Enfance et sainteté

Kwiecień 2012 r.
N° 25
List przyjaciół Anne de Guigné
Czcigodna Służebnica Boża Anna de Guigné
dziewczynka niosąca pocieszenie
W trwającym okresie Wielkanocy przytaczamy fragmenty konferencji
wielebnego o. Jacques’a-Marie Guilmarda, zakonnika z Solesmes,
wiceprzewodniczącego stowarzyszenia Dzieciństwo a Świętość, wygłoszonej w
styczniu 2011 r. z okazji Dni Anny de Guigné.
Przyczynkiem do nawrócenia Ani stały się słowa jej matki dotyczące
pocieszenia. Pan de Guigné poniósł śmierć na polu chwały, a jego małżonka
została nieutuloną w żalu wdową. Ania, poruszona tak wielkim smutkiem,
pragnęła ją pocieszyć. Wówczas jej matka powiedziała: „Aniu, jeśli chcesz mnie
pocieszyć, bądź dobra”. Bóg jest pocieszeniem. Widzimy to: pocieszenie to Jezus,
to zbawienie. Pan Pocieszyciel z kolei oczekuje od nas, byśmy nieśli pocieszenie.
Zdolność dawania pocieszenia jest pochodną miłosierdzia.
Jezus powiedział do św. Małgorzaty Marii Alacoque: „Szukam pocieszycieli”.
Odkupienie, zbawienie jest pocieszeniem par excellence, tym, co zmazuje
grzech pierworodny i jego skutki dzięki krwi przelanej przez Pana podczas Jego
Męki. „Pocieszać” w ogólnym rozumieniu tego słowa oznacza przynosić jakieś
dobro tam, gdzie było jakieś zło, a więc jakieś cierpienie. W rozumieniu
chrześcijańskim „pocieszenie” jest miłością, która odnawia, uczestnictwem w
Odkupieniu. Posłannictwo, jakie Jezus powierza swoim uczniom, polega na
niesieniu ludziom zbawienia, dawaniu Bożego pocieszenia – przynajmniej w
nadziei. Chrześcijańskie życie polega na wejściu w Boże pocieszenie.
Pocieszenie rodzi się z trudnych doświadczeń, jeśli są one złączone z
cierpieniem Chrystusa. Dalej obejmuje ono wiernych i karmi się samą radością
Chrystusa zmartwychwstałego.
Ania stara się nieść pocieszenie, ponieważ kocha. Jeśli się kocha, nie można
przejść obojętnie wobec cierpienia, które dotyka kochaną osobę. Ania nie chce,
aby ci, których kocha, cierpieli. Jeśli trzeba, chce wziąć na siebie ich cierpienia i
pragnie cierpieć dla Jezusa.
Dziecięca czułość Ani nie ogranicza się do matki, ale otwiera się na miłość. Jej
ISSN 2102-7838
1
List przyjaciół Anne de Guigné
N° 25
matka nie powiedziała jej: „Jeśli chcesz mnie pocieszyć, bądź dla mnie dobra”,
ale „bądź dobra”. Wśród rysunków pozostawionych przez Anię jest prosty krzyż,
któremu towarzyszą słowa: „Stojąc pod krzyżem, na którym wisiał Jej Syn,
Matka Boleściwa płakała zrezygnowana. Daj mi łaskę, bym mogła z Tobą
zapłakać, ponieważ Jezus jest nie dość kochany”. Zdania te nawiązują do
sekwencji „Stabat Mater”, ale ich zakończenie: „ponieważ Jezus jest nie dość
kochany”, pochodzi od małej Ani.
Ania pociesza swoje rodzeństwo. Przykładów tego można by mnożyć:
rezygnuje z wyjścia z domu, żeby nie zostawiać swoich sióstr samych. Pociesza
ubogich. Organizuje kiermasz na rzecz ubogiej rodziny, której dom spłonął od
pioruna.
Ania pociesza grzeszników. Wstawia się za skazanymi. Dopóki będą
grzesznicy, dopóty duszyczki takie jak Ania nie spoczną.
Ania pociesza też Najświętszą Maryję Pannę, która nauczyła ją nieść
pocieszenie. Ania czuje się tak blisko Maryi, swojej Matki i Królowej! Dzieli z
Nią ból powodowany grzechami ludzi; dzieli z Nią miłość do Jezusa i ludzi!
Matka Boża Pocieszenia pociesza Anię i pomaga jej nieść pocieszenie. „Daj mi
łaskę, bym mogła z Tobą zapłakać”.
Wreszcie Ania pragnie pocieszać Jezusa. Leży na łożu śmierci, przeżyła
chwile ogromnego bólu. Jej matka zwraca się do niej: „Dzielnie cierpiałaś,
kochanie, na pewno pocieszyłaś Serce Jezusa i przyczyniłaś się do zbawienia
grzeszników”. Na to Ania odpowiada: „Och, Mamusiu! Jakaż jestem szczęśliwa!
Jeżeli jest tak, jak mówisz, chcę cierpieć jeszcze więcej!”. Kiedy pod koniec życia
Ania przechodzi bolesny atak, mówiąc: „Panie Jezu, Tobie to oddaję”, składa tym
samym dar Jezusowi, pocieszając Jego Serce. Ania wyraźnie osiąga szczyty życia
mistycznego.
Trzeba nam szerzyć sztukę pocieszania, którą posiadła mała Ania. W tej
dziedzinie stała się narzędziem Ducha Świętego. Trzeba nam przyzywać Anię
jako pocieszycielkę. Święty Paweł mówił, odnosząc się do różnorakich darów
Ducha Świętego, ażeby ten, kto pociesza, czynił to ochoczo. Życzę nam
wszystkim, aby wstawiennictwo Czcigodnej Służebnicy Bożej Anny de Guigné
wyjednało nam tę łaskę.
o. Jacques-Marie Guilmard OSB
© 2012 Association des Amis d’Anne de Guigné.
2