Pobierz artykuł PDF

KONCEPCJA SYSTEMU WSPÓŁDZIELENIA TREĝCI DLA ELEKTRONICZNYCH
PRZEWODNIKÓW NA PRZYKŁADZIE PROJEKTU BALTICMUSEUMS 2.0 PLUS
JAKUB SWACHA
Streszczenie
W artykule zaproponowano koncepcjĊ systemu współdzielenia treĞci dla przewodników elektronicznych, który pozwoli oddalonym od siebie muzeom na wspólne
opracowywanie i współdzielenie zgromadzonych wczeĞniej treĞci. System charakteryzuje m.in.: rozwiniĊty mechanizm kontroli uprawnieĔ dostĊpu do poszczególnych
zasobów i ich grup, swobodna organizacja treĞci przez uĪytkownika koĔcowego, opisywanie gromadzonych zasobów znacznikami semantycznymi, czy moĪliwoĞü wielokrotnego grupowania zasobów.
Jakkolwiek przedstawioną tu koncepcjĊ stworzono mając w perspektywie wdroĪenie systemu w muzeach oceanograficznych, niemniej moĪe ona posłuĪyü za model
dla podobnych systemów przeznaczonych dla dowolnych instytucji wykorzystujących
przewodniki elektroniczne.
Słowa kluczowe: zarzdzanie treci dla przewodników elektronicznych, systemy zarzdzania
treci, współdzielenie turystycznych zasobów elektronicznych
1. WstĊp
Współczesne technologie teleinformatyczne umoliwiaj rozrzuconym geograficznie instytucjom wspóln prac nad rónego rodzaju zadaniami, pozwalajc na współdzielenie zasobów
i dowiadcze. Koniecznym warunkiem takiej współpracy jest dostarczenie wszystkim jej stronom
odpowiednich narzdzi informatycznych. W niniejszym artykule opisano koncepcj takiego włanie narzdzia. Jest nim system współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych, którego
wdroenie w wielkim stopniu pomoe muzeom oceanograficznym regionu południowego Bałtyku
we wspólnym przygotowywaniu zawartoci informacyjnej i multimedialnej dla takich przewodników.
Artykuł podzielono na dziewi sekcji. Zaczto od przedstawienia krótkiego zarysu technologii przewodników elektronicznych. Nastpnie omówiono pokrótce cel i zakres projektu BalticMuseums 2.0 Plus, w ramach którego opracowano koncepcj systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych, a w przyszłoci nastpi jego realizacja. W sekcji czwartej wymieniono
podstawowe załoenia koncepcyjne systemu, wynikajce z jego przeznaczenia i kluczowych potrzeb jego odbiorców. Struktur informacji przechowywanych w systemie omówiono w sekcji
pitej, natomiast w szóstej zajto si stron funkcjonaln systemu. Nastpnie opisano typy uytkowników, którzy bd korzysta z systemu, a w kolejnej sekcji rozwaono moliwe sposoby
implementacji systemu. Artykuł koczy podsumowanie.
208
Jakub Swacha
Koncepcja systemu współdzielenia treĞci dla elektronicznych przewodników
na przykładzie projektu Balticmuseums 2.0 Plus
2. Krótki zarys technologii przewodników elektronicznych
Współczesne przewodniki elektroniczne stanowi kolejny etap rozwoju znanych od dawna
i do powszechnie spotykanych audioprzewodników [3]. Popularno audioprzewodników wynika z ich licznych zalet, do których zalicza si przede wszystkim:
• moliwo zaoferowania wielu wersji jzykowych,
• brak wzajemnego przeszkadzania sobie przez poszczególnych turystów lub ich grupy,
• moliwo indywidualizacji toku zwiedzania (zrónicowanie tempa a czasem take trasy),
• moliwo oprowadzania bez udziału przewodników-ludzi, a przez to obnienia kosztów
oprowadzania,
• moliwo łatwego dopasowania przekazywanych treci do specyfiki indywidualnego
odbiorcy (np.: dzieci, osoby niepełnosprawne, itp.).
Współczesne przewodniki elektroniczne przewyszaj moliwociami klasyczne audioprzewodniki, oferujc midzy innymi takie funkcje, jak: hipertekstowy opis wystaw i eksponatów,
prezentacje multimedialne, czy automatyczne rozpoznawanie połoenia zwiedzajcego. Moliwoci te s konsekwencj rozwoju technologicznego w dziedzinie niewielkich urzdze przenonych.
Cho urzdzenia takie pojawiły si ju w pierwszej połowie lat 80. XX wieku [12], dopiero osignicia elektroniki ostatnich lat dały im wspomniane wczeniej moliwoci. Obecnie, jako przewodniki elektroniczne wykorzystuje si najczciej popularne urzdzenia przenone (jak np.: HP
iPAQ Travel Companion, Apple iPod Touch czy Apple iPhone), przystosowane do tej roli poprzez
odpowiednie modyfikacje, tak obudowy, jak i oprogramowania. Najczciej s to urzdzenia wypoyczane turystom na miejscu zwiedzania, cho niektóre muzea pozwalaj odwiedzajcym na
pobranie odpowiednich aplikacji na własne urzdzenia przenone [4].
Dwa podstawowe zagadnienia, które wi si w praktyce z wykorzystaniem przewodników
elektronicznych, to: ilo i typ treci przekazywanych za ich pomoc oraz sposób wyboru prezentowanej treci. Bogata tre multimedialna stanowi wietne uzupełnienie wystawy [1], niemniej
prowadzi do odcigania uwagi zwiedzajcego od samych eksponatów. Tre ograniczona nawet do
komentarza słownego podana w zbyt duej objtoci prowadzi do spowolnienia tempa zwiedzania
i rodzi ryzyko powstawania zatorów na trasie zwiedzania.
Przewodniki elektroniczne musz prezentowa tre kontekstowo, to znaczy informacja przekazywana za ich porednictwem musi korespondowa z eksponatem, którym w danej chwili zainteresowany jest zwiedzajcy. Synchronizacja ta moe by realizowana automatycznie lub samodzielnie przez zwiedzajcego.
W pierwszym przypadku konieczne jest wykorzystanie technologii pozwalajcej na automatyczne rozpoznawanie połoenia zwiedzajcego. W sytuacji, gdy eksponaty znajduj si na wolnym powietrzu, s due i w stosunkowo duej odległoci od siebie (np., skansen), moliwe jest
wykorzystanie technologii pozycjonowania satelitarnego GPS [9]. W pomieszczeniach zamknitych, zalenie od odległoci eksponatów od siebie, stosuje si takie technologie jak Bluetooth [2],
znaczniki identyfikacji radiowej RFID [7], czy te pomiar mocy odbieranego sygnału radiowego
(RSSI) w sieciach bezprzewodowych WiFi [10].
W drugim przypadku zwiedzajcy samodzielnie wskazuje interesujcy go eksponat. Najprostsze rozwizanie polega na wprowadzeniu jego numeru przy uyciu klawiatury (lub wybraniu odpowiednio oznaczonej pozycji przy pomocy wywietlacza dotykowego). Bardziej zaawansowane
209
Studies & Proceedings of Polish Association for Knowledge Management
Nr 56, 2011
technologicznie rozwizania wykorzystuj nakierowywanie urzdze na odpowiednio rozmieszczone nadajniki podczerwieni [9], czy wykorzystanie wbudowanych w urzdzenia układów przetwarzania obrazu do rozpoznawania kodów kreskowych, którymi oznaczone s eksponaty [8], lub
nawet samych eksponatów, na podstawie ich wygldu [6].
3. Zarys projektu BalticMuseums 2.0 Plus
Projekt BalticMuseums 2.0 Plus realizowany jest w ramach South Baltic Cross-border Cooperation Programme 2007–2013 a współfinansowany z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Europejskiej Polityki Spójnoci. Stanowi on bezporedni kontynuacj
wczeniejszego projektu BalticMuseums 2.0. Jakkolwiek najwaniejszym rezultatem wczeniejszego projektu była Internetowa Platforma Informacyjna, bdca wielojzyczn platform prezentujc informacje turystyczne dotyczce uczestniczcych w nim muzeów [5], wypracowano w jego
ramach take zasady współdzielenia zasobów elektronicznych pomidzy poszczególnymi muzeami poprzez stworzenie relacji opartych na wzajemnym zaufaniu i wykorzystanie nowoczesnych
narzdzi informatycznych. Stworzono take prototyp systemu oprowadzania zwiedzajcych.
Dowiadczenia te wykorzystywane s w projekcie BalticMuseums 2.0 Plus. Głównym celem
tego projektu jest rozwinicie i implementacja wielojzycznych przewodników elektronicznych
dla muzeów oceanograficznych obszaru Południowego Bałtyku: Muzeum Morza w Stralsundzie
Akwarium Gdyskie, Muzeum Morskie w Kłajpedzie, Muzeum Wszechoceanu w Kaliningradzie.
Partnerami naukowymi projektu s Uniwersytet Nauk Stosowanych w Stralsundzie oraz Uniwersytet Szczeciski, który odpowiada midzy innymi włanie za stworzenie systemu współdzielenia
treci dla przewodników elektronicznych.
Opracowywane przewodniki elektroniczne bd udostpnia zwiedzajcym treci w rozmaitej
formie, wzbogacajc przekaz tekstowy elementami multimedialnymi. Stworzenie treci opisujcych okazy dostpne w poszczególnych muzeach oceanograficznych wymaga duego nakładu
pracy i zasobów finansowych. Wiele sporód okazów prezentowanych jest w wicej ni jednym
muzeum. Dlatego podstawowym załoeniem projektu BalticMuseums 2.0 Plus jest wykorzystanie
efektu synergii przy opracowywaniu treci dla przewodników elektronicznych, biorcego si
z moliwoci wykorzystania przez róne muzea tych samych materiałów.
Istnieje zatem uzasadniona potrzeba opracowania systemu, który pozwoli na łatwe i efektywne współdzielenie treci przeznaczonych dla elektronicznych przewodników pomidzy muzeami.
4. Podstawowe załoĪenia koncepcyjne systemu współdzielenia treĞci dla przewodników elektronicznych
Podstawowe załoenia koncepcyjne systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych wyłoniły si w toku złoonych konsultacji z przedstawicielami muzeów. Przełomowym
momentem było przeprowadzenie bada kwestionariuszowych, które pozwoliły na doprecyzowanie oczekiwa muzeów wobec projektowanego systemu. Zawarte w nich pytania dotyczyły zarówno strony funkcjonalnej systemu, jaki i jego struktury informacyjnej, a take wybranych aspektów technologicznych. Co interesujce, oczekiwania muzealników okazały si w wysokim stopniu
zbiene: na 46% pyta wszystkie uczestniczce w badaniu muzea udzieliły identycznych odpowiedzi, za odpowiedzi na kolejne 25% pyta były zgodne w co najmniej 75%.
210
Jakub Swacha
Koncepcja systemu współdzielenia treĞci dla elektronicznych przewodników
na przykładzie projektu Balticmuseums 2.0 Plus
W rezultacie przeprowadzonych konsultacji za kluczowe załoenia koncepcyjne systemu
uznano:
• przechowywanie treci w rónych formatach,
• łatwe współdzielenie treci pomidzy muzeami poprzez Internet,
• bezpieczestwo przechowywanych treci, w tym moliwo ograniczenia dostpu do wybranych treci do wybranych grup uytkowników (np., pracowników jednego muzeum),
• moliwo grupowania treci (np., materiałów, które posłu do stworzenia multimedialnej prezentacji pojedynczej ekspozycji, obejmujcych tekst, grafik i dwik),
• moliwo edycji prostych typów treci bez potrzeby uycia dodatkowego oprogramowania,
• rejestracj zmian wprowadzanych do treci, z moliwoci powrotu do wczeniejszych
wersji,
• moliwo tworzenia rónojzycznych i alternatywnych wariantów treci,
• oznaczanie treci metainformacjami pomocnymi w organizacji i wyszukiwaniu treci,
• łatwo obsługi systemu, w szczególnoci wsparcie dla techniki „przesu i upu”.
Ponadto, oczekuje si, e system bdzie:
• oparty na bezpłatnym oprogramowaniu o otwartym kodzie,
• skalowalny – pozwalajcy istotnie zwikszy liczb uytkowników i objto treci,
• rozszerzalny – pozwalajcy zwikszy liczb korzystajcych z niego muzeów i udostpnione im funkcjonalnoci.
5. Koncepcja warstwy przechowywania danych systemu
Koncepcja warstwy przechowywania danych podporzdkowana jest podstawowemu załoeniu
koncepcyjnemu systemu, jakim jest łatwe współdzielenie treci pomidzy muzeami poprzez Internet. Wszystkie treci przechowywane w systemie umieszczane s w centralnym repozytorium,
dostpnym dla uytkowników poprzez Internet. Dostp do zasobów zgromadzonych w repozytorium moliwy jest wyłcznie dla zalogowanych uytkowników, przy czym kady zasób posiada
okrelonego właciciela, który moe ten zasób edytowa oraz nadawa lub cofa prawa dostpu do
niego przez innych uytkowników lub ich grupy. Właciciel i prawa dostpu do pewnego zasobu
stanowi przykład metainformacji; zestaw metainformacji opisujcych kady zasób przechowywany w systemie jest znacznie dłuszy, przedstawiono go w tabeli 1.
211
Studies & Proceedings of Polish Association for Knowledge Management
Nr 56, 2011
Tabela 1. Zestaw metainformacji opisujących zasoby przechowywane w systemie
Pole
Typ zawartoci
Uwagi
Właciciel
Uytkownik
Automatyczne
Data utworzenia
Data/czas
Automatyczne
Aktualna wersja
Odnonik
Automatyczne
Lista edycji
Lista<Data/Czas, Uytkownik, Odnonik do wersji
sprzed edycji>
Automatyczne
Prawa dostpu dla grupy (instytucji) Właciciela:
- Przegldanie metainformacji
- Pobieranie/klonowanie zasobu
- Edycja/zmiana metainformacji
- Edycja/zmiana zasobu
Prawa dostpu dla pozostałych uytkowników systemu:
- Przegldanie metainformacji
- Pobieranie/klonowanie zasobu
- Edycja/zmiana metainformacji
- Edycja/zmiana zasobu
Wersja jzykowa zasobu
Inne wersje jzykowe zasobu
Wersja zasobu
Wersje alternatywne zasobu
Tak/Nie
Tak/Nie
Tak/Nie
Tak/Nie
Tak/Nie
Tak/Nie
Tak/Nie
Tak/Nie
Jzyk
Lista<Jzyk, Odnonik do
wersji jzykowej>
Nazwa wersji
Lista<Nazwa wersji, Odnonik do wersji alternatywnej>
Właciciel praw do rozpowszechniania
Tekst
Metadane semantyczne
Lista<Kategoria, Warto>
Znaczniki kategoryzujce
Lista<Znacznik>
Np.: <Nazwa
łaciska, Manta
birostris>
Np. <Ryba drapiena>
ródło: Opracowanie własne.
Jak pokazano to w tabeli 1, przyjty zestaw metainformacji pozwala na dostp nie tylko do
wczeniejszych wersji danego zasobu, ale take jego innych wersji jzykowych oraz wersji alternatywnych (np., krótka/długa, dla dorosłych/dla dzieci, itp.).
System wykorzystywa bdzie trzy bazy danych: baz uytkowników (pozwalajc na weryfikacj ich praw dostpu), baz metainformacji (zawierajc pozycje wymienione w tabeli 1 dla
wszystkich przechowywanych zasobów) oraz właciw baz zasobów. Bazy zostan zaimplementowane w oparciu o system zarzdzania relacyjn baz danych, przy czym w przypadku trzeciej
z nich, przewiduje si, e umieszczane w niej zasoby multimedialne, z uwagi na ich du jednost-
212
Jakub Swacha
Koncepcja systemu współdzielenia treĞci dla elektronicznych przewodników
na przykładzie projektu Balticmuseums 2.0 Plus
kow objto, przechowywane bd bezporednio w systemie plików (baza relacyjna przechowywa bdzie jedynie odnoniki do plików).
Wszystkie trzy rodzaje baz w kontekcie ich uycia ukazano na rysunku 1.
Aplikacja webowa
ródło
zewntrzne
Edytowany
zasób
1
4
Moduł
administracyjny
Baza metainformacji
o zasobach
5
Baza praw dostpu
uytkowników
2
3
Twórca
(właciciel
zasobu)
6
Baza zasobów
Inny uytkownik
(np. redaktor, tłumacz)
Administrator
Legenda:
(1) Opracowanie treci. (2) Wprowadzenie treci do systemu i manipulowanie ni.
(3) Pobieranie i modyfikowanie treci w systemie. (4) Pobieranie i modyfikowanie metainformacji o zasobach. (5) Weryfikowanie i modyfikowanie praw dostpu uytkowników.
(6) Zapisywanie i odczytywanie treci. – – – – Administrowanie
Rysunek 1. Schemat ogólny systemu współdzielenia treĞci
ródło: Opracowanie własne.
6. NajwaĪniejsze funkcje systemu
Funkcje systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych podzieli mona na
trzy główne grupy:
1. Funkcje zarzdzania treciami.
2. Funkcje edycji treci.
3. Funkcje administracyjne.
Do najwaniejszych funkcji zarzdzania treciami zaliczamy nastpujce funkcje:
• wprowadzanie zasobu do systemu (upload),
• pobieranie zasobu z systemu (download),
• usuwanie zasobu z systemu,
• okrelanie praw dostpu do zasobu,
• podgld praw dostpu do zasobu,
• klonowanie zasobu w systemie (tworzenie wersji alternatywnej),
• zachowywanie wersji archiwalnej zasobu,
• odtwarzanie wersji archiwalnej zasobu,
213
Studies & Proceedings of Polish Association for Knowledge Management
Nr 56, 2011
•
•
•
•
•
•
•
•
•
tworzenie grupy zasobów,
dodawanie zasobów do grupy,
usuwanie zasobów z grupy,
usuwanie grupy zasobów,
edycja metainformacji dotyczcych zasobu,
podgld metainformacji dotyczcych zasobu,
wyszukiwanie zasobów według nazw i metainformacji,
wyszukiwanie zasobów według zawartoci (dla wybranych typów danych),
podgld zawartoci (dla wybranych typów danych).
Do najwaniejszych funkcji edycji treci zaliczamy nastpujce funkcje:
• edycja tekstu,
• formatowanie tekstu,
• przycinanie obrazów (cropping),
• zmiana rozmiaru obrazów.
Do najwaniejszych funkcji administracyjnych zaliczamy nastpujce funkcje:
• rejestrowanie uytkowników w systemie,
• usuwanie uytkowników z systemu,
• podgld metainformacji dotyczcych uytkowników systemu,
• edycja metainformacji dotyczcych uytkowników systemu,
• definiowanie kategorii semantycznych i znaczników kategoryzujcych,
• wykonywanie kopii zapasowych baz danych,
• odtwarzanie kopii zapasowych baz danych.
7. Typy uĪytkowników systemu
W systemie współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych przewiduje si wyrónienie trzech klas uytkowników:
• administratora treci – podstawowy typ uytkownika, odpowiadajcy szeregowym pracownikom muzeów odpowiedzialnym za przygotowanie treci dla przewodników elektronicznych, posługujcy si funkcjami zarzdzania treciami oraz funkcjami edycji treci;
• administratora muzeum – uytkownik o dodatkowych uprawnieniach, odpowiedzialny za
funkcje administracyjne w odniesieniu tylko do uytkowników bdcych pracownikami
zatrudniajcej go instytucji;
• administratora systemu – superuytkownik odpowiedzialny za funkcje administracyjne
w odniesieniu do całego systemu współdzielenia treci, w tym baz danych.
W tabeli 2 poszczególnym klasom uytkowników przypisano funkcje systemu, do korzystania
z których s oni uprawnieni.
Tabela 2. Przyporządkowanie funkcji systemu do klas uĪytkowników
214
Jakub Swacha
Koncepcja systemu współdzielenia treĞci dla elektronicznych przewodników
na przykładzie projektu Balticmuseums 2.0 Plus
Operacja
Administrator
treci
Administrator
muzeum
Administrator
systemu
Wprowadzanie zasobu do systemu
+
+
+
Pobieranie zasobu z systemu
DO
DO
+
Usuwanie zasobu z systemu
W
M
+
Okrelanie praw dostpu do zasobu
W
M
+
Podgld praw dostpu do zasobu
+
+
+
Klonowanie zasobu w systemie
DO
DO
+
Odtwarzanie wersji archiwalnej zasobu
Tworzenie grupy zasobów
DZ
+
DO dla zasobu,
DZ dla grupy
DZ
+
DO dla zasobu,
DZ dla grupy
+
+
Usuwanie zasobów z grupy
DZ dla grupy
DZ dla grupy
+
Usuwanie grupy zasobów
W
M
+
Edycja metainformacji dotyczcych zasobu
DMZ
DMZ
+
Podgld metainformacji dotyczcych zasobu
DMO
DMO
+
Wyszukiwanie zasobów
DMO
DMO
+
Podgld zawartoci
DO
DO
+
Edycja i formatowanie tekstu
DZ
DZ
+
Przycinanie i zmiana rozmiaru obrazów
DZ
DZ
+
Rejestrowanie uytkowników w systemie
–
M
+
Usuwanie uytkowników z systemu
–
M
+
Dodawanie zasobów do grupy
+
Podgld metainformacji dotyczcych uyt+
+
+
kowników systemu
Edycja metainformacji dotyczcych uytW
M
+
kowników systemu
Definiowanie kategorii semantycznych i
–
–
+
znaczników kategoryzujcych
Wykonywanie i odtwarzanie kopii zapaso–
–
+
wych
Legenda: + Tak, – Nie, DO pod warunkiem posiadania praw odczytu zasobu, DZ pod warunkiem posiadania
praw edycji zasobu, DMO pod warunkiem posiadania praw odczytu metainformacji zasobu, DMZ pod warunkiem posiadania praw edycji metainformacji zasobu, W tylko własnych zasobów/kont uytkownika,
M tylko zasobów/kont uytkowników swojego muzeum.
ródło: Opracowanie własne.
215
Studies & Proceedings of Polish Association for Knowledge Management
Nr 56, 2011
8. RozwaĪane sposoby implementacji
Rozwaane s dwa sposoby implementacji systemu współdzielenia treci dla przewodników
elektronicznych:
• dostosowanie jednego z istniejcych systemów zarzdzania treci o otwartym kodzie
ródłowym do wymogów systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych,
• budowa całkowicie nowego systemu w oparciu o jedn z dostpnych webowych platform
programistycznych (web frameworks) o otwartym kodzie ródłowym.
Główn zalet pierwszego z wymienionych rozwiza jest mniejsza pracochłonno, a co za
tym idzie, krótszy czas do przekazania systemu uytkownikom kocowym. Wykorzystanie sprawdzonego rozwizania oznacza take mniejsze ryzyko wystpienia błdów w systemie. Główn jego
wad jest trudno w dostosowaniu istniejcego oprogramowania do specyficznych wymogów
systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych. Osoby implementujce system
musiały bd take dobrze zapozna si z istniejcym kodem ródłowym, co z racji jego prawdopodobnego skomplikowania moe by zadaniem niełatwym.
Główn zalet drugiego z wymienionych rozwiza jest moliwo stworzenia rozwizania
bezkompromisowego, w pełni odpowiadajcego potrzebom muzealników. Unika si w ten sposób
szeregu problemów zwizanych z dostosowywaniem istniejcego oprogramowania. Wadami tego
rozwizania s wiksza pracochłonno oraz wiksze ryzyko wystpienia błdów w systemie.
Obecnie przeprowadzana jest analiza dostpnych systemów zarzdzania treci o otwartym
kodzie ródłowym, majca na celu ustalenie technicznej moliwoci i zakresu oraz nakładu wymaganych prac potrzebnych na dostosowanie ich do wymogów systemu współdzielenia treci dla
przewodników elektronicznych.
9. Podsumowanie
System współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych, którego koncepcj przedstawiono w niniejszym artykule, stanowi bdzie podstaw do znaczcego zacienienia współpracy pomidzy muzeami wykorzystujcymi przewodniki elektroniczne, która moe przynie im
wymierne korzyci organizacyjne i ekonomiczne. Zaprezentowan tu koncepcj wyrónia zastosowanie szeregu nowoczesnych rozwiza, takich jak na przykład: rozwinity mechanizm kontroli
uprawnie dostpu do poszczególnych zasobów i ich grup, organizacja treci według wybranych
przez uytkownika kocowego kryteriów, opisywanie gromadzonych zasobów znacznikami semantycznymi, czy moliwo wielokrotnego grupowania zasobów. Wszystkie one s odbiciem
specyficznych potrzeb, jakie dla systemu współdzielenia treci dla przewodników elektronicznych
zgłosiły muzea oceanograficzne, niemniej podkreli naley, e bdce ich wynikiem rozwizanie
moe by w przyszłoci z łatwoci zaadaptowane w instytucjach innych ni takie muzea.
Jako e celem artykułu było jedynie nakrelenie koncepcji systemu poprzez opisanie najwaniejszych jego cech charakterystycznych, pominito szczegóły implementacyjne, których właciwe
opracowanie równie nierzadko prowadzi do uzyskania interesujcych rozwiza technologicznych i organizacyjnych. Implementacja systemu bdzie w duej mierze czerpa z rezultatów wczeniejszego projektu BalticMuseums 2.0, jak na przykład wypracowanych tam mechanizmów zdalnej kontroli pracy czy zarzdzania procesem tłumaczenia treci [11].
216
Jakub Swacha
Koncepcja systemu współdzielenia treĞci dla elektronicznych przewodników
na przykładzie projektu Balticmuseums 2.0 Plus
Bibliografia
[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
Bartneck, C., Masuoka, A., Takahashi, T., Fukaya, T.: “An Electronic Museum Guide in
Real Use”, Psychology of Aesthetics, Creativity, and the Arts, 1(2), 2007, 114–120.
Cabri, G, Fontanesi, A., “࡛µ (Eghemon): a distributed, PDA-based Museum Guide”,
[w:] Robering, K. (red.): Information Technology for the Virtual Museum, LIT-Verlag,
Zurich, 2008, 81–102.
Christensen, J.: “Four steps in the history of museum technologies and visitors' digital
participation”, MedieKultur. Journal of media and communication research, 50, 2011, 7–
29.
Cook, B.: “iPod Museum Tours Becoming Popular”, iPodObserver, 1 October 2006,
http://www.ipodobserver.com/ipo/article/iPod_Museum_Tours_Becoming_Popular.
Drek, Z., Swacha, J., Muszyska K., Stasierowski Ł.: „Internetowa Platforma
Informacyjna BalticMuseums 2.0 jako przykład nowych form rozpowszechniania
informacji turystycznej”, Ekonomiczne Problemy Usług 53, 2010, 371–381.
Foeckler, P., Zeidler, Th., Brombach, B., Bruns, E., Bimber, O.: „PhoneGuide: museum
guidance supported by on-device object recognition on mobile phones”, [w:] Proceedings
of the 4th international conference on Mobile and ubiquitous multimedia, ACM,
Christchurch, 2005, 3–10.
Hsi, S., Fait, H.: “RFID enhances visitors' museum experience at the Exploratorium”,
Communications of the ACM, 48(9), 2005, 60–65.
Paulson, L. D.: “Scanning the Future with New Barcodes”, Computer, 44 (1), 2011, 20–23.
Proctor, N.: “Off-Base or On Target? Pros and Cons of wireless and location-aware
applications in the museum”, [w:] ICHIM 2005: Wireless and Location-based Technologies
in Museums, 2005, http://www.archimuse.com/publishing/ichim05/Proctor.pdf.
Seitz, J., Vaupel, Th., Meyer, S., Boronat, J. G., Thielecke, J.: “A Hidden Markov Model
for pedestrian navigation”, [w:] 7th Workshop on Positioning Navigation and
Communication, IEEE, Dresden, 2010, 120–127.
Swacha, J., Muszyska, K., Komorowski, T., Drek, Z.: “Development and maintenance
of a multi-lingual e-Tourism website on the example of BalticMuseums 2.0 Online
Information Platform”, Information Management, 3, 2011, 237-246.
Viken, A.: “The history of Personal Digital Assistants 1980–2000”, Agile Mobility, 10
April 2009, http://agilemobility.net/2009/04/the-history-of-personal-digital-assistants1.
217
Studies & Proceedings of Polish Association for Knowledge Management
Nr 56, 2011
A CONCEPT OF AN E-GUIDE CONTENT SHARING SYSTEM ON THE EXAMPLE
OF THE BALTICMUSEUMS 2.0 PLUS PROJECT
Summary
In the paper a concept of an e-guide content sharing system is presented that allows museums in distant locations to jointly develop and share content for electronic
guides. The system is characterized by an advanced resource access rights control
mechanism, free content organisation by end-users, describing stored resources with
semantic tags, and multiple grouping of resources.
Although the presented concept was conceived in the context of its future implementation in oceanographic museums, it can as well be used as a model for similar
systems intended for any type of institution that uses e-guides.
Keywords: e-guide content management, content management systems, sharing tourism-related
electronic resources
Jakub Swacha
Instytut Informatyki w Zarzdzaniu
Uniwersytet Szczeciski
ul. Mickiewicza 64, 71-101 Szczecin
e-mail: [email protected]