Być Apostołem Dzisiaj 3- marzec 2016

Słowa Papieża Franciszka z orędzia Urbi et Orbi na Wielkanoc 2013 r.:
,,przyjmijmy łaskę zmartwychwstania Chrystusa! Pozwólmy, by odnowiło nas
miłosierdzie Boga, pozwólmy, aby Jezus nas kochał, pozwólmy, by moc Jego
miłości przemieniła także nasze życie. I stańmy się narzędziami tego
miłosierdzia, kanałami, przez które Bóg może nawadniać ziemię, by strzec
całego stworzenia i sprawić, aby kwitły sprawiedliwość i pokój”.
Pytania do refleksji:
• Papież Franciszek chce, aby w czasie Jubileuszu wszyscy chrześcijanie
zastanowili się nad uczynkami miłosierdzia względem ciała i duszy, jako
naszej odpowiedzi na miłosierną miłość Ojca. Będzie to: ,, sposób na
obudzenie naszego sumienia, często uśpionego w obliczu dramatu ubóstwa,
a także umożliwi nam coraz głębsze wejście w serce Ewangelii, gdzie ubodzy
są uprzywilejowani dla Bożego miłosierdzia” (MV 15).
• Przypomnijmy uczynki miłosierdzia względem ciała: głodnych nakarmić,
spragnionych napoić, nagich przyodziać, podróżnych w dom przyjąć,
chorych odwiedzać, więźniów pocieszać, zmarłych pogrzebać. Uczynki
miłosierdzia względem duszy: grzeszących upominać, nieumiejętnych
pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy
cierpliwie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych.
• Co dokładnie proponujemy naszym wspólnotom, rodzinom oraz Lokalnym
i Krajowym Radom Koordynacyjnym w tym roku miłosierdzia?
Módlmy się z naszym Założycielem, św. Wincentym Pallottim:
Boże mój, [...] Ty, który jesteś nieskończoną miłością, nieskończonym miłosierdziem,
daruj, że dla większej dosadności ośmielam się powiedzieć – Ty oszalałeś wobec mnie z
miłości i miłosierdzia! W każdej bowiem chwili i zawsze myślisz o mnie od całej
wieczności, zalewając mię potokami łask, względów, darów i zmiłowań wszystkich Twych
nieskończonych bez granic miłosiernych przymiotów, i stale, o Ojcze, Synu i Duchu
Święty, karmisz mnie i żywisz całym swoim Istnieniem, Istotą, przymiotami i
działaniami Bożymi. Amen (OOCC X, pp. 235-6).
S. Angeline Kambugu SAC,
Rwanda
________________________________________________
Segretariato Generale, Unione dell’Apostolato Cattolico
Piazza San Vincenzo Pallotti 204, Roma, Italia [email protected]
Wielkanoc 2016 - Miłosierdzie Boże w tajemnicy
śmierci i zmartwychwstania Chrystusa
W czasie otwarcia nadzwyczajnego Roku Świętego Miłosierdzia, Papież
Franciszek przypomniał nam, że ten rok jest ,,darem łaski”. Zaprasza on nas do
,,odkrycia na nowo głębi miłosierdzia Ojca, który przyjmuje wszystkich i sam
wychodzi na spotkanie każdego.” (Homilia z dnia 12/8/2015). To zaproszenie
znajduje silny oddźwięk w naszych sercach. Jako członkowie i wpółpracownicy
Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego jesteśmy wezwani do przyjęcia tego
zaproszenia, na wzór naszego Założyciela św. Wincentego Pallottiego, który uznał
siebie za cud miłosierdzia i chciał, aby nieskończona miłość i miłosierdzie Boga
były znakami rozpoznawczymi członków i współpracowników Zjednoczenia.
Miłosierdzie Boga w pełni objawiło się nam w osobie Chrystusa, który chociaż
istniał ,,w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem,
lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi.
A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się
posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej!” (Flp 2, 6-8).
To jest ta tajemnica miłosiernej miłości Boga, którą głosimy z
przekonaniem w naszym Credo: ,,Wierzę, w [...] w Jezusa Chrystusa, Syna Jego
jedynego, który [...] został ukrzyżowany, umarł [...] i zmartwychwstał, [...]
wstąpił do nieba [aby dać nam życie]”; to jest podstawa naszej wiary. Bóg, który
jednym słowem mógł zbawić tysiące światów, jak powiedziała św. Faustyna,
chciał, aby nasze odkupienie dokonało się przez krzyż Jego Syna, Jezusa
Chrystusa, a On, Jezus Chrystus, w swej nieskończonej miłości i miłosierdziu
zgodził się na przyjęcie całego losu ludzkiej kondycji; losu naznaczonego
cierpieniem i śmiercią, aby zbawić nas od zła, grzechu i śmierci. Akceptując
cierpienie i śmierć na krzyżu, Chrystus objawił niezgłębioną miłość Boga do
każdego człowieka; Jego Męka jest zwieńczeniem Jego zbawczego dzieła. Męka
Chrystusa jest znakiem bezgranicznej i miłosiernej miłości Boga, najbardziej
uderzającym gestem Jego miłości i miłosierdzia.
W swojej Pasji Pan Jezus dał nam niedościgłą miłość, która przewyższa
wszelkie ludzkie rozumienie. Wszystkie etapy procesu były dla Jezusa źródłem
niewypowiedzianego bólu, sięgającego granic ludzkiej wytrzymałości. Od agonii,
aż do całkowitego daru ze swego życia, Chrystus okazywał nam miłosierne serce,
a każdy Jego gest objawiał to miłosierdzie; On wziął na siebie ludzką nędzę i
cierpienie. Obarczył się tym wszystkim, co oddziela nas od Boga. Złączył się z
całą naszą samotnością, z sytuacjami naszego cierpienia, naszych zdrad.
Gdy nadszedł dzień, aby rozciągnąć ramiona na krzyżu, nie chciał nas
zostawić samym sobie, bez pamiątki; w swoim miłosierdziu ustanowił więc
Najświętszą Eucharystię jako znak swej obecności wśród nas, tak pełnej miłości
i miłosierdzia. Św. Faustyna napisała o tym: ,, Ty, o Panie, odchodząc z tej
ziemi, chciałeś pozostać z nami i pozostawiłeś sam siebie w Sakramencie
Ołtarza i otworzyłeś nam na rozcież miłosierdzie swoje. [...] W Najświętszym
Sakramencie zostawiłeś nam miłosierdzie swoje; Oto Twa miłość tak zaradzić
raczyła, bym idąc przez życie, cierpienia i znoje, nigdy o Twej dobroci i
miłosierdziu nie wątpiła” (Dz 1747-8).
Św. Wincenty Pallotti pisze w dziełku Bóg miłość nieskończona: „Oświecony
wiarą świętą pamiętam, że Pan nasz Jezus Chrystus, okazawszy swą nieskończoną
miłość i swe nie-skończone miłosierdzie w ciągu najświętszego życia swego we
wszystkim co uczynił i co powiedział dla naszego wiecznego zbawienia, raczył,
przed pójściem za nas na śmierć krzyżową, ustanowić Najświętszą Eucharystię (…)
jako niekrwawą ofiarę oraz jako sakrament na pokarm dla dusz naszych. (…)
Chciał bowiem, przez ręce Apostołów oraz ich następców ponawiać wieczyście
ofiarę krzyżową na ołtarzach” (Bóg miłość nieskończona, p.31).
To właśnie podczas tego posiłku Chrystus dał nam wzniosły przykład, że
nasza miłość i miłosierdzie powinny objawiać sie w naszej służbie wobec braci i
sióstr (J 13,14). Papież Franciszek w swojej Bulli ogłaszającej Rok Jubileuszowy
mówi, że: ,,Podczas gdy Jezus odprawił po raz pierwszy Eucharystię, jako
Wieczną Pamiątkę swojej realnej obecności pomiędzy nami, umiejscawiał
symbolicznie ten najwyższy akt Objawienia w świetle miłosierdzia. W tymże
samym horyzoncie miłosierdzia Jezus przeżywał swoją mękę i śmierć,
świadomy wielkiej tajemnicy miłości, która wypełniła się na krzyżu” (MV 7).
W czasie agonii doświadczył tak głębokiego smutku, że oświadczył:
,,Smutna jest moja dusza aż do śmierci” (Mt 26,38). Chociaż jego smutek był
spowodowany przez grzech ludzi, to jednak zbliżał się ku swego cierpieniu
pragnąc sercem zbawienia całej ludzkości.
Na krzyżu nie przestał okazywać miłosierdzia, odpuszczając grzechy
złoczyńcy, który się nawrócił (Łk 23, 42-43), składając swe życie w ręce Ojca dla
zbawienia ludzi (Łk 23,46) oraz przyjmując śmierć w straszliwych mękach,
rozpięty na drzewie krzyża. A wszystko to z miłości do mnie! Papież Jan Paweł
II w „Dives in misericordiae” powiedział: ,,W ten sposób krzyż Chrystusa, w
którym Syn, współistotny Ojcu, oddaje pełną sprawiedliwość samemu Bogu,
jest równocześnie radykalnym objawieniem miłosierdzia, czyli miłości
wychodzącej na spotkanie tego, co stanowi sam korzeń zła w dziejach
człowieka: na spotkanie grzechu i śmierci.” (DM 8)
Po swej śmierci otworzył niewyczerpane źródło miłosierdzia dla nas; dał nam
to, co było dla Niego najdroższe: krew i wodę wypływającą z Jego boku, źródło
wszelkiego miłosierdzia. Św. Faustyna napisała w Dzienniczku: ,,W miłości
niepojętej pozwoliłeś otworzyć najświętszy bok swój, I wytrysły z Serca Twego
strumienie krwi i wody. Tu jest żywy miłosierdzia Twego zdrój” (Dz 1748).
W ten sposób Chrystus całkowicie wypełnił wolę Boga mając na celu
odkupienie i zbawienie ludzkości. Przez swoje posłuszeństwo został
obdarowany miłosierdziem Ojca, miłością mocniejszą niż śmierć, gdy Bóg
Ojciec wskrzesił Go z martwych. Jak czytamy w Dziejach Apostolskich: ,,tego
Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem.”(Dz
2,36) W swoim zmartwychwstaniu Chrystus ukazuje nam pełnię zawsze
współczującej miłości Boga, która kieruje się do całej ludzkiej niedoli; jest to
niewątpliwie znak i narzędzie Bożego miłosierdzia, zwieńczenie tego
miłosierdzia i całej zbawczej misji. W Jezusie zło zostaje pokonane przez dobro,
nienawiść przez miłość, śmierć przez zmartwychwstanie.
Chrystus, którego „Ojciec nie oszczędził” dla dobra człowieka, i który w
swojej męce i śmierci na krzyżu, nie był przedmiotem ludzkiego miłosierdzia,
rzeczywiście objawił w swoim zmartwychwstaniu pełnię miłości, jaką żywił do
Niego Ojciec a za jego pośrednictwem do wszystkich ludzi. ,,On nie jest
Bogiem umarłych, lecz żywych” (Mk 12,27). W swoim zmartwychwstaniu
Chrystus objawił Boga miłosiernej miłości właśnie dlatego, że przyjął krzyż jako
drogę do zmartwychwstania. Dlatego, kiedy wspominamy krzyż Chrystusa, Jego
mękę i śmierć, nasza wiara i nadzieja opierają się na Zmartwychwstałym.
Miłosierdzie jest więc drogą, która łączy Boga i ludzi, abyśmy mogli otworzyć
swe serca na nadzieję, że zawsze będziemy kochani, pomimo ograniczeń
płynących z naszego grzechu; w Bogu wszystko mówi o miłosierdziu.
Miłosierna miłość każdego chrześcijanina, a zwłaszcza każdego członka i
współpracownika ZAK musi być podobna. Jak kocha Ojciec, tak też kochają
dzieci. Ponieważ On jest miłosierny, i my jesteśmy wezwani, aby być
miłosiernymi względem siebie nawzajem.
Aby być zdolnymi do miłosierdzia, musimy najpierw przykładać się do
słuchania Słowa Bożego. Oznacza to, że musimy na nowo odkryć wartość ciszy,
aby w niej rozważać skierowane do nas słowo. Tylko w ten sposób staje się
możliwe kontemplowanie miłosierdzia Boga i czynienie go naszym stylem życia.