczu, co
może wpływad na skutecznośd leczenia produktem Quetiser. U pacjentów otrzymujących lek
indukujący enzymy wątrobowe leczenie produktem Quetiser powinno się rozpocząd tylko
wówczas, gdy lekarz prowadzący uzna, że korzyści związane z leczeniem produktem Quetiser
przeważają ryzyko związane z odstawieniem leku indukującego enzymy wątrobowe. Ważne
jest, aby jakakolwiek zmiana schematu stosowania leku indukującego enzymy wątrobowe
była wprowadzana stopniowo, a jeśli jest to wymagane, należy go zastąpid lekiem, który nie
indukuje enzymów wątrobowych (np. walproinianem sodu).
4
Hiperglikemia
Podczas leczenia kwetiapiną zgłaszano występowanie hiperglikemii lub zaostrzenia objawów
istniejącej wcześniej cukrzycy. Zaleca się właściwe monitorowanie stanu klinicznego u
pacjentów z cukrzycą i z czynnikami ryzyka wystąpienia cukrzycy (patrz punkt 4.8).
Lipidy
W badaniach klinicznych kwetiapiny zaobserwowano zwiększenie stężenia trójglicerydów
i cholesterolu (patrz punkt 4.8). W przypadku zwiększenia stężenia lipidów należy
zastosowad właściwe postępowanie kliniczne.
Wydłużenie odstępu QT
Stosowanie kwetiapiny w badaniach klinicznych i zgodnie z zaleceniami wymienionymi
w Charakterystyce Produktu Leczniczego, nie wiązało się z trwałym wydłużeniem całkowitego
odstępu QT. Jednakże w przypadku przedawkowania produktu obserwowano wydłużenie
odstępu QT (patrz punkt 4.9). Podobnie jak w przypadku innych leków
przeciwpsychotycznych, należy zachowad ostrożnośd przepisując kwetiapinę pacjentom
z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego lub z wydłużeniem odstępu QT
w wywiadzie rodzinnym. Należy także zachowad ostrożnośd przepisując kwetiapinę z lekami,
o których wiadomo, że wydłużają odstęp QTc, i towarzyszące neuroleptyki, zwłaszcza
u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu
QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem serca, hipokaliemią, hipomagnezemią
(patrz punkt 4.5).
Żylna choroba zatorowo-zakrzepowa (ang.VTE-Venous Thromboembolism)
Podczas leczenia produktami przeciwpsychotycznymi odnotowano przypadki żylnej choroby
zatorowo-zakrzepowej. U pacjentów leczonych środkami przeciwpsychotycznymi często
występują nabyte czynniki ryzyka żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej, dlatego przed i
podczas leczenia kwetiapiną należy rozpoznad je wszystkie i podjąd działania zapobiegawcze.
Odstawienie leku
Po nagłym zaprzestaniu podawania leków przeciwpsychotycznych, w tym kwetiapiny
opisywano ostre objawy z odstawienia, takie jak bezsennośd, nudności, ból głowy, biegunka,
wymioty, zawroty głowy i drażliwośd.
Może także wystąpid nawrót objawów psychotycznych, jak również zgłaszano występowanie
zaburzeo związanych z ruchami mimowolnymi (takich jak akatyzja, dystonia i dyskineza).
Dlatego zaleca się stopniowe odstawianie leku przez okres co najmniej od jednego do dwóch
tygodni (patrz punkt 4.8).
Pacjenci w podeszłym wieku u z psychozą związaną z demencją
Kwetiapina nie jest zatwierdzona w leczeniu pacjentów z psychozą związaną z demencją.
W randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach populacji pacjentów z demencją,
leczonych niektórymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, zaobserwowano około 3krotnie zwiększone ryzyko wystąpienia działao niepożądanych, dotyczących naczyo
mózgowych. Nie jest znany mechanizm powodujący zwiększenie tego ryzyka. Nie można
wykluczyd zwiększonego ryzyka w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych lub innych
5
populacji pacjentów. Kwetiapina powinna byd stosowana z ostrożnością u pacjentów
z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru.
W metaanalizie atypowych leków przeciwpsychotycznych określono, że u pacjentów
w podeszłym wieku, z psychozami związanymi z demencją, występuje zwiększone ryzyko
zgonu w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. Jakkolwiek, w dwóch 10-tygodniowych,
kontrolowanych placebo badaniach kwetiapiny, u tej samej populacji pacjentów (n=710;
średni wiek: 83 lata; zakres: 56-99 lat), umieralnośd w grupie pacjentów leczonych kwetiapiną
wynosiła 5,5% w porównaniu do 3,2% w grupie placebo. Przyczyny zgonów pacjentów w tych
badaniach były zróżnicowane i zgodne z przewidywanymi dla tej populacji. Dane te nie
pozwalają ustalid związku przyczynowego pomiędzy leczeniem kwetiapiną a zgonami
pacjentów w podeszłym wieku z demencją.
Nietolerancja laktozy
Quetiser zawiera laktozę. Lek nie powinien byd stosowany u pacjentów z rzadko występującą
dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego
wchłaniania glukozy-galaktozy.
Dodatkowa informacja
Dane na temat stosowania kwetiapiny w skojarzeniu z walproinianem lub litem w leczeniu
umiarkowanych lub ciężkich epizodów manii są ograniczone; aczkolwiek skojarzona terapia
była dobrze tolerowana (patrz punkty 4.8 i 5.1). Dane wykazały addytywne działanie
w 3. tygodniu leczenia.
4.5. Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Biorąc pod uwagę wpływ kwetiapiny głównie na ośrodkowy układ nerwowy, należy
zachowad ostrożnośd podczas podawania produktu Quetiser jednocześnie z innymi lekami
o działaniu ośrodkowym, jak również z alkoholem.
CYP 3A4 cytochromu P450 jest enzymem, który jest głównie odpowiedzialny za metabolizm
kwetiapiny z udziałem cytochromu P450. W badaniu interakcji u zdrowych ochotników
jednoczesne podawanie kwetiapiny (w dawkach 25 mg) z ketokonazolem, inhibitorem CYP3A4,
powodowało zwiększenie wartości AUC kwetiapiny od 5 do 8 razy. W związku z tym
jednoczesne stosowanie kwetiapiny z inhibitorami CYP3A4 jest przeciwwskazane. Nie jest
również zalecane przyjmowanie kwetiapiny razem z sokiem grejpfrutowym.
W badaniu dawek wielokrotnych podawanych pacjentom w celu oceny farmakokinetyki
kwetiapiny podawanej przed leczeniem i w trakcie leczenia karbamazepiną (znanym
induktorem enzymów wątrobowych), jednoczesne stosowanie karbamazepiny znacznie
zwiększyło klirens kwetiapiny. To zwiększenie klirensu zmniejszyło ogólnoustrojową
ekspozycję na kwetiapinę (mierzoną jako AUC) do średnio 13% wartości ekspozycji, jaka
występuje podczas podawania samej kwetiapiny; jakkolwiek większe działanie było
obserwowane u niektórych pacjentów. W wyniku tej interakcji może występowad
zmniejszenie stężeo leku w osoczu, co może wpływad na skutecznośd leczenia produktem
Quetiser.
Równoczesne podawanie kwetiapiny z fenytoiną (innym lekiem indukującym enzymy
mikrosomalne) powodowało znaczne zwiększanie klirensu kwetiapiny o około 450 %.
Wprowadzenie leczenia produktem Quetiser u pacjentów otrzymujących leki indukujące
enzymy wątrobowe należy brad pod uwagę jedynie wtedy, kiedy lekarz uzna, że korzyści z
6
zastosowania produktu Quetiser przeważają ryzyko odstawienia leku indukującego enzymy.
Jest ważne, aby jakakolwiek zmiana leku indukującego enzymy była dokonana stopniowo i
jeśli jest to konieczne, zastąpiono go lekiem, który nie indukuje enzymów wątrobowych (np.
walproinianem sodu) (patrz również punkt 4.4).
Farmakokinetyka kwetiapiny nie była istotnie zmieniona podczas jednoczesnego stosowania
leków przeciwdepresyjnych, takich jak imipramina (znany inhibitor CYP2D6) lub fluoksetyna
(znany inhibitor CYP3A4 i CYP2D6).
Farmakokinetyka kwetiapiny nie była istotnie zmieniona podczas jednoczesnego stosowania
leków przeciwpsychotycznych takich, jak rysperydon lub haloperydol. Jednakże, jednoczesne
podanie kwetiapiny i tiorydazyny powodowało zwiększenie klirensu kwetiapiny o około 70%.
Farmakokinetyka kwetiapiny nie była zmieniona podczas jednoczesnego stosowania
z cymetydyną.
Farmakokinetyka litu nie była zmieniona podczas jednoczesnego stosowania z kwetiapiną.
Farmakokinetyka walproinianu sodu i kwetiapiny nie były zmienione w stopniu istotnym
klinicznie podczas jednoczesnego stosowania.
Nie przeprowadzono formalnych badao interakcji z lekami stosowanymi powszechnie
w leczeniu chorób układu krążenia.
Należy zachowad ostrożnośd podczas jednoczesnego stosowania kwetiapiny z lekami,
o których wiadomo, że mogą powodowad zaburzenia elektrolitowe lub wydłużają odstęp
QTc.
4.6 Ciąża i laktacja
Dotychczas nie ustalono bezpieczeostwa i skuteczności stosowania kwetiapiny podczas ciąży
u ludzi. Jak dotąd, w badaniach na zwierzętach nie ma dowodów na działanie uszkadzające,
jednak możliwe działanie na oko u płodu nie było badane. Dlatego produkt Quetiser może
byd podawany w ciąży jedynie wówczas, gdy korzyści z leczenia przeważają możliwe ryzyko.
Jeśli podczas ciąży stosowano produkt Quetiser u noworodków obserwowano objawy z
odstawienia.
Nie wiadomo, w jakim stopniu kwetiapina przenika do mleka kobiecego. Kobietom
karmiącym piersią należy zatem doradzad, żeby unikały karmienia piersią podczas stosowania
produktu Quetiser.
4.7 Wpływ na zdolnośd prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeo
mechanicznych w ruchu
Produkt Quetiser wywiera znaczny wpływ na zdolnośd prowadzenia pojazdów i obsługiwania
urządzeo mechanicznych.
Ponieważ kwetiapina działa głównie na ośrodkowy układ nerwowy, może zakłócad czynności
wymagające czujności umysłowej. Dlatego pacjentom należy zalecid, aby nie prowadzili
pojazdów i nie obsługiwali urządzeo mechanicznych, dopóki nie zostanie poznana
indywidualna wrażliwośd pacjenta na produkt.
7
4.8 Działania niepożądane
Najczęściej zgłaszane działania niepożądane podczas leczenia kwetiapiną to: sennośd,
zawroty głowy, suchośd w jamie ustnej, łagodne osłabienie, zaparcia, tachykardia,
niedociśnienie ortostatyczne i niestrawnośd.
Tak jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, leczenie kwetiapiną związane jest
ze zwiększeniem masy ciała, omdleniem, złośliwym zespołem neuroleptycznym, leukopenią,
neutropenią, obrzękiem obwodowym.
Częstośd występowania działao niepożądanych zdefiniowano następująco:
Bardzo często (≥1/10)
Często (≥1/100 do<1/10)
Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
Rzadko (≥1/10 000 do <1/ 1 000)
Bardzo rzadko (<1/10 000),
Nieznane (częstości nie można określid na podstawie dostępnych danych)
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są
wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Często: leukopenia1
Niezbyt często: eozynofilia
Bardzo rzadko: neutropenia1
Zaburzenia układu immunologicznego
Niezbyt częste: nadwrażliwośd
Bardzo rzadkie: reakcja analifaktyczna6
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo rzadko: cukrzyca1,5,6
Zaburzenia psychiczne
Podczas leczenia kwetiapiną lub niedługo po przerwaniu leczenia zgłaszano przypadki myśli
samobójczych i zachowao samobójczych.
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: zawroty głowy4, sennośd2, ból głowy
Często: omdlenia4, objawy pozapiramidowe1, 13
Niezbyt często: drgawki1, zespół niespokojnych nóg, dyzartria
Bardzo rzadko: dyskinezy późne 6
Zaburzenia oka
Często: nieostre widzenie
Zaburzenia serca
Często: tachykardia4
Zaburzenia naczyo
Często: niedociśnienie ortostatyczne4
8
Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia
Często: zapalenie błony śluzowej nosa
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo częste: suchośd w ustach
Częste: zaparcia, niestrawnośd
Niezbyt częste: dysfagia8
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Rzadko: żółtaczka6
Bardzo rzadko: zapalenie wątroby6
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy6, zespół Stevensa-Johnsona6
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Rzadko: priapizm
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Bardzo częste: objawy z odstawienia (przerwania stosowania)1,10
Częste: niewielkie osłabienie, obrzęk obwodowy
Rzadkie: złośliwy zespół neuroleptyczny1
Badania diagnostyczne
Bardzo częste: zwiększone stężenia trójglicerydów w surowicy11, zwiększone stężenia
cholesterolu całkowitego (głównie cholesterolu LDL)12
Częste: zwiększenie masy ciała9, zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (ALAT,
AspAT)3, obniżenie liczby neutrofili, podwyższenie stężenia glukozy we krwi do hiperglikemii7
Niezbyt częste: zwiększenie aktywności GGT3
(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
(7)
(8)
(9)
Patrz punkt 4.4.
Sennośd może wystąpid zwykle podczas pierwszych dwóch tygodni od rozpoczęcia
zażywania leku i zazwyczaj ustępuje w trakcie podawania produktu Quetiser.
Obserwowano bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT, AspAT)
oraz GGT u niektórych pacjentów przyjmujących kwetiapinę. Zwiększenie to zwykle
ustępowało w trakcie kontynuowania leczenia produktem Quetiser.
Kwetiapina, podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne blokujące receptory
α-1 adrenergiczne, może często powodowad niedociśnienie ortostatyczne powiązane
z zawrotami głowy, tachykardią, a u niektórych pacjentów z omdleniami, szczególnie
podczas początkowego okresu zwiększania dawki leku (patrz punkt 4.4).
Zaostrzenie istniejącej wcześniej cukrzycy było obserwowane bardzo rzadko.
Wyliczenie częstości występowania tych działao niepożądanych zostało zaczerpnięte
wyłącznie z danych uzyskanych po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Co najmniej jeden raz poziom glukozy we krwi na czczo ≥126 mg/dl (≥7,0 mmol/l) lub
poziom glukozy we krwi po posiłku ≥200 mg/dl (≥11,1 mmol/l).
Zwiększona częstośd dysfagii w grupie otrzymującej Quetiser w porównaniu z grupą
placebo był obserwowany wyłącznie w badaniach klinicznych u pacjentów z depresją w
przebiegu zaburzeo dwubiegunowych.
Występuje głównie w pierwszych tygodniach leczenia.
9
(10) Następujące objawy odstawienia były obserwowane najczęściej w monoterapii ostrych
przypadków w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych, oceniających objawy
z odstawienia: bezsennośd, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy
i drażliwośd. Częstośd występowania tych reakcji była znacznie zmniejszona po
1 tygodniu od przerwania leczenia.
(11) Trójglicerydy ≥200 mg/dl (2,258 mmol/l) co najmniej jeden raz
(12) Cholesterol ≥240 mg/dl (6,2064 mmol/l) co najmniej jeden raz
(13) Patrz punkt poniżej.
Zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT w EKG, komorowe zaburzenia rytmu serca,
nagły zgon z niewyjaśnionej przyczyny, zatrzymanie serca i zaburzenia rytmu typu torsades
de pointes u pacjentów stosujących neuroleptyki; działania te uznawane są za efekt wspólny
dla klasy leków.
W krótkoterminowych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych skumulowana
częstośd występowania objawów pozapiramidowych u pacjentów ze schizofrenią i manią w
przebiegu zaburzeo dwubiegunowych była podobna jak w grupie przyjmującej placebo
(schizofrenia: 7,8% u pacjentów przyjmujących kwetiapinę i 8,0% u pacjentów przyjmujących
placebo; mania dwubiegunowa: 11,2% u pacjentów przyjmujących kwetiapinę i 11,4% u
pacjentów przyjmujących placebo). W krótkoterminowych, kontrolowanych placebo
badaniach klinicznych poświęconych depresji w przebiegu zaburzeo dwubiegunowych
skumulowana częstośd występowania objawów pozapiramidowych dla pacjentów
przyjmujących kwetiapinę wyniosła 8,9% w porównaniu z 3,8% dla grupy przyjmującej
placebo, chociaż częstośd występowania pojedynczych zdarzeo niepożądanych (np. niepokój
ruchowy, zaburzenia pozapiramidowe, drżenie, dyskineza, dystonia, niepokój, mimowolne
skurcze mięśni, nadaktywnośd psychoruchowa i sztywnośd mięśni) była ogólnie mała i nie
przekraczała 4% w żadnej z badanych grup. W długoterminowych kontrolowanych placebo
badaniach nad schizofrenią i zaburzeniami dwubiegunowymi skumulowana częstośd
występowania wynikających z leczenia objawów pozapiramidowych była podobna w grupie
otrzymującej kwetiapinę i grupie placebo.
Leczenie kwetiapiną było związane z niewielkim, zależnym od dawki, zmniejszeniem stężenia
hormonów tarczycy we krwi, szczególnie T4 i fT4 (całkowitej i wolnej tyroksyny). Zmniejszenie
to było największe w pierwszych 2-4 tygodniach leczenia kwetiapiną, nie odnotowano
dalszego zmniejszania podczas długotrwałego leczenia. Prawie we wszystkich przypadkach
przerwanie leczenia kwetiapiną powodowało powrót stężenia całkowitej i wolnej tyroksyny
do wartości prawidłowych, niezależnie od czasu trwania leczenia. Niewielkie zmniejszenia
stężenia hormonów tarczycy T3 i rT3 (całkowitej i odwróconej trijodotyroniny) obserwowano
tylko po stosowaniu dużych dawek kwetiapiny. Nie obserwowano zmian stężenia globuliny
wiążącej hormony tarczycy (TBG) ani zwiększenia stężenia TSH, nie obserwowano również
klinicznie istotnej niedoczynności tarczycy.
Podczas leczenia produktami przeciwpsychotycznymi odnotowano przypadki żylnej choroby
zatorowo-zakrzepowej, w tym zatorowości płucnej oraz zakrzepicy żył głębokich – częstośd
nieznana.
4.9. Przedawkowanie
W badaniach klinicznych odnotowano przypadek śmiertelny po ostrym przedawkowaniu
dawką 13,6 g, a po wprowadzeniu produktu do obrotu – po dawce zaledwie 6 g samej
kwetiapiny. Jednakże zanotowano również przeżycie po ostrym przedawkowaniu przy dawce
10
do 30 g. Po wprowadzeniu produktu do obrotu opisywano bardzo rzadkie przypadki
przedawkowania samej kwetiapiny, które powodowały śmierd, śpiączkę lub wydłużenie
odstępu QT.
Pacjenci z wcześniej istniejącą ciężką chorobą układu sercowo-naczyniowego mogą byd
bardziej narażeni na skutki przedawkowania. (Patrz punkt 4.4).
Na ogół, objawy przedmiotowe i podmiotowe są takie same jak nasilone, znane działania
farmakologiczne substancji, tzn. sennośd i uspokojenie, tachykardia i niedociśnienie tętnicze.
Brak specyficznej odtrutki dla kwetiapiny. W razie ciężkich objawów zatrucia, należy
uwzględnid możliwośd zażycia wielu środków, a pacjent powinien byd leczony w oddziale
intensywnej terapii; należy udrożnid i zapewnid drożnośd dróg oddechowych, odpowiednie
natlenowanie krwi i wentylację, jak również monitorowanie i leczenie zaburzeo czynności
układu krążenia. Zapobieganie wchłaniania leku podczas przedawkowania nie było badane,
należy jednak rozważyd płukanie żołądka (po intubacji, jeśli pacjent jest nieprzytomny)
i podanie węgla aktywowanego wraz ze środkiem przeczyszczającym.
Pacjent powinien pozostawad pod ścisłą kontrolą lekarską aż do powrotu do zdrowia.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpsychotyczne, pochodne diazepiny, oksazepiny
i tiazepiny.
Kod ATC: N05A H04
Mechanizm działania
Kwetiapina jest atypowym środkiem przeciwpsychotycznym.
Kwetiapina i czynny metabolit ludzkiego osocza, N-dealkilokwetiapina, działającym na wiele
receptorów neuroprzekaźnikowych. Kwetiapina i N-dealkilokwetiapina wykazują
powinowactwo do serotoniny mózgu (5-HT2) oraz receptorów dopaminowych D1 i D2. Jest to
połączenie anatagonizmu wobec receptorów o większej selektywności dla receptorów
serotoniny 5-HT2 w porównaniu z receptorami D2, co, jak się uważa, przyczyniają się do
klinicznych własności przeciwpsychotycznych i małej zdolności kwetiapiny do wywoływania
objawów pozapiramidowych (EPS). Ponadto, N-dealkilokwetiapina wykazuje duże
powinowactwo do transportera norepinefryny (NET). Kwetiapina i N-dealkilokwetiapina
wykazują także duże powinowactwo do receptorów histaminergicznych i α1 -adrenergicznych
oraz małe powinowactwo do receptorów α2 - adrenergicznych i receptorów serotoniny
5-HT1A. Kwetiapina nie wykazuje istotnego powinowactwa do receptorów cholinergicznych
muskarynowych ani receptorów benzodiazepinowych.
Działanie farmakodynamiczne
Kwetiapina wykazuje aktywnośd w testach aktywności przeciwpsychotycznej, takich jak test
odruchu unikania. Blokuje również działanie agonistów dopaminy, mierzone albo
behawioralnie albo elektrofizjologicznie, i zwiększa stężenia metabolitu dopaminy –
neurochemiczny wskaźnik blokowania receptora D2.
11
W badaniach przedklinicznych prognozujących EPS kwetiapina jest odmienna od
standardowych środków przeciwpsychotycznych i ma atypowy profil. Kwetiapina nie
powoduje nadwrażliwości dopaminowego receptora D2 po długotrwałym podawaniu.
Wywołuje ona jedynie słabą katalepsję w dawkach skutecznie blokujących receptor
dopaminowy D2. Kwetiapina wykazuje selektywnośd wobec układu limbicznego poprzez
tworzenie blokady depolaryzacyjnej neuronów mezolimbicznych, ale nie nigrostriatalnych
zawierających dopaminę, po długotrwałym podawaniu. Kwetiapina wykazuje minimalną
zdolnośd do wywoływania dystonii u uwrażliwionych na haloperydol lub wcześniej
nieleczonych małp Cebus po jednorazowym i długotrwałym podawaniu. Wyniki tych badao
prognozują, że kwetiapina powinna wykazywad minimalne zdolności wywoływania objawów
pozapiramidowych (EPS); postawiono także hipotezę, że środki o mniejszej zdolności
wywoływania EPS mogą wykazywad także mniejszą zdolnośd wywoływania dyskinez późnych
(patrz punkt 4.8).
Nieznany jest zakres, w jakim metabolit N-dealkilokwetiapiny uczestniczy w działaniu
farmakologicznym kwetiapiny u człowieka.
Skutecznośd kliniczna
W trzech kontrolowanych placebo badaniach klinicznych, u pacjentów ze schizofrenią
stosujących różne dawki kwetiapiny nie było różnic pomiędzy grupami leczonymi kwetiapiną
i placebo w częstości występowania EPS lub jednoczesnego stosowania środków
przeciwcholinergicznych. Kontrolowane placebo badanie oceniające ustalone dawki
kwetiapiny w zakresie od 75 do 750 mg na dobę nie wykazały zwiększenia częstości EPS lub
równoczesnego stosowania środków przeciwcholinergicznych.
W czterech kontrolowanych placebo badaniach klinicznych, w których oceniano dawki
kwetiapiny do 800 mg na dobę w leczeniu umiarkowanych do ciężkich epizodów manii –
dwóch w monoterapii i dwóch w leczeniu skojarzonym z litem lub walproinianem,
nie zaobserwowano różnic pomiędzy grupami pacjentów leczonych kwetiapiną
i otrzymujących placebo pod względem częstości występowania EPS lub jednoczesnego
stosowania leków przeciwcholinergicznych.
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u pacjentów w podeszłym wieku
z psychozami związanymi z demencją, częstośd występowania działao niepożądanych
dotyczących naczyo mózgowych na 100 pacjento-lat nie była wyższa w grupie pacjentów
otrzymujących kwetiapinę w porównaniu do występowania w grupie leczonej placebo.
W odróżnieniu od wielu innych leków przeciwpsychotycznych, kwetiapina nie powoduje
utrzymującego się zwiększenia poziomu prolaktyny, co jest uważane za cechę
charakterystyczną atypowych leków przeciwpsychotycznych. W badaniach klinicznych,
w których podawano lek wielokrotnie w stałej dawce, u pacjentów ze schizofrenią pod
koniec badania nie zaobserwowano różnic w stężeniu prolaktyny pomiędzy grupą leczoną
kwetiapiną w zalecanym zakresie dawek i grupą otrzymującą placebo.
W dwóch badaniach z zastosowaniem monoterapii w leczeniu umiarkowanych do ciężkich
epizodów manii kwetiapina wykazała lepszą skutecznośd w porównaniu z placebo
w zmniejszeniu objawów manii w 3. i 12. tygodniu. Brak danych z badao długoterminowych,
które wykazywałyby skutecznośd kwetiapiny w zapobieganiu kolejnym następującym
po sobie epizodom maniakalnym lub depresyjnym. Dane dotyczące stosowania kwetiapiny
w skojarzeniu z walproinianem lub litem w ostrych umiarkowanych do ciężkich epizodach
maniakalnych w 3 i 6 tygodniu są ograniczone; terapia skojarzona była jednak dobrze
12
tolerowana. Dane te wskazywały na działanie addytywne w 3. tygodniu. Drugie badanie nie
wykazało działania addytywnego w 6. tygodniu.
Mediana dawki kwetiapiny w ostatnim tygodniu leczenia u pacjentów, u których wystąpiła
odpowiedź na leczenie, wynosiła około 600 mg na dobę, a około 85% pacjentów
z odpowiedzią na leczenie otrzymywało dawkę w zakresie od 400 do 800 mg na dobę.
W 4 badaniach klinicznych trwających 8 tygodni, u pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi
epizodami depresyjnymi w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I
lub II, Quetiser IR 300 mg i 600 mg był znacznie skuteczniejszy w porównaniu z placebo pod
względem istotnych wyników leczenia: średnia poprawa MADRS (Montgomery-Asberg
Depression Rating Scale) i odpowiedź na leczenie zdefiniowana jako co najmniej 50%
poprawa w całkowitego punktacji w skali MADRS w porównaniu z wartością przed terapią.
Nie było różnicy w wielkości tego efektu pomiędzy pacjentami otrzymującymi dawki 300 mg i
600 mg produktu Quetiser IR.
W fazie kontynuacji dwóch z ww. badao wykazano, że leczenie długoterminowe pacjentów,
którzy wykazali odpowiedź na Quetiser IR 300 lub 600 mg było skuteczne w porównaniu z
podawaniem placebo w odniesieniu do objawów depresji, ale nie było skuteczne
w odniesieniu do objawów manii. W dwóch badaniach, w których oceniano skutecznośd
zapobiegania nawrotom, oceniającym skutecznośd produktu Quetiser, stosowanego
w skojarzeniu z lekami stabilizującymi nastrój, u pacjentów z epizodami manii, depresji i
mieszanymi, terapia skojarzona z produktem Quetiser była skuteczniejsza w porównaniu z
monoterapią w zwiększaniu czasu do nawrotu każdego z zaburzeo nastroju (manii,
mieszanych zaburzeo lub depresji). Produkt Quetiser był podawany dwa razy na dobę w
całkowitej dawce od 400 mg do 800 mg na dobę w terapii skojarzonej z litem lub
walproinianem.
Badania kliniczne wykazały, skutecznośd kwetiapiny podawanej dwa razy na dobę w leczeniu
schizofrenii i manii, chociaż farmakokinetyczny okres półtrwania kwetiapiny wynosi około
7 godzin. Zostało to dodatkowo potwierdzone przez dane z badao z zastosowaniem
emisyjnej tomografii pozytronowej (ang. PET -positron emission tomography), które
wykazały utrzymywanie się połączeo kwetiapiny z receptorami 5HT 2 i D2 do 12 godzin. Nie
oceniano bezpieczeostwa i skuteczności dawek większych niż 800 mg na dobę.
Długoterminowe badania skuteczności kwetiapiny w zapobieganiu nawrotom choroby nie
zostały zweryfikowane w zaślepionych badaniach klinicznych. W otwartych badaniach
klinicznych, u pacjentów ze schizofrenią kwetiapina wykazywała skutecznośd
w podtrzymywaniu poprawy stanu klinicznego w trakcie kontynuacji terapii u pacjentów
wykazujących odpowiedź na leczenie początkowe, co sugeruje pewną długoterminową
skutecznośd.
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z zastosowaniem monoterapii, u
pacjentów z wyjściową liczbą neutrofili ≥ 1,5 x 109/l częstośd występowania co najmniej
jednego epizodu liczby neutrofili <1,5 X 109/l wyniosła 1,72% u pacjentów leczonych
kwetiapiną, a 0,73% u pacjentów, którym podawano placebo. We wszystkich badaniach
klinicznych (kontrolowanych placebo, otwartych, z czynnym leczeniem w porównywanym
ramieniu; pacjenci z wyjściową liczbą neutrofili ≥ 1,5 x 109/l) częstośd występowania co
najmniej jednego epizodu liczby neutrofili <0,5 x 109/l wyniosła 0,21% u pacjentów leczonych
kwetiapiną, a 0% u pacjentów, którym podawano placebo, a częstośd występowania
wyników ≥0,5 - <1,0 x 109/l wyniosła 0,75% u pacjentów leczonych kwetiapiną oraz 0,11%
u pacjentów otrzymujących placebo.
13
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Kwetiapina po podaniu doustnym jest dobrze wchłaniana i w dużym stopniu podlega
metabolizmowi. Przyjmowanie z pokarmem nie ma znaczącego wpływu na biodostępnośd
kwetiapiny. Kwetiapina wiąże się w około 83% z białkami osocza. Najwyższe molowe
stężenia w stanie stacjonarnym aktywnego metabolitu N-dealkilokwetiapiny wynoszą 35%
wartości obserwowanej dla kwetiapiny. Okresy półtrwania kwetiapiny i N-dealkilokwetiapiny
wynoszą odpowiednio około 7 i 12 godzin.
Farmakokinetyki kwetiapiny i N-dealkilokwetiapiny są liniowe w całym zatwierdzonym
zakresie dawkowania. Kinetyka kwetiapiny nie różni się u mężczyzn i kobiet.
Średni klirens kwetiapiny u osób w podeszłym wieku jest mniejszy o 30 do 50%
w porównaniu z osobami dorosłymi w wieku od 18 do 65 lat.
Średni klirens osoczowy kwetiapiny był zmniejszony o około 25% u pacjentów z ciężkimi
zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min/l ,73 m2 pc.), jednak
indywidualne wartości klirensu mieściły się w zakresie, jak u zdrowych osób. Średnia wartośd
molowa wolnej frakcji kwetiapiny i aktywnego metabolitu N-dealkilokwetiapiny w osoczu
krwi wynosi <5% ilości wydalanej w moczu.
Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie, w postaci niezmienionej
wydalane jest z moczem i kałem mniej niż 5% podanej substancji, po podaniu znakowanej
radioaktywnie kwetiapiny. Około 73% radioaktywności wydalane jest z moczem,
a 21%-z kałem. Średni klirens osoczowy kwetiapiny był zmniejszony o około 25% u pacjentów
z rozpoznanym zaburzeniem czynności wątroby (stabilna marskośd poalkoholowa). Ponieważ
kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie, można spodziewad się
zwiększonych stężeo w osoczu, w populacji z zaburzeniem czynności wątroby. U tych
pacjentów może byd konieczne dostosowanie dawki (patrz punkt 4.2).
Badania in vitro wykazały, że CYP3A4 jest głównym enzymem biorącym udział
w metabolizmie kwetiapiny przy udziale cytochromu P450. N-dealkilokwetiapina jest głównie
tworzona i eliminowana za pośrednictwem CYP3A4.
Ustalono, że in vitro kwetiapina i kilka jej metabolitów (w tym N-dealkilokwetiapina) są
słabymi inhibitorami aktywności ludzkiego cytochromu P450 lA2, 2C9, 2C19, 2D6 i 3A4.
Hamowanie CYP in vitro obserwowano wyłącznie w stężeniach około 5 do 50 razy większych
niż występujące u ludzi po podaniu dawek w zakresie od 300 do 800 mg na dobę. Na
podstawie wyników in vitro, jest mało prawdopodobne, aby podawanie kwetiapiny
w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi powodowało klinicznie znaczące hamowanie
przebiegającego za pośrednictwem cytochromu P450 metabolizmu innej substancji. Badania
u zwierząt wykazały, że kwetiapina może indukowad enzymy cytochromu P450. Jednakże nie
stwierdzono zwiększenia aktywności enzymów cytochromu P450 po podaniu kwetiapiny,
w specyficznym badaniu interakcji u pacjentów z psychozą.
Najwyższe molowe stężenia w stanie stacjonarnym aktywnego metabolitu Ndealkilokwetiapiny wynoszą 35% wartości obserwowanej dla kwetiapiny. Okresy półtrwania
kwetiapiny i N-dealkilokwetiapiny wynoszą odpowiednio około 7 i 12 godzin.
W badaniu z wielokrotnym podaniem dawek u zdrowych ochotników w celu oceny
farmakokinetyki kwetiapiny przed i w trakcie leczenia ketokonazolem, skojarzone podawanie
14
ketokonazolu powodowało wzrost średnich wartości Cmax i AUC kwetiapiny odpowiednio
o 235% i 522%, przy odpowiadającym mu zmniejszeniu średniego klirensu po podaniu
doustnym o 84%. Średni okres półtrwania kwetiapiny był zwiększony z 2,6 do 6,8 godzin, ale
średnia wartośd tmax pozostała niezmieniona.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeostwie
Nie było dowodów na genotoksycznośd w serii badao in vitro i in vivo.
U zwierząt laboratoryjnych, przy klinicznie istotnym poziomie ekspozycji, obserwowano
następujące nieprawidłowości, które jak dotąd nie zostały potwierdzone w
długoterminowych badaniach klinicznych:
U szczurów obserwowano odkładanie barwnika w tarczycy, u małp Cynomolgus
obserwowano rozrost komórek pęcherzykowych tarczycy, obniżenie stężenia T3 w osoczu,
zmniejszenie stężenia hemoglobiny i zmniejszenie liczby erytrocytów i leukocytów, a u psów
obserwowano zmętnienie soczewki i zadmę.
Biorąc pod uwagę powyższe obserwacje, należy rozważyd korzyści z leczenia kwetiapiną
w porównaniu z ewentualnymi zagrożeniami bezpieczeostwa pacjenta.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeo tabletki:
Wapnia wodorofosforan bezwodny
Laktoza jednowodna
Celuloza mikrokrystaliczna
Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)
Powidon
Magnezu stearynian
Otoczka tabletki:
Opadry Y-1-7000 White:
Hypromeloza
Tytanu dwutlenek (E 171)
Makrogol 400
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
4 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania.
6.5 Rodzaj i zawartośd opakowania
Blistry z PVC/PE/PVDC/aluminium w tekturowym pudełku:
15
opakowanie: 10, 20, 30, 50, 60, 100 tabletek
Nie wszystkie rodzaje opakowao muszą znajdowad się w obrocie.
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania
Brak szczególnych wymagao.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU
SUN-FARM Sp. z o.o.
Człekówka 75
05-340 Kołbiel
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(O) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie Nr: 16132
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA
PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
29.10.2009
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI
PRODUKTU LECZNICZEGO
20.04.2010
16