G³os Weterana i Rezerwisty

G³os Weterana i Rezerwisty
www.gwir.pl
do zaangażowania społecznego.
W latach 1974-1975 działał jako
członek Komisji Przestrzegania
Prawa i Porządku Publicznego w
Dzielnicowej Radzie Narodowej w
Poznaniu. W 1974 roku otrzymał
odznakę honorową „Za Zasługi dla
Rozwoju Województwa Poznańskiego”. Od 1975 do 1979 r. działał
na rzecz lokalnej społeczności jako
radny Miejskiej Rady Narodowej w
Poznaniu. W 1977 roku kontynuował służbę w Dowództwie Wojsk
Lotniczych w Poznaniu. Odznaczony: złotym medalem .,Siły Zbrojne w
Służbie Ojczyzny”, Złotym Krzyżem
Zasługi, Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski. W 1989
roku został zastępcą dowódcy Węzła Łączności Wojsk Lotniczych w
Poznaniu. Funkcję tę pełnił do roku
1991, w którym po 32 latach służby
wojskowej przeszedł emeryturę.
Od początku lat 90. działał w
Państwowej Komisji Wyborczej, a od
1992 roku udzielał się w Zarządzie
Wojewódzkim Polskiego Komitetu
Pomocy Społecznej. W tej instytucji
z wielkim poświęceniem pracował
na wielu stanowiskach, m.in. jako
przewodniczący Komisji Rewizyjnej. Zajmował się organizowaniem
pomocy oraz wypoczynku dla dzieci
i młodzieży, prowadził działalność
charytatywną we współpracy z
Białorusią i Holandią. Od 1994 roku
w Regionalnym Centrum Krwiodawstwu i Krwiolecznictwa został inspektorem ds. wojskowych. Od 2005 roku
pomagał w prowadzeniu Przychodni
Specjalistycznej GUTMED, świadczącej usługi medyczne mieszkańcom Wildy i całego Poznania. W
obu tych placówkach oraz w PKPS
pracował do czasu swej ciężkiej
choroby. Odszedł 21 listopada 2008
roku. Został pochowany z należnymi
honorami wojskowymi, pożegnany
przez rodzinę, przyjaciół, znajomych,
kolegów. W imieniu Koła mowę pogrzebową wygłosił pułkownik
Zbigniew Wolszczak.
Mjr Zygmunt ANTOSIK
(06.02.1930-13.10.2006). W 1953
roku ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu i skierowany został na
stanowisko dowódcy plutonu w 120
Pułku Artylerii Ciężkiej w Tarnowskich Górach. W latach 1957-1961
był technikiem samochodowym w
20 DO w Szczecinku. W 1962 roku
skierowany został do J W 3421 w
Grudziądzu, gdzie pełnił obowiązki dowódcy plutonu, a następnie
wykładowcy budowy pojazdów. W
1968 roku przeniesiony został do
Centralnej Składnicy Samochodowej
w Klęczkach, po jej reorganizacji pełnił służbę w JW 2185 w Braniewie.
W 1971 roku ze względu na stan
zdrowia uzyskał grupę inwalidzką i
przeszedł w stan spoczynku. Podjął
pracę jako instruktor-wykładowca w
Stargardzie Szczecińskim i wstąpił
do tamtejszego koła ZBŻZiORWP.
W 1992 roku przeniósł się do Gru-
dziądza i podjął działalność w Kole
nr 16 przy jednostce wojskowej 3421.
Od 2000 roku pełnił w nim funkcję
zastępcy prezesa.
Ppłk Stanisław TATAREK (3.01.193511.03.2007). Szkołę
oficerską ukończył
pod koniec lat pięćdziesiątych. Ze względu na trwającą w tym czasie redukcję
kadry w wojsku w stopniu sierżanta
skierowany został do jednostki 3421
w Grudziądzu na stanowisko szefa
kompanii. Po kilku latach rzetelnej
służby i podnoszenia kwalifikacji
został oficerem. Na różnych stanowiskach przesłużył w jednostce prawie
25 lat, po czym skierowany został na
wyższe stanowisko do JW 1109 w
Grudziądzu, gdzie służbę pełnił je do
czasu przejścia do rezerwy. Zawsze
pozostawał w bliskim kontakcie
ze swą pierwszą jednostką, a po
przejściu do rezerwy podjął aktywną
pracę w Kole nr 16.
Mjr Bohdan ZAWADZKI (17.01.
1931-18.12. 2007).
Do wojska wstąpił w
1949 roku jako 18letni ochotnik. W 1951
roku po ukończeniu
Oficerskiej Szkoły Uzbrojenia w
Bartoszycach objął stanowiska
kierownika warsztatów, a następnie szefa uzbrojenia w 109 Pułku
Artylerii Haubic w Grudziądzu. W
1954 roku przeniesiony został na
stanowisko szefa uzbrojenia w 55
Pułku Zmechanizowanym w Braniewie, skąd w 1967 roku powraca
do Grudziądza na stanowisko szefa
uzbrojenia-wykładowcy w 31 Ośrodku Szkolenia. W 1986 roku, po 36
latach służby w Wojsku Polskim
przeszedł do rezerwy. W czasie pełnienia służby i po jej zakończeniu był
zawsze aktywny społecznie, założył
i kierował pracami koła PTTK, koła
filatelistycznego. W 1987 roku wstąpił
do ZBŻZiORWP, był jednym z założycieli Koła nr 16, pełnił m.in. funkcję
sekretarza i skarbnika. Za działalność w Związku wyróżniony został
odznaką honorową „Za Zasługi dla
ZBŻZiORWP” oraz 15-lecia ZBŻZ.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski.
St. chor .Waldemar
SADOWSKI (23.08.
1941-28.03.2008).
Urodził się w Grudziądzu. Tu ukończył
Technikum Elektryczne i został wcielony do jednostki
samochodowej w Chełmnie. Po
ukończeniu szkoły podoficerskiej
służył w sztabie dywizji w Szczecinku, jako adiutant gen. Tarnowskiego. Po jego śmierci w 1964 roku
powrócił do rodzinnego Grudziądza
i podjął służbę w jednostce wojskowej 3421, najpierw jako elektryk
warsztatów szkolnych oraz jako
szef pododdziału remontowego. Na
przełomie lat 1977/78 pełnił służbę
w VIII Zmianie Sił Pokojowych ONZ
na Bliskim Wschodzie. Do rezerwy
odszedł w 1988 roku. Członek Koła
nr 16 w Grudziądzu.
Por. Janusz RUBASZKO (25.02.
1929–27.01. 2009).
Urodził się w Batorzu
na Lubelszczyźnie.
Służbę zawodową
rozpoczął w 1955 roku jako podoficer w WKU Kraśnik i na stałe
związał się z tym miastem. Następnie ukończył kurs chorążych o
specjalności kwatermistrzowskiej,
po którym wyznaczony został na
stanowisko szefa służby w składnicy
MPS. Służbę w Wojsku Polskim
pełnił do 1987 roku. Był cenionym
fachowcem, o wysokim poczuciu
odpowiedzialności. Rodzina była
jego wielką miłością i celem życia,
o którą troszczył się niezwykle.
Bezpośrednio po przejściu na emeryturę wstąpił do ZBŻZiORWP w
Kraśniku. Dzięki koledze Januszowi
Koło otrzymało od społeczności
Kraśnika sztandar, jako jedyne do
dzisiaj, w lubelskiem. Zaangażował
się również w działalność innych
organizacji – Związku Inwalidów
Wojennych, Klubie Oficerów Rezerwy LOK, Związku Kombatantów
RPiBWP. W Kole nr 16 ZBŻZiORWP
był dwukrotnie prezesem Zarządu
Koła. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
Srebrnym Krzyżem Zasługi, a także
medalami resortowymi i odznakami
honorowymi stowarzyszeń. Po mszy
w Kościele Garnizonowym w towarzystwie pocztów sztandarowych
organizacji społecznych, w których
działał, z udziałem żony Janiny i
Rodziny oraz licznie zgromadzonych kolegów ze służby, przyjaciół
i znajomych pochowany został na
miejscowym cmentarzu. W imieniu
kolegów i Zarządu Wojewódzkiego
pożegnali Go płk Aleksander Chmiel i
obecny prezes Koła nr 16 mjr Zygfryd
Klimczyk. Przy składaniu trumny
myśliwi Koła Łowieckiego pożegnali
swojego Kolegę salwą honorową.
Zygfryd Klimczyk
Por. Bolesław SĄSIADEK
(8.11.1923-18.01.2009). Żywa legenda Wojskowej Akademii Medycznej,
Fakultetu Wojskowo-Medycznego
Oficerskiej Szkoły Felczerów, KPO
i KDO w ramach WCWMED. Przez
wiele dziesiątek lat szef Kursu był
Matką podchorążego, troszczył się
o wszystkie sprawy bytowe młodych
chłopaków-podchorążych. Został na
zawsze w naszej pamięci. Urodził się
roku w woj. tarnopolskim. Ojciec, legionista Marszałka i wojskowy osadnik. Po zajęciu tych ziem w 1939 roku
przez Armię Czerwoną całą rodzinę,
w tym 16-letniego Bolka wywieziono
początkowo do Kazachstanu, a
potem do Republiki Komi, gdzie
pracował przy wyrębie lasu. Tam
też w roku1943 usłyszał komunikat
o utworzeniu 1 Dywizji Piechoty im.
Tadeusza Kościuszki. Żeby dostać
się do Sielc nad Oką musiał wpierw
przejść 120 km piechotą do najbliższej stacji kolejowej. A potem ...tak
jak droga polskich tułaczy – „broń
dostaniesz do ręki, polski mundur ci
dadzą”.12 października 1943 roku
uczestniczył w bitwie pod Lenino,
potem forsowanie Bugu, bitwa na
przyczółku warecko-magnuszewskim, Warszawa, Wał Pomorski,
forsowanie Odry pod Siekierkami
- wreszcie szturm na Berlin. Cały
czas w 3 Pułku Piechoty 1 Dywizji.
Dwukrotnie ranny, raz kontuzjowany.
Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim
Odrodzenia Polski, Srebrnym i
Brązowym Orderem Krzyża Virtuti
Militari, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Bitwy pod Lenino, medalem „Za
Warszawę”, medalami radzieckimi
„Za Wyzwolenie Warszawy” i „Za
Zdobycie Berlina”. Złotym, Srebrnym
i Brązowym Krzyżem Zasługi, medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”
oraz wieloma innymi odznaczeniami
państwowymi, resortowymi i stowarzyszeniowymi polskimi i zagranicznymi. Przez cały czas swojej służby
wojskowej był szefem Kursu. Walnie
przyczynił się do wykształcenia kilkuset lekarzy wojskowych. Dziękujemy
Ci Szefie- dobry Szefie! Odpoczywaj
w pokoju - z Bogiem! Cześć Twojej
pamięci!!!
Jarosław Mikołajewicz
Sierż. szt. Klemens MACIEJEWSKI (8.09.193528.01.2009). Członek
Koła ZBŻZiORWP nr
17 im. Lotników Polskich w Rosnowie, Rejon Koszalin.
Urodził się w m. Samoklęski koło
Bydgoszczy. Po ukończeniu szkoły
zawodowej i uzyskaniu zawodu
kierowcy-mechanika, podjął pracę
w Bydgoskich Zakładach Fotochemicznych. Pracował tam w latach
1952-1963, z dwuletnią przerwą
(1955-57), w czasie której odbył zasadniczą służbę wojskową. W roku
1963 został powołany do zawodowej
służby wojskowej jako podoficer.
Służbę rozpoczął w jednostce artyleryjskiej w Bydgoszczy. W 1966
roku skierowany został do 26 Pułku
Lotnictwa Myśliwskiego OPK w
Zegrzu Pomorskim na stanowisko
podoficera kwaterunkowego Wojskowej Administracji Koszar. Należał
do wyróżniających się żołnierzy
zawodowych: rzetelny, uczciwy i
koleżeński. Odznaczony Brązowym
Krzyżem Zasługi oraz brązowymi i
srebrnymi medalami „Za Zasługi dla
Obronności Kraju” oraz „Siły Zbrojne
w Służbie Ojczyzny”. Do rezerwy
został przeniesiony w1984 roku.
Swoje pasje życiowe realizował jako
wędkarz i działkowicz. Pochowany
31 stycznia 2009 roku, w obecności
~ Grudzień 2009 ~ 25