Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego

Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego
Duchowa Adopcja powstała po objawieniach fatimskich, stając się odpowiedzią na
wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy,
które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. Na grunt polski została przeniesiona w
1987 r. przez działającą w obronie życia młodzież akademicką, skupioną we wspólnocie
Straż Pokoleń przy paulińskim koś-ciele Świętego Ducha w Warszawie. Stało się to za
sprawą artykułu polskiego dziennikarza Pawła Milcarka, zamieszczonego w Rycerzu
Niepokalanej, na temat tej idei. Pierwsze przyrzeczenia Duchowej Adopcji zostały złożone
2 lutego 1987 r. w kościele Ojców Paulinów w Warszawie. Miejsce złożenia pierwszych
przyrzeczeń nie jest dziełem przypadku. To właśnie tutaj po najeździe szwedzkim, w
podzięce za obronę Jasnej Góry, król Jan Kazimierz oddaje Ojcom Paulinom gruzy
zniszczonej świątyni, rozpoczynając w ten sposób dzieło odnowy moralnej narodu.
Z kościoła Świętego Ducha idea Duchowej Adopcji zaczęła promieniować na całą Polskę.
W 1994 r. modlitwa Duchowej Adopcji otrzymała błogosławieństwo Ojca Świętego Jana
Pawła II. W 1995 r. rozpoczyna pracę Centralny Ośrodek Duchowej Adopcji na Jasnej
Górze, a modlitwę podejmują kolejne grupy pielgrzymkowe wędrujące do Matki
Jasnogórskiej z całej Polski. Dzisiaj modlitwa znana jest w wielu krajach Europy.
Przetłumaczona na kilkanaście języków dociera na wszystkie kontynenty, stając się
ruchem na skalę międzynarodową.
- Na czym polega Duchowa Adopcja?
Duchowa Adopcja polega na indywidualnym modlitewnym zobowiązaniu podjętym
prywatnie lub publicznie (w kościele, we wspólnocie czy podczas pielgrzymki) w intencji
dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa 9 miesięcy, podczas których osoba
podejmująca to zobowiązanie odmawia jedną dowolnie wybraną tajemnicę różańcową
(radosną, bolesną, chwalebną lub tajemnicę światła) - Ojcze nasz i 10 Zdrowaś Maryjo
oraz specjalną modlitwę w intencji dziecka i jego rodziców. Do modlitwy można dołączyć
dodatkowe postanowienia. Mogą to być np.: częsta spowiedź i Komunia św., adoracja
Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, post od
telewizji, alkoholu, papierosów, konkretna pomoc rodzinom wielodzietnym, osobom
chorym, niepełnosprawnym, matkom samotnie wychowującym dzieci itp. Należy
podejmować postanowienia realne, mając na uwadze indywidualne możliwości ich
wypełnienia.
Przede wszystkim trzeba powiedzieć, że ta modlitwa nie jest wielkim obciążeniem, jak
myśli większość tych, którzy boją się ją podjąć. Jedno Ojcze nasz i 10 Zdrowaś Maryjo
zajmuje dokładnie pięć minut. To bardzo niewiele, jeśli się weźmie pod uwagę, że doba ma
1440 minut, a modlitwę można odmawiać przy porannym lub wieczornym pacierzu, na
spacerze, jadąc autobusem, w każdej dowolnej porze dnia. Oczywiście, na początku mogą
się pojawić pewne trudności, np. zapomnienie, ale pamiętajmy, że zapomnienie nie jest
grzechem. Można wtedy następnego dnia odmówić modlitwę dodatkowo lub przedłużyć
duchową adopcję o liczbę opuszczonych dni. Gdyby zdarzyła się przerwa dłuższa niż
miesiąc,
należy
ponowić
przyrzeczenie
i
starać
się
je
dotrzymać.
Wiele osób dołącza do modlitwy pewne praktyki pokutne, które są źle widziane w naszym
chrześcijańskim życiu, takie jak: posty, umartwienia, ofiary. Dzisiejszy świat zamiast pokuty
i nawrócenia preferuje wygodę i konsumpcjonizm. Szatan atakuje rodziny, rozbijając je i
niszcząc przez grzech aborcji, skazuje często kobiety na nieodwracalne skutki fizyczne i
cierpienia psychiczne, które medycyna określa jako syndrom poaborcyjny. Dzieje się tak,
gdyż szatan nienawidzi Boga, nienawidzi życia, nienawidzi dzieci, które mają nieskażone
serca i do których należy Królestwo Niebieskie. Dlatego stara się wtargnąć w plany Boga,
zniszczyć życie, przede wszystkim nie dopuszczając do poczęcia dziecka, oferując całą
gamę środków antykoncepcyjnych, które rujnują zdrowie kobiety. Jeśli mimo to dziecko
zostaje poczęte, chce je zabić jeszcze przed narodzeniem.Nie możemy być obojętni
wobec tak wielkiego zła. Trzeba nam chwycić za broń, jaką jest modlitwa, pokuta, częsta
spowiedź i Komunia św., zawierzenie Niepokalanemu Sercu Maryi i Różaniec św. Na tę
broń, która jest ratunkiem dla świata i ocaleniem dusz przed potępieniem wiecznym,
wskazała Matka Boża w uznanych przez Kościół objawieniach fatimskich.
Oprócz ratowania życia konkretnego dziecka zagrożonego zabiciem, które bierzemy w
modlitewną opiekę, modlitwa owocuje wielorakim dobrem. Jest nim systematyczna
modlitwa w rodzinach, zwłaszcza gdy podejmują ją rodzice wraz z dziećmi. Dalej skutecznie leczy ona zranione serca matek i ojców, którzy odrzucili dar życia,
przywracając pokój w rodzinach, budując nowe relacje między mężem i żoną, rodzicami i
dziećmi. Modlitwa ta jest także darem duchowego macierzyństwa dla osób starszych,
które czują się bardzo samotne i nikomu niepotrzebne oraz wspaniałym przygotowaniem
do sakramentu małżeństwa.
Modlitwa została wydana za pozwoleniem Kurii Metropolitalnej Warszawskiej (31 marca
1987 r. nr 1687/K/87). Ceremoniał przyrzeczeń opracowała Kuria Biskupia w Gdańsku 27
września1994 r. - ks. dr Wiesław Lauer, wikariusz generalny. Duchowa Adopcja otrzymała
błogosławieństwo Ojca Świętego Jana Pawła II (List Sekretariatu Stanu z 25 kwietnia 1994
r., przesłany na ręce Przeora Klasztoru Jasnogórskiego).