Aktualności - Infotransport

Transkrypt

Aktualności
Ze świata
Otwarcie nowej linii kolejowej o długości 123 km na południu Indii
23.8.2016 r. została otwarta szerokotorowa linia kolejowa o długości 123 km pomiędzy Nandyal i Yerraguntla w stanie Andhra
Pradesh. Jest to linia 1-torowa o szerokości 1 676 mm, niezelektryfikowana. Należy ona do Kolei Środkowo-Południowej (South
Central Railway). Formalnego otwarcia linii dokonał indyjski
minister kolei Suresh Prabhu. Nowa linia odgałęzia się w stacji Banaganapalli od linii Vijayawada–Guntakal i biegnie w kierunku południowym. Dochodzi ona w stacji Yerraguntla do linii
Guntakal–Chennai. Na nowej linii zbudowano 8 stacji. Są to:
Madduru, Banaganapalli, Koilakuntla, Sanjanamala, Nossam,
S. Uppalapadu, Jammalamadugu i Prodduturu. Linia jest obsługiwana przez dwa spalinowe zespoły trakcyjne relacji Nandyal–
Kadapa. Wykonują one po jednym przejeździe dziennie w każdą
stronę i zatrzymują się na każdej stacji. Stacja Kadapa leży już
na linii Guntakal–Chennai, tj. za stacją Yerraguntla. Budowa linii
była proponowana już w latach 70. XX w., gdyż chciano w ten
sposób przyśpieszyć rozwój ekonomiczny regionu Rayalaseema.
Jednak budowa rozpoczęła się dopiero w 1996 r., a prace przebiegały powoli. Odcinek południowy Yerraguntla–Nossam o długości 55 km został otwarty dla ruchu towarowego w październiku
2012 r., natomiast odcinek północny o długości 45,3 km pomiędzy Nossam i Banaganapalli – w styczniu 2016 r. Koszt budowy
linii miał wynieść 9,7 mld rupii (Rs), a wyniósł 19 mld Rs. Jak
powiedział premier rządu stanu Andhra Pradesh − Naidu, linia
ułatwi dojazd obywatelom do stolicy stanu − miasta Amaravathi,
a także poprawi eksport cementu, kamienia wapiennego i granitu z miejscowych kamieniołomów. (mr)
Rozpoczęcie prób na odcinku linii dużej prędkości Mediolan–Wenecja
we Włoszech
22.8.2016 r. rozpoczęto próby ruchowe na liczącym 39,6 km odcinku: Treviglio–Brescia linii dużej prędkości Mediolan–Wenecja.
Do prób używany jest pociąg dużej prędkości Frecciarossa 1000,
który może rozwinąć prędkość do 330 km/h. Przewiduje się, że
po rozpoczęciu normalnej eksploatacji w grudniu br., pociągi tego
typu będą kursowały na tym odcinku z prędkością 300 km/h.
W rejonie miasta Brescia linia dużej prędkości okrąża miasto obwodnicą, która liczy 11,7 km. Odcinki linii dużej prędkości pomiędzy Mediolanem i Treviglio (35 km) oraz Padwą i Wenecją Mestre
(38 km) zostały już otwarte. Linia stanowić będzie część korytarza
Śródziemnomorskiego TEN-T, łączącego Hiszpanię z Węgrami.
2 9 /2016
Nowa linia dużej prędkości pozwoli na podwojenie dotychczasowej przepustowości na odcinku Treviglio–Brescia. Po dobudowaniu linii dużej prędkości jest tam obecnie 6 torów. W czasie
budowy nowej linii trzeba było zbudować 9 wiaduktów, 7 mostów
i 5 tuneli. Stacja Brescia zostanie przebudowana, aby oddzielić
ruch regionalny od ruchu dalekobieżnego. Obecnie trwają prace
przy budowie środkowego odcinka linii pomiędzy Brescią a Weroną, liczącego 73 km. Ponadto, trzeba będzie zbudować odcinek dużej prędkości o długości 10 km przebiegający przez samą
Weronę. (mr)
Railway Gazette International, 8/2016
Linia kolejowa firmy Vale, Brazylia do kopalni S11D rudy żelaza
ukończona
29.7.2016 r. firma eksploatująca rudę żelaza Vale S.A., Rio de
Janeiro, Brazylia ukończyła budowę torów na odnodze o długości
101 km od linii głównej kolei Carajás Railroad do kopalni S11D.
Kolej Carajás Railroad prowadzi od portu Ponta da Madeira nad
Oceanem Atlantyckim, w stanie Maranhão do miasta Carajás
i ma długość 982 km. Prześwit toru na linii wynosi 1 600 mm,
a pociągi prowadzone mają do 340 wagonów i 3,2 km długości.
Nowy odcinek odgałęzia się od głównej linii kolei Carajás w stacji
Parauapebas. Pociągi robocze mogą już przejeżdżać przez cały
odcinek zbudowanej odnogi.
Zakończenie budowy odnogi stanowi jednocześnie zakończenie
głównego etapu budowy linii kolejowej o wartości 14,4 mld USD.
W terminalu przeładunkowym w porcie Ponta da Madeira rozpoczęto jednocześnie „nadzorowaną eksploatację” przeładunku
rudy, która będzie dowożona tu pociągami z kopalni S11D. Terminal przeładunkowy ma dwie obrotowe wieże przeładunkowe,
przez które zestaw przenośników pasowych będzie transportował rudę żelaza na statki. Prace kolejowe, które kosztowały
ogółem 7,9 mld USD, polegały na zbudowaniu odnogi kolejowej,
dobudowaniu drugiego toru o długości 892 km na linii kolejowej
Carajás i rozbudowę układu torowego w terminalu w porcie Ponta
da Madeira. Według firmy Vale, zaawansowanie budowy projektu
S11D wynosi obecnie 70%. (mr)
Drony mogą kontrolować linie kolejowe w Wielkiej Brytanii
10.8.2016 r. w czasie pokazów lotniczych w Farnborough w Wielkiej Brytanii pokazano bezzałogowy pojazd latający UAV (Unmanned Aerial Vehicle), nazwany „Latającym Skrzydłem”. Został on
zbudowany specjalnie do robienia zdjęć obiektów kolejowych
z powietrza przez firmę AmeyVTOL plc, Oxford, Wielka Brytania.
Firma AmeyVTOL przewiduje wykorzystanie dronów przez koleje
do kontroli zwłaszcza mostów i sieci trakcyjnej. Ponadto, drony
mogą być wykorzystywane do natychmiastowego reagowania
na wszelkie usterki w infrastrukturze kolejowej, zgłaszane przez
drużyny pociągowe. W innych gałęziach gospodarki drony będą
bardzo przydatne do sprawdzania postępu we wzroście roślin,
sprawdzania uszkodzeń w czasie powodzi i innych nieprzewidzianych zdarzeń. Przy pomocy dronów można będzie także zaobserwować bezprawne wkroczenie na teren prywatny.
Pojazd „Latające Skrzydło” jest napędzany przez baterię. Jego
pokład może być wyposażony w wiele urządzeń, w tym: aparat
fotograficzny, kamerę tradycyjną, kamerę na podczerwień i kamery reagujące na źródła ciepła, radar tradycyjny i radar optyczny (lidar). Urządzenia te mogą przesyłać drogą radiową do bazy
informacje na żywo lub rejestrować informacje i oddawać je po
powrocie do bazy. Spółka AmeyVTOL pracuje nad tym, aby infor-
Aktualności
macje od drona można było porównywać ze stanem poprzednim
sprawdzanego obiektu, tj. aby można było zobaczyć, jakie nastąpiły zmiany w obiekcie. Chodzi zwłaszcza o proces osiadania
gruntu, np. zapadanie się budynków.
Pojazd „Latające Skrzydło” należy do pojazdów VTOL (vertical
take-off and landing), czyli może startować i lądować pionowo
oraz wisieć w powietrzu. Jest zbudowany z lekkich i wytrzymałych materiałów na bazie włókna szklanego. Masa „Latającego
Skrzydła” nie przekracza 7 kg, natomiast jego prędkość wynosi
około 60 km/h.
Jak powiedział czasopismu „Railway Gazette” dyrektor firmy
AmeyVTOL − Ashley Bryant: „… zgłosiliśmy nasz pojazd «Latające
Skrzydło» do opatentowania. Pojazd ma 1 płat nośny i 4 wirniki, co daje mu «niesamowitą stabilność», nawet przy porywistym
wietrze. Start drona, jego lot i lądowanie odbywają się automatycznie. Latające Skrzydło może latać w wyznaczonym korytarzu
o szerokości 3–4 m nawet przy silnym wietrze”. Dyrektor Bryant
powiedział także: „skonstruowany przez firmę AmeyVTOL pojazd
«Latające Skrzydło» zużywa około 1/6 energii, jakiej potrzebuje
konwencjonalny helikopter i ma zasięg około 150 km. W przypadku usterki nawet dwóch wirników «Latające Skrzydło» może
bezpiecznie wylądować. A zatem, nasz pojazd może być używany
nawet nad czynnymi liniami kolejowymi. Firma AmeyVTOL planuje zademonstrować «Latające Skrzydło» w centrum badawczym
brytyjskiej infrastruktury kolejowej Network Rail w Old Dalby.
Pojazd mógłby wejść do eksploatacji w ciągu 18–24 miesięcy.
Drony do zastosowań kolejowych mogłyby stacjonować w małych
schronach wzdłuż linii kolejowych i w razie potrzeby, dyspozytor
kolejowy mógłby zdalnie otwierać dach schronu i wypuszczać
drona dla wykonania określonego zadania.” (mr)
Prezentacja lokomotywy elektryczno-spalinowej serii 88, UKDual
w Wielkiej Brytanii
29.7.2016 r. kolej Direct Rail Services (DRS), Carlisle, Anglia
pokazała jedną z dziesięciu lokomotyw elektryczno-spalinowych
serii 88, UKDual, wyprodukowanych przez firmę Vossloh España,
Hiszpania (firma została w międzyczasie przejęta przez firmę
Stadler, Szwajcaria). Lokomotywy tej serii zostały zamówione
przez kolej DRS we wrześniu 2013 r. Zakup został sfinansowany
przez bank Beacon Rail Leasing Ltd, Rotterdam, Holandia. Jak
twierdzą przedstawiciele kolei DRS, lokomotywa, która może być
zasilana zarówno z sieci trakcyjnej o napięciu 25 kV 50 Hz, jak
również z własnego silnika spalinowego „będzie bardzo przydatna, zarówno w ruchu pasażerskim, jak i towarowym”.
Lokomotywę serii 88 zbudowano na bazie lokomotywy spalinowej serii 68, produkcji Vossloh Rail Vehicles, Hiszpania. Lokomotywy takie posiada obecnie także kolej DRS. Z lokomotywy serii 68
zostało wzięte pudło, kabiny maszynisty, wózki, aparatura sterująca i silniki trakcyjne lokomotywy serii 88. Jak podała firma Stadler,
lokomotywa serii 88 (UKDual) ma przy zasilaniu elektrycznym moc
4 MW, natomiast przy zasilaniu z silnika spalinowego moc 708 kW.
Zastosowany silnik C175-16 firmy Caterpillar, USA, spełnia normę
czystości spalin Euro IIIB. Lokomotywa UKDual osiąga prędkość
maksymalną 160 km/h i może, przy zasilaniu z sieci trakcyjnej
25 kV, prowadzić pociąg towarowy o masie 1 800 t brutto. Po wyjeździe spod sieci trakcyjnej może doprowadzić pociąg do miejsca
przeznaczenia, używając silnika spalinowego. Właśnie zakończono na torze próbnym w Velimie, Republika Czeska próby ruchowe
pierwszej lokomotywy UKDual, o numerze 88 001. W czasie prób
lokomotywa prowadziła pociąg o masie 1 500 ton, a ponadto do-
czepiono drugą lokomotywę typu Eurorunner serii ER20 produkcji
Siemens, Niemcy. Jak podała firma Stadler, badano współpracę
lokomotywy z torem i siecią trakcyjną, mierzono drogi hamowania
i drogi rozruchu w różnych warunkach atmosferycznych. Badano
także zachowanie się lokomotywy przy przełączaniu z zasilania
z sieci trakcyjnej na zasilanie z silnika spalinowego. Próby zostały
zakończone przed terminem, a zachowanie lokomotywy oceniono
jako „nadzwyczaj dobre”. Nie podano jednak, kiedy lokomotywa
rozpocznie pracę w Wielkiej Brytanii. (mr)
Kolej Hupac uważa, że dla poprawy konkurencyjności przewozów potrzebne są zmiany organizacyjne na kolei
9.8.2016 r. kolej Hupac, Szwajcaria, która prowadzi ruch towarowy kombinowany podała, że w I połowie 2016 r. osiągnęła
wzrost przewozów o 12,3% w stosunku do analogicznego okresu
2015 r. Przewozy tranzytowe przez Szwajcarię wzrosły w 2016 r.
o 20,2% w porównaniu do I półrocza 2015 r., natomiast przewozy
przez Austrię spadły o 10,4%, a przez Francję o 14,1%. Przewozy
przez tereny niealpejskie wzrosły o 4,0%.
W I półroczu 2016 r. kolej Hupac uruchomiła nowe relacje pociągów, a mianowicie: Venlo (Holandia)–Busto Arsizio (Włochy),
Zeebrugge (Belgia)–Novara (Włochy) i Rotterdam (Holandia)–
Brescia (Włochy), a także zwiększyła częstotliwość pociągów na
trasach: Kolonia–Novara i Duisburg–Busto Arsizio. Sieć kolei
Hupac w Polsce została zmieniona, a na trasie Austria–Węgry–
Rumunia–Bałkany wprowadzono więcej pociągów. W 2016 r.
kolej Hupac skupia się na przewozach wielkich kontenerów na
trasach przez Alpy. Na trasie pomiędzy Włochami a portami Morza Północnego (Rotterdamem, Zeebrugge, Antwerpią, Kolonią,
Ludwigshafen, Lubeką i Taulov) kolej Hupac chce uruchamiać 70
pociągów tygodniowo, z kontenerami o wysokości 4 m. W końcu
2016 r. planowane jest uruchomienie też 10 pociągów na trasie
przez głęboki tunel Lötschberg w Szwajcarii.
Jak powiedział naczelny dyrektor kolei Hupac Bernhard Kunz:
„dla podniesienia wydajności przewozów bardzo ważna jest modernizacja infrastruktury kolejowej i eliminowanie usterek taboru
kolejowego. Potrzebne są też zmiany organizacyjne. Witamy z zadowoleniem nową dyrektywę Unii Europejskiej nr 2012/34, która mówi o bodźcach materialnych dla zarządców infrastruktury
i przewoźników kolejowych, uzależnionych od zmniejszenia ilości
awarii i opóźnień pociągów. Spodziewamy się, że państwa członkowskie UE wdrożą szybko te zasady. Trwałe podniesienie jakości
przewozów towarowych jest w interesie nas wszystkich”. (mr)
9 /2016 3
Aktualności
Podpisanie umowy na zakup lokomotyw spalinowych produkcji CRRC
Ziyang dla Iranu
9.8.2016 r. została podpisana umowa pomiędzy prywatną wypożyczalnią taboru kolejowego Rail Pardaz Seir, Iran, a państwową
fabryką CRRC (China Railway Rolling Stock Corporation) Ziyang,
Chiny na dostawę 30 lokomotyw spalinowych. Ma to być 15 lokomotyw do ruchu pasażerskiego, o prędkości 160 km/h i mocy
3 MW oraz 15 lokomotyw do ruchu towarowego, o prędkości
100 km/h i o mocy 2,43 MW. Jest to pierwsze zamówienie zagraniczne fabryki CRRC Ziyang na lokomotywę pasażerską. Lokomotywa przewidziana do sprzedaży firmie Rail Pardaz Seir została
zbudowana w 1999 r. i jest obecnie eksploatowana w Chinach.
Jak powiedziała firma CRRC, podpisana umowa jest pierwszą
umową podpisaną z Iranem po zniesieniu sankcji międzynarodowych wobec tego kraju. Jest to jednocześnie drugie zamówienie
fabryki CRRC Ziyang z Iranu, gdyż pierwszym była dostawa 5 lokomotyw spalinowych manewrowych typu GK1C w 2008 r. (mr)
Wypożyczalnia taboru Akiem, Francja zamawia 44 lokomotywy spalinowe Vossloh
29.7.2016 r. wypożyczalnia taboru kolejowego Akiem S.A., Paryż,
Francja podpisała opiewający na 140 mln euro kontrakt z Vossloh Locomotives na dostarczenie 44 lokomotyw spalinowych
typu DE18. Lokomotywa DE18 ma moc 1,8 MW i jest wyposażona w silnik spalinowy firmy MTU (Motoren Und Turbinen Union),
Friedrichshafen, Niemcy i ma przekładnię elektryczną. Silnik
spełnia wymagania normy czystości spalin IIIB Unii Europejskiej,
która obowiązuje od dnia 1.1.2011 r. dla silników o mocy powyżej
130 kW. Prędkość maksymalna lokomotywy wynosi 120 km/h.
Zamówione lokomotywy mają być produkowane w nowej fabryce
firmy Vossloh w Kiel, która to fabryka jest aktualnie budowana
kosztem 40 mln euro. Prace przy budowie fabryki są na ukończeniu. Dostawy lokomotyw DE18 mają się rozpocząć w 2018 r. Jak
powiedział prezes Vossloh AG Hans M Schabert: „przeniesiemy
się do nowej siedziby fabryki w Kiel Suchsdorf na jesieni 2016 r.,
a zamówienie uzyskane od firmy Akiem jest naszym wielkim sukcesem. Nowa siedziba i urządzenia zostaną dzięki temu zamówieniu z Akiem dobrze wykorzystane przez szereg lat”. (mr)
Prezydent Nigerii otworzył linię kolejową Abuja–Kaduna
26.7.2016 r. prezydent Nigerii Muhammad Buhari otworzył normalnotorową (1 435 mm) linię kolejową o długości 187 km pomiędzy stolicą kraju – Abudżą, a przemysłowym miastem Kaduna, leżącym na północ od Abudży. Koleje Nigeryjskie (Nigerian
Railway Corp – NRC) rozpoczęły jazdy próbne na linii w dniu
15.6.2016 r. W próbach, bez żadnych opłat, mogli uczestniczyć
pasażerowie. Próby trwały aż do dnia inauguracji. W dniu inauguracji wprowadzono opłaty za przejazd i na odcinku Abudża–Kaduna wynoszą one w klasie drugiej 500 nairów nigeryjskich (N),
a w klasie pierwszej − 900 N.
Na linii zbudowano 10 stacji pośrednich. Pociągi jeżdżą z prędkością maksymalną 100 km/h. Linia nie dochodzi do samego
miasta Abudża, ale stacją końcową jest posterunek Idu, leżący
około 20 km na zachód od centrum stolicy, gdzie ma być przesiadka na tramwaj, który jest obecnie w budowie i który ma
zostać uruchomiony w grudniu 2017 r. Tramwaj będzie łączył
dzielnice finansową Abudży, przez dworzec kolejowy w Idu (jest
to skrót od: Industrial Area, Abuja) i Międzynarodowy Dworzec
Lotniczy Nnamdi Azikiwe, leżący 25 km na południowy zachód od
4 9 /2016
centrum miasta. Linia kolejowa została zbudowana przez przedsiębiorstwo China Civil Engineering Construction Corp (CCECC)
za cenę 876 mln USD. Umowę w tej sprawie podpisał rząd Nigerii
z firmą CCECC w dniu 26.10.2009 r. Na budowę linii pożyczki
w wysokości 500 mln USD udzielił rząd chiński. Pozostałą część
pokrył rząd Nigerii. Budowa linii rozpoczęła się w 2009 r. i miała
być zakończona w 2014 r., ale została wydłużona o 2 lata z powodu braku funduszy ze strony rządu Nigerii. Układanie torów
rozpoczęto w lipcu 2013 r. Chińczycy dostarczyli także kolei NRC
lokomotywy spalinowe, wagony osobowe i towarowe.
Koleje Nigeryjskie posiadają sieć o długości 3 505 km o prześwicie toru 1 067 mm i 479 km o prześwicie 1 435 mm. Przed
podpisaniem umowy na budowę linii Abudża–Kaduna, w 2007 r.
rząd Nigerii podpisał z firmą CCECC umowę wartości 8,3 mld USD
na remont istniejącej sieci kolejowej o prześwicie 1 067 mm i jej
przebudowę na prześwit normalny − 1 435 mm. Prace miały
trwać 25 lat. Jako pierwsza miała zostać zbudowana 2-torowa,
normalnotorowa linia kolejowa Lagos–Abudża–Kano, długości
1 315 km. Niestety, ze względu na zmianę rządu w Nigerii, umowa ta została anulowana i w 2009 r. podpisano wspomnianą wyżej umowę na budowę jedynie linii Abudża–Kaduna. Nowy rząd
podał, że finansowanie budowy kolei z pieniędzy uzyskanych ze
sprzedaży ropy naftowej ma „ograniczenia konstytucyjne”. (mr)
Umowa na dostawę taboru dla pociągów intercity w Nowej Południowej Walii, Australia
18.8.2016 r. minister transportu i infrastruktury Nowej Południowej Walii (NSW) Andrew Constance podpisał umowę wartości
2,3 mld dolarów australijskich (A$) ze spółką RailConnect na zakup i utrzymanie piętrowych elektrycznych zespołów trakcyjnych.
Łącznie zakupionych zostanie 512 wagonów, z których sformuje
się zespoły. Zespoły te mają kursować w pociągach Intercity stanu NSW. Spółka RailConnect składa się z firm: Hyundai Rotem,
Korea Płd., Mitsubishi Electric Australia i kolejowych zakładów
naprawczych UGL Rail, Melbourne, Australia. Zamówione zespoły mają być zaprojektowane i zbudowane głównie przez firmę
Hyundai Rotem, lecz z udziałem Mitsubishi Electric i UGL Rail.
Dostawy przewidziane są na lata 2019–2022. Umowa przewiduje także utrzymanie zamówionych zespołów przez spółkę RailConnect przez 15 lat. Istnieje też opcja na przedłużenie okresu
utrzymania o dalsze 5 lat. Dla zamówionych zespołów ma zostać
również zbudowany nowy zakład taboru w Kangy Angy na Centralnym Wybrzeżu, nad Morzem Tasmańskim, 100 km na północ
od Sydney. Spółka RailConnect zaprojektuje i dostarczy wyposażenie dla tego zakładu utrzymania taboru. Firma UGL Rail przewiduje, że jej udział w umowie osiągnie wartość około 570 mln A$.
Pociągi, w których będą pracowały zamówione zespoły, będą
kursowały w relacjach: Sydney–Newcastle (odległość 160 km),
Sydney–Blue Mountains (90 km) i Sydney–Illawarra (25 km).
Omawiane pociągi intercity składać się będą z 8 lub 10 wagonów, mających na obu poziomach fotele w układzie 2+2, które będą szersze, niż w dotychczas eksploatowanym taborze,
a same siedzenia będą pokryte materiałem. Fotele wyposażone
będą w podłokietniki. Ogólnie, w zamówionym taborze będzie
więcej miejsca, niż w taborze dotychczas eksploatowanym w Australii. W wagonach przy każdym siedzeniu znajdą się gniazdka
do zasilania komputerów lub telefonów komórkowych. Będą też
objemki do przytrzymywania filiżanek oraz stoliki pod tace z poczęstunkiem. Powiększona zostanie przestrzeń na bagaż. Będą
miejsca na wózki dziecięce, rowery i wózki inwalidzkie. Także to-
Aktualności
alety zostaną przystosowane dla osób niepełnosprawnych. Wagony będą wyposażone w nadzór wnętrza kamerami wideo CCTV
oraz przyciski do wzywania pomocy. Będzie również elektroniczna informacja pasażerska, która będzie także nadawała reklamy.
Jak powiedział minister Constance: „zamówione zespoły będą
wygodniejsze od dotychczasowych, zwłaszcza w przypadku odbywania dłuższych podróży. Będzie wyposażenie, którego dotąd
nie było w naszych pociągach dalekobieżnych. Oferujemy takie
udogodnienia, gdyż chcemy odciągnąć ludzi od samochodów.
Z pewnością dłuższe podróże odbywane pociągami będą mniej
męczące, niż jazda samochodem. W październiku 2014 r. rząd
naszego stanu otrzymał 7 ofert od producentów taboru na wykonanie zespołów dla naszych pociągów intercity. W lipcu 2015 r.
ogłosiliśmy listę wybranych producentów i były tam firmy: Alstom
(Francja), konsorcjum Downer EDI Rail (Australia)/CRRC Changchun (Chiny) i Stadler (Szwajcaria). (mr)
Lokomotywa spalinowa SC-44, produkcji Siemens rozpoczęła próby
na torze w Pueblo, USA
10.8.2016 r. rozpoczęto próby na torze próbnym w Pueblo, stan
Colorado, USA pierwszej lokomotywy spalinowej typu SC-44,
Charger, produkcji Siemens, Niemcy i Centrum Techniki Transportowej TTC (Transportation Technology Center, Inc.), który to
ośrodek jest filią Zrzeszenia Kolei Amerykańskich AAR (Association of American Railroads). Próby odbywają się z prędkościami sięgającymi 200 km/h. W czasie prób lokomotywa prowadzi
skład złożony z 4 wagonów piętrowych typu MARC III (Maryland
Area Regional Commuter − Zarząd Ruchu Regionalnego stanu
Maryland), produkcji firmy Kawasaki, Japonia. Zarząd MARC
twierdzi, że ma najszybszy ruch podmiejski w całych Stanach
Zjednoczonych, gdyż prowadzi pociągi o prędkości 125 mil/h
(201 km/h). Wagony do prób w Pueblo zostały wypożyczone właśnie z MARC. Przewiduje się, że wagony zostaną zwrócone po
próbach do Departamentu Transportu stanu Illinois (Illinois DOT
– Department of Transportation) w końcu 2016 r. Departament
Transportu stanu Illinois złoży zbiorcze zamówienie do firmy
Siemens na tabor dla ruchu intercity dla innych stanów regionu
Midwest. Próby w Pueblo mają sprawdzić ogólną sprawność lokomotywy SC-44, a w szczególności możliwe do uzyskania przyśpieszenia rozruchu i opóźnienia hamowania.
Lokomotywa SC-44 została zbudowana w fabryce Siemens
w Sacramento, stan Kalifornia, USA. Jest to lokomotywa 1-kabinowa, zbudowana specjalnie do prowadzenia pociągów pasażerskich w ruchu ciągniono-pchanym. Prędkość maksymalna
lokomotywy wynosi 201 km/h (125 mil/h). Lokomotywa jest
wyposażona w silnik spalinowy typu QSK-95 o mocy 4 400 km,
spełniający amerykańską normę czystości spalin Tier 4. Lokomotywa ma przekładnię elektryczną. Firma Siemens otrzymała
dotychczas zamówienia na 66 lokomotyw typu SC-44. Pierwsze
zamówienie na 34 lokomotywy wartości 225 mln USD wpłynęło
już w 2014 r. od kilku stanów USA. Obecnie rozważa się jeszcze
dodatkowe zamówienia ze stanów: Illinois, Kalifornia, Michigan,
Waszyngton i Missouri. Stan Maryland także wyraża zapotrzebowanie na 8 lokomotyw typu SC-44.
Lokomotywy SC-44 mają być także zastosowane w pociągach
ciągniono-pchanych na Florydzie. Tam prywatna kolej Brightline
chce uruchomić pociągi intercity pomiędzy Miami i Orlando, złożone właśnie z dwóch lokomotywy SC-44 i czterech wagonów
pomiędzy nimi. Wagony mają być również wyprodukowane przez
firmę Siemens. Uruchomienie tych pociągów planowane jest na
2017 r. W stanach nazywanych ogólnie Midwest (Illinois, Wisconsin, Indiana, Michigan, Ohio, Minnesota, Iowa, Missouri, Kansas,
Nebraska, Północna Dakota i Południowa Dakota) lokomotywy
SC-44 będą początkowo prowadziły pociągi z istniejącymi wagonami, czyli wagonami piętrowymi produkcji Nippon Sharyo, Japonia. Wagony te były zamawiane w ramach zamówień zbiorczych
dla wielu stanów. Według oświadczenia firmy Siemens, wszystkie
zamówione lokomotywy typu SC-44 będą dostarczone do końca
2017 r. (mr)
Podpisanie umów na elektryfikację i tabor dla linii Caltrain w USA
15.8.2016 r. podpisano 2 umowy pomiędzy Zarządem Korytarza Kolejowego Caltrain w Kalifornii PCJPB (Peninsula Corridor
Joint Powers Board) a firmami: Balfour Beatty, Wielka Brytania
i Stadler, Szwajcaria. Firma Balfour Beatty ma zelektryfikować korytarz Caltrain, a firma Stadler ma dostarczyć piętrowe, elektryczne zespoły trakcyjne dla obsługi tego korytarza. Korytarz Caltrain
to podmiejska linia kolejowa wzdłuż półwyspu, na którego północnym krańcu leży San Francisco, a na południowym miasto
San Jose. Linia łącząca te miasta liczy 82 km długości. Wartość
umów wynosi odpowiednio: 0,697 mld USD i 0,551 mld USD,
łącznie − 1,248 mld USD. Dotychczas korytarz Caltrain jest obsługiwany pociągami złożonymi z lokomotyw spalinowych i wagonów piętrowych.
Firma Balfour Beatty podpisała umowę o wartości 697 mln
USD. Jest to największa umowa Balfour Beatty, jaką dotychczas
podpisała ta firma w USA. Jak powiedział naczelny dyrektor Grupy Balfour Beatty Leo Quinn: „wykorzystamy nasze wieloletnie
doświadczenie zdobyte w skomplikowanych budowach, a w tym
zdobyte ostatnio przy wielomilionowym projekcie elektryfikacji
sieci podmiejskiej w Denver, stan Colorado, USA. Był to projekt
Eagle P3 Commuter Rail Network”. Zgodnie z umową, firma Balfour Beatty ma zelektryfikować 2-torową linię długości 82 km
napięciem 25 kV 60 Hz, a ponadto zbudować dwie podstacje
trakcyjne, jedną rozdzielnię i 7 dodatkowych podstacji. Ma również przebudować sygnalizację przytorową linii Caltrain i zmienić
uziemienie istniejących urządzeń. Prace mają się rozpocząć jesienią 2016 r. i być zakończone na wiosnę 2020 r. Przy pracach,
w szczytowym okresie ma być zatrudnionych ponad 300 pracowników. Przewiduje się też zatrudnienie 50 praktykantów.
Firma Stadler ma dostarczyć 16 piętrowych, elektrycznych zespołów trakcyjnych typu KISS (96 wagonów), wartości
551 mln USD. Będą to 6-wagonowe składy o aluminiowych pudłach. W umowie jest opcja na dalszych 96 wagonów, wartości
9 /2016 5
Aktualności
385 mln USD. Jak powiedział właściciel i prezes firmy Stadler
Peter Spuhler, jest to siódma i największa dotychczas umowa firmy Stadler zawarta w USA. Oznacza to, że zespoły KISS będą kursowały już w dziewięciu krajach świata. Oferowane zespoły KISS
będą miały długość 157,1 m i prędkość maksymalną 177 km/h.
W razie potrzeby, zespoły można będzie wydłużać do siedmiu
lub ośmiu wagonów. Pierwszy z zespołów KISS będzie gotowy
do prób w sierpniu 2019 r. i będzie mógł wejść do eksploatacji
w 2020 r.
Przejście na obsługę pociągami elektrycznymi KISS zmniejszy
bardzo zanieczyszczenie środowiska spalinami i zredukuje hałas
od pociągów, a także skróci jazdę dzięki szybszemu rozruchowi
i hamowaniu zespołów KISS, w porównaniu z dotychczasowymi składami. Prędkość maksymalna pociągów pozostanie bez
zmian – 160 km/h. Pan Spuhler powiedział również, że dostawa
zespołów KISS odbędzie się zgodnie z obowiązującą w USA ustawą Buy America Act, która nakazuje, aby 60% wartości dodanej
wyrobu było wytworzone w USA. Obecnie Stadler jest w trakcie
negocjacji odnośnie wynajmu powierzchni produkcyjnej w fabryce w Salt Lake City tak, aby dokonywać tam montażu spalinowych
zespołów trakcyjnych zamówionych wcześniej w Stadler przez
Zarząd Transportu miasta Fort Worth (Fort Worth Transportation Authority). Jednocześnie, przewiduje się stworzyć „znaczną
ilość” dalszych miejsc pracy dla projektu Caltrain, odpowiednio
do realizowanej umowy. (mr)
Metrolinx zamawia 125 wagonów piętrowych firmy Bombardier
2.8.2016 r. Agencja Transportowa Wielkiego Toronto i Regionu
Hamilton Metrolinx (Greater Toronto & Hamilton Area) wykorzy-
6 9 /2016
stała opcję wcześniej podpisanej umowy z firmą Bombardier, Kanada i zamówiła w tej firmie 125 wagonów piętrowych typu BiLevel o wartości 428 mln dolarów kanadyjskich (C$). Zamówienie
związane jest z przewidywanym wzrostem przewozów na sieci kolei regionalnej GO Transit, która obejmuje stolicę prowincji Toronto wraz z południową częścią prowincji Ontario. Zamówione wagony mają być budowane w fabryce Bombardier w Thunder Bay,
prowincja Ontario, począwszy od drugiego kwartału 2018 r. do
pierwszego kwartału 2020 r. Jak powiedział członek parlamentu prowincji Ontario z okręgu Thunder Bay-Atikokan, Bill Mauro:
„firma Bombardier jest największym prywatnym pracodawcą
w mieście Thunder Bay. Podpisana umowa jest jedną z ostatnich
inicjatyw naszego rządu w sprawie poprawy przewozów zbiorowych w prowincji Ontario i przyczyni się do tego, że znaczna część
siły roboczej pozostanie w Bombardier. Będzie to przyczynek do
wzrostu gospodarczego okręgu Thunder Bay i północno-zachodniego Ontario”. Jak podała firma Bombardier, obecnie w eksploatacji lub w zamówieniach znajduje się ponad 1 300 wagonów
piętrowych typu BiLevel. Kursują one w 14 regionach miejskich
Kanady i Stanów Zjednoczonych. (mr)
Pierwszy zespół trakcyjny dla nowej linii przecinającej Londyn, która
będzie się nazywała Linią Elżbiety
29.7.2016 r. pokazany został w fabryce firmy Bombardier, Kanada w Derby, Wielka Brytania pierwszy elektryczny zespół trakcyjny serii 345 dla kolei Crossrail w Londynie. Ogółem zamówiono
w firmie Bombardier 66 zespołów tego typu. Zamawiającym jest
rządowa organizacja Transport for London (TfL), odpowiedzialna
za transport publiczny w rejonie Wielkiego Londynu. W sierpniu
2016 r. zespół będzie odbywał próby ruchowe w centrum badawczym w Old Dalby, 40 km na wschód od Derby. Będą też próby
ruchowe symulujące obciążenie pasażerami, a więc zespół zostanie obciążony ładunkiem ponad 100 ton. Zespół będzie też
badany w komorze klimatycznej. Po ukończeniu tych prób, aparatura pomiarowa wewnątrz zespołu zostanie zdemontowana
i zamontowane zostaną siedzenia pasażerskie i pozostałe urządzenia wnętrz.
Zespół serii 345 należy do rodziny pojazdów Aventra firmy
Bombardier. Według TfL, produkcja w Derby pomoże zachować
760 miejsc pracy i 80 miejsc dla praktykantów. W projektowaniu
wnętrz zespołu 345 bierze udział studio Barber & Osgerby, Londyn, specjalizujące się w projektowaniu urządzeń dla przemysłu.
W nowym zespole serii 345 będą szerokie przejścia międzywagonowe, klimatyzacja, nadzór wnętrza kamerami telewizji przemysłowej CCTV i elektroniczna informacja pasażerska. Zespół
będzie wyposażony w hamowanie elektryczne odzyskowe, dzięki
czemu oczekuje się oszczędności energii do 30% w porównaniu
do zespołów bez tego typu hamowania. Zespoły serii 345 mają
wejść do eksploatacji pomiędzy stacjami Londyn Liverpool Street
a Shenfield (odległość 33 km) w maju 2017 r. Pierwsze zespoły
serii 345 mają się składać z siedmiu wagonów i mieć 160 m
długości. W ten sposób będą one pasowały do istniejących na
dworcu Liverpool Street peronów. Zespoły serii 345 wydłużone
do 9 wagonów i mające 200 m długości oraz mogące pomieścić
1 500 pasażerów mają być wprowadzone od maja 2018 r. Kursować one będą początkowo pomiędzy lotniskiem Heathrow Airport
i dworcem Paddington.
Cała trasa na zachód od Londynu − od Reading do Heathrow
(42 km) i na wschód od Londynu − od Abbey Wood do Shenfield (33 km), wraz z nowymi tunelami pod Londynem, ma zostać
Aktualności
spalinowy typu 20V 4000 R63L, produkcji firmy MTU, Niemcy.
Lokomotywa jest o przekładni elektrycznej i posiada silniki elektryczne prądu przemiennego. Pierwszych 20 lokomotyw zostanie
wykonanych w w fabryce CRRC Dalian w Chinach, natomiast pozostałe zostaną wykonane w Durban, RPA. (mr)
Próby wózków kolejowych z resorami plastikowymi wzmocnionymi
włóknem węglowym w Japonii
7.8.2016 r. rozpoczęto na liniach kolei JR Shikoku, która prowadzi przewozy na najmniejszej z 4 głównych wysp Japonii, Shikoku
próby elektrycznych zespołów trakcyjnych serii 7200, które zostały wyposażone w wózki zbudowane częściowo z włókna węglowego. Próby odbywają się na liniach Dosan i Yosan na wyspie
Shikoku. Zespoły serii 7200 są to zespoły 2-wagonowe. Firma
Kawasaki, Japonia zastosowała w omawianych zespołach wózki
(4 sztuki) oznaczone efWING, z użyciem włókna węglowego, co
zmniejszyło masę wózków. Pojazdy zużywają tym samym mniej
energii, co jest przyjazne dla środowiska. W wózkach efWING zastąpiono resory spiralne wykonane ze stali, resorami piórowymi
wykonanymi z plastiku wzmocnionego włóknem węglowym. Zastosowany materiał oznaczono CFRP (Carbon Fibre Reinforced
Plastic). Zastosowanie sprężyn CFRP spowodowało, że obecnie
cała rama wózka bardziej się wygina i siły oddziałujące na szyny
przez każde z kół są bardziej wyrównane. Sprawia to, że jazda zespołu jest spokojniejsza. Według firmy Kawasaki, oddziaływanie
koła na szynę w wózku efWING redukuje się o połowę, co zmniejsza możliwość wykolejenia się. (mr)
Otwarcie linii Fioletowej naziemnego metra w Bangkoku, Tajlandia
otwarta w 2019 r. Będzie się ona nazywała Linią Elżbiety – Elizabeth Line. Wprawdzie TfL udzieliło koncesji na obsługę Linii Elżbiety kolei MTR Corp (Mass Transit Railway), Hong Kong, Chiny,
dyrektor metra londyńskiego LU (London Underground) Mark
Wild potwierdził, że Linia Elżbiety będzie częścią londyńskiego
metra LU. Jak powiedział, rolą Linii Elżbiety będzie odciążenie
wielu linii LU, a zwłaszcza linii Central i Jubilee. Linia Elżbiety będzie niezbędna dla zespolenia Londynu. Uzupełni ona trwającą
obecnie modernizację 4 linii metra i umożliwi szybki dojazd do
centrum Londynu. (mr)
Fabryka CRRC przekazała kolei Transnet dwie pierwsze lokomotywy
spalinowe
11.8.2016 r. zostały przekazane państwowej kolei Transnet SOC
Ltd, Johannesburg, Republika Południowej Afryki dwie pierwsze
lokomotywy spalinowe serii 45. Są to lokomotywy produkcji korporacji CRRC (China Railway Rolling Stock Corporation), Chiny.
Lokomotywy przekazał w porcie Durban, RPA nad Oceanem Indyjskim wiceprezes korporacji CRRC Sun Yongcai. Kolej Transnet
podpisała w marcu 2014 r. z CNR Dalian (Dalian Locomotive and
Rolling Stock Company), Chiny umowę o wartości 900 mln USD
na dostawę 232 lokomotyw spalinowych serii 45. Fabryka CNR
Dalian weszła w 2015 r. w skład korporacji CRRC, która teraz
występuje w jej imieniu. Podpisana umowa jest częścią szerszego zamówienia na dostawę 1 064 lokomotyw wyprodukowanych
przez czterech chińskich producentów. Lokomotywa serii 45 to
lokomotywa 6-osiowa na tor o szerokości 1 067 mm, o mocy
3,3 MW i prędkości maksymalnej 100 km/h. Posiada ona silnik
6.8.2016 r. nastąpiło otwarcie przez księżniczkę Sirindhorn linii
Fioletowej metra w liczącej 6,3 mln mieszkańców stolicy Tajlandii, Bangkoku. Linia została zbudowana przez Zarząd Szybkiego
Transportu Zbiorowego Tajlandii – Mass Rapid Transit Authority
of Thailand (MRTA) z pomocą kredytu z banku japońskiego. Oczekuje się, że linią będzie przewożone w pierwszym okresie 200 tys.
pasażerów dziennie, a w 2019 r. przewozy wzrosną do 400 tys. pasażerów dziennie. Linia ma 23 km długości, 16 stacji i biegnie
na estakadzie, od stacji Tao Pun do Khlong Bang Phai. Przy 4
stacjach są zbudowane parkingi typu „parkuj i jedź”.
Jazdy próbne na linii rozpoczęto 14.12.2015 r. Umowa w sprawie budowy linii, wartości 82,6 mld baht, została podpisana
przez państwowe metro Bangkok Metro Public Co w imieniu
wspomnianego wyżej zarządu MRTA z prywatnymi inwestorami
w 2012 r. Jest to umowa typu PPP (Partnerstwo Publiczno-Prywatne), zawarta na 30 lat. Poza robotami budowlanymi, linia
została zbudowana przez firmy japońskie. Dwie firmy – Marubeni, Tokio i Toshiba, Tokio dostarczyła urządzenia i zbudowała
zasilanie elektryczne linii, sygnalizację, urządzenia sterowania,
łączność i inne urządzenia kolejowe. Utrzymanie linii przez 10 lat
również zostało zlecone wyżej wymienionym firmom, we współpracy z japońską koleją JR East.
Tabor dla linii dostarczyły zakłady taboru kolejowego J-TREC
(Japan-Transport Engineering Company), Jokohama, Japonia.
Firma J-TREC jest własnością kolei JR East. Dostarczono 21
3-wagonowych zespołów typu Sustina. Wagony mają pudła wykonane ze stali nierdzewnej. Dostarczone zespoły stacjonują w zajezdni Khlong Bang Phai. W przyszłości planowane są wydłużenia
linii w obu kierunkach. Pierwszy odcinek wydłużenia w kierunku
południowym będzie miał długość 19,8 km i biegł od Tao Pun do
9 /2016 7
Aktualności
Otwarcie pierwszego odcinka linii 6 metra w Tianjin, Chiny
Rat Burana. Będzie miał 11 stacji podziemnych i 5 stacji na estakadzie. Budowa tego wydłużenia ma kosztować 91,7 mld baht.
W dalszej przyszłości jest planowane jeszcze wydłużenie poza
Rat Burana. Wydłużenie w kierunku północnym ma mieć 4,5 km
długości i biec od Khlong Bang Phai do Bang Bua Thong. (mr)
Kolej KiwiRail, Nowa Zelandia zamawia kolejnych 15 lokomotyw produkcji CRRC Dalian, Chiny
2.8.2016 r. podpisano w Dalian, Chiny umowę pomiędzy państwową koleją KiwiRail, Wellington, Nowa Zelandia, a fabryką
CRRC Dalian na zakup dalszych 15 lokomotyw spalinowych serii DL. Umowę ze strony KiwiRail podpisał dyrektor generalny
Peter Reidy. Dostawa zamówionych lokomotyw ma nastąpić
w 2018 r. Lokomotywy serii DL to lokomotywy 6-osiowe, 2-kabinowe, wąskotorowe (prześwit 1 067 mm), o mocy 2,7 MW i prędkości maksymalnej 100 km/h. Są one wyposażone w silnik spalinowy typu 20V 4000R43, produkcji firmy MTU, Niemcy. Kolej
KiwiRail używa tych lokomotyw w ruchu towarowym na Wyspie
Północnej Nowej Zelandii, jednej z trzech wysp, z jakich składa
się Nowa Zelandia. Obecna partia lokomotyw serii DL będzie
miała poprawiony układ hamulcowy w porównaniu z poprzednimi
dostawami. Dotychczas CRRC Dalian dostarczyła kolei KiwiRail
48 lokomotyw serii DL. Dostawy w poszczególnych latach wynosiły: lata 2010–2011 – 20 lokomotyw, 2013 r. – 20 lokomotyw
i 2015 r. – 8 lokomotyw. Obecnie KiwiRail i CRRC utworzyły także
spółkę, która będzie się zajmowała utrzymaniem lokomotyw. (mr)
8 9 /2016
6.8.2016 r. nastąpiło otwarcie pierwszego odcinka linii 6 metra
w mieście Tianjin. Było to pierwsze otwarcie nowej linii metra
w tym mieście od 2012 r. Tego samego dnia rozpoczęła się eksploatacja pasażerska linii. Wspomniany odcinek biegnie na kierunku północ-południe, od stacji Nancuiping Park do stacji Changhong Gonyuan, ma 8 stacji i 7 km długości. Jest to pierwszy
odcinek I fazy budowy tej linii, która ma docelowo liczyć 50 km
długości. Na stacji Changhong Gonyuan jest możliwość przesiadki na linię 2 metra, a na stacji Hongqi Nanlu na linię 3 metra.
Pociągi na linii 6 kursują co 10 minut, w godzinach 7:00–21:00.
Linię obsługują pociągi metra typu B. Są to 6-wagonowe składy
o prędkości maksymalnej 80 km/h. Stacjonują one w zakładzie
taboru w Dabizhuang. Budowę linii 6 rozpoczęto w marcu 2011 r.
Po ukończeniu I fazy, linia będzie miała 29,1 km długości i będzie
biegła od Nancunzhuang do Shuishang Gongyuan. Pozostała
część odcinka I fazy zostanie otwarta w końcu 2016 r. Następnie, budowniczowie przystąpią do II fazy budowy w kierunku na
południowy wschód. Po ukończeniu tej fazy, linia 6 będzie liczyła
50,1 km długości i będzie biegła od dzielnicy Nan Sun Zhuang
na północnym zachodzie miasta do Mei Lin Lu na południowym
wschodzie. Będzie miała wówczas 39 stacji. Jeszcze w 2016 r.
rozpocznie się w Tianjin budowa dwóch nowych linii metra. Będzie to linia 7, od Yuguan Dao do Saida Bazhilu i linia 11, od Yi
Zhongxin Yiyuan do Qijing Lu. (mr)
Zakłady CRRC Dalian, Chiny pokazały pociąg metra dla Lagos
21.7.2016 r. państwowe zakłady CRRC (China Railway Rolling
Stock Corporation) Dalian, Chiny pokazały pierwszy pociąg wyprodukowany dla metra w Lagos, największego miasta Nigerii,
liczącego 5,2 mln mieszkańców. Jest to pociąg typu B, oparty na
pociągach metra dla linii 2 w Tianjin, Chiny. Jednak składa się
on tylko z 4 wagonów, a nie z 6, jak w metrze w Tianjin. Zarząd
Transportu Miejskiego w Lagos (Lagos Metropolitan Area Transport Authority) zamówił w CRRC Dalian w styczniu 2015 r. 15
pociągów metra za cenę 14,7 mln USD, z opcją na 14 dalszych
zespołów. Zamawiając pociągi w CRRC Dalian zmieniono pierwotne plany, które zakładały zakup używanych pociągów z metra
w Toronto, Kanada.
Tabor dla metra w Lagos ma pudła wagonów wykonane ze
stali. Zespół składa się z dwóch wagonów silnikowych i dwóch
doczepnych. Prędkość maksymalna zespołu wynosi 100 km/h,
jednak w eksploatacji prędkość będzie ograniczona do 80 km/h.
Zasilanie pociągów będzie z trzeciej szyny. Pociągi metra zbudowane zostały dla linii Błękitnej, która ma mieć 27 km długości
Aktualności
i ogółem 13 stacji, a stacjami końcowymi będą stacje Okokomaiko i Marina. Pociągi będą stacjonowały w zakładzie taboru w pobliżu stacji końcowej Okokomaiko, na zachodnim krańcu miasta.
Linia Błękitna, obok linii Czerwonej są obecnie w końcowym stadium budowy. (mr)
W Zhengzhou, Chiny otwarto próbnie drugą linię metra
19.8.2016 r. otwarto próbnie w mieście Zhengzhou, stolicy prowincji Henan linię 2 metra. Miasto Zhengzhou leży w środkowych
Chinach nad Rzeką Żółtą i liczy 2,6 mln mieszkańców. Linia 2
biegnie na kierunku północ-południe i będzie czynna w godzinach
6–22. Pociągi będą kursować w godzinach szczytu co 6 minut,
a poza szczytem − co 8 minut. Linia 2 łączy dzielnicę Liuzhuang
na północy z kolonią Nansihuan na południu miasta. Połączenie
z linią 1, która biegnie na kierunku wschód-zachód znajduje się
na stacji Zijingshan. W przyszłości miasto planuje zbudować jeszcze 4 dalsze linie metra na kierunku północ-południe i wszystkie
one mają się krzyżować z linią 1. Przystosowano już do tego 4
dalsze stacje na linii 1. Budowa linii 2 rozpoczęła się w grudniu
2010 r. Linia liczy 20,7 km i większość trasy biegnie pod ziemią.
W części podziemnej jest 14 stacji. Natomiast odcinek o długości 3,4 km linii biegnie na estakadzie i znajdują się n nim dwie
stacje. Linia jest zelektryfikowana napięciem 1,5 kV dc, z siecią trakcyjną górną i pociągi jeżdżą z prędkością maksymalną
80 km/h. Czas jazdy od początku do końca linii wynosi 36 minut.
Przewiduje się budowę wydłużenia linii 2 o 9,4 km w kierunku
północnowschodnim, do miasta Tianshan. Na tym odcinku byłoby 6 stacji. Wydłużenie to miałoby być otwarte w 2020 r. Planuje
się też wydłużenie w kierunku południowym i byłoby to wydłużenie o 22,6 km i 18 stacji. Linia metra dochodziłaby do dworca
kolejowego południowego Zhengzhou South, który jest aktualnie
w budowie. Również w tym rejonie znajduje się międzynarodowy dworzec lotniczy Zhengzhou Xinzheng International Airport,
odległy od centrum miasta o 40 km. Prace projektowe przy tym
wydłużeniu linii 2 metra mają się zakończyć w 2016 r. (mr)
Wysyłka dwóch pierwszych pociągów metra CRRC z Chin do Turcji
5.8.2016 r. opuściły fabrykę CRRC (China Railway Rolling Stock
Corporation) w Tangshan, Chiny 2 pierwsze składy pociągów
metra dla Izmiru w Turcji. Miały one przybyć do tego miasta pod
koniec sierpnia 2016 r. Są to 5-wagonowe składy. Miasto Izmir
zamówiło w CRRC w marcu 2015 r. 19 składów metra (95 wagonów), wartości 192 mln TL (lirów tureckich). Pierwsze pociągi
mają wejść do ruchu w maju 2017 r., a dostawy mają trwać do
końca 2017 r. Wówczas liczba wagonów metra w Izmirze wyniesie 182 wagony. Obecnie metro w Izmirze posiada 45 wagonów
produkcji ABB (ASEA Brown Boveri), Szwajcaria, które zostały dostarczone na otwarcie metra w Izmirze w 2000 r. oraz 42 wagony
dostarczone przez CSR (China South Locomotive & Rolling Stock
Corporation Limited) Zhuzhou, Chiny, zakupione po pierwszym
wydłużeniu sieci metra w 2012 r.
Nowe pociągi będą wyposażone w liczniki pasażerów, kamery
wskazujące pasażerów blokujących zamknięcie drzwi i sygnalizację (paski świetlne w oknach drzwi) pokazującą, czy drzwi są
czynne, czy uszkodzone. (mr)
Otwarcie linii 4 metra w Rio de Janeiro, Brazylia
30.7.2016 r. otwarto w Rio de Janeiro trzecią linię metra, nazwaną linią 4. Ma ona obsługiwać Wioskę Olimpijską i na razie
mogli z niej korzystać tylko zawodnicy i widzowie igrzysk olimpijskich. Taki stan miał trwać do dnia 17.9.2016 r., czyli zakończeni
igrzysk paraolimpijskich. Od tego dnia linia została otwarta dla
wszystkich osób.
W otwarciu linii uczestniczyli: wiceprezydent Brazylii Michel Temer, gubernator stanu Rio de Janeiro Luiz Fernando Pekao i burmistrz Rio de Janeiro Eduardo Paes. Igrzyska Olimpijskie w Rio
de Janeiro rozpoczęły się 5.8.2016 r. Linia 4 ma 16 km długości
i łączy park Generała Osório na wschodzie miasta z Ogrodem
Oceanograficznym Jardim Oceânico na zachodzie. Linia biegnie
cały czas pod ziemią, za wyjątkiem odcinka w pobliżu zachodniego końca linii, gdzie wychodzi na powierzchnię i przecina most
wiszący ponad laguną Lagoa da Tijuca.
Budowę linii rozpoczęto 26.6.2010 r. Wiercenia tuneli wykonywano maszyną TBM (Tunnel Boring Machine) dostarczoną przez
firmę Herrenknecht, Niemcy. Miała ona 120 m długości i wierciła tunel o średnicy 11,5 m. Budowa linii 4 metra kosztowała
9,7 mld reali brazylijskich (R$), gdzie 1 R$ = 0.315756 USD wg
kursu na dzień 6.8.2016 r. Większość kosztów została pokryta
przez rząd brazylijski (8,5 mld R$), a pozostała część − przez
firmy mające swoje siedziby lub przedstawicielstwa w tej najpiękniejszej dzielnicy Rio de Janeiro – Rio Barra. Były to firmy: konsorcjum budowlane Constran S.A., Sao Paulo i producent taboru
kolejowego Trans Sistemas de Transportes S.A., Sao Paulo.
Przelotowość linii 4 wynosi 300 tys. pasażerów na dobę, a czas
przejazdu na całej linii − 15 minut. Na linii jest 6 stacji, a na stacji
General Osório jest skomunikowanie z linią 1 metra. W 2017 r.
planowana jest jeszcze budowa krótkiego odcinka od stacji Ge-
9 /2016 9
Aktualności
fthavn, z jednym przystankiem pośrednim w Kokstadflaten, ma
się rozpocząć w końcu 2016 r. lub na początku 2017 r. W pobliżu
lotniska jest też budowana nowa zajezdnia dla pojazdów Bybanen. Będzie ona mogła pomieścić 50 pojazdów z miejscem na
dalszą rozbudowę. Na początku sierpnia 2016 r. zarząd Bybanen
zakończył prace nad wydłużeniem swoich pojazdów szynowych
z 5-członowych na 7-członowe. Przebudowano w ten sposób 20
pojazdów. Prace te zostały rozpoczęte w 2014 r. Przedsiębiorstwo ma również w eksploatacji 8 pojazdów, które zostały zamówione od razu u producenta jako 7-członowe. Dostawcą tych
pojazdów jest szwajcarska firma Stadler Pankow, Berlin GmbH,
nabyta od firmy Adtranz w 2001 r. (mr)
Wysłanie pierwszego składu pociągu z Włoch do Peru, dla linii 2 metra w Limie
neral Osório do stacji Gávea, co będzie początkiem dalszego
wydłużenia tej linii metra w kierunku północnym. Tabor dla linii
4 metra dostarczyły zakłady CRRC (China Railway Rolling Stock
Corporation) Changchun, Chiny. Jest to 15 6-wagonowych zespołów typu A, które mają pudła wykonane ze stali nierdzewnej.
Prędkość maksymalna zespołu wynosi 100 km/h, a pojemność
2 240 pasażerów. Zespoły są wyposażone w klimatyzację, która
ma utrzymywać temperaturę wewnętrzną w wagonach na poziomie 20–23°C, nawet jeśli temperatura zewnętrzna wzrośnie do
50°C. Obsługę linii prowadzi firma MetrôRio, Rio de Janeiro. (mr)
Lekka kolej Bybanen w Bergen, Norwegia dojeżdża już do miejscowości Birkelandsskiftet
15.8.2016 r. w Bergen zostało otwarte wydłużenie linii lekkiej
kolei (norweska nazwa Bybanen) o 6 km. Linia biegnie z centrum Bergen na południe, w kierunku lotniska Bergen Lufthavn.
W 2013 r. linia osiągnęła miejscowość Lagunen, odległe o 13 km
od Bergen. Obecnie została wydłużona od Lagunen do Birkelandsskiftet i na tym odcinku znajduje się 5 przystanków. Wydłużenie zostało otwarte przez burmistrza Bergen panią Marte
Mjøs Persen i burmistrza okręgu Hordaland, którego stolicą jest
Bergen, panią Anne Gine Hestetun. Jazda od początku do końca
linii trwa obecnie 39 minut, natomiast po nowym odcinku – 8 minut. Prace przy wydłużeniu od Lagunen rozpoczęto 16.8.2013 r.
i były finansowane przez miasto Bergen, okręg administracyjny
Hordaland i rząd norweski. Dalsze wydłużenie linii w kierunku
zachodnim, od Birkelandsskiftet do portu lotniczego Bergen Lu-
10 9 /2016
16.8.2016 r. wysłano z portu Salerno we Włoszech do portu
Callao w Peru pierwszy pociąg metra dla linii 2 w stolicy kraju
− Limie. Skład został załadowany na statek kompanii przewozowej Hapag-Lloyd, Hamburg, Niemcy. Każdy wagon pociągu ma
17,6 m długości i waży 35 ton. Wagony zostały załadowane dźwigiem na statek Cerinthus. Przewiduje się, że podróż do portu Callao, leżącego 10 km od Limy, na wybrzeżu Oceanu Spokojnego,
potrwa 29 dni, a dalsza podróż do Limy odbędzie się na niskopodłogowych platformach samochodowych. Skład pociągu został
zbudowany przez firmę Hitachi Rail Italy (HRI), Japonia, która
wygrała międzynarodowy przetarg na dostawę 42 6-wagonowych
pociągów metra dla Limy. Są to pociągi bezzałogowe. Wszystkie
zamówione 42 składy mają być dostarczone do końca lutego
2019 r. Są one budowane w fabryce Hitachi (HRI) w Reggio Calabria, Włochy. Pierwszy skład, wysłany obecnie do Peru, był ponadto przebadany na torze próbnym w Velimie, Republika Czeska.
Przetarg na tabor dla linii 2 metra w Limie został rozstrzygnięty
w marcu 2014 r. Wówczas to państwowa agencja ProInversión,
Peru ogłosiła zwycięzcę przetargu o wartości 9 mld USD, którym
zostało konsorcjum Dragados, Hiszpania. Przetarg obejmował
finansowanie, budowę, eksploatację i utrzymanie linii 2. Firma
Dragados posiada 25% akcji konsorcjum. Ponadto, w konsorcjum znajdują się firmy: Iridium Concesiones de Infraestructura i Vialia Sociedad Gestora de Concesiones de Infraestructura,
Hiszpania (19%), Salini-Impregilo, Włochy (19%), Ansaldo STS,
Włochy (15%), Hitachi Rail Italy, Japonia/Włochy (12%) i Cosapi, Lima, Peru (10%). Doradcą konsorcjum jest firma Metro de
Madrid, Hiszpania. Koncesja na eksploatację i utrzymanie linii 2
o długości 27 km, została udzielona na 30 lat. Linia 2 biegnie od
wschodniego przedmieścia Limy, Ate, przez śródmieście Limy do
Aktualności
portu Callao. Ponadto, istnieje jeszcze odnoga o długości 8 km,
od Avenida Faucett do Avenida Néstor Gambetta i przebiega
obok międzynarodowego portu lotniczego Aeropuerto Internacional Jorge Chávez. Odnoga ta ma stać się w przyszłości częścią linii 4 metra. W ramach obecnej inwestycji zostaną też zbudowane
2 zakłady taboru. (mr)
Z Unii Europejskiej
Sektor transport kolejowego i Komisja Europejska podpisują symboliczne porozumienie o współpracy i wymianie informacji w sprawie
uruchomienia systemu ERTMS
20 września w trakcie targów Innotrans w Berlinie Komisja Europejska, Europejska Agencja Kolejowa i organizacje sektora kolejowego (CER, EIM, EPTTOLA, ERFA, ERTMS UsersGroup, GSMR
IndustryGroup, UIC, UNIFE i UNISIG) podpisały nowe porozumienie w sprawie ERTMS. Porozumienie to formalizuje cele i zasady
wspierające uruchomienie ERTMS w Europie.
Przyjęcie tego porozumienia i wydanie w tym roku po raz
drugi specyfikacji Baseline 3 kształtują silne podstawy, będące wsparciem technicznej konwergencji ERTMS i jednocześnie,
zapewniające dostępność w pełni operacyjnego systemu sterowania ruchem w Europie. Podczas gdy władze powinny dostarczyć efektywne procesy autoryzacyjne, do użytkowników ERTMS
i jego dostawców należy zaangażowanie w proces zarządzania
zgodnością i kompatybilnością. Niedawno utworzona platforma
interesariuszy ERTMS będzie nadzorować realizację porozumienia i tworzenie planów działania, które zapewnią szybką konwergencję i wysoką wartość dodaną ERTMS.
Dyrektor wykonawczy CER Libor Lochman komentuje: „Niniejsze porozumienie jest kluczowym kamieniem milowym w obszarze
definiowania kompleksowej ścieżki przejścia na system ERTMS
w Europie. Wyzwanie stanowi wdrożenie ERTMS w sposób przystępny, aby zagwarantować, że może on być łatwo wprowadzony
i nieść wartość dodaną dla każdego europejskiego użytkownika
ERTMS. Przejrzystość i włączenie wszystkich podmiotów są bardziej niż kiedykolwiek konieczne, aby osiągnąć pewność w zakresie technicznym i ekonomicznym. Jasne przywództwo i precyzyjne
role są głównym czynnikiem sukcesu, aby uzyskać szybki postęp
i dlatego będą musiały być traktowane priorytetowo.”
Prezes DB Rüdiger Grube wybrany nowym przewodniczącym CER
W dniu 19 września 2016 r. walne zgromadzenie CER wybrało
prezesa DB Rüdigera Grube jako nowego przewodniczącego Stowarzyszenia. W trakcie spotkania w Berlinie w siedzibie niemieckiego Ministerstwa Transportu, stowarzyszenie z zadowoleniem
przyjęło również Koleje Ukraińskie i EURAIL Group jako nowych
partnerów.
Rüdiger Grube, prezes Deutsche Bahn AG, zastąpi dawnego
prezesa ÖBB Christiana Kerna, który ustąpił ze stanowiska, aby
objąć stanowisko kanclerza Republiki Austrii. Funkcja ta zostanie
objęta natychmiastowo, a kadencja będzie trwać do końca 2017 r.,
czyli przez okres kadencji obecnego Komitetu Zarządzającego
(lata 2016–2017). Prezes SBB Andreas Meyer, pełniący obowiązki
przewodniczącego od maja 2016 r., rezygnuje z pełnionej funkcji.
Pozostali administratorzy Komitetu Zarządzającego CER na
okres 2016–2017 to: Guillaume Pepy (SNCF, wiceprezes), Andreas Meyer (SBB, wiceprezes), Roger Cobbe (ATOC), Ilona Dàvid
(MÁV), Jo Cornu (SNCB), Crister Fritzson (ASTOC), Pavel Krtek
(ČD), Renato Mazzoncini (FSI), DušanMes (SŽ), Pablo Vázquez
Vega (RENFE), Marc Wengler (CFL), Oliver Wolff (VDV), Mirosław
Pawłowski (PKP), Bernard Guillelmon (BLS AG, członek stowarzyszony), and Manuel Queiró (CP, członek stowarzyszony).
Zgromadzenie generalne CER powitało także 2 nowych partnerów: JSC Ukrzaliznytsia (Koleje Ukraińskie), które wprowadzają reformy, mające na celu uzyskanie zgodności ze standardami
kolei UE, a także Eurail Group, organizację zajmującą się marketingiem i zarządzaniem produktami Eurail i Interrail, dostępnymi
zarówno dla obywateli UE, jak też osób spoza UE, a będących
synonimem elastycznej podróży kolejami przez Europę, łącząc
zarówno kraje, jak i pasażerów.
Prezes CER Rüdiger Grube powiedział: „Jestem zaszczycony
wyborem na stanowisko prezesa Wspólnoty Kolei Europejskich
oraz Zarządców Infrastruktury Kolejowej. Będę kontynuować
współpracę ze wszystkimi członkami CER – bez względu na ich
wielkość – aby mówić jednym silnym głosem, wspierać wzajemne
zaufanie w naszej współpracy z instytucjami UE, a także wzmacniać pozycję sektora kolejowego.”
Dyrektor wykonawczy CER Libor Lochman wyznał: „Współpraca
z Christianem Kernem była intensywna w ostatnich latach, ponieważ był to trudny okres, prowadzący do ukończenia IV Pakietu
Kolejowego. Wspólnota bardzo skorzysta na dużym doświadczeniu nowego prezesa Rüdigera Grube. Obserwował on naszą pracę
przez wiele lat, będąc aktywnym członkiem Komitetu Zarządzającego. Nie mogę się doczekać wspólnej pracy z nim nad priorytetami strategicznymi, mającymi na celu poprawę pozycji konkurencyjnej pasażerskiego i towarowego transportu kolejowego.”
Z kraju
MPK Kraków zakończyło przebudowę dawnych pojazdów metra
wiedeńskiego
15.7.2016 r. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne (MPK)
Kraków zakończyło przebudowę pojazdów nabytych od metra
w Wiedniu na tramwaje miejskie. Pojazdy zostały nabyte od linii U6
metra w Wiedniu, która jest jedyną linią metra w tym mieście i posiada zasilanie z sieci górnej, a nie z trzeciej szyny. Przebudowa
w warsztatach MPK w Krakowie polegała na rozłączeniu spiętych
dotychczas na krótko przegubem wysokopodłogowych wagonów
silnikowych E6 z wagonami doczepnymi C6 i wstawieniu pomiędzy nimi trzeciego członu niskopodłogowego. W ten sposób uzyskano tramwaj 3-członowy, który jest częściowo niskopodłogowy.
Nowy tramwaj oznaczono symbolem EU8N. Przebudowano w ten
sposób 40 tramwajów. Człon środkowy tramwaju ma wysokość
podłogi w rejonie wejścia 290 mm nad główką szyny. Te niskopodłogowe człony zostały dostarczone przez zakłady Autosan S.A.,
Sanok, Polska. Nabyte w Wiedniu pojazdy były 2-kierunkowe, natomiast MPK Kraków przebudowało je na jednokierunkowe. Nowe
tramwaje EU8N mają 26,6 m długości i są wyposażone w nowe
siedzenia, automaty do sprzedaży biletów, elektroniczną informację pasażerską i nadzór wnętrza kamerami telewizji przemysłowej
CCTV. Przebudowa pojazdów otrzymanych z Wiednia trwała od
2010 r. Pierwszy przebudowany tramwaj EU8N wyjechał na ulice
Krakowa w lipcu 2010 r. Był on jednocześnie pierwszym tramwajem w Krakowie wyposażonym w klimatyzację. Początkowy plan
zakładał przebudowę 25 pojazdów uzyskanych z Wiednia, ale
w trakcie realizacji plan ten został rozszerzony do 40 tramwajów.
Przebudowane tramwaje obsługują głównie linie 2, 5 i 20. (mr)
9 /2016 11

Aktualności - Infotransport

Transkrypt

Podobne dokumenty

ze świata - Infotransport.pl

oświadczenie - Gotówkomat Polskie Płatności

Nazwa: Hostessa Kod: 516903 Synteza: Opiekuje się podróżnymi w

Aktualności - tts.infotransport.pl

Aktualności - tts.infotransport.pl