PRZYTUL MNIE

Przedstawia film
pt.
PRZYTUL MNIE
Reżyseria: Kaspar Munk, Dania 2010
W KINACH OD 3 CZERWCA 2011
VIVARTO SP. z o.o.
przedstawia produkcję
pt.
PRZYTUL MNIE
TYTUŁ ORYGINALNY: Hold om mig
TWÓRCY FILMU
Reżyseria: Kaspar Munk
Scenariusz: Jannik Tai Mosholt
Zdjęcia: David Katznelson
Muzyka: Mikael Simpson
Kostiumy: Rebecca Leve
Montaż: Ida Bregninge, Nanna Frank Møller
OBSADA
Julie Brochorst Andersen (Sara), Frederik Christian Johansen (Mikkel), Sofia Cukic
(Louise), Hicham Najid (Hassan), Wili Julius Findsen (Jonas), Charlotte Fich (matka
Sary), Bjarne Henriksen (ojciec Mikkela), Helene Egelund (matka Mikkela), Patricia
Schumann (matka Louise), Khalid Alsubeihi (ojciec Hassana), Ronnie Lorenzen (Morten),
Lucas Mun Billing (Lauritz), Anton Hjort Nielsen (Uno), Benjamin Wandschneider (Simon),
Mollie Maria Gilmartin (Freja), Olivia Anselmo (Rikke), Emilie Kruse (Mette), Michel Belli
(Claus)
NAGRODY / FESTIWALE:
2010 - 29. Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza „Ale Kino!” (Poznań)
2011 - 17. Festiwal Filmowy i Artystyczny Lato Filmów (Warszawa) – Międzynarodowy
Konkurs na Film z Najlepszym Scenariuszem
2010 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Mannheim-Heidelbergu – Nagroda Publiczności – Kaspar Munk, Sabrina Farji
2010 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Mannheim-Heidelbergu – Nagroda Jury Ekumenicznego - Kaspar Munk
2010 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Rzymie – nagroda główna w kategorii
Wschodzące Talenty – Kaspar Munk
O FILMIE
Grupa nastolatków u progu dorosłości. Sara jest wrażliwa i spokojna. Dobrze
się uczy i jest chwalona, czego nie można powiedzieć o jej kolegach, których interesuje
wszystko poza nauką. W domu opiekuje się młodszym bratem, bo zapracowana matka
pojawia
się
dopiero
późnym
wieczorem.
Pewnego
dnia
w
szkole
Sara
zostaje
sprowokowana przez Mikkela. Starcie kończy się udawanym gwałtem, który ktoś
uwiecznia telefonem komórkowym. „Teraz jesteś gwiazdą porno” żartuje jeden z kolegów.
Nagranie trafia do sieci i sytuacja wymyka się spod kontroli. Klasowy „żart” przeradza się
w konflikt, którego tragiczne konsekwencje są tylko kwestią czasu.
„Przytul mnie” jest debiutem pełnometrażowym Kaspara Munka. Reżyser
znany był do tej pory z realizacji krótkich form, zarówno fabularnych, jak i animowanych.
Część z nich zyskała uznanie krytyki filmowej, a na konto Munka trafiły m.in. takie
wyróżnienia jak Nagroda Główna Młodzieżowego Jury (Odense International FF) czy
nominacja Duńskiej Akademii Filmowej w kategorii Najlepsza Animacja (Robert Festival).
PRASA O FILMIE
(…) Zwięzły, przygnębiający film o przemocy w szkole. Bezradność rodziców
wobec przedstawionych problemów jest oczywista.
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Mannheim – Heidelberg, Konkurs
Nastolatki, presja i dalsze dramaty.
Quiet Earth, Marina Antunes
Trudno byłoby znaleźć przekonujące wyjaśnienie, dlaczego zrobienie sensownego
filmu o nastolatkach okazuje się możliwe w Skandynawii, a u nas, patrząc po dokonaniach
naszych filmowców, jest raczej nie do pomyślenia. Może u podstaw leży już sam odmienny
stosunek do młodych ludzi, który później pokutuje w sposobie ich przedstawienia? Tam
traktowani są jak pełnoprawne osoby z własnymi poglądami, podczas gdy u nas jak dzieci
dopiero co przechodzące proces kształtowania własnego światopoglądu i przez to nie zasługujące na partnerskie traktowania.
Stosunek do młodzieży doskonale pokazuje krótka scena z „Przytul mnie" Kaspara
Munka, kiedy nauczyciel zwraca się do dorastających uczniów z poleceniem przygotowania
wypracowania dotyczącego stosunków międzynarodowych Danii. Zaznacza, że interesuje
go ich własne stanowisko w tej sprawie, bez względu na to, jakie ono będzie, bo ich pogląd
właśnie ma największe dla niego znaczenie. W polskich szkołach to chyba wciąż podejście
obce i niewyobrażalne. Zamiast wywoływać wśród młodych ludzi dyskusje, wpaja się im
ideologie wskazując wprost na to co jest dobre, a co złe. W konsekwencji rola młodych zawęża się do biernego przyjmowania jedynie słusznego zdania, a nie kształtowania własnego. I tak jak traktuje się młodych ludzi, tak też chyba traktuje się polskiego widza, który
decyduje się dowiedzieć czegoś o współczesnej młodzieży poprzez polskie produkcje. Taktykę pedagogiczną opartą na wyraźnej opozycji mistrz i uczeń, w której nie ma cienia partnerskiej relacji wyraźnie widać w polskich filmach o młodzieży, które w sposób jasny i niezwykle klarowny podsuwają widzom proste rozwiązania. Ubiegłoroczne "Galerianki" Katarzyny Rosłaniec mówiły wprost: to, że gimnazjalistki kupczą swoimi ciałami za jeansy to
tylko i wyłącznie wina obojętnych rodziców. Same dziewczynki, jak wynika z obrazu, przecież złe nie są, tylko albo mają negatywne wzorce wyniesione z domu, albo ulegają samonapędzającemu środowisku rówieśników. Wszystko jest jasne, możemy pokiwać głowami,
że „źle się dzieje" i spokojnie zająć się swoimi sprawami.
"Przytul mnie" na szczęście unika tak prostych wyjaśnień, mimo, że winowajców
całego zajścia nie trzeba wcale szukać. W filmie Munka młodzi ludzie, którzy stają się prowodyrami inscenizowanego gwałtu na swojej szkolnej koleżance są winni, lecz ich wina
choć podlega surowej moralnej ocenie ma rożne odcienie. Reżyser nikogo nie usprawiedliwia, nie tłumaczy, lecz także nie piętnuje. Nie wytyka młodych oprawców palcem mimo, że
dopuścili się karygodnego czynu. Zamiast tego, nastoletnią ofiarę i samych dręczycieli zestawia ze sobą wskazując na łączące ich podobieństwa. Każdy z nich jest tak samo zagubiony, podatny na wpływy, nie wie jeszcze czego chce ani kim chce być. Każdy jeszcze
szuka, jakkolwiek to banalnie zabrzmi, własnej drogi, kiedy więcej jest niepewnych niż
stałych punktów odniesienia i oparcia. Nikt nie jest tu jednoznacznie zły mimo, że popełnia
karygodne błędy, które zapewne przyjdzie mu odpokutować. Sytuacja każdego z nastolatków jest, więc podobna. Wszyscy czują się osamotnieni, bo z rodzicami albo nie mogą,
albo nie potrafią rozmawiać, albo boją się ich odtrącenia. Wśród rówieśników również nie
mogą czuć się swobodnie, bo każde przybiera maskę wstydząc prawdziwych uczuć i emocji. To, co wyróżnia Munka w porównaniu z polskimi twórcami (ostatnio Rosłaniec i Gliński
pokazujący świat dziecięcej prostytucji) jest stosunek dla młodych bohaterów, których nie
traktuje z góry, nie wykorzystuje jako elementu odgórnie założonej tezy, lecz właśnie nad
nimi się pochyla i to im się ze zrozumieniem przygląda. Nie szuka przy tym łatwych usprawiedliwień dla błędów młodzieży wśród win ich rodziców, bo ich stosunek do własnych
dzieci jest całkowicie różny. Od całkowitego zlekceważenia, poprzez obojętność, aż do
nadmiernego uwielbienia. Co ciekawe główny prowodyr całego zamieszania jest otoczony
troską swoich rodziców i wie, że może na nich w trudnych sytuacjach polegać. A jednak
dopuszcza się tak karygodnego czynu. Dlaczego? Odpowiedź nie będzie tak prosta. I ta
złożoność powoduje, że mamy do czynienia z filmem wymykającym się rutynie,
który chce się oglądać.
Patryk Tomiczek, Stopklatka.pl, 29 listopada 2010
Brochorst Andersen (Sara) jest prawdziwym odkryciem. Posiada niezwykłą zdolność
przykuwania uwagi widza. Johansen również zasługuje na uwagę jako odtwórca roli
Mikkela.
Przytul mnie, Jay Weissberg, Variety
Już krótkometrażowymi filmami Kaspar Munk pokazał swoje mistrzostwo tworzenia
obrazów i to w stopniu, w którym mógłby być porównywany do filmu „Słoń” Gusa Van
Santa. W „Przytul mnie” reżyser patrzy oczami czterech nastolatków chcąc sportretować
strukturę władzy i przemocy w szkole – oraz skrajnie różne sposóby radzenia sobie z nią
uczniów. Dla Kaspera Munka, tragedia w szkole jest jedynie punktem wyjścia świetnie
wyreżyserowanego obrazu o moralności i konsekwencjach – bez uciekania się do
wskazywanie winnych.
Festiwal Filmowy w Kopenhadze, lista 13 filmów nominowanych do Nagrody Nowego Talenu PIX 2010
Nie ma chwili kiedy nie dziękuję, że skończyłam szkołę średnią, kiedy nie było jeszcze
mody na posiadanie telefonów komórkowych. Jeśli wtedy ciężko było być niepewnym
siebie nastolatkiem, to niewątpliwie teraz, kiedy stale żyjemy w zagrożeniu zamieszczania
filmów z komórek w Internecie, jest znacznie gorzej. (…)
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Mannheim – Heidelberg, Konkurs
REŻYSER - KASPAR MUNK
Urodził się w 1971 w Danii. W Nowym Yorku uczył się
sposobów działania i technik gry aktorskiej. Uczestniczył w
kursach w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Danii.
Uczęszczał również na Uniwersyte w Kopenchadze, na którym
zdobył
dyplom
z
filmoznawstwa
oraz
alternatywnej szkole filmowej Super16.
Wybrana filmografia:
2010 - Przytul mnie (Hold Me Tight) - reżyser
2006 - Embrace Me (short) – reżyseria, scenariusz
2005 - Tiny Death (short) - reżyseria, scenariusz
2003 - Kisses (short) - reżyseria, scenariusz, producent wykonawczy
2003 - Øje-blink (short) - reżyseria, scenariusz, producent wykonawczy
2001 - Passing By (short) - reżyseria, scenariusz, producent wykonawczy
szkolił
się
w