Imigracja we Włoszech 2014.docx - Dossier Statistico Immigrazione

Imigracja we Włoszech 2014
Dossier Statistico Immigrazione 2014. Raport UNAR Od dyskryminacji po prawa.
Raport został przygotowany przez Centrum Studiów i Badań IDOS
Liczba zameldowanych we Włoszech cudzoziemców pod koniec 2013 roku wyniosła 4 922 085,
w populacji liczącej 60 782 668 osób, co daje odsetek 8,1%. Kobiety stanowią 52,7%. Liczba
nieletnich to ponad 1 milion, w roku szkolnym 2013/2014 było zapisanych do szkół 802 785
nieletnich (co daje 9,0% wszystkich uczniów), wśród nich 11 470 to uczniowie pochodzenia
romskiego.
Poziom edukacji obcokrajowców we Włoszechj jest znaczący: 10,3% posiada dyplom
uniwersytecki, 32,4% dyplom szkoły średniej (dane ze spisu statystycznego z 2011 roku).
W 2013 roku liczba zameldowanych osób wzrosła o 164 170 osób bez uwzględnienia rewizji po
spisie ludności.
Zgodnie z szacunkami Centrum Badań IDOS, całkowita liczba legalnie przebywających we
Włoszech imigrantów jest jednak wyższa i wynosi około 5 364 000 osób.
W 2013 wydano 169 055 wiz na pobyt dłuższy niż 90 dni, z czego 25 683 dotyczyło pracy
zleconej, a 1 810 samozatrudnienia. Obecnie większy wpływ na rozrost populacji obcokrajowców
mają wizy wydawane członkom rodzin (76 164) oraz nowo narodzonym (77 705 w stosunku do
5 870 śmierci).
Zauważalny jest także udział rodzin z co najmniej jednym obcokrajowcem (2 354 000, co
oznacza 7,1% wszystkich rodzin we Włoszech), 25% z nich to rodziny mieszane.
Pomimo policentryzmu pochodzenia (196 państw) cudzoziemców we Włoszech, zauważa się
znaczącą przewagę niektórych narodowości. Ponad połowa (51,1%) wszystkich imigrantów
pochodzi z pięciu państw (Rumunia, Albania, Maroko, Chiny i Ukraina), a około dwóch trzecich z
pierwszej dziesiątki.
Jedna czwarta populacji obcokrajowców zamieszkuje cztery prowincje (Rzym, Mediolan, Turyn
i Brescia). Cudzoziemcy zameldowani w Lombardii (ponad 1 milion) reprezentują 22,9%
obcokrajowców w całym państwie, zaś ci w prowincji Rzymu (ponad pół miliona) 10,3%.
Liczba pozwoleń pobytu, które utraciły ważność i nie zostały odnowione wyniosła 262 688 w
2011, 166 321 w 2012 i 145 670 w 2013. Oficjalnie jednak wyjazdy za granicę dotyczyły jedynie
44 tysięcy obywateli obcego pochodzenia i 82 tysięcy obywateli włoskich, wśród których
zameldowanych za granicą jest 4 482 115.
W spisie ludności z 2011 roku różnica średniej wieku między obcokrajowcami i Włochami
wynosiła 13 lat (31,1 w stosunku do 44,2), co oznacza pozytywny wpływ imigracji na system
emerytalny. W 2013, zgodnie z obliczeniami IDOS, liczba imigrantów, którzy mieli osiągnąć wiek
emerytalny miała wzrosnąćdo 2,6% wszystkich przypadków, aby następnie podnieść się do 4,3% w
2020 i do 6,0% w 2025 roku.
Liczba osób, które przyjęły obywatelstwo włoskie, wynosiła jedynie 285 785 w 2001 roku, w
spisie ludności z 2011 roku wzrosła do 671 394. W 2012 obywatelstwo włoskie przyjęły 65 383
osoby, zaś w 2013 kolejnych 100 712.
Rośnie napływ uchodźców z Afryki i Środkowego Wschodu. Do 31. sierpnia 2014 całkowita
liczba osób, które przybyły do Włoch nielegalną drogą morską wyniosła 112 689, a tysiące osób
zginęło na morzu pomimo operacji „Mare Nostrum,” rozpoczętej 18. października 2013, która rok
później pozwoliła uratować ponad 130 tysięcy osób. W 2013 roku ograniczone w porównaniu do
innych krajów europejskich były we Włoszech prośby o azyl polityczny (26 620 podań we
Włoszech, dla porównania 127 tysięcy w Niemczech). 10. lipca 2014 podpisano porozumienie
władz państwowych, regionalnych i lokalnych w sprawie narodowego projektu przyjęcia
uchodźców, które umożliwi podniesienie liczby miejsc udostępnionych przez SPRAR (System
Przyjęć Proszących o Azyl i Uchodźców) do prawie 20 tysięcy w ciągu trzech lat 2014-2016.
Odnotowano mniejszą liczbę osób nieposiadających zezwolenia na wstęp do Włoch
zatrzymanych na granicach (7 713), repatriantów (8 769) i tych z decyzją wydalenia z kraju, która
nie została jednak wykonana (13 529), co daje sumę 30 011 osób, coraz niższą od 2006 roku (kiedy
to wyniosła ona 124 381). Zgodnie z ogólnym przekonaniem, populacja obcokrajowców o
nieregulaminowym statusie została zredukowana do pół miliona, także dzięki nowym środkom
prawnego uregulowania pobytu nielegalnych pracowników, zastosowanym wobec 430 tysięcy
imigrantów w 2009 i 2012.
Problematyczną sytuację odnotowuje się w Centrach Identyfikacji i Deportacji (CIE). Z 420
jednostek CIE działających w Unii Europejskiej (w sumie 37 000 miejsc) 10 znajduje się we
Włoszech, gdzie w 2013 przebywało 5 431 mężczyzn i 585 kobiet (w tym 395 Rumunów i liczni
byli więźniowie), ze wskaźnikiem wykonanych deportacji równym 45,7% i krytycznymi
warunkami życia, uwzględniając przestrzeganie praw człowieka, o czym donosi także włoska
organizacja Lekarzy dla Praw Człowieka (Medici per i Diritti Umani – MEDU) oraz Komisja
Senatu do spraw Praw Człowieka.
Odsetek obcokrajowców wśród wszystkich zatrudnionych wynosił 3,2% w 2001 roku i wzrósł
do 8,2% w 2011. Dane Narodowego Instytutu Statystyki (ISTAT) potwierdzają, że w 2013 można
było mówić o 2,4 milionach pracowników obcego pochodzenia. Pod koniec tego samego roku było
w sumie 3 113 000 bezrobotnych w całym kraju, ze wzrostem o około 639 000 osób w ostatnich
dwóch latach. Wśród pracujących obcokrajowców, odsetek bezrobocia wzrósł w 2013 do 17,3%, a
liczba bezrobotnych do 493 tysięcy.
Kryzys wpłynął na przesyłki pieniężne, które pozostają jednak znaczące dla rodzin i krajów
pochodzenia imigrantów. W 2013 roku suma przesyłanych kwot spadła do 5,5 miliarda euro, co
oznacza o około jedną piątą w stosunku do poprzedniego roku i znacznie mniej w stosunku do
szczytowej sumy z 2011 (7,4 miliarda euro).
Niestety miały miejsce przypadki dyskryminacji sygnalizowane przez UNAR (Biuro Narodowe
Przeciw Dyskryminacji Rasowej), w 2013 ich liczba wyniosła 1 142, z czego 784 przypadki
(68,7%) były motywowane względami etniczno-rasowymi.
UNAR poprzez Dossier Statistico Immigrazione 2014 proponuje rzeczywisty obraz zjawiska
imigracji, oparty na statystykach i wolny od ideologii, co powinno dać szansę lepszego zrozumienia
i waloryzacji udziału w społeczeństwie fenomenów związanych z imigracją.
WŁOCHY. Najważniejsze dane dotyczące imigracji: wartości bezwzględne i procentowe (2008, 2010, 2013)
2008
2010
2012
2013
59 000 58 59 364 69
Całkowita liczba zameldowanych
6
0 59 685 227
60 782 668
w tym cudzoziemców
3 402 435 3 648 128
4 387 721
4 922 085
% cudzoziemców w ogóle populacji
6,5
7,5
7,4
8,1
% kobiet wśród cudzoziemców
50,8
51,8
53,1
52,7
Cudzoziemcy urodzeni w roku
72 472
78 082
79 894
77 705
% nieletnich wśród zameldowanych cudzoziemców
22,2
22,0
24,1 (e)
23,9 (e)
Zapisani do szkół
628 937
709 826
786 630
802 785
65 938
65 383
100 712
53 696
Nabycie obywatelstwa włoskiego
Szacunkowa liczba legalnie przebywających
obcokrajowców (s)
4 329 000 4 968 000
5 186 000
5 364 000
Rozmieszczenie terytorialne mieszkańców (%)
Północny zachód
35,6
35,4
35,2
34,6
Północny wschód
28,3
27,5
26,6
25,5
Centrum
23,8
24,2
24,2
25,4
Południe
8,8
9,3
10,0
10,4
Wyspy
3,5
3,8
4,0
4,2
Włochy
100,0
100,0
100,0
100,0
Kontynenty pochodzenia (%)
Posiadający pozwolenie na
Zameldowani
pobyt (obywatele państw
spoza UE)
Europa
53,6
53,4
52,8
30,5
Afryka
22,4
21,6
20,9
30,8
Azja
15,8
16,8
18,3
27,7
Ameryka
8,1
8,1
7,9
10,9
Oceania
0,1
0,1
0,0
0,1
100,0
Włochy
100,0
100,0
100,0
Pięć pierwszych narodowości
Posiadający pozwolenie na
Zameldowani
pobyt
Rumunia
796 477
968 576
933 354
502
546
Albania
441 396
482 627
464 962
524 775
Maroko
403 592
452 424
426 791
320 794
Chiny
170 265
209 934
223 367
233 726
Ukraina
153 998
200 730
191 725
Zatrudnieni cudzoziemcy według sektoru
Rolnictwo
3,1
4,3
4,9
4,7
II sektor gospodarki
39,6
36,3
33,0
31,7
w tym przemysł
23,3
19,5
18,8
18,4
w tym budownictwo
16,3
16,7
14,2
13,3
Usługi
57,3
59,4
62,1
63,6
w tym handel
9,1
8,2
8,9
8,5
w tym hotele i restuaracje
9,1
9,0
9,0
9,3
w tym usługi opiekuńcze
16,1
23,0
23,6
23,5
100,0
100,0
100,0
100,0
Suma
2 356 000
1 751 000 2 081 000
2 334 000
(s): oszacowane przez Centro Studi e Ricerche IDOS/Immigrazione Dossier Statistico
(e): cudzoziemcy spoza Unii Europejskiej
ŹRÓDŁO: Centrum Studiów i Badań IDOS. Opracowanie danych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Istat
(Państwowy Instytut Statystyczny) i Miur – Ufficio Studi e Programmazione (Ministerstwo Edukacji, Szkolnictwa
Wyższego i Badań)