1408 r. Papież Grzegorz XII potwierdza przekazanie dóbr klucza

1408 r. Papież Grzegorz XII potwierdza przekazanie dóbr klucza

1408 r.
Papież Grzegorz XII potwierdza przekazanie dóbr klucza wolborskiego kapitule włocławskiej
przez biskupa włocławskiego Jana Kropidłę na potrzeby prałatów i kanoników włocławskich. Kapituła
włocławska tak długo będzie użytkować dobra wolborskie, należące do stołu biskupiego, dopóki
tenże biskup nie wcieli na stałe do jej uposażenia dochodów prepozytury kapituły kolegiackiej Św.
Michała na zamku krakowskim, należącej do stołu biskupów włocławskich, a dającej 2 tys. grzywien
dochodu rocznie.
- Król Władysław Jagiełło przebywał w Wolborzu.
1409 r.
W Wolborzu odbył się zjazd panów świeckich i duchownych.
- 9 września w Wolborzu król Władysław Jagiełło wydał odezwę, oskarżając zakon
krzyżacki przed duchownymi i świeckimi panami oraz książętami chrześcijańskimi,
przedkładając im 29 artykułów inkryminacyjnych (obwiniających).
- We wrześniu w Wolborzu odbyła się koncentracja wojsk z ziemi krakowskiej, lubelskiej, ruskiej,
podolskiej.
- 16 września król Władysław Jagiełło wyruszył z wojskiem pod Łęczycę na wyprawę
przeciw Krzyżakom.
1410 r.
- W Wolborzu odbyła się koncentracja wojsk, zgodnie z rozkazem króla Władysława Jagiełły.
Król przybył do miasta w dniu Św. Jana Chrzciciela i zastał tam, prócz pospolitego ruszenia
małopolskiego i ziemi lubelskiej, ruskiej, podolskiej, także oddziały zaciężne, a między nimi
chorągiew "Jana Sokoła", tabory obozowe, działa, podwody z żywnością i inne zapasy wojenne.
- 26 czerwca w obozie polskim w Wolborzu zjawili się wysłannicy króla Węgier Zygmunta
Luksemburczyka, Mikołaj de Gara, palatyn węgierski, i Ścibor ze Ściborzyc, wojewoda
siedmiogrodzki, z propozycją przedłużenia rozejmu z zakonem krzyżackim. Król Jagiełło zgodził się
na przesunięcie terminu o dni 10, czyli do 4 lipca wieczorem.
- 26 czerwca 1410 r. w południe, zabezpieczony zawieszeniem broni, król Władysław Jagiełło
wyruszył z wojskiem z Wolborza na wyprawę grunwaldzką. Pierwszy nocleg przypadł im w
Lubochni.
1412 r.
Nastąpiło rozgraniczenie Zarzęcina, wsi należącej do grodu wolbarskiego, od wsi Błogie,
pozostającej we władaniu szlacheckim. Wtedy też usypano 3 kopce rozgraniczające Zarzęcin,
Swolszewice, Nagórzyce, Twardą i Trzebiatów, należące również do grodu wolbarskiego.
1414 r.
- 8 lipca król Władysław Jagiełło przybył z Łęczycy do Wolborza, gdzie zastał rycerstwo
zebrane na wyprawę przeciwko Krzyżakom, W kilka dni później wyruszył z wojskiem tą samą
drogą, co szedł pod Grunwald, i 17 lipca stanął nad Wisłą pod Zakroczymiem.
1416 r.
- W sierpniu król Władysław Jagiełło był w Wolborzu ,
1418 r.
- Biskup Jan Kropidło zobowiązał się ustąpić z majętności wolborskich na rzecz kapituły
włocławskiej.
- Nastąpiło uzgodnienie w sprawie podziału dochodów z dóbr wolborskich między biskupem a
kapitułą włocławską.
- 12 kwietnia tenże biskup włocławski dał w dożywocie zamek i miasto Wolbórz proboszczowi
kruszwickiemu, Janowi z Niewiesza, który miał z tego tytułu płacić kapitule zwyczajną daninę,
- 2 sierpnia Władysław Jagiełło potwierdził w Łęczycy przywileje miasta Wolborza pochodzące
z 1269 r
1419 r.
- 1 lipca Władysław Jagiełło z królową Elżbietą przybyli do Wolborza, gdzie zbierało się rycerstwo
na wyprawę przeciw Krzyżakom.
- Biskup Jan Kropidło wcielił do uposażenia ogólnego kapituły katedralnej włocławskiej dochody
prepozytury kolegiaty Św. Michała w Krakowie, przynoszącej 2 tys. grzywien rocznego dochodu;
jednocześnie zobowiązał się wobec kapituły, że dopóki sprawa ta nie zostanie zakończona
zatwierdzeniem papieskim, dopóty kapituła włocławska utrzyma w posiadaniu dobra wolborskie
biskupstwa włocławskiego.
- Uzgodniono z biskupami Jakubem płockim i Andrzejem poznańskim - porozumienie biskupa i
kapituły włocławskiej w sprawie kasztelanii wolborskiej.
1420 r.
- W lipcu, po zjeździe łęczyckim, Władysław Jagiełło przybył do Wolborza, gdzie przyjął
posłów czeskich: Rynkę z Holsztyna v. Waldsteina, Halescha z Wrzeszczowa, rajców z Pragi
Simona i Taniczkę oraz dwóch kapłanów: Jana, zwanego Kardynałem i Piotra Anglika. Posłowie ci, z Hynkiem na czele, proponowali królowi Jagielle przyjęcie korony czeskiej. Król, po
naradzie z senatorami, odpowiedział, że musi przed ostateczną decyzją porozumieć się z Witoldem,
księciem litewskim .
1421 r.
7 stycznia Jan Kropidło, biskup włocławski, potwierdził po pożarze Wolborza wszystkie
przywileje miasta i na prośbę wójta Jakuba Siestrzeńca wydał kopię spalonego oryginału przywileju,
wystawionego przez biskupa Macieja Paługę z Gołańczy w 1357 r.
1422 r.
- Od 2 do 14 lipca w Wolborzu przebywał król Jagiełło.
- 2 lipca Władysław Jagiełło przybył z Szadku do Wolborza, gdzie koncentrowało się rycerstwo na
wyprawę przeciwko Krzyżakom. W Wolborzu stawił się również książę meklemburski, biskup
kamieński, Magnus de Sachsen-Lauenburg, z oświadczeniem, iż gotów wspierać króla Jagiełłę
w potrzebach wojennych. Król pomoc tę przyjął z wdzięcznością, a doczekawszy chorągwi
krakowskiej, ruskiej i podolskiej, 14 lipca ruszył do Prus.
- W początkach lipca król Jagiełło potwierdził w Wolborzu przymierze zawarte z Magnusem,
biskupem kamieńskim.
- W początkach lipca Magnus, biskup kamieński, potwierdził w Wolborzu przymierze zawarte z
królem Polski, Władysławem Jagiełłą.
- 12 lipca Władysław Jagiełło wysłał z Wolborza list do panów czeskich, tłumacząc wysłanie do
Czech księcia Korybuta i obiecując im pomoc przeciwko husytom, skoro tylko skończy szczęśliwie
wojnę, którą zmuszony był podjąć przeciwko Krzyżakom.
- 14 lipca 1422 r. w Wolborzu Władysław Jagiełło wypowiedział wojnę zakonowi krzyżackiemu.
- W końcu lipca nieznany urzędnik zakonu krzyżackiego donosi w cedule (kartce) wielkiemu
mistrzowi o wyrażonym w Wolborzu wręcz grożącym stanowisku króla Polski względem zakonu.
1424 r.
15 sierpnia w Wolborzu Władysław Jagiełło nadał Pawłowi Cholewie 8 włók wójtostwa we wsi
Błonie.
1425 r.
- 1 sierpnia, przebywając w Wolborzu, Władysław Jagiełło uposażył klasztor dominikanek w
Sieradzu.
1428 r.
W sierpniu w Wolborzu, w obecności króla Władysława Jagiełły, odbyły się sądy
wiecowe ziemi sieradzkiej.
1429 r.
- W lipcu w Wolborzu przebywał król Władysław Jagiełło.
1430 r.
10 sierpnia w Wolborzu Władysław Jagiełło nadał prawo średzkie wsi Maków.
1432 r.
- 19 lipca odbyły się w Wolborzu, w obecności króla Władysława Jagiełły, sądy wiecowe ziemi
sieradzkiej.
- 6 września Władysław Jagiełło, przebywając w Wolborzu, zapisał Piotrowi z Bnina, kasztelanowi
gnieźnieńskiemu, 100 grzywien na mieście Mosinie w Wielkopolsce.
1433 r.
- 25 czerwca 1433 r. Władysław Jagiełło potwierdził Wolborzowi prawo magdeburskie
i przeniósł na to prawo wszystkie wsie należące do dóbr wolborskich, w celu wyrównania
biskupowi szkód spowodowanych przez przemarsze wojsk królewskich; wydał także miastu
przywilej zezwalający wójtowi na sądzenie z prawem miecza wszelkich spraw cywilnych, w
tym kryminalnych, jak rozbój, podpalenie, ciężkie rany, zabójstwa itp..
- We wrześniu Władysław Jagiełło był w Wolborzu.
1435 r.
- Nowy król polski, Władysław Warneńczyk, udzielił magistratowi Wolborza prawo sądzenia
wszelkich spraw tak cywilnych, jak i kryminalnych, dotyczących nie tylko mieszkańców Wolborza,
ale i wsi okolicznych.
1445 r.
- Do grodu wolborskiego został przyłączony Grzębocin.
- Wawrzyniec i Mikołaj Bargieł oraz Stanisław Pieczysz, sołtysi z Żywocina, wsi klucza dóbr
wolborskich, sprzedali Wojciechowi, nowemu sołtysowi tejże wsi, swą dziedzicznie posiadaną
ziemię - 1 i 2/3 łana za 16 grzywien, z wyjątkiem części boru, leżącego od smuga zwanego
Cząstką po prawej stronie, idąc od Woli Drzazgowej, aż do bagna zwanego Gąszcz, którą to
cząstkę boru zachowuje Stanisław Pieczysz dla siebie i swoich bratanków, włącznie z innymi
swoimi posiadłościami, z którymi z owego boru wypełnia służebności zgodnie z porządkiem.
Umowę poświadczył Maciej z Bieżywody, sędzia wyznaczony przez biskupa włocławskiego,
Władysława.
1446 r.
- 25 marca 1446 r. w Wolborzu utworzono szpital.
1450 r.
- Łukasz, hrabia z Górki, biskup włocławski, wydał dla cechu szewskiego w Wolborzu
przywilej, zatwierdzający, na wzór miast królewskich, prawa i ustawy cechowe.
1456 r.
Wolbórz wymieniony został w dokumencie królewskim wśród miast leżących na
drodze toruńskiej, którą kupcy sprowadzali sól bocheńską.
1458 r.
Na wojnę przeciw Krzyżakom, którzy zorganizowali wyprawę na zamek w Malborku,
będącemu w rękach polskich, miasto Wolbórz wysłało 12 pieszych, Inowłódz - 12, Brzeziny - 3,
Ujazd - 2, Szczerców - 2, Tuszyn - 2, Żychlin - 2, Uniejów - 13, Turek - 6, Rozprza - 2, Krośniewice
- 3, Pabianice - 6, Łódź - 1, Kamieńsk - 1, Poddębice - 1, Burzenin - 1, Widawa - 10, Lutomiersk -
10, Piotrków - 30, Łęczyca - 25, Radomsko - 20, Sieradz - 25. Polacy utrzymali zamek w Malborku
do 1460 roku (autor).
1461 r.
- W listopadzie król Kazimierz IV Jagiellończyk, jadąc z Wielkopolski przez Szadek do
Nowego Miasta Korczyna na sejm, zatrzymał się w Wolborzu.
1464 r.
- Jan Gruszczyński, biskup włocławski, zawiadomiony o pomyślnym zwrocie swej sprawy w
Rzymie, dotyczącej jego nominacji na gnieźnieńską stolicę, postanowił okazać łaskawemu dla
siebie monarsze, Kazimierzowi Jagiellończykowi, będącemu w wielkich kłopotach finansowych,
szczególniejszy akt wdzięczności i zwołał na początku października do Wolborza synod
prowincjonalny, żeby na nim biskupów i duchowieństwo zobowiązać do złożenia nowej
kontrybucji. Jeszcze w tymże roku został arcybiskupem gnieźnieńskim.
- Jakub Siennieński, biskup włocławski, wielkim nakładem odbudował spalony zamek
wolborski. Pomnożył dochody w kluczu dóbr wolborskich, zakładając 2 obszerne stawy do hodowli
ryb.
1468 r.
- 28 czerwca biskup Jakub Siennieński nadał przywilej kuśnierzom wolborskim.
1470 r.
3 pażdziernika 1470 r. arcybiskup gnieźnieński, Jan Gruszczyński, zamienił wieś Brzozę
na wieś rycerską Górne Bogusławice w kluczu dóbr wolborskich. Król Kazimierz potwierdził tę
zamianę.
1487 r.
- 18 października 1487 r. Mikołaj Zaja z Wolborza otrzymał nominację na proboszcza
w Szczercowie od prymasa Zbigniewa Oleśnickiego, który zatrzymał się w Nagórzycach w
przejeździe z Uniejowa do Piotrkowa.
1491 r.
- Podpisy Jakuba Wolborzanina (de Wolborz), wikariusza kościoła Sw. Anny w Krakowie,
widnieją pod zgłoszonymi cudami, które miał uczynić Jan Kanty, zmarły w 1473 r. profesor teologii
Akademii Krakowskiej i pochowany właśnie w kościele Sw. Anny,.
1493 r.
- Zmarł w Wolborzu biskup włocławski, Piotr Moszyński z Bnina, herbu Łodzia; pochowany
został we Włocławku.