OPIS PRZEDMIOTU (SYLABUS) Rok

OPIS PRZEDMIOTU (SYLABUS)
Rok akademicki 2011/2012
SPORT OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH
Zakład Rehabilitacji Oddział Fizjoterapii II WL
p.o. Kierownika Zakładu: dr n med. Dariusz Białoszewski
Odpowiedzialny za dydaktykę: dr n med. Dariusz Białoszewski
Kierownik zespołu nauczającego przedmiot- Sport osób niepełnosprawnych:
dr n. o k.f. Jakub Adamczyk
Wymagania wstępne:

Znajomość podstawowej terminologii gimnastycznej,

Podstawowa wiedza z zakresu Fizjologii wysiłku fizycznego, Biomechaniki, Anatomii

Dobra ogólna sprawność fizyczna.
1. Łączna liczba godzin:

45 godz. – zajęć dydaktycznych

po 15 godz. seminariów w każdym z dwóch semestrów

15 godz. wykładów w I semestrze
2. Termin i forma zaliczenia zajęć
Przedmiot kończy się zaliczeniem w każdym z dwóch semestrów
Warunki zaliczenia przedmiotu:

obecność na wszystkich ćwiczeniach

aktywne uczestnictwo w zajęciach

zaliczenie wszystkich testów sprawnościowych

zaliczenie kolokwium końcowego
Ocena umiejętności:

Ogólnej sprawności fizycznej za pomocą wybranych prób motorycznych

Samodzielne prowadzenie fragmentów zajęć
Ocena aktywności:

Aktywny udział w zajęciach
3. Cel nauczania:

Poznanie struktury rzeczowej i czasowej treningu sportoweg

Przygotowanie
studentów
do
planowania
treningu
sportowego
i
zdrowotnego
niepełnosprawnych

Poprawa i utrzymywanie sprawności fizycznej studentów
4. Formuła przedmiotu ( rodzaje zajęć)

Seminaria

Kształcenie bez nauczyciela (praca własna)
- przygotowanie zajęć grupowych,
- dobór metod, form i środków pracy do określonych zadań treningowych odpowiedniej grupy
niepełnosprawnych,
- przygotowywanie się do testów sprawnościowych.
5. Metody dydaktyczne stosowane w zajęciach ze studentami:
•
Metody podające –wykład informacyjny, wyjaśnienie;
•
Metody poszukujące, kreatywne - problemowe – układanie zestawów ćwiczeń
ruchowych;
•
Metody aktywizujące:
- proaktywne (usamodzielniające) – dostosowywanie ćwiczeń ruchowych do możliwości
studentów (i wybranych grup niepełnosprawnych) przy samodzielnym prowadzeniu
fragmentów zajęć;
- dyskusja dydaktyczna.
•
Metody praktyczne: ćwiczenia w przeprowadzaniu zajęć ruchowych z niepełnosprawnymi,
tworzenie układów ćwiczeń.
•
Metody reproduktywne (odtwórcze): wykonywanie ściśle określonych zadań ruchowych;
•
Metody praktyczne: praktyczne wykorzystanie wiedzy z zakresu kultury fizycznej przy
samodzielnym prowadzeniu zajęć ruchowych – tworzenie zestawów ćwiczeń, toków lekcji.
•
Metody ekspresyjne – ćwiczenia przy muzyce, elementy ćwiczeń rozluźniających i
uspakajających.
•
e-learning – w połączeniu z tradycyjnymi formami nauczania - multimedialne wykłady,
konsultacje, indywidualizacja kształcenia.
6. Treści merytoryczne przedmiotu:
Student zna zagadnienia dotyczące sportu, treningu, rekreacji i turystyki. Poznaje strukturę
organizacyjną i systemem szkolenia i współzawodnictwa osób niepełnosprawnych. Zna miejsce
sportu
niepełnosprawnych
w
kulturze
fizycznej,
problemy
niepełnosprawnych
z dostępem do aktywności ruchowej, tendencje rozwoju sportu, rekreacji i turystyki
niepełnosprawnych, rolę aktywności ruchowej w pomnażaniu szans życiowych niepełnosprawnych,
jako istotnego czynnika rehabilitacji. Zna podstawową historię sportu niepełnosprawnych. W
ramach podstaw teorii treningu osób niepełnosprawnych zapoznaje się z podstawami
antropomotoryki.
7. Tematyka zajęć:
Wykłady semestr I
1.
Rys historyczny sportu osób niepełnosprawnych w Polsce i na świecie
2.
Cele, zadania i funkcje w procesie kompleksowej rehabilitacji niepełnosprawnych
3.5.
Klasyfikacja medyczna, jej zasady oraz podział na grupy i klasy startowe
6. Znaczenie kontroli lekarskiej i psychologicznej w sporcie osób niepełnosprawnych
7. Międzynarodowe i narodowe organizacje zajmujące się sportem osób niepełnosprawnych
8.9.
Międzynarodowy ruch paraolimpijski. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski;
Zadania Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego
10. Organizacja Igrzysk Paraolimpijskich
11.12. Dyscypliny sportowe uprawiane przez sportowców inwalidów w ramach imprez
krajowych i międzynarodowych
13. Planowanie treningu sportowego niepełnosprawnych
14. Organizacja treningu sportowego w perspektywie fizjologii wysiłku osób
niepełnosprawnych
15. Korzyści z uprawiania sportu przez dzieci i młodzież niepełnosprawną w procesie
rehabilitacji.
Ćwiczenia semestr I
1.2.
Zajęcia
organizacyjne.
Sport
osób
niepełnosprawnych
–
podstawowe
pojęcia
terminologiczne, geneza powstania, miejsce w Kulturze Fizycznej.
4-6.
System współzawodnictwa osób niepełnosprawnych - Igrzyska paraolimpijskie, Olimpiady
Specjalne, Igrzyska Głuchych. Prezentacja dyscyplin.
7.8.
Nauka jazdy na wózku inwalidzkim – asekuracja, balans, wsiadanie i zsiadanie z wózka, zda
po prostej i slalomem.
10-12. Klasyfikacja medyczna i funkcjonalna w sporcie osób niepełnosprawnych.
13-15. Zaliczenie sprawnościowe.
Ćwiczenia semestr II
1.3.
Podstawy teorii treningu niepełnosprawnych.
4-6. Podstawy antropomotoryki.
7-9.
Zespołowe gry sportowe na wózkach inwalidzkich.
10-12. Trening stabilizacyjny.
13-15. Zaliczenie sprawnościowe i teoretyczne.
8. Literatura:
Literatura obowiązkowa:
1 .
Kosmol A. (red.) – „Teoria i praktyka sportu niepełnosprawnych”, AWF Warszawa.
Mazurek L. – „Gimnastyka podstawowa”; Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa
1980.
2 .Sozański H. (red.) – „Podstawy teorii treningu sportowego”, AWF Warszawa 1999;
3 .Bahrynowska-Fic, Właściwości i metodyka ćwiczeń fizycznych oraz sport inwalidzki,
PZWL, Warszawa 1999r,
Literatura zalecana:
1. Beck J., Sport w rehabilitacji inwalidów, AWF, Warszawa 1977,
2. Janiszewski M., Rekreacja ruchowa dla osób niepełnosprawnych, Wydawnictwo
Uniwersytetu Łódzkiego, Łódz 1989,
3. Kasperczyk T., Sport jako środek rehabilitacji, Sport w rehabilitacji niepełnosprawnych,
Kraków 39-41, 1999, Kraków, 173-177, 1999,
4. Maszczak T., Aktywność ruchowa jako obszar edukacji osób niepełnosprawnych, Sport w
rehabilitacji niepełnosprawnych,
5. Milanowska K., Sport i aktywność ruchowa jako istotny czynnik w
rehabilitacji osób
niepełnosprawnych, Sport w rehabilitacji niepełnosprawnych. Kraków, 23-24, 1999,
6. Nowicki
T.,
Szermierka
na
wózkach
w
odczuciach
i
opiniach
zawodników
niepełnosprawnych, Sport wyczynowy nr 7/8 2000,
Nowicki T., Szermierka na wózkach, Niepełnosprawność i Rehabilitacja, Nr.2 2001,
7. Orzech J., Sobiecka J., Sport osób niepełnosprawnych, AWF, Kraków 1989,
8. Rawicz-Mańkowski G., Związki rehabilitacji ze sportem niepełnosprawnych. Medycyna
Sportowa III, nr 92, Warszawa 1999,
9. Sobiecka J., Rypień A.,Łucznictwo jako forma rehabilitacji społecznej,
Postępy
Rehabilitacji t.XVI 2002,
10. Ślężyński J. , Sport - szansą życia niepełnosprawnych Studio Wydawnicze AGAT
11. Ślężyński J. , Sport w rehabilitacji niepełnosprawnych Studio Wydawnicze AGAT
12. Czasopisma: Adapted Physical Activity Quarterly, Postępy Rehabilitacji. Fizjoterapia, Baltic
Journal of Health and Physical Activity;
Sylwetka studenta po ukończeniu kursu z przedmiotu:
SPORT OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH
Według efektów kształcenia w oparciu o wymogi Krajowych Ram Kwalifikacji
Umiejętności studenta:
•
uczestnik zajęć potrafi wymienić międzynarodowe i narodowe organizacje zajmujące się
sportem osób niepełnosprawnych;
•
rozumie zasady funkcjonowania międzynarodowego ruchu paraolimpijskiego;
•
potrafi zdefiniować zadania Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego oraz potrafi omówić
założenia polityki państwa w zakresie kultury fizycznej i sportu osób niepełnosprawnych;
•
wie jaka jest rola stowarzyszeń sportowych, rozróżnia systemy współzawodnictwa
sportowego w obrębie poszczególnych grup startowych niepełnosprawnych;
•
potrafi wymienić letnie i zimowe dyscypliny paraolimpijskie, zna podstawowe przepisy
dotyczące ich rozgrywania.
•
student ma wiedzę na temat klasyfikacji obowiązującej w sporcie osób niepełnosprawnych,
zna rodzaje klasyfikacji i posiada wiedzę na temat ewolucji systemu klasyfikacji.
•
zna biologiczną stronę funkcjonowania człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem
fizjologii wysiłku fizycznego;
•
wie jakie metody treningu najskuteczniej oddziałują na poszczególne cechy motoryczne i
jak dobierać te metody ze względu na zamierzony efekt;
•
student potrafi planować trening jako długofalowy efekt szkolenia (i rehabilitacji);
•
zna zasady wykorzystania systemu kontroli i monitorowania, potrafi testować motoryczność
człowieka.