Prezentacja dotycząca sytuacji kobiet w regionie Kalabria (Włochy)

Prezentacja dotycząca sytuacji kobiet w regionie Kalabria (Włochy)

Prezentacja dotycząca sytuacji kobiet w regionie Kalabria (Włochy)
Położone w głębi lądu obszary Kalabrii znacznie się wyludniają. Zjawisko to dotyczy całego
regionu. Do lat 50. XX wieku przyrost naturalny w Kalabrii był dodatni, co wiązało się z
wartościami prorodzinnymi typowymi dla Włoch. Później nastąpiły zmiany i w latach
siedemdziesiątych, osiemdziesiątych oraz dziewięćdziesiątych przyrost naturalny zaczął się
zmniejszać. Wygląda na to, że tendencja ta będzie utrzymywać się nadal.
W 2005 r. region Kalabrii odnotował ujemny przyrost naturalny (2, 011, 466 mieszkańców w 2001,
a w 2005 - 2, 009, 268; Rilevazione Istat, Demo in cifre).
Region Kalabrii składa się z 51 gmin miejskich i 358 rozmieszczonych dość równomiernie gmin
rolniczych, podmiejskich, pośrednich i peryferyjnych. Obszary rolnicze zamieszkuje ok. 47 procent
populacji, zajmując większą część regionu (82,7 procent), patrz mapa poniżej.
Przez cały badany czas na obszarach rolniczych przeważały negatywne tendencje demograficzne,
czym różnią się one od terenów miejskich, gdzie przyrost jest dodatni (lub utrzymuje się na tym
samym poziomie). Obszary wiejskie pustoszeją, a spadek pogłębił się w ciągu ostatniej dekady
(Tabela II.2).
Najbardziej cierpią na tym tereny wiejskie położone w głębi lądu. Analiza tendencji populacyjnych
na różnego typu terenach wiejskich pokazuje, że na przestrzeni trzydziestu lat odległe obszary
rolnicze doświadczyły największego spadku populacji, tracąc 15 procent populacji w okresie
między 1971 r. a 2005 r. Pośrednie obszary wiejskie uległy podobnym tendencjom, ale w
mniejszym zakresie (- 8, 8 procent), w porównaniu do całego regionu, który znajduje się na mnie
więcej stałym poziomie oraz całych Włoch, które doświadczyły przyrostu na poziomie 8,5 procent.
O zjawisku „depopulacji" obszarów peryferyjnych świadczy średni roczny poziom migracji na
poziomie -8, 9 procent w latach 1991-2001, co stanowi bardzo wysoką wartość w porównaniu z
terenami miejskimi (-1, 8 procent) oraz całym regionem (-3, 8 procent).
Kalabria jest regionem, w którym dominują małe miasteczka i następuje polaryzacja ludności
obszarów miejskich. Obszary rolnicze nie tylko tracą populację, ale również mają problem z
dużym rozsianiem ludności. Na obszarach szczególnie problematycznych, np. terenach górzystych
i położonych w głębi lądu (Pollino'Aspromonte) czy obszarach położonych daleko od wybrzeża i
trudno dostępnych (SerreVibonesi, Catanzaresi, Crotonese) dominują miasteczka poniżej pięciu
tysięcy mieszkańców.
Kalabria jest regionem dość młodym. Odsetek ludzi młodych w wieku 0 - 14 lat wynosi ok. 15,5
procent, podczas gdy w całych Włoszech młodzi ludzie stanowią 14 procent populacji (Istat, 2005,
patrz Tabela II.3), mimo ujemnych tendencji w przyroście młodych, które obejmują zarówno
młodsze grupy wiekowe, jak i grupę młodych dorosłych (25-35 lat) (Rozdział V, młodzi ludzie). Ta
część populacji rozmieszczona jest podobnie na różnych obszarach objętych badaniem i nie
występują tu duże różnice - z wyjątkiem obecności ludzi młodych na obszarach wiejskich
pośrednich (14,9 procent).
Natomiast analiza ludności powyżej 65 roku życia wykazała, że w Kalabrii, gdzie liczba osób
powyżej 65 roku życia jest niższa niż średnia dla całych Włoch (18 procent w Kalabrii w
porównaniu z 19 procentami we Włoszech), ludność w wieku starszym przeważa na terenach
wiejskich, gdzie stanowi ona ok. 20 procent (Tabela II.3).
Na daleko położonych terenach wiejskich regionu współczynnik starości demograficznej wynosi
12 i jest wyższy niż średnia krajowa oraz w stosunku do obszarów miejskich. Natomiast
wyjątkowo wysoki na obszarach wiejskich wskaźnik obciążenia demograficznego (54 do 47,3 w
stosunku do niektórych obszarów miejskich) wskazuje na silną zależność osób w wieku
nieprodukcyjnym od osób w wieku produkcyjnym na obszarach objętych badaniem.
Analiza regionalna wykazała niski udział kobiet w rynku pracy, zbadała charakterystykę usług
wspomagających opiekę nad dzieckiem na obszarach wiejskich oraz rolę, jaką zachęcanie do
korzystania z takich usług odgrywa w zwiększaniu partycypacji socjalnej kobiet;
Na obszarach wiejskich mieszka 47 procent kobiet zamieszkujących całą Kalabrię.
Charakterystyczny dla regionu jest wysoki wskaźnik bezrobocia wśród kobiet. Dane na temat
bezrobocia wskazują na poważne problemy dotykające kobiet.
Wskaźnik bezrobocia kobiet w Kalabrii sięga poziomu 32 procent, podczas gdy dla całych Włoch
wynosi on 15 procent. Czy zauważają Państwo istotne zmiany w statystykach w zależności od
rodzaju badanego obszaru?
Ta rozbieżność rysuje się wyjątkowo wyraźnie w przypadku bezrobocia kobiet młodych, dla
których wskaźnik bezrobocia jest dwa razy wyższy od średniej krajowej. Należy zauważyć, że w
wielu gminach zanotowano, że najwyższe wskaźniki bezrobocia młodych kobiet (powyżej 75
procent) przypadają właśnie na obszary wiejskie.
Figura III.1 - Wskaźniki aktywności i bezrobocia wśród kobiet w wieku produkcyjnym są różne
Bezrobocie stanowi główny problem socjalny regionu, bez szczególnego zróżnicowania
geograficznego. Wskaźnik zatrudnienia w Kalabrii różni się znacząco od wskaźnika krajowego
(40, 5 procent w Kalabrii w stosunku do 55 procent w kraju, patrz: tabela III.2).
Trudności kobiet z wkroczeniem na rynek pracy powinno rozpatrywać się w świetle różnic
odnotowanych w poziomie edukacji.
Kobiety z obszarów wiejskich dotknięte są najwyższymi wskaźnikami analfabetyzmu (szczególnie
na obszarach pośrednich i daleko położonych) oraz wykazują znaczące różnice w otrzymanym
wykształceniu. Liczba kobiet z dyplomem licencjata na obszarach wiejskich jest dwa razy niższa
niż na obszarach miejskich.
W związku z poważnymi trudnościami w dostępie do rynku pracy przeprowadzono badania
terenowe, w trakcie których wyodrębniono trzy główne kwestie:
-
-
-
problem „postrzegania" (brak zatrudnienia uważa się za „prawdziwy" problem
kobiet w Kalabrii) wskazuje na różny stosunek do np. usług takich jak przedszkole
− istnieją różnice między mężczyznami i kobietami, kobietami pracującymi i
bezrobotnymi, kobietami młodymi i starszymi oraz kobietami, które „wróciły” z
innych części Włoch lub innych krajów;
ogólne poczucie „izolacji" oraz trudności w pogodzeniu pracy z życiem prywatnym
w związku z istotną rolą, jaką odgrywają w tym regionie zmienne warunki pracy,
(co wpływa na wysokość wynagrodzenia, niewystarczającą na pokrycie kosztów
usług dodatkowych);
zastąpienie roli pełnionej przez kobiety w obliczu braku ważnych usług, takich jak
przedszkole, żłobek, opieka nad osobami starszymi – siecią kontaktów rodzinnych.