Konspekt udostępniamy na zasadach: zachowania informacji o

Konspekt udostępniamy na zasadach: zachowania informacji o

Konspekt udostępniamy na zasadach:
● zachowania informacji o autorstwie
● tylko niekomercyjnego wykorzystania
Licencja CC BY-NC
http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/
Zajęcia o wyczynie
Cel: Uświadomienie uczestnikom zastosowania wyczynu jako podstawy pracy wędrowniczej.
Zamierzenia:
- Uczestnicy będą chcieli sami pracować wyczynem i motywować do tego swoich harcerzy
- Będą mieli szeroki repertuar przykładów, z którego mogą czerpać
- Będą rozumieli znaczenie pojęcia „wyczyn”, w szczególności nie będą zawężali go tylko
do wyczynu fizycznego ani do wielkich, epokowych działań
- Będą rozumieli niebezpieczeństwa (nie tylko fizyczne) związane z wyczynem.
Zaczynamy od podziału na 3 grupy, z mózgiem (grupa fizyczna ma być sprawna fizycznie, grupa
intelektualna lubić kombinować i majsterkować, grupa duchowa mieć choć odrobinę refleksyjną
naturę). Przez np. zabawę w atomy aż do akceptowalnego podziału, a potem poprawki.
Grupa fizyczna z drugim instruktorem wychodzi na zewnątrz i z drugim instruktorem mają przejść
ponad liną rozwieszoną na wysokości powyżej pasa najwyższego uczestnika bez dotykania jej.
Jeżeli pójdzie łatwo, to zaproponować wariant, w którym muszą przejść jako jeden organizm, tj.
muszą przez cały czas się dotykać (to w praktyce wymaga czterech osób, w tym trzech raczej
silnych i sprawnych). Jeśli skończą przed czasem, przenieść do drugiej grupy i prosić o pomoc.
Cały czas uważać na bezpieczeństwo (na śniegu byłoby dobrze). Druga grupa dostaje wyzwanie
intelektualne, tj. gwoździe. Dostają deszułkę z wbitym gwoździem i 15 gwoździ (dużych).
Zadaniem jest umieszczenie wszystkiego tak, żeby gwoździe nie dotykały niczego prócz gwoździ,
prócz tego jednego w deszczułce, który może dotykać deszczułki (ale niczego innego). Prezentuję
tu zadanie i idę do grupy trzeciej. Ta w osobnej sali siedzi z muzyką. Uczesnicy mają się wyciszyć,
nie rozmawiać, pomyśleć, co mogą zrobić dobrego dla innych uczestników kursu, bądź
konkretnego, wybranego uczestnika. Co mogą od siebie dać. Muzyka powinna sprzyjać myśleniu,
nie usypiać, mi się podoba bolero do tego, w jakiejś dwudziestominutowej wersji. Po wyjaśnieniu
idę do grupy intelektualnej, wyjaśniam im wątpliwości i daję wskazówki tak, żeby skończyli po
trzydziestu minutach.
Gdy już skończą, zbieramy się razem i mówimy pokrótce, co kto robił. Wyjaśniam, co to jest
wyczyn, jak to rozumieć. Pokazuję kilka przykładów, gdzie pojawia się w pracy wędrowniczej,
zwracam uwagę na zamierzenia. Następnie burza mózgów i pomysły na wyczyn indywidualny,
uzyskać jak najszersze spektrum propozycji, nie chodzi o dyskusję. Jak pojawi się coś głupiego, to
prostować. Jak będą się zawężać do jakiejś kategorii, to rzucać coś nowego, rozszerzającego
horyzonty. (na raz lub rozłożony w czasie, fizyczny, duchowy, intelektualny, praca nad charakterem,
umiejętnościowy, większy i mniejszy, systematyczny lub zrywowy). (w sumie ok. 25-30 minut)
Gdy już padło sporo pomysłów, to zakwestionować sens wyczynu jako takiego. Zmusić ich do
dyskusji. Bo niebezpieczny, bo uczy pracować zrywem, wyczynem, a nie porządną, systematyczną
pracą, bo nieudany bardzo demotywuje, bo po co to w ogóle, bo wbija w pychę i nastrój „co to nie
ja”, bo czy to nie jest popisywanie się bez sensu, bo czy nie prowadzi do jednostronnego rozwoju,
gdzie koncentruję się na wyczynie i zaniedbuję to, co dookoła. Podczas dyskusji drugi instruktor
bądź ktoś z kursantów wynotowuje na tablicy to, co jest mówione w po pierwsze formie
Zagrożenie/Rozwiązania/Na co zwracać uwagę, po drugie wymienione przez kursantów ważne
uwagi i zalety wyczynu jako takiego.
Dalej coś aktywizującego, ruchowego, wstać i coś zrobić – ok. 10 minut. Łodzie podwodne, jak nic
innego.
Dalej praca w grupach, dzielenie się pomysłami „z życia”, sprawdzonymi, na coś wyczynowego, co
można zrobić grupą (zastępem, patrolem, drużyną) – to najczęściej będą rzeczy organizacyjne, ale
nie tylko. Zwrócić uwagę na to, że można realizować wyczyny w grupach nieharcerskich, podać też
takie przykłady.
Jeśli jeszcze coś ważnego przychodzi mi do głowy, to powiedzieć, i wsio.