Hokus-pokus, Albercie Albertsonie autorka: Joanna

Hokus-pokus, Albercie Albertsonie
autorka: Joanna Giereło
Animacja opowiada o kilkuletnim chłopcu, który bardzo chciałby być traktowany przez innych jak
dorosły. Bardzo nie podoba mu się, że jest "mały", bo wielu rzeczy mu nie wolno robić ani mieć, a
szczególnie upragnionego pieska.
- Czy małym dzieciom nic nie wolno?
Czego chłopcu nie było wolno ze względu na swój wiek? Jakie spotykał ograniczenia ze strony taty,
kolegów i "świata dorosłych"? Chłopcu nie było wolno mieć upragnionego psa. Tata przypominał
Albertowi, że posiadanie zwierzaka to wielka odpowiedzialność, duże wyzwanie, a Albert jest na to
za mały. Koledzy z nie pozwalali bawić się w piratów i nazywali Alberta „dzieckiem”. W świecie
dorosłych dzieci też napotykają na liczne ograniczenia. Nie można oglądać filmów akcji, jeździć na
dowolnym roller-costerze w wesołym miasteczku... Okazuje się że do wielu fajnych rzeczy trzeba
po prostu dorosnąć.
Jak czuł się Alfie, kiedy wszyscy dookoła traktowali go „jak dziecko" i wyznaczali granice? Był
smutny, niedoceniony, ale też i zły.
Jakie inne ograniczenia / zakazy dzieci napotykają na co dzień? Z czego wynikają takie zakazy /
ograniczenia? Ograniczenia mają zapewnić dzieciom bezpieczeństwo fizyczne -jak np. w wesołym
miasteczku - ale i emocjonalne. Filmy akcji dla dorosłych nie rzadko zawierają drastyczne sceny,
których ogladanie mogłoby wywołać
koszmary i lęki – przed czym dorośli zwykle chcą
chronić.
Alfie na końcu filmu dochodzi do wniosku, że bycie dzieckiem nie jest takie złe. Co zdaniem dzieci
może być fajniejsze w byciu dzieckiem niż dorosłym? ….......
- O odpowiedzialności
Magik zaufał Alfiemu i pozwolił chłopcu zajmować się swoim pieskiem. Jaki był tego efekt?
Chłopiec regularnie odwiedzał „Magika”, wyprowadzał jego psa, zbierał po nim kupy z chodnika,
mył psiaka, kiedy ten się ubrudził.Co więc można powiedzieć dobrego o Alfim? Jak się nazywa
taka cecha? Odpowiedzialność.
Do rodziców:
Odpowiedzialność i samodzielność to cechy które dorośli kształtują u swoich pociech od
najmłodszych lat. Często rodzice nie oddają odpowiedzialności dzieciom, ponieważ boją się o
dziecko, mają poczucie, że zrobią coś lepiej lub szybciej, pielęgnują dziecięcą nieporadność i
niezdarność, albo pochopnie zbudowane przekonania o ich nieodpowiedzialności. Dzieci wezmą
odpowiedzialność, jeśli zostaną im stworzone sytuacje dostosowane do ich wieku i możliwości.
Warto więc zaczynać od drobnych rzeczy (jak np. obowiązki domowe), aby w dorosłości mogły
wziąć na siebie większe zobowiązania z przekonaniem, że dadzą radę.
http://babyonline.pl/sprawdz-jak-nauczyc-dziecko-odpowiedzialnosci,problemy-wychowawczeprzedszkolak-artykul,15565,r1p1.html