Monarchia Franków - Historia w II LO
Transkrypt
Monarchia Franków - Historia w II LO
Monarchia Franków 1. Powstanie państwa Franków Frankowie przywędrowali zza Renu w IV w. Sojusznicy Rzymu Główne ośrodki: Kolonia, Cambrai, Tournai V w. Childeryk z rodu Merowingów królem Franków Panowanie Chlodwiga (466-511) 1. 2. 3. 4. 5. 6. Zjednoczył plemiona frankijskie Zajął tereny między Sekwaną a Loarą Podbijał plemiona germańskie Pokonał Alemanów, wyparł Wizygotów z Akwitanii Opanował całą Galię 496 r. w Reims Chlodwig przyjął chrzest w obrządku katolickim Lex Salica (Prawo salickie) Spisane germańskie prawo zwyczajowe, wcześniej przekazywane tylko ustnie Tekst źródłowy s. 271 2. Społeczeństwo monarchii Merowingów Na podstawie tekstu z podręcznika (s. 271-272) wymień jakie były zalety przyjęcia chrztu w obrządku katolickim dla państwa Franków Przyjęcie katolicyzmu: 1. 2. 3. 4. Eliminowało rozbieżności między Frankami a Galorzymianami; Galorzymianie zaczęli uznawać Franków za „swoich” a państwo Franków za swoje państwo Zapoczątkowało okres współpracy hierarchii katolickiej z dynastią merowińską; biskupi otrzymali ziemie, stawali się urzędnikami; królowie zaś mieli wpływ na kośiół (np. mianowali biskupów) Umożliwiło asymilację Franków z Galorzymianami np. poprzez przejęcie przez Franków języka i obyczajów Spowodowało, że najpotężniejsze państwo Europy VI-IX wieku funkcjonowało w obrębie religii katolickiej 3. Panowanie dynastii Merowingów 1. 2. 3. 4. Chlodwig pozostawił silne państwo Po śmierci monarchia podzielona między synów nadal dokonywała podbojów; 534 r. pokonanie i zdobycie terenów Burgundów Pokonanie Ostrogotów i odzyskanie Prowansji Pokonanie plemion germańskich (na wschód od Renu): Alamanów, Bawarów, Turyngów Konflikty wewnętrzne powoduje, że w VII w. rozpad państwa na: Austrazję Neustrię Akwitanię Burgundię Majordomowie i „gnuśni królowie” Z czasem wzrost znaczenia lokalnych władców; stopniowa utrata wpływów na rzecz urzędników dworskich – majordomów Majordom mianował urzędników, decydował o polityce państwa, dowodził armią 4. Organizacja monarchii Franków Król Najważniejsza rola Wybierany na wiecu wojowników Traktuje państwo jako własność prywatną (monarchia patrymonialna) Dwór Główny ośrodek władzy złożony z najwyższych dostojników świeckich i kościelnych Jednocześnie świta władcy Obsługiwany z podatków Wraz z królem objeżdżał kraj „obżerając” go Podczas pobytu w grodach przewodniczyli wiecom sądowym, wydawali dyspozycje urzędnikom Możnowładcy (arystokracja) Sprawują ważne urzędy państwowe Połączeni z władcą przysięgą wierności Hrabstwa okręgi administracyjne monarchii frankijskiej; na czele hrabiowie z funkcjami dowódców wojskowych, zarządców skarbowych, gospodarczych oraz sędziów Wiec Uczestniczyli w nim członkowie arystokracji Tutaj król ogłaszał najważniejsze decyzje Nie uchwalał praw, ale ważny głos doradczy i opiniotwórczy dla króla 5. Początki potęgi Karolingów Początkowi dynastii Karolingów (Arnulfingów) dał majordom Austrazji Arnulf z Metzu Karol Młot Władzę przejął w 714 r. Upowszechnił rozdawnictwo majątków ziemskich (beneficjów) co spowodowało wzmocnienie armii Karol zdobył Septymanię, Fryzję, powstrzymał najazdy Sasów Bitwa pod Poitiers 732 r. Powstrzymanie ekspansji Arabów na teren Europy Zachodniej Umocnienie prestiżu państwa Franków oraz zdobycie przez Karola sławy obrońcy chrześcijaństwa Po śmierci Karola Młota w 741r. państwa między synów Karlomana i Pepina; Karloman wstąpił do klasztoru w 747 r. – władza dla Pepina 6. Panowanie Pepina Krótkiego 751r. Pepin zdetronizował ostatniego władcę z dynastii Merowingów – Childeryka III Przychylność hierarchów kościelnych Władza królewska stała się sakralna, a król był pomazańcem opiekującym się państwem i kościołem Utworzenie Państwa Kościelnego W poł. VIII Longobardowie zagrażali egzarchatowi raweńskiemu Papież prosi o pomoc Pepin w latach 755-756 rozbija Longobardów Ziemie odzyskane w 756 przekazuje papieżowi i tworzy Państwo Kościelne Rozwój terytorialny państwa Franków i Karolingów