51 Przeglądy, streszczenia Reviews and abstracts Użycie

51 Przeglądy, streszczenia Reviews and abstracts Użycie

Przeglądy, streszczenia
Reviews and abstracts
Tom 4 nr 2 2008
Volume 4 no 2 2008
Użycie segmentowej kortykotomii do wspomagania dystalizacji trzonowców
The use ofsegmental corticotomy to enhance molar distalisation
Spena R. DDS, Caiazzo A. DDS, Gracco A. DDS, Siciliani G. DDS
JCO 41: 693-699
Skuteczna dystalizacja trzonowców szczęki wymaga zmniejszenia ich oporu, uniknięcia dystalnego przechylenia korony, dobrej kontroli w poziomie oraz utrzymania przedniego zakotwiczenia. Dystalizacja trzonowców to ruch do tyłu i na zewnątrz, ma
tendencję do przemieszczania zęba poza wyrostek. Kortykotomia może być przydatnym zabiegiem pomocniczym w takich przypadkach. Powodując miejscowe przespieszenie metabolizmu kości przyspiesza ruch zębów oraz zminimalizuje resorpcję korzenia
i możliwość utraty żywotności. Kortykotomia zmniejsza opór trzonowców i pozwala zrezygnować z przedniego zakotwiczenia.
W piśmiennictwie są opisywane przypadki kombinacji kortykotomii z wszczepieniem resorbowalnej, alloplastycznej, liofilizowanej kości w celu zwiększenia objętości wyrostka, regeneracji kości po fenestracji oraz w celu uniknięcia recesji dziąseł wynikającej z rozszerzenia łuków. Autorzy twierdzą, że gojeniu się kości towarzyszą procesy fizjologiczne wpływające dodatnio na ortodontyczny ruch zęba. Wzrost metabolizmu kości w okolicy okołoozębnowej po interwencji chirurgicznej został pokazany eksperymentalnie na przykładzie szczurów i psów. Jest on odpowiedzialny za szybki ruch zębów obserwowany, gdy siła ortodontyczna
jest przyłożona po zabiegu kortykotomii.
Niniejszy artykuł opisuje implantację liofilizowanej kości wołowej do wyrostka zębodołowego po częściowej policzkowej
i podniebiennej dekortykacji w okolicy trzonowców szczęki. Kortykotomia stymuluje powierzchniowe krwawienie tworząc doskonałe łoże dla implantacji materiału kościozastępczego oraz powoduje proliferację naczyń włosowatych w szpiku kostnym. Ponadto daje możliwość rozpoznania i leczenia rozrzedzenia struktury kości, fenestracji. Recesja dziąseł, często obserwowana w rejonie trzonowców może być wyleczona przez rozbudowę wyrostka materiałem kościozastępczym.
Pacjentka 18-letnia z uzębieniem stałym prezentowała wadę kostną i zębową klasy II. Miała mocno wychylone siekacze szczęki oraz powiększony nagryz poziomy. Wstępna faza leczenia obejmowała niwelację i szeregowanie obu łuków. Następnie wykonano obustronną kortykotomię po stronie policzka i podniebienia. Zabieg przeprowadzono w znieczuleniu miejscowym pod osłoną antybiotykową. Śródzabiegowo rozpoznano fenestrację wyrostka po stronach policzkowych. Blaszka zbita kości została usunięta mechanicznie. Na skrwawione podłoże położono wszczep kościozastępczy - liofilizowaną kość wołową Bio-Oss.
Tydzień po zabiegu rozpoczęto aktywną dystalizację za pomocą otwartych spiral NiTi o sile 200g umieszczonych między drugim przedtrzonowcem a pierwszym trzonowcem. Pacjentka zgłaszała się na kontrole co 4 tygodnie, dopóki nie została zakończona
dystalizacja, co nastąpiło po 8 tygodniach. Nie użyto aparatów wzmacniających przednie zakotwiczenie. Ruch dystalny trzonowców był osiowy, bez dystoinklinacji korony. Podczas dystalizacji zęby nie uległy rozchwianiu, a pacjentka nie odczuwała żadnych
dolegliwości. Intruzji górnego przedniego odcinka i zamknięcia szpar między drugimi przedtrzonowcami a trzonowcami dokonano w ciągu następnych 4 tygodni przy użyciu wyciągów klasy II. Leczenie zakończono po 11 miesiącach.
Po leczeniu ortodontycznym poprawił się stan przyzębia w okolicy drugich przedtrzonowców i trzonowców, jak również
zmniejszyła się początkowa recesja dziąseł. Zdjęcie aparatu stałego poprzedzała ekstrakcja trzecich trzonowców, która jednocześnie potwierdzała klinicznie wgojenie się wszczepu i brak fenestracji.
Przypadek ten pokazuje, iż segmentowa kortykotomia połączona z dystalizacja trzonowców szczęki jest efektywną kombinacją
w leczeniu wad klasy II. Obecność trzecich trzonowców wydaje się nie mieć wpływu na ruch dystalny; w prezentowanym przypadku, mimo, że trzecie trzonowce usunięto dopiero pod koniec leczenia, dystalizacja nie spowodowała dystoinklinacji koron
trzonowców ani utraty zakotwiczenia.
Wszczepienie materiału Bio-Oss w okolicy policzkowej zwiększyło objętość kości i polepszyło stan tkanek przyzębia pierwszego trzonowca. Czas trwania dystalizacji i całego leczenia był wyraźnie krótszy niż przy stosowaniu konwencjonalnej techniki.
opracował
lek. stom. Marcin Rudzki
FORUM
ORTODONTYCZNE
51
ORTHODONTIC
FORUM