15. LI-PISZCZEK Q. "Chińskie testy językowe"

15. LI-PISZCZEK Q. "Chińskie testy językowe"

VI Międzynarodowa Konferencja Edukacyjna Ustroń/Gliwice 2011
Qian LI-PISZCZEK, Zakład Sinologii, Wydział Orientalistyki, Uniwersytet Warszawski
CHIŃSKIE TESTY JĘZYKOWE W PERSPEKTYWIE EUROPEJSKIEJ
Streszczenie. Nauczanie języka chińskiego w Europie ma już stosunkowo długą
historię. W Europie nie pojawiły się jak dotąd ujednolicone normy dotyczące
chińskich testów językowych. Systemy egzaminacyjne z języka chińskiego obecnie
istniejące w Chinach kontynentalnych i na Tajwanie przeszły wiele reform i zmian.
Na ostatnie posunięcia wpływ miał dokument „Common European Framework of
Reference for Languages: Learning, Teaching, Assessment” (CEFR). Również
Uniwersytet Warszawski stale prowadzi badania nad zagadnieniem przyswajania
języka chińskiego, standaryzacji nauczania i certyfikacji biegłości językowej, w
czym osiągnął już pewne rezultaty. Niniejszy referat jest prezentacją i wstępną
analizą porównawczą głównych obecnie stosowanych systemów egzaminowania z
języka chińskiego w Chinach kontynentalnych i na Tajwanie.
1. HISTORIA POWSTANIA I ROZWÓJ HSK
1.1. Stara wersja HSK
Egzamin 汉语水平考试 Hànyǔ shuǐpíng kǎoshì (w skrócie: HSK, pol. egzamin znajomości
języka chińskiego, dosł. egzamin poziomu języka chińskiego) powstał w roku 1984. Opracowała
go specjalna grupa pracowników Pekińskiego Instytutu Języków (obecna nazwa: Pekiński
Uniwersytet Języków1). Egzamin ten służy do oceny poziomu znajomości języka chińskiego
cudzoziemców. W roku 1985 ci sami autorzy stworzyli pierwszy zestaw testów i przeprowadzili
próbny egzamin na swojej uczelni. Uczestniczyło w nim 362 studentów z ponad 70 krajów.
Pierwszy oficjalny egzamin odbył się w 1988 roku w Pekińskim Instytucie Języków, a poddało mu
się ponad 30 studentów. W 1990 roku HSK został zatwierdzony przez ekspertów, który uznali, że
przy jego pomocy można stosunkowo dokładnie określić poziom języka chińskiego osoby
egzaminowanej. W 1992 roku Chiński Narodowy Komitet ds. Edukacji (obecnie Ministerstwo
Edukacji) wydał dekret nr 21, którym uznał HSK za egzamin państwowy. Do roku 1997
stworzono kompletny system egzaminacyjny, obejmujący podział na poziomy egzaminu:
podstawowy, średniozaawansowany i zaawansowany z jedenastoma poziomami (ocenami)
znajomości języka ([1]; Hankaoban, 2002:1–2).
HSK to egzamin wyznaczający państwowe normy, w oparciu o które ocenia się znajomość
języka chińskiego osób, dla których chiński nie jest pierwszym językiem (cudzoziemców,
chińskich emigrantów, chińskich mniejszości narodowych itp.). Poddanie się temu
egzaminowi jest jednym z warunków przyjmowania cudzoziemców na studia na chińskich
uczelniach. Można go również stosować w rekrutacji pracowników. HSK nadaje się do oceny
poziomu językowego niezależnie od wieku, pozycji społecznej i pochodzenia osób uczących
się chińskiego (Hankaoban, 2002:5–6; Liu, 2000:108).
1
chiń. 北京语言大学 znany pod angielską nazwą Beijing Language and Culture University.
2
Q. Li-Piszczek
Celem tego egzaminu jest określenie zwykłej umiejętności posługiwania się językiem chińskim.
W przeciwieństwie do testów mierzących osiągnięcia studenta w kwestii opanowania materiału
danego kursu, HSK nie narzuca stosowania żadnych materiałów i programów dydaktycznych.
1.2. Nowa wersja HSK
Przez blisko 20 lat rozwoju egzaminu HSK pojawiło się sporo problemów. Aby dostosować się
do oczekiwań osób uczących się chińskiego, w 2005 roku przystąpiono do opracowania nowej wersji
HSK. Wykorzystano w niej doświadczenia komisji egzaminów językowych z Oxfordu, Cambridge i
Royal School of Arts oraz ustalone przez nie normy pod nazwą Asset Languages – Chinese.
Asset Languages – Chinese dzieli się na sześć poziomów: Breakthrough, Preliminary,
Intermediate, Advanced, Proficiency, Mastery. W poniższej tabeli pokazano, jakie są ich
odpowiedniki w Common European Framework of Reference for Languages (CEFR) [6, 7].
Tabela 1. Poziomy znajomości języka według Asset Languages i CEFR [7, 16]
Asset Languages – Chinese
CEFR
Mastery
C2
Proficiency
C1
Advanced
B2
Intermediate
B1
Preliminary
A2
Breakthrough
A1
Źródła podają porównanie wymaganej ilości słów dla poszczególnych poziomów w nowym
HSK i Asset Languages – Chinese, nie odwołują się jednak do sposobu ich opracowania [11].
Tabela 2. Zakres wymaganego słownictwa w nowym HSK i Asset Languages – Chinese [11]
Nowy HSK
Asset Languages-Chinese
CEFR
Powyżej 5000
Nie dotyczy
C2
2500
Nie dotyczy
C1
1200
1539
B2
600
638
B1
300
325
A2
150
124
A1
1.3. Porównanie starego i nowego HSK
Gdy początkowo tworzono HSK, wzorowano się na stosowanym od lat 60. XX wieku
TOEFL. Zgodnie z językoznawczymi teoriami strukturalizmu szczególny nacisk położono na
gramatykę, struktury języka i słownictwo. Jednak od lat 70. w międzynarodowych kręgach
nauczania języków obcych i oceniania poziomu znajomości języków obcych stopniowo
przewagę zaczęła zdobywać teoria „umiejętności komunikacyjnych”. Wprowadzony do użytku
w 2005 roku przez amerykańską organizację Educational Testing Service (ETS) nowy TOEFL
także opierał się na tej teorii. Również reforma HSK zasadniczo polegała na odejściu od
strukturalizmu na rzecz komunikatywności. Punktem ciężkości nowej wersji tego egzaminu jest
sprawdzanie, na ile osoba egzaminowana wywiązuje się z zadania komunikowania się [12].
Część cudzoziemców przystępujących do egzaminu uważa, że HSK jest egzaminem
trudnym. Osobom z niektórych państw i regionów nawet podstawowy HSK sprawia kłopoty.
Dowodzi to, iż obecny egzamin HSK nie pokrywa się w dostatecznym stopniu z faktycznymi
Chińskie testy językowe w perspektywie europejskiej
poziomami znajomości języka. Wśród uczących się języka chińskiego ci, których
umiejętności językowe są stosunkowo niewielki, nie potrafią odnaleźć odpowiedniego dla
siebie poziomu egzaminacyjnego. Uznano zatem, że potrzeba odpowiednich regulacji,
zwiększenia gradacji egzaminu i obniżenia poszczególnych progów, aby rozpiętość poziomów
HSK odpowiadała rozpiętości faktycznych poziomów znajomości języka.
Nowy HSK to znormalizowany egzamin znajomości języka chińskiego opracowany przez
Hanban w 2009 roku. Wykorzystano w nim atuty wcześniejszej wersji HSK i najnowsze
osiągnięcia w międzynarodowych badaniach nad ocenianiem znajomości języków. W
zamierzeniu twórców, nowy HSK nie tylko kładzie nacisk na obiektywność i precyzyjność
oceny poziomu językowego osoby egzaminowanej, ale też stara się zachęcić studenta do
podnoszenia swoich umiejętności językowych z rozmysłem i strategią. W tym celu w nowym
HSK pojawiła się bardziej rozbudowana, sześciostopniowa gradacja poziomów. Stworzono
trzy stopnie sprawdzianu ustnego wzajemnie niezależne od części pisemnej (stary HSK miał część
ustną tylko dla poziomu zaawansowanego). Wprowadzono ulepszenia w części „słuchanie i
mówienie”. Zatwierdzono konkretny zasób słownictwa i określono cel egzaminu [13]. W
arkuszach egzaminacyjnych zastosowano ilustracje. Zmieniono zadania pod względem
umiejętności komunikacyjnych. Na niższych poziomach testów, pierwszym i drugim,
zamieszczono pod znakami chińskimi podpisy w transkrypcji pinyin, obniżając poziom trudności
rozpoznania znaków chińskich. W porównaniu ze starą wersją egzaminu poczyniono wiele zmian:
1. W starym HSK wykorzystywano zbyt duży zakres słownictwa. Wiele słów nie znajdowało
większego zastosowania w życiu codziennym, ale osoby przygotowujące się do egzaminu
musiały opanować je wszystkie. Nie wiązało się to jednak z umiejętnością użycia ich w
praktyce, pojawiał się rozdźwięk między słownictwem egzaminacyjnym a praktycznym, a w jego
rezultacie niepotrzebna presja. Nowy HSK przewiduje bardziej praktyczny zakres słownictwa.
2. W nowej wersji są zadania wymagające samodzielnego pisania, oraz część ustna, przez co
polepszyła się możliwość sprawdzania umiejętności słuchania ze zrozumieniem,
konstruowania informacji i mówienia. Wiąże się to z koniecznością większego nacisku w
czasie nauki na praktyczne stosowanie języka, nie tylko zapamiętywanie słówek i objaśnianie
zagadnień gramatycznych. Student musi nie tylko umieć słuchać, ale i mówić; nie tylko czytać,
ale i pisać. Zatem podczas nauki trzeba zwiększyć ilość ćwiczeń słuchania i mówienia oraz
pisania tekstów. To z kolei wymaga zmiany proporcji poszczególnych składników nauczania.
3. Poprzez dodanie ilustracji w arkuszach egzaminacyjnych poprawiła się atrakcyjność i
praktyczność nowego HSK. Tego rodzaju zmiany są odpowiedzią na międzynarodowe
zapotrzebowanie ze strony uczących się chińskiego, sprzyjają poszerzaniu zakresu
egzekwowanych umiejętności praktycznych, a ze względu na obniżenie progu wymagań – także
popularyzacji języka chińskiego i dostępności certyfikacji za granicą.
4. W starej wersji HSK nie było części ustnej i samodzielnego pisania tekstów, a jedynie
słuchanie (przy równoczesnym czytaniu pytań zapisanych w znakach chińskich) i czytanie ze
zrozumieniem. Nie kładziono nacisku na mówienie i pisanie, tylko na bierną znajomość języka.
To znacząca zmiana w nowym HSK. Jeśli nie liczyć części ustnej, 300 punktów do uzyskania na
egzaminie podzielno na równe części, po 100 pkt. za słuchanie ze zrozumieniem, za czytanie ze
zrozumieniem i za pisanie. Pod pewnymi względami podwyższa to stopień trudności egzaminu,
ale bez wątpienia pomaga uczącym się szerzej spojrzeć na umiejętności językowe i, w procesie
przygotowania się do nowego egzaminu HSK, lepiej opanować umiejętność posługiwania się
językiem chińskim nie tylko w piśmie. W ostatnich latach rozpowszechniło się pisanie na
komputerze. Wielu studentów nie bardzo potrafi pisać ręcznie. Takie osoby, przygotowując się
do HSK, będą musiały poświęcić więcej czasu na naukę pisania.
Podsumowując, trzeba uznać, że nowa wersja HKS jest lepsza od poprzedniej, i tak jak inne
egzaminy językowe, obejmuje część ustną i samodzielne pisanie tekstów. Podział na sześć
4
Q. Li-Piszczek
poziomów również jest korzystniejszy. Stary podział nie odpowiada już obecnym potrzebom – dla
coraz liczniej uczących się na świecie języka chińskiego, szczególnie dla osób początkujących,
poziom podstawowy HSK był za trudny. Ewentualnie obniżenie poziomów oznaczałoby
ułatwienie egzaminów, co nie byłoby korzystnym posunięciem dla studentów
średniozaawansowanych i oczekiwanego poziomu umiejętności językowych. Stąd podział na sześć
poziomów osobno ocenianych daje szersze możliwości. Natomiast ustna część nowego HSK dzieli
się na poziom podstawowy, średni i zaawansowany, wykorzystuje nagrania audio i pozwala ocenić
umiejętność porozumiewania się w mowie. To duży postęp w porównaniu ze starą wersją HSK.
Nowe egzaminy HSK sprzyjają utrzymywaniu się wysokiego stopnia zainteresowania nauką
języka i poznawaniu Chin przez cudzoziemców. Spełniają zatem oczekiwania wszystkich
zainteresowanych stron – uczących się chińskiego i instytucjom zaangażowanym w promocję Chin.
Tabela 3. Porównanie wymagań starej i nowej wersji HSK [17]
Nowa wersja HSK
Poziom
1
Nie dot.
Ilość znaków
150
Ilość słów
Zadania gramatyczne 37
9
Zadania funkcjonalne
1
Czas nauki
semestr
Łączna ilość godzin
50-75
lekcyjnych
Ilość godz. lekcyjnych
na tydzień
2
3
4
Nie dot. Nie dot. Nie dot.
300
600
1200
53
Nie dot. Nie dot.
Nie dot. Nie dot. Nie dot.
2
3
4
semestry semestry semestry
75-150
150-225
Stara wersja HSK
5
Nie dot.
2,5 tys.
Nie dot.
Nie dot.
min. 2
lata
225-300
Ok. 2-4 godz. lekcyjnych na tydzień
6
Nie dot.
5 tys.
Nie dot.
Nie dot.
Wstępny Podstawowy
400-1000
1604
600-1200
3051
Nie dot.
252
Nie dot.
Nie dot.
Cały dzień
przez rok
300
800-1000
Średni
Zaawansowany
2205
2905
5253
8822
652
1168
Nie dot.
Nie dot.
Cały dzień Cały dzień przez
4 lata
przez 2 lata
1000-2000
Ok. 20 godz. lekcyjnych na tydzień
Tabela 4. Porównanie poziomów starej i nowej wersji HSK [17]
Poziomy nowego HSK
Poziomy starego HSK
1
2
wstępny (zwany też
podstawowym)
3
4
początkowy (średni niższy)
5
średni
6
zaawansowany
Powyższe wersje HSK powstawały w różnych warunkach. Starsza miała być
uwieńczeniem czteroletniego nauczania języka chińskiego cudzoziemców.
2. HISTORIA I ROZWÓJ TOP
2.1. Stara wersja TOP
Pierwowzorem tajwańskiego egzaminu biegłości w języku chińskim był Chinese Proficiency
Test, opracowany w 2003 roku przez Ośrodek Dydaktyczny Języka Chińskiego Tajwańskiego
Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego, Instytut Dydaktyki Języka Chińskiego oraz Ośrodek
Testowania w Edukacji i Psychologii. W grudniu 2003 roku odbyły się pierwsze oficjalne
egzaminy na trzech poziomach określonych jako początkowy, średniozaawansowany i
zaawansowany, jednak punkt wyjścia pierwszego poziomu sięgał umiejętności samodzielnego
użytkownika języka. Dwa pierwsze poziomy dzieliły ocenę biegłości na poziom wyższy i niższy
(1–2 i 3–4), natomiast na najwyższym można było zyskać jedną trzech ocen (5–7), co w sumie
daje siedem poziomów biegłości językowej. Główny nacisk położono na słuchanie i czytanie ze
zrozumieniem. Egzaminy nie sprawdzały natomiast umiejętności mówienia i pisania. W
listopadzie 2005 roku podniesiono je do rangi egzaminu państwowego i zmieniono nazwę na
Chińskie testy językowe w perspektywie europejskiej
Test of Proficiency – Huayu (TOP–Huayu). Instytucji popularyzującej ten egzamin nadano nazwę
Steering of Committee for the Test of Proficiency – Huayu (SC–TOP). W listopadzie 2007 roku
odbył się po raz pierwszy egzamin na poziomie niższym, podstawowym, TOP. Pod względem
treści egzamin TOP zachowywał ścisły związek z życiem codziennym. W swojej tematyce
poruszał realne kwestie i był bardzo urozmaicony. Czerpał teksty z najróżniejszych źródeł, na
przykład, z reklam, radia, obwieszczeń, korespondencji, notatek, prognozy pogody itp. Można w
nim było znaleźć fragmenty utworów literackich, artykułów naukowych, historycznych i
artystycznych. Stosunkowo mocny nacisk kładziono na funkcjonalność języka i rozumienie treści [4].
2.2. Nowa wersja TOP
Komitet SC-TOP, zdając sobie sprawę, jak ważne są umiejętności komunikacyjne, postanowił
pójść za międzynarodowym trendem i stworzyć lepsze narzędzie, dzięki któremu osoby uczące
się języka chińskiego będą mogły ocenić swoją znajomość języka. Od 2008 roku Komitet
realizuje plan opracowania zmian w TOP–Huayu sięgając do CEFR. Nowa wersja testu TOP
(ang. Test of Chinese as a Foreign Language, skr.: TOCFL) zachowuje wcześniej realizowany
poziom podstawowy przyrównany do poziomu A2 według CEFR. Poziomy językowe w TOCFL
nazwano, od najniższego licząc: progowy, zaawansowany i biegły, a odpowiadają one kolejno
poziomom CEFR: B1, B2 i C1. W nowej wersji TOP nie ma poziomu A1 i C2. Każdy egzamin
dzieli się na dwie części: słuchanie i czytanie. Poziom podstawowy składa się z 80 zadań (po 40
zadań ze słuchania i czytania). Poziom zaawansowany i biegły mają łącznie 100 zadań (po 50 ze
słuchania i czytania). W przygotowaniu jest elektroniczna wersja egzaminu [15].
3. MIĘDZYNARODOWE NORMY NAUCZANIA I OCENY ZNAJOMOŚCI CHIŃSKIEGO
Międzynarodowe normy oceny znajomości języka chińskiego (ang. Chinese Language
Proficiency Scale) przeznaczone są dla osób, dla których chiński jest językiem obcym. Pozwalają
ocenić, w jakim stopniu dana osoba wykorzystuje swoją wiedzę i umiejętności posługiwania się
chińszczyzną do skutecznej komunikacji. Dzielą egzaminowanych na pięć poziomów [8].
Międzynarodowy program nauczania języka chińskiego (ang. International Curriculum for
Chinese Language Education) skierowany jest do osób, dla których chiński jest drugim
językiem. Program ten stanowi dobry materiał referencyjny dla instytucji dydaktycznych i
nauczycieli prowadzących zajęcia z języka chińskiego. Pomaga w układaniu planu nauczania,
ocenie umiejętności językowych uczniów i redagowaniu podręczników. Głównym celem
programu jest – oprócz zapewniania wiedzy i umiejętności – motywowanie studentów,
kształtowanie w nich nawyku samodzielnej nauki oraz zdolności uczenia się w grupie,
opanowanie przez nich skutecznych strategii uczenia się, a ostatecznie zdobycie przez nich
kompleksowej umiejętności posługiwania się językiem chińskim. Program dzieli się na pięć
części, z których każda przedstawia cel nauczania z czterech różnych płaszczyzn: wiedzy o
języku, umiejętności językowych, strategii i świadomości kulturowej[8].
4. EGZAMIN Z PRAKTYCZNEGO JĘZYKA CHIŃSKIEGO
Egzamin z praktycznego języka chińskiego (ang. Test of Practical Chinese, skr.: C. Test)
powstał w roku 2005. Centrum HSK w odpowiedzi na zapotrzebowanie rynkowe przystąpiło
do prac nad egzaminem z języka chińskiego dla osób pracujących. Po ponad rocznych
badaniach i eksperymentach opracowano C. Test [2]. Egzamin ten służy do oceny umiejętności
posługiwania się językiem chińskim przez ludzi, dla których chiński nie jest językiem
ojczystym, a którzy posługują się nim w międzynarodowych relacjach społecznych i w życiu
codziennym. C. Test przeznaczony jest więc przede wszystkim dla osób związanych z
wymianą międzynarodową w takich dziedzinach jak handel, kultura i edukacja. O ile egzamin
6
Q. Li-Piszczek
HSK jest skierowany nieco bardziej do osób studiujących, o tyle C. Test jest odpowiedniejszy
dla osób korzystających z chińskiego w pracy zawodowej. Dlatego jeśli HSK można
przyrównać do angielskiego TOEFL, to C. Test można określić jako „chiński TOEIC” [2].
C. Test dzieli się na dwa niezależne egzaminy: początkowy (poziomy E–F) oraz
średniozaawansowany i zaawansowany (poziomy A–D). Osoba zainteresowana może sama
zdecydować, w którym z tych dwóch egzaminów chce brać udział.
Oto główne cechy C. Testu:
1. Materiały egzaminacyjne są w pełni jawne. W przeciwieństwie do HSK, w którym stosuje
się zasadę poufności, po każdej nowej edycji C. Testu materiały egzaminacyjne zostają
całkowicie ujawnione (zarówno arkusze egzaminacyjne, jak i nagrania audio). Uczestnicy
egzaminu mogą zabrać swoje arkusze egzaminacyjne, a Centrum HSK upublicznia materiały
egzaminacyjne zaraz po ich wykorzystaniu. Jest to korzystne dla osób przygotowujących się
do tego egzaminu. Stanowi też pewną pomoc dla osób uczących się języka chińskiego.
2. Wykaz ocen z egzaminu dostarcza jeszcze więcej przydatnych informacji, np. odpowiedzi
wybrane przez egzaminowanego, poprawne odpowiedzi oraz procentowy udział odpowiedzi
poprawnie wybranych przez egzaminowanego. Dane te można przeanalizować i lepiej określić swoje
słabe i mocne strony, co jest pomocne w dalszym podnoszeniu swoich umiejętności językowych.
3. W dyplomie uzyskiwanym po egzaminie można znaleźć nie tylko informacje o ilości
zdobytych punktów i zakwalifikowaniu się do tego lub innego poziomu językowego, ale także
diagnostyczną ocenę swojej znajomości języka chińskiego. Na przykład, osoba, która
otrzymuje dyplom najwyższej kategorii A, może w nim przeczytać: „Posiada wysoką
zdolność komunikowania się w języku chińskim. Pod względem komunikowania się może
prowadzić skomplikowane lub specjalistyczne działania”. Taka ocena pomoże osobie
egzaminowanej dokładniej określić swoją znajomość języka chińskiego [2].
Poniżej podaję charakterystykę poszczególnych poziomów:
F: Umiejętność przedstawienia samego siebie i przeprowadzenia prostej konwersacji w zakresie
najprostszych lub najlepiej sobie znanych tematów. Bardzo ograniczony zasób słownictwa.
Wyrażanie się przede wszystkim za pomocą słów i krótkich wyrażeń, niekiedy prostych zdań.
Brak umiejętności formułowania dłuższych wypowiedzi.
E: Umiejętność przedstawienia siebie i rozmowy na znany sobie temat, np.: informacje o osobach,
życie codzienne itp., w ograniczonym zakresie stosowanie wyrażeń i konstrukcji zdaniowych.
Umiejętność budowania zdań, przy słabej zdolność formułowania dłuższych wypowiedzi.
D: Umiejętność prowadzenia prostych konwersacji na temat życia codziennego i pracy. Zdolność
wypowiadania się zdaniami. Umiejętność zastępowania słów innymi słowami lub jednych
konstrukcji zdaniowych innymi. Średnia zdolność budowania dłuższych wypowiedzi, ale tylko o
charakterze opisowym, narracyjnym lub objaśniającym. Duża trudność z prowadzeniem dyskusji.
C: Umiejętność prowadzenia rozmowy na rutynowe tematy. Duża zdolność opisywania,
narracji i objaśniania. Umiejętność prowadzenia prostych dyskusji na takie tematy jak
codzienne prace, rozrywka, zainteresowania itp.
B: Umiejętność komunikacji w codziennych okolicznościach, stosunkowo szeroki zakres
tematów. Umiejętność przeprowadzenia prostej dyskusji, na przykład, na temat pracy, obecnej
sytuacji, społeczeństwa, zainteresowań itp., ale brak dostosowania się do potrzeby
komunikacji na tematy abstrakcyjne lub debaty w okolicznościach oficjalnych. Stosunkowo
dobra zdolność formułowania dłuższych wypowiedzi.
A: Zdolność szczegółowego i precyzyjnego opisywania, narracji i objaśniania. Umiejętność
obrony swoich opinii i hipotez. Zdolność prowadzenia rozmów na tematy abstrakcyjne, ale w
większości wypadków zdolność rozmawiania o sprawach konkretnych jest wyraźnie większa.
Umiejętność nadrabiania braków leksykalnych lub gramatycznych przy pomocy strategii
komunikacyjnych. Wysoka zdolność formułowania dłuższych wypowiedzi [2].
Chińskie testy językowe w perspektywie europejskiej
Poziom profesjonalny: Umiejętność posługiwania się językiem chińskim zbliżona do języka
ojczystego. Zdolność aktywnego i skutecznego prowadzenia dyskusji w warunkach
oficjalnych lub nieoficjalnych, tematyka dotycząca pracy, życia i zainteresowań zawodowych.
Umiejętność wyjaśniania opinii i formułowania kontrargumentów. Umiejętność popierania
hipotez długimi, przekonującymi wypowiedziami. Zdolność swobodnej konwersacji na tematy
konkretne i abstrakcyjne. Umiejętność radzenia sobie z nieznanymi sytuacjami językowymi.
Poprawna i naturalna wymowa. Wypowiadanie się w sposób precyzyjny i odpowiedni.
C. Test jest obecnie jedynym w Chinach egzaminem ustnym z języka chińskiego o
charakterze interview. Powstał w oparciu o wzorce krajowe i zagraniczne, ale zawiera też
elementy niespotykane w innych tego typu egzaminach.
5. CERTYFIKATY Z JĘZYKA CHIŃSKIEGO W ODNIESIENIU DO CEFR
Coraz częściej istniejące egzaminy z języka chińskiego przyrównywane są do standardów
wyznaczanych przez CEFR. Jest to częściej próba przyrównania zakresu egzaminów, niż w pełni
przystosowania ich według proponowanych przez Radę Europy i ekspertów kryteriów. Takie
porównanie należy rozpocząć od wyznaczenia relacji między samymi testami. Zachodni eksperci
trochę inaczej widzą przyrównywanie poziomów, sam proces prac na nimi i ich efekt.
Tabela 5. Porównanie poziomów starej
wersji egzaminów TOP i HSK [9]
Tabela 6. Porównanie poziomów nowej
wersji egzaminów TOP (TOCFL) i HSK [14]
CEFR
Poziom
nowego
HSK
C2
6
biegły
C1
5
zaawansowany
B2
4
progowy
B1
3
podstawowy
A2
2
A1
1
Poziom nowego TOP
Tabela 7. Przyrównanie poziomów i słownictwa egzaminów do poziomów europejskich
Fachverband2
Nowy
o poz. HSK
HSK
B2
B1
A2
A1
-------
TOCFL
Międzynarodowe normy
UW3
ilość
ilość słów godz.
CEFR
Ilość słów oceny znajomości języka godz.
morfemów
TW/poza
TW
chińskiego
6 poziom ponad 5000
------------C2
960/
8000
5 poziom
ponad ok.35005 poziom
2500
C1
1920
2500
4000
480-960/
5000 1600-1900 ok.2500
4 poziom
1200
4 poziom
B2
3 poziom
600
3 poziom
2 poziom
300
2 poziom
1 poziom
150
1 poziom
960-1920
360-480/
720-960
180/
360
----
1500
1100-1300 ok.1700
800
480
1000
----
240
450
B1
A2
A1
Z akademickiego doświadczenia nauczania chińskiego polskich odbiorców i przeprowadzanych
od kilku lat badań wynika, że przełożenie podejścia zadaniowego CEFR na wystandaryzowany
2
Executive board of Fachverband Chinesesch, 1.06.2010., Berlin.
Stanowisko opublikowane przez Zrzeszenie nauczycieli języka chińskiego w krajach niemieckojęzycznych w
sprawie nowego testu HSK.
3
Z prac prowadzonych w Zakładzie Sinologii UW. Szczegółowe badania zakończono dla poziomu
podstawowego, stąd dane dla poziomów wyższych mają charakter szacunkowy i orientacyjny.
8
Q. Li-Piszczek
program ramowy, który mógłby być podstawą programów szczegółowych, ale też punktem
odniesienia dla egzaminów certyfikacyjnych to coś więcej, niż przyrównanie istniejących narzędzi
nauczania i oceniania. Nowe podejście wymaga zespołowej pracy najpierw w kierunku
przystosowania nauczania do nowych kryteriów i potrzeb w Europie, a w drugiej kolejności
certyfikacji znajomości języka chińskiego (Zajdler, 2010).
LITERATURA
1. http://www.hsk.org.cn/
2. http://www.c-test.org.cn/Intro/Intro.html
3. http://www.sc-top.org.tw/download/research/Pei_Jun_Lan_02.pdf
4. http://www.sc-top.org.tw/chinese/download.php
5. http://www.sc-top.org.tw/download/research/Li_ping_Chang_01.pdf
6. http://www.assetlanguages.org.uk/about/structure.aspx
7. http://www.cilt.org.uk/home/standards_and_qualifications/languages_ladder.aspx
8. http://at-fl.px.kebeke.com/ke_book_intro_id_638.html
9. http://www.sc-top.org.tw/english/LR/test4.php
10. http://www.huayuworld.org/?page_id=132&wpforumaction=viewtopic&t=227
11. http://blog.sina.com.cn/s/blog_53e7c11d0100kzfl.html
12. http://www.dwhy123.cn/thread-348-1-1.html
13. http://wenku.baidu.com/view/de2b7a661ed9ad51f01df21b.html
14. http://www.sc-top.org.tw/chinese/LR2/test4.php
15. http://www.sc-top.org.tw/chinese/LR2/test1.php
16. http://www.assetlanguages.org.uk/about/can_do_statements.asp
19. http://blog.sina.com.cn/s/blog_4b2b18490100kvet.html
20. Hankaoban 汉考办(red.) Hànyǔ shuǐpíng kǎoshì (HSK). Dūkǎo, zhǔkǎo péixùn jiàocái.
Handbook for HSK Supervisor , 汉语水平考试 (HSK)。督考、主考培训教材。
Handbook for HSK Supervisor. 2002. Pekin.
21. Hanyu Shuiping Kaoshi dagang („Program nauczania do egzaminu HSK”), Biuro
Krajowego Komitetu Egzaminu HSK (red.), wyd. Xiandai chubanshe, 1996.
22. Liu Lianli刘镰力. Zhōngguó hànyǔ shuǐpíng kǎoshì (HSK) de děngjí tǐzhì中国汉语水平
考试 (HSK) 的等级体制 . Běijīng yǔyán wénhuà dàxué hànyǔ shuǐpíng kǎoshì zhōngxīn
北京语言文化大学汉语水平考试中心 . 2000. Pekin.
23. Xin Hanyu Shuiping Kaoshi (HSK) dagang („Program nauczania do nowego egzaminu
HSK”), red. Hanban, wyd. Shangwu yinshuguan, 2009.
24. Zajdler E. Glottodydaktyka sinologiczna, Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2010.
THE EUROPEAN PERSPECTIVE ON THE CHINESE
LANGUAGE TESTS
Summary. Considering the main Chinese language tests in mainland China and
Taiwan from the perspective of CEFR, one may draw a conclusion that they were
strongly affected by the European norms. Each test takes CEFR as reference, adjust
it to the specific needs of the Chinese language, and reform itself. However, there
are still many insufficiencies, due to different ways of thought in China and Europe.
If the tests are to fit better to the needs of foreign students of Chinese, it is necessary
to consider differences in language habits, background and culture of the examinees.