SCENARIUSZ ZAJĘĆ KOLEŻEŃSKICH

SCENARIUSZ ZAJĘĆ KOLEŻEŃSKICH
OPRACOWŁY: Kamila Hodurek-Kiebzak, Małgorzata Skałka
DATA: 25 marca 2014 r.
GRUPA DZIECI: 4 - latki
TEMAT ZAJĘĆ: Wykorzystanie Metody Ruchu Rozwijającego w zajęciach przedszkolnych.
CEL Z PODSTAWY PROGRAMOWEJ:
 troska o zdrowie dzieci i ich sprawność fizyczną; zachęcanie do uczestnictwa
w zabawach i grach sportowych; (PP 6)
CEL OGÓLNY:
Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci.

uczestniczy w zajęciach ruchowych, w zabawach i grach w ogrodzie przedszkolnym,
w parku, na boisku, w sali gimnastycznej (PP 5/4)
CELE SZCZEGÓŁOWE:







potrafi koncentrować uwagę,
posiada świadomość własnego ciała i przestrzeni,
nabywa i utrwala wiedzę o częściach ciała,
potrafi się relaksować,
ma poczucie więzi z współćwiczącym i grupą,
ma poczucie odpowiedzialności za współćwiczącą oraz inne dzieci,
dostosowuje ruchy we współpracy w parze i grupie,
METODY:
 aktywizująca,
 czynna,
FORMY PRACY:




indywidualna,
zespołowa,
grupowa,
zbiorowa,
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: kolorowe prześcieradła, kolorowe piórka, paski bibuły, maty do
ćwiczeń, muzyka klasyczna, tekst wiersza,
Strona 1 z 4
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
Przedstawienie autorki metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne i podstawowych
informacji dotyczących pracy tą metodą z dziećmi w wieku przedszkolnym.
Weronika Sherborne była angielską terapeutką, nauczycielką wychowania fizycznego. W latach 60-tych
wypracowała własny system ćwiczeń. Ma on zastosowanie we wspomaganiu prawidłowego rozwoju dzieci
i w korygowaniu jego zaburzeń. Ćwiczenia te wywodzą się ze szkoły Rudolfa Labana i z doświadczeń
własnych, a znane są pod nazwą Ruchu Rozwijającego. Nazwa ruchu rozwijającego wyraża główną ideę metody:
- posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń
tego rozwoju. Opracowany przez Sherborne system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka,
zaspakajanych w kontakcie z dorosłymi.
1) Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała:
 Powitanie: paluszków, łokci, stóp, kolan, pięt…
 Witają się łokcie z kolanami, łokcie z piętami i dalej z uszami, palce z szyją,
i czołem, i policzkami, i nosem, i kolanami…
 W kręgu witają się palce z palcami sąsiadów, dłonie, ramiona, stopy…
 Spacer na siedząco do przodu i do tyłu
 Spacer na siedząco tylko za pomocą nóg lub tylko za pomocą rąk
 Odpoczynek – plażowanie, leżenie przodem i wymachiwanie nogami
2) Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu oraz współpracę z partnerem i grupą:
Przykłady ćwiczeń: do muzyki

Spacer na siedząco lub na stojąco i na hasło spotykamy się w parach i witamy palcami,
głowami, szyjami, ramionami, stopami, dłońmi… - /prowadzący podaje hasło: ,, spotykamy się w parach
i witamy…”, dziecko szuka sobie pary z dorosłym i wita się z nim podaną częścią ciała/

Moje – twoje - mapa naszych ciał w parze /w parach jedna z osób mówi i pokazuje np. moje kolano i dotyka
swojego kolana - twoje kolano i dotyka ręką kolana drugiej osoby, mój brzuch-twój brzuch, mój palec wskazujący twój palec
wskazujący – osoba z pary powtarza dokładnie to co powiedział i pokazał partner, następnie zmiana/

Lustro min i lustro gestów /pokazujemy miny: radosną, smutna, zdziwioną, partner naśladuję tak jak odbicie w
lustrze, następnie zmiana w parze/
Lustrzany koncert / jedna osoba wystukuje rytm o kolana, druga naśladuje, następnie zmiana/
 Koncert na plecach i na podłodze /jedna osoba wystukuje rytm drugiej na plecach, ta stuka ten sam rytm na

podłodze/

Obrysowanie sylwetki /dorosły ,,smaruje klejem” głowę, plecy i nogi dziecka, ,,przykleja” do podłogi, sprawdza czy
każda część się przykleiła, obrysowuje, wycina nożyczkami cały kontur, zmiana ról/
Przyklejeni do podłogi / jedna osoba „przykleja się” do podłogi, druga próbuje ją odkleić, zamiana ról/
 Spacer przez przeszkodę / leżącą nogę, rękę, tułów – dziecko przechodzi/
 Domek, w domku i na zewnątrz /jedna osoba robi domek – klęk podparty, druga spaceruje na czworakach/
 Spacer między domkami – na czworakach / dorośli tworzą ze swojego ciała domki, dzieci spacerują na

czworakach miedzy nimi/
Jak najwyżej /w leżeniu tyłem unosimy ręce i nogi w górę/
 Jak najszerzej / w leżeniu rozciągamy się/

Strona 2 z 4
Masażyk na plecach – i zmiana – dorosły może zgadywać
 Ruchomy dach 3 osobowy / trzy osoby w klęku podpartym, czwarta kładzie się na nich, osoby w klęku wykonują

delikatne ruchy w tę samą stronę huśtając osobę „na dachu” (do pokazania) /





Spychacz / w siadzie plecami do siebie próba przepychania, mocno zapierając się plecami, głową/
Spychacz „głowo-nogowy” / próba przepchnięcia siedzącej osoby głową, następnie nogami, w parach/
W potrzasku /jedna osoba w siadzie ugiętym mocno łączy kolana, druga próbuje je rozdzielić, podobnie ręce/
Skała /jedna osoba próbuje przesunąć drugą – skałę/
Piłowanie drewna /w siadzie naprzeciwko siebie chwyt na ręce, raz jedna raz druga osoba wykonuje leżenie tyłem i
skłon w przód/





Rowerek / w leżeniu tyłem, złączone stopy osoby wspólnie pedałują/
Przyklejeni robią przysiad /przyklejeni plecami/
Tunel / kilka osób w klęku podpartym tworzy tunel, pozostałe przechodzą/
Razem zmieńmy krąg /zmiana pozycji, cały czas trzymając się za ręce, np. kucamy, stoimy na jednej nodze itd./
Masaż grupowy /siedzimy jedna osoba za drugą, każda robi masaż na plecach osobie siedzącej przed sobą/
3) Propozycje zajęć z rekwizytem
KOC (PRZEŚCIERDAŁO)
 Powitania pod kocykiem (prześcieradłem) – witają się palce, pięty, całe stopy, kolana
 Kto zniknął? – /grupy odgadują nawzajem kto jest pod kocem (prześcieradłem)/
 Rzeźba pod kocem (prześcieradłem) /grupa ustawia się tak jak stoi osoba pod kocem(prześcieradłem)/
 Podróże na kocu (prześcieradle) - ciągnięcie jednej osoby na kocu
 Kładka – zrulowane koce (prześcieradła) – przejście po kładce
 Tunel z prześcieradeł /dorośli tworzą tunel, przez który przechodzą dzieci/
 Zręczne stopy zwijają koc (-prześcieradło) /wszyscy w grupie zwijają stopami prześcieradło i próbują unieść
koc (prześcieradło) do góry/
PIÓRKO
 Marsz z piórkiem na dłoni, na głowie, na ramieniu…
 Spadamy jak piórka
 Przekładanie piórka z ręki do ręki
 Podrzucanie piórka – wydychanie powietrza
 Podrzucanie piórka ,obracanie się dookoła
 Malowanie twarzy piórkiem osobie ze swojej pary,
 Podnoszenie piórka w parach – paluszkami, dłońmi, stopami, łokciami
4) Propozycje zajęć z fabułą
ROZTAŃCZONE ELFY – zabawa do wiersza
 Elfy mają złote włosy i długie nosy,
Szpiczaste uszy i taniec w duszy.
Strona 3 z 4
Tańczą obrotami oraz podskokami
Tańczą wesoło w koło i w koło.
Tańczą wysoko i bardzo nisko
Tańczą daleko i bardzo blisko.
A gdy się zmęczą leżą na łące i przyglądają się pięknej biedronce.
 Powitanie elfów – mruganiem, uśmiechem, machaniem ręką, machaniem dwoma
rekami,
 Mini taniec – tańczą tylko wskazane części ciała
 Przechadzka elfów – skradają się na czworakach, potem wstają, poruszają się
szybko wolno, obrotami, na palcach…
 Dziwne kroki – dzieci poruszają się do muzyki w taki sposób, by eksponować
jedną z wymienionych części ciała: radosne dłonie, giętka szyja, obrotowa noga
 Balonik – dzieci w parze trzymają się za końce bibułowej wstążki, jedno dziecko
jest balonikiem drugie go prowadzi, zmiana roli
 Domki elfów – z bibuły robimy domki mogą być malutkie lub duże dla większej
grupy
 Elfy tańczą wszędzie… na lodowisku, w wodzie po kolana, parasolem pod wiatr –
gdy cichnie muzyka wracają powolutku do swoich domków i zasypiają
Strona 4 z 4