Czy umiemy korzystać z telewizji?
Transkrypt
Czy umiemy korzystać z telewizji?
Nauczanie zintegrowane – konspekty Czy umiemy korzystać z telewizji? Marta Szeliga Szkoła Podstawowa w Gawłuszowicach Konspekt zajęć zintegrowanych w klasie II Opracowanie regulaminu korzystania z telewizji. Zapisywanie odpowiedzi na pytanie: Jakie filmy lubisz oglądać w telewizji? Porządkowanie zdań zgodnie z wydarzeniami zapisanymi w pamiętniku Kasi. Dodawanie i odejmowanie liczb dwucyfrowych z przekroczeniem progu dziesiątkowego. Wykonanie telewizora z pudełka. Wymyślanie filmów „kreskówek”. Zadania dydaktyczno- wychowawcze. I. W zakresie edukacji polonistycznej: a) bogacenie słownictwa b) doskonalenie umiejętności wypowiadania się na dany temat c) ustalenie zasad korzystania z telewizji d) utrwalenie pojęć: rodzaj męski, żeński, nijaki rzeczownika e) umiejętność porządkowania zdań zgodnie z wydarzeniami zapisanymi w pamiętniku pt.” Z pamiętnika Kasi”. II. W zakresie edukacji matematycznej: a) usprawnianie techniki rachunkowej b) doskonalenie umiejętności dodawania i odejmowania w zakresie 100 III. W zakresie edukacji technicznej: a) łączenie elementów kartonu, tekturki przez sklejanie b) wymyślanie” kreskówek” c) zapoznanie ze sposobami gospodarowania wolnym czasem IV. W zakresie edukacji ruchowej: a) zabawa integracyjno- ruchowa „Ludzie do ludzi”. 9 Marta Szeliga – Czy umiemy korzystać z telewizji (konspekt zajęć zintegrowanych w kl. II) Metody pracy: • Pogadanka • Rozmowa kierowana. • Praca z tekstem • Pokaz. • Obserwacja. • „Burza mózgów”. • Opis ćwiczeń praktycznych. • Metoda gier i zabaw dydaktycznych. • Praktycznego działania. Formy pracy: Zbiorowa, indywidualna, grupowa. Środki dydaktyczne: • Podręcznik i karty pracy. • Rozsypanka sylabowa. • Paski z zadaniami tekstowymi. • Tekst z lukami oraz kartoniki z wyrazami do uzupełnienia. • Telewizor z pudełka – do demonstracji. Przebieg zajęć: 1. Czynności organizacyjno-motywacyjne. a) Powitanie. Wprowadzenie do tematu. b) Ułożenie wyników działań matematycznych w zakresie 100 od najmniejszego do największego. 2 ⋅7 = 3 ⋅10 = 5⋅4 = 28 : 7 = 36 + 7 = 72 - 20 = 84 + 8 = 65 - 15 = 4⋅6 = 15 : 3 = 10 ⋅ 0 = my stać ko u z te wi 10 zji le rzy mie Czy CKPiDN w Mielcu – Zeszyty nauczycielskie – Nr3/2005 c) Odczytanie hasła z rozsypanki sylabowej „Czy umiemy korzystać z telewizji?”. Część właściwa. a) Obejrzenie obrazków parami w podręczniku, przedstawiających poprawne i niepoprawne zasady korzystania z telewizji. b) Wspólne opracowanie regulaminu korzystania z telewizji. Uzupełnianie tekstu z lukami słownictwem: wieczorem, przesiaduj, telewizję, przeznaczone, ekranu, dzieci, samotnie- praca w grupach. 2. Tekst regulaminu: 1. 2. 3. 4. 5. Wybieraj programy ........................... dla ...................... w twoim wieku! Nie .................................. przed telewizorem całymi godzinami! Oglądaj ............................ z odległości 3 metrów od ..............................! Zapalaj lampę, gdy oglądasz program ..................................! Nie oglądaj telewizji samotnie! Omówienie poszczególnych punktów regulaminu. Pogadanka na temat wyboru programów telewizyjnych. Uzasadnianie wyboru. regulamin dzieci powieszą w swoich pokojach i będą go stosować. c) 3. Zabawa integracyjna „Ludzie do ludzi” uczniowie stają w parach, na hasło „ramię do ramienia” dotykają się ramionami, na hasło „plecy do pleców” dotykają się plecami, na hasło „ludzie do ludzi” zmieniają się w parach. d) Słuchanie wzorowo czytanego tekstu „Z pamiętnika Kasi”. Odpowiedzi na pytania w związku z tekstem. Porządkowanie zdań zgodnie z wydarzeniami zapisanymi w pamiętniku Kasi. e) Jak inaczej można spędzać wolny czas-metoda „.burzy mózgów” f) Rozwiązanie zadania tekstowego: Film „Zorro” trwa 45 minut, a film „Bolek i Lolek” trwa 27 minut. Układanie pytań i działań do zadania. g) Wykonanie telewizora z pudełka np. po butach. Wstępne planowanie. Łączenie kartonu, cienkiej tektury przez sklejanie. h) Wymyślanie filmów „kreskówek” – praca w zespołach kilkuosobowych. i) Wykorzystanie wykonanych wcześniej telewizorów. Rekapitulacja zajęć: Podsumowanie dnia, samoocena. W podsumowaniu przeanalizowano przeprowadzoną dzień wcześniej ankietę dla dzieci dotyczącą korzystania z telewizji. 11 Marta Szeliga – Czy umiemy korzystać z telewizji (ankieta dla dzieci) Ankieta dla dzieci 1. Jakie programy telewizyjne oglądasz? 2. − informacyjne − popularno- naukowe − teleturnieje − telenowele − filmy fabularne − bajki Kiedy oglądasz telewizję? 3. − od 15 do 17 − od 17 do 20 − od 20 do 22 − w innym czasie Ile czasu przeznaczasz na oglądanie telewizji? 4. − 1-2 godzin − 2-3 godziny − więcej niż 3 godziny Z kim oglądasz telewizję? − − − sam(a) z rodzeństwem z rodzicami 12 Marta Szeliga – referat Oddziaływanie telewizji na dziecko Na najbliższym spotkaniu z rodzicami przeprowadziłam analizę ankiety przeprowadzonej wśród uczniów i wygłosiłam referat na temat: ODDZIAŁYWANIE TELEWIZJI NA DZIECKO Dzięki oddziaływaniom środowiskowym dziecko ma możliwość poznawania nieznanych mu faktów, zjawisk dotyczących różnych dziedzin życia społecznego, nauki, techniki, kultury. Istotne miejsce w tym procesie zajmuje telewizja. Coraz częściej dzieciństwo współcześnie żyjących dzieci określane bywa mianem – dzieciństwa telewizyjnego. Odbiór telewizji przez dziecko rozpoczyna się w domu rodzinnym i trwa przez cały okres jego dzieciństwa i młodości. Wielość kanałów telewizyjnych daje dziecku możliwość wybierania – zmianę programów. Telewizja staje się dzisiaj, dla dziecka, podstawowym często niezastąpionym źródłem wiedzy, nowych wiadomości, inspiruje do podejmowania nowych działań o charakterze społecznym i opiekuńczym; do nowych pozytywnych zachowań. W wielu rodzinach na wsi jak również w mieście telewizja zaspokaja potrzeby dzieci i rodziców dotyczących: uczestnictwa w kulturze: chodzenie do kina, teatru, na koncerty muzyki poważnej, lekkiej, do muzeum, na wystawy, do galerii, czytania książek, czasopism, gazet, słuchania audycji radiowych; potrzeb poznawczych związanych z uzyskaniem informacji, wiedzy z zakresu różnych dziedzin nauki, techniki, kultury; przeżywania różnych wydarzeń sportowych, kulturalnych; odpoczynku, zabawy, rozrywki Określone warunki życia rodziny powodują, że telewizja przejmuje rolę wyrównującą braki tkwiące w rodzinie oraz w środowisku lokalnym, umożliwiając realizację wielu wyżej wymienionych potrzeb dzieci i rodziców. Telewizja przekazuje rodzicom w różnych programach wiedzę o wychowaniu i inspiruje ich do określonych działań wychowawczych, poprzez stwarzanie możliwości codziennego skupiania wokół siebie członków rodziny, umacniania więzi psychicznej między nimi i w ten sposób integrowania rodziny. Odbywać się to powinno poprzez stworzenie rodzinno - domowego uczestnictwa w odbiorze programów telewizyjnych. Dyskusje rodziców z dziećmi o programach telewizyjnych mogą pomóc im w zrozumieniu i przyswajaniu przekazywanej przez telewizję wiedzy. Rodzice wyjaśniają, tłumaczą różne sekwencje programowe, przez co dzieci znajdują się pod mniejszym wpływem negatywnych scen. Rodzice dostarczają pożądanych, wartościowych wzorów zachowań. 13 Marta Szeliga – referat Oddziaływanie telewizji na dziecko Telewizja jest instytucja wspomagającą szkołę w procesie wychowania i przekazywania umiejętności i wiadomości. Programy kierowane do młodych odbiorców, odpowiednio przygotowane pod względem merytorycznym i artystycznym mogą im pomóc w prawidłowym rozumieniu współczesnego świata. Telewizja dostarcza wielu wartościowych treści, szczególnie w programach z zakresu biologii, fizyki, geografii i przyrody. Nie wymaga jednak wysiłku przyswajania ich, utrwalania i powiązania z innymi treściami. Uczeń- widz ogląda to, co chce. Nie to, co jest potrzebne, przydatne i wartościowe, ale to, co go interesuje. Od czasu wynalezienia pilota wzrosła praktyczna łatwość wybierania dowolnego kanału z telewizyjnej oferty. Podróżowanie po „piętrach” telewizyjnych programów zdaje się być źródłem przyjemności samym w sobie i to stanowi istotę tego rodzaju korzystania z telewizji. W zjawisku tym chętnie uczestniczą dzieci, przy czym otwarte jest pytanie, co wynika z tego rodzaju kontaktów z telewizją? Środki masowego przekazu, koncentrują się na pozyskaniu jak największej widowni. Uciekają się do wątków sensacyjnych i wyrafinowanych aktów przemocy, zarówno tych wymyślonych, jak i z „życia wziętych”. Coraz częściej do gustów najmłodszych widzów, podobnie jak i nastolatków, autorzy programów próbują dotrzeć poprzez eksponowania wątków sensacyjnych i towarzyszących im nieodłącznie aktów agresji fizycznej i słownej. Filmy animowane wypełnione są obrazami i treścią tak charakterystyczną dla kina akcji. Przegląd tylko niektórych kreskówek, rejestr nagromadzonych w nich obraźliwych i wulgarnych wypowiedzi oraz liczne obrazy agresji fizycznej uświadamiają, jak wielkim zagrożeniem są niewinne w oczach dorosłych bajki. Najmłodsze dzieci dowiadują się, że walka w imię szlachetnego celu okupiona jest ofiarą, a w każdej walce są zwycięzcy i pokonani. Maluchy uczą się, że najskuteczniejszym sposobem dochodzenia swoich racji, osiągania sukcesów, sprawowania władzy, czy zwalczania przeciwników jest użycie siły, a także „odgrywanie” się za swoje. Niektóre obrazy przypominają sceny wyjęte z horrorów, które dorosłym pokazuje się po północy. Bestialskie okaleczanie ciała, obcinanie głów, podpalanie to nieliczne przykłady mogące powodować nerwice, lęk, a nawet fobie. Na skutki nie trzeba długo czekać. Dzieci stają się nadpobudliwe i napastliwe, a to odbija się na funkcjonowaniu w grupie rówieśniczej, w kontaktach z rodzicami i nauczycielami, a także na wynikach w nauce. Znamy liczne przypadki z życia świadczące o tym, że młodzież często sięga po argumenty siłowe. Posługuje się pięściami i nogami. Coraz częściej wyposaża się w sprzęty ulicznego bandyty – kije, noże, siekiery. Młodociani złodzieje, bandyci działają według ściśle określonych wzorów ekranowych. Przemoc pokazywana w telewizji może w pewnych warunkach powodować niekorzystne zmiany w osobowości dziecka, zarówno w sferze poznawczej, emocjonalnej, jak też behawioralnej. Problemy współczesnego życia, do których można zaliczyć anonimowość osiedli, rodziny jednopokoleniowe, pogoń za pieniądzem, frustracje związane z pracą – 14 CKPiDN w Mielcu – Zeszyty nauczycielskie – Nr3/2005 wszystko to sprawia, że rodzice większość czasu spędzają poza domem. Nuda, brak zajęć pozalekcyjnych w szkole, zamykanie ośrodków kulturalnych brak innej rozrywki niż telewizja powoduje, że dzieci wiele godzin po szkole spędzają przed telewizorem. Telewizja staje się członkiem rodziny. Ekranowy bohater staje się naszym znajomym, który przebywa z nami w pokoju. Nie wymaga wielu starań z naszej strony. Nie musimy z nim prowadzić konwersacji, podawać obiadu, częstować herbata. Kontakt z nim jest jednocześnie bardzo bliski, a także dowolnie zdystansowany. Wypełnia nam poczucie pustki w pustym mieszkaniu, likwiduje izolację i zastępuje więzi z innymi także z rodzicami. Groźne z punktu wychowawczego są sygnały, że telewizja bardzo wyraźnie ogranicza czas na rozmowy rodzinne, kontakty bezpośrednie rodziców i dzieci, wspólne spacery, wyjazdy, itp. Zauważa się, że dzieci coraz mniej czasu poświęcają na pracę na rzecz rodziny, domu, gospodarstwa domowego. Telewizja podporządkowała sobie strukturę czynności dnia dziecka wprowadzając trwałe zmiany w jego organizację, m. in. poprzez redukcję czasu na naukę, pracę, wypoczynek czynny. Konsekwencją, czego jest zaniedbywanie przez dzieci nauki szkolnej w domu, skracanie czasu na jej wykonanie, odrabianie szkolnych prac domowych w pośpiechu,”, bo zaraz idzie dobry program w telewizji”. Niepokojące jest także to, że prawie połowa dzieci ogląda telewizję podczas odrabiania lekcji, co z pewnością nie pozostaje bez wpływu na wykonanie zadań. Telewizja niszczy zdolność dziecka do samodzielnego myślenia, upośledza rozwój mózgowia, zachęca do myślowego lenistwa, osłabia zdolności językowe i wyobraźnię dziecka. Dzieci oglądające telewizję codziennie przez wiele godzin maja rzeczywiście sporo wiadomości, które jednak nie wiążą się w żadną całość, nie tworzą spójnego obrazu świata, nie dają o nim jasnego, prawidłowego wyobrażenia. Codzienny, wielogodzinny kontakt dzieci z telewizją ma ujemny wpływ na ich zdrowie fizyczne. Telewizja wpływa na wzrok dziecka powodując jego uszkodzenia. Z kolei ograniczenie czasu na zabawy i gry ruchowe, sportowe, przebywanie na powietrzu stwarza niebezpieczeństwo chorób układu kostno – mięśniowego. Zapadnięta klatka piersiowa, zaokrąglone plecy, zwiotczałe mięśnie, obniżenie się sprawności fizycznej to objawy tzw. choroby telewizyjnej. Wielogodzinne przesiadywanie dzieci przed telewizorem prowadzi do skoliozy, zaburzeń w przemianie materii, otyłości, a nawet wzrostu cholesterolu we krwi. Bardzo niepokojące jest również wzrost schorzeń alergicznych spowodowanych nadmiernym przeciążeniem narządów zmysłu. Reasumując należy stwierdzić, że nasze dzieci oglądają telewizję za często, za długo i to programy wątpliwej jakości. 15 Marta Szeliga – referat Oddziaływanie telewizji na dziecko Telewizja jest jednak wielkim dobrodziejstwem, ale tylko wtedy, gdy: 1. Mamy do czynienia z rodzinno – domowym uczestnictwem w odbiorze programów. 2. Gdy rodzice planują wspólnie z dzieckiem czas i porę oglądania telewizji oraz zapewniają mu odpowiednie warunki odbioru programów telewizyjnych. 3. Gdy młodociany widz ogląda programy przeznaczone dla niego i to programy przygotowane prawidłowo pod względem merytorycznym i artystycznym.. Literatura: 1. „Wesoła szkoła” – podręcznik do nauczania zintegrowanego w kl. II oraz karty pracy. 2. Program wczesnoszkolnej zintegrowanej edukacji XXI wieku klasy 1-3, Jadwiga Hanisz. 3. Izdebska J. – Rodzina, dziecko i telewizja. Białystok 1996, Trans Humana. 4. Kossowski P. Dziecko i reklama telewizyjna. Warszawa 1999, wyd. Akad. „Żak”. 5. Izdebska J., Niektóre przejawy ujemnego oddziaływania telewizji na dzieci. Problemy opiekuńczo-wychowawcze 5/1994. 6. Sosa J., Włącz mi kreskówkę, mamo. Nowa Szkoła 2/2000. 16