Kocham cię, Polsko!... Twe morze szumne, Twe góry

Kocham cię, Polsko!... Twe morze szumne,
Twe góry swoją urodą dumne.
Twych zórz wieczornych cudne kolory.
Pola i bory.
Kocham cię, polsko! – twe szare rzeki,
Co – szemrząc – płyną w dal, w świat daleki,
Twe wichry, śniegi, chmury i burze.
Chabry i róże.
Kocham cię, Polsko!... Rwące potoki,
Modre jeziora, białe obłoki,
I lny i dęby, i ptaszki roje.
I piosnki twoje.
Kocham cię, Polsko!... twoje kościoły,
Przydrożne krzyże i wiejskie szkoły,
Twe miasta sercu memu też drogieI wsie ubogie.
Kocham cię, Polsko!... Niechaj to słowo
Leci i śpiewa swą pieśń echową.
Niechaj rozbrzmiewa pieśnią polską –
Kocham cię, Polsko!...
Ojczysty kraj miły,
O. drogi kraju nasz!
Młode twe jeszcze siły
Lecz dobre dzieci masz.
A serce ich gorące
Kochają ziemię swą,
I młodych rąk tysiące
Do pracy już się rwą.
Bo Polsce służyć muszą,
A każdy wedle sił,
Kochać ją całą duszą,
By kraj szczęśliwy był.
O, Kraju odrodzony!
O, drogi nasz!
Młodzieńczy serc milionyTo twoja wierna straż.