Japoński kącik

Japoński kącik
(przedruk z numeru 2)
Język japoński (nihongo lub
nippongo) jest obecnie używany przez około 132 milionów mieszkańców Japonii
oraz japońskich emigrantów
na wszystkich kontynentach, przede wszystkim w
Brazylii (1,5 miliona) oraz
Stanach
Zjednoczonych
(1,2 miliona). W japońskim występują dialekty,
których w sumie jest kilkadziesiąt, a główne różnice
w dialekcie występują pomiędzy Tokio oraz Osaką.
Najstarsze znane
nam teksty w języku japońskim pochodzą z V i VI wieku. Nie mówią one jednak
wiele o samym języku. Bardziej wiarygodne teksty pochodzą z VIII wieku. Japoński pozostaje największym
językiem o którego pochodzeniu nie wiadomo wiele.
Język japoński jest
językiem aglutynacyjnym,
czyli takim w którym formy wyrazowe są tworzone
22
przez dołączanie do tematu,
jednofunkcyjnych
końcówek gramatycznych.
Język
japoński
składa się z trzech alfabetów. Dwóch sylabograficznych - katakany i hiragany
oraz jednego piktograficznego - kanji. Istnieje jeszcze Romaji którego trudno
nazwać alfabetem, jako że
służy on jedynie do zapisywania znaków japońskich
w transkrypcji romańskiej
i tak na przykład słowo "japoński" - to w transkrypcji
romaji Nihongo. Chyba nie
ma nikogo, kto by opanował kanji do końca, jako
że system ten składa się z
ponad 40 tysięcy znaków.
W rzeczywistości mniej niż
2000 znaków kanji stanowi
99% wszystkich używanych
znaków. Znajomość 500
najpopularniejszych kanji
wystarcza do tego by znać
większość używanych znaków w życiu codziennym.
Niemniej jednak nauka kanji jest niezwykle czasochłonna i trudna. Wielu Japończyków, mimo że ma kontakt ze
znakami kanji na codzień
(gazety, nazwy na sklepach,
reklamy, instrukcje, napisy
na opakowaniach itp.) nie
jest w stanie pisać systemem
kanji. Samo czytanie nie
wystarczy, pisanie odgrywa tutaj kluczową rolę, a w
erze komputeryzacji jest to
jeszcze trudniejsze, czego
konsekwencją jest zanikanie
umiejętności pisania znaków. Coraz częściej zdarza
się, że młodzi Japończycy
muszą sięgać po słownik aby
napisać nawet najprostsze
i nieskomplikowane zdania. Najczęściej zastępuje
się skomplikowane kanji
znakami hiragany, niemniej
jednak jest to przyczyną
wielu pomyłek w zapisie
wyrazów. Pojawiły się głosy aby zreformować język
japoński przez radykalne
ograniczenie znaków kanji
czy nawet zamianę hiragany oraz katakany na znaki
rzymskie. Pomysły te jednak
nie mają szans na realizację,
przynajmniej jeszcze przez
wiele lat. Sporo słów brzmi
tak samo w języku japońskim, a rozróżnić je można dopiero dzięki zapisowi
przy pomocy znaków kanji.
Ciekawostką jest to,
że zapis słów w japońskim
może odbywać się zarówno
poziomo od lewej do prawej
jak i pionowo z góry na dół.
Bardzo często temat (główna część) wyrazu pisana jest
chińskim ideogramem kanji,
który zazwyczaj określa znaczenie danego słowa. Liczby
zapisywane są znakami kanji
lub też cyframi arabskimi.
Alfabety sylabrograficzne nie są szczególnie
skomplikowane i można
się ich stosunkowo szybko
wyuczyć. (Poniżej zamieszczone są tabele z podstawowymi literami katakany i hiragany). Zarówno hiragana
jak i katakana zawierają po
46 sylab przy pomocy któ-