Sylabus - Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze
Transkrypt
Sylabus - Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze
I. KARTA PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu/modułu: Język migowy Nazwa angielska: Sign language Kierunek studiów: Edukacja Techniczno-Informatyczna Poziom studiów: Stacjonarne, I-go stopnia – inżynierskie Profil studiów Ogólnoakademicki Jednostka prowadząca: Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa w Jeleniej Górze, Wydział Humanistyczny, Zakład Pedagogiki Formy zajęć, liczba godzin Semestr W C L WR - 15 Cel przedmiotu: Łącznie ECTS 15 1 C1 - Wyposażenie studentów w podstawową wiedzę z zakresu Surdopedagogiki. C2 - Znajomość kultury społecznościowej osób Głuchych oraz Polskiego Języka Migowego. C3 – Znajomość podstawowych metod totalnej komunikacji z osobami z uszkodzonym narządem słuchu, a w tym: Polskiego Języka Migowego, Alfabetu palcowego języka migowego oraz Systemu Językowo-Migowego. C4 – Znajomość elementarnych znaków języka migowego, pozwalających na komunikację z osobą głuchą w sytuacjach społecznych. C5 – Umiejętność komunikowania się z osobą głuchą na poziomie podstawowym. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji: Student podejmując realizację nauczania języka migowego powinien dysponować podstawową wiedzą w zakresie języka polskiego, w tym: alfabet , części zdania, części mowy, matematyki / liczebniki główne i porządkowe. Student powinien posiadać podstawową wiedzę na temat wspomagania i funkcjonowania osób niepełnosprawnych. Oczekiwane efekty kształcenia EK 1 – Student zna cele i zadania Surdopedagogiki oraz rozumie znaczenie upowszechniania integracji społecznej i praw osób niepełnosprawnych/Głuchych poprzez naukę Polskiego Języka Migowego. EK 2 – Student potrafi zróżnicować populację osób niesłyszących ze względu na etiologię, typy uszkodzenia i wiek oraz wpływ uszkodzenia słuchu na rozwój dziecka. EK 3 – Student zna podstawowe zasady porozumiewania się w systemie językowo-migowym, opanował język migowy w zakresie podstawowej terminologii, umożliwiającej interakcję z osobą głuchą. EK 4 - Student posiada umiejętność precyzyjnego posługiwania się znakami daktylograficznymi, a w tym: statycznymi, dynamicznymi, liczbowymi oraz ideograficznymi. EK 5 – Student umie nawiązać kontakt z osobą głuchą w sytuacjach społecznych, tj. wymagających udzielenia pomocy lub wyjaśnień, np. w urzędzie, na ulicy, czy w razie udzielania pierwszej pomocy medycznej. Treści programowe: Forma zajęć: ćwiczenia Liczba godzin Ćw. 1 Ćw. 2 Ćw. 3 Ćw. 4 Ćw. 5. Ćw. 6. I. Ćw. 7 II. III. Ćw. 8 Zadania i cele Surdopedagogiki. Klasyfikacja osób z uszkodzonym narządem słuchu. 1. Przyczyny i konsekwencje głuchoty. Przegląd podstawowych pojęć związanych z językiem migowym oraz dotyczących kultury społecznościowej osób Głuchych: Czym jest PJM, SJM, AUDYZM, CODA, DAKTYLOGRAFIA, FONOGESTY, MOWA KOMBINOWANA, TOTALNA KOMUNIKACJA. Nauka układu rąk wykorzystywanych do pokazywania znaków języka migowego. Alfabet polskiego języka migowego. Znaki statyczne i dynamiczne. Liczebniki główne, liczebniki porządkowe. Pierwszy kontakt. Znaki ideograficzne: grzecznościowe, umożliwiające przedstawienie się, określenia płci, pory dnia, typu: “dzień dobry, nazywam się, jestem kobietą, dziękuję”, etc. Znaki ideograficzne dotyczące danych personalnych, dokumentów tożsamości, adresu zamieszkania, typu: “dowód osobisty, ulica, numer domu, nazywam się”, etc. Znaki ideograficzne dotyczące zdrowia, typu: poszczególne części ciała, wezwanie pogotowia ratunkowego, określenie badań medycznych, zrealizowanie recepty. Znaki ideograficzne umożliwiające poinformowanie osoby o umiejętności migania w podstawowym zakresie; określające status osoby, tj. stopień i rodzaj niepełnosprawności, typu: “umiem migać, rozumiem ciebie, głuchy, niedosłyszący, lekki stopień niepełnosprawności”, etc. Powtórzenia i utrwalenia poznanych znaków ideograficznych. Zastosowanie poznanych znaków języka migowego w dialogach. Odgrywanie scenek z zastosowaniem języka migowego – skuteczna komunikacja z osobą głuchą w sytuacjach społecznych. Praktyczna weryfikacja efektów uzyskanych przez studentów podczas ćwiczeń i ocena końcowa. Suma godzin Narzędzia dydaktyczne: 1. Podręczniki, słownik języka migowego i teksty przedmiotowo-metodyczne. 2. Foliogramy, przeźrocza, prezentacje multimedialne, filmy. 3. Rzutnik multimedialny, rzutnik pisma. Sposoby oceny (F – formująca, P – podsumowująca) F1. F2. F3. P1. Mniejsze formy wypowiedzi w języku migowym – praca indywidualna i w grupach. Indywidualne większe formy wypowiedzi w języku migowym. Prezentowanie przygotowanych przez siebie dialogów w języku migowym. Indywidualne i grupowe wypowiedzi w języku migowym. Obciążenie pracą studenta Łączna i średnia liczba godzin Forma aktywności na zrealizowanie aktywności Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie 15 zajęć) Godziny kontaktowe z nauczycielem (w trakcie 6 konsultacji, średnio na studenta) Przygotowanie się do zajęć 7 SUMA SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA PRZEDMIOTU Literatura podstawowa i uzupełniająca 25 1 2 2 2 2 2 2 2 1 15 Literatura podstawowa: Eckert U. Pedagogika niesłyszących i niedosłyszących. W: Dykcik Wł. Pedagogika specjalna. Poznań 2007, Wyd. Naukowe UAM Gutkowski P. : „Multimedialny słownik języka migowego” łódzki oddział PZG 2007-2008 www.slownikmigowy.pl Hendzel J. K. : ,,Słownik polskiego języka miganego”, Olsztyn WSiP 2001 r. Hoffman B. : ,,Surdopedagogika w teorii i praktyce ”, Warszawa WSiP 2001 r. Kosiba O. /red./ Podręcznik do nauki języka migowego, Bogatynia 20011, Olgierd Kosiba Pietrzak W. Dzieci z wadą słuchu. W: Obuchowska I. Dziecko niepełnosprawne w rodzinie. Warszawa 1999, WSiP Szczepankowski B.: ,,Język migany w szkole” cz. I , Warszawa WSiP 2000 r. Sak M.;ks. Sokalski G. : „Internetowy słownik języka migowego” duszpasterstwo niesłyszących Diecezji Gliwickiej 2008 www.migam.pl www.gest.jmigowy.eu www.effatha.lap.pl. www.jezykmigowy.org.pl Literatura uzupełniająca : Kosiba O. Leksykon języka migowego, Bogatynia 2011 Löwe A. Rozwijanie słuchu w zabawie. Warszawa 1994 Löwe A. Wychowanie słuchowe. Warszawa 1995 s. 29-57 Löwe A. Każde dziecko może nauczyć się słyszeć i mówić. Poznań 1999, Media Rodzina, s. 19-47