Biogram Ewa Podles

Transkrypt

Biogram Ewa Podles
Ewa Podleś - kontralt
Dzięki charakterystycznej, dramatycznej barwie głosu o niezwykłej skali i biegłości, Ewa Podleś jest
powszechnie uważana za czołowy światowy kontralt, a przez wielu krytyków muzycznych (np. z Opéra
International, Orpheus, Gramophone, The New York Times, The San Francisco Examiner, The Washington
Post, Opera News, The Financial Times) za najbardziej autentyczny głos kontraltowy generacji. Niezwykłe
walory głosowe umożliwiają artystce wykonywanie bardzo szerokiego repertuaru operowego i
koncertowego od baroku do współczesności.
Od swego debiutu w Metropolitan Opera w Nowym Jorku w 1984 r. Ewa Podleś należy do elitarnego
grona artystów stale obecnych na najbardziej prestiżowych scenach operowych i estradach koncertowych
świata, takich jak La Scala, MET, San Francisco Opera, Covent Garden, Châtelet, Deutsche Oper Berlin,
Teatro Liceo, Teatro Real, Carnegie Hall, Lincoln Center, London’s Wigmore Hall, Théâtre des Champs
Elysées, Filharmonia Narodowa.
Tylko w ostatnich kilku latach Ewa Podleś występowała m.in. jako La Cieca (Gioconda Ponchiellego) w
MET i Barcelonie; Klitemnestra (Elektra R.Straussa) w Warszawie, Toronto, Nicei, Katowicach; Azucena
(Trubadur Verdiego) w Toronto i Poznaniu; Cezar (Juliusz Cezar Händla) w San Diego; Cyrus (Cyrus w
Babilonii Rossiniego) na festiwalach Caramoor (Nowy Jork) i Pesaro; Tankred (Tankred Rossiniego) w
Warszawie, Madrycie i Bostonie; Izabella (Włoszka w Algierze Rossiniego) w Gdańsku; Markiza de
Berkenfield (Córka pułku Donizettiego) w Covent Garden, Huston, San Diego i Madrycie; Księżna (Siostra
Angelica Pucciniego) w San Francisco i La Coruña; Mistress Quickly (Falstaff Verdiego) w Bilbao,
Monachium i Sztokholmie; Hrabina (Dama pikowa Czajkowskiego) w Barcelonie i Monte Carlo; Madame
de la Haltière (Kopciuszek Masseneta) w Paryżu, Londynie, Barcelonie, Luksemburgu i Saint-Etienne; JeziBaba (Rusałka Dworzaka) w Monte Carlo; Erda (Złoto Renu i Zygfryd Wagnera) w Barcelonie; Babuleńka
(Gracz Prokofiewa) w Monte Carlo. W tym samym czasie artystka dała też liczne koncerty, m.in. w Avery
Fisher Hall w Nowym Jorku, Wigmore Hall w Londynie, w Berlinie, Hanowerze, Madrycie, Barcelonie,
Moskwie, Quebec, w Warszawie (koncert jubileuszowy w Operze Narodowej), na festiwalach Pesaro, San
Sebastian i Schleswig-Holstein oraz w wielu innych ośrodkach muzycznych w Polsce, Europie i Ameryce.
Prowadzi także wysoko oceniane kursy mistrzowskie.
Liczne nagrania płytowe Ewy Podleś wyróżnione zostały prestiżowymi nagrodami, m. in. Diapason d’Or,
kilkakrotnie Orphée d’Or (ostatnio w 2015 r.), Preis der Deutschen Schallplatten Kritik, Grand Prix de
l’Académie Française du Disque, kilkakrotnie Fryderyki. Najnowsze DVD z udziałem artystki to:
Gioconda Ponchiellego w Barcelonie (La Cieca), Cendrillon Masseneta w Covent Garden (Madame de la
Haltière), Dama Pikowa Czajkowskiego w Barcelonie (Hrabina), recital pieśni rosyjskich z Garrickiem
Ohlssonem w Warszawie.
Artystka otrzymała szereg nagród i wyróżnień, m.in: Dora Mavor Moore, „Gloria Artis”, „Złote Berło”,
Nagrodę im. Andrzeja Hiolskiego, Nagrodę Fundacji Kościuszkowskiej, Medal Zasługi Prezydenta Rosji,
Złoty Medal Fundacji Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, a także Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia
Polski. Zespół międzynarodowych krytyków związanych z Classic FM Magazine uznał Ewę Podleś za
jeden z 10 najlepszych głosów mezzosopranowych pierwszej dekady XXI wieku, a w ogólnoświatowym
plebiscycie Operaarts.com artystka zaliczona została do grona 100 operowych legend ostatniego
półwiecza. Obszerna biografia artystki pt. Ewa Podleś – Contralto assoluto, autorstwa francuskiej pisarki
Brigitte Cormier, wydana została przez Edition Symétrie we Francji i PWM w Polsce.
Ewa Podleś jest rodowitą warszawianką. Studia wokalne odbyła w Akademii Muzycznej w Warszawie u
prof. Aliny Bolechowskiej. Jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów, m.in. Konkursu im. Piotra
Czajkowskiego w Moskwie. Na stałe mieszka w Warszawie. Oficjalna strona internetowa: www.podles.pl.
Impresariat krajowy artystki: Biuro Koncertowe Jacek Nędzyński.
© Jacek Nędzyński, www.nedzynski.com

Podobne dokumenty