67. Zasady ywienia koni i pasze stosowane w ywieniu

Transkrypt

67. Zasady ywienia koni i pasze stosowane w ywieniu
Forum dyskusyjne Nasza Szkapa - konie, jeźdźcy, jeździectwo i inne dyskusje
67. Zasady żywienia koni i pasze stosowane w żywieniu
Zasady żywienia koni:
1. Nie należy podawać na raz zbyt dużej ilości paszy. Najlepiej jest podawać ją jak najczęściej, w małej
ilości.
2. Najpierw należy konia napoić, potem podać paszę treściwą.
3. Należy przestrzegać zasady regularnego karmienia o stałych godzinach.
4. Nie wolno gwałtownie przechodzić z jednej paszy na drugą.
5. Nie powinno się podawać paszy łatwo fermentującej ani pęczniejącej bez uprzedniego jej namoczenia.
Należy pamiętać, że najważniejsze w prawidłowym żywieniu konia jest podanie mu właściwej ilości dobrej
paszy objętościowej oraz zapewnienie mu stałego dostępu do świeżej wody. Pasza objętościowa zapewnia
prawidłową pracę przewodu pokarmowego (ruchy robaczkowe jelit, wydzielanie soków trawiennych) oraz
zapewnia właściwą, gąbczasta strukturę masy pokarmowej w jelitach. Ilość podawanego siana, a latem
także zielonki zależy głównie od wielkości i rasy zwierzęcia. Natomiast ilość podawanego owsa lub innej
paszy treściwej zależna jest przede wszystkim od obciążenia zwierzęcia pracą. Ciężko pracujący koń
przeciętnej wielkości (ok. 500 kg) powinien dostać w ciągu dnia 8 albo i więcej kilogramów owsa, koń
który nie pracuje (np. w okresie rekonwalescencji po kontuzji) nie powinien otrzymywać owsa prawie
wcale, albo jedynie bardzo niewielką dawkę. Racja siana i innych pasz objętościowych pozostaje
praktycznie bez zmian.
Są konie, które objadają się ponad miarę słomą. W uzasadnionych przypadkach ścieli się takim koniom
trocinami, a ilość podawanego siana i słomy pastewnej kontroluje się. Zasadniczo jednak znacznie
bardziej przyjazna i przyjemna dla konia jest ściółka ze słomy, która nie tylko doskonale wchłania
odchody i daje miękkie posłanie w boksie, ale także uzupełnia dietę zwierzęcia.
Prawidłowo ułożona dawka żywieniowa powinna być urozmaicona i właściwie zbilansowana pod względem
zawartości białka i energii. Wymaga to pewnej wiedzy na temat właściwości poszczególnych pasz, a także
doświadczenia i umiejętności obserwacji zwierząt. Urozmaicenie dawki oznacza, że powinno w niej
występować wiele różnorodnych pasz, które łącznie składają się na dietę zwierzęcia. Nie powinno się
natomiast zamieniać koniowi pasz z dnia na dzień - może to spowodować schorzenia przewodu
pokarmowego. Jeżeli zachodzi potrzeba wprowadzenia dodatkowej paszy lub zamiany jednej na drugą,
należy wprowadzać ją stopniowo, jednocześnie ujmując paszę wycofywaną. Takie postępowanie
zabezpiecza przed ryzykiem wystąpienia kolki i innych dolegliwości.
Ustaloną dzienną porcję poszczególnych rodzajów pasz dzieli się zazwyczaj na kilka porcji, podawanych
podczas odpasu. Najczęściej stosuje się 3 odpasy dziennie, ale w niektórych stajniach karmi się konie
dwukrotnie w ciągu doby, a w innych cztero- a nawet pięciokrotnie. Ważne jest, by odstępy pomiędzy
odpasami były w miarę możności regularne, a raz ustalone godziny karmienia były punktualnie
przestrzegane.
Odpas rozpoczyna się zawsze od rozdania siana lub zielonki. Następnie należy konie napoić, a dopiero na
końcu podać paszę treściwą. Pasze mające tendencję do pylenia się (śruta owsiana, otręby pszenne)
należy podawać zwilżone wodą i dobrze wymieszane. Często odpas rozpoczyna się od pojenia koni, co
również nie jest błędem. Najlepiej, gdy konie cały czas mają dostęp do czystej wody - w poidłach
samoczynnych, albo we wiadrach wstawionych w specjalne uchwyty. Wówczas koń nigdy nie jest
spragniony i nie pije łapczywie dużej ilości wody, lecz korzysta z niej po trochu. Trzeba tylko pamiętać o
regularnej kontroli działania i czyszczeniu poideł oraz częstej wymianie wody we wiadrach umocowanych
w boksach. Należy pamiętać, że koń przed napojeniem i zadaniem paszy musi odpocząć po pracy
przynajmniej 1 godziny, a po skończeniu jedzenia musi mieć czas na wypoczynek jeszcze przynajmniej 1
godzinę. Pojenie zgrzanych koni, jak również wzięcie do pracy konia zaraz po odpasie może spowodować
ciężkie schorzenia zwierzęcia.
Siano powinno być podawane koniom pod nogi, na ziemię. Można też zawieszać siatki z sianem, na
wysokości barku konia. Nie powinno się stosować drabin na siano nad żłobami, gdyż zmuszają one konie
do nieprawidłowego wyginania grzbietu, a ponadto powodują pylenie się siana do oczu i dróg
oddechowych. Żłoby muszą być solidnie wykonane, umieszczone nie za wysoko (na wysokości barku
konia - ok. 80 cm licząc do górnej krawędzi), zawsze utrzymywane w czystości.
http://naszaszkapa.pl/naszaszkapa
Kreator PDF
Utworzono 1 March, 2017, 23:41
Forum dyskusyjne Nasza Szkapa - konie, jeźdźcy, jeździectwo i inne dyskusje
Pasze stosowane w żywieniu koni:
1. Białkowe - w ich składzie znajduje się 20% albo więcej białka surowego.
2. Energetyczne - zawierają mniej niż 20% surowego białka.
3. Objętościowe, czyli zawierające więcej niż 18% surowego włókna: suche (siano, słoma, plewy) oraz
soczyste (zielonki, rośliny okopowe).
4. Treściwe - charakteryzują się wysoką koncentracją składników pokarmowych. Można je podzielić na te
pochodzenia roślinnego (ziarna zbóż, nasiona roślin motylkowych i oleistych, jak również drożdże i
produkty odpadowe przemysłu spożywczego, np. melasa czy wysłodki) oraz pochodzenia zwierzęcego
(mleko krowie, jaja kurze).
5. Mieszanki treściwe - zawierają wszystkie składniki pokarmowe i w odpowiednich ilościach. Wyróżnia się
2 grupy mieszanek treściwych: premiksy (bardziej skoncentrowane), przeznaczone do uzupełniania i
urozmaicania podstawowej paszy treściwej oraz mieszanki całkowicie zastępujące paszę treściwą,
zadawane są z reguły jako jedyna pasza treściwa w dawce z sianem i słomą.
6. Mieszanki pełnoporcjowe - pasze zawierające wszystkie składniki niezbędne do pokrycia
zapotrzebowania konia na białko, energię, składniki mineralne i witaminy, a także włókno (daje nie tylko
uczucie sytości, ale stanowi również substrat do rozwoju niezbędnej mikroflory przewodu pokarmowego).
Mieszanki pełnoporcjowe są z reguły w formie granulowanej, co zmusza konia do równomiernego
zjadania wszystkich składników bez możliwości ich wybierania, jak to ma miejsce przy skarmianiu
obrokiem.
http://naszaszkapa.pl/naszaszkapa
Kreator PDF
Utworzono 1 March, 2017, 23:41