KUBIZM

KUBIZM
To kierunek w malarstwie i rzeźbie zainicjowany we Francji w latach
1906-1909 przez Picassa i Braquea. Termin „ KUBIZM” użyty został
w odniesieniu do dzieł malarzy uczestniczących w Salonie Jesiennym
w 1908 r. W historii kubizmu przełomową rolę odegrał obraz Picassa
: Panny z Awinionu” – wprowadził nowe ujęcia barwy dzięki
ostrym, łukowatym, linearnym podziałom figury (por. rzeźba
murzyńska). Dalsze zaostrzenie podziałów i wyostrzenie konturów
w twórczości Braquea dał początek koncepcji nowej przestrzeni
w malarstwie (kubizm analityczny). Związanie sztuki z życiem za
pomocą kolażu było ostatnia fazą kubizmu. Kubizm to pierwszy
kierunek, który zerwał z tradycyjną koncepcją sztuki, wywarł wpływ
na futuryzm, konstruktywizm i abstrakcjonizm.
Panny z AwinionuPicasso. Według krytyków
sztuki
pierwszy
kubizmu
obraz
CECHY KUBIZMU
Zestawienie luźnych elementów odległych w czasie i przestrzeni,
symultaniczne ukazywanie przedmiotów z wielu stron, metoda kolażu
(łączenie przedmiotów z malarstwem)
Portret kobiety z gitarą- Braque
Kubizm analityczny
Fazy kubizmu:
GŁÓWNI PRZEDSTAWICIELE :
Pablo PICASSO (Picasso Ruiz Blasco) 1881-1973
Georges BRAQUE 1882-1963
Fernand LEGER 1881-1955
Pionierem
kubizmu
był Paul Cezanne.
Góra Saint VictoireCezanne
GEOMETRYZUJĄCY
ANALITYCZNY
SYNTETYCZNY
Mechanik –Leger
Ostatnia faza- kubizm syntetyczny