85-lecie honorowego członka zŻwP
Transkrypt
85-lecie honorowego członka zŻwP
serdeczności Jubilaci w Babimoście Zarząd Koła nr 4 Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w Babimoście zorganizował 14 września w Gminnym Ośrodku Kultury obchody rocznic pożycia małżeńskiego oraz jubileusze urodzinowe członków Związku. I tak: 55. rocznicę ślubu obchodzili Katarzyna i Józef Gierułowie oraz Teresa i Aleksander Szepelakowie; 50. – Halina i Tadeusz Budzikowie oraz Jadwiga i Antoni Supińscy; 45. – Jolanta i Tadeusz Ptakowie; 40. – Teresa i Marian Ostrowscy; 35. – Krystyna i Marian Schusterowie. Urodziny natomiast: 75. –Tadeusz Budzik i Leonard Pukiński; 70. – Piotr Tomczyk; 65. – Stefan Janiak. Jubilatów przywitał prezes koła Zbigniew Godoń. Małżonkom obchodzącym złote gody – Halinie i Tadeuszowi Budzikom oraz Jadwidze i Antoniemu Supińskim burmistrz Babimostu Bernard Radny w imieniu prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej wręczył pamiątkowe medale. Wszyscy jubilaci otrzymali wiązanki kwiatów oraz dyplomy od burmistrza Babimostu oraz Zarządu Koła nr 4 ZŻWP. Po wspólnym pamiątkowym zdjęciu i życzeniach stu lat jubilaci i goście bawili się do późnych godzin przy muzyce zespołu „Bojan” z Nowej Soli. Zbigniew GODOŃ grudziądz: 80 lat pułkownika młota Piękny jubileusz ukończenia 80 lat to doskonała okazja do przybliżenia życiowej drogi ppłk. mgr. Feliksa Młota, dla przyjaciół „Felka”. Urodził się 9 listopada 1932 roku w Wandzinie, pow. Mińsk Mazowiecki, w rodzinie rolniczej. Szkołę podstawową ukończył w okresie okupacji. Po wyzwoleniu wraz z rodzicami wyjechał na Ziemie Odzyskane. W latach czterdziestych uczęszczał do studium przygotowawczego do szkół wyższych przy Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 1950–1952 był pracownikiem umysłowym w nadleśnictwie państwowym Wichrowe koło Dobrego Miasta. W 1952 roku został powołany do zasadniczej służby wojskowej, którą odbywał w Ośrodku Szkolenia Specjalistów Morskich w Ustce. Po ukończeniu szkolenia jako starszy marynarz pływał na okręcie podwodnym „Żbik”. W następnym roku Dowództwo Marynarki Wojennej skierowało go do szkoły podchorążych w Łodzi, którą ukończył z drugą lokatą w 1955 roku i został promowany na stopień podporucznika. Do 1957 roku pełnił służbę w 27 Brygadzie Moździerzy Ciężkich 6 Dywizji Piechoty w Brodnicy na stanowisku zastępcy dowódcy batalionu, po czym został przeniesiony do rezerwy. Rozpoczął wówczas naukę w Technikum Chemicznym. Ukończył je w 1959 roku i uzyskał tytuł technika technologa chemii organicznej. Zdobyty zawód, zdolności organizacyjne oraz umiejętności pracy z ludźmi zdobyte w wojsku pozwoliły mu zajmować różne stanowiska kierownicze w przemyśle chemicznym. Po ponownym powołaniu do zawodowej służby wojskowej otrzymał skierowanie na Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów w Warszawie. Po jego ukończeniu rozpoczął służbę w 6 Warszawskiej Brygadzie Artylerii Armat w Grudziądzu na stanowisku instruktora kulturalno-oświatowego. Podjął zaoczne studia historyczne na Wydziale Humanistycznym w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Po dwóch latach musiał przerwać naukę w cywilnej uczelni, został bowiem skierowany na stacjonarne studia w Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie, w której uzyskał tytuł magistra historii. Po ukończeniu WAP wyznaczono go na stanowisko zastępcy dowódcy ds. politycznych w 17 Batalionie Rozpoznawczym 16 Dywizji Pancernej w Elblągu. Od 1971 do 1975 roku był wykładowcą w OSSK w Grudziądzu na Wydziale Szkolenia. Następnie do 1978 roku pełnił służbę w 2 Pułku Chemicznym w Grudziądzu na stanowisku zastępcy dowódcy pułku ds. politycznych, po czym został przeniesiony do 5 Bydgoskiego Pułku Obrony Terytorialnej na stanowisko zastępcy dowódcy pułku ds. politycznych. W międzyczasie ukończył dwuletnie studia podyplomowe na Wydziale Historyczno-Politycznym WAP. Awansował zgodnie z pragmatyką. Ostatni awans na podpułkownika otrzymał w 1976 roku. W listopadzie 1957 roku zawarł związek małżeński z Janiną Kłosowską. Dochowali się dwójki dzieci: syna Grzegorza i córki Marzeny. Z rozkazu dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w 1981 roku był organizatorem i współzałożycielem Koła nr 7 ZBŻZ przy Pułku Obrony Terytorialnej w Grudziądzu, którego to Koła do dziś jest jednym z najaktywniejszych członków. W 1985 roku został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku. Za wieloletnią nienaganną służbę był wielokrotnie wyróżniany. Najważniejsze odznaczenia to Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi oraz wiele odznaczeń resortowych. Uhonorowany został również wyróżnieniami związkowymi, Odznaką Honorową za Zasługi dla ZŻWP oraz medalami pamiątkowymi 20-lecia, 25-lecia i 30-lecia. Jego nazwisko wpisano także do księgi honorowej Toruńskiego Zarządu Rejonowego. Otrzymał ponadto wiele dyplomów gratulacyjnych. Szanowny Jubilacie, Zarząd i koledzy z Koła nr 7 życzą Ci dużo zdrowia, długich lat życia oraz satysfakcji z dobrze wypełnionego obowiązku wobec ojczyzny i rodziny. Bogdan SROKA 85-lecie honorowego członka ZŻWP Pułkownik Zenon Brembor w lipcu ukończył 85 lat barwnego, bogatego w wydarzenia życia. Urodził się 2 lipca 1927 roku w Gminie, pow. Grodzisk Wielkopolski. Podczas okupacji pracował u niemieckich gospodarzy na terenie Wielkopolski oraz w Niemczech. Do kraju powrócił ze strefy amerykańskiej w grudniu 1945 roku. Zamieszkał wraz z rodziną w Obłotnie koło Sulechowa. W 1948 roku został powołany do służby wojskowej. Tu ukończył szkołę podoficerską w 34 Pułku Piechoty oraz Kurs Doskonalenia Podoficerów Piechoty w Bydgoszczy. Objął wówczas obowiązki dowódcy plutonu. W grudniu 1951 roku skierowano go do Okręgowego Ośrodka Szkolenia Oficerów w Wałczu. Po jego ukończeniu został mianowany na stopień chorążego. Dalej dowodził plutonem, następnie pełnił obowiązki dowódcy kompanii ciężkich karabinów maszynowych. Za dobre wyniki w szkoleniu w 1954 roku został skierowany na Kurs Doskonalenia Oficerów w Warszawie. Po jego ukończeniu przez 6 lat pełnił obowiązki zastępcy dowódcy szkoły podoficerskiej w 34 Pułku Piechoty. W 1962 roku został przyjęty do Wojskowej Akademii Politycznej na Wydział Historii. W czasie studiów uczestniczył w wielu zawodach strzeleckich – zajmował czołowe miejsca i zdobywał medale. Akademię ukończył w 1966 roku i uzyskał tytuł magistra historii oraz stopień majora. Objął wówczas stanowisko instruktora w 9 Pułku Czołgów w Słupsku. Pułk wzorowo realizował szkolenie, dzięki czemu był wyróżniany przez przełożonych. W styczniu 1967 roku na własną prośbę został przeniesiony do ŚOW na stanowisko zastępcy dowódcy samodzielnego batalionu łączności w Krośnie Odrzańskim. Po dwóch latach został starszym inspektorem wydziału w 4 Dywizji Zmechanizowanej. Od 1971 roku pełnił przez 9 lat obowiązki zastępcy dowódcy 22 Pułku Artylerii. W tym czasie zorganizował salę tradycji jednostki oraz klub żołnierski. Z pełnym zaangażowaniem uczestniczył w procesie wychowania żołnierzy oraz kształtowania dyscypliny wojskowej. Prowadził działalność społeczną na rzecz miasta i powiatu. Udzielał szkołom pomocy w patriotycznym wychowaniu młodzieży. W uznaniu zasług był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma innymi medalami. Z jego inicjatywy Szkole Podstawowej nr 1 w Sulechowie nadano imię generała Józefa Bema. Dzięki jego zaangażowaniu szkoła otrzymała popiersie generała, które do dziś zdobi jej hol. Systematycznie udzielał pomocy ZHP i LOK, współpracował z domem kultury. Pułkownik Zenon Brembor nigdy nie ograniczał się do wykonywania obowiązków zawodowych. Kiedy ze względu na stan zdrowia w 1980 roku po 33 latach służby wojskowej został przeniesiony do rezerwy, włączył się w nurt działalności społecznej. Najwięcej czasu poświęcił założeniu Koła ZBŻZ w Sulechowie. W latach 1981–1985 był jego prezesem oraz wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego w Zielonej Górze. W 1985 roku został prezesem ZW, którą to funkcję pełnił 8 lat. Od 1981 roku przez 12 lat był członkiem Zarządu Głównego. Za działalność związkową został wyróżniony wieloma odznaczeniami związkowymi oraz wpisem do honorowej księgi zasłużonych ZG ZBŻZ. IV Krajowy Zjazd nadał mu tytuł honorowego członka ZBŻZ. Otrzymał również patent Korespondenta GWiR. Za długoletnią pracę w Związku w 2005 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Dekoracji dokonał prezes ZG ZŻWP gen. dyw. Adam Rębacz na uroczystym zebraniu Koła nr 5 w Sulechowie. Pracę magisterską poświęcił Babimojszczyźnie, co wpłynęło na jego zainteresowanie walkami powstańczymi z lat 1918–1919. Na konkurs z okazji 50. rocznicy powstania wielkopolskiego opracował bardzo wysoko ocenioną pracę pt. „Wypad”, której rękopis znajduje się w Bibliotece Uniwersytetu w Poznaniu. Przyczynił się do założenia w Sulechowie Koła Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego. Na pierwszym zebraniu został wybrany jego prezesem (był nim przez 10 lat). Rok później został wiceprezesem Lubuskiego Oddziału TPPW w Zielonej Górze. Jest także członkiem Zarządu Głównego w Poznaniu. O efektach jego pracy można napisać książkę – no i taka już powstała. V Krajowy Zjazd Delegatów TPPW 1918–1919 w kwietniu 2001 roku nadał Zenonowi Bremborowi tytuł honorowego członka Towarzystwa. Mimo wieku i chorób nadal pracuje ze wszystkich sił. Taka jest postawa człowieka społecznego czynu i wielkiego patrioty. Związek małżeński zawarł z Laurencją. Dochowali się dwojga dzieci: syna Jerzego i córki Lucyny. Obecnie cieszą się wnukami: Martą, Mają, Stachem i Radkiem oraz prawnukami: Dominiką, Laurą, Michałem i Adamem. Szanowny Jubilacie! W imieniu kolegów z Koła nr 5 życzę ci jak najlepszego zdrowia. Dalej działaj według Twego powiedzenia: człowiek jest tyle wart, ile może dać innym, a ty takim byłeś i takim pozostań. Niech działalność Twoja przynosi Ci satysfakcję! Serdecznie pozdrawiamy zasłużonego 85-latka, który jest wzorem do naśladowania dla młodszego pokolenia. Sto lat, szanowny Zenonie! Mirosław ZIĘTEK