Program własny z zakresu edukacji plastycznej „Kolorowy świat

Program własny
z zakresu edukacji plastycznej
„Kolorowy świat przedszkolaka”
w Samorządowym Przedszkolu nr 67
w Krakowie
autor: Anna Chrustek
Kraków 2016r.
1
Spis treści
1. Wprowadzenie
2. Założenia realizacji programu
3. Treści programowe
4. Cel główny programu
5. Cele szczegółowe
6. Wskaźniki osiągnięcia zamierzonych celów
7. Zadania nauczyciela
8. Metody pracy
9. Formy pracy
10. Warunki lokalowe programu
11. Wybrane techniki plastyczne
12. Proponowane działań w ramach realizacji programu
13. Przykładowe scenariusze zajęć
14. Ewaluacja realizacji programu
15. Bibliografia
2
1. Wprowadzenie
W przedszkolu zajęcia plastyczne pełnia szczególna rolę. Kształtują i rozwijają
wrażliwość na piękno kształtów i barw otaczającej rzeczywistości. Wzbogacają aktywność
umysłową, pobudzają wyobraźnię i wyzwalają inicjatywę twórczą, kształtują osobowość oraz
wzbogacają przeżycia. Twórczość plastyczna jest jedną z ważniejszych form działalności
dziecka. Podstawą skutecznego funkcjonowania we współczesnym świecie jest postawa
twórcza. Dzieci są kreatywne z natury, dlatego tę wspaniałą zdolność należy w nich
pielęgnować i rozwijać. Jak pokazuje praktyka kształcenie i rozwijanie umiejętności
artystycznych stanowi podstawę rozwoju twórczości dziecięcej. Rozbudzanie zainteresowania
sztuką, plastyką, odkrywanie w sobie naturalnych predyspozycji i uzdolnień skłania dziecko
do samodzielnej twórczości i działania.
W procesie tworzenia dziecko doznaje silnych przeżyć, a w swoich pracach ujmuje
własne myśli i uczucia. Natomiast nauczyciele poprzez rysunek i inne prace plastyczne
poznają swoich wychowanków, ich emocje, aktualne samopoczucie, lęki, radości,
rozwój intelektualny, zainteresowania. Jednym z celów pracy z dzieckiem w tym zakresie
jest umożliwienie mu aktywnego poznania świata zgodnie z jego potrzebami,
zainteresowaniami i dążeniami. Należy przy tym pamiętać, że każdy jest indywidualnością
i może odbierać świat na własny, niepowtarzalny sposób.
2. Założenia realizacji programu
Program jest zgodny z Podstawą Programową Wychowania Przedszkolnego
(rozporządzenie MEN z dnia 17 czerwca 2016 r. Dziennik Ustaw z dnia 23 czerwca 2016 r.,
poz. 895). Zgodnie z podstawą celem wychowania przedszkolnego jest między innymi
wspomaganie dzieci w rozwijaniu uzdolnień oraz kształtowaniu czynności intelektualnych
potrzebnych im w codziennych sytuacjach i w dalszej edukacji oraz wprowadzenie dzieci
w świat wartości estetycznych i rozwijanie umiejętności wypowiadania się poprzez muzykę,
małe formy teatralne oraz sztuki plastyczne.
Program z zakresu edukacji plastycznej opracowany został dla dzieci w wieku
przedszkolnym tj. od 3 do 6 roku życia i przeznaczony jest do realizacji we wszystkich
grupach wiekowych w Samorządowym Przedszkolu Nr 67 w Krakowie.
Program został przystosowany do możliwości manualnych i umysłowych
poszczególnych grup wiekowych. Zawarte w nim treści mogą być realizowane w dowolnej
kolejności i modyfikowane przez nauczycieli, którzy zechcą wnieść do niego własne
pomysły. Program ma charakter otwarty i w miarę potrzeb może być wzbogacony o nowe
treści edukacyjne, formy i metody pracy itp.
3.Treści programowe:
I.
Umożliwienie dzieciom działalności plastycznej z wykorzystaniem podstawowych
narzędzi plastycznych.
3
Stwarzanie okazji do działalności plastycznej z wykorzystaniem materiałów
codziennego użytku.
Łączenie działalności plastycznej z przeżywaniem muzyki.
Przybliżanie dzieciom sztuki ludowej (wybranych krajów).
Ukazywanie dzieciom różnorodności w zakresie malarstwa, rzeźby i fotografii
artystycznej.
Umożliwienie dzieciom tworzenia sztuki użytkowej na miarę ich możliwości.
II.
III.
IV.
V.
VI.
4. Cel główny programu
Kształtowanie i rozwijanie umiejętności twórczych oraz uzdolnień plastycznych dzieci
poprzez różnorodne działania artystyczne.
5. Cele szczegółowe:






Pobudzanie umiejętności, ekspresji i wrażliwości plastycznej u dzieci,
Rozwijanie twórczej postawy, kreatywności oraz poczucia estetyki,
Umożliwienie poznawania różnych technik plastycznych,
Kształtowanie umiejętności posługiwania się różnorodnym materiałem plastycznym,
Wzbudzanie zainteresowania rozmaitymi wytworami artystycznymi m.in.
malarstwem, wytworami sztuki ludowej, architekturą, rzeźbą, fotografią,
Aktywizowanie przekonania we własne zdolności, możliwości oraz umiejętności.
6. Wskaźniki osiągnięcia zamierzonych celów:
Dziecko:
 wykorzystuje różnorodne materiały i techniki plastyczne,
 umie pracować w zespole,
 dostrzega różnorodność barw w otoczeniu,
 rozpoznaje i nazywa odcienie kolorów,
 posługuje się różnymi rodzajami linii,
 dostrzega różnice fakturalne różnych powierzchni,
 potrafi komponować prace na różnych formatach,
 wyraża swoje przeżycia, emocje w różnorodnych formach plastycznych,
 interesuje się sztuką i jej wybranymi dziełami: rzeźba, obraz, sztuka ludowa,
 rozmawia o tym, co widzi i spostrzega,
 dostrzega treść i formę oglądanych dzieł.
7. Zadania nauczyciela:

inspirowanie oraz pobudzanie do wypowiadania się w różnych technikach
plastycznych, wykorzystujących podstawowe środki wyrazu, proste kompozycje oraz
różnorodne formy konstrukcyjne,
4


aktywizowanie do zabawy plastyką poprzez rozwijanie ciekawości, wyobraźni
i fantazji,
tworzenie sytuacji sprzyjającej twórczej i aktywnej działalności plastycznej.
8. Metody pracy
 Swobodnej ekspresji.
 Zadań inspirujących.
 Praca według wzoru.
 Doświadczeń i ekspresji.
 Konkursy.
 Działań praktycznych.
9. Formy pracy




Praca dzieci: indywidualna i grupowa.
Spotkania z twórcami ludowymi.
Zajęcia w plenerze.
Wystawa prac.
10. Warunki lokalowe programu
Program przewiduję prowadzenie zajęć plastycznych w salach i pomieszczenia
dydaktycznych, a także na terenie ogrodu przedszkolnego z wykorzystaniem wszelkiego
rodzaju materiałów przewidzianych w programie. Z racji bliskości istnieje również możliwość
realizacji oddziaływań plastycznych w Dębnickim Ośrodku Kultury „Tęcza”, gdzie bardzo
często odbywają się wszelkiego rodzaju wystawy artystyczne, organizowane są również
warsztaty plastyczne dla dzieci. W pobliskiej odległości od przedszkola znajduję się również
Muzeum Sztuki Japońskiej, gdzie możliwe jest uczestnictwo w zajęciach edukacyjnych
przybliżających sztukę japońską oraz warsztatach plastycznych z wykorzystaniem techniki
origami.
11. Wybrane techniki plastyczne w odniesieniu do treści programowych
Program został podzielony na dwie grupy wiekowe:
•
dzieci młodsze (3-4 latki)
•
dzieci starsze (5-6 latki)
Program został przystosowany do możliwości manualnych i umysłowych poszczególnych
grup wiekowych.
5
I. Umożliwienie dzieciom działalności plastycznej z wykorzystaniem podstawowych
narzędzi plastycznych
Dzieci młodsze
Dzieci starsze
Rysunek kredą papierze ścierny
Na arkuszu drobnoziarnistego papieru
ściernego (najlepiej w ciemnym kolorze)
wykonujemy
rysunek
kredkami
ołówkowymi. Po skończonym rysowaniu
spryskujemy powierzchnię lakierem do
włosów, aby kredka się nie zsypywała.
Rysunek pastelami suchymi na
papierze ścierny
Na arkuszu drobnoziarnistego papieru
ściernego (najlepiej w ciemnym kolorze)
wykonujemy rysunek pastelami (suchymi).
Po skończonym rysowaniu spryskujemy
powierzchnię lakierem do włosów, aby
kredka się nie zsypywała.
Rysowanie ołówkiem i gumką
Kartkę z bloku technicznego pokrywamy
przy pomocy ołówka. Następnie gumką do
gumowania, gumujemy na niej dowolne
wzory.
Malowanie akwarelą
Farby można mieszać. Akwarelą trzeba
malować szybko, lekko, pędzel musi być
obficie namaczany w farbie z wodą. Nazwa
techniki (aqua po łacinie znaczy woda)
wskazuje, że woda jest jednym z głównych
jej składników. Charakterystyczne dla farby
akwarelowej są białe prześwity, dlatego nie
należy nią pokrywać całego arkusza papieru.
Technika ta świetnie nadaje się do zabaw
kolorami, ćwiczeń w poznawaniu barw.
Wyklejanka z bibuły
Z karbowanej bibuły wycinamy paski o
szerokości 1 centymetra. Odrywamy kawałki
bibuły a następnie palcami formujemy z nich
kulki, które umieszczamy w przygotowanych
wcześniej
pojemnikach
(w
każdym
pojemniku inny kolor). Przygotowany
szablon pokrywamy klejem, następnie
wypełniamy powierzchnię kulkami o
odpowiednich kolorach.
Rysowanie węglem
Do rysowania węglem najlepsze są papiery o
powierzchniach nieco szorstkich (pakowe,
szare lub białe, można też rysować na
gazecie. Przy rysowaniu można uzyskać
kreski o różnych walorach od jasnej do
czarnej. Na początku pracy trzeba rysować
lekko. Niepotrzebne linie dadzą się łatwo
usunąć np. kawałkiem flaneli. Nie
pokrywamy całej powierzchni papieru
węglem. Czyste plamy są ważnym
elementem w kompozycji, dają kontrast.
Utrwalamy lakierem do włosów, mlekiem
lub fiksatywą sporządzoną z ubitego kurzego
białka rozcieńczonego wodą.
Wydrapywanka na plastelinie
Na kartkę z bloku technicznego nakładamy
kawałki plasteliny (najlepiej w jednym
kolorze, raczej ciemnym) i rozprowadzamy
je palcami w różnych kierunkach – aż do
Wydrapywanka na plastelinie
Na kartkę z bloku technicznego nakładamy
kawałki plasteliny (najlepiej w jednym
kolorze, raczej ciemnym) i rozprowadzamy
je palcami w różnych kierunkach – aż do
6
uzyskania jednolitej powierzchni. Po
zapełnieniu całej kartki wydrapujemy w
plastelinie za pomocą zapałek, wykałaczek
lub przyciętych patyczków dowolne wzory.
Całość
można
utrwalić
lakierem
bezbarwnym.
Malowanie na sucho kredkami
świecowymi
Można
malować
nawet
połamanymi
kredkami. Uzyskujemy w ten sposób duże
płaszczyzny, szerokie linie i plamy układając
kredkę w różny sposób. Można też
różnicować barwy przez nakładanie jednej
warstwy kredki na drugą – otrzymamy
kolory pochodne. Prace wykonane tą
techniką można dodatkowo pomalować
terpentyną – uzyska się ciekawy efekt
rozmytych kolorów (powinna zrobić to
nauczycielka bez obecności dzieci). Dzieci
oglądają końcowy efekt.
uzyskania jednolitej powierzchni. Po
zapełnieniu całej kartki wydrapujemy w
plastelinie za pomocą zapałek, wykałaczek
lub przyciętych patyczków dowolne wzory.
Całość
można
utrwalić
lakierem
bezbarwnym.
Wycinanki
Dzieci 5-6 letnie samodzielnie operujące
nożyczkami,
nadając
wycinankom
odpowiednie kształty. Tworzą kompozycje
nadając
im
własne
nazwy.
Wybrane rodzaje wycinanek:
•z papieru kolorowego o jednej barwie
•z papieru kolorowego o różnych barwach
•ze starych gazet i czasopism: czarnobiałych i kolorowych
•o kształtach dowolnych
•o
kształtach
wybranych
figur
geometrycznych – jednego lub kilku
rodzajów (kwadraty, wielokąty,
itp.)
•z wykorzystaniem światła (symetryczne,
asymetryczne)
•łączenie wycinanki z farbami, tuszem,
kredkami
Malowanie na wilgotnym papierze
(mokre w mokrym)
Kartkę z bloku rysunkowego nawilżamy
wodą. Na mokrej powierzchni malujemy
akwarelami. Kolory powinny się zlewać
i łączyć ze sobą, tworząc jednocześnie
ciekawe wzory. Obrazek po wyschnięciu ma
bardzo delikatne barwy i lekko zaznaczone
kontury przedmiotów. Technikę tę można
wykorzystać, przygotowując papier do
wycinanek lub jako tło obrazu. Można też
arkusz białego papieru mocno zgnieść
i dopiero zmoczyć w wodzie, a następnie
wyciągnąć, rozłożyć i malować po powstałej
fakturze.
Wyciągamy,
rozkładamy
i malujemy. Na koniec pracę można
przykleić na arkusz brystolu i umieścić w
ramce.
7
Malowanie farbami kryjącymi.
Do farb kryjących zalicza się: tempery,
plakatówki. Farby klejowe można sporządzić
samemu. Jako spoiwa używamy kleju
ugotowanego z mąki zmieszanej z wodą lub
kleju biurowego. Klej mieszamy z
kolorowymi farbami (każdy kolor osobno).
W przeciwieństwie do akwareli do farb
kryjących dodajemy barwnik biały. Można ją
zrobić ze zmielonej kredy. Klejówką
pokrywa się całą powierzchnię ( bez
prześwitów) – stąd ich nazwa. Farby można
rozcieńczać wodą. Malujemy za pomocą
szczecinowych pędzli płaskich. Małe dzieci
mogą malować palcami lub całą ręką.
II. Stwarzanie okazji do działalności plastycznej
z wykorzystaniem materiałów codziennego użytku
Dzieci młodsze
Dzieci starsze
Rysowanie świecą
Do rysowania świecą najlepiej nadają się
świece kolorowe. Są lepsze, bo rysunek jest
bardziej widoczny na białym papierze. Na
kartce papieru świecą rysujemy dowolny
rysunek. Całość malujemy farbą akwarelową
dobrze rozpuszczoną w wodzie. Najlepiej
nadają się do tego farby ciemne.
Rysowanie patykiem na podkładzie
z farby klejowej
Przygotowujemy farbę klejową z wody i
mąki, po czym zabarwiamy farbą.
Pokrywamy nią kartkę bloku, i rysujemy
patykiem, palcem na mokrym podkładzie.
Zostawiamy pracę do wyschnięcia.
Nakrapiane obrazy
Z papieru wycinamy różne kształty,
układamy szablony na papierze, następnie
rozprowadzamy kolorową, rozcieńczoną
farbę za pomocą szczoteczki do zębów i
grzebienia, pocierając zamoczoną w farbie
szczoteczkę o grzebień.
Rysowanie nitką
Przygotowujemy nitki różnej grubości oraz
farby w kilku kolorach. Wybraną nitkę
zanurzamy w farbie, unosimy ją nad kartką i
energicznie puszczamy. Nitka przybiera
dowolny kształt. Nakrywamy ją drugą czystą
kartką.
Pracę
przyciskamy
ciężkim
przedmiotem i powoli wyciągamy nitkę.
Następnie rozdzielamy kartki. Działania
można powtórzyć kilka razy, zanurzając nitki
o różnej grubości w farbach o dowolnych
kolorach.
Malowanie gąbką
Malowanie na gazie
Gotowy szablon nakładamy na kartkę Na powierzchni kładziemy gazę higieniczną.
papieru. Kawałkiem gąbki namaczanej w Dokładnie ją dociskamy, starając się uzyskać
farbie lekko uderzamy w papier widoczny w jak najbardziej gładką powierzchnię.
8
okienkach szablonu. Można użyć jednego
koloru lub kilku. Trzeba tylko przygotować
kilka kawałków gąbki dla każdego koloru
osobno.
Malowanie na cukrze
Na tackę wysypujemy cukier najlepiej
gruboziarnisty i rozprowadzamy go w taki
sposób, aby równomiernie pokrył całą
powierzchnię. Z brystolu wycinamy szablon
o określonym kształcie (np. jabłko, gruszka,
serce,
parasol).
Szablon
smarujemy
dokładnie klejem i posmarowaną stroną
kładziemy na powierzchni cukru. Po
wyschnięciu
powierzchnię
pokrywamy
farbami plakatowymi.
Następnie
pokrywamy
ją
farbami
plakatowymi, tworząc dowolną kompozycję.
Po wyschnięciu oprawiamy w ramkę lub
umieszczamy w antyramie.
Malowanie chusteczkami
higienicznymi
Chusteczkę higieniczną rozkładamy na
kartce. Delikatnie pokrywamy ją farbą przy
pomocy dowolnego narzędzia malarskiego:
wypełnionego balonika, wacika, gałganka,
miękkiego pędzla. Należy uważać, aby nie
rozerwać chusteczki. Po wyschnięciu
delikatnie odrywamy chusteczkę od kartki i
naklejamy ją na inną kartkę w dowolnym
kolorze. Brzegi kartki zawijamy na szerokość
jednego centymetra. W ten sposób powstanie
ramka obrazka. Na tak przygotowanej
chusteczce
naklejamy
dowolne,
przygotowane
wcześniej
elementy
z kolorowego papieru lub innego materiału.
Podczas malowania chusteczki, przenikająca
przez nią farba pokrywa znajdującą się pod
spodem kartkę. Tworzy na niej ciekawe
wzory odbite przez chusteczkę – można ją
wykorzystać jako tło do innej pracy
plastycznej.
Malowanie na podkładzie z kaszy
Kartkę grubego papieru - kartonu smarujemy
bardzo dokładnie klejem roślinnym, po czym
szybko posypujemy ją kaszą manną, której
nadmiar po kilku minutach zsypujemy z
kartki. Po zaschnięciu malujemy na tym
podkładzie farbami plakatowymi lub
akwarelami.
Posypane obrazki
Na papierze lub kartonie (białym bądź
kolorowym) szkicujemy obrazek, a następnie
malujemy klejem po liniach naszego
rysunku. Bierzemy z woreczków garść
herbaty, piasku, kaszy lub innego sypkiego
materiału i posypujemy obrazek. Dociskamy
drobinki dłońmi do podłoża i strząsamy
nadmiar materiału.
Kompozycje z warzyw na
ograniczonej powierzchni
Przygotowujemy warzywa: marchewkę,
pietruszkę, buraka, pora, rzodkiewkę. Na
kartce brystolu lub tekturze (w naturalnym
kolorze lub pokrytej farbą plakatową)
układamy dowolne kompozycje. Elementy
można przykleić klejem wikol. Chociaż
Malowanie na szkle, folii
ogrodniczej.
Do malowania na szkle potrzebne są
specjalne farby do szkła, z dziećmi
najbezpieczniej
będzie
malować
na
buteleczkach, słoiczkach… Do malowania na
folii wykorzystujemy np. farby plakatowe.
9
praca nie jest trwała, jest bardzo efektowna a
jej tworzenie sprawia dzieciom wiele radości.
Mozaika z makaronu
Gromadzimy drobne makarony o różnych
kształtach i kolorach. Na przygotowanym
kartonie (białym lub kolorowym) układamy
dowolną kompozycję i przyklejamy mocnym
klejem. Makarony układamy gęsto i
dociskamy dłonią do podłoża. Kompozycję
możemy również mocować na podłożu z
plasteliny i uzyskać dodatkowo kolorowe tło.
Fragmenty pracy można pomalować
plakatówką lub akwarelą.
Malowanie widelcem
Wykorzystujemy do tej techniki farby
plakatowe w tubach. Wyciskamy farbę do
miseczki,
dodając
odrobinę
wody.
Zanurzamy widelec i malujemy nim różne
wzory na kartce bloku technicznego.
Malowanie na worku jutowym lub
lnianym
Najlepiej na kawałku worka jutowego lub
lnianego
malować
gęstymi
farbami
plakatowymi w pojemniczkach lub tubkach
bądź temperami. Dziecko pokrywa fakturę
kolorowymi
plamami,
a
następnie
pomagamy mu dostrzec i wyeksponować
ewentualne elementy, postacie, przedmioty
itp. Kontury malujemy czarną farbą
plakatową.
Kompozycje z warzyw na
ograniczonej powierzchni
Przygotowujemy warzywa: marchewkę,
pietruszkę, buraka, pora, rzodkiewkę. Na
kartce brystolu lub tekturze (w naturalnym
kolorze lub pokrytej farbą plakatową)
układamy dowolne kompozycje. Elementy
można przykleić klejem wikol. Chociaż
praca nie jest trwała, jest bardzo efektowna a
jej tworzenie sprawia dzieciom wiele radości.
Mozaika z makaronu
Gromadzimy drobne makarony o różnych
kształtach i kolorach. Na przygotowanym
kartonie (białym lub kolorowym) układamy
dowolną kompozycję i przyklejamy mocnym
klejem.
Makarony
układamy
gęsto
i dociskamy dłonią do podłoża. Kompozycję
możemy również mocować na podłożu
z plasteliny i uzyskać dodatkowo kolorowe
10
tło. Fragmenty pracy można pomalować
plakatówką lub akwarelą.
III. Łączenie działalności plastycznej z muzyką
Dzieci młodsze
Dzieci starsze
Technika stemplowania
Mandala
Technika polega na odbijaniu w rytm Mandala to obraz, diagram tworzony
słyszanej muzyki stempli o różnych wzorach w kształcie koła. Do pracy twórczej
na papierze lub innym materiale. Technika ta wykorzystuje się, oprócz pisaków i kredek,
daje możliwość wykonania szlaczków także plastelinę, ryż, wycinki gazet,
prostych, poprzez stosowanie jednego wzoru kolorowy papier
i
farby,
materiał
lub
szlaczków
złożonych
z
kilku przyrodniczy itp. Należy jednak pamiętać,
występujących rytmicznie wzorów. Metodę że praca nad mandalą powinna odbywać
stemplowania można wykorzystać także się przy muzyce spokojnej lub powiązanej
podczas tworzenia złożonych kompozycji z tematyką rysunku.
mozaikowych. Do stemplowania można
wykorzystać różne nietypowe przedmioty:
gumki recepturki, gumki frotki, korki, balony
nadmuchane niewielką ilością powietrza lub
wypełnione różnymi materiałami (mąką,
solą, mąką ziemniaczaną itp.), zgniecioną
gazetę lub gałganki, obręcze po taśmach
klejących, nakrętki, wieczka ciekawie
wytłaczane lub samodzielnie wykonać
stemple np. z warzyw, plasteliny.
Metoda paluszkowa
Metoda mazakowa
To rodzaj stemplowania palcami, polega na Przy dźwiękach muzyki (raz spokojnej, raz
delikatnym zanurzeniu “poduszki” palca w dynamicznej) dzieci rysują dowolne wzory
farbie
plakatowej,
a
następnie
na mazakami. Gdy słyszą łagodne dźwiękiprzeniesieniu farby na papier. W zależności malują nieśmiałe, spokojne linie i fale, gdy
od słyszanej muzyki siła nacisku, odbitki muzyka nabiera tempa i jest głośniejsza,
będzie słabsza lub bardziej wyrazista. wówczas zadaniem dzieci jest rysowanie
Podczas tworzenia pracy można wykorzystać śmiałych, pewnych spirali, kół i supełków.
kilka kolorów, pamiętając podczas zmiany Ponadto dzieci pod wpływem muzyki same
farby o oczyszczeniu palca z farby wcześniej dobierają barwy, które odzwierciedlają ich
stosowanej.
uczucia i współgrają z muzyką.
IV. Przybliżanie dzieciom sztuki ludowej
Dzieci młodsze i Dzieci starsze
Decoupage (decoupage pochodzi ze wschodniej Syberii)
Ozdabianie przedmiotów techniką serwetkową, oryginalna dekoracja, która wygląda jak
malowana ręcznie. Powierzchnię przedmiotu należy pomalować farbą akrylową, wyciąć
11
z serwetki wybrany motyw i usunąć spodnie warstwy serwetki. Miejsca, w których
planujemy przykleić wycięty motyw smarujemy jajkiem z kurzego jaja, przyklejamy a
następnie delikatnie wygładzamy palcami, tak, by dokładanie przylgnął do podłoża. Po
wyschnięciu dla zabezpieczenia powierzchnię malujemy lakierem (błyszczącym lub
matowym) zależnie od pożądanego efektu.
Kompozycje z papierowych kół z elementami techniki origami (origami sztuka
składania papieru, pochodząca z Chin)
Z białych lub kolorowych kartek papieru wycinamy kółka różnej wielkości. Koła tworzą
“bazę kół” z których zostaną wykonane prace. Kolejne etapy wykonania pracy:
•wybranie kółek o odpowiedniej wielkości,
•składanie kółek – w pierwszym etapie składamy koła na połowę (koła można składać w
dowolny sposób – pojedynczo lub wielokrotnie, ilość złożonych kół w danej pracy jest
dowolna),
•ułożenie kompozycji,
•przyklejanie kolejnych elementów kompozycji na kartkę,
• drobne elementy można dorysować mazakami, kredkami lub wyciąć z papieru kolorowego.
V. Ukazywanie dzieciom różnorodności w zakresie malarstwa,
rzeźby i fotografii artystycznej.
Dzieci młodsze
Dzieci starsze
Dekalkomania – obrazek z kleksa
Prace wykonane w tej technice są najczęściej
dziełem przypadku. Na kartkę z bloku
rysunkowego lub technicznego wylewamy
niewielką ilość tuszu lub atramentu.
Składamy kartkę na pół lub nakrywamy ją
drugą i delikatnie gładzimy palcami
(zabezpieczmy miejsce pracy starymi
gazetami, gdyż tusz „lubi” wyciekać
spomiędzy kartek), po czym kartki
rozkładamy. Plama z tuszu powinna się
rozprzestrzeniać, tworząc dwa symetryczne
wzory. Po wyschnięciu można wzbogacić
pracę, domalowując lub doklejając dowolne
elementy. W ten sam sposób można wykonać
barwne, fantazyjne plamy, wykorzystując
zamiast tuszu farby klejowe, olejne lub
rozcieńczone plakatówki.
Batik na papierze
Na kartce z bloku technicznego (białej lub
kolorowej) wykonujemy rysunek klejem
(możemy wykorzystać klej w sztyfcie, klej
płynny, rozcieńczony klej biurowy lub
wikol). Malujemy pędzlem zamoczonym
w kleju lub bezpośrednio ze sztyftu. Linie
naszego rysunku powinny być dokładnie
pokryte klejem i dość szerokie. Rysunek
pozostawiamy do całkowitego wyschnięcia
(prawie
natychmiast
wysycha
klej
w sztyfcie). Następnie całą kartkę
pokrywamy
wodoodpornym
tuszem
kreślarskim i ponownie czekamy, aż praca
wyschnie. Na kolejny etapu pracy
przenosimy się do łazienki. Obrazek
kładziemy na kawałku tektury lub deseczce
i klej z warstwą tuszu spłukujemy pod
kranem.
Możemy
zmywać
palcami,
pędzelkiem, a nawet pomóc sobie
szczoteczką do rąk. Uważajmy jednak, aby
przede wszystkim zmywać linie rysunku,
a nie tło. Stosujemy kartki z bloku
technicznego, gdyż zwykły papier szybko
12
Frottage
Frottage to technika polegająca na odbijaniu
przedmiotów o wyraźnej fakturze na
powierzchni
papieru.
Wykorzystujemy
przedmioty naturalne (deski, kamienie, korę
drzew, liście, pióra) oraz przedmioty
codziennego
użytku
(monety,
sitka,
kryształy, tarki do jarzyn, haftowane tkaniny,
puzzle, tapety, papier ścierny o różnej
grubości, szyby w drzwiach o wypukłych
wzorach, firanki, serwetki, grube tkaniny
obiciowe
itp.)
Wybrane
przedmioty
nakrywamy kartką papieru i pocieramy ją
grafitem lub kredką woskową.
Barwienie tuszem-E
Na mokry papier (może być brystol)
spuszczamy
kolorowe
krople
tuszu
kreślarskiego (z pędzla, kroplomierza lub
bezpośrednio z buteleczki). Tusz zacznie się
zlewać, tworząc kolorowe, nieregularne
plamy. Jeżeli całość delikatnie posypiemy w
paru miejscach solą kuchenną, uzyskamy
dodatkowy efekt.
Woskowe obrazki
Strugamy kredki świecowe (uważajmy, aby
nie pomieszać kolorów). Na kartce papieru
układamy z ostrużyn dowolną kompozycję
(dość cienką warstwę). Na tak przygotowany
podkład nakładamy arkusik kalki technicznej
lub folii aluminiowej (przy kalce technicznej
możemy lepiej kontrolować efekty) i całość
lekko przeprasowujemy żelazkiem. Pod
wpływem ciepła kredki rozpuszczą się i
utworzą kolorowe plamy, co da nam
efektowną pracę. Kartkę pokrytą woskowymi
plamami dzieci mogą oglądać pod światło i
wypowiadać się na temat własnych
spostrzeżeń.
UWAGA!!!wszystkie
czynności
z wykorzystaniem żelazka wykonuję
namaka i często się przedziera.
Puentylizm (Pointylizm)
Technika
polegająca
na
budowaniu
kompozycji obrazu poprzez zapełnianie gęsto
rozmieszczonymi, różnobarwnymi punktami
i kreskami kładzionymi na kartkę lub płótno
czubkiem pędzla. Malowanie patyczkami
kosmetycznymi. Na przygotowanym na
kartce szkicu za pomocą patyczka do uszu
stemplujemy– “kuleczkujemy” obraz. Na
kolorowej kartce dobrze wygląda obraz
wykonany białą farbą, zaś na białej kartce
można używać wszystkich barw. Można
“malować” również na kartce, którą
wcześniej samemu się zamalowało na
wybrany kolor.
Grafika – kalkograf
Wycinamy szablony dowolnych kształtów,
następnie układamy na gazetach, nakrywamy
kalką maszynową i prasujemy żelazkiem. Na
kalkę z odbitym wzorem kładziemy kartkę
papieru i jeszcze raz prasujemy.
UWAGA!!!wszystkie
czynności
z wykorzystaniem żelazka wykonuję
nauczyciel!!!
Nakrapianie tusze
Z papieru wycinamy różne kształty,
układamy szablony na papierze kredowym,
następnie rozprowadzamy kolorowy tusz za
pomocą pocierania o grzebień zamoczoną w
tuszu szczoteczką do zębów.
13
nauczyciel!!!
Grafika z kartonu
Na kartkę z bloku technicznego naklejamy z
grubego
kartonu
dowolne
elementy,
malujemy go farbą plakatową lub tuszem i
szybko odbijamy na kartce z bloku
rysunkowego (może być białą, może być
kolorowa)
Collage
Collage jest techniką polegającą na
komponowaniu
obrazów
z
różnych
materiałów i tworzyw naklejanych na płótnie
lub papierze. Niektóre fragmenty kolażu
można dorysować lub domalować farbami.
Collage ze strużek kredek – Wykorzystamy
cienkie, skrawane wióry, które powstają
podczas ostrzenia drewnianych oprawek
ołówków lub kredek. Z drewnianych wiórek
tworzymy kompozycje na powierzchni
kartki. Przyklejamy je stosując klej roślinny.
Pracę można urozmaicić, dorysowując
do kompozycji kredkami świecowymi
lub pastelami dodatkowe elementy.
Zabawa na domalowywanie
Równie ciekawą techniką jest zabawa
w domalowywanie. Technika ta polega na
„współpracy” z fotografem. Połowa obrazka
jest zrobiona z pociętych fotografii
pochodzących
z
czasopism,
drugą
domalowuje dziecko. Technika ta uczy
wyczucia proporcjonalności. Zmusza do
mieszania kolorów i dopasowywania odcieni
do tych na zdjęciu.
Rzeźby z ciastoliny
W misce mieszamy ze sobą wodę, sól, olej i
tyle farby bądź barwnika, by uzyskać
pożądany kolor ciasta. Można również
pozostawić je białe. Stopniowo dodajemy do
mieszaniny mączki kukurydzianej i mąki, aż
ciasto
osiągnie
konsystencję
ciasta
chlebowego. Wykładamy je na stolnicę lub
deskę do krojenia i wyrabiamy. Ciastoliny
używamy do tworzenia modeli, rzeźb o
dowolnej tematyce łącząc ją z innymi
materiałami
plastycznymi
lub
przyrodniczymi.
VI. Umożliwienie dzieciom tworzenia sztuki użytkowej
na miarę ich możliwości
Dzieci młodsze
Dzieci starsze
„Wyszywanka” na papierze
Na kartce z bloku technicznego rysujemy
prosty wzór, np. jabłko. Kolorowym, grubym
kordonkiem lub włóczką obklejamy kontury
(można także wypełnić całą powierzchnię).
Obklejony wzór wypełniamy kredkami lub
farbami na zasadzie kolorowanki. Obraz
można oprawić w ramki kartonowe
ozdobione dowolnymi wzorami naklejonymi
z włóczki.
Masa papierowa
Masę papierową wykonujemy mieszając
miękki papier (mogą to być papierowe
ręczniki) z mąką pszenna i wodą. Nakładamy
ją następnie na karton, balon, słoik a po
wyschnięciu malujemy farbami. (Można
wykonać wspaniałe maski oblepiając
nadmuchany balon masą, a następnie po
zaschnięciu
należy
zdjąć
„skorupę”,
pomalować ją i ozdobić np. kawałkami
14
Stemple z kamieni
Dzieci otrzymują duże arkusze papieru i
farby. Przed mini leżą różne kamyki.
Zadaniem dzieci jest stworzenie na swojej
kartce „kamienistej plaży”- kamyczki moczą
w wybranych farbach i robią z nich kolorowe
stempelki. Powstają ciekawe, niepowtarzalne
prace.
włóczek, brokatem, cekinami; z masy można
kształtować
również
konstrukcje
architektoniczne na słoikach lub butelkach.)
Witraże papierowe
Polegają na wycięciu pewnych elementów
rysunku i podklejeniu tych miejsc kolorową
gładką bibułą. Jest to technika trudna.
Wymaga dokładności i cierpliwości.
Z pomocą nauczycielki na pewno się uda
Malowanie kamieni
Do wykonania tej techniki potrzebne są,
umyte uprzednio, kamienie. Mogą być
niemal dowolnej wielkości, jednak takie, by
łatwo było je dziecku trzymać w rączkach.
Najistotniejszą cechą, która decyduje o
powodzeniu tej metody, jest właściwa
zwilżalność ich powierzchni. Kamienie o
powierzchni zbyt gładkiej, nie dają się
malować, farba łatwo się ściera i odpada.
Zadaniem dzieci jest wymalowanie kamieni
wg własnego pomysłu lub na temat podany
przez nauczyciela (mogą to być różne
owady, przedmioty, kwiatki itp.). Gotowe
„klejnoty” powlekamy zwykle lakierem
bezbarwnym.
12. Proponowane działania w ramach realizacji programu
L.p.
Działania:
1.
Organizacja spotkań
tematycznych z
osobami związanymi
ze sztuką: malarz,
architekt, rzeźbiarza,
grafik.
Organizacja i udział
w konkursach
plastyczny
wewnętrznych i
2
Sposób realizacji:
Oczekiwane rezultaty
względem dziecka:
Udział dzieci w spotkaniu z - poznaje zawód malarza,
osobami związanymi ze architekta,
rzeźbiarza,
światem sztuki.
grafika.
Wykonanie prac plastycznych - rozwija talent plastyczny
na różne temat i różnymi
poprzez wykonywanie prac o
technikami
równej tematyce i różnymi
metodami.
15
3
4
5
6
zewnętrznych o
dowolnej tematyce
Wycieczki
pozwalające na
rozwijanie wiedzy z
zakresu sztuki np.
do: Muzeum, Galerii
sztuki, na Wystawy
plastyczne
Kółko plastyczne w
przedszkolu
Przygotowanie
dekoracji do
występów
artystycznych
orgaznizowanych na
terenie przedszkola
i poza nim
Organizacja wystaw
i przeglądów prac
plastycznych dzieci
pt: „Artystyczny rok
przedszkolaka”
Organizowanie wycieczek
rozwijających u dzieci
wrażliwość w z zakresu
edukacji plastycznej
- ma możliwość obcowania
ze sztuką .
Prowadzenie kółka
plastycznego dla dzieci
starszych
- rozwija swoją wiedzę
i umiejętności z zakresie
edukacji plastycznej.
Tworzenie wszelkiego
rodzaju dekoracji na
przedstawienia tematyczne
organizowane w przedszkolu
- jest współtwórcą dekoracji
na przedstawiania
orgaznizowane w
przedszkolu.
Stworzenie przeglądu
całorocznych prac
plastycznych dzieci
z podziałem na pory roku
- promuje swoje wytwory
artystyczne.
13. Przykładowe scenariusze zajęć
Scenariusz zajęć plastycznych
Temat zajęć: „Drzewa zimą” – malowanie węglem
Grupa wiekowa: 5 latki
Cel główny:
 Kształtowanie umiejętności rysowania z obserwacji własnej z wykorzystaniem
materiału plastycznego (węgiel drzewny)
Cele szczegółowe:
 Poszerzenie doświadczeń plastycznych,
 Rozwijanie wrażliwości estetycznej,
 Rozwijanie sprawności manualnej,
 Rozwijanie umiejętności posługiwania się techniką rysowania węglem,
 Rozwijanie zdolności rysowania na podstawie zaobserwowanych zjawisk
pogodowych.
16
Metody:
• czynna -ćwiczenia praktyczne
• oglądowa- obserwacja
• słowna -opis, instrukcja
Formy:
• indywidualna jednolita
Środki dydaktyczne:
 kartki z bloku technicznego
 klej
 nożyczki
 skrawki firanki, serwety, wata
 cerata
Przebieg zajęć:
1.Czynności organizacyjno-porządkowe.
Nauczyciel wita dzieci, przedstawia i objaśnia temat oraz cel zajęć, omawia przepisy
bezpiecznej i higienicznej pracy. Razem z dziećmi przygotowuje miejsca pracy poprzez
zabezpieczenie ceratą stolików, przy których będą pracować dzieci.
2. Wprowadzenie do tematu zajęć.
Nauczyciel razem z dziećmi wygląda przez okno i obserwują drzewa zimą. Zauważają, że
drzewa są szare, smutne i bez liści. Następnie omawiają cechy charakterystyczne dla pory
roku, jaką jest zima (pada śnieg, jest mróz, osadza się szron). Dalej zachęca dzieci do
przeniesienia tego zimowego krajobrazu zza okna na kartkę papieru.
3. Instrukcja nauczyciela.
Nauczyciel demonstruje, w jaki sposób należy posługiwać się węglem drzewnym podczas
rysowania. Następnie omawia etapy powstawania pracy plastycznej. Najpierw rysujemy
węglem kontury drzewa, następnie pogrubiamy linie, które będą tworzyć pień drzewa, można
wykonać również cień. W dalszej kolejności za pomocą nożyczek wycinamy elementy z
firanki lub serwetki przypominające płatki śniegu i przyklejamy je klejem na kartkę papieru.
4.Przystąpienie do wykonania pracy plastycznej „Drzewa zimą”
Malowanie drzew zimą na kartce z bloku technicznego węglem oraz przyklejanie wyciętych
elementów z firanki, serwetek, waty itp. Operowanie różną grubością linii podczas rysowania
węglem oraz próby robienia tła, cieni itp.
5.Sprzątanie stanowisk pracy.
17
6. Zorganizowanie wystawki prac.
7. Podsumowanie zajęć.
Nauczyciel omawia przebieg zajęć z uwzględnieniem pracy poszczególnych dzieci .
Scenariusz zajęć muzyczno-plastycznych
Temat zajęć: Malujemy muzykę
Grupa wiekowa: 4 latki
Cel główny:
- rozwijanie wrażliwości artystycznej poprzez słuchanie muzyki
Cele szczegółowe:
- przekładanie słyszanej muzyki na język barw, linii, plam.
- słuchanie w skupieniu fragmentu muzyki poważnej np.: „W grocie Króla Gór”, „Poranek” –
E. Grieg; „Walc kwiatów” z opery Dziadek do orzechów – P. Czajkowski; „Cztery pory
roku” – A. Vivaldi.
- wypowiadanie się na temat wysłuchanego utworu: tempo, rytm, nastrój.
Metody:

swobodnej ekspresji,

zadań inspirujących
Formy:

indywidualna
Środki dydaktyczne:

kartki z bloku technicznego

farby

pędzle

palety do farb

magnetofon

płyta CD z muzyką poważną
Przebieg zajęć:
1. Zabawa „ Malujemy muzykę”
18
Nauczyciel włącza muzykę poważną. Zadaniem dzieci jest określanie nastroju muzyki
poprzez użycie odpowiednich przymiotników- muzyka jest wolna, szybka, cicha, głośna,
dynamiczna itp.
2. Kolory muzyki
Nauczyciel odtwarza dzieciom kilka utworów muzycznych bardzo się różniących od siebie
np. muzykę szybką, wolną, wesołą, nastrojową. Na dywanie są rozłożone kolorowe kartki
papieru. Nauczyciel prosi dzieci, aby po wysłuchaniu każdego utworu odszukały
odpowiedniki nastroju muzyki w kolorach kartek.
3. Malowanie muzyki – praca plastyczna.
Nauczyciel ponownie włącza muzykę poważną. Dzieci wczuwają się w nastrój słyszanego
utworu i przenoszą emocję z nim związane na kartkę papieru używając odpowiednie kolory,
kreśląc odpowiednie linie i plamy.
4.Sprzątanie stanowisk pracy.
5. Zorganizowanie wystawy prac.
6. Podsumowanie zajęć.
Nauczyciel omawia prace wykonane przez dzieci oraz emocje, jakie towarzyszyły im podczas
wykonywania pracy plastycznej.
Scenariusz zajęć otwartych dla Rodziców dzieci 4-5 letnich,
Temat: Kolory Pani Jesieni
Cel główny:
- rozwijanie umiejętności logicznego myślenia,
- kształtowanie umiejętności rozpoznawania barw,
- rozwijanie umiejętności manualnych,
- umożliwianie rodzicom obserwacji swojego dziecka podczas zajęć.
Cele operacyjne:
Dziecko:
- nazywa i wskazuje wybrane części ciała,
- rozpoznaje i nazywa kolory jesieni,
- sprawnie posługuje się pędzlem,
- rytmicznie porusza się przy muzyce,
- usprawnia pracę nadgarstka wykonując ruchy kuliste,
- naśladuje ruchy osoby dorosłej podczas zabawy,
19
- powtarza krótką rymowankę ilustrując ją ruchem,
- eksperymentuje z barwami, tworzy nowe kolory,
- potrafi zaśpiewać piosenkę.
Metody:
 słowna,
 czynna,
 oglądowa.
Formy:
 zbiorowa,
 grupowa jednolita,
 indywidualna jednolita.
Pomoce dydaktyczne: list od Pani Jesieni, pomarańczowe ślady, różnokolorowe bibułkowe
wstążki, przedmioty codziennego użytku w kolorze pomarańczowym, farby plakatowe,
podstawki, pędzle, papierowe szablony sukienek, kasztany, szyszki, żołędzie, orzechy, klej,
nagranie na CD „Jesienią, jesienią” , „Dzień dobry” oraz Vivaldi „Jesień”, liście papierowe
(żółte i czerwone), wrzosy, miska, kubki na wodę,
Przebieg zajęć:
1. Powitanie dzieci i zgromadzonych rodziców.
2. Zabawa „Dzień Dobry” – dzieci wraz z nauczycielem i rodzicami witają się
piosenką pt: „ Dzień Dobry”
3. Zabawa tropiąca „Niespodzianka od Pani Jesieni” – dzieci po pomarańczowych śladach
znajdujących się w sali, odnajdują list ukryty w kąciku przyrody.
4. Odczytanie listu przez nauczycielkę - wiersz „Jesień chodzi po lesie”
Jesienią, jesienią
lecą liście na ziemię,
lecą jabłka czerwone,
liście żółtozielone.
Jesienią, jesienią
lecą z drzewa na ziemię
wielkie, twarde kasztany,
w liściach leżą schowane.
Jesień chodzi po lesie,
zbiera grzyby brązowe,
20
wiatr koszyki jej niesie
i orzechy w nie chowa.
Anna Warecka
5. Rozmowa z dziećmi na temat treści listu:
- Drogie dzieci jak myślicie kto do Was napisał ten piękny list?
- O jakich atrybutach jesiennych jest mowa w wierszu?
- Jakie kolory są wymieniane przez Panią Jesień?
6. Inscenizacja ruchowa do piosenki „Jesienią, jesienią”
7. „Prezenciki Jesieni” – zadaniem dzieci jest wyszukanie w sali pomarańczowych
przedmiotów, ułożenie ich na dywanie oraz ich nazwanie. Nauczyciel zwraca uwagę na
różnorodność odcieni koloru pomarańczowego.
8. „Malujemy świat” Każde dziecko wybiera z koszyka pomarańczową wstążeczkę spośród
różnobarwnych tasiemek. W czasie odtwarzania spokojnej, nastrojowej muzyki dzieci
naśladują ruchem dłoni w której umieszczona jest pomarańczowa bibuła, malowanie świata
na kolory jesieni.
9. Praca plastyczna „Pani Jesień” –zadaniem dzieci i rodziców jest pomalowanie
pomarańczową farbą lub jej pochodnymi sukienki Pani Jesieni oraz jest ozdobienie wg
wspólnego pomysłu z materiału przyrodniczego (kasztany, szyszki, żołędzie, orzechy).
10. Zorganizowanie wystawy prac plastycznych w szatni przedszkolnej.
11. Ocena zajęć za pomocą żółtych (ocena pozytywna) i czerwonych (ocena negatywna)
liści.
12. Wręczenie jesiennych upominków- jesienny wrzos dla każdego.
Scenariusz zajęć dydaktyczno-wychowawczych przeprowadzonych
w grupie dzieci 4-5 letnich
Temat: Tęczowa Kraina
Cel ogólny:
- wzbogacanie słownictwa o nazwy zwierząt i kwiatów występujących na łące.
Cele operacyjne:
Dziecko:
- z uwagą słucha wiersza,
- wypowiada się na temat łąki i jej mieszkańców,
21
- naśladuje odgłosy owadów,
- naśladuje ruchem sposób poruszania się owadów,
- dzieli nazwy kwiatów i owadów na sylaby,
- wykonuję samodzielnie i wg własnego pomysłu pracę plastyczną
- porządkuje miejsce swojej pracy,
- ocenia zajęcia wg własnego zdania.
Metody:
- czynna – praca plastyczna, ćwiczenia słuchowe, piosenka na powitanie,
- słowna – wiersz, ćwiczenia ortofoniczne,
- oglądowa – zabawa pantomimiczna z obrazkami owadów.
Formy:
- praca z całą grupą,
- indywidualna praca dzieci.
Środki dydaktyczne:
Wiersz B. Forma „Łąka”, płyta CD z piosenką „Dzień dobry”, tamburyno, obrazki owadów
(pszczoła, biedronka, motyl, bąk), arkusze papieru, farby, kubki na wodę, pędzle, kwiaty z
papieru w dwóch kolorach (czerwony i zielony).
Przebieg zajęcia:
1. Powitanie dzieci piosenką „Dzień dobry, dzień dobry”
2. Wysłuchanie wiersza „Łąka”,
Łąka
Autor: Bożena Forma
Powiał letni wietrzyk,
łąka zapachniała,
świeżą koniczyną
pokryła się cała.
Brzęczą głośno pszczoły,
pracują wytrwale.
Zapylają kwiaty,
nie nudzą się wcale.
22
Słońce ciepłe blaski
na ziemię wysyła.
Mienią się w nich skrzydła
pięknego motyla.
Na łące tej chciałbym
znaleźć się przez chwilę
i stać się prześlicznym
barwnym motylem.
3.
Rozmowa o łące na podstawie doświadczeń dzieci, próba wyróżnienia owadów i
kwiatów zamieszkujących łąkę
4.
Ćwiczenia ortofoniczne ,,Wycieczka na łąkę”,
Dzieci naśladują odgłosy owadów zamieszkujących łąkę majową, np. pszczoła bzzzz,
itp.
5. Zabawa pantomimiczna ,,Mieszkańcy łąki”.
Dzieci chodzą swobodnie po dywanie, na sygnał dźwiękowy (tamburyno) i obrazek
pokazany przez nauczyciela naśladują ruchem owada znajdującego się na ilustracji.
6. Ćwiczenie słuchowe „Jaki to kwiat?” – dzielenie nazw kwiatów i owadów na sylaby,
synteza słuchowa,
7. „Łąka moich marzeń” – praca plastyczna. Każde dziecko otrzymuję duży arkusz
papieru i farby. Zadaniem dziecka jest namalowanie wg własnego pomysłu i inwencji
twórczej łąki ze swoich marzeń.
8. Czynności porządkowe i wystawa prac dzieci.
9. Podsumowanie zajęć przez dzieci. Każdy ma przed sobą dwa kwiatki w kolorze
czerwonym i zielonym. Na koniec zajęć dzieci oceniają je za pomocą kwiatka
czerwonego (ocena pozytywna zajęć – bardzo mi się podobały) i zielonego (ocena
negatywna – nie podobały mi się)
14. Ewaluacja programu
Realizacja programu umożliwia nauczycielowi dokonywanie
ewaluacji, której można dokonać poprzez:
- ankietę dla nauczycieli,
- analizę zgromadzonych prac plastycznych,
- dyplomy udziału w konkursach plastycznych,
- zapisy w dzienniku zajęć.
23
systematycznej
Ewaluacja służy także samemu nauczycielowi, który ma na jej podstawie możliwość
dokonania samooceny swojej pracy z dziećmi oraz okazję do refleksji nad swoimi
kompetencjami, wiedzą merytoryczną o twórczości artystycznej dziecka.
15. Bibliografia








A.Misiurska „Kalendarz plastyczny w przedszkolu”WSIP,Warszawa 1993r.
R.Gloton, C.Cletro „Twórcza aktywność dziecka” WSIP,Warszawa 1985r.
K.Michejdz-Kowalska „O dziecięcej wyobraźni plastycznej”WSIP,Warszawa 1987r.
A.Kolbarczyk „Zabawy ze sztuką”Oficyna Wydawnicza „Impuls”,Kraków 2005r.
A.Natorff, K.Wasiluk „Wychowanie plastyczne w przedszkolu”WSIP,Warszawa
1990r.
Z.Czerwosz „Dzieci lubią rysować”Nasza Księgarnia,Warszawa 1986r.
M.i A.Foltys „Sztuka plastyczna w wychowaniu przedszkolnym”PZWS,Warszawa
1967r.
M. Jąder „Techniki plastyczne rozwijające wyobraźnie”, wyd. Impuls, Kraków 2007r.
24
Ankieta dla nauczycieli
Ankieta jest anonimowa. Proszę o odpowiedzi na poniższe pytania.
Zestawienie zbiorcze ankiet posłuży do przeprowadzenia ewaluacji programu.
1. Jak Pani ocenia przydatność programu z zakresu edukacji plastycznej „Kolorowy świat
przedszkolaka”?

Bardzo dobrze

Dobrze

Dostatecznie

2. Czy zajęcia prowadzone w ramach realizacji programu pomogły rozwinąć umiejętności i
zainteresowania plastyczne dzieci?

Tak

Nie
3. Czy metody i formy zawarte w programie odpowiadały Pani podczas realizacji treści
programowych?

Odpowiadały w całości

Częściowo odpowiadały

Nie odpowiadały
4. Propozycje i uwagi służące udoskonaleniu programu
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
Dziękuje
25